Tom,    Rozdzial

 1  1,15|          Krześni. Nie uznali nas zrazu, było ciemno - i precz uradzali
 2  1,18|           Co się miał przeciwić! Zrazu całkiem tatuś nie pozwalali,
 3  1,20|         i Jurandówna nie poznały zrazu Zbyszka, gdyż klęknął plecami
 4  1,25|   powinien. Wreszcie można by mu zrazu nie mówić, dopiero gdyby
 5  1,25|       Jurandowi niech dziewczyna zrazu nic nie mówi. Lepiej, aby
 6  1,27| zmarzłego, ale rysów trudno było zrazu rozeznać. Dopiero gdy drugi
 7  1,30|    skamieniałą, że Zbyszko, lubo zrazu uczuł ulgę, jaką sprawia
 8  1,30|      Juranda.~Jurand drgnął, ale zrazu nie odrzekł nic, począł
 9  2,1 |  podwórzu zamkowym, nie wiedział zrazu, dokąd iść, gdyż knecht,
10  2,8 |       gościnność. Nie poznał też zrazu Głowacza, a gdy ów pokłonił
11  2,8 |    słyszałem, to gadał?~Jagienka zrazu nie odpowiedziała nic i
12  2,12|         się w Juranda.~Owemu zaś zrazu zakwitły policzki, jakby
13  2,19|        gościńca i głosy ludzkie. Zrazu pomieszane i dość odległe,
14  2,19|     uderzyli z boków, odskoczyli zrazu od Niemców jak od jeża.
15  2,22|           bo tak zawsze bywa, że zrazu nic, a potem boli. Z tej
16  2,31|      śmierci królowej chciał był zrazu opuścić, nie wiedząc, czy
17  2,41|       chciwy jak na ziemię, idąc zrazu za popędem swej natury,
18  2,47|     toście przysięgę spełnili!~- Zrazu byłem rad, bom i sam tak
19  2,51|     gości zagranicznych ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie.
20  2,52|     gości zagranicznych ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie.