bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 1504  2,7 |               nań z trwogą i odrzekł ze drżeniem w głosie:~- Nie wiem, panie!...~
 1505  2,19|              brzeszczotami po grotach i drzewcach, spoza których spoglądały
 1506  1,19|                 zapytał Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.~- A jest
 1507  1,19|            Czech. Zbyszko zamierzył się drzewcem, lecz wspomniał, że pachołek,
 1508  1,25|                często bywa przy świeżym drzewie, mówił:~- Duszo pokutująca,
 1509  2,11|                dwóch dni żywił się korą drzewną i liśćmi i już był zwątpił,
 1510  1,17|                 i na Łysą Górę, aby się drzewu Krzyża Świętego pokłonić.~
 1511  2,7 |                leży w pobliżu otwartych drzwiczek baszty.~- Herr Jesus! co
 1512  2,7 |                 po chwili przed wąskimi drzwiczkami wieży, które na noc zaryglowywano
 1513  2,47|                  ale do wojny z nami aż drży. Powiadają też, że byle
 1514  2,23|               nie słyszał, jak ze złymi duchami gadał, jako z nimi szeptał
 1515  2,27|                bujnych traw, podobni do duchów polnych, pochylając się
 1516  1,15|           zagrzmiał opat - gdyż przeciw Duchowi~Świętemu pobluźnił. Cóż
 1517  2,33|               srogim jarzmem świeckiego duchowieństwa i od innych klasztorów,
 1518  2,32|                mieszczanach, a nawet na duchowieństwie i szlachcie siedzącej na
 1519  2,33|                 klasztory oraz świeckie duchowieństwo, zmuszając je nawet do robót
 1520  1,17|               wziął, ale od krewniaka i duchownego - wezmę...~Opat zaś spoglądał
 1521  1,1 |               się ożenił, godności swej duchownej się wyrzec nie chciał) i
 1522  1,15|             stawił się...~- Jakoże miał duchownemu stawać? - przerwał Zych.~
 1523  1,21|                   ziemia jednak zaczęła dudnić pod ich ciężarem. Brodate
 1524  1,12|                im pod racicami i las aż dudnił, one atoli, połyskując czerwono
 1525  2,43|        koniecznie swojemu jeno rozumowi dufać i iść - to idź.~A Zbyszko
 1526  2,50|                Gara, wystawiali pychę i dufność krzyżacką, którą przepełnion
 1527  1,21|            niemieckich. Tak wprawnych i dufnych w siłę dłoni łowców ani
 1528  1,19|           Niejeden oddałby trzos nabity dukatami, byle posiąść to, co się
 1529  1,19|            dawał mi za nie pięćdziesiąt dukatów dobrym złotem. Mam pióro
 1530  1,5 |               łagodził los niewolników, dumę panów, surowość sędziów
 1531  1,17|                jak go szanują, jechał w dumie radosnej, rad ze świata
 1532  2,33|           pamięć nasunęły się mimo woli dumne słowa, którymi niegdyś Krzyżacy
 1533  2,32|               niektórych zapalczywych i dumnych kom-turów, nie szczędził
 1534  2,32|             stawiał niezłomny opór swym dumnym i zuchwałym racjom: oto
 1535  1,7 |             których pobrał, wojując nad Dunajem u cesarza rzymskiego Zygmunta.
 1536  1,15|               jak mnie wzięła frybra na Dunaju trząść, tak i wszystko wytrzęsła.~-
 1537  2,33|      niepomiarkowanych w jedle i napoju Duńczyków, i skłonnych zarówno do
 1538  1,28|          rozbudzeniu nie chwyci Juranda dur i nie odejmie mu na długo
 1539  2,48|             wojny w radości i upojeniu, durni we własną siłę i pomoc,
 1540  1,19|         oszustów włóczy się po drogach, durząc łatwowiernych ludzi. Mówił
 1541  2,23|           wyciągał ręce, próżno błagał, dusząc w sobie łzy. Nie chciała
 1542  2,2 |          miłosierdzia boskiego nad tymi duszami i że wzywał dlatego, iż
 1543  2,32|             naznaczy. Więc szedł, ale w dusznej trosce i smutku. Włos na
 1544  1,25|               świeżym drzewie, mówił:~- Duszo pokutująca, czego żądasz?~
 1545  1,25|           dziewczynę ziemską, ale jakąś duszyczkę niebieską ma wziąć za żonę.
 1546  1,26|                 nabrał śniegu, ile mógł dwiema rękawicami objąć, i rzucił
 1547  1,19|                 lat, i na trzysta, i na dwieście, i na mniej, tańsze, aby
 1548  2,27|                 już pieśni po gródkach, dwo-rzyszczach i chatach, prześcigali się
 1549  1,19|                 napastowały pokusy i ze dwoiło się w nim serce. Nie przyszło
 1550  1,24|               od bezsenności oczyma i z dwojakami w ręku, pełnymi dymiącej
 1551  1,32|            umrzeć w Spychowie przy tych dwojgu, nie zaś w ciemnych piwnicach
 1552  2,4 |               Jurand, ten dałby i takim dwóm rady, jemu nigdy się żaden
 1553  2,40|                wielką uciechą urodzie i dwomości siostry, której od dawna
 1554  1,21|                  Stojąc przy księżnie i dworkach jak żuraw na straży, a nie
 1555  1,26|         Jagienką z Długolasu i z innymi dworkami, więc skoczył pokłonić się
 1556  1,19|               to, czy się wraz z innymi dwórkami księżny nie wydała.~Lecz
 1557  1,8 |                panią, to miłuje, bo jej dworkę za żonę wziął, a teraz się
 1558  2,44|                 tu możesz sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wiera,
 1559  2,10|             mowie i choć jeszcze trochę dworował przy wieczerzy z bojaźliwości
 1560  2,49|               zdoła odgadnąć niewiastę? Dworowała ci ona ze mnie zawsze, aż
 1561  1,14|          Wilkiem z Brzozowej prawdziwym dworskim rycerzem i niemal królewiczem,
 1562  2,30|              którego ciągle go na różne dwory posyła, więc mu i niełatwo
 1563  1,4 |                 rynku pełno było jednak dworzyszcz z czerwonej cegły albo zgoła
 1564  2,40|               świerzop były już źrebaki dwulatki, niektóre - po bojowych
 1565  1,2 |         dziewcząt, młódka jeszcze, może dwunastolatka, niosła też za księżną małą
 1566  1,1 |               było od małego. Bywało, w dwunastym roku oprze kuszę o ziemię,
 1567  1,1 |             okrutnie toporami sieką. Do dwuręcznego brzeszczota nie masz nad
 1568  2,1 |              zbroje, i porwawszy wielki dwuręczny miecz runął jak burza na
 1569  1,16|           potężny kord, nie mniejszy od dwuręcznych niemieckich brzeszczotów.~-
 1570  2,33|      szwajcarskich piechurów walczących dwuręcznymi mieczami, i mężnych, choć
 1571  1,12|               wziął widły dobrze okute, dwuzębne, z zadziorami, i topór stalowy,
 1572  2,47|             zadrzeć, będzie ci na twoje dybał, bo inaczej nie może.~-
 1573  1,19|             chrześcijańskiego Królestwa dybią i poty będą, póki ich całkiem
 1574  2,13|                 komtur. Usłyszał katowe dychanie, ujrzał świecące ślepia
 1575  2,48|             całe tygodnie i miesiące, w dymach zaś wędzono solone mięsiwo,
 1576  2,17|                się wiatr, przysłaniając dymami obozowisko i napełniając
 1577  1,20|           postacie poprzesłaniane nieco dymem ognisk, mgłą oddechów i
 1578  1,14|              mrozy zamarza. Obacz, jako dymi...~Zbyszko spojrzał przez
 1579  1,25|          siedzieli na zszerszeniałych i dymiących koniach ludzie Jurandowi.
 1580  1,20|                ich skwapliwie częstować dymiącym mięsem - słysząc zaś obcą
 1581  2,48|             pomniejszej zwierzyny. Lasy dymiły przez całe tygodnie i miesiące,
 1582  1,26|                Lud jednak radował się w dymnych chatach przy ogniskach,
 1583  2,32|                 wokół niego zdawało się dyszeć potęgą, świetnością, nieprzebranym
 1584  1,26|             kołatek przytwierdzonych do dyszlów nie było wcale słychać,
 1585  2,9 |                  bo szpylmany pewnikiem dzbana więcej pilnują niż jego,
 1586  2,9 |           siedział w przodowej izbie za dzbanem miodu, młody zaś, poszczerbion
 1587  2,11|           całkiem blask dzienny; siekło dżdżem pomieszanym ze śnieżnymi
 1588  2,17|                przeciw zmianom pogody i dżdżom tylko w kożuchach i skórach,
 1589  2,23|               Związanego jeńca będziesz dźgał? Danuśce nie pomożesz, a
 1590  2,11|              zatrzymawszy się tuż przed dziadem, poczęła szukać pieniędzy
 1591  2,48|                 się roić w całym kraju "dziadowie" z Prus. Ciągnęli oni wszyscy
 1592  2,48|              Byli między nimi nie tylko dziady, ale klechowie, organiści,
 1593  2,10|                 kościoły, więc niejeden dziadyga chodzący "po pytaniu", niejeden
 1594  2,11|                  jakoże go było w takim dziadzie uznać! Ale gdy panienka
 1595  2,40|            liczba żołnierza, jaka ilość dział, ile czasu potrzeba na zebranie
 1596  2,21|         widocznie kumys począł na niego działać, bo się ożywił i zwróciwszy
 1597  2,11|                 Lidzbarku, a stamtąd do Działdowa i dalej do Niedzborza podróżni
 1598  2,49|               zawrócił od Kurzętnika ku Działdowu i po skruszeniu zamku krzyżackiego
 1599  2,40|                  Chłopak był na schwał: dziarski, wesoły jak nieboszczyk
 1600  2,49|                zgliszcza, wśród których dzicy wojownicy Witolda i Tatarzy
 1601  1,21|            ślady niedźwiedzich pazurów, dziczych kłów lub żubrzych rogów,
 1602  1,14|                 wróciwszy znalazł cię z dzieciakiem na ręku!~A modre oczy Jagienki
 1603  2,40|              Zbyszkowi i przyszłym jego dzieciakom kasztel. Wiedział, że szlachcica,
 1604  2,43|                 grywają Matce Boskiej i Dzieciątku. Nic już w niej nie było
 1605  2,14|            nagle litość ogromna i jakby dziecięca miłość do tego nieszczęsnego
 1606  1,6 |  niebezpieczeństwa ni dla matki, ni dla dziecięcia. Tłumy poczęły się rozchodzić,
 1607  1,21|           siedzący ludzie przywykają od dziecięcych lat do kuszy i oszczepu -
 1608  1,20|               które przestawały już być dziecinne, i czuł, że wzbiera w nim
 1609  1,2 |          Bogdańca, który przywykłszy od dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków,
 1610  2,43|                którzy jeśli nie marli w dzieciństwie lub nie zostawali księżmi -
 1611  1,5 |              próżno uczynek przypisywał dzieciństwu i niedoświadczeniu, próżno
 1612  2,18|          odgłosów, albowiem szczególnie dzięcioł był dla nich zwiastunem
 1613  2,11|            zwyciężał, a przecież z ręki dzieciucha poległ.~- No, taki to i
 1614  1,30|           smutek prawie bez granic.~- I dzieckoś mi ratował? - spytał po
 1615  2,46|              kilkunastu grzywien możnym dziedzicom na Koniecpolu, co do ostatka
 1616  2,48|                 ludzie życzyli. Młodemu dziedzicowi z Bogdańca "cniło się" już
 1617  2,40|               jakiś w Płocku, aby się z dziedzictwem i z testamentem opatowym
 1618  1,5 |       przyszłego dziedzica lub przyszłą dziedziczkę tronu. Ksiądz biskup krakowski
 1619  1,6 |             teraz. Gdzież szukać takiej dziedziczki jako będzie nasza królewna,
 1620  2,33|         nawoływania i rozkazy. Na owych dziedzińcach słyszałeś wszystkie mowy
 1621  2,7 |           niebie świecił księżyc i cały dziedzińczyk zalany był jasnym światłem,
 1622  2,11|             posłuch dla Zbyszka i że mu dziedzinę na Spychowie przez usta
 1623  1,13|               przypalone i miało zapach dzięgielu, którego znająca się na
 1624  2,49|               albowiem ciekawy był jego dziejów.~- Okrutniem rad - rzekł -
 1625  2,3 |              się o tym, daliśmy na msze dziękczynne, że jeno zwykła dwórka,
 1626  1,32|                ku niebu w duszy jakby w dziękczynnej modlitwie:~- O Jezu! dyć
 1627  1,9 |               się czegoś o przeszkodach dzielących go od Danusi, rozmowa urywała
 1628  2,46|             było w znacznej części jego dziełem, a jednak przejmowało go
 1629  1,26|                 którymi książę miał się dzielić z gośćmi, dworzany i służbą.
 1630  2,6 |               na wojnę, lecz na skargę. Dzielił ten ich smutek Czech Głowacz,
 1631  2,19|         wojowników. Około dwustu kroków dzieliło Zbyszkowych ludzi od Niemców,
 1632  2,33|                 oddzielny zwodzony most dzieliły Średni Zamek od dziedzińca
 1633  1,6 |              sobie przynajmniej pamięć "dzielnego chłopa", więc wytężył całą
 1634  1,2 |                go lepiej nawet niż inne dzielnice i naśladowało dość często.
 1635  2,42|                 kraju radosna wieść, że dzielny Kiejstutowicz wziął Nowe
 1636  1,7 |               jajecznicy ot i całe jego dzienne jedzenie. Ojciec Cybek puszczał
 1637  1,8 |                sposób czci i światłości dziennej go pozbawił. Od tej pory
 1638  2,11|              przesłaniały całkiem blask dzienny; siekło dżdżem pomieszanym
 1639  2,48|                wzięli, tak i dotychczas dzierżą. Ba! król nie chce rozlewu
 1640  2,22|                  zjawił się przed numą, dzierżąc za kark służkę zakonną.
 1641  2,33|                 litewskich i obszernych dzierżaw ruskich, które Olgierd wydarł
 1642  1,2 |                ojce dzierżyli, to i nam dzierżyć. Ale skąd chłopów? Co opat
 1643  1,4 |            wtedy właśnie najzawziętszy. Dzierżże go za łeb i nie puszczaj,
 1644  1,5 |              Długolasu. – Bo czy tam za dziesiątą ziemią będzie Tochtamysz.
 1645  2,11|          tamowały drogę, tak że dopiero dziesiątego dnia po opuszczeniu Płocka
 1646  2,43|              ledwie się zaczynał trzeci dziesiątek lat - i sok z surowego wióra
 1647  2,11|           podróży obaliły go z nóg. Oto dziesiąty już dzień upływał, jak szedł
 1648  2,3 |               ust, przyszła powiększona dziesięciokrotnie. Opowiadano, iż Jurand przybywszy
 1649  2,1 |              krwi, zdawały się mnożyć w dziesięcioro jego okrutną przyrodzoną
 1650  2,11|             księcia Januszowym o takiej dziewce-matołce wspominał. Mówił, że ją
 1651  2,10|        westchnienia jęły podnosić pierś dziewczęcą.~- Oj, rozumiem, rozumiem! -
 1652  1,2 |           piętnaście, a trzynastoletnie dziewczęta szły za mąż. Zresztą, patrzano
 1653  2,11|               przejezdnego rycerza byli dziewczynami, i z miejsca zakochał się
 1654  1,6 |            którą wzmagało i imię nadane dziewczynce. Mówiono, że żaden Bonifacy
 1655  2,3 |          rycerzu - rzekła - że odbiwszy dziewczynę-niedojdę, myśleliście, iż to Jurandowa
 1656  1,14|                 za dziewiątą rzekę i za dziewiąte morze, do Niemców i do Tatarów,
 1657  1,5 |               wreszcie najpiękniejsza z dziewic na ziemi, zrzekła się szczęścia,
 1658  2,43|               olbrzyma, z twarzy zaś do dziewicy. Moc i życie kipiało w nim
 1659  2,31|                 jej strzelista postać i dziewicza pierś i - mówił sobie: "
 1660  1,5 |        szczęścia, zrzekła się pierwszej dziewiczej miłości i poślubiła jako
 1661  2,11|                  ale co ja teraz z tymi dziewkami zrobię?~I począł się nad
 1662  2,9 |                 ci powiadam: waruj się, dziewko, włazić mi~w oczy! waruj
 1663  1,19|                jakoś strasznie się o tę dziewuchę przepytujecie.~- Przepytuję
 1664  1,19|                przekomarzali się czasem dziewusze! Powie jej kto: "Nie wróci
 1665  1,19|          wszystkie sosny w boru razem z dzikimi zwierzęty.~Lecz Czech, który
 1666  2,17|                 się we znaki. Natomiast dzikością przewyższali jeszcze Litwinów.
 1667  2,22|             siadł na nim jak na zabitym dziku i przyłożył mu ostrze mizerykordii
 1668  1,4 |            sprzedawano piwo świdnickie, dżinghus, toż inne kościoły, toż
 1669  1,8 |                płowymi wąsami, z twarzą dziobatą i jednym okiem barwy żelaza.
 1670  1,32|            wzajem, trącając w powrozy i dziobiąc o pospuszczane głowy. Niektórzy
 1671  1,4 |                myśli. Niemiec w Tyńcu z dzionek zabawi, więc ja króla prędzej
 1672  1,6 |               Oni napadli mnie, a w pół dzionka później on ich. Ledwie połowa
 1673  2,19|          całkiem na zadzie, podparł się dzirytem - i złamał go, więc jął
 1674  1,23|               łaską i zmiłowaniem Bożym dzisiejsza krzypota go popuści.~- Powiedz
 1675  1,21|               strony, szukając na zbroi dziur lub wgięć uczynionych przez
 1676  1,10|                  To powiadam wam, że aż dziurę w ziemi wybiła, ale też
 1677  2,48|                 więc rozmaite, a często dziwaczne i niepodobne chodziły między
 1678  2,18|              przeznał i niczemu się nie dziwi:~- Wilcy stadem w zimie
 1679  1,4 |         wprawdzie drewnianych, ale i te dziwiły wyniosłością ścian i dachów
 1680  2,42|               mówił sobie w duchu: "Nie dziwować się ludziom, że się mnie
 1681  1,15|          zwrócił się do Jagienki:~- Nie dziwowałbym się, choćbyś była głupia,
 1682  2,8 |              Lorche i ksiądz Wyszoniek. Dziwowałem się nawet, bo panna miała
 1683  1,5 |            pełne smutku i rzekła:~- Nie dziwuj się ty jej, bo jeśli Maćko
 1684  2,42|             pożegnać go takimi słowy:~- Dziwujecie się mojemu dowcipowi, ale
 1685  2,11|                mówić wieczny odpoczynek dźwięcznymi jak dzwonki głosami. Po
 1686  2,5 |               Słychać było tylko czasem dźwiękliwe, a czasem głuche uderzenie
 1687  2,35|               odzywać się do niego swym dżwiękliwym językiem, o którym stary
 1688  2,5 |             obwieścili ostatecznie przy dźwięku trąb jego zwycięstwo, Mikołaj
 1689  1,11|                 sposób wieś poczęła się dźwigać na nowo. Ale trudno mu to
 1690  1,1 |                 pod jedną pachą jeszcze dźwignę.~- O wa! takiego, co się
 1691  1,4 |                 głowie, mającej kształt dzwona, i w białej płóciennej osłaniającej
 1692  1,12|         Zbyszkowi poczynało aż w uszach dzwonić - po czym znów odzywały
 1693  2,1 |         dzwonnik za wcześnie na kazanie dzwonieniem rozbudził, kazał mu zjeść
 1694  2,27|               tylko twarzy, która wśród dzwonków i lilij bielała, cicha,
 1695  2,1 |         rozbudził, kazał mu zjeść sznur dzwonniczy od węzła do węzła; ma i
 1696  2,1 |                  graf Rosenheim, gdy go dzwonnik za wcześnie na kazanie dzwonieniem
 1697  1,6 |                 kawek i ku rozkołysanym dzwonom, które wydzwaniały mu ostatnią
 1698  1,25|              posłyszawszy głos księdza:~Ecce Agnus Dei - sam skupił się
 1699  1,9 |             wreszcie ozwało się dalekim echem i ucichło w gęstwinach.~
 1700  1,27|          wszystkich piersi wyrwał się j eden okrzyk:~- Pan ze Spychowa!~
 1701  1,19|             śniło Jakubowi -i łzy Marii Egipcjanki, i nieco rdzy z kluczów
 1702  1,19|           którym odbyła się ucieczka do Egiptu, które znalezione było koło
 1703  1,6 |                dzieweczka ma patrzeć na egzekucję skazanego. Jedni mówili
 1704  1,19|               który by się przeciwił... Ej-że!.. wiem i ja, jako pas okręcić.~-
 1705  1,23|             chcę ze zdrajcami służyć.~- Ejże! nie spełnicie waszej groźby.
 1706  2,7 |              zaraz potem zwrócił się do ekonoma zamku:~- Niech do północy
 1707  1,3 |             szlachty. Ludzi świeckich: "ekonomów", "adwokatów", "prokuratorów"
 1708  2,19|              sobie pieśni:~Bi den rosen er wol mac~tandaradei!~merken
 1709  1,5 |           powiedzieć: Pater noster, qui es in coelis, sanctificetur
 1710  1,19|     wydrwigroszów, którzy wszystko mają fałszywe: i odpusty, i relikwie,
 1711  1,11|                z ławy, włożyła ręce pod fartuch i poczęła:~Gdybym ci ja
 1712  2,33|              włoskich, najbieglej szych fechtmistrzów przybranych w jedwabie,
 1713  2,5 |               walkę na topory, albowiem fechtunek tego rodzaju bronią był
 1714  2,32|            całej przebiegłości Jana von Felde, prokuratora krzyżackiego
 1715  2,33|                 tle olbrzymia mozaikowa figura Najświętszej Panny.~A mistrz
 1716  2,9 |              przypatrzył się wdzięcznej figurce uważniej i zawołał:~- W
 1717  2,23|                  położyła ją na nim jak figurkę drewnianą lub woskową, sama
 1718  2,35|               szatny i podskarbi. Piąty filar, to jest marszałek, był
 1719  2,35|            czterech dostojników zwanych filarami Zakonu, to jest wielki komtur,
 1720  1,4 |               cały był w żelazo zakuty. Filip Śmiały ofiarował mu za to
 1721  1,4 |     szczególniej w Burgundii, na dworze Filipa Śmiałego. Raz on tam w czasie
 1722  1,16|             zapłaczesz, jako płakał oto filozof, gdy mu swarliwa niewiasta
 1723  1,7 |              innymi dwie sztuki cudnego flandryjskiego sukna, które przezorni i
 1724  2,49|                 lutnia, tyle w nim było fletni, bała-bajek, multanków i
 1725  2,33|                 w Wenecji, Mediolanie i Florencji -i rycerzy burgundzkich,
 1726  1,6 |            zamykać i po przyjaźni sobie folgować; czego ja nie uczynię, choćby
 1727  1,2 |               mi uczony w piśmie kleryk foremnie napisze: jako panna Danuta
 1728  1,16|                nieszczęśliwie, albowiem fornicariam i bibulam wziął mulierem,
 1729  2,14|                 był już na dziedzińcu w fortalicji, gdzie czekały gotowe do
 1730  1,5 |        człowieka, który wyniesion przez fortunę nad własne spodziewanie,
 1731  2,45|              niedługim czasie napełniło fosę tak, że musiał Maćko obmyślać
 1732  1,30|                  gdy spuszczano most na fosie, za którą sterczał na wałach
 1733  1,32|                 tumany podnoszące się z fosy zdawał się jeszcze spać.~
 1734  2,7 |       zakończony ciężką furtą ukrytą we framudze muru. Diederich otworzył
 1735  1,1 |            jarzębowym kołkiem i księżom franciszkanom na przedaż do Wilna przyniósł,
 1736  1,6 |             powtarzać inne w mieście: u Franciszkanów, u Św. Trójcy, u Panny Marii -
 1737  1,19|  Konstantynopolu i w Rzymie, skąd przez Francję wróciłem do Malborga, a
 1738  1,3 |          wojować?~- Przysłał im je król francuski - odrzekł opat. Nastała
 1739  1,3 |                 gdy był na dworze króla francuskiego, rozmiłowała się w nim królewna
 1740  1,1 |                 rycerze są ci, którzy z francuskiej ziemi pochodzą.~Taki będzie
 1741  1,11|                 Bili w Niemców, bili we Francuzów bili w Angielczyków i w
 1742  1,1 |             słuchać - bo, jako rzekłem, Francuzowi gardziel nogą przyciśniesz,
 1743  1,1 |               nimi różny naród: Niemcy, Francuzy, Angielczykowie do łuków
 1744  1,18|                 mam mówić? Tatuś więcej frasobliwi niż gniewni, ale przy opacie
 1745  2,22|               być? - odpowiedział nieco frasobliwie Zbyszko. - Widzicie... Żeby
 1746  1,2 |           przemówić:~- Co do tego - nie frasujcie się, miłościwa pani. Śmierć
 1747  2,29|              braku kogo innego o swoich frasunkach rozmawiał - aby jakowaś
 1748  2,34|               jeno strapienia ciężkie i frasunki.~- Prawdę mówicie - rzekł
 1749  1,19|                wszelkich innych trosk i frasunków. A wielka wojna wisiała
 1750  1,15|            pątnik - ale jak mnie wzięła frybra na Dunaju trząść, tak i
 1751  2,31|               także posłowie krzyżaccy, Frydrych von Wenden, komtur toruński,
 1752  1,16|             żony szukał, bo jeśli złą i fryjowną dostaniesz, nieraz na nią
 1753  2,8 |            pośledni. Juści, a wówczas z Fryzami?... Prawy wyrostek był...~
 1754  2,41|               najlepszą tę zdobyczną po Fryzie, bo w Mediolanie kuta. Jeszcze
 1755  1,4 |               Wnioskował z tego, że owi Fryzowie musieli być znakomitymi
 1756  1,7 |                 które przezorni i możni Fryzyjczycy mieli z sobą na wozach.
 1757  1,10|                 był niż dziś, gdy go ów Fryzyjczyk nazwał gołowąsem, a on,
 1758  1,11|                 opowiadać o pojedynku z Fryzyjczykami, a następnie o innych przygodach,
 1759  1,2 |                 łupem na młodym rycerzu fryzyjskim, służącym u Krzyżaków, wzięte.
 1760  1,7 |                śmierć z dwoma rycerzami fryzyjskimi. Same zbroje, które po nich
 1761  1,11|              nam do wtóru na drewnianej fujarce zapiska. Wołać pachołka!~
 1762  2,17|          ogniskach, słychać było odgłos fujarki lub piszczałki, albo słowa
 1763  1,12|              dzików z wielkim hałasem i fukaniem, a potem kłusowały łosie
 1764  2,18|             rzucał się z przerażeniem i fukiem w bok. Chwilami zrywał się
 1765  1,19|                brata Rotgiera oraz pana Fulka de Lorche z Lotaryngii,
 1766  2,49|              Dziedzictwo moje krewnemu, Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który
 1767  1,16|               kamienie przygotowane pod fundamenta dzwonnicy, którą miano stawiać
 1768  1,19|          wywieszać takowego wyzwania na furcie klasztornej. Ni przeor,
 1769  2,7 |             gmachu, a zakończony ciężką furtą ukrytą we framudze muru.
 1770  2,7 |          wyjście było właśnie przez ową furtę.~- Czekaj! - rzekł Zygfryd.~
 1771  2,7 |               na lewo nadzwyczaj niskie furty od cel więziennych.~- Do
 1772  1,20|                 zamian skóry, kosztowne futra, suszone grzyby, orzechy,
 1773  1,5 |                okazałości szuby podbite futrem kosztownym; kniazie ruscy
 1774  1,32|                 czernieć. Ukazywały się futrzane nakrycia głów, ciemne kapice
 1775  1,19|            pióro ze skrzydeł archanioła Gabriela, które podczas Zwiastowania
 1776  1,1 |               przedtem zamkną, a w nocy gad, który się w wiórach rodzi,
 1777  1,25|            tobie nie strach, Danuśka? - gadajże!~- Już ja bez tego zamrę! -
 1778  2,13|                 pojechał? Widziałeś ją? Gadałeś z nią? Czemużeś jej nie
 1779  2,8 |          odpowiedział takim pytaniem:~- Gadałże ci co Zbyszko o Jurandównie,
 1780  2,11|               Widzisz, co to rozum! Nie gadałżem tego samego? Przepowiadałem
 1781  2,46|            ćwiczenia rycerskie, słuchać gądków i pląsać z młodymi rycerzami
 1782  2,11|               przystrojone i wesołe jak gajówki, więc siadłszy na zydlu,
 1783  2,17|      nakrzesawszy jodłowych i sosnowych gałązek, przyrzucili ją nimi tak
 1784  2,26|         Jagienka, przejeżdżając, udarła gałązkę sośniny i cisnęła ją na
 1785  1,12|             czyjąś ostrożną stopą suche gałązki, szurały opadłe liście i
 1786  2,2 |               że jedno okno w górze nad galerią otworzyło się z trzaskiem
 1787  2,1 |              nim brat Rotgier wpadli na galerię, która biegła ponad wielkimi
 1788  2,1 |                 pozostał sam na dole. Z galerii ozwały się krzyki radości,
 1789  1,14|              duży bóbr ze świeżo uciętą gałęzią w pysku i począł płynąć
 1790  2,17|             ognisk podsycanych suszem i gałęźmi jałowca, inni grzebali w
 1791  1,20|                 oświeconej sieni - i na ganek wyszedł człowiek, w którym
 1792  1,16|            Zbyszko.~- Nie to mu się też gani, że się potykał - odpowiedział,
 1793  2,10|             innych diabłów po chrustach gania. Źle tylko spotkać się z
 1794  2,31|           liśćmi w roztarganych włosach ganiała na koniu po borach i lasach,
 1795  2,50|          pośrednicy węgierscy, Ścibor i Gara, wystawiali pychę i dufność
 1796  2,16|                  że prawie wyglądała na garb, i niezmiernie długie, sięgające
 1797  2,45|                ostało po pogorzeli jeno garbate domisko - mówili starzy
 1798  2,33|                i wysokich ramion prawie garbatym. Nazbyt długie jego ręce
 1799  2,7 |     Diederichowi, lecz ów wydał dziwny, gardlany głos i pokazał zarazem na
 1800  1,4 |                zniewaga posła to sprawa gardłowa. Proścież tedy Boga, by
 1801  1,3 |              słaby, ni mocny, bo słabym gardzą, mocnego zaś do upadku przywieść
 1802  2,31|             łowy, atoli i wywczasem nie gardzi, a dziś do późna biesiadował.~
 1803  1,1 |   zatwardziałość często nam wymawiali: "Gardzicie śmiercią, prawią, ale Saracenów
 1804  1,3 |                albo z ostrzem miecza na gardzieli, albo z płonącym pułapem
 1805  2,38|               czynił i k'sobie wszystko garnął. W tym panienka za mną poświadczy,
 1806  2,32|                 i nieraz ledwie na trzy garnce piwa dziennie wstrzyma,
 1807  1,13|            półbochenkiem chleba i popił garncem piwa, po czym jął wołać,
 1808  1,2 |            wówczas, gdy wniesiono pełne garncówki przysłanych z klasztoru
 1809  1,19|                 oczy i jak się do niego garnęła, to ledwie że na koniu mógł
 1810  2,48|              włodyków - ci bowiem radzi garnęli się do możniejszych. A to
 1811  1,13|         dziewczyna dorzuciła w miarę do garnka. Pokrzepił się też zaraz
 1812  1,10|                 się spodobało, zaraz mu garścią wąsy wydarł...~- Wiem -
 1813  1,19|             jeśli masz gdzie przy sobie gąsio-rek z winem, to daj mi dwa lub
 1814  2,17|              Tymczasem, gdy dawna wiara gasła, jak gaśnie ognisko, do
 1815  2,21|                 stary rycerz. Zdumienie gasło stopniowo na jego twarzy;
 1816  2,26|            ukąsić go w serce. Ale potem gasnące jego źrenice ujrzały jeszcze
 1817  2,17|              gdy dawna wiara gasła, jak gaśnie ognisko, do którego nikt
 1818  1,25|          przysłaniają blask słoneczny i gaszą wszelką radość na świecie.
 1819  2,18|            strony i nagle usłyszawszy z gąszczy odpowiedź na krakanie, nurknął
 1820  1,26|                od wilków, tymczasem zaś gawędził z nim wesoło.~- W Przasnyszu -
 1821  2,32|          mnóstwo miast tak bogatych jak Gdańsk. I nie dość! To znaczyło
 1822  2,15|                  i hrabia Schwartzburg, gdański, wyjechali z rozkazu mistrza
 1823  1,22|              powrozem na szyi stoi przy Gdańskiej bramie w Malborgu i jako
 1824  2,33|              lewym brzegu Wisły razem z Gdańskiem, Tczewem, Gniewem i Świeciem.
 1825  2,11|              wznosząc źrenice, Maćko. - Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby
 1826  2,29|                 Ale ja odrzekłem im, że gdyś mnie w jeństwo brał, byłeś
 1827  1,19|              Jurandówna się nie wydała, gdyżby się to bez Juranda obyć
 1828  2,7 |          przysięgi, ale ciebie uraduję, gdzieśkolwiek jest.~To rzekłszy, cofnął
 1829  1,18|            potem co? Potem tu wróci, bo gdzieżby miał wracać.~- Kiedy tam
 1830  1,15|                Krześni?~- Bo najbliżej. Gdzieżbyśmy jechali?~- No, to dobrze!~ ~
 1831  2,30|        zaznajomił, skłonił się wytworny Gel-dryjczyk jak najukładniej i rzekł:~-
 1832  2,20|           Słuchaj! - mówił mu po drodze Geldryjczyk. - Puścisz mnie na słowo
 1833  2,49|             naszej stronie?~-Wielu może geldryjskich rycerzy znajduje się po
 1834  2,29|                jakożemjest krewny grafa geldryjskiego.~- A przeczże o twoją głowę
 1835  2,22|                jechali jeden za drugim, gęsiego. Wiedząc, że piesi pachołcy
 1836  1,2 |         zawtórowali jej zaraz, jeden na gęślikach, drugi na dużej lutni; księżna,
 1837  1,2 |                 jeden z lutnią, drugi z gęślikami u pasa. Jedna z dziewcząt,
 1838  2,20|                 po czym prawicą uczynił gest, jakby pokazując idący w
 1839  2,7 |              jej pobliżu. Stała tam już gęsta gromada ludzi i świeciło
 1840  2,5 |                 toporów stały się coraz gęstsze. Pot zlewał czoła obu walczących,
 1841  2,6 |                 im głębiej, tym większa gęstwa, że się człek zabłąka i
 1842  2,15|               zamków brzegowych. Już po gęstwach leśnych, już w polach, już
 1843  1,9 |               dalekim echem i ucichło w gęstwinach.~A Maćko pomacał się znów
 1844  1,6 |              zasadzki?~- Z kuszczów tak gęstych, że na krok nie było nic
 1845  2,18|                i krze przysłonione były gęstym, białawym oparem, który
 1846  2,11|           śmigłami wiatraka, łamał; bór giął się pod tym rozpętanym tchnieniem
 1847  2,17|                 wybuchła ta wojna - i w Gierdawach powiedział mi wójt von Heideck,
 1848  2,17|               który jest zwierzchnikiem gierdawskiego wójta, nie chciał nawet
 1849  2,10|                co chwila na drelichowym gieźle, więc po niejakim czasie
 1850  1,5 |                 młodemu! Okrutny żal!~- Giną ludzie i z konia! - odparł
 1851  1,23|             polskie załogi; widział ich ginących pod ciosami toporów i mieczów,
 1852  2,25|                 właśnie, jako więdnie i ginie podeptane nogami kwiecie.
 1853  2,15|           Słuchajcie i ratujcie nas, bo giniemy! Nie chce nas Zakon chrzcić,
 1854  2,1 |          wysmagać. Lecz bracia zakonni, gładcy, układni, a nawet i pokorni,
 1855  1,19|                stoi, ale choć siła jest gładkich chłopów na dworze, żaden
 1856  2,36|              wyrosnąć - i pewno jeszcze gładsza, niż była.~A Zbyszko rzekł:~-
 1857  2,20|                Alem mniemał, że grzechy gładzą, z pogany walcząc i do chrztu
 1858  1,24|                 odstąpi - i po gębie go gładzi, a on się do niej w boleści
 1859  1,23|            położył dłoń na jej głowie i głaszcząc ją, rzekł:~- Nam przykazano
 1860  2,11|            bardziej się strzeż, gdy cię głaszcze.~- Takiż on jest ze wszystkimi?~-
 1861  1,16|        poprzednio ulżyło, chwycili znów głaz i potoczyli go zapalczywie
 1862  2,20|          nawoływań. Brzmiały nimi długo głębiny kniei, dopóki wszystkich
 1863  2,22|                 wielkich kopyt, nie tak głębokimi jak na gościńcu, ale dość
 1864  2,5 |                 nieubłagana zawziętość, głębsza zemsta. Z jednej strony:
 1865  2,9 |                 wziął.~Nastało ponowne, głębsze jeszcze milczenie; ojciec
 1866  2,43|                człekiem wątłego ciała i głębszej myśli, byłby został mnichem -
 1867  2,27|                 jej podniosła się jakby głębszym oddechem, a z ust wyszedł
 1868  2,29|            łupić nawet i tych, którzy z glejtami przyjeżdżają.~I pojechał.
 1869  2,20|         komturowie zaprzeczyli ważności glejtom z powodu wybuchu wojny.~-
 1870  2,29|               do Płocka i bez nijakiego glejtu między tych rozbójników
 1871  1,12|           zamieszkać, i chatę, a raczej glinę na chruścianych ścianach,
 1872  1,11|                 ustawiano misy cynowe i gliniane. Tylko ściany pod półkami
 1873  1,1 |                im z konwi sytne piwo do glinianych stągiewek i nasłuchiwał
 1874  2,9 |                  Ale w izbie, w wielkim glinianym kominie, który zastąpił
 1875  1,11|            każdej ognisko w ulepionej z gliny podłodze, z którego dym
 1876  2,8 |               ciężar zrzucił z serca, a Gło-wacz spytał nieśmiałym, cichym
 1877  1,21|             chodziły po gąszczach, złe, głodne i czujne, domyślając się,
 1878  1,32|        zabawiali się znowu ciskaniem na głodnego rycerza ogryzionych gnatów.
 1879  1,2 |              się jeno zakrzątnij, bośmy głodni.~Mieszczanie już byli odeszli,
 1880  2,17|                 i obfitszych, w których głody, trapiące kiedy niekiedy
 1881  2,11|               przed sobą kijem drogi, o głodzie, w utrudzeniu i niepewności,
 1882  2,45|         oczyścić owe wądoły z drzew i z głogowych gąszczów, którymi zarosły,
 1883  1,5 |                 jego kolan, a dziecinny głosik wołał coraz żałośniej:~-
 1884  1,30|             chcą zgiąć wasz hardy kark. Głosiliście ich za zdrajców i krzywoprzysięzców -
 1885  2,18|                liści kroplach i ptactwo głosiło się w górze radośnie.~Oni
 1886  1,20|           skargi na niego stały się tak głośne, że pomimo całej pobłażliwości,
 1887  1,22|                 straszny, za jakiego go głoszą. Starosta sprzeciwiał się
 1888  2,8 |        gościnność. Nie poznał też zrazu Głowacza, a gdy ów pokłonił mu się
 1889  1,26|            rzekł mu:~- Nie twoja głowa, Głowaczu (tak go bowiem z polska
 1890  1,3 |          trzonowy ząb Marii Magdaleny i głowienki z krza ognistego, w którym
 1891  1,2 |              poczęły się oczka kleić, a główka chwiać w obie strony; raz
 1892  2,49|               napatrzyć się największym głowom w Królestwie, bo prócz króla
 1893  2,20|               walki, ale gdy ów, udając głuchego, cisnął nawet tarczę dla
 1894  2,20|                 w nim krew jak ukrop.~- Głupcze! - krzyknął, chwytając mimo
 1895  1,5 |                 czyń. Dość masz tamtych głupich ślubów - odrzekł z gniewem
 1896  1,19|              bardziej poczytywali go za głupiego.~Na Mazowszu mniej ludzie
 1897  1,5 |            zimną wodą ochotę rycerzy:~- Głupiście - rzekł. - Żali to żaden
 1898  2,32|           olbrzymia siła ramienia, dość głupowa-tym, nieco na pieniądze łakomym,
 1899  1,3 |                 żywota twego!~- Chybaby głusi byli, gdyby nie mieli wysłuchać
 1900  2,19|             krwi w piersiach. Wycie ich głuszyło błagalne głosy o litość
 1901  2,35|                 było niż rozmowy, którą głuszyły pieśni i owa zbyt wrzaskliwa
 1902  2,33|                 tam gmachy wyrastają na gmachach, tworząc w nizinnym z natury
 1903  2,33|                 ciągle jak w ulu. Przed gmachami, w przejściach, przy bramach,
 1904  2,11|             piechocie wystawionej przez gminę kmiecą. W tej to bitwie
 1905  1,19|              miłości przed nieznajomym, gminnego pochodzenia człekiem, który
 1906  1,20|            okazywał i starał się unikać gminnych wyrażeń, jednakże próżno
 1907  2,19|              rozpuścili konie i poczęli gnać na kształt huraganu ku wschodowi.
 1908  2,26|                 i bez pęt. Burza, którą gnał wicher, była już nad nimi.
 1909  1,10|          zagnali. Chyba ze dwie mileśmy gnali, że już i konie ustawały.
 1910  2,42|               jakąś tajemnicę, która go gnębi, poczęła namawiać Maćka,
 1911  1,32|               że go podstępem dostali i gnębią, nie weźmie im tego zbyt
 1912  2,20|            panowania nad tą ziemią i do gnębienia tego nieszczęsnego ludu.
 1913  2,40|          dobywał, jeno w polu Krzyżaków gnębił... A Cztan? Co z nim słychać?~
 1914  2,33|           Kościoła w Prusiech, i ciężko gnębili inne klasztory oraz świeckie
 1915  1,10|               aż jaskółki pod pułapem z gniazd wylatują. No, i chwała Boża
 1916  2,17|                com widział, a teraz się gniewacie, to wolej zaniecham - rzekł
 1917  1,17|             rzekł:~- Wiem ci ja, choć i gniewający się, co robię; za czym trzymajcie,
 1918  2,16|              strudzon i zły, przyjął go gniewliwie, pytając, dlaczego wedle
 1919  1,5 |               przyjdzie mu stanąć przed gniewnym obliczem królewskim, opanował
 1920  1,15|               jeszcze czas jakiś wokoło gniewnymi oczyma, a wreszcie rzekł:~-
 1921  1,30|                 ujście żalom, goryczy i gniewowi, byle znaleźć jakowąś ulgę.~
 1922  2,50|            pokoju i że jedynego komtura gniewskiego, hrabiego von Wende, który
 1923  1,5 |            płosząc stada kawek i gołębi gnieżdżących się po wieżach, a zarazem
 1924  1,5 |               paliusz na arcybiskupstwo gnieźnieńskie, chciał je zająć zbrojną
 1925  2,45|               mogło, i modrzewiowe, nie gnijące ni pod glinianą polepą,
 1926  1,21|              nad nieszczęsnym rumakiem, gniotąc go łbem i orząc z wściekłością
 1927  2,26|            całego brzemienia, które jej gniotło duszę, jeszcze i wstyd.
 1928  1,6 |             gniew: "To go, powiada, nie gnójcie w więzieniu!" A kasztelan
 1929  1,10|                wołać:~- Tak dostał, aże gnojem popuścił!~- A niechże cię! -
 1930  2,26|                 jako przystoi i głowę w gnoju zakopię!" Tak mówił do siebie
 1931  2,11|              woleli trud największy niż gnuśny wypoczynek w pustej karczmie,
 1932  2,50|               się pod wspólnym herbowym godłem i wspólne wykrzykiwali "
 1933  1,3 |              kamieniami sadzony krzyż - godło opackiej godności. Cała
 1934  1,2 |        podarował.~- To Bóg poszczęścił. Godneż łupy? Ale powiadajcie, czemu
 1935  2,9 |        Cztanowego mnie ustrzeżcie, jako godni i uczciwi somsiedzi!...~
 1936  2,18|               uderzym, bo zbroja na nas godniejsza i miecze lepsze!~- Tak ono
 1937  1,17|              skwapliwie potwierdził, że godniejszego sąsiada próżno by w całym
 1938  2,9 |            wszystko!~- Nie masz nad mir godniejszej rzeczy - odpowiedział z
 1939  2,34|           warowniejsze i sprzęt wojenny godniejszy. Niech ręka boska broni!...
 1940  1,5 |        Jastrzębca, który chociaż niższy godnością od infułatów, siedział jako
 1941  1,4 |             jakby niepewny, czy w niego godzą.~- Pochyl kopię! - wrzeszczał
 1942  1,32|               czuł, że może mu się przy godzić i sromota, i na myśl o tym
 1943  2,15|             Maćka, o którym mniemał, że godzien widzenia przy robocie, a
 1944  2,23|         sprawiedliwości - rzekł Maćko - godziłoby się, abym sam ją do ojcowizny
 1945  1,4 |          głęboki, groźny głos - w posła godzisz, króla znieważasz!~Zbyszko
 1946  1,15|        musiałabyś się bez trzy kwartały goić...~Na to rybałtowie, pątnik
 1947  1,14|                bobry po świeży skrom do gojenia bardzo potrzebny.~Wzięli
 1948  1,4 |          potężnych piersiach prawdziwie gołębie serce - że zaś lepiej rozumiał
 1949  2,19|           Maćków koń, cięty berdyszem w goleń, wspiął się na tylne nogi,
 1950  2,19|                poczęły kruszyć okrutnie golenie końskie. Poznał wówczas
 1951  2,49|                że mnie i moich giermków goli.~- Tak to? - zapytał rozweselony
 1952  1,15|                 Nie szpylmany my już ni goliardowie, jeno waszej miłości dworzanie -
 1953  2,43|               pozbyć, rzekł mu:~- Pókiś goło miał pod nosem, tom tobą
 1954  1,1 |                 który choć młody jest i gołowąs, niejeden już pancerz widział
 1955  1,10|                 go ów Fryzyjczyk nazwał gołowąsem, a on, że to nie całkiem
 1956  1,5 |                większego umartwienia na gołych kamieniach; często, wzniósłszy
 1957  2,18|               patrzało na ów dziw zwany gomon, w czasie którego, jak wierzy
 1958  1,19|           wesela! A chcesz, to poślę ci gończego zapytać, któremu pilno wracać
 1959  2,4 |              dworskich igrzyskach, bądź goniąc na ostre, liczne nad zachodnimi
 1960  1,21|           polanę ze strasznym harmidrem goniące po tropie psy kurpieskie.
 1961  2,17|                 na ostre - powiadasz?~- Goniłem. Hardo i niewdzięcznie ci
 1962  2,17|                coś robił i coś wskórał. Goniłeś tam na ostre - powiadasz?~-
 1963  2,17|           potykał, gdzie też i na ostre gonili. Ale wy ich wszystkiej potęgi
 1964  1,1 |                O wa! albo to nie będzie gonitew po połogu królowej? A przedtem
 1965  2,11|                była bowiem pewna, czy w gonitwie za opatem nie przyjdzie
 1966  2,11|          olbrzymimi skrzydłami w konary gonnych sosen, przeginał je, wykręcał,
 1967  1,20|                 wreszcie, gdy wniesiono gorące misy, zwróciła się rozradowana
 1968  2,46|              nawet i stare kości żywszą gorącością napełnia".~ ~
 1969  2,1 |                  mówił stary Zygfryd.~A gorący, słynny z męstwa i okrucieństwa
 1970  1,5 |                zostający, pomimo lata i gorących dni, mieli na sobie dla
 1971  1,25|               osłabiony bardzo, ale bez gorączki. Siostra po wyjeździe księcia
 1972  2,11|               za miastem przy drodze do Gorczenicy, ubrana była ciałami wisielców,
 1973  2,7 |             kaplicy już jest światło?~- Goreją świece wedle trumny.~Zygfryd
 1974  2,7 |                niech tu przyleci między gorejące świece i słucha.~To rzekłszy,
 1975  2,24|              spochmumiał widocznie.~- W gorętwie jest? - rzekł.~- Tak! -
 1976  1,10|               młoda...~Za dołami świeci górka,~Jaka mać taka i córka...
 1977  1,5 |              który by dołożył wszelkiej gorliwości, aby jak najprędzej list
 1978  1,27|                 wieków kraju okazać się gorliwszą od innych i tym zatrzeć
 1979  2,3 |                 który zakrywał zupełnie górną część twarzy, na dolną zaś
 1980  2,12|                 już poprzednio zeszła z górnej izby i czekała na podwórzu,
 1981  1,4 |                 Krzyżaku, spoglądał tak górnie, iż Mikołaj z Długolasu,
 1982  1,1 |          mieszczaństwo zaś nosiło głowy górniej niż w wiekach późniejszych.~
 1983  2,5 |             zbroi niemieckiego giermka. Górny brzeg tarczy wygiął się
 1984  2,48|         potrącone na stromych ścieżkach górskich nogą przechodnia, z coraz
 1985  2,30|                  Nienasycone to plemię, gorsze od Turków i Tatarów. Bo
 1986  2,21|              pytam, i bacz, aby cię coś gorszego nie spotkało!~- Jest tu
 1987  2,11|          utrzymywali stanie, prawie nie gorszym niż polskie, które powstały
 1988  2,50|              Krzyża Zbawiciela!" Witold gorzał wprawdzie wojną, pchał do
 1989  2,7 |                sześciu, które przy niej gorzały w wielkich miedzianych lichtarzach,
 1990  2,43|        podobniejsze do skargi przez pół gorzkiej, przez pół smutnej. Maćko
 1991  2,31|              Zbyszko z Bogdańca! Jakże! gościł tu u nas wasz stryjko, stary
 1992  1,22|                nieraz drzewiej Krzyżacy gościli w Spychowie i nie był Jurand
 1993  2,11|               miasteczka połączone były gościńcami, które Krzyżacy, a raczej
 1994  2,8 |            wprawdzie nigdzie grobel ani gościńców przez bagna i bory poczynionych
 1995  1,4 |                 z orszakiem wyruszyła z gościnnego Tyńca do Krakowa. Częstokroć
 1996  2,40|       zamieszkałym przez lud swojacki i gościnny. Z Sieradza pchnął jednak
 1997  2,11|           znającego ni litości, ni praw gościnnych. Sieciechównie mdlało także
 1998  2,34|          Wszystko nam pokazywali niby z gościności, a w rzeczy dlatego, aby
 1999  2,46|                 głowie i zabiegliwość w gospodarce, bez której prędko by kasztel
 2000  2,41|          jednostajnie, zapełnione pracą gospodarczą i zwykłymi wiejskimi zabiegami.
 2001  2,46|              spełniło mu się doskonale. Gospodarka szła jak z płatka. Bory
 2002  1,13|               niebie swój urząd i swoją gospodarkę - to się wie! A jeden do
 2003  1,11|                chwila, że to Jagienkowe gospodarowanie. Zaprowadził także Zbyszka
 2004  1,15|      zaprowadzenie stad i inne potrzeby gospodarskie, niemniej jednak dużo w
 2005  2,48|            zwłaszcza na Mazowszu. Czech gospodarzący w Spychowie na Mazowszu
 2006  1,13|            pośrzednika?" Pan Jezus jest gospodarzem nad całym światem - rozumiesz? -
 2007  1,3 |                z powodu natłoku znaleźć gospodę w Krakowie, mieścili się
 2008  2,9 |                to ty byś dawno już była gospodynią w Bogdańcu!~Na to Jagienka