bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 2510  1,32|               potomek największego rodu Kapadocji, który znosił różne hańbiące
 2511  2,7 |                 którym w dniach odwilży kapało ze sklepień, w czasie zaś
 2512  2,25|             modlił się długo i znów łzy kapały mu na białą brodę. Aż wreszcie
 2513  1,5 |            posadzą na nowo na utraconym kapczackim tronie, uzna się "synem"
 2514  2,7 |           chociaż umie porozumieć się z kapelanem, nie porozumie się z samego
 2515  2,7 |             wyciąć język. Ale że możesz kapelanowi pokazać wszystko, co chcesz,
 2516  2,42|               Bogdańca boso, oklep, bez kapelusza na płowej czuprynie i zakrzyknął
 2517  1,4 |            letnich szatach i słomianych kapeluszach. Niektórzy jechali konno,
 2518  2,10|            mokre od łez, jedna za drugą kapiących.~Jednakże w porze wieczornego
 2519  1,32|          futrzane nakrycia głów, ciemne kapice i nawet żelazne blachy,
 2520  1,25|           Książę przedarł list w oczach kapitana, rzucił mu pod nogi i rzekł:~-
 2521  2,33|                 do wójtów, podwójcich i kapitanów najemnych wojsk, a co tu
 2522  2,34|               najemnej piechocie, którą kapitanowie ćwiczyli, i przyrównywałem
 2523  2,33|            potęgą Jagiełłową; nieraz na kapitułach otwarcie wyrzucali mu bojaźliwość,
 2524  2,5 |              podniósł się i szedł przez kaplicę, aby przywdziać zbroję w
 2525  1,25|                 kielich i odniósł go do kapliczki dworskiej.~Po chwili wrócił,
 2526  2,7 |          dopatrzyć.~Po czym wśród ciszy kaplicznej począł wołać przyciszonym
 2527  2,50|             brzegu jeziora Lubeń namiot kapliczny, aby mógł zwykłych mszy
 2528  2,7 |           latarnią w stronę oświeconych kaplicznych okien. Po drodze rozmyślał
 2529  2,8 |        wspomnieć, to wnet jej łza z oka kapnie, a chłopisko światami chodzi
 2530  1,19|                  pozwolenie nie zrzucać kaptura, gdyż wiatr dmie znowu.
 2531  1,16|            gronostajowy, naszyty złotem kapturek na głowie, spod którego
 2532  2,7 |                czoło pokrywa mu się pod kapturem kroplami zimnego potu, i
 2533  1,20|                 na niego spod łasiczego kapturka modre oczęta i twarz wyszczypaną
 2534  2,11|            miłosierdzia i braku miary w karaniu, jakimi odznaczali się rycerze
 2535  2,40|                  mówił Maćko do starego karbowego Kondra-ta, który pod nieobecność
 2536  2,12|                 a za nim załoga gródka, karbowi, przedniejsi i starsi kmiecie
 2537  2,46|                 w której z sołtysami, z karbowymi i czeladzią obiadują, a
 2538  2,32|           ludzką, tak że rozluźniły się karby, które trzymały go w sile
 2539  2,10|                ich nie było, to nawet i karczem, w których zatrzymywał się
 2540  1,10|              nowych chłopów z żonami na karczunkach osadził. I u nas, w Zgorzelicach,
 2541  2,41|              nawet lechy, które już był karczunkiem przysposobił pod orkę opat,
 2542  2,29|          aragońskiego i wielu książąt i kardynałów Zawisza Czarny z Garbowa
 2543  2,29|                jakoby miecz nad naszymi karkami". "Słowo - mówią - rzeknie
 2544  1,20|          zdrowym, żywicznym powietrzu i karmiąc się, jak zresztą większość
 2545  2,10|              Zych nakazywał swego czasu karmić i które wedle powszechnego
 2546  2,25|          nieużyty, może dlatego, że nie karmił się wciąż nienawiścią, a
 2547  2,17|                 które niewolnicy pańscy karmili z ręki u toku. Hlawę zdumiewały
 2548  2,25|              takie drogi i konie wszędy karmiono owsem lub jęczmieniem. Jechał
 2549  1,4 |               przygodziło się na dworze Karola, cesarza rzymskiego. Pojechał
 2550  1,5 |             Bałtyku po Morze Czarne, po Karpaty i napełniła weselem wszystkie
 2551  1,19|             księża nie chcieli mu nawet karty napisać, skutkiem czego
 2552  2,33|               niezmierny arsenał, czyli karwan, więzienia, stara puszkarnia,
 2553  1,5 |           przeto bądź mu miłościw i nie karz go, o co cię na kolanach
 2554  1,5 |           zapalczywość, ale nasze prawa karzą śmiercią za porwanie się
 2555  2,1 |                 zwrócił się do jeńca:~- Kąsałeś Zakon jako pies zapieniony,
 2556  1,11|             rano z sochą w pole!~A ja z Kasią w żytko wolę.~Hoc! hoc!~
 2557  1,16|            zrobiła im się w głowie taka kasza, że pootwierali szeroko
 2558  2,8 |          Spychowie, ba, w przyszłości i kasztelanem. Rzecz nie była niepodobna,
 2559  2,46|                 czerwonej, z których by kasztelanie nasz miłościwy król poczynił".
 2560  2,46|               siedną. Prawy kasztelan i kasztelanowa! Mają ci też komnatę, w
 2561  1,5 |           Bogdańca skazan jest z wyroku kasztelańskiego na ucięcie głowy mieczem.~
 2562  1,5 |            czynił nazajutrz przed sądem kasztelańskim wszystko, co było w jego
 2563  1,13|                 Bogdańcu zbuduję, godny kasztelik z dębów i z rowem wokół...
 2564  1,24|                w ręku, pełnymi dymiącej kaszy, którą ksiądz Wyszoniek
 2565  1,6 |           nieustające nabożeństwo: przy katafalku płonęły tysiące świec woskowych,
 2566  1,16|            miecze, a nawet na balisty i katapulty w podróży - my zasie jesteśmy
 2567  1,6 |             południa ozwał się dzwon na katedralnej wieży. Nie zrozumiano od
 2568  1,6 |          kasztelan, z nimi zaś kanonicy katedralni, rajcy królewscy i rycerze.
 2569  2,11|               do miasta, łatwo odnalazł katedrę i dom biskupi, w którym
 2570  1,19|               jest" to go przez to samo katom z rąk odjęła - i od tej
 2571  2,25|               wilkołak krzyżacki, który katował was i dziecko wasze; dajcie
 2572  2,13|          Jagienka rzekła:~- Co mi tam o katówce prawicie!~- Bo to jest do
 2573  2,13|              nadchodzi komtur. Usłyszał katowe dychanie, ujrzał świecące
 2574  2,23|           prosty sposób. Dajcie mi jego katowską mać, a już ja go nie uronię
 2575  2,24|           sprawcom jej niedoli. "Jużci, katowskie, nie rycerskie serce miał
 2576  2,6 |               pozwoleństwa wszczął, pod katowskim by się mieczem kajał - rzekł
 2577  2,25|                 obchodzono się z nią po katowsku, i że gdyby była dłużej
 2578  2,23|       rycerskiej prawisz? Hańba ci, boś katu i piekielnikowi pomagał!
 2579  1,32|             który znosił różne hańbiące katusze, a jednakże nie tylko czci
 2580  2,5 |                 Zapełniły się wszystkie kąty krużganku; czeladź usadowiła
 2581  1,1 |           szlachetny rycerzu, zwiedzili kawał świata? - rzekł jeden z
 2582  1,19|                 kupują, sobie chował... Kawałek czarnego chleba i łyk wody -
 2583  2,17|                 Krzyżaka lub Mieczowego Kawalera, niosących w głuche leśne
 2584  2,49|               dymiące, a zarazem krwawe kawały mięsiwa, na które dmuchali
 2585  1,11|             statków nam brakło.~- Bo ja kazałam wyładzić dwa wozy. Na jednym
 2586  1,11|              wygód, ale nie ma i głodu. Kazalim zarżnąć wołu i dwie owce,
 2587  2,1 |                 każcie mu go zjeść, nim kazania dokończy.~I to rzekłszy,
 2588  1,7 |                mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na porządek.~- Także
 2589  2,21|           stawię się na wezwanie, dokąd każesz. A ty w razie jakowejś przygody
 2590  1,4 |                spokojny i szczęśliwy.~- Kazimierzowe to królewskie gospodarstwo -
 2591  2,33|                Krzyżacy grozili królowi Kazimierzowi:~"Większać nasza moc i jeśli
 2592  1,6 |             rajcowali przy synagodze na Kazimierzu. Do późna w noc, prawie
 2593  1,5 |                a spływającymi w długich kędziorach z boków głowy i z tyłu.
 2594  1,14|         Zbyszkowi milczenie. Szli wśród kęp łozin i szarych wierzb po
 2595  2,40|         zdziurawiał i pokrył się całymi kępami zielonych i rudych mchów.
 2596  2,1 |       miłosierdzie! Ale żem też dziecka kęs czasu nie oglądał, pozwólże
 2597  1,12|               skrzydłami; gdzieniegdzie kicały ku wodzie zające, czyniąc
 2598  2,9 |               opiece Bożej... Drzewiej, kiedyśmy to oba ze Zbyszkiem wojowali
 2599  1,3 |                i ukazywać się światu.~- Kiedyż to bywa?~Zakonnik spojrzał
 2600  1,10|               Oj poznałeś, co to Tatar,~Kiej ci dobrze skóry natarł!~-
 2601  1,21|             której na ten widok zagrała Kiejstutowa, ojcowska krew, wypuszczała
 2602  2,42|               radosna wieść, że dzielny Kiejstutowicz wziął Nowe Kowno, czyli
 2603  1,1 |              jeden z mieszczan - toć to Kiejstutówna, żona Janusza Mazowieckiego.
 2604  1,11|            grzbiety wołowe i całe zwoje kiełbas. W Bogdańcu jednak haki
 2605  1,2 |          dymiącej jajecznicy, a okolone kiełbasami, od których rozszedł się
 2606  2,39|                  Hej! szczuka ja, a oni kiełbie - myślał - niech mi lepiej
 2607  2,31|                późna w noc zabawiać się kielichami. Jagience, która niosła
 2608  2,35|                on zaś trącał się z nimi kielichem i odpowiadał:~- Często u
 2609  1,10|               odskoczy, jak leszczynowy kierz. Poskoczyliśmy tedy do Tawańskiego
 2610  2,23|           opodal na plecach, związany w kij do własnego miecza, począł
 2611  1,26|                 zaraz omdlał, oni zasię kijami go tłukli aż do wieczerzy.
 2612  2,11|           błądząc i szukając przed sobą kijem drogi, o głodzie, w utrudzeniu
 2613  1,15|                rozeznać po zakrzywionym kiju, obońce u pasa i po małżowinach
 2614  2,27|                drgać i trzepotać się po kilim-ku, którym była okryta. Trwało
 2615  2,49|              potem. Szkapy owe, których kilkaset trzymano dla rozjazdów w
 2616  1,7 |      nadzwyczajnego: Zawisza napadł ich kilkudziesięciu przed trzema laty w wąwozie,
 2617  1,30|           Chwyciła go też żądza bitki z kimkolwiek o cokolwiek, byle coś robić,
 2618  1,11|          uśmiechnął się i zapytał:~- Za kimże się oglądasz?~- Nie oglądam
 2619  2,14|              przez nieśmiałość, chociaż kipiała w niej chęć pożegnania się
 2620  2,43|                do dziewicy. Moc i życie kipiało w nim jak war w garnku -
 2621  1,26|                 rozszerzone u szczytu w kiście, podobne do rycerskich pióropuszów.~
 2622  2,25|               na gołym ciele, zbrojny w kiścienie i łuki, a patrzący tak złowrogo
 2623  2,22|           wtrącił Sanderus był w bitwie kiścieniem po plecach uderzon. Nie
 2624  2,17|           wykutych z hartownego żelaza, kiścieniom uczynionym z młodych dąbczaków,
 2625  2,43|                zamiast sprzeciwiać się, kiwał głową, przyświadczał - ale
 2626  2,20|                 pod sobą ścigłą a lekką klacz po zabitym włodyce z Łękawicy,
 2627  1,12|             następnie położyła na hubkę kłaczek suchych konopnych paździerzy,
 2628  1,30|             bracia dbać muszą, i przeto kładą ten jeszcze tylko warunek,
 2629  1,5 |                 dokładnie, że jaki taki kładł łyżkę i poczynał oganiać
 2630  1,17|               mu się, a niektórzy nawet kładli na piersi znak krzyża; on
 2631  2,7 |              miedzianych lichtarzach, i kląkł przy niej.~Wargi nie poruszały
 2632  1,17|                   nic nie pomogło! Opat klął, przeklinał dom, ludzi,
 2633  2,32|              ludzkiej krzywdzie. Musiał kłamać, bo kłamstwo odziedziczył
 2634  1,26|                  właśnie dlatego że już klamka zapadła. Na bitkę nie wypadało
 2635  2,7 |               natury więcej okrutna niż kłamliwa, tak już pod wpływem nieubłaganej
 2636  1,1 |                 pas, cały z miedzianych klamr; za pasem nóż w rogowej
 2637  1,2 |                 i zapiętym nisko wielką klamrą. Za panią szły panny dworskie,
 2638  1,21|                 którzy parli zwierza ku klamrom otoki i ku polanie, zajęli
 2639  2,8 |           cesarz niemiecki w pas mu się kłania - a co uczynili z jego dziećmi?
 2640  1,19|                    Pochwalony! - rzekł, kłaniając się nisko. Zbyszko widział
 2641  1,5 |                ale mu się tam nisko nie kłaniajcie.~- Co się mam kłaniać? List
 2642  2,26|               szkaradny kształt pocznie kłapać zębami, zdejmował go strach
 2643  1,2 |          Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapaka do Juranda ze Spychowa chcesz
 2644  2,14|                dziedzińcu rozlegały się kląskania słowików, które zdawały
 2645  2,14|                nami!..." mieszały się z kląskaniem słowików.~Lecz nagle chowana
 2646  1,5 |            którego obliczu wrzał gniew, klasnął obyczajem litewskim kilkakroć
 2647  1,2 |       usłyszawszy od Maćka, skąd wraca, klasnęła w dłonie i rzekła:~- Otóż
 2648  1,1 |                 czemu, mając pod bokiem klasztor, do gospody zajeżdżają?~
 2649  1,2 |      drapieżnego.~Lecz tymczasem służba klasztorna powydobywała z wiklinowych
 2650  1,3 |          trzymało nieprzeliczone ziemie klasztorne dość wyjątkowym w Polsce
 2651  1,2 |           robicie?~- My tu nawrócili do klasztornego prokuratora, naszego krewnego,
 2652  2,43|              mnichem - i w cichym życiu klasztornym byłby przechował jak świętość
 2653  2,33|               duchowieństwa i od innych klasztorów, na które patrzał niechętnym
 2654  1,19|                  zastawił liczne ziemie klasztorowi w Łowiczu, aby zakupić dwadzieścia
 2655  1,6 |           podziemiu jak dziki zwierz po klatce. Ciążyła mu samotność, gdyż
 2656  2,24|         słuchając chrapliwego wrzasku i klątew Arnolda, pojął od razu,
 2657  2,43|     nieskończone przestworza jak ptak z klatki. Ale jemu ledwie się zaczynał
 2658  1,5 |            gniew królewski, a w dodatku klątwą kościelną go obłoży.~Zlękły
 2659  1,6 |             naokół rozlegały się groźne klątwy przeciw Krzyżakom: "Hańba!
 2660  1,3 |               ołtarz, szły w spokojnych kłębach ku górze, powiększając tajemniczą
 2661  2,25|            burzy. Miedziane zwały chmur kłębiły się coraz potężniej nad
 2662  1,32|            wychodził oddech w kształcie kłębów pary, a oni, popędzając
 2663  2,45|               chcieli tak nadzwyczajnym klechdaniom wierzyć, ale i ci jednak,
 2664  2,48|              nimi nie tylko dziady, ale klechowie, organiści, różni słudzy
 2665  2,29|             Trzeba mówił do miejscowego klechy, z którym w braku kogo innego
 2666  1,2 |                 jej oczka śmiały się do klęczącego Zbyszka i nie mogła się
 2667  1,6 |                para! - zawołał na widok klęczących Powała z Taczewa.~- Niech
 2668  1,2 |                koniec poczęły się oczka kleić, a główka chwiać w obie
 2669  1,18|              zachować. Myśli jednak nie kleiły mu się jakoś w głowie, rad
 2670  2,45|             zbrojach, koniach, szatach, klejnotach wstrzymałoby na trzy albo
 2671  1,5 |                złotogłowiem, bisiorem i klejnotami. Odpowiedziała, że wyrzekłszy
 2672  1,5 |               śmierci, a więc nie wśród klejnotów, ale w cichej pokorze powinna
 2673  1,5 |                ją Bóg nawiedza.~Złoto i klejnoty szły tymczasem na Akademię
 2674  1,8 |               co do dziewczyny, to wam, klękajęcy, ślubuję, jako się będę
 2675  2,43|                 i męstwa, którzy nieraz klękali przed nią, ślubując jej
 2676  1,5 |           krucyfiks, rozkazał Zbyszkowi klęknąć.~Sekretarz zaczął odczytywać
 2677  1,16|               albo pieszą do pierwszego klęknięcia alibo do ostatniego tchu.~
 2678  2,26|                sunęła tuż obok, biała i klekocąca kościami.~- Jesteś? - zapytał
 2679  1,26|                 swoim czasie od pewnego kleryka biegłego w Piśmie, że niewiasta
 2680  1,17|             wyborny humor i kazał swoim klerykom-wagantom śpiewać i hukać tak, że
 2681  1,15|          zbrojnych pachołków było kilku kleryków-wagantów i rybałtów, że pośpiewuje
 2682  2,10|               księcia Jana z Raciborza. Klerykowie waganci musieli go siłą
 2683  2,42|              pobity; mówiono o wielkich klęskach, które poczyniła między
 2684  1,20|                 Przywarł ci do niej jak kleszcz do żywej skóry!~Tak oni
 2685  2,5 |              przerażenia ścisnęło jakby kleszczami wszystkie serca. Rozumiano,
 2686  2,22|              ruszyli.~- Nie. Potrafi on klimkiem rzucić. A to rozumieją,
 2687  1,21|          podobny na śniegu do żelaznego klina, tur zaś zdawał się przez
 2688  2,19|          rozszczepił się jak drzewo pod klinem i wreszcie prysnął.~Bitwa
 2689  1,8 |                 powiedzieć, by przerwać kłopotliwe milczenie, zapytał:~- To
 2690  2,6 |                rzęsach! Uczyniło mu się kłopotliwie i przez czas jakiś tarł
 2691  2,42|               stały się płowe, ciężarne kłosami, poletki zasiane gryką dobrze
 2692  1,4 |                 zielonawe jeszcze morze kłosów, wśród którego gęsto jak
 2693  2,41|                a potem tak ozwał się do kłótliwego sąsiada:~- Słuchajcie, nie
 2694  2,35|              zmącił żaden spór ni żadna kłótnia. Wprawdzie rycerze zagraniczni,
 2695  2,7 |         Diederichowi, by tu przyszedł z kluczami i latarnią i by czekał,
 2696  2,42|            przyleciały przedtem jeszcze klucze żurawi i cyranek - Zbyszko
 2697  1,19|                z Jarząbkowa, która była klucznicą w zamku. Ta rada mu była
 2698  1,19|              Egipcjanki, i nieco rdzy z kluczów świętego Piotra... Ale wszystkiego
 2699  2,7 |                 który zatknięty był pęk kluczy i krótki nóż. W prawej ręce
 2700  1,13|              kto z tyłu stojący szydłem kłuł, i to jakie dziewki: rycerskie
 2701  1,12|             hałasem i fukaniem, a potem kłusowały łosie długim rzędem, trzymając
 2702  2,32|               pobliżu Malborga ten i ów kmieć albo mieszczanin mógł się
 2703  2,40|                 się ożenił! Wziął córkę kmiecia z Wysokiego Brzegu, sławną
 2704  2,50|           Koniecpolu, i Jaśka Ligęzy, i Kmity, i Zakliki, a oprócz nich
 2705  1,2 |           Witolda, boja nie pojadę.~-Ty knechcie! A kto się królowi pokłoni?...
 2706  2,30|              pozwalali często zaciężnym knechtom zakonnym łączyć się ze zbójami,
 2707  1,22|         Malborgu i jako kopią go nogami knechty nasze...~- A dziewka zostanie
 2708  2,31|                tak pocieszył jego duszę kniazik Jamont, a jeszcze bardziej
 2709  1,6 |                ludzie gadają, że wojska kniaziowe zniesione przez Tatarów.
 2710  2,17|             której czekali już na niego kniaziowie i bojarzyni setnicy. Tam
 2711  2,23|               księciu Januszowi oddamy. Knuła ona zdrady jeszcze w leśnym
 2712  1,1 |                   Tedy cię każdy między knykciami zgniecie.~- Obaczym. Lecz
 2713  2,23|                 do ust i ścisnął zębami knykieć, a z oczu poczęły mu kapać
 2714  2,48|             łyska nad kurzawą? To groty ko-pij i sulic. Wszędy już widać
 2715  2,18|              górę i nie smoliste łuki i kobiałki ze strzałami na plecach,
 2716  2,11|         wisielców, z których jedno było kobiece. Na strażniczej wieży i
 2717  1,25|            uroczystości, a też i piękny kobierczyk dla okrycia nóg i łoża,
 2718  1,6 |               tyłu tłoczyły się tysiące kobiet, mężczyzn i dzieci, krzycząc
 2719  1,6 |              uczyniła się cudna. Między kobietami rozeszła się też wieść o
 2720  1,4 |             lutnią go przez łeb zwalił.~Kobiety przestraszyły się już całkiem
 2721  2,21|             napoju - lepszego niż to tu kobyle mleko, którym się brzydzę,
 2722  2,3 |                przy posłuchaniu i która kochając Danusię, nosiła w sercu
 2723  2,31|                gdyż wydała mu się jakby kochająca i kochana krewna, i czuł,
 2724  1,32|                Uczciwe u obojga serca i kochające, za co ich. Boże, i Ty,
 2725  2,11|          dawnych lat, a tak jak rodzony kochający, który począł błagalną modlitwę,
 2726  2,35|            Polacy barziej w żelezie się kochamy..." I wiecie, wasze czeście,
 2727  1,32|                 odezwać się, wykrzyknąć kochane imię, ale słowa uwięzły
 2728  1,6 |             rzucały się w objęcia swoim kochankom, oświadczając, że byle zasłużyli
 2729  2,11|               serce jej było po stronie kochanków. Gotowa im była pomóc -
 2730  2,9 |                nie to, żyłby mój tatulo kochany. Nalazło tam już Niemców
 2731  1,30|               samym, lecz ich bliskim i kochanym.~Postanowił jednakże dowiedzieć
 2732  2,7 |                 wrócę. Niech ma także i kociełek z węglami. Czy w kaplicy
 2733  2,7 |            wygarniać spod nich węgle do kociołka, po czym zapalił latarnię
 2734  2,2 |            męstwo miłuję cię więcej niż kogokolwiek w świecie. Tedy jedź na
 2735  2,21|              będę szukał twojej straty. Kogom nie pytał! gdziem nie był! -
 2736  2,48|              rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście widzieli? - wołano ze wszystkich
 2737  1,8 |                  I to dla niej?~- A dla kogoż by? Musieli wam stryjko
 2738  1,7 |                pomsty szuka, ja swojej. Kogóż lepszego sobie upatrzy?
 2739  1,6 |                 żadnej pociechy ani nie koiło jego żalu. "Nie król ja
 2740  2,33|                miecza i z siłą duchowną kojarzyło się tu niezmierne bogactwo,
 2741  2,19|             puste wozy, a na nich zapas kół, że przed oddziałem idzie
 2742  2,20|              wozów, naładowanych nowymi kołami i osiami dla owej wyprawy,
 2743  2,24|                 i położywszy mu dłoń na kolanie, rzekł:~- Słuchaj! A jeśli
 2744  1,2 |              pod ławą ani też trącaj ją kolany, jak czynią inni rycerze,
 2745  1,4 |                 którzy jechali konno za kolasą, usłyszawszy złowrogie imię,
 2746  1,4 |              niż ci, którzy siedzieli w kolasce, ściągnął lejce i rzekł:~-
 2747  1,4 |              Obaj też jechali w pobliżu kolaski, w której na tylnym siedzeniu
 2748  1,20|            Przecie nie będziem do drzwi kołatać i księcia, pana naszego,
 2749  1,16|           szczęście przyszły mu w pomoc kołatki, które ozwały się znowu
 2750  2,21|                 na koniu, uzbrojonego w kolczugę i w hełmie na głowie. Więc
 2751  1,13|                 Ostroga wbili ogniwa od kolczugi głęboko pod karkiem, a od
 2752  1,2 |                czy będzie mógł; dlatego kolebę srebrną przez księży i bojarzynów
 2753  2,11|             grody i zamki, ba! dzieci w kolebkach rzezali, ale im przyszło
 2754  1,26|                 śpiewali, mimo zamieci, kolędy. Na rynku też było widać
 2755  2,24|               Bóg, przyjdzie znów nasza kolej! Ale teraz czasu nie trać.
 2756  1,4 |                jechali konno, niektórzy koleśno, z żonami i córkami, które
 2757  2,3 |          wprawdzie bez przyłbicy, ale z kolistym okapem schodzącym niżej
 2758  1,1 |               można było wymiarkować, a kołka wolał nikt nie odtykać.~-
 2759  1,1 |               on zatknął ich jarzębowym kołkiem i księżom franciszkanom
 2760  1,1 |            Niemiec, w płowym kapturze z kołnierzem wycinanym w zęby, lał im
 2761  2,5 |            spłoszone niezwykłym ruchem, kołowały z wielkim łopotaniem skrzydeł
 2762  1,10|           przykrzyć, i dopiero na dzień kołowej jazdy od Bogdańca posłyszeli
 2763  1,25|              całkiem śniegiem; płotów i kołowrota prawie nie można było dojrzeć.~
 2764  1,7 |        dostawszy od wodza nieprzyjaciół kołpak ochronny, nie chciał takowego
 2765  2,25|                 spod poskręcanych przez kołtun czupryn, że trzeba było
 2766  2,49|              trupy ludzkie, które wiatr kołysał, huśtał, okręcał i podrzucał
 2767  1,32|          spoglądać na własne stopy, nie kołysały się, chyba wówczas gdy czarne
 2768  2,24|                piersi, czy też złożyć w kołysce. Namyślił się wreszcie na
 2769  2,24|          Zawiszy, podprowadzili konie z kołyską wymoszczoną mchem i skórami,
 2770  2,24|              jeno ją bierz do tej samej kołyski, w której ją wieźli, albo
 2771  2,7 |              spać, sam zaś powlókł się, kołysząc latarnią w stronę oświeconych
 2772  1,6 |              zwróciły się ku wieżycy na kołyszący się z coraz większym rozmachem
 2773  2,31|           wymogła, że nadmienił o tym i kom-tur toruński von Wenden w piśmie,
 2774  2,2 |                 on przyjechał, oszalał, kom-tura zabił, ludzi nam powytracał.
 2775  2,49|         Lichtenstein jest ninie wielkim kom-turem? - ozwał się Paszko Złodziej
 2776  2,32|       niektórych zapalczywych i dumnych kom-turów, nie szczędził pochlebnych
 2777  1,23|                 którzy na pogranicznych komandoriach siedzą, zakałę jeno Zakonowi
 2778  1,23|          Malborgu, to odwiedzał znajome komandorie, szukając w podróżach rozrywki
 2779  2,48|          pruskich miast i ze wszystkich komandorii. Byli między nimi nie tylko
 2780  2,25|               najcięższe były dla niego komary rojące się w wilgotnej puszczy,
 2781  2,40|            zamkach. Wiedziano, jakie są komendy, jaka gdzie liczba żołnierza,
 2782  1,2 |                jest Jurand ze Spychowa, komes możny i mężny, który do
 2783  1,2 |                 dorośnie, jeśli możnego komesa córka.~A Zbyszkowi rozjaśniła
 2784  1,1 |            rzymski, i różnych książąt a komesów, i rycerzy jako maku, że
 2785  1,26|                 W sali stołowej w dwóch kominach paliły się wielkie ognie,
 2786  1,19|                 po uczcie do olbrzymich kominów, na których płonęły całe
 2787  1,11|               środku izb, tylko wielkie kominy z okapami po rogach. Podłoga
 2788  2,46|                   Chodzą, mówię wam, po komnatach, chodzą, chodzą - i służbie
 2789  2,46|               kasztelanowa! Mają ci też komnatę, w której z sołtysami, z
 2790  1,11|                  dwóch obszernych izb z komorami i z kuchni. W izbach były
 2791  2,35|            który zwał się Skarbek, taką komorę i rzekł: "Mam ja twojego
 2792  1,20|                    Na świętego Jakuba z Kompostelli, kto jest ta dziewica? Na
 2793  2,7 |         zgrzebny, w którym stanął przed komturami, lecz pokryty teraz ciemnymi
 2794  2,11|         powiadał? To pewno ku wschodnim komturiom wyjechał, ale tam teraz
 2795  2,6 |            pisma ani świadectwa przeciw komturom. Bo choć posąd nasz zdaje
 2796  1,19|                 pozwoleństwo dla was, a komturowe dla niego.~- Ba! a jeżeli
 2797  1,19|             wyprawił, a teraz u księcia komtury bawią -i ot, nowi goście
 2798  1,30|                 teraz i miłosierdzia.~- Komuż Bóg pomoże, jeśli nie ojcu,
 2799  2,28|         postępował z krzyżem i w białej komży ksiądz Kaleb. Za nimi niesiono
 2800  2,24|                ma w waszych podziemiach konać? Wspomnijcie na gniew Boży!...~-
 2801  2,19|            dojrzała szyszka na ziemię i konając, darł rękoma mchy leśne
 2802  2,19|          błagalne głosy o litość i jęki konających. Zwyciężeni rzucali broń;
 2803  1,25|              moc przywracania sił nawet konającym - sama zaś chodziła po dworcu,
 2804  2,27|                było już się co łudzić - konała!~A on w przerażeniu i rozpaczy
 2805  1,2 |           czerwone trzewiczki z długimi końcami. Stojąc na ławce, wydawała
 2806  2,27|              ciszy.~Danusia przed samym końcem litanii otworzyła jeszcze
 2807  2,48|                spory bywały zawsze, ale kończyło się zwykle na zjazdach,
 2808  1,2 |             fioletowe i żółte, obie zaś kończyły się u góry pstrą szachownicą.
 2809  2,40|              Maćko do starego karbowego Kondra-ta, który pod nieobecność panów
 2810  2,47|                świecie nie bywało. A na Kondrata omdlałości pono już często
 2811  2,47|                 Kuno, a drudzy, że brat Kondratowy, Ulryk.~- Wolałbym, żeby
 2812  2,11|                był wspaniały. Prowadził kondukt sam biskup Jakub z Kurdwanowa,
 2813  2,11|               choć i przewodnik nie był konieczny, albowiem z Niedzborza szedł
 2814  2,49|                przeraźliwie i chrapiąc. Koniu-chowie uśmierzali walkę głosem
 2815  2,24|                 nie pogonię, bo naprzód konnicy nie mam, a po wtóre, jeśli,
 2816  2,34|               jeża odskoczy.~- W bitwie konny rycerz za dziesięciu piechoty
 2817  1,11|                z mąką, składy sucharów, konopi i suszonych grzybów. Wziął
 2818  2,44|               ust cudne białe zęby. - W konopiach by cię albo w sadzie wiśniowym
 2819  1,4 |             zboża, ryby, skóry bydlęce, konopie, drzewo. Inne szły z miasta
 2820  1,12|                na hubkę kłaczek suchych konopnych paździerzy, które wnet strzeliły
 2821  2,32|               czegoś podobnego zażądać? Konradowi von Jungingen zawłóczyła
 2822  1,14|                groch na siodło i grzywę końską.~ ~
 2823  2,11|            usłyszawszy przed sobą tupot koński i gwar, wyciągnął przed
 2824  2,19|             zażarcie, iż przed kopytami końskimi leżał wieniec trupów. Pierwsze
 2825  1,19|              Ziemi Świętej, potem zaś w Konstantynopolu i w Rzymie, skąd przez Francję
 2826  2,35|              zgromadził się na nią cały konwent i wszyscy ci goście, którzy
 2827  2,11|                i wszyscy mnisi w Płocku konwenty mający, bito we wszystkie
 2828  2,30|              spotkamy jeno przy pełnych konwiach i da Bóg, nigdy inaczej.~
 2829  2,1 |                 i trącając go pod brodę konwiami, mówili: "Rad byś pił, mazurski
 2830  1,12|             złamane ciężarem i ostatnią konwulsją zwierza - ów zaś zwalił
 2831  1,23|                go powykrzywianymi przez konwulsje palcami. Spod ołowianego
 2832  1,23|               się tymczasem w ostatniej konwulsji~na wznak i leżał nieruchomy,
 2833  1,2 |                 zwycięstwa przypadnie i kopa na jednego.~Tu Maćko, który
 2834  1,21|            następnie walił się ciężko i kopał śnieg nogami. Inne dwórki
 2835  2,43|               Jagien-ka, aby pomagali w kopaniu rowu mającego otaczać kasztel.~ ~
 2836  2,24|          rozpaczliwej obrony.~A wtem od kopca począł iść ku niemu olbrzymi
 2837  2,17|            przez czeladź ogień, a w nim kopciły się przygotowane przez czeladź
 2838  1,21|                 nozdrzów dymiło parą, a kopiąc śnieg przednimi nogami,
 2839  1,11|               czerw nie toczył drzewa w kopiach, kuszach i toporzyskach.
 2840  2,26|              więc urosła nad Krzyżakiem kopiasta mogiła, a potem Hlawa wyciął
 2841  2,1 |              Jakoż po chwili zadzwoniły kopiaste dzbańce, a ciemna sala wypełniła
 2842  2,22|                 ogromnym blaskiem łąkę, kopiec i obie stojące dość daleko
 2843  2,50|            piechocie, która ciągnęła za kopijnikami, dziki, niesforny, ale do
 2844  1,23|          torować drogę, która stała się kopna, albowiem w nocy spadł śnieg
 2845  2,23|            kolana, ale gdy w odpowiedzi kopnął ją, skoczyła do chaty i
 2846  2,48|                przegrzmiał, gdy czeladź kopnęła się w różne strony, aby
 2847  1,27|           jechali w cwał. Gościniec był kopny, miejscami zaś tak zawiany,
 2848  1,10|                 mieczów dobywać Jeno na kopytach to robactwo rozniesiem".
 2849  2,19|         mieczami tak zażarcie, iż przed kopytami końskimi leżał wieniec trupów.
 2850  2,21|                 razem, pókim nie dostał kopytem w brzuch. Naonczas mnie
 2851  1,19|         policzon. Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka, na którym odbyła
 2852  2,44|                 zawołała, ukazując spod koralowych ust cudne białe zęby. -
 2853  1,1 |               przyciśnie brzuchem i tak korbą zakręci, że i żaden z Angielczyków,
 2854  1,4 |            poczęło takie zachowanie się korcić. Raz i drugi spojrzał na
 2855  1,16|                 nimi opatowi klerycy, z kordami i lutniami przy pasach.~
 2856  2,9 |                  bez zbroi, ale z tęgim kordem przy boku, oni zaś poznali
 2857  1,15|               byczej skóry, a przy boku kordy.~Na widok Maćka, który zajechał
 2858  2,9 |               Jaśko-we, pątlik nawłosy, kordzik przypaszę i pojadę. Jaśko,
 2859  2,9 |              podłużne pasy. I z bogatym kordzikiem przy boku, z uśmiechniętą
 2860  2,15|                uwieźli, wielkich ludzi:~Korkucia, Wassygina, Swolka i Sągajłę,
 2861  1,5 |          najlepiej od razu powieś się. "Korol" rozsierdził się, i tak
 2862  1,22|               Litwy, i o połączeniu dwu koron na głowie jednego władcy,
 2863  1,27|          połyskiwała w świetle księżyca korona bezlistnych prętów.~- Tamci
 2864  1,6 |              Witold wielki kniaź: ma ci koronę z rąk królewskich, bogactwo
 2865  2,30|                srebrna tarcza rycerska. Koronowani goście jeszcze nie nadeszli,
 2866  2,27|               naręcza, otoczyli smutnym korowodem nosze i poczęli je maić.
 2867  2,20|                 pod sosnami, na których korze wyciosał mieczem krzyże.
 2868  1,12|            Wreszcie, zawadziwszy nogą o korzeń sosny, zachwiał się i byłby
 2869  2,27|               noszach i siadłszy tuż na korzeniach gruszy, nie spuszczał z
 2870  1,3 |               dalej zakonnik - i dęby z korzeniami wyrywał, a w piękności,
 2871  2,45|              dla siebie i dla Królestwa korzyścią. A ów nadmiar sił, który
 2872  2,7 |             nowiny niespodziane i mniej korzystne. Oto donosił także Rotgier,
 2873  2,14|              tego! Jużci nadchodzi czas kośby wojennej, a święty Jerzy
 2874  2,29|            porównania, że gdy się człek kością udławi, to także najlepiej
 2875  2,28|           płakanie. Śmierć cię skosiła, Kościej cię zabrał - oj! oj!"~A
 2876  2,25|               zmienił się w olbrzymiego kościeja. Twarz miał tak białą, że
 2877  1,2 |             gdzieś w Krakowie na szybie kościelnej.~I znów, trąciwszy dworzanina,
 2878  2,11|                 potykać — a teraz iście kościotrup.~- Chodziły słuchy - rzekł
 2879  2,26|            ujrzał śmierć. Sama kształtu kościotrupa, siedząc na kościotrupie
 2880  1,8 |                było od owych wymysłów o kościotrupach i topielcach.~Zbyszko, dowiedziawszy
 2881  2,26|                 kościotrupa, siedząc na kościotrupie końskim, sunęła tuż obok,
 2882  2,49|       niezgrabnymi wizerunkami upiorów, kościotrupów lub zwierząt; dalej Ser-by,
 2883  1,15|                 każdym jedzeniu rad się kośćmi zabawia.~- Miał ten obyczaj
 2884  2,27|           dalekie, niewyraźne śpiewanie kosiarza.~Danusia spoglądała coraz
 2885  2,1 |            będziesz trzcinę na jeziorze kosił!~- I raki na ścierwo łowił! -
 2886  1,13|                 alibo się potykać... Są Kosma i Damian, też wielcy święci,
 2887  2,18|             dzicze, to rogi jelenie, to kosmate uszy, tak że gdyby nie broń
 2888  2,10|               jej jasne oczki, na płowe kosmyki włosów, które nie chciały
 2889  2,10|               postaci, która była mała, kosołapa, zarosła, czarna i przybrana
 2890  1,26|               duszy - bo to piwożłopy i koste-ry, a dziewka uczciwa jest".
 2891  2,10|              zjeść? - zapytała.~- Ba! z kosteczkami!~I spojrzał na nią takim
 2892  1,19|         Turczynko-wie, lubo w tołubach, kostnieli od niej, parobcy Zbyszkowi
 2893  2,11|               powoli, szukał przed sobą kosturem drogi.~Był to starzec rzeczywiście
 2894  2,27|             drugim końcu rozległej łąki koszący siano chłop stanął i począł
 2895  2,33|            Wzdłuż młynówki wznosiły się koszary dla giermków i wojsk najemnych,
 2896  1,2 |               klasztorni nieśli za nimi kosze z wikliny, a w nich łagiewki
 2897  1,2 |              powydobywała z wiklinowych koszów wino i przysmaki, a z czeladnej
 2898  2,35|                dorzucił ci mu pierścień kosztowny i powiada: "Idź złoto do
 2899  1,10|             zaciągać pod szyją zgrzebną koszulę, która się była od szybkiej
 2900  1,10|            rozchełstaną koszulinę, a na koszuli serdak wełną do góry. Dopadłszy,
 2901  2,41|                w zaściągniętej tasiemką koszuli-nie, w kożuszku wełną do góry
 2902  1,10|               na piersiach rozchełstaną koszulinę, a na koszuli serdak wełną
 2903  1,6 |                 wsławił się z Węgrami w Koszycach -i Krzona z Kozichgłów,
 2904  2,7 |           latarnię, w drugiej miedziany kotlik i pochodnię.~- Gotów jesteś? -
 2905  2,7 |              swą olbrzymią dłonią pałąk kotlika, podniósł łatarnie i wyszli.
 2906  2,7 |               Kazałem, byś miał węgle w kotliku.~Krępy człowiek znów nic
 2907  2,11|               ci diabły całymi chmarami kotłowały się we wichurze, każden
 2908  1,3 |                 inni uderzyli w ogromne kotły, wykute z miedzi czerwonej
 2909  1,19|               młotami w żelazne blachy, kowając zbroje grube, ciężkie, które
 2910  1,19|           napierstnikach i kropierzach. Kowale dzień i noc bili młotami
 2911  1,18|              wziął wzdychać, jakby miał kowalski miech w brzuchu...~- Pewnie
 2912  1,2 |             była cała skrzynia przednio kowana - i te, w które się Zbyszko
 2913  1,27|            doszedł ryk wotów i beczenie kóz, które to głosy udawali
 2914  1,26|               chłopcy z jasłeczkami i z kozą śpiewali, mimo zamieci,
 2915  1,5 |             Jaksa z Targowiska, Krzon z Kozich-głów, Zygmunt z Bobowy i Staszko
 2916  1,14|               wypływał na powierzchnię, koziołkując przy tym i ukazując chwilami
 2917  2,50|               Gryfitów, i Bobowskich, i Koźlich Rogów, i różnych innych,
 2918  1,27|              własne konie i siadłszy na kozły, ruszyli z trupami ku Niedzborzu,
 2919  1,30|                skował i w podziemiach w Koźminie zamknął. Musieli mu Krzyżacy
 2920  1,25|               nakrył tylko pana własnym kożuchem, gdyż na dworze chłodno
 2921  1,24|                na konia tak jak stał, w kożuchu tylko, i pognał za nimi.
 2922  1,27|              jej przecie wiózł w jednej kożuszynie.~- Prawda, jak mi Bóg miły!~
 2923  1,5 |               utworzył się naokół niego krąg ciekawych. Szło - mówił -
 2924  2,33|                 ku wszystkim okolicznym krajom i ludom.~Liczne pruskie
 2925  1,21|                 cicho, tylko nawrotnicy krakali ciągle jak krucy, dając
 2926  2,20|            zwycięstwie, rzekł głosem do krakania kruka podobnym:~- Z ciebiem
 2927  1,23|          napełniając powietrze posępnym krakaniem.~Pan de Fourcy pozostał
 2928  1,6 |       Jakkolwiek ówczesne mieszczaństwo krakowskie składało się w dwóch trzecich
 2929  1,6 |              prawo, znany na Podhalu, w Krakowskiem, a nawet i w innych krajach,
 2930  2,26|            granicy.~Tam, gdy dotarli do krańca spychowskiego lasu, nastała
 2931  1,11|    niespodzianie rzekł:~- Ale też z was kraśna dziewka!~Jagienka zaś odrzekła,
 2932  1,11|                na łowach. Na szyi miała kraśne paciorki, kożuszek otwarty
 2933  1,20|             kwiatowy przygrzany słońcem kraśnieje i otwiera się coraz bardziej,
 2934  1,11|             smutkiem:~- Widzieliście wy kraśniejsze ode mnie.~Zbyszko jednak
 2935  1,20|      Przasnyszanie zwozili na ową leśną krawędź słynne swe piwa, mąkę mieloną
 2936  2,7 |                   I wsparłszy dłonie na krawędziach trumny, utkwił swe sępie
 2937  2,14|           blasku miesięcznym widać było krążące po izbie chrabąszcze, które
 2938  1,4 |               łąki, pełne traw i czajek krążących nad mokradłami, i znów wzgórza
 2939  2,27|            słowa, sam jak martwy, a oni krążyli to bliżej, to dalej, rwąc
 2940  1,6 |                dzieci, wypychane w tył, krążyły jak uprzykrzone muchy wśród
 2941  1,11|                ustami tego opowiadania, kręcąc głową, jakby ją miała na
 2942  2,10|                a zwłaszcza Sieciechówna kręciła się co chwila na drelichowym
 2943  1,12|             zwierzęce - i którzy bardzo kręcili nad tym głowami, a nawet
 2944  2,33|            wszystkich ziem niemieckich. Kręciły się między nimi "białe płaszcze",
 2945  2,42|               widziałem, że jak się tam kręcisz po izbie, to za tobą oczyma
 2946  1,21|            gromem rażony z przerąbanymi kręgami i łbem niemal do połowy
 2947  2,44|                 spoglądać na ich ciemne kręgi otoczone żółtymi liśćmi,
 2948  2,19|          broniła się jeszcze, ustawiona kręgiem, tak zawsze bowiem bronili
 2949  1,6 |                 na ramiona - podziwiano krępą, kwadratową postać oraz
 2950  2,33|                z powodu swej niezwykłej krępości i wysokich ramion prawie
 2951  1,7 |               dwóch ludzi, czarniawych, krępych, przybranych w żółte, podobne
 2952  2,28|          poprowadzili orszak z początku krętą i zapadłą, a potem szeroką
 2953  2,33|          przyjmować), szerokie ramiona, kręte brody i srogie spojrzenia
 2954  2,48|                  cna" albo też zginąć z kretesem. Mówili tedy między sobą
 2955  1,30|                jechali długo, gdyż szła kręto, a miejscami zmieniała się
 2956  2,30|              Hej! kopią też, kopią jako krety! Podburzyli już na niego
 2957  1,6 |                 Witoldowi uciekać tak z Krewa - nie będzie i tobie...~-
 2958  1,6 |            dzisiejszego naszego króla w Krewie, wyszedł z więzienia w niewieścim
 2959  2,5 |               rzemieniem na ziemię. Van Kristowi włosy stanęły dębem na głowie -
 2960  1,6 |         wianuszki suszonych grzybów lub krobie orzechów. Płynęły znaczne
 2961  2,41|                 byliby zabawili jeszcze krócej, gdyby nie prośby Jaśka,
 2962  1,20|               co to jest miłość.~- Hej, krocie ty moje! hej, dziewczyno
 2963  2,7 |           nogami stopni.~Nagle po kilku krokach zatrzymał się, gdyż wyżej,
 2964  1,6 |            Zbyszko jął chodzić wielkimi krokami po izbie, a wreszcie chwycił
 2965  2,18|             byli z konnymi i by nadążyć krokom końskim, trzymali się grzyw,
 2966  2,18|             słyszą cieślów pobijających krokwie na nowym domu, i przypomniały
 2967  1,14|              dworskim rycerzem i niemal królewiczem, jego zaś zdumiewała chwilami
 2968  2,29|           zagraniczni koniecznie chcą z królewskimi rycerzami potykać. Na Boga!
 2969  2,35|               mieszkała w urządzonej po królewsku starej Puszkami na Przedzamczu,
 2970  2,23|              jeno hańba. Rzekniesz, iże królom i książętom nieraz przy
 2971  1,6 |            panom, że nie chce już dalej królować bez królowej i że odjedzie
 2972  1,32|                 podziwiana przez obcych kronikarzy wytrzymałoEć polskich rycerzy
 2973  2,29|               razem spełnić, gdyż stare kroniki wspominają, że pojedynek
 2974  1,5 |             jego podobną do kościelnego kropidła. Na dworach książąt polskich
 2975  1,5 |               zwróciwszy się do biskupa Kropidły przemówił do niego kilka
 2976  1,16|              zawód. Obaj pospieszyli do kropielnicy i obaj, zanurzywszy w nią
 2977  1,7 |              Hojny pan z Taczewa dał mu kropierz na konia, szeroki, bogaty,
 2978  1,32|                 odbijały się od zbroi i kropierza pokrywającego konia.~- Ofiarowałem
 2979  1,19|         rzemienie przy napierstnikach i kropierzach. Kowale dzień i noc bili
 2980  2,19|              gąszczach zabrzmiał odgłos krótkiej walki lub przeraźliwy krzyk
 2981  1,17|             gdyż w ogóle gniew jego był krótkotrwały.~- No - rzekł - wyście moi
 2982  1,15|                począł tak mówić:~- Dość krotochwil! Nie dla sromoty ja cię
 2983  1,5 |                  a tymczasem starał się krotochwilami zaskarbić sobie serce królewskie.
 2984  1,5 |            przypodobać królowi jakowymś krotochwilnym słowem albo postępkiem,
 2985  2,32|               wesoły był i kochał się w krotofilach, a i teraz nawet nie usuwał
 2986  2,33|              braci. Jeden z nich, znany krotofilnik, przystąpił nawet do niego,
 2987  1,4 |         napadnie, chyba jakowy dzieciak krotofilny...~- Choć dziwne są obyczaje
 2988  1,21|             strzały z kusz i łuków. Dwa krótsze boki polany obstawione były
 2989  1,2 |                 trzody, to się za jeden krowi łeb po kilka wsiów pali
 2990  1,1 |                  to mi konie padną albo krowy sparszeją, albo mleko od
 2991  1,21|           nawrotnicy krakali ciągle jak krucy, dając w ten sposób znać,
 2992  2,31|                i bracia jego: Farurej i Kruczek, i sam Powała, i Krzon z
 2993  1,6 |            powagę Zawiszy Czarnego Jego kruczy włos spadający na ramiona -
 2994  2,39|          złocisty pierścień~Nie zginie. Kruk go odniesie, z pola odniesie~
 2995  1,3 |           mieczem posiekłszy, ciała ich krukom zostawił, a sam z Ryngą
 2996  2,48|                 czyniono zapasy spyży w krupach i wędzonym mięsiwie. Przy
 2997  2,11|                pomieszanym ze śnieżnymi krupami i czyniło się tak ciemno,
 2998  1,19|                 dąć ostry wiatr niosący krupki śniegowe.~Nawałnica wzmagała
 2999  1,19|                wśród wiatru i śnieżnych krupów;~nagle jednak Zbyszko powstrzymał
 3000  1,2 |                było tylko trzask skorup kruszonych w szczękach. Lecz na próżno
 3001  1,20|                 ale nie był człowiekiem krwiożerczym, poprzysiągł bez trudności
 3002  2,34|                 tym powiadał, bo on rad kryje swoje dobre uczynki... Jego
 3003  1,7 |          żydowskich kaftany, w czerwone krymki i w niezmiernie szerokie
 3004  1,5 |             rozciągnęło się od Aralu do Krymu, przez więcej ziem, niż
 3005  2,7 |              się grubą sadzią śnieżną i kryształkami lodu.~Leżał więc na słomie,
 3006  1,11|           kożuszek otwarty na przodzie, kryty zielonym suknem, spódnicę
 3007  1,3 |                 Magdaleny i głowienki z krza ognistego, w którym się
 3008  2,5 |                 van Krist miał w herbie krzak janowca, herb Czecha podobny
 3009  2,18|           zwierzęta, a nawet kamienie i krzaki.~Toteż na ów widok jeden