Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |        u księżny Anny.~- Może u Danuśki?~- Bogdać tam. Dziewka coraz
 2  1,7 |      całym Mazowszu.~- A jak ci Danuśki nie da?~- Miałby nie dać!
 3  1,7 |   kielich.~- Na zdrowie twoje i Danuśki!~- A na zatratę Niemcom! -
 4  1,9 |        na jaw.~- Tako by mi bez Danuśki na świecie było jako psu
 5  1,17|          Dokąd?~- Na Mazury, do Danuśki... - i pawich czubów szukać
 6  1,19|     suchy śnieg z opończy. - Do Danuśki jadę, do mojej najmilejszej! -
 7  1,19|         pewną, że już nie ujrzy Danuśki dziewczyną. Wołał wówczas
 8  1,19|       nie ustawał kochać swojej Danuśki, ale w Bogdańcu i w Zgorzelicach "
 9  1,19|  Chociaż nie chciało mu się bez Danuśki żyć, nie obiecywał sobie,
10  1,25|      pani, już ja tak myślę, że Danuśki więcej w życiu nie obaczę.~
11  1,26|       proszę, bo wasze prawo do Danuśki ludzkie, a moje boskie -
12  1,27|   jeszcze nie wiadomo, dlaczego Danuśki nie wziął. A nuż chora?~-
13  1,29|    wybuchnęła zarazem miłość do Danuśki i nienawiść do Krzyżaków-krzywdzicieli
14  1,30|         ale jeszcze większy żal Danuśki - i zabrałem się ku niej
15  2,11|  nieszczęsnych losach Zbyszka i Danuśki i prawie do łez ją wzruszył,
16  2,11|     godnie nim machnąć! A co do Danuśki i Juranda, to prawda. Ja
17  2,11| wszystkich zamkach.~- Juranda i Danuśki?~- Tak, ale Juranda nie
18  2,24|        dziecinną jeszcze postać Danuśki, jej twarz podobną istotnie
19  2,36| poczciwość i za one kwiecie dla Danuśki.~I to rzekłszy, rozpłakał
20  2,37|        jest przyczyna? Nie masz Danuśki, nie masz i ślubowania.
21  2,42|       żałuję ich.~- Jeno ciągle Danuśki?~- Jużci: jako ją sobie