Tom,    Rozdzial

501  2,49|                    To Tatary; przywiódł ich Witoldowy hołdownik, Saladyn.~-
502  2,49|                z nimi wojować i znaczną ich część podbiła, z której
503  2,49|            wełną do góry. Większa część ich spała wprost na gołej ziemi
504  2,49|            dziko i złowrogo, że łatwiej ich było wziąć za jakieś okropne
505  2,49|            gdzie stały konie, zawiewało ich potem. Szkapy owe, których
506  2,49|                 nie oszczędza. Więc gdy ich przywiedziono (a byli to
507  2,49|           wojowników z Zachodu. Obyczaj ich był prostszy, pancerze grubiej
508  2,49|             kowane, ale hart większy, a ich pogardę śmierci i niezmierną
509  2,49|                   My ze Zbyszkiem znamy ich, bośmy razem z nimi wojowali.
510  2,49|             Znam ja Krzyżaków i wszyscy ich znamy -przytwierdził Maćko. -
511  2,50|      szczególnie żelazne cepy stanowiły ich broń, którą władali wprost
512  2,50|          Najmowali się oni każdemu, kto ich płacił, albowiem żywiołem
513  2,50|               płacił, albowiem żywiołem ich jedynym była wojna, grabież
514  2,51|       Pochwalony Jezus Chrystus! Gdzieś ich widział i ile chorągwi?~-
515  2,51|             wzgórza kurzawa szła, jakby ich więcej ciągnęło!~- Pochwalony
516  2,51|          poprzednio z Krzyżakami, znali ich wojska i herby, pokazywali
517  2,51|             jednak wojownicy uspokajali ich, mówiąc: "Nie minie was,
518  2,51|  polsko-litewskie.~Lecz próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie
519  2,51|               wysilić, a reszta, choćby ich było i najwięcej, pośledni
520  2,51|                dwa nagie miecze, dopóki ich w polskiej krwi nie ubroczy -
521  2,51|                 świetle słońca widziano ich doskonale, podjeżdżających
522  2,51|            odeszli i po chwili widziano ich znowu jadących pod górę
523  2,51|                z boru.~Patrzał długo na ich ogrom, na rozpostarte jakby
524  2,51|                   I wraz moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się
525  2,51|              żadna moc ludzka nie mogła ich od zguby i klęski uchronić.
526  2,51|                Witoldowe zastępy, cięły ich miecze i topory, bodły i
527  2,51|             mogło powstrzymać. Niektóre ich chorągwie ogarnął jakby
528  2,51|          gęstwinę nieprzyjaciół. Cięcia ich mieczów i berdyszów stały
529  2,51|             drzewa" polskie i odrzuciły ich w tył, zwłaszcza że pierwsze
530  2,51|           skoczyli mu na pomoc, poczęli ich we trzech łuskać okropnie,
531  2,51|                  i Zych Pikna, osadzili ich na miejscu, jak lew osadza
532  2,51|                 jeszcze dalej odrzuciła ich wielka krakowska chorągiew,
533  2,51|           gromadzie, aż wkrótce tysiące ich zwaliły się na znużone walką
534  2,51|                  Ale oto właśnie czekał ich straszny i krwawy zawód.
535  2,51|                gdyż zrozumieli, że cały ich ratunek tylko w mistrzu,
536  2,51|               doskonale odróżnić. Widok ich dreszczem mógł przejąć najodważniejsze
537  2,51|                Herum! herum! - zaganiał ich tam, gdzie miały rozstrzygnąć
538  2,51|              ale w kurzawie nie poznały ich inne polskie chorągwie i
539  2,51|                boju, nie pośpieszyły na ich przyjęcie.~Dopiero wyskoczył
540  2,51|          żelazne cęgi, które obejmowały ich coraz okropniej, i ustępowali
541  2,51|            Wówczas kilku komturów, a na ich czele Wemer von Tettingen,
542  2,51|                się w zbrojach, zdradził ich obecność przed pościgiem.
543  2,51|                 i braci. Czeladź kładła ich jednego przy drugim, a oni
544  2,51|       zwróconymi ku niebu i białymi jak ich płaszcze twarzami, z otwartymi
545  2,51|               bojowa i przerażenie.~Nad ich głowami pozatykano zdobyte
546  2,51|        chorągwie i na te trupy leżące u ich stóp, jak spoglądają uznojeni
547  2,51|           Nadszedł czas, iż wyłamane są ich zęby i odcięta jest ich
548  2,51|                 ich zęby i odcięta jest ich ręka prawa!!...~Po czym
549  2,52|       Pochwalony Jezus Chrystus! Gdzieś ich widział i ile chorągwi?~-
550  2,52|             wzgórza kurzawa szła, jakby ich więcej ciągnęło!~- Pochwalony
551  2,52|          poprzednio z Krzyżakami, znali ich wojska i herby, pokazywali
552  2,52|             jednak wojownicy uspokajali ich, mówiąc: "Nie minie was,
553  2,52|  polsko-litewskie.~Lecz próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie
554  2,52|               wysilić, a reszta, choćby ich było i najwięcej, pośledni
555  2,52|                dwa nagie miecze, dopóki ich w polskiej krwi nie ubroczy -
556  2,52|                 świetle słońca widziano ich doskonale, podjeżdżających
557  2,52|            odeszli i po chwili widziano ich znowu jadących pod górę
558  2,52|                z boru.~Patrzał długo na ich ogrom, na rozpostarte jakby
559  2,52|                   I wraz moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się
560  2,52|              żadna moc ludzka nie mogła ich od zguby i klęski uchronić.
561  2,52|                Witoldowe zastępy, cięły ich miecze i topory, bodły i
562  2,52|             mogło powstrzymać. Niektóre ich chorągwie ogarnął jakby
563  2,52|          gęstwinę nieprzyjaciół. Cięcia ich mieczów i berdyszów stały
564  2,52|             drzewa" polskie i odrzuciły ich w tył, zwłaszcza że pierwsze
565  2,52|           skoczyli mu na pomoc, poczęli ich we trzech łuskać okropnie,
566  2,52|                  i Zych Pikna, osadzili ich na miejscu, jak lew osadza
567  2,52|                 jeszcze dalej odrzuciła ich wielka krakowska chorągiew,
568  2,52|           gromadzie, aż wkrótce tysiące ich zwaliły się na znużone walką
569  2,52|                  Ale oto właśnie czekał ich straszny i krwawy zawód.
570  2,52|                gdyż zrozumieli, że cały ich ratunek tylko w mistrzu,
571  2,52|               doskonale odróżnić. Widok ich dreszczem mógł przejąć najodważniejsze
572  2,52|                Herum! herum! - zaganiał ich tam, gdzie miały rozstrzygnąć
573  2,52|              ale w kurzawie nie poznały ich inne polskie chorągwie i
574  2,52|                boju, nie pośpieszyły na ich przyjęcie.~Dopiero wyskoczył
575  2,52|          żelazne cęgi, które obejmowały ich coraz okropniej, i ustępowali
576  2,52|            Wówczas kilku komturów, a na ich czele Wemer von Tettingen,
577  2,52|                się w zbrojach, zdradził ich obecność przed pościgiem.
578  2,52|                 i braci. Czeladź kładła ich jednego przy drugim, a oni
579  2,52|       zwróconymi ku niebu i białymi jak ich płaszcze twarzami, z otwartymi
580  2,52|               bojowa i przerażenie.~Nad ich głowami pozatykano zdobyte
581  2,52|        chorągwie i na te trupy leżące u ich stóp, jak spoglądają uznojeni
582  2,52|           Nadszedł czas, iż wyłamane są ich zęby i odcięta jest ich
583  2,52|                 ich zęby i odcięta jest ich ręka prawa!!...~Po czym