Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       Już to wojny wam tam nie brakło.~- Za przyczyną Witoldową.
 2  1,2 |      im ni męstwa, ni mocy nie brakło, a łup wzięliśmy znamienity:
 3  1,6 |       łkając.~- Boć i niewiele brakło - odrzekł Maciek. Dopieroż
 4  1,11|       wiele, w Bogdańcu jednak brakło chleba, mąki i różnych innych
 5  1,11|      już najgorzej statków nam brakło.~- Bo ja kazałam wyładzić
 6  1,11|      obudzić. Zbyszko, któremu brakło doświadczenia, myślał, że
 7  1,19|   przyjmuje. W Sieradzu jednak brakło widocznie ochotników do
 8  1,20|      tej strony Ciechanowa nie brakło już także lasów, które niedaleko
 9  1,25|       odpowiadał, gdyż mu tchu brakło. Powoli jednak począł posuwać
10  2,8 |       dostać tylko łodzią. Nie brakło wprawdzie nigdzie grobel
11  2,8 |       się z czego cieszyć. Nie brakło jednakże staremu powodów
12  2,11|       miał dwie czerwone jamy. Brakło mu również prawej dłoni,
13  2,18|       smutnych myśli, na które brakło i czasu, albowiem miejsce
14  2,19|   Zbrojni byli wszyscy dobrze: brakło im wprawdzie potężnych "
15  2,25| wiosennymi dżdżami potoki. Nie brakło w puszczy i jezior, w których
16  2,29|   spychowskich podziemiach nie brakło srebra, które Jurand bądź
17  2,29|     rycerskie, bo w Polsce nie brakło zapaśników mało co Zawiszy
18  2,31|        zaludnione, że im zgoła brakło lasów.~Więc poweselały oblicza,
19  2,32|     zobopólną niechęć i gniew, brakło do zabaw ochoty. Na boku
20  2,41|        Wam chytrości nigdy nie brakło - odpowiedziała dziewczyna,
21  2,46|       ludzki i gości nigdy nie brakło w kasztelu, na co Maćko,