bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 2009  2,11|                  którego Jurand razem z Gotfrydem zgładził... Tak powiadał
 2010  2,1 |             pobożni bracia, Rotgierze i Gotfrydzie, że wedle słowa i uczynionej
 2011  2,7 |              zabójcę Majnegera, zabójcę Gotftyda i Huga, tego, który w samym
 2012  1,32|       szubienicy jest jeden wolny hak z gotowym powrozem. I wśród takich
 2013  1,5 |             posła będziesz przepraszał. Gotówże jesteś?~- Skoro mi taki
 2014  2,40|         wędrownym rycerzom na świecie: "Gotujcie się na śmierć!" Lecz stary
 2015  1,25|           aniołem widzianym na szybie w gotyckim tumie.~Lecz ksiądz postawił
 2016  1,32|                zna i że to nie kto inny gra, tylko ona -jego dziecko!
 2017  2,32|                 wieków czyhać na cudze, grabić, zabierać siłą lub podstępem
 2018  1,3 |            niebymości Walgierza Wdałego grabstwo tynieckie pustoszył. Tego
 2019  2,9 |                 nie włazić. I wszystkim Gradom też!... Zbyszka już przecie
 2020  2,35|           żelazne, panie, macie ręce. A grafburgundzki dodał:~- I z lepszego niż
 2021  1,3 |            gości krzyżackich chyba jacy grafowie, a z samych Krzyżaków chyba
 2022  2,8 |              sobą prosi. A Zychowi w to graj, ile że z księciem się znał
 2023  2,43|                ze wzniesionymi oczyma i grającą na luteńce, wśród różnych
 2024  1,25|            skier w ognisku i świerszcze grające zawzięcie, a jakoś żałośnie
 2025  2,18|               igliwia i próchna. Słońce grało tęczą na zwieszonych wśród
 2026  1,25|                 słowom cichym i słodkim grały znów świerszcze w szparach
 2027  1,8 |           większym od zawziętości. Pola graniczące ze Spychowem leżały odłogiem,
 2028  1,8 |          narażały go ustawiczne zajścia graniczne, ofiarował mu urząd miecznika.
 2029  2,34|           zięcia alibo kogo. Komturowie graniczni każą im na rozbój do nas
 2030  2,40|           strony zniemczonych książątek granicznych i zbójów-rycerzy niemieckich
 2031  1,8 |            ochotnikach, którzy szlakiem granicznym dążyli do Krzyżaków, to
 2032  1,3 |               wyrywał, a w piękności, w graniu na lutni i w śpiewaniu nikt
 2033  2,35|            każdego wieczora darowywano.~Grano i tego wieczora nie tylko
 2034  1,5 |                Krzyżacy dawali mu imię "Grapidla". Był to człowiek słynny
 2035  2,26|           rozbójniczych, które wiecznie grasowały na krzyżackiej granicy,
 2036  1,25|             dzień się czyni. Ave Maria, gratia plena...~Po czym wyszedł
 2037  2,32|         Palestynie lub na której z wysp greckich, aby tam Krzyża od prawdziwych
 2038  1,5 |               przez Bosfor na Cesarstwo Greckie - tępiciel ludzkiego rodzaju,
 2039  1,15|            nawet nie wie, jak cesarzowi greckiemu na imię i w którym mieście
 2040  2,8 |                brakło wprawdzie nigdzie grobel ani gościńców przez bagna
 2041  2,7 |              rękę, która cię zabiła, na grobie położę albo sam zginę. Żyw
 2042  2,8 |                 i okrąglaków, ale teraz groble rozmiękły, a pnie na nizinnych
 2043  1,30|                 zastępowały im drogę na grobli; niecierpliwił się, gdy
 2044  1,6 |              przy jej ciele i około jej grobowca, a których wszyscy byli
 2045  2,1 |           kożuch pod worem; można by go grochowinami owinąć i po jarmarkach prowadzać..."
 2046  1,26|               widać ludzi poowijanych w grochowiny i udających niedźwiedzi,
 2047  1,6 |                 z dawniejszych czasów w grodach i miastach polskich zamieszkali.
 2048  1,8 |               Zakonu dzierżyli ziemię i gródki do Mazowsza przyległe, nawet
 2049  1,5 |                 nadgranicznych zamków i gródków, którzy przejętym od Niemców
 2050  1,4 |              choćby zamożny właściciel "grodku", wyobrazić sobie nawet
 2051  2,30|                księcia, lecz u starosty grodowego Andrzeja z Jasieńca, którego
 2052  1,11|              czerwonej cegły, litewskie grodźce drewniane i kościoły, jakich
 2053  1,19|           dawnego został tylko zamek. W grodzie warszawskim przyjął Zbyszka
 2054  1,6 |         zakwitła jak kwiatami od całych gromad strojnych mieszczanek; w
 2055  2,48|         liliowej twarzy. Więc ukazawszy gromadkę dzieci, tak dalej mówiła
 2056  1,5 |              zwykle przed nabożeństwem, gromadki ludzi opowiadające sobie
 2057  2,49|           Zakonem.~Nie przestano jednak gromadzić wojsk i posuwać ich ku sobie
 2058  1,21|               otoki odpowiedziały setki gromkich głosów; zawrzały rogi i
 2059  1,15|       klerycy-waganci wybuchnęli jednym gromkim śmiechem, od którego Jagienka
 2060  2,35|                 odbywał się w mniejszym gronie, we wspaniałym wielkim refektarzu,
 2061  1,16|                czerwonego sukna podbitą gronostajami, czerwone rękawiczki i gronostajowy,
 2062  1,16|     gronostajami, czerwone rękawiczki i gronostajowy, naszyty złotem kapturek
 2063  1,19|             hojny a nieopatrzny i łatwo groszem rzucający. Zobaczył już
 2064  1,6 |                  kiedy mi na pół piędzi grota między żebrami utkwiło!
 2065  1,10|                tom widział tak nabitych grotami, że jako jeże po śmierci
 2066  2,19|                błyszczącym, nastawionym grotom.~Pomyślnym dla Zbyszka wypadkiem
 2067  1,22|                 ku wam, ale i ty mi nie groź, boć się nie boję.~- Cóż
 2068  1,23|                 mężem, którego otaczała groza powszechna. Przybycie Majnegera,
 2069  2,21|                 zwykle słabe dusze, gdy grożące im niebezpieczeństwo przeminie,
 2070  1,32|           przychylność starał się wobec grożącej wojny z królem polskim usilnie.~
 2071  1,23|              gdy wasza raz spadnie...~- Grozicie mi? - przerwał de Fourcy.~-
 2072  1,4 |                z konia zwalę! - zawołał groźniej jeszcze nieznajomy. -Obraziłeś
 2073  2,48|            podniósł znów Żmujdź i coraz groźniejsze ukazując Zakonowi oblicze,
 2074  2,35|            wrzaskliwa nad miarę kapela, grubiańskie pieśni szpylmanów, grube
 2075  2,24|          przeciwić się zapalczywie i po grubiańsku wypuszczeniu obu na słowo.
 2076  2,49|              ich był prostszy, pancerze grubiej kowane, ale hart większy,
 2077  2,17|                 przyrzucili ją nimi tak grubo, że spoczywali jakby na
 2078  2,17|             krwi, więc wszystko tu było grubsze, surowsze i bardziej do
 2079  1,20|             twarzą chytrego piwoźłopa i grubymi, wilgotnymi wargami, drugi
 2080  1,6 |             króla. Nazajutrz rano wieść gruchnęła po mieście i okolicy. Był
 2081  1,6 |             piątek z rana dnia 17 lipca gruchnęło między ludem, iż królowa
 2082  1,10|                jak Małgochna na księżej grudzi. Zadzierżysta była baba -
 2083  2,33|               suchą drogą na Chełmżę do Grudziądza, gdzie zatrzymali się na
 2084  2,15|                 Hrabia Jan Sayn, komtur grudziądzki, i hrabia Schwartzburg,
 2085  2,28|         poczynały się rozległe wilgotne grudzie i grząskie, rojne od błotnego
 2086  2,41|                 Wilk upomniał się o owe grunta, Maćko zaś, który na nic
 2087  2,27|                 stojąca w pobliżu dzika grusza dawała ochronę od słońca,
 2088  2,23|                 i potrząsnąwszy nią jak gruszką, rzekł:~- Słuchaj, suko!
 2089  1,4 |               spalone, całe w popiele i gruzach, tu zaś kamienice kupieckie
 2090  1,32|                śniegu, ale lodu i nawet gruzu i kamyków, które z brzękiem
 2091  2,49|                 i zamku pozostały tylko gruzy i zgliszcza, wśród których
 2092  2,50|           Zakliki, a oprócz nich rodowa Gryfitów, i Bobowskich, i Koźlich
 2093  2,42|                kłosami, poletki zasiane gryką dobrze już zrudziały, a
 2094  1,26|              miłej śpiewaczce tęskniła. Grywa jej teraz na luteńce Jagienka,
 2095  2,35|       przychodziła jednak tu codziennie grywać w złote arcaby, które jej
 2096  2,43|           skrzypaczków, którzy w niebie grywają Matce Boskiej i Dzieciątku.
 2097  2,49|                 ludzi. Dymy ognisk były gryzące od końskiego i baraniego
 2098  2,46|            będzie gadał, jakoby orzechy gryzł". Chwalił też jego porządek
 2099  2,8 |                 w domu miejsca nie przy grzał, chyba że miał gości. Inaczej
 2100  2,44|          marudztwa - i po chwili wysłał grzaną wodę, którą gdy zostawiono
 2101  2,44|            czeladnej!~- To niech mi też grzanej wody przyniosą - dodała
 2102  1,19|            takie zimno o piwie, chyba o grzanym, ale jeśli masz gdzie przy
 2103  2,17|               stały szałasy, była także grząska i błotnista, lecz oni, nakrzesawszy
 2104  2,10|                drogą przejdzie?~- Teraz grząsko wszędy, chociaż tam nie
 2105  1,14|         ukazując chwilami jaśniejszy od grzbietu brzuch.~- Dobrze dostał!
 2106  2,11|                 krzyżacki psubracie, za grzdykę, zdławić go nie podolisz,
 2107  2,17|                 i gałęźmi jałowca, inni grzebali w przygasłych już i zasutych
 2108  1,22|               bo w boru jeno Kurpie się grzebią, nad którymi wilcy wyją.
 2109  2,11|            który siedząc przy ognisku i grzebiąc w nim, zdawał się odgrzebywać
 2110  1,2 |              jeśli Pan Jezus przysporzy grzebieni, to przysporzy i łupu. W
 2111  2,44|            ujrzawszy zakłopotane baby z grzebieniami w ręku, zgrzebło leżące
 2112  1,2 |                przyczyną Niemca z pawim grzebieniem na hełmie ostatni dech puściła,
 2113  2,35|                nadążyć grześć Niemców i grzebli ich w końcu psi.~Więc stropili
 2114  1,3 |                 jeśli przebrali miarę w grzechach, tedy i tym relikwiom może
 2115  2,10|              cały dzień, czyby nie było grzechem uczynić sobie złego ducha
 2116  1,20|                zgodzie, świadcząc sobie grzeczności na postojach i częstując
 2117  1,2 |               nóg w gospodzie.~Po wielu grzecznych słowach stanęło wreszcie
 2118  2,29|               Danusi, albo na przyzbie, grzejąc się w południowych godzinach
 2119  1,23|                przynoszą".~- Wszyscyśmy grzeszni, ale Panu naszemu służymy -
 2120  1,6 |              odpowiadał biskupowi -jeno grzesznik pokajany, który nie zazna
 2121  2,49|                 Boże, bądź miłościw nam grzesznym!~Naokół zapadła cisza, bo
 2122  2,21|                dziewięć razy na godzinę grzeszyli, więc i Sanderusowi czasem
 2123  2,25|               po raz objeżdżać rozległe grzęzawy lub głębokie parowy, na
 2124  2,5 |                 aby nogi walczących nie grzęzły lub nie ślizgały się po
 2125  2,49|        najwięksi rycerze, których sława grzmiała szeroko w Polsce i za granicą:
 2126  1,11|                 jeno w Niemców bił, aże grzmiało. Na kopie, na topory, do
 2127  2,11|                 nie przestawał huczeć i grzmieć jakby z gniewu na ową napaść
 2128  2,31|             okrzyków, od odgłosu trąb i grzmienia kotłów.~Gdy wreszcie nastała
 2129  2,11|                 w nocy przyszła ulewa z grzmotami, które pierwszy raz tej
 2130  1,3 |          poczęły to potrząsać całą nawą grzmotem wspaniałym, to wypełniać
 2131  2,22|         zebrawszy wszystkie siły chciał grzmotnąć nim o ziemię, tak aby więcej
 2132  2,40|              przysiadła i wyglądała jak grzyb rozłożysty, ale zmurszały.~-
 2133  2,44|              włosy w pątlikach kształtu grzyba, co miało i tę dobrą stronę,
 2134  1,11|            mieli dostatek, a teraz jeno grzybami i mrówkami żyją.~- Widziałeś
 2135  1,19|                jaką wzniecili Nałęcze i Grzymalici, podupadły nieco drogi,
 2136  1,1 |                 jeszcze za czasów wojny Grzymalitczyków z Nałęczami spalili nam
 2137  1,14|             drugą jak groch na siodło i grzywę końską.~ ~
 2138  1,23|             braci piękny błam kuni i po grzywnie srebra, oni zaś przyjęli
 2139  2,3 |               pochwali sprawiedliwy pan gwałciciela pokoju i srogiego napastnika,
 2140  1,6 |                 kubraki. Był to oddział gwardii królewskiej. Z tyłu orszaku
 2141  2,17|             dziecka zrósł się z wesołym gwarem żołnierskim, z pieśniami
 2142  1,9 |                 za którym ujrzeli szopy gwarków, a dalej zębate mury Olkusza
 2143  2,19|               rozległo się krakanie tak gwarne i rozgłośne, jakby w tym
 2144  1,32|       miasteczku było jeszcze ludniej i gwarniej, ustępowano jednak z pośpiechem
 2145  2,5 |                na dachu. Tam prostactwo gwarzyło między sobą: "Daj Bóg, aby
 2146  2,25|           pochód w noc się przeciągnął, gwiazdami. Puszcza przed nimi zdawała
 2147  1,26|               patrzał na nią tak jak na gwiazdę na niebie i rad by był okupić
 2148  2,11|                nastała cudna. Noce były gwiaździste, dni jasne, a w porze południowego
 2149  2,11|             pogodnym nastała noc cicha, gwieździsta, więc nie zatrzymywali się
 2150  2,17|                ponabijano krzemieni lub gwoździ, okszom o trzonkach krótkich,
 2151  1,21|              opodal księżny do długiego gwoździa podobny, z rycerską kopią,
 2152  1,5 |             zaprawną jajami, cynamonem, gwoździkami, imbirem i szafranem tak
 2153  1,19|              opończę przywiezioną przez H lawę i po chwili rzekł do
 2154  1,3 |             brwi patrzące. Ubrany był w habit jak inni mnisi, ale na wierzchu
 2155  2,22|               za~każdym krokiem igliwie hacelami, po których zostawały czarniawe
 2156  1,6 |               swą zdobyczną białą jakę, haftowaną w złote gryfy i zdobną złotą
 2157  1,1 |                wsadziłem na podjezdka i haj! do Jaśka z Oleśnicy.~-
 2158  1,7 |                i w niezmiernie szerokie hąjdawery. Ci, stanąwszy we drzwiach,
 2159  1,1 |         zakładników pościągał, a potem, hajże na Niemców! Zamki poburzył,
 2160  2,14|              każdego nowinę jakoby rybę hakiem wyciągnie. Zechce-li wasza
 2161  1,22|               kości Juranda zbieleją na haku - odparł brat Hugo. - Kto
 2162  1,32|                 w śnieg tylca włóczni i halabard - że zaś noc nie była jeszcze
 2163  2,7 |           knechtowie chcieli go dobić i halabardami zadali mu kilkanaście ran.
 2164  1,12|                 stadko dzików z wielkim hałasem i fukaniem, a potem kłusowały
 2165  2,31|           pieśni albo trąby czyniły tak hałaśliwą muzykę, że ci nawet, którzy
 2166  1,6 |           wysłał naprzód halebardników, halebardami bowiem łatwiej było torować
 2167  1,6 |                 tyłu orszaku widać było halebardy drugiego oddziału, w środku
 2168  2,50|        przemyska, jedna lwowska i jedna halicka, i trzy podolskie, a za
 2169  2,9 |               jednego z nich wybiorę, i hamowali się wzajem. A teraz ostanę
 2170  2,34|             wołał Maćko. - Co wskórasz? Hamuj się! cichaj!...~Ale Zbyszko
 2171  2,44|                 drżał od stóp do głowy, hamując się całą siłą woli, aby
 2172  2,14|            Witold nie tylko już ich nie hamuje, ale jeszcze się z frasunku
 2173  1,20|              wiek Danusi nie był żadnym hamulcem, albowiem w tych czasach
 2174  2,1 |              widzi i będzie sądził, czy hańbiąc mój stan rycerski, nie pohańbiliście
 2175  1,32|           Kapadocji, który znosił różne hańbiące katusze, a jednakże nie
 2176  1,4 |                zostały dla krakowskiego handlu, wskutek czego miasto z
 2177  1,23|               rycerska cześć? Nie przez haniebne uczynki Panu się służy -
 2178  2,10|              niepokoju.~Nocami słyszano harce na dachu gospody, a czasem
 2179  1,6 |              miesiącach ujrzy zwycięzcę hardego Lichtensteina, powie: "Ruszajże
 2180  2,5 |             niektórzy. "Ot, żyw był i w hardości po ziemi chodził, a teraz
 2181  2,1 |                jeszcze pluje nam w oczy hardością i pychą! A Jurand wyciągnął
 2182  2,16|                ujma. Czuł również, że w hardych słowach Czecha tkwi prawda,
 2183  1,32|              się Jakby za bary ze swoim hardym sercem, ze swoją zawziętością
 2184  2,30|             majestatu nie tacy Krzyżacy hardzi i udają poczciwość chrześcijańską.~-
 2185  2,11|           Słyszeli we Płowcach ludziska harmider taki, jakby psi stadami
 2186  2,47|               dodał:~- A tymczasem trza harować - i majętności przysparzać,
 2187  2,49|            pancerze grubiej kowane, ale hart większy, a ich pogardę śmierci
 2188  2,17|           wąskich i długich, wykutych z hartownego żelaza, kiścieniom uczynionym
 2189  2,15|                 ze rad był wielki kniaź hartownej lechickiej szlachcie, równie
 2190  2,11|              bez wysiłku i mitręgi, ale hartowni i przywykli do trudu ludzie
 2191  2,19|                naczółków, od pancerzy i hartownych naramienników. Wał pieszych
 2192  2,18|                 tam łodzi nie strzegą i hasła nie mają?~- Strzegą i mają -
 2193  2,18|             Czech - ale jeńcy pod nożem hasło powiedzą, ba! sami się po
 2194  2,17|       Gierdawach powiedział mi wójt von Heideck, że wojenne prawo inne i
 2195  2,33|         zsiadłszy, zwrócił się zaraz do Helfensteina i zapytał :~- Są-li jakie
 2196  1,3 |              podziemia - a ów Wisława i Helgundę mieczem posiekłszy, ciała
 2197  1,4 |               począł podnosić włosy pod hełmami, a ręce drżały im ku mieczom.~-
 2198  1,2 |                 mało byś u nas znalazł. Hełmyśmy po prawdzie w boju połupali,
 2199  2,5 |             ramionach dźwigali tarcze z herbami: na krzyżackiej była u góry
 2200  2,50|            Krzyż Pański i na swoje ryby herbowe, że Zakon ani chce słyszeć
 2201  1,1 |              łatwiej, płacili zwykle za herbowych.~Tak więc siedzieli teraz
 2202  2,50|               zbierali się pod wspólnym herbowym godłem i wspólne wykrzykiwali "
 2203  1,19|                 niesłusznie mniemał, że heretycką nauką Wiklefa zarażon. Ale
 2204  1,19|               rodem będąc, znał komtura Hermana, który wojskiem przewodził.
 2205  2,7 |           otwartych drzwiczek baszty.~- Herr Jesus! co to jest?...~Pochyliwszy
 2206  2,34|           przyjdzie wojna, wyżeniem ich het, za góry i morza - tam,
 2207  1,20|          Danveld począł na to opowiadać historię Złotoryi: jako przy odbudowywaniu
 2208  2,33|              małomówną a dumną szlachtę hiszpańską, i świetnych rycerzy włoskich,
 2209  2,38|                 by wziął z sobą chociaż Hla-wę, jako giermka wypróbowanej
 2210  2,25|            przymknął powieki, wydał się Hlawie po prostu trupem. Przy krześle
 2211  1,10|               tak nadzwyczajnej siły.~- Ho, to morowy chłop! - odszepnął
 2212  2,10|             jego tropy, gdyż rozdzielał hojne jałmużny, zakupował msze,
 2213  1,2 |                 na wojnie albo darem od hojnego Witolda otrzymany, a przeznaczon
 2214  1,15|                ku niemu śpieszył, i tym hojniejszym się okaże.~- Milsze mi wasze
 2215  1,1 |                 panu naszemu cześć albo hołd oddać. Ma być król węgierski,
 2216  2,11|              przesadzali się dla niej w hołdach, pochlebstwach i obsypywali
 2217  2,49|                  iż mistrz rzekł, iż to hołota lepsza do łyżek niż do miecza,
 2218  1,14|              podnosząc paszczę w górę i holując gałąź przed sobą. Zbyszko,
 2219  2,4 |           mnichem, zasiadał raz u stołu honorowego Krzyżaków, do którego to
 2220  1,4 |                go w pieśniach jako wzór honoru i męstwa, sławiąc jego imię
 2221  2,19|            tandaradei!~merken wa mir 'z houbet lac...~Wtem pieśń urwała
 2222  2,6 |                  modrooka, ciemnowłosa, hoża jak łania, a ze łzami na
 2223  1,11|              zbliżał się szybko, rosły, hoży do giermka z wielkiego domu
 2224  1,21|       zatroskane twarze dwóch młodych i hożych dwórek, rzekł po niemiecku:~-
 2225  1,21|                 krew za pomocą miękkich hubek borowych~- Żyw będzie, jeśli
 2226  1,12|          ucałował w oba policzki.~A jej hubka i krzesiwo wypadły na ziemię.~-
 2227  1,21|         drzewami konie, zatrzymał się i hucząc, począł orać nogami ziemię,
 2228  2,11|               uderzeniem nie przestawał huczeć i grzmieć jakby z gniewu
 2229  2,33|             krzesających kamienne kule, huczenie młynów i deptaków, rżenie
 2230  1,3 |               obciągnięte skórą, dającą huczny rozgłos. Na księżnę, która
 2231  2,33|           wielkich wojsk, na szykowaniu hufców do bitwy, na budowie i burzeniu
 2232  2,1 |             zamkowy von Bracht i Anglik Hugues, który choć nie bardzo rozumiał,
 2233  2,31|                jej słowa przerwał znowu huk trąb i kotłów oznajmujących
 2234  1,17|             klerykom-wagantom śpiewać i hukać tak, że aż się bór trząsł,
 2235  1,19|               zgoła nie wie, czyliś nie hukaj - rzekł - bo powiada tak: "
 2236  2,5 |              Boga mi, jeśli pan padnie, huknę Niemca obuchem między łopatki,
 2237  2,32|                 zgiełku radosnym, wśród huku trąb i szczęku oręża, ani
 2238  1,19|          Sanderusa, pomyślał jednak, że hultaj może mu się dla swej znajomości
 2239  1,17|                Zbyszka, wpadł w wyborny humor i kazał swoim klerykom-wagantom
 2240  1,3 |             słowa lub od chwili dobrego humoru potężnego opata. Przygotowujące
 2241  1,15|                widocznie był w wybornym humorze, gdyż zamiast wybuchnąć
 2242  2,19|                 poczęli gnać na kształt huraganu ku wschodowi. Skoczył im
 2243  2,49|           ludzkie, które wiatr kołysał, huśtał, okręcał i podrzucał z taką
 2244  2,30|            drodze pana naszego omackiem idącego znalazła. Żeby nie ona,
 2245  2,19|                żywej duszy. Co do czaty idącej w przodzie oddziału, niewiele
 2246  1,2 |           pozłoconym pasem na biodrach, idącym wzdłuż pachwin i zapiętym
 2247  2,11|                jął pytać:~- Ze Szczytna idziecie?~Starzec jakby uderzony
 2248  2,18|                ze stadem prawych wilków idziem, nie z ludźmi.~Hlawa zaś,
 2249  1,11|                A ja, Maciek, od ochoty!~Idźże rano z sochą w pole!~A ja
 2250  2,26|                 słońcu. Wśród sosnowych igieł błyszczały jakby wielkie
 2251  1,20|                umiała "szyć" z łuku niż igłą, niesiono więc i za nią
 2252  2,18|                biła surowa woń opadłego igliwia i próchna. Słońce grało
 2253  2,22|              wtłaczał za~każdym krokiem igliwie hacelami, po których zostawały
 2254  2,1 |               tu spotkało - niewinna to igraszka, nie w miarę jego występków
 2255  2,32|         wyprawiać na jego cześć uczty i igrzyska, ale wobec nieuda-łych układów,
 2256  2,4 |                którzy bądź na dworskich igrzyskach, bądź goniąc na ostre, liczne
 2257  2,24|                    My i bez tego wiemy, ileśmy warci.~- Tym lepiej - rzekł
 2258  1,22|               powrozie nie skonała. Ale ileż to razy zaczepialiście go
 2259  1,31|                 że jakowaś chorość mnie ima. I chodzi mi o dziecko...
 2260  1,4 |        nieznajomego męża, począł pytać, imając się jednocześnie miecza:~-
 2261  1,5 |                 cynamonem, gwoździkami, imbirem i szafranem tak silnie,
 2262  1,5 |                  władca Sybiru, Chin po Indie, Bagdadu, Ispahanu, Aleppu,
 2263  1,5 |              nie ignis, a do tego ignis infernalis... ogień tak okrutny, że
 2264  2,33|                Świeciem. Rycerski Zakon Inflancki sięgał po ziemie ruskie,
 2265  1,5 |             chociaż niższy godnością od infułatów, siedział jako poseł papieski
 2266  1,28|             Prus, aby się w Szczytnie i Insborku wywiedzieli, czy Jurandówna
 2267  2,45|                 towarzyszyło mu ogólne, instynktowne poczucie, że cały naród
 2268  1,6 |              lepszej służby. Przegra-li inszy król wojnę, to już po nim,
 2269  1,20|         powiewem sypała się sadź sucha, iskrząca. Wkrótce wyszedł i siadł
 2270  1,15|                 krwią, oczy poczęły się iskrzyć.~Znali tę jego zapalczywość
 2271  1,5 |                 Chin po Indie, Bagdadu, Ispahanu, Aleppu, Damaszku - którego
 2272  2,33|           stracił przyczynę, dla której istniał w Prusiech. Po chrzcie Litwy
 2273  1,3 |              innych i zamilkł, albowiem istniało podanie, że duch Walgierza
 2274  1,3 |             ludzie z ubogiego Mazowsza. Istniały wprawdzie starożytne a możne
 2275  2,43|                się jeszcze piękniejszy, istny królewicz, podobien z barków,
 2276  1,6 |             sądzono bowiem, że niewinne istoty najłatwiej ubłagają Boga
 2277  1,15|                   Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque
 2278  2,38|                 mną poświadczy, bo wie, iżebym wolał sczeznąć sto razy
 2279  2,2 |           szpitalnik, jego krewny, wie, iżeśmy przedsiębrali zawsze wszystko
 2280  1,19|              głowy przepiórek zesłanych Izraelitom na puszczy; mam olej, w
 2281  1,19|                temu, gdy wiatr nazbyt z Ja-gienkową suknią poswawolił. Potem
 2282  1,28|                 pieczęcią oznajmującym, ja-koście chorzy, jako oczy wam gasną
 2283  2,9 |        rozweselony Maćko. - Alibo cudne ja-koweś paniątko, alibo kwiatuszek
 2284  2,8 |               rzekł wreszcie Maćko. - A ja-koże myślisz, co z nią uczynią?~-
 2285  1,20|                w skóry, ale rumiane jak jabłka i nadzwyczaj urodziwe, więc
 2286  2,8 |             rodziła bez pochybyjako ona jabłoń w sadzie". Więc żal Maćka
 2287  2,14|             przed nim podobna do kwiatu jabłoni, nie mogąc ni słowa przemówić.~
 2288  1,6 |               jej podobnej do rumianego jabłuszka, ale zalanej łzami twarzy -
 2289  1,19|              wydała mu się niby dwornie jadące wysokiego rodu paniątko.
 2290  2,18|              niezmiernie i tak mówił do jadącego obok Maćka:~- Pierwej uderzym
 2291  2,18|              naprzód, by wydać setnikom jadącym na przodzie rozkazy, niebawem
 2292  2,26|        milczeniu, które panowało między jadącymi na przedzie.~Oni zaś milczeli,
 2293  1,4 |                z niejednego pieca chleb jadał - zachował pogodne oblicze
 2294  1,25|            dziewczyna siedziała w izbie jadalnej, przysunęła się do niej
 2295  2,33|               jest wielkiego magazynu z jadalnią dla najemników i czeladzi.
 2296  2,23|                wy teraz pomyślcie też o jadle i spoczynku.~- Położę się
 2297  2,35|            języki krzyżackie złośliwe i jadowite.~Niektórzy, przywykli do
 2298  2,19|                wysypywać z gąszczów jak jadowity rój os, których gniazdo
 2299  2,49|                 pięćdziesiąt chorągwi - jądro i zarazem czoło wszystkich
 2300  1,5 |                 zdawała się pewna, gdyż Jadwigę otaczała cześć tak nadzwyczajna,
 2301  1,1 |                 natarła człeku suszonym jaferem żywot, to kolki od tego
 2302  1,22|                  Cóż Witold! namiestnik Jagiełłów! Wielki kniaź, a pomimo
 2303  2,32|               Ależ na miły Bóg! wżdy to Jagiełłowe dziedzictwo, który jeden,
 2304  1,7 |                 być groźną i dla całego Jagiełłowego państwa, nikt bowiem dobrze
 2305  2,40|               zbawienia przyjścia wojsk Jagiełłowych.~Maćkowi przypomniało się
 2306  2,3 |            Mrokota z Mocarzewa, Jaśko z Jagielnicy i inni rycerze mazowieccy
 2307  2,43|               Zgorzelic i z Moczy dołów Jagien-ka, aby pomagali w kopaniu
 2308  2,30|                że go chyba oczy mylą.~- Jagienka-li to czyli może córka księstwa
 2309  1,11|              Mów mu: Zbyszku, a ty jej: Jagienko. Znacie się przecie od małości...~
 2310  2,9 |             Powściekają się z przyczyny Jagienkowej jazdy, a strzec i mojego,
 2311  1,11|           niedźwiadki?~- Ano, chłopaki, Jagienkowi bracia.~- Hej! nie będą
 2312  2,41|             Zgorzelicach, a zwłaszcza w Jagienkowych Moczydołach, wypadły wyśmienicie,
 2313  2,14|                dopuścił krzywdy takiego jagniątka. Bo i cóż ona choćby Krzyżakom
 2314  2,10|                was jadę jako wilk wedle jagnięcia.~A jej aż białe ząbki rozbłysły
 2315  1,6 |            ofiarujących ćwiartki zboża, jagnięta, kury, wianuszki suszonych
 2316  1,15|        dziewucho - rzekł - bo ci krew z jagód tryśnie.~Tymczasem Zych
 2317  1,9 |            niczyja". Zielona to jeszcze jagoda, ale jak co powie, to i
 2318  1,2 |           pozwoli ślub spełnić i gdy ta Jagódka doźrzeje: a co do nóg przystępowania,
 2319  1,12|                 szurały opadłe liście i jagodziska... Coś szło.~Chwilami szelest
 2320  1,12|                 szelest po żółciejących jagodziskach i po opadłych liściach;
 2321  2,18|               sinawe sasanki oraz młode jagodzisko i ząbkowana paproć. Zmoczone
 2322  1,19|                 zeszłej Wielkanocy jadł jaja na twardo z Ojcem Świętym.
 2323  1,5 |                 polewkę winną, zaprawną jajami, cynamonem, gwoździkami,
 2324  1,9 |              chwilę, starał się od niej jakąkolwiek wiadomość wydostać, ale
 2325  1,15|            Jezusowi w duszy obiecał, to jakaż moc może go od tego rozwiązać?~
 2326  1,10|                was widzę. Miły Boże, to jakbym już był w Bogdańcu!~- A
 2327  1,20|               wojenne wyprawy chodzą.~- Jakbyście wiedzieli - odrzekł Maćko
 2328  1,22|           samego Zbawiciela obrażają. A jakichże mąk i kar dosyć na krzywdzicieli
 2329  2,14|          Poczęła szukać: ni wstążki, ni jakiejkolwiek przewiązki! Że zaś niewieście
 2330  2,48|                Bóg dał! Wojna!~- I taka jakiejśmy przedtem nie widzieli! -
 2331  1,25|            palec na ustach, jakby chcąc jakiemuś niespodzianemu okrzykowi
 2332  1,25|              Zbyszko.~- Czego płaczesz? Jakieże to wesele! - zawołała księżna. -
 2333  1,32|         wytoczył z nich więcej krwi niż jakikolwiek inny rycerz w świecie. Natomiast
 2334  2,11|         przedtem już postanowił uzyskać jakimkolwiek sposobem opiekę i protekcję
 2335  1,19|       Kropiwnicy mówił dalej:~- Komtur, jakobyście po naszemu rzekli: starosta
 2336  2,31|               już nie ten dawny skrzat, jakości e bywali, jeno... niby...
 2337  2,7 |                 nie dał dobić Juranda i jakośmy mu przysięgli. I dobrze:
 2338  2,4 |                 ci to jest - mówili - i jakośwa słyszeli, godnie już raz
 2339  2,6 |             cześć. A gdyby waszą miłość jakować przygoda spotkała, jakoże
 2340  1,27|                których saniach nie było jakowych łubów, a w nich białogłowskich
 2341  2,29|                i w Burgundii... Wiecie, jakożemjest krewny grafa geldryjskiego.~-
 2342  1,5 |          Biskupic, Zyndram z Maszkowic, Jaksa z Targowiska, Krzon z Kozich-głów,
 2343  2,11|            poczęła rozmawiać z księdzem Jakubem z Kurdwanowa, zbliżył się
 2344  1,19|             drabiny, o której się śniło Jakubowi -i łzy Marii Egipcjanki,
 2345  1,5 |              Wysz.~- Prawy! prawy!~- ...Jakżebym ja nie miał przebaczyć -
 2346  1,19|                  Bóg da, że nie będzie. Jakżebyście to w domu usiedzieli? Wasi
 2347  1,6 |       spodziewało się obfitych zysków z jałmużn przy obrzędzie pogrzebowym,
 2348  2,35|                  to jest wielki komtur, jałmużnik, szatny i podskarbi. Piąty
 2349  2,17|            podsycanych suszem i gałęźmi jałowca, inni grzebali w przygasłych
 2350  2,7 |      zaskrzypiały rygle i weszli. Ale w jamie było zupełnie ciemno, więc
 2351  2,31|              rozmówienia się z kniaziem Jamontem, który powiedział mu dobrą
 2352  2,29|         pojedynek Zawiszy z przesławnym Janem z Aragonii odbył się dopiero
 2353  2,29|       ciekawością słuchał jego nowin. O Janie z Aragonii wiedział, gdyż
 2354  1,1 |              opata i krewniaka naszego, Janka z Tulczy, zastawiłem mu
 2355  1,7 |             poczet obmyśli, a przecie i Janko z Tulczy krewniak, więc
 2356  2,5 |               Krist miał w herbie krzak janowca, herb Czecha podobny był
 2357  2,27|                 a na miedzy przy ugorze janowiec. Aż gdy już mieli pełne
 2358  1,19|              naszemu rzekli: starosta z Jansbor-ku, bawi w gościnie u księcia,
 2359  1,19|                komturów ze Szczytna i z Jansborka, wyprawił wielkie łowy w
 2360  2,30|                 królem i przed księciem Januszem przybywają - rzekł do Zbyszka
 2361  2,31|        oznajmujących przybycie księstwa Januszów Mazowieckich. Ponieważ Zbyszko
 2362  2,14|                    Jedź na dwór księcia Januszowy - rzekł ksiądz Kaleb. -
 2363  2,11|            zabit, też na dworze księcia Januszowym o takiej dziewce-matołce
 2364  2,1 |                grochowinami owinąć i po jarmarkach prowadzać..." Inni zaś jęli
 2365  1,6 |             wagi, jak w czasie wielkich jarmarków. Udzielano sobie wzajem
 2366  2,33|            wszędzie panował ruch jak na jarmarku. Echo roznosiło odgłos młotów
 2367  2,40|        niepożyte!~- Pewnie, żem jeszcze jary. Powiem ci też i co innego.
 2368  2,28|            jaśniała od pochodni i świec jarzących. Z rozkazu księdza Kaleba
 2369  1,1 |                wlazło. A on zatknął ich jarzębowym kołkiem i księżom franciszkanom
 2370  2,30|               kamiennych płyt wyrastały jarzęby i cisy. Płonące beczki smolne
 2371  1,2 |               figurka z kościoła albo z jasełeczek. Widocznie też nie pierwszy
 2372  2,44|          Jaśkowi to niby kto to robi?~- Jasiek ci brat - odparł Zbyszko.~-
 2373  2,30|           starosty grodowego Andrzeja z Jasieńca, którego obszerne domostwo
 2374  2,9 |                bójcie się. Wezmę szatki Jaśko-we, pątlik nawłosy, kordzik
 2375  2,9 |        jabłuszko.~- Jakoże się miewasz, Jaśku, a co tam z Jagienką? -
 2376  1,26|             niektórymi domami chłopcy z jasłeczkami i z kozą śpiewali, mimo
 2377  2,30|                 płomieniem, ale jeszcze jaśniej oświecał księżyc, który
 2378  1,3 |                  spiętrzone, wyniosłe i jaśniejące złotem od wschodzącego słońca.
 2379  2,44|                dom, radośni, szczęśliwi Jaśniejący jak słońce.~- Stryjku! -
 2380  2,31|             wschodzie czyniła się coraz jaśniejsza smuga, i poczekawszy, dopóki
 2381  1,4 |                 głowy modrych chabrów i jasnoczerwonych maków. Daleko, za łanami
 2382  1,2 |               zdawał się cofać przed tą jasnością. Czynił się brzask coraz
 2383  2,37|                Zbyszko potrząsnął swymi jasnymi włosami.~- Nie! - rzekł -
 2384  1,6 |                się jeszcze z Wojciechem Jastrzębcem, ze Stanisławem ze Skarbimierza
 2385  2,36|                 ale to i stary ród tych Jastrzębców ze Zgorzelic, którzy się "
 2386  2,41|           znajdzie się poniektóry, co i jastrzębia w lot ustrzeli.~- O pogańscy
 2387  2,22|             sczepili się z sobą jak dwa jastrzębie, opletli się ramionami i
 2388  1,6 |             naradach z księżną Wojciech Jastrzębiec i Stanisław ze Skarbimierza,
 2389  2,5 |             jest coś takiego, co jest w jastrzębiu, który w przeciwniku widzi
 2390  2,23|               wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby
 2391  2,15|               przyjął wreszcie Żmujdź w jawną opiekę, wysłał swych rządców,
 2392  2,11|                 mieli bowiem przed sobą jawny dowód tego braku miłosierdzia
 2393  1,27|           saniach przyodziewek, boć nie jechałaby na dwór jeno w tych szatach,
 2394  2,11|            daruje... Bez tego pisma nie jechałby ja tak spokojnie do Szczytna.~-
 2395  1,6 |              rad słucha, jako mu nocami jęczą a żelaziwem brzękają, gdyż
 2396  2,33|             rodzaju spyża, tu daniny od jęczącego pod srogim jarzmem świeckiego
 2397  1,22|        dotychczas w podziemiach waszych jęczał. Tak odpłaciliście się mnie,
 2398  1,8 |               dworzyszczem w Spychowie, jęczało zawsze kilku lub kilkunastu
 2399  1,6 |            niemym osłupieniu, niektórzy jęczeli głucho, niektórzy, wyciągając
 2400  2,2 |                 do Malborga do mistrza. Jęczeliście w niewoli u Juranda i jesteście
 2401  2,41|              Cieszyła go i nadzieja, że jęczmień na nowinach tęgo zejdzie,
 2402  2,25|               wszędy karmiono owsem lub jęczmieniem. Jechał też Czech żywo,
 2403  2,41|             zarazem podniecon myślą, że jęczmiona udają się doskonale na nowinach,
 2404  2,18|          leszczynowe krze i kępy młodej jedliny - jakby ich ziemia pochłonęła.
 2405  2,50|         chorągwiami różnej barwy, ale z jednakim wyobrażeniem litewskiej
 2406  2,42|                Krzyżaków.~Takimi mowami jednał sobie Maćko sławę bystrego
 2407  2,45|              Bogdańca.~Wielka zamożność jednała mu na równi ze sławą szacunek
 2408  1,16|                 się z sobą, lecz zawsze jednali się po bitce, bo chociaż
 2409  1,19|            przygodzie z Lichtensteinem. Jednały jej te opowiadania wielki
 2410  1,19|                 pokrewni, ale popękali. Jednegom ci rozpukniętego na własne
 2411  2,17|              zwierzęta leśne, więcej do jednorożców niż do prawdziwych koni
 2412  2,32|              które trzymały go w sile i jedności. Mistrz przestrzegał, ile
 2413  2,41|          zaczęło im się życie wlec dość jednostajnie, zapełnione pracą gospodarczą
 2414  1,19|            swych ślubach, rozpowiedział Jędrkowi, co słyszał po drodze o
 2415  1,18|                  bo to i sama wiesz, że jędrniejszej a zaś urodziwszej dziewki
 2416  2,33|             fechtmistrzów przybranych w jedwabie, aksamity, a na wojnę w
 2417  1,2 |         Następnie wdział jakę z białego jedwabiu, naszytą w złote gryfy,
 2418  1,2 |           paluszek, dotknęła nim białej jedwabnej jaki Zbyszkowej i cofając
 2419  2,8 |                 książęcą, i wiano, jako jedynaczka, wielekroć razy większe.
 2420  2,48|                 ty wróć, mój złoty, mój jedyny, mój najmilejszy!~- A zaś
 2421  1,2 |                nie psowają ni miodu nie jedzą! Ha! ha! A czy to nowina
 2422  1,2 |                 we wszystkich ochota do jedzenia - i ruszono ku stołom.~Nikt
 2423  1,15|                i sukno, bo on po każdym jedzeniu rad się kośćmi zabawia.~-
 2424  1,4 |          odpowiedział wesoło Mazur - bo jędzon często i po gościńcu między
 2425  2,35|                 Zakon ślubował ubóstwo, jedzono na złocie i srebrze, a popijano
 2426  2,41|                 i czyli rychło powróci? Jegienka zadawała przy tym Maćkowi
 2427  1,21|              każdym razem, gdy ugodzony jeleń lub łoś wspinał się w pędzie
 2428  2,49|             Królestwa nosił, i Floriana Jelitczyka z Korytnicy, i strasznego
 2429  2,25|               dzidą cętko-~wanych boków jelonka lub warchlaka, ten całymi
 2430  2,25|                 a dowiedziawszy się, że jeńca-Krzyżaka wiodą, mówili:~- Podarujcież
 2431  2,26|                 darował życie i wolność jeńcowi i że w takim razie na nic
 2432  2,1 |            czego chcesz?~- Wypuściłem z jeństwa Bergowa i przyszedłem sam,
 2433  1,25|             sposobności podarowała różę jerychońską, a na drugi dzień w czasie
 2434  1,11|               domem, chcąc użyć pięknej jesiennej pogody, gdy na dziedziniec
 2435  1,12|                 do wsi z powodu chłodów jesiennych.~Obaj rozrzucili szałas,
 2436  1,19|                 mnie nie~poratujecie.~- Jeślibyś z mojej przyczyny zginął -
 2437  1,22|                 czym ozwał się znowu:~- Jeślibyście kazali mi skoczyć do Bogdańca,
 2438  2,23|            pachołka na łeb do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali, niech
 2439  1,4 |             wymienił nazwisko i herb.~- Jeśliście z dworu księżny Januszowej,
 2440  1,32|          Jurandem ze Spychowa, ale czym jest-nie wiedział... Chwilami także
 2441  1,3 |                  temu się złem wypłacą. Jestże na świecie zakon, który
 2442  1,11|                Pewnikiem!~- A czemu nie jesz i nie pijesz? Jagienka,
 2443  2,9 |              dziw - rzekł stary Wilk. - Jeszczem też takiego człeka nie widział,
 2444  1,10|                 w pysk. Nijak nie mógł. Jeszcześmy ich nabili i nałapali niemało.
 2445  2,17|                 którymi posługiwali się jezdni, i okszom o trzonkach tak
 2446  2,19|           naramienników. Wał pieszych i jezdnych Żmujdzinów otaczał ich z
 2447  2,37|             powiem - odrzekł Zbyszko. - Jeżdżę, widzicie, gdzie trzeba,
 2448  1,26|           wszelako gdyby nie ci ludzie, jeździlibyśmy może i do północka, gdyż
 2449  1,27|              wreszcie Czech - próżno tu jeździm i szukamy, bo panny ze Spychowa
 2450  1,10|               nabitych grotami, że jako jeże po śmierci wyglądali, aż
 2451  1,15|                 plemienia ścigać... Ale jeżeliś - i co innego przy tym ślubował,
 2452  2,8 |             było posuwać się Czechowi w jezierzystej Wielkopolsce, gdzie każdej
 2453  1,5 |       miodobranie. to o obfitość ryby w jeziorach, to o zwierza w lasach.
 2454  2,49|              bowiem był potężny, oblany jeziorem, o grubych murach i licznej
 2455  1,14|             Zgorzelicach i jak sobie po jeziorkach i strugach bobrują.~Nagle
 2456  1,14|                 mgły: było to Odstajane jeziorko.~Jagienka znów przyłożyła
 2457  2,50|              Dąbrowskiego, z prawej zaś jezioro Lubeń, przed wojskami zaś
 2458  1,27|                 chwili zawołała:~- Hej! Jezusiczku, coś się dziś narodził,
 2459  2,22|               poradzę, bo za łaską Pana Jezusową moc w kościach żywie! Ale
 2460  1,26|                tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa, któren widać
 2461  2,14|            przecie wszystko w ręku Pana Jezusowych i lepsza nadzieja niż smutek.~-
 2462  1,25|               nie zapomni, by i na Pana Jezusowym dworze, by i u samego Boga
 2463  2,35|         obyczaje polskie są grube, lecz języki krzyżackie złośliwe i jadowite.~
 2464  2,44|               nie chciały się układać i jeżyły się jako źle poszyta strzecha
 2465  2,17|                  lecz oni, nakrzesawszy jodłowych i sosnowych gałązek, przyrzucili
 2466  2,48|                 staropolski, zastawiony johannitom Santok. Nowy mistrz Uiryk,
 2467  1,14|          ratunek, jaki mu dała Danusia, Ju-randową odmowę, pożegnanie, swoje
 2468  1,10|                  mam-li umrzeć przez tę juchę zadziorę, co mi pod ziobrem
 2469  2,10|                Anulą nieco w tyle, przy jucznych koniach, zwrócił się nagle
 2470  2,34|               Odprawiłem go, myśląc, że Judasz. Ale potem przychodzi ksiądz
 2471  2,32|               Już za poprzedniego przed Jungingenem mistrza, Konrada Wallenroda,
 2472  2,1 |                 czasu odezwać się, gdyż Juran począł wołać okropnym głosem:~-
 2473  2,14|                 jeszcze i teraz Niemcom Juran-dowe imię, com sam widział w
 2474  1,26|       podobniejszym do prawdy, ponieważ Juran-dówna wyjechała, o uszy zaś Czecha
 2475  2,11|        wspominał. Mówił, że ją mieli za Juran-dównę, a gdy mu księżna odpowiedziała,
 2476  1,19|                 więc chciał go zaraz do jurysdykcji biskupiej odesłać. Jeśliby
 2477  2,29|               pozostało nic. Każdy żyje jutrem, każdy coś zamierza i coś
 2478  2,10|              pomimo iż głównie myślał o jutrzejszej przeprawie i dalszej podróży,
 2479  2,5 |           mistrza o Danuśkę się upomni. Już-ci nie ośmielą się wielkiego
 2480  1,26|                może i do północka, gdyż jużeśmy z drogi zjechali - odpowiedział
 2481  2,3 |                prostacy, podrobić pisma Ka-lebowego i pieczęci Juranda. Któż
 2482  2,7 |                niski, krępy człowiek, o kabłączastych nogach i z kwadratową, zwierzęcą
 2483  1,7 |                 rośli pod opieką matki, Kachny ze Spalenicy, która w dwóch
 2484  1,16|            szczypek sosnowych, ujrzał w kącie za łagwiami piwa włochaty
 2485  1,2 |              dla Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapaka do Juranda ze Spychowa
 2486  1,14|             począł płynąć wśród rzęsy i kaczeńca, podnosząc paszczę w górę
 2487  2,27|            bliżej, to dalej, rwąc złoty kaczeniec i dzwonki, i obficie rosnące
 2488  1,14|               szepnęła Jagienka - gdzie kaczki zimują, ale i w jeziorku
 2489  2,7 |                 miał bawoli niewyprawny kaftan, na biodrach również bawoli
 2490  1,7 |            żółte, podobne do żydowskich kaftany, w czerwone krymki i w niezmiernie
 2491  1,5 |          świstem do wieży i zgasił mdły kaganek przy łożu: pogrążony w ciemności
 2492  1,3 |                 A ja, grzeszny Zbyszko, kajam się przed Tobą i od piąci
 2493  2,11|               Przedtem jeno, was, ojcze Kalebie, o pismo do szczytnieńskiego
 2494  2,11|            szukać pieniędzy w skórzanej kalecie wiszącej u jej pasa.~Dziad
 2495  1,6 |                  że zostali w nim tylko kalecy, albowiem nawet matki z
 2496  1,25|               rękę odjęło i od tej pory kaleką jestem. Młoda byłam i głupia -
 2497  1,32|                 zasuwał niekiedy dłoń w kaletę, wydostawał z niej garść
 2498  1,11|                  że wygląda jak na wpół kalina, wpół sosenka. Wszystko
 2499  1,4 |               popiele i gruzach, tu zaś kamienice kupieckie częstokroć okazalsze
 2500  2,28|             drugiej strony milczący, do kamiennego posągu podobny i naokół
 2501  2,11|                 chwycił go nieprzeparty kamienny sen, z którego dopiero na
 2502  1,5 |               Pomorzu ubogie biskupstwo kamieńskie. Wówczas dopiero, zrozumiawszy,
 2503  1,32|                ale lodu i nawet gruzu i kamyków, które z brzękiem odbijały
 2504  2,40|         przypatrywał. Ale po rozmowie z kanclerzem i z miecznikiem krakowskim
 2505  2,33|              nie obowiązanych do godzin kanonicznych. Rosłe i silne ich postawy (
 2506  2,6 |                znał się tylko na prawie kanonicznym, a sam Jurand, zajęty wyłącznie
 2507  1,10|                              Rozdział X~Kanonik od fary wyspowiadał Maćka
 2508  1,4 |               Maćka:~- Gadałem z jednym kanonikiem, biegłym w piśmie i w prawie,
 2509  1,6 |                 zaraz po śmierci będzie kanonizowaną - gdy zaś niektórzy wątpili,