bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 3010  1,25|               się wszyscy i poczęli się krzątać. Do Zbyszka wszedł Czech,
 3011  1,19|                widok owej przedwojennej krzątaniny, którą na każdym spotykał
 3012  1,5 |              Lichtenstein nie tylko dla krzcim, ale i dla narad z królem
 3013  1,2 |           Witold na połóg królowej i na krzciny?~- Chciałby, ale nie wie,
 3014  2,9 |                 do kościoła. Jechała do Krze-śni z bratem Jaśkiem i ze znacznym
 3015  2,19|          berdysze, równie jak drapieżny krzeczot naciera zajadle na stado
 3016  2,15|                 dary przywieźli: ścigłe krzeczoty i drogie naczynia. Więc
 3017  2,17|           dąbczaków, w które ponabijano krzemieni lub gwoździ, okszom o trzonkach
 3018  1,4 |                  Widać Pan Jezus dał im krzemienie zamiast serc. Przypatrywałem
 3019  2,21|          mlekiem, którym Litwa nauczyła krzepić się od Tatarów, począł biadać,
 3020  1,6 |                rzecz tak straszna, i ci krzepili się nadzieją, że sprawiedliwe
 3021  2,27|  nieprzyjacielowi na nic męstwo, na nic krzepka dłoń, na nic oręż, że trzeba
 3022  2,23|                mocno, ale chłopem będąc krzepkim, doniósł go do ogniska i
 3023  2,22|            obaczym! - odparł Zbyszko.~- Krzepkiś jest, tego nie przeczę,
 3024  2,5 |              niechętnych budzili podziw krzepkością ciała i wytrzymałością na
 3025  2,26|              ostatka. Chwilami tężała i krzepła w nim myśl, tak że zupełnie
 3026  1,12|               to rzekłszy, znów zaczęła krzesać, a następnie położyła na
 3027  2,33|          roznosiło odgłos młotów i dłut krzesających kamienne kule, huczenie
 3028  2,15|       Wzmacniano zamki, mielono prochy, krzesano kule kamienne, ściągano
 3029  1,13|              ostatku pogańską krainę do krześcijańskiej wiary przywiodła. Toś mądrze
 3030  2,14|           tamtejszy naród czcił, nim do krześcijaństwa nie przystał. Pamiętam,
 3031  2,42|         księciem litewskim i poganinem; krześcijaństwo dopiero co przyjął, a Niemce
 3032  2,10|                     Nie bój się. Między krześcijany jesteś, którzy radzi mszy
 3033  1,12|                   Wraz ozwał się szczęk krzesiwa o krzemień, iskry poczęły
 3034  1,20|                 ongi w Krakowie, za ich krzesłami do usługi. Danusia trzymała
 3035  1,26|           którym rękodajni wysunęli już krzesło, aby mógł na nim zasiąść.
 3036  2,10|        dotychczas między Zgorzelicami a Krześnią, nie posiadała się ze zdumienia
 3037  1,17|                 moi krewni, a ona tylko krześniaczka, ale ja miłuję i ją, i Zycha
 3038  2,11|            opactwo nie idzie, to ma być krześniaczki jego, niejakiej Jagienki
 3039  1,16|              milczeniu; dopiero gdy już Krześnię było widać, zmacał się opat
 3040  2,34|                  niebożęta proszą się o krzest, byle nie z ich rąk, to
 3041  1,13|                 się na równe nogi i nie krzesząc ognia, rozdmuchał w przyległej
 3042  2,9 |                 Maćko. - Ni Litwa przed krztem świętym, ni Tatarzy nie
 3043  1,19|            Zbyszko tylko Ofkę, wdowę po Krzychu z Jarząbkowa, która była
 3044  2,47|                 ich zaraz kupa: "Kuno - krzyczeli - nie może, ale my możem!"
 3045  2,29|                najgłośniej na bezprawie krzyczy. Inaczej go będą słuchali
 3046  1,19|                Teraz niech jej kto jeno krzyknie do ucha:~"Zbyszko" - to
 3047  2,21|             miłości powiem, żem bicia i krzyków nie słyszał, ale śpiewanie
 3048  1,24|                Duch Święty i niewiastom krzyny rozumu nie poskąpił! Zawołajże
 3049  2,8 |           młodego pana nie odstępował w krzypocie i w izbie z nim razem spałem.
 3050  1,25|                 być, bo bez niej nijak! Krzypotę w kościach czuję i boleść
 3051  1,22|            Danveld - że nasi swywolnicy krzywdzą jeno świeckich i nie należących
 3052  2,11|                się pokazuje, jako i nas krzywdzić jest nieprzezpieczna rzecz.
 3053  2,3 |                powietrzu: "Nasz Jurand! krzywdziciel Krzyża! rozlewca krwi niewinnej!
 3054  1,22|             jakichże mąk i kar dosyć na krzywdzicieli Krzyża?~- Słuchaj! - rzekł
 3055  2,20|          poznasz, czy nie ty to właśnie krzywdzicielom, drapieżnikom i starościcom
 3056  1,30|                 bo choć przez wiele lat krzywdziliście ciężko Zakon, jednakże bracia
 3057  2,20|           nadzieję ostatnią? Za co mnie krzywdzisz?~Skirwoiłło nie bronił się
 3058  2,25|                straszne odyńce ostrzyły krzywe kły o korzenie sosen i gdzie
 3059  1,8 |                 Jurand ze Spychowa?~- W krzywej komnacie, z córką.~- To
 3060  1,8 |                   rzekł Jurand.~- A nie krzywiście o to?~- Skoroś jej ślubował,
 3061  2,1 |             które runie z góry jastrząb krzywodzioby, lecz nie mogli go otoczyć,
 3062  2,24|             szczytnieńskich zbrodniach, krzywoprzysięstwach i zdradach, a zarazem o
 3063  1,30|           Głosiliście ich za zdrajców i krzywoprzysięzców - więc chcą, byście się
 3064  1,21|     odpowiedział krótko wrzaskliwy głos krzywuły - po czym nastała cisza
 3065  1,30|               Danuśka?~- Nie masz jej u Krzyża-ków, nie! - odpowiedział sennym
 3066  2,21|              podniósł się także przeciw krzyżackiemu panowaniu. Ja myślę, panie,
 3067  2,33|              nagle zaszło chmurą słońce krzyżacko-niemieckiej pomyślności. Litwa przyjęła
 3068  1,29|               do Danuśki i nienawiść do Krzyżaków-krzywdzicieli tak wielka, że aż wstał
 3069  1,4 |      ozdobionych przystawkami i czarnym krzyżowaniem po ścianach. Stały jedne
 3070  1,25|              gdyż kto się Zakonowi albo krzyżowemu bratu sprzeciwi, tego gniew
 3071  1,26|          Zbyszko - kiedym owych rycerzy krzyżowych pozwał, a przedtem jeszcze
 3072  1,30|             brata Szomberga - odrzekła, krzyżując ręce na piersiach i schylając
 3073  1,28|              zaraz poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do~niego pisanie,
 3074  2,40|          napadów ze strony zniemczonych książątek granicznych i zbójów-rycerzy
 3075  1,6 |               się oczom tłumów jakowymś książątkiem albo pacholęciem z wielkiego
 3076  2,34|           zawołał Zbyszko. - Pewnie i w książce nic lepszego nie wyczytasz!~
 3077  1,27|         pochodni i wnet ruszyli razem z książęcymi ludźmi, których wartko sprawił
 3078  1,17|              oddał, ale zastaw jest i w księdze sądowej zapisany. Nie daruje
 3079  1,5 |             czci uchybił?~- Znasz nasze księgi rycerskie i wiesz, że dwoje
 3080  1,22|               na pokój między Zakonem a księstwami mazowieckimi, w końcu jednak,
 3081  2,5 |            ostrzy i obuchów o tarcze. I księstwu, i rycerzom, i dwórkom nieobce
 3082  2,31|             Powała - w części tutejszej księż-nie, ale najbardziej panu naszemu
 3083  1,22|                 dziewka jest przyboczną księż-ny - ba, więcej, gdyż prawie
 3084  1,10|                jesień, jak Małgochna na księżej grudzi. Zadzierżysta była
 3085  1,5 |              opowiedział o prośbach obu księżn i o łzach Danusi... Zbyszko,
 3086  1,5 |                wszystkich współczesnych księżniczek - kochała się w kosztownych
 3087  2,31|               mówił sobie: "Iście prawa księżniczka!" Ale potem uznał, że to
 3088  2,30|            smutna i cudna, nie tylko do księżniczki, ale do prawdziwej królewny
 3089  1,19|               Niech Bóg da zdrowie obum księżnom! Nie próżno księżnę Aleksandrę
 3090  1,17|              drogę skojca, począł pić z księżymi sługami i nie myślał o powrocie.
 3091  1,5 |              postać królowej, aby z jej kształtów wywnioskować, jak długo
 3092  2,11|                przenosić zwykłe ludzkie kształty.~- Sprawiedliwie mówi, że
 3093  1,16|               większą jeszcze powagą:~- Kto-li bo masz się żenić, czyli
 3094  2,31|                Tak postąpiła ze mną ta, którąm nad wszystkie uwielbił i
 3095  1,25|               cóż by jak nie oną pieśń, którąś w Tyńcu śpiewała, kiedy
 3096  1,30|                 wiodła do niczego - ale któraż wiodła? Pomyślał bowiem,
 3097  1,13|                 i ta, psia mać, drzazga którędy wypsnie.~Następne kwarty
 3098  2,10|            dziesięć stajań niespełna.~- Którędyż do miasta chadzacie?~- Mamy
 3099  2,7 |               wtem znalazł się młodzik, któregośmy w leśnym dworcu widzieli -
 3100  1,5 |               rycerzowi; lwa i baranka. Ktoregożeś z nich w tej przygodzie
 3101  1,19|                którą daj Bóg każdemu.~- Którenże jest między wami najsławniejszy?~-
 3102  1,32|                   Za wszystkie krzywdy, któreś Zakonowi wyrządził, masz
 3103  1,2 |                onych ciężkich ogierach, któreśmy na Niemcach wzięli? Widzicie
 3104  1,22|       strasznego dziedzica Spychowa, by którykolwiek z nich podjął z nim walkę
 3105  2,18|             pociągnął, więc może i ją w którymś zamku ukrył.~- Hej! żeby
 3106  1,22|               wam przystoi się skarżyć, którzyście chwycili mnie samego, bez
 3107  1,30|             mówić z wolna i dobitnie:~- Ktośkolwiek jest, nie naginaj zbyt mojej
 3108  1,11|                 i począł śpiewać:~A ty, Kuba, od roboty,~A ja, Maciek,
 3109  1,15|              Przywiozłam też i kości, i kubek, i sukno, bo on po każdym
 3110  2,11|            widząc, że nie może utrzymać kubka, sama podawała mu napój.
 3111  1,6 |       przybranych w łosiowe niewyprawne kubraki. Był to oddział gwardii
 3112  2,50|                i Krzona z Kozichgłów, i Kuby na Koniecpolu, i Jaśka Ligęzy,
 3113  1,20|           wyruszeniem.~Jakoż przez okno kuchenne począł wydobywać się zapach
 3114  2,46|                jak oto; stajnie, obory, kuchnie i łaźnie, były ukończone,
 3115  2,18|               kukanie kukułek i bliskie kucie dzięciołów.~Żmujdzini słuchali
 3116  2,17|         zarzewie. Niektórzy siedzieli w kucki wedle ognia, mając łokcie
 3117  1,12|               przy godziło. A Jagienka, kucnąwszy w ciemności, by odnaleźć
 3118  2,49|                  lecz wielu siedziało w kuczki przy płonących stosach;
 3119  1,1 |               wszystko u nich osobliwe. Kudłaci są i ledwie który kniaź
 3120  2,23|           stronę do tego trupa z ryżymi kudłami, ale teraz musicie jeść,
 3121  2,23|         dogasającym ognisku, nakrył się kudłatą skórą i w mig zasnął. Niebo
 3122  2,17|                u toku. Hlawę zdumiewały kudłate ciała tych rumaków, nadzwyczaj
 3123  1,15|                 zawołał opat. - Hej, ty kudłaty! A czego do konwi zaglądasz?
 3124  2,18|            zjawił się Żmujdzin na małym kudłatym koniu, którego kopyta obwinięte
 3125  1,1 |                 powyciągali szyje ponad kuflami w stronę Maćka z Bogdańca,
 3126  1,1 |                wychylić do dna ostatnie kufle, wrócił jeszcze pośpiesznie),
 3127  1,5 |                 występowali trefnisie i kuglarze. Natomiast przed Zbyszkiem
 3128  2,35|                 płatnerskie majsternie. Kują tam młoty noc i dzień, i
 3129  1,5 |              Kurowa ustąpi z biskupstwa kujawskiego, a król miłościwy mnie po
 3130  2,18|              słychać było tylko odległe kukanie kukułek i bliskie kucie
 3131  2,18|              było tylko odległe kukanie kukułek i bliskie kucie dzięciołów.~
 3132  2,33|                wielkie jak domy, składy kul kamiennych sterczące na
 3133  2,34|                nie masz. Takich murów i kula kamienna, chociażby największa,
 3134  1,5 |                pójdzie, pokona go Tymur Kulawy albo jego wojewodowie, którzy
 3135  1,7 |                 nam przyjdzie z Tymurem Kulawym za bary się wziąć - ozwał
 3136  2,18|            końskim, trzymali się grzyw, kulbak i ogonów. Barki wojowników
 3137  1,1 |              niewiasty cudne! - zawołał kum Eyertreter.~- O to zapytajcie
 3138  1,1 |              świat dotąd nie widział.~- Kumotrze Gamroth nie przerywajcie
 3139  2,21|            znają od dawna.~Tu widocznie kumys począł na niego działać,
 3140  1,12|                parą srogich podhalskich kundli, ale właśnie miał się już
 3141  1,23|             każdemu z braci piękny błam kuni i po grzywnie srebra, oni
 3142  1,11|             pęki skór wilczych, lisich, kunich i bobrowych. Pokazał mu
 3143  2,35|         wspierało się, rzadko widzianym kunsztem budowniczym, tylko na jednym
 3144  2,1 |           ciężkie zydle, ławy i żelazne kuny od pochodni. Jeden z pocisków
 3145  1,19|                 ślubował - rozumiesz?~- Kupcie, panie, ode mnie dwie albo
 3146  1,19|                  gdyż wiatr dmie znowu. Kupicie za to odpuścik na popasie
 3147  1,1 |               mu ziemię, a za pieniądze kupiłem zbroiczkę, konie - opatrzyłem
 3148  1,20|            czasie nieobecności księcia, kupiły się dwa żywioły: miejski
 3149  1,20|              albo jakby na jarmark, dla kupna miejskich towarów i sprzedaży
 3150  1,30|        odpowiedział Sanderus. - Ale nie kupujcie, panie, od niego odpustów,
 3151  2,7 |             ścisnęły mu się, chwycił go kurcz tak silny, iż słowa urwały
 3152  2,7 |        drapieżne palce zaciskały mu się kurczowo, a stara, wyschła pierś
 3153  1,5 |              poczęły go zaraz swędzić i kurczyć się, lecz to było mimo woli,
 3154  2,23|                mówiłem, już świeci, ale Kurki jeszcze nie wzeszły.~- Chwała
 3155  2,26|               jak jastrząb bije w stado kuropatw - bał się jednakże sił nieczystych
 3156  1,2 |           dopiero, gdy na odgłos piania kurów i dzwonów kościelnych wszyscy
 3157  1,5 |             Niech jeno ksiądz Mikołaj z Kurowa ustąpi z biskupstwa kujawskiego,
 3158  1,5 |            nieboszczyk biskup Zawisza z Kurozwęk!~- A z opsu do piekła, jak
 3159  1,20|               bursztynu, o które między Kurpiami nie było zbyt trudno. Z
 3160  1,20|        przechodziły w olbrzymią puszczę kurpieską, łączącą się na wschód z
 3161  1,20|                  Kurpie.~- O łucznikach kurpieskich i angielskich. Prawi ten
 3162  1,21|                  Nieprzeliczone gromady Kurpiów, umiejętnie rozstawione
 3163  2,38|            grzmotnął się do jej nóg, aż kurz powstał z polepy.~- I w
 3164  2,49|                 niepodobną, zawrócił od Kurzętnika ku Działdowu i po skruszeniu
 3165  2,23|              Jeśliby cię diabeł jeszcze kusił, pamiętaj także i na to,
 3166  1,19|             skąd mnie wuj mój Petzoldt, kustosz, zabrał. Krzyżacy napadli
 3167  1,8 |              mieszkańcy wybierali się z kuszami lub zbrojni w dzidy. Ludzie
 3168  1,6 |               Jakże to? Z zasadzki?~- Z kuszczów tak gęstych, że na krok
 3169  1,21|          pochylały też często twarze ku kuszom, albowiem wszystkie ogarnął
 3170  1,23|              których wybiorę, są szelmy kute na cztery nogi. Będą oni
 3171  2,34|              nie ucięli - samego Tymura Kuternogę wyzywało, któren czterdziestu
 3172  1,5 |                 Tochtamysz. czy jakowyś Kutłuk panował synom Beliala. cóż
 3173  2,18|                 wszystkie tam miały swe kuźnie i od wczesnego rana zabrały
 3174  1,9 |               widoczną ulgę. Po drugiej kwarcie odzyskał nawet przytomność,
 3175  1,7 |                 spluwa i jeść nie może. Kwarta wyłuskanych orzechów, dwie
 3176  1,15|                 musiałabyś się bez trzy kwartały goić...~Na to rybałtowie,
 3177  1,13|                 sadła, którego pierwszą kwartę wypił Maćko z ochotą, albowiem
 3178  2,14|                  Dopieroż się na siebie kwasić a listy ze skargami pisać,
 3179  2,32|          Niedaleka to będzie droga, ale kwaśna, bo nic od króla nie potrafili
 3180  1,6 |           wiodąca od zamku zakwitła jak kwiatami od całych gromad strojnych
 3181  2,36|                 tatarakiem, kaczeńcem i kwiatem lipowym, który roznosił
 3182  1,20|           miłości, że równie jak pączek kwiatowy przygrzany słońcem kraśnieje
 3183  2,14|                tak przed nim podobna do kwiatu jabłoni, nie mogąc ni słowa
 3184  2,9 |                ja-koweś paniątko, alibo kwiatuszek czy co?~Po czym zwrócił
 3185  1,25|                 tym boru wynajdę! Ni tu kwiatuszka jakowego, ni liścia, chyba
 3186  2,49|                 gryzły się między sobą, kwicząc przeraźliwie i chrapiąc.
 3187  2,19|          błysków mieczów. Konie poczęły kwiczeć, kąsać i wierzgać. Przypadli
 3188  2,34|       rzemieślnicy, był, który dzwony w Kwidzyniu leje, była różnych ludzi
 3189  2,36|              jak siostra, która pragnie kwilącego brata utulić, i rzekła:~-
 3190  2,23|                 zapytał Maćko.~- Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez
 3191  2,21|           słyszał, a czasem jakoby ptak kwilił...~- Gorze! - ozwał się
 3192  2,24|                budzić. Słyszał ją, jak "kwiliła" w nocy, domyślał się, że
 3193  1,11|               puszcze, w których nocami kwiliły powypędzane ze świątyń litewskie
 3194  1,17|              Więc oddając "list", czyli kwit zastawny, na którym Maćko
 3195  2,27|                mówiąc, spoglądał na jej kwitnące gorączką policzki, na jej
 3196  2,8 |             inaczej!... Moczy dołów też kwoka skrzydłami ani pies ogonem
 3197  1,19|                księżnę, córkę sławnego "Kynstuta", na własne oczy obaczyć.~
 3198  2,17|             bitwy. Wróżbici, tak zwani "łabdarysy" i "sejtonowie", mruczeli
 3199  2,50|                lewej strony oblewała je łacha Jeziora Dąbrowskiego, z
 3200  2,23|                 sama ubierzesz się w te łachmany, w których kazaliście jej
 3201  1,15|           miecze.~Umilkli, zasłyszawszy łacinę, Zych, Maćko i Zbyszko i
 3202  1,25|                bowiem, że dobrze czyni, łącząc tych dwoje cudnych i niewinnych
 3203  1,20|            olbrzymią puszczę kurpieską, łączącą się na wschód z nieprzebytymi
 3204  2,27|              najstraszniejsze, albowiem łączył się z nim żal, niepohamowany
 3205  1,5 |       kasztelana krakowskiego, w której łączyła się surowość z powagą i
 3206  1,20|           dziewczyny, i że imię Juranda łączyło się ze strasznym wspomnieniem
 3207  1,27|            nawiane w poprzek ich piersi łączyły się z zaspą leżącą obok
 3208  2,8 |            połapać ani przyprowadzić do ładu uczuć, które na przemian
 3209  1,7 |             inny. Obaczcie, że już wozy ładują, a jeden kazałem sianem
 3210  1,26|               Zbyszko, widząc Sanderusa ładującego się na sanie wraz ze swoją
 3211  1,5 |                 przepaski utrzymujące w ładzie włosy. Goście zagraniczni,
 3212  1,17|                izby, tam chwycił krzywą lagę z rąk pątnika i począł nią
 3213  1,17|                i takaż cudnie rzeźbiona łagiewka, obie zdobyte~razem z innymi
 3214  2,42|                 łaźni, wykąp się, wypij łagiewkę miodu na poty - i hoc!~-
 3215  1,10|         Szczepiecki, i Oderski, i Tomko Łagoda. Kto by ich ta wszystkich
 3216  1,6 |         wzruszył ramionami, ale odrzekł łagodniej:~- Jurandówna zdrowa, jeno
 3217  2,35|               może wrócić póki czas pod łagodniejsze niebo, do rodzinnego zamku.~
 3218  2,32|            chwilami na Żmujdzi, większą łagodność - i takie nakazy szły wniwecz
 3219  1,5 |                 ozwał się przyciszonym, łagodnym głosem:~- Chrystus, Zbawiciel
 3220  1,16|            sosnowych, ujrzał w kącie za łagwiami piwa włochaty pysk Cztana
 3221  2,9 |            postawiono misy pełne jadła, łagwie piwa, dzbańce miodu i poczęli
 3222  2,50|                okolicę, a tymczasem dla łaknącego nabożeństwa króla ustawiono
 3223  2,10|             częstszego i coraz bardziej łakomego spoglądania na te wszystkie
 3224  2,23|                  rzucała się na spyżę z łakomstwem dzikiego zwierzątka, ale
 3225  2,30|         następuje:~- Wszystko przez ich łakomstwo. Nie chciał komtur brodnicki
 3226  1,5 |                 od czasu do czasu nieco łakomych spojrzeń na łysiejącą nieco
 3227  1,1 |            kołnierzem wycinanym w zęby, lał im z konwi sytne piwo do
 3228  1,23|                 Mazowszu każdy dawno na łamanie kołem zarobił i nad każdym
 3229  2,33|               robót przy drogach i przy łamaniu lodów - a z nimi gromada
 3230  1,7 |                   odpowiedzieli polskim łamanym językiem przybysze.~- A
 3231  1,21|               potwornie wielkie, ujrzał łamiącą ręce nad Zbyszkiem Danusię -
 3232  2,1 |        postępował jako oszust i zdrajca łamiący przysięgi i obietnice. W
 3233  1,32|                duszy coś rozprzęga, coś łamie, coś kona i mrze i że oto
 3234  2,1 |                chełpić do oczu:~- A co, łamignacie! - mówił kapitan zamkowych
 3235  2,33|            którym prócz szkoły, starego lamusa i warsztatu siodlarskiego,
 3236  1,4 |       jasnoczerwonych maków. Daleko, za łanami czerniał gdzieniegdzie bór,
 3237  1,11|           jeszcze jako tako. Było kilka łanów obrabianych przez chłopów
 3238  1,27|              Żelech ciągnął ich, bo rad łapał ludzi, aby z nimi "ugwarzyć".
 3239  1,10|               cześć polany jacyś ludzie łapali ryby, ale na widok zbrojnych
 3240  1,13|              pozwolić. On zaś spożył je łapczywie wraz z półbochenkiem chleba
 3241  1,2 |             siłę i wstrzemięźliwość niż łapczywością na rzadkie przysmaki poniżyć
 3242  2,11|              Jagienki. Ale że był nieco łapczywy na ziemskie dobro, więc
 3243  1,1 |                nic dać albo ich jeszcze łapią. Nasypał jeden prażonego
 3244  1,11|           Wysunie ta poniektóry kosmatą łapinę i zza drzewa potrząsa nią,
 3245  2,10|               coś wprawdzie o przejściu lasami, ale nie chciał podjąć się
 3246  2,30|                 wysyła, a w oczy mu się łasi, bo lepiej od innych naszą
 3247  1,20|                 podniosła na niego spod łasiczego kapturka modre oczęta i
 3248  1,20|             objął ją i pochował twarz w łasiczy kaptur, świadcząc tym uczynkiem
 3249  2,6 |              Jest i o Jurandzie - rzekł łaskawie książę. - Ma wysłać mistrz
 3250  1,26|                 zaś powitała go jeszcze łaskawiej od księcia i zaraz poczęła
 3251  1,5 |            Bogdaj na sądzie ostatecznym łaskawiej-ć osądzono! Radżeś tej krwi?~
 3252  2,24|          Arnoldowej dumą, ale zarazem z łaskawością ozwał się w dobrej polskiej
 3253  1,5 |            wyrok nie może być dla niego łaskawy...~Jakoż po chwili kasztelan
 3254  1,2 |            klasztoru orzechów. Były tam laskowe i rzadkie podówczas, bo
 3255  1,2 |            pełną garść orzechów, czy to laskowych, czy włoskich, nie wkładał
 3256  2,37|               tak że słychać było muchy latające pod pułapem.~- Ma-li skapieć
 3257  1,10|           zdrowe? - tak? Bo inaczej nie latałabyś po lesie. Ale coże ty tu
 3258  1,27|                 też na samym pograniczu łatwiejszy był do spełnienia niż w
 3259  1,19|           włóczy się po drogach, durząc łatwowiernych ludzi. Mówił mu także przeor,
 3260  1,26|                nie był w ogóle człowiek łatwy, a może też poczęła się
 3261  1,16|            wysokim siodle z poręczą i z ławeczką pod stopy, które ledwie
 3262  2,40|             bronił. Potykali się też na Ławicy wedle Piasków i poszczerbili
 3263  1,5 |          wówczas, kiedy ją to chwycił z ławki i przyniósł do księżnej.~
 3264  2,34|             zlękli się i wzięli mnie do lazaretu, gdzie i powietrze, i strawa
 3265  2,33|             kształt piramid, cmentarze, lazarety, magazyny. Nieco z boku,
 3266  1,10|                  i Dobrogost, i Jaśko z Lazewic, i Pilik Mazur, i Warsz
 3267  1,10|                ogon źrebakom na grzbiet łaził, a teraz, wciornaści, co
 3268  1,6 |             złożonymi w krzyż rękoma na lazurowej sukni. Lud widział w niej
 3269  1,21|               idące na czele gromady ze łbami nisko nad ziemią, zatrzymywały
 3270  1,2 |             grzebień nie lada knecht na łbie nosi, wiec jeśli Pan Jezus
 3271  2,42|        królewskiej zasiadać, taka jucha łebska i przemyślna.~I wmawiając
 3272  2,2 |              pozwał... On lub kto inny, lec to przecie nie straszne...~-
 3273  1,25|            patrzeć: na dziedzińcu przez lecące z chmur płatki śniegowe
 3274  1,23|          dochodziło~tylko krakanie wron lecących z głuchych puszcz ku ludzkim
 3275  1,11|            siedzieć na swoich własnych "lechach" niźli uprawiać cudzy zagon.
 3276  2,24|               sprawnie władała ówczesna lechicka szlachta, byłby może próbował
 3277  2,15|             nienawiść do starych wrogów lechickiego plemienia, a innych litość. "
 3278  2,15|              był wielki kniaź hartownej lechickiej szlachcie, równie zażartej
 3279  2,25|                  o ile drogi pozwalały, łechtał boki konia ostrogami, albowiem
 3280  2,41|              niebytności panów te nawet lechy, które już był karczunkiem
 3281  1,2 |              wschodzie nieba widać było leciuchną jasność, zieloną u góry,
 3282  2,11|           zachodem słońca ujrzeli zamek łęczycki. Miasto było na nowo z popiołów
 3283  2,10|          wiedział również, że w błotach łęczyckich miały swoje pielesze siły
 3284  2,10|             zazdrosnym będąc o księstwo łęczyckie, innych diabłów po chrustach
 3285  1,5 |                 iż dotknięcie jej dłoni leczyło chorych: ludzie pozbawieni
 3286  1,6 |              stało? - rzekł wreszcie. - Ledwiem granicę przejechał, postrzelili
 3287  2,43|          podobien z barków, z piersi, z lędźwi i ramion do olbrzyma, z
 3288  1,15|               przy boku noszę!... Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere
 3289  2,11|                już legło - ale w bitwie legli i nikt żadnemu języka w
 3290  2,9 |               Czecha do alkierza, gdzie ległszy na żubrzych skórach zasnęli
 3291  2,5 |                Lorche, że jeśli Krzyżak legnie, to on ciało jego odwiezie,
 3292  1,6 |                Dziś idźcie do Amyleja i legnijcie trochę. Niech wam jakowej
 3293  1,25|              tak przyrodzoną drogą, jak leją się łzy z oczu.~Hej! nie
 3294  2,34|                który dzwony w Kwidzyniu leje, była różnych ludzi kupa -
 3295  1,16|                  ni Cztana z Rogowa nie lęka i chować się przed nimi
 3296  2,26|                  można się było ich nie lękać, poczet więc jechał ufny
 3297  1,13|                  którego znająca się na lekach dziewczyna dorzuciła w miarę
 3298  1,6 |                 pysze i zaślepieniu nie lękali się wprawdzie wojny, licząc,
 3299  1,21|                ni krzyża.~Nieszczęściem lekarz książęcy, ksiądz Wyszoniek
 3300  2,5 |                 się, przypuszczając, że lekceważy przeciwnika. Owszem, po
 3301  2,7 |            bitności - godne, by ich nie lekceważyć, pokój z nimi zabezpieczał
 3302  2,22|               to za jeden?~- Człek jest lekki i może nicpoń, ale dla mnie
 3303  2,1 |                 ciemnego sukna szaty, z lekkimi mieczami przy boku - radośni,
 3304  1,21|            ujrzał przed sobą całe stada lekkonogich sarn, płowych jeleni i łosiów
 3305  1,20|               co chwila na Zbyszka oczy lękliwe, zawstydzone, a ciekawe -
 3306  1,3 |            twarzy jej obok pobożności i lęku odmalowała się rozkosz bez
 3307  2,14|                 niewinne to ci było jak lelija Boża, a miłe ku ludziom,
 3308  2,50|                Jędrka z Tęczyna, Spytka Leliwy i Krzona z Ostrowa, i Mikołaja
 3309  2,42|                 mnie w bitwie - odrzekł leniwie młodzian.~- I zdobycznego
 3310  1,8 |              pewnym czasie wolał odbiec lenna, stad i chłopów, niż żyć
 3311  1,7 |               Władysław puścił mu był w lenne posiadanie całe Podole.~
 3312  2,33|                 na wszystkie strony: do lennej szlachty, do rad miejskich,
 3313  2,34|             synów dwóch szlachty, co na lennych ziemiach wedle Sztumu siedzą;
 3314  1,5 |                ty się wkrótce, nieboże, lepszym rzeczom w niebie dziwował.~
 3315  1,7 |                 herbie zaś -mieniąc się lepszymi od innych włodyków, którym
 3316  1,1 |               nie może. Cóż to prawisz; lepszyś od nich? Ile ci roków?~-
 3317  2,31|                 Wielkopolska mniej były lesiste, a w niektórych ziemiach
 3318  2,22|                 a przynajmniej na perci leśnej, którą nieraz ludzie musieli
 3319  2,24|            wkrótce przesłoniła je jasna leszczynowa gęstwina. Maćkowi stało
 3320  1,10|                 ci lepiej odskoczy, jak leszczynowy kierz. Poskoczyliśmy tedy
 3321  2,49|            ramionami, odziani mimo pory letniej w owcze tułuby, wełną do
 3322  2,42|             Pokazało się, że miał zbity lewy bok i złamane dwa żebra,
 3323  2,5 |               nogach bycze skórznie. Na lewych ramionach dźwigali tarcze
 3324  2,33|                 czasów swe dzierżawy na lewym brzegu Wisły razem z Gdańskiem,
 3325  1,10|                 się gotów do strzału ku leżącemu bykowi, którego zadnie nogi
 3326  1,5 |            Taczewa, to w obecnej chwili leżałby przed sądem nie pancerz
 3327  1,5 |              obsiadły, i niebezpiecznie leźć na ich barć.~- O wa! - zawołał
 3328  1,12|                za nim albo zza sosny wy lezie sina głowa na pajęczych
 3329  2,22|            ujrzał chłopa, bartodzieja z leziwem, i nie zatrzymał go tylko
 3330  1,5 |         Kropidło -jeno pamiętaj, że gdy leziwo się urwie, to bartnik kark
 3331  2,7 |                wrócił trupem.~- A teraz leżysz w kaplicy - mruknął z cicha.
 3332  2,6 |               jeno nasze domysły.~- Ich łgarstwa - rzekł Mikołaj z Długolasu -
 3333  2,8 |                I widać nie łżesz. Ja ci łgarza i przez deskę poczuję. Nic
 3334  2,4 |                 jedno wiem tylko, że to łgarze są piekielni - bez wstydu,
 3335  2,30|           dziewczyna rada go widziała i lgnęła do niego w Zgorzelicach,
 3336  2,14|               wielbił Jagienkę, a serce lgnęło mu coraz bardziej do ślicznej
 3337  2,10|         Rozumiał również, że dziewczyna lgnie do niego z każdym dniem
 3338  1,3 |             pokazał, jest ręka świętego Liberiusza, a co kości innych świętych,
 3339  1,13|              Apolonia od zębów i święty Liboriusz od kamienia -ale to wszystko
 3340  2,24|                starego rycerza jakby na lich-szą od siebie istotę. Nie był
 3341  2,11|                układnej postawie Kunona Lich-tensteina, tego samego, przez którego
 3342  2,17|                teraz i sam miarkuję, że liche to muszą być i do bitki
 3343  2,23|               wiadomo, co robić. A tak, licho wie! Nuż nie ozdrowieje...
 3344  2,7 |          gorzały w wielkich miedzianych lichtarzach, i kląkł przy niej.~Wargi
 3345  2,7 |            trumny, przystawił na powrót lichtarze, które był poprzednio odsunął,
 3346  2,47|             Lichtensteinowi - i przecie Lichtensteinaście zarżnęli.~- Może - rzekł
 3347  1,5 |               oznajmieniem, iż rycerz z Lichtensteinu prosi o posłuchanie.~Usłyszawszy
 3348  1,5 |                    Szlachetny rycerzu z Lichtenstemu, jeśli was jakowaś obelga
 3349  1,4 |                której z powodu wielkiej liczby gości ściągających zewsząd
 3350  2,28|          ujrzeli idącą z dali naprzeciw liczną drużynę ludzi, w której
 3351  2,49|            jeziorem, o grubych murach i licznej załodze. A jednak rycerstwo
 3352  1,3 |         villarum mógł powitać księżnę w liczniejszym jeszcze niż zwyczajnie orszaku.~
 3353  2,19|              Niemcy nie mogli wprawdzie liczyć na zwycięstwo, widząc jednak
 3354  1,2 |               chwili przybycia z Węgier liczyła lat piętnaście, a trzynastoletnie
 3355  2,21|                 miał być przewodnikiem. Liczyli też i na to, że jeśli napotkają
 3356  2,11|           żywiczną. Przez całą drogę do Lidzbarku, a stamtąd do Działdowa
 3357  2,50|             Kuby na Koniecpolu, i Jaśka Ligęzy, i Kmity, i Zakliki, a oprócz
 3358  2,53|                                Rozdział LII~Maćko i Zbyszko wrócili
 3359  2,27|         wilgotnych dołkach znaleźli też lilie polne, a na miedzy przy
 3360  1,5 |                różaniec. Zbyszko ujrzał liliową twarz, niebieskie źrenice,
 3361  2,48|             wielkich kroplach po cudnej liliowej twarzy. Więc ukazawszy gromadkę
 3362  1,3 |             Piotr z Alwastra i Maciej z Linkoping spisali jej objawienia,
 3363  1,4 |             pełne drzew owocowych, gaje lipowe, bocianie gniazda na lipach,
 3364  2,36|         tatarakiem, kaczeńcem i kwiatem lipowym, który roznosił woń miodową.
 3365  1,25|                 kwiatuszka jakowego, ni liścia, chyba się mchy gdzie pod
 3366  1,25|               już zakutana w kożuszek i lisią szubę; jeszcze raz objęła
 3367  1,25|            które ledwie było widać spod lisiego puchu, i mówił:~- Boże cię
 3368  1,27|                 izby i przynieść ciepłą lisiurę; nie próbował jednakże młodego
 3369  2,26|        wielkiemu mistrzowi Jagiełło i w listach, i osobiście na zjazdach
 3370  1,4 |             niej cały łańcuch; dla mnie liszka, dla niej soból. Nikogo
 3371  2,14|               bo zrozumieli, że to jest litania, jaką odmawiano nie tylko
 3372  2,27|              Danusia przed samym końcem litanii otworzyła jeszcze oczy,
 3373  2,49|          żmujdzkie stykały się wprost z litewskimi, gdyż ten sam był to naród,
 3374  2,30|              niego zarazem przyjaźnie i litościwie, a potem przybladła nieco
 3375  2,30|                 jak się poczęła nad nim litować, uznaliśmy, kto ów dziad.
 3376  2,12|                 gdyż poczciwe jej serce litowało się nad nim szczerze, a
 3377  2,4 |               strapiona stratą Danusi i litując się nad jego bólem, położyła
 3378  1,5 |            postała dotąd noga Polaka ni Litwina! Wypędzony Tochtamysz, gdy
 3379  1,20|                 chęcią zmierzenia się z Litwinami, których - jak i inni rycerze
 3380  2,31|             księcia Witoldowy dla urody Litwinek wybiera, potem skroś tejże
 3381  1,22|          wprawdzie na dalekim Zachodzie Litwinów- od nich jednak nie mogło
 3382  1,15|           śpiewać i trochę służby Bożej liznęli, więc mam z nich przy kościele
 3383  2,5 |               boku księżny jakiś młody, łkający głos niewieści zawołał:~-
 3384  2,14|              dalej głosem przerywanym i łkającym:~- Ostanę z wami, a Danuśka
 3385  1,26|               się w promieniach słońca, lód popętał rzeki i ustalił
 3386  2,33|             przy drogach i przy łamaniu lodów - a z nimi gromada braci
 3387  2,18|                    A to myślisz, że tam łodzi nie strzegą i hasła nie
 3388  2,8 |             można się było dostać tylko łodzią. Nie brakło wprawdzie nigdzie
 3389  2,50|       przyszedłszy wojska w pobliże wsi Logdau i Tannenberga, zatrzymały
 3390  1,4 |               drugie wąskie na dziewięć łokci, ale strzeliste, ze sklepionymi
 3391  2,35|          środkowi stołu, wziął długi na łokieć i szeroki więcej niż na
 3392  1,7 |                  któremu król Władysław Łokietek po pogromie Niemców potwierdził
 3393  1,4 |             Tenże, przezwan od tej pory Łomignatem, raz dzwon wielki na wieżę
 3394  1,11|              kamionkę, przycisnął ją do łona i sądząc widocznie, że to
 3395  1,11|              niepokój.~- Poszedł od nas łońskiego roku - rzekła - myśliwiec
 3396  1,26|                 zakrzyknął:~- Konnych z łopatami żywo. Po czym do zwiastuna
 3397  1,21|                ogromny, siwy na karku i łopatkach niedźwiedź, który niespodzianie
 3398  2,5 |              ruchem, kołowały z wielkim łopotaniem skrzydeł nad zamkiem. Mimo
 3399  1,12|             łatwością położyć dzika lub łosia. Tymczasem od strony błota
 3400  2,3 |                 niebie. Schwycił dłonią łosiową rękawicę, która obsunąwszy
 3401  1,6 |                 Litwinów, przybranych w łosiowe niewyprawne kubraki. Był
 3402  1,2 |                na bruzdy powyciskane na łosiowym kubraku od pancerza - ale
 3403  1,20|              dla pasowanych rycerzy, iż Lotaryń-czyk spuścił głowę, lecz po chwili
 3404  1,20|                mu ubliżyć. Chodziło też Lotaryńczykowi, który nasłuchawszy się
 3405  2,21|                mi jeno powie dwa słowa: Lotaryngia-Geldria!~- Dobrze - odpowiedział
 3406  1,19|              Sanderusa, aby wytłumaczył lotaryńskiemu rycerzowi, że bić się będą,
 3407  1,5 |              Zbawiciel nasz, przebaczył łotrowi na krzyżu i nieprzyjaciołom
 3408  2,2 |          Danveld, odbiwszy pogranicznym łotrzykom jakowąś dziewczynę i myśląc,
 3409  2,23|             chwili rzekł:~- Jakże to? I łotrzykujecie dla łupu po puszczy? i pogan
 3410  1,6 |              źle było, mówiono, że król Louis nie miał synów i że Królestwo
 3411  2,31|                   A jutro do puszczy na łów - co?~Pytanie to było zarazem
 3412  1,20|              dwór strudzon wczorajszymi łowami spoczywa dotąd, ale że już
 3413  1,21|        wprawnych i dufnych w siłę dłoni łowców ani też takich uderzeń oszczepem
 3414  1,21|          powtórnie omdlał. Doświadczeni łowcy, widząc, jak zawarły się
 3415  1,21|             poczęli pod wodzą wielkiego łowczego rozstawiać myśliwych długim
 3416  2,1 |              sam zaś zbliżył się do von Lowego, Rotgiera i Gotfryda, którzy
 3417  1,19|             liczne ziemie klasztorowi w Łowiczu, aby zakupić dwadzieścia
 3418  1,20|         nieprzywykłego do widoku takich łowieckich zebrań Lotaryńczyka.~- Wasi
 3419  2,1 |              kosił!~- I raki na ścierwo łowił! - zawołał inny. Trzeci
 3420  2,7 |              wyschła pierś z trudnością łowiła oddech. - A jednak, gdyby
 3421  1,21|       wszelkiego rodzaju zwierząt, lecz łowom daleko jeszcze było do końca.
 3422  2,18|             ogonie końskim, kto na pęku łóz. Poszło to tak prędko, ze
 3423  1,14|               milczenie. Szli wśród kęp łozin i szarych wierzb po gruncie
 3424  1,14|               powiał wiatr, zaszeleścił łoziną, żółciejącymi liśćmi wierzb,
 3425  1,25|              nią po chwili, siadła przy łóżku Zbyszka.~- Co mam grać? -
 3426  2,6 |              bogdaj owdowiejesz, nim do łożnicy wstąpisz.~Giermek przywiązał
 3427  2,48|            kształt wieńca splecionego z łozy i wierzbiny pod nogi rycerzy -
 3428  2,15|           długie wieki w dawniej zajęte łożysko.~Lecz to nie zaraz jeszcze
 3429  1,27|                 olszniakiem a gościńcem lśniła się teraz w blasku księżyca
 3430  2,11|              jak okiem sięgnąć wszystko lśniło jednym bisiorem brylantów
 3431  2,30|               Pieniędzy część mi komtur lubawski zagrabił, ale te, którem
 3432  1,22|              tego byli z nimi knechci z lubawskiej załogi.~- Miałże starosta
 3433  2,30|          rozgłosiło. Może ułożyli się z lubawskim, że się podzielą, a bali
 3434  1,26|    przekomarzali się ze sobą, dosyć się lubiąc wzajemnie. Zbyszko jednakże
 3435  1,10|        człowiekiem dobrym i powszechnie lubianym dla wielkiej wesołości.~-
 3436  1,20|                 Lorche swą koźlą, złą i lubieżną twarz - i zapytał:~- Czy
 3437  2,4 |                między niewiastami, gdyż lubiono go powszechnie, wobec zaś
 3438  1,1 |            świątobliwego pustelnika pod Lublinem, by mnie od tego ślubowania
 3439  1,19|            prawdę mówi, wskazał na dwie łubowe skrzynki leżące pod sosną.
 3440  1,3 |                kraju, jak na przykład w Lubuszu nad Odrą, w Płocku, w Wielkopolsce
 3441  1,6 |                 którymi utrzymywali ład łucznicy królewscy, nakazując spokojność
 3442  1,20|         kilkakrotnie wyraz: Kurpie.~- O łucznikach kurpieskich i angielskich.
 3443  2,20|              pachołków, aby świecili mu łuczywem, i biegł w stronę, gdzie
 3444  2,48|             możny szedł w trzy kopie, a luda prowadził z sobą dwudziestu.~
 3445  2,46|      opustoszałej osady czynił się wsią ludną i zamożną, a kto się do
 3446  1,32|                 miasteczku było jeszcze ludniej i gwarniej, ustępowano jednak
 3447  2,22|                doprowadził ich do kraju ludniejszego, w którym mieszkańce przyzwyczaili
 3448  2,11|               mieszkając wśród polskiej ludności, umiał wybornie po polsku,
 3449  2,33|           wszystkim okolicznym krajom i ludom.~Liczne pruskie mówiące
 3450  1,5 |          Piastów, że ta córka potężnego Ludwika, wychowanka najświetniejszego
 3451  2,33|           śpichrze, piekarnie, szatnie, ludwisarnie, niezmierny arsenał, czyli
 3452  1,5 |             napełniła weselem wszystkie ludy olbrzymiego państwa. Z wyjątkiem
 3453  2,15|         wypowiadając jeszcze mu wojny i łudząc go układami, zasilał wszelako
 3454  2,24|             wszystkim Krzyżakom, którzy ludzcy, a nawet układni w nieszczęściu,
 3455  2,32|               świata - on jeden się nie łudził - i on jeden pamiętał złowrogie
 3456  2,11|           poniósł. Słyszeli we Płowcach ludziska harmider taki, jakby psi
 3457  1,5 |            Cesarstwo Greckie - tępiciel ludzkiego rodzaju, potworny budowniczy
 3458  2,33|                 zakryte są przed oczyma ludzkimi sądy i wyroki Boże.~I znów
 3459  2,7 |           niżeśmy uradzili: bo król Jan Luksemburski, chociaż był ślepy, stanął
 3460  2,15|           ciemnym morzem lasów świeciły łuny pożaru. Witold przyjął wreszcie
 3461  1,1 |              kości niedźwiedzie toporem łupał i śpik wysysał, aż mu gardziel
 3462  1,29|               może będzie chęć pomsty i łupania łbów wziąć jak niedźwiedzia
 3463  1,8 |                  Chytry jest, bo innych łupi, a sam się nie da. Hej!
 3464  2,29|              Tolima. - Wzdyć umieją oni łupić nawet i tych, którzy z glejtami
 3465  2,1 |            mając rękę ujętą w drewniane łupki, opartą na poręczy. Po prawej
 3466  2,23|                chłopi, którzy dadzą jej łupnia, jeśli wpierw nie znajdą
 3467  1,27|                 ją ostawiać? Zbyszko wy łuszczył jej swoje domysły. Wydały
 3468  1,19|               starszymi braćmi do owego lutego rycerza i klęknąwszy przed
 3469  1,5 |                z nią i Danusia ze swoją luteńką za pasem. Zbyszko padł im
 3470  2,29|               pieśń, którą śpiewał przy lutniach w nocy u kraty podziemia
 3471  1,21|          wcześnie albo też włóczący się luzem za chłopami, ukazał się
 3472  2,41|                cośkolwiek na Zbyszka za luźna, ale ninie w sam raz.~-
 3473  1,19|          okazały się dziwnie lekkie, na luźnego konia, którego powodował
 3474  1,5 |            kazano naśladować rycerzowi; lwa i baranka. Ktoregożeś z
 3475  2,50|              tym jedna przemyska, jedna lwowska i jedna halicka, i trzy
 3476  1,19|               Kawałek czarnego chleba i łyk wody - ot, co dla mnie -
 3477  2,21|                do piersi matki i począł łykać, otwierając i zamykając
 3478  1,19|                  to daj mi dwa lub trzy łyki, a ja ci miesiąc czyśćca
 3479  2,20|          okrutnie przykrępowani do nich łykiem. Łuczywo jasno oświecało
 3480  2,48|               Wiecie, co to się tam tak łyska nad kurzawą? To groty ko-pij
 3481  1,5 |           dokładnie, że jaki taki kładł łyżkę i poczynał oganiać czuprynę.
 3482  1,11|           słońca oraz pięknie wyciętych łyżników, z szeregami łyżek, z których
 3483  1,5 |                 prośbach obu księżn i o łzach Danusi... Zbyszko, dowiedziawszy
 3484  1,20|                nią ozdobną, nieco tylko lżejszą od innych kuszę. Zbyszko,
 3485  2,31|           dłońmi skronie, roniła łzę po łzie na jego jasną głowę, zupełnie
 3486  2,11|               lewej ręce dzierży...~- I maca nim przed sobą, jakby była
 3487  2,12|             wiedząc, gdzie jest, począł macać łoże i ścianę, przy której
 3488  2,28|            podtrzymywany przez Tolimę i macający przed sobą koszturem. Łatwo
 3489  2,12|             łożu, począł kręcić głową i machać dłonią, jakby chcąc zaprzeczyć
 3490  2,24|            zdania, że nie należy Danusi mącić tego spoczynku, który mógł
 3491  2,41|               czyja sprawa słuszna, ale macie-li złorzeczyć Zbyszkowi, to
 3492  1,3 |              Pobożny Piotr z Alwastra i Maciej z Linkoping spisali jej
 3493  1,5 |                iż od czasu jak nadzieja macierzyństwa stała się zupełną pewnością,
 3494  2,11|           Jurandem.~- Cuduście prosili? Macież tę moc? - zapytał z wielką
 3495  2,7 |                 młotka, a potem nic nie mąciło ciszy prócz nawoływań wartowników.~
 3496  2,11|              sen, i uciechę. Hojność ta Maćkowa zdziwiła nieco Czecha, który
 3497  1,15|                 należy - rzekła w końcu mądra dziewczyna - ale ja tak
 3498  1,15|              Zbyszkowi i rzekł:~- To ci mądrala! Bacz, by ci się nie przygodziło
 3499  1,5 |           powagą i prawością; podziwiał mądre i stateczne twarze innych
 3500  1,4 |               księżna, zwracając się do mądrego Mikołaja z Długolasu, a
 3501  2,40|               zapożyczył nawet od niego mądrości, bo gdy trafiło się, że
 3502  1,15|          Zbyszko i schylili głowy przed mądrością opata, gdyż żaden ni jednego
 3503  2,48|                 nic!~Na to zaś Maćko:~- Mądryś, ale nie bardzo! A to nie
 3504  1,9 |                    Drzewiej ludzie byli mądrzejsi - rozumiesz? Po chwili jednak
 3505  2,45|                naczynia wykipieć. Mogli mądrzy panowie krakowscy i miłujący
 3506  2,33|              templu", to jest wielkiego magazynu z jadalnią dla najemników
 3507  2,33|           piramid, cmentarze, lazarety, magazyny. Nieco z boku, wedle leżącego
 3508  1,3 |                 jest trzonowy ząb Marii Magdaleny i głowienki z krza ognistego,
 3509  2,5 |          czarnoksiężnik, samego Merlina magiczną siłą przewyższający.~A tymczasem