13-brzyd | buch-czerw | czesc-drzem | drzen-gospo | gotfr-kanon | kapad-krzak | krzat-magic | magii-nacze | naczo-niedo | niedu-obozo | obrab-ogrod | ogrom-pache | pachn-pocze | poczk-pomie | pomij-powit | powod-przem | przen-przys | przyt-rozmo | rozmy-serem | serni-spier | spies-swiat | swici-truda | trudn-uratu | urecz-widuj | widyw-wszys | wtarg-wysli | wyslu-zagor | zagos-zasta | zaste-zgrzy | zgubi-zysko | zytko-zzyl
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
5012 1,11| jako tako. Było kilka łanów obrabianych przez chłopów dawnych albo
5013 2,41| Dobrze psiajuchy i berdyszami obracają, ale z bliska to już nasz
5014 2,49| pory porabiał i gdzieś się obracał? Zali już nie nosisz relikwij?~-
5015 1,20| sieci i powrozów - inni obracali nad węglami potężne ćwierci
5016 1,21| ratunkiem pana de Lorche. Obracano nim na wszystkie strony,
5017 2,32| odpowiedział obecny przy obradach pan z Taczewa następującym
5018 2,42| nimeśmy go królem sobie obrali, był wielkim księciem litewskim
5019 2,49| litewskich obozów posępny obraz uderzył oczy rycerzy. Oto
5020 1,16| Jagienkę, wyglądającą jak obrazek, i opata, który w czerwieni
5021 1,4 | znakiem Bożej Męki lub z obrazem Najświętszej Panny nad bramą.
5022 2,48| zwierzchnika, tym samym go obrazi - i dobre ich stosunki przerwą
5023 1,4 | groźniej jeszcze nieznajomy. -Obraziłeś majestat króla i pod sąd
5024 1,26| Zbyszkiem połączona, a ów, obraziwszy się, postanowił wcale do
5025 1,5 | Lichtenstein, rozumiejąc, że skoro obrażonemu majestatowi Zakonu stało
5026 2,24| świętych panienek z kościelnych obrazów i jej słabość tak wielką,
5027 2,30| obszerne domostwo leżało w obrębie murów zamkowych przy Baszcie
5028 2,8 | wozy i dać koniom podwójny obrok.~Na podwórcu, na którym
5029 1,30| konie. Jakoż, gdy zjadły obroki, a ludzie rozgrzali się
5030 2,22| się, drzemały po zjedzeniu obroków, zakładając sobie wzajem
5031 2,23| Danusi, poczęła skrzeczeć:~- Obroń mnie! nie daj!~Ale Danusia
5032 2,8 | Wszystko na mojej głowie: obrona i opieka. A teraz Zbyszko
5033 2,20| przerażenia głos:~- Panie mój i obrońco, ratuj mnie!~Zbyszko porwał
5034 2,33| jako przeciw opiekunom i obrońcom pogaństwa - a głosy te,
5035 2,3 | Jurandówna innego przyrodzonego obrońcy, lecz w tej chwili wystąpił
5036 2,10| Wilkowie cię przed Cztanem obronią.~- Boję ja się tak samo
5037 1,14| jeno dała!~- Łacnie mu się obronisz, mając Wilka do pomocy,
5038 2,16| na wyspę od przyrodzenia obronną, a strzeżoną prócz tego
5039 2,41| dopiero gdy ucieszony takim obrotem sprawy proboszcz krześnieński
5040 2,3 | krzyżackich więcej jest obrotności i rozumu niż w polskich
5041 2,42| licznych potyczkach, w których obrotny Witold to zwyciężał, to
5042 2,1 | z roztrzaskanej czaszki obryzgał bliżej stojących Zygfryda
5043 1,25| było w tym wyrzekaniu coś obrządkowego i zarazem jakby pół zawodzenie,
5044 1,25| w grabie. Po skończonym obrządku Danusia padła do nóg księżnie,
5045 1,6 | obfitych zysków z jałmużn przy obrzędzie pogrzebowym, mającym trwać
5046 2,11| żadnemu języka w niewoli nie obrzezał ani też oczu nie wyłuskiwał.~-
5047 1,4 | Jakże to? - ozwał się Maćko, obrzucając znów ponurym wejrzeniem
5048 2,50| do pokoju nakłaniał, inni obrzucili szyderstwy i obelgami -
5049 2,1 | schodach jednak zatrzymał się i obrzuciwszy Juranda oczyma, znów spytał:~-
5050 1,3 | może mieszkanie między nimi obrzydnąć, a naonczas nie tylko one
5051 1,4 | mokradłami, i znów wzgórza obsiadłe przez chaty, znów łany;
5052 2,46| wycięte; wykarczowane i obsiane nowocie zieleniły się co
5053 2,33| za trzy takie jak oto ów obstanie.~I to rzekłszy, wskazał
5054 1,21| Dwa krótsze boki polany obstawione były sieciami, za którymi
5055 2,3 | łosiową rękawicę, która obsunąwszy mu się z oblicza, zahaczyła
5056 2,38| dobrodziejstwa, którymi mię obsypał?~- Obiecaliśmy ci wziąć
5057 2,11| nie był zbyt pochopny do obsypywania darami nikogo, a zwłaszcza
5058 2,6 | pisania. Zbyszko dyktował mu obszernie wszystko, co się zdarzyło
5059 1,17| mógł iść w porównanie z obszernym dworzyszczem w Zgorzelicach.
5060 2,1 | sobie żadnej? Kazano mi was obszukać.~Jurand podniósł do góry
5061 1,11| zdobyczną jakę z białego atłasu, obszytą złotą frędzlą i zahartowaną
5062 1,7 | konia, szeroki, bogaty, obszyty na piersiach frędzlą złotą.
5063 2,14| Rozdział XIV~Ale ona obtarła łzy i zabrawszy giermka,
5064 1,2 | Długolasu, a przezywają mnie Obuch. Przy napadzie byłem. Widziałem,
5065 2,14| Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom tamtym rycerzom, obyście
5066 1,11| gdyby się chciała ze snu obudzić. Zbyszko, któremu brakło
5067 1,25| jeno biały płaszcz, a potem obudziłam się zaraz, gdyż Pan Jezus
5068 1,21| przed nimi i podniósłszy oburącz szeroki topór, ciął w pochylony
5069 1,6 | to może stać, poczęto się oburzać i grozić Awinionem...~Smutek
5070 2,25| Tak!~Pomruk gniewu i oburzenia zwiększył się jeszcze, ale
5071 1,6 | sobie teraz, jak niegdyś, oburzona na chciwość i drapieżność
5072 2,7 | leżącego bez ruchu Zygfryda, obwąchał go uważnie i wreszcie, siadłszy
5073 2,26| Spłoszyłem jeno wilka, który go obwąchiwał. Wzmianka o wilku uspokoiła
5074 2,34| prawi, że byle mię wiater obwiał, to będzie całkiem dobrze.~-
5075 2,24| tu ostawać. Jak ją wiatr obwieje, a słonko ogrzeje - to może
5076 2,5 | dopiero, gdy heroldowie obwieścili ostatecznie przy dźwięku
5077 1,30| znalazł się w głównej izbie obwieszonej tarczami i bronią zdobytą
5078 2,27| wprawdzie, ale tak bliską, iż obwiewało ich jej mroźne tchnienie.
5079 1,25| w bieluchny płaszcz was obwinął, a drugi zaś rzekł: "Śnieg
5080 2,18| kudłatym koniu, którego kopyta obwinięte były w skórę baranią, tak
5081 1,19| Malborga jechałem na Mazowsze, obwożąc relikwie święte, które pobożni
5082 2,35| nawet wynieśli pojęcie o obyczajach samychże Krzyżaków, gdyż
5083 2,11| wyszukiwać ani też oglądać się na obyczajność, na bezpieczeństwo i różne
5084 2,11| gościem chce być, powinien obyczajności przestrzegać.~- Wiem, miłościwa
5085 1,6 | teraz oprzeć uświęconemu obyczajowi, w mieście wszcząłby się
5086 1,5 | ginąć.~I poczęli wzdychać obydwa, po czym stary szlachcic
5087 1,4 | dwie głowy i choćby mi kat obydwie miał uciąć -jedną mam cześć,
5088 1,16| rady, choćby się naraz z obydwoma miał potykać. A co do Jurandówny,
5089 2,14| obudwom tamtym rycerzom, obyście w zdrowiu wrócili i dziecko
5090 1,12| niezadługo, a może się i obziera, czy on za nimi w skok nie
5091 1,23| Danveld otworzył oczy i począł obzierać się jakby ze zdziwieniem
5092 1,7 | starym domostwie, które ocalało od ognia, jako dziedzic
5093 2,31| dziewicę z plugawej paszczy ocalę i nieśmiertelną sławę pozyskam.
5094 2,19| do zamku była wolna, ale ocalenie dalekie i niepewne, albowiem
5095 1,7 | wszyscy oni pracowali nad ocaleniem Zbyszka i radzi byli, że
5096 2,5 | ma dla niego ratunku i że ocalić go tylko może jakiś nadzwyczajny
5097 1,21| śnieżna i to właśnie go ocaliło - albowiem zwierz, przycisnąwszy
5098 2,5 | zbroję, którą na dobrą wieś oceniano. Lecz Czech Hlawa zbliżył
5099 1,16| obyczajów, gospodarna i ochędożna, co wszystko, oprócz Ojców
5100 1,23| cięży. Trzeba im tylko dać ochędożne szaty, aby ich za prawych
5101 1,4 | przez głowę, zanim miał czas ochłonąć ze zdumienia, pochylił się
5102 2,15| mieli prowadzić jego i ochotniczych rycerzy mazowieckich od
5103 1,7 | pociągnął na wyprawę jako ochotnik i po bitwie przepadł bez
5104 1,8 | o pochwytanych gościach, ochotnikach, którzy szlakiem granicznym
5105 2,18| Maćko z Czechem i mazurskimi ochotnikami. Nadzieja dobrej bitki widocznie
5106 2,50| że "trzeba", więc szli z ochotnym sercem.~Na prawym zaś skrzydle
5107 2,3 | znak krzyża na płaszczu ochrania, zjednywa życzliwość i gościnność
5108 1,21| swoim śmiałym postępkiem ochronił od srogiego niebezpieczeństwa
5109 1,7 | wodza nieprzyjaciół kołpak ochronny, nie chciał takowego w czasie
5110 1,32| ówdzie ozwały się śmiechy, ochrypłe głosy pokrzykiwały jak na
5111 1,15| Wiedziałem - odrzekł ochrypłym głosem pątnik - ale jak
5112 1,20| nieboszczka królowa krakowska ochrzciła, zdumienie jego, a zarazem
5113 1,3 | król nasz z królową Litwę ochrzciwszy, wzbraniają im mieczem chrześcijańskich
5114 2,14| odrzekł Hlawa. - Niełatwo to ochwiarę z tamtych diabelskich rąk
5115 1,13| obiecał, czy na służbę Bożą ochwiarował, tego ja nie wiem - ale
5116 2,49| okrutnie! - mówił Zbyszko, ociągając opończę, którą mu wiatr
5117 2,26| parobkom, którego posłuchali z ociąganiem się i ze wstrętem. Bojąc
5118 2,38| zapytał Zbyszko. ~ Czego się ociągasz? A Hlawa zmieszał się wielce
5119 1,16| wędrownych kleryków, Cztan począł ocierać pot ze swych zarosłych policzków
5120 2,29| ruchach miał teraz jakąś ociężałość starca. Całymi dniami i
5121 2,7 | śpi...~Tak mówiąc, szedł ociężałym krokiem ku wieży leżącej
5122 2,32| oczy pokryły się do połowy ociężałymi powiekami. Zbyszko ani razu
5123 2,17| ziemi i drewnianych nie ociosanych bierwion, dla znaczniejszych
5124 1,28| po czym pani rzekła:~- Ocknijcie się, na miły Bóg! Nie było-li
5125 2,11| Jagienka z Sieciechówną, ocuciwszy go, nakarmiły i napoiły
5126 2,17| takich ludzi można w bitwie oczekiwać, i porównywając ich z polskim
5127 1,5 | z największą ciekawością oczekiwał Zbyszko wejścia króla i
5128 1,5 | Wszyscy też z bijącymi sercami oczekiwali dnia błogosławieństwa.~Rycerze
5129 2,18| Hlawa, któremu znudziło się oczekiwanie i milczenie, pochylił się
5130 2,43| i serce jej biło jakby w oczekiwaniu, czy czegoś nie usłyszy,
5131 1,2 | wypchanymi policzkami, mrugając oczkami i uśmiechając się to do
5132 2,11| powiekami swe puste jamy oczne i nagle, rzuciwszy kostur,
5133 1,32| wstał wiatr, rozwiał mgły, oczyścił niebo i odsłonił zorze.
5134 2,7 | będzie zarazem z podejrzeń oczyszczon... "Sąd Boży!..." Na jedno
5135 2,23| gdyż prawda ta była tak oczywista, że niepodobna było jej
5136 2,8 | kazał wam powiedzieć. Na od-jezdnym w Spychowie zawołał mnie
5137 1,25| przystąpią do spowiedzi, ślub zaś odbędzie się nocą, gdy już wszyscy
5138 2,30| szukał i jako mu zmarła po odbiciu. A Powała słuchał uważnie
5139 1,8 | każdy po pewnym czasie wolał odbiec lenna, stad i chłopów, niż
5140 2,42| nieszczęsną Żmujdzią. Raz on ją im odbiera, drugi raz oddaje - i nie
5141 1,11| my Niemce, żebyśmy mieli odbierać to, co dajem!~- No, to jeszcze
5142 2,48| przyszłej wielkości, nie odbierało to ochoty, owszem! rosła
5143 2,1 | Nie ma tych braci w zamku. Odbierzcie ją jednak, panie, nim starosta
5144 1,25| Jezus oddał, nikt mi cię nie odbierze, ale mi żal, że wyjeżdżasz,
5145 1,18| głupi Zbyszko takiej dziewki odbieżał!"~ ~
5146 2,14| Zbyszkiem Danusię znajdą, odbiją ją i przywiozą do Spychowa,
5147 1,20| utkwione były w Danusię, i odbijając zarazem płomień komina,
5148 2,9 | Da Bóg, jak wrócę, to odbiję, zapowiedź poślę i do sądu
5149 1,28| rzekł:~- Znajdziem ją i odbijem.~Lecz książę wybuchnął nagle
5150 2,11| nogi. Zgroza i zdumienie odbiły mu się na twarzy. Roztworzył
5151 2,32| każda strona wyśle postów po odbiór jeńców. Ze strony polskiej
5152 2,27| wiozą swojackie dziecko, odbite Krzyżakom, a do tego córkę
5153 1,12| wreszcie umilkły.~Ostatnie odblaski znikły i uczyniła się noc
5154 1,7 | ziemię, zaludnić ją jeńcami, odbudować grodek i osadzić na nim
5155 1,1 | poszli dalej w puszczę. Odbudowaliśmy z bratem, ojcem tego oto
5156 1,20| historię Złotoryi: jako przy odbudowywaniu zamku porwano szczęśliwie
5157 2,4 | rycerzy, takich, którzy odbyli wyprawę do Ziemi Świętej
5158 2,32| które w tym samym miejscu odbyły się we dwa lata później
5159 2,5 | w kościele, gdzie też po odbytej przed księdzem Wyszońkiem
5160 1,30| że rozmowa nie może się odbywać przy ludziach. Natomiast
5161 1,6 | nasza.~To rzekłszy, Maćko odchrząknął, splunął znów krwią i stęknął
5162 2,7 | Zbliżcie światło - rzekł, odchylając kaptur. Jeden z knechtów
5163 1,19| ręce, a Jurand ją od niego odciągał. Rankiem, gdy sny pierzchały,
5164 2,23| Bogiem, a zdrowo!~Ale Hlawa odciągnął jeszcze Maćka na bok i rzekł:~-
5165 2,11| ustąpił całkiem, gdy Jagienka, odciągnąwszy go na bok, poczęła mówić
5166 2,23| odrzekł Zbyszko.~- To odciągnę sukę na stronę do tego trupa
5167 1,21| przygniótł Zbyszka. Obaj "brońcy" odciągnęli w mgnieniu oka potworne
5168 1,7 | myśląc, że w ten sposób odciągnie mu gorączkę spod serca i
5169 2,19| przez ten zastęp, który odcinał drogę powrotną, albo zginąć.~
5170 2,6 | najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdaj na
5171 1,10| korby? - spytała. Zbyszko odczuł w jej głosie jakby pewne
5172 2,11| bratanka lepiej niż ktokolwiek odczuwał i z całej duszy nad nią
5173 2,45| A ów nadmiar sił, który odczuwały rody, rozpierał całą społeczność,
5174 2,6 | co tu było, a stryjcowi odczyta list proboszcz z Krześni
5175 1,19| ci zaś z rycerzy, którym odczytali je biegli w piśmie klerycy,
5176 2,6 | tylko na rycerskim. Po odczytaniu dokumentu Zbyszkowi ksiądz
5177 1,5 | klęknąć.~Sekretarz zaczął odczytywać po łacinie wyrok. Ani Zbyszko,
5178 1,6 | iże swoją głowę za moją oddajecie.~- Skąd wiesz?~- Powiadał
5179 1,4 | poczekawszy chwilę, by się Krzyżak oddalił, rzekł im:~- Mówiłem za
5180 1,32| który do niego przemawiał, oddaliwszy się na kilkanaście kroków,
5181 2,3 | upominał się o niezwłoczne jej oddanie, przyszedł list od dziedzica
5182 1,22| pobity i od czasu do czasu oddawał krew ustami, co wielce niepokoiło
5183 2,33| że za każdym tchnieniem oddawała zarazem krew spod serca;
5184 1,9 | ani mu też przeszkadzał w oddawaniu Danusi w drodze rozmaitych
5185 1,4 | rycerz aż zdziwił się i oddawszy stryjcowi uścisk, rzekł:~-
5186 1,20| nieco dymem ognisk, mgłą oddechów i parą podnoszącą się z
5187 2,5 | stał jakby w osłupieniu, oddychając ciężko, z ogniem jeszcze
5188 2,24| która pogrążona w półśnie, oddychała szybko i rozgłośnie. Przezroczyste
5189 2,42| przeszkadzały" mu w chodzeniu i oddychaniu. Odezwały się także i te
5190 2,19| nich zapas kół, że przed oddziałem idzie w odległości dwóch
5191 2,24| zniszczeniu poprzednich oddziałów jako na rzeź. Wiedział więc,
5192 2,21| Była-li moja niewiasta w tym oddziele, z którym szedłeś? Na twarzy
5193 2,33| bardziej z Wysokim.~Jakoż oddzielna fosa i oddzielny zwodzony
5194 2,33| Jakoż oddzielna fosa i oddzielny zwodzony most dzieliły Średni
5195 2,32| będziesz mógł stryja darmo odebrać. Ja wolę wziąć coś niż nic,
5196 2,2 | żeśmy nie od zbójów ją odebrali, jeno że ludzie, którzy
5197 2,22| posłuszeństwa Krzyżakom, napad i odebranie Danusi stałoby się prawie
5198 1,19| i na własnych nogach nie odejdziesz, bo ci je Jego Miłość każe
5199 1,3 | im nie dodadzą, ale im ją odejmą, dlatego żeby między pobożniejsze
5200 2,47| Odjął się wam?~- Nie odejmował się, bo mi nie stanął.~-
5201 2,5 | ramię Zbyszka, ten jednakże odepchnął je tarczą z taką siłą, że
5202 2,26| założył ją sobie na szyję.~- Odepchnij siodło!... już! Aa!~Trącone
5203 1,10| Miłosławia, i Szczepiecki, i Oderski, i Tomko Łagoda. Kto by
5204 1,25| starczyło i dopóki księżna nie oderwała jej od niego, aby ją przebrać
5205 1,25| moja do śmierci!~I gdy znów oderwano ją od niego, podniósł się,
5206 1,28| wam dziecko za de Bergowa odeślą, aleja przeto pomsty nie
5207 1,22| odrzekł:~- Chciał, byśmy, odesławszy ludzi, samotrzeć się z nim
5208 1,5 | Niech Krzyżak głowę jego odeśle do Malborga mistrzowi!~Po
5209 2,1 | rzekł:~- Córkę ci pod strażą odeślem, ty zaś tu ostaniesz, póki
5210 1,25| by zaraz, jak tylko konie odetchną, wolno było wziąć dziewczynę,
5211 2,11| początku.~- Zaraz, jeno odetchnę i oprzytomnieję, bo z innego
5212 1,27| poczęły parskać -jeźdźcy odetchnęli swobodniej. Gwiazd przybywało
5213 2,19| ciąć z góry, cięli więc bez odetchnienia i spoczynku. Z boków drogi
5214 1,12| Teraz póki się wilki nie odezwą, to będzie cicho" - pomyślał
5215 2,1 | czy każe go za niewczesne odezwanie się wysmagać. Lecz bracia
5216 1,21| szczekanie psów, które zaraz po odezwaniu się trąb spuszczone zostały
5217 2,26| skamieniałością w twarzy, nie odezwawszy się ani jednym słowem i
5218 1,27| pobliżu~Ale Głowacz, jakby odgadłszy te myśli, powtórzył:~- W
5219 2,5 | przez naturę, którzy jakby odgadują to wszystko, do czego inni
5220 1,6 | sobie, że to siostra, inni odgadywali w niej panią myśli młodego
5221 2,1 | pocznij wrony od wisielców odganiać! Nie zbraknieć tu roboty.~
5222 2,12| czole i głowie, jakby chcąc odgarnąć i rozproszyć ciężkie chmury
5223 1,10| rycerzyk go ustrzelił.~Jagienka odgarnęła dłonią włosy, które się
5224 1,6 | pomieszał się z ponurymi odgłosami dzwonów. Niektórzy rzucali
5225 2,5 | zadzwoniono na tercję, a razem z odgłosem dzwonu całe stada kawek
5226 1,5 | dnia herold ogłaszał przy odgłosie trąb rycerzom, gościom i
5227 2,18| słuchali z radością tych odgłosów, albowiem szczególnie dzięcioł
5228 2,31| nieustających okrzyków, od odgłosu trąb i grzmienia kotłów.~
5229 2,14| skargami pisać, a wzajem się odgrażać. Zasłyszawszy o tym, Żmujdzini
5230 2,9 | zwady szukał, tym razem odgrażał się tylko na Cztana, a koło
5231 1,30| spytał po chwili. - I mnieś odgrzebł?...~A Zbyszko spojrzał na
5232 1,29| Niedzborzem! Tyś to mnie odgrzebywał?~- Ja, z innymi.~- A na
5233 1,26| nam trzeba więcej, by ich odgrześć.~Zlękli się, usłyszawszy
5234 2,38| odjedzie, to z nią i wszyscy odjadą. Wojować - dobrze i gospodarzyć
5235 1,7 | Oni zaś wypytywali go o odjazd i o zdrowie Maćka, radząc,
5236 2,23| Nie sprzeciwił się również odjazdowi Czecha z Zygfrydem, gdyż
5237 1,29| stało. Zdawało im się, że odjechała albo razem z tymi ludźmi,
5238 2,49| ruszyli dalej, a gdy już odjechali od gromady, Powała spytał:~-
5239 1,30| mego powrotu, po którym odjedziecie z de Bergowem i z jeńcami.~-
5240 1,30| przywiózł wam okup, my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym panem
5241 1,19| trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże się li, żeś zełgał,
5242 1,17| mowa była mu na czas jakiś odjęta. Nastało złowrogie milczenie,
5243 2,5 | polskie rycerstwo. Tymczasem odjęto mu tarczę i topór, by mu
5244 2,7 | niemu bluźniłeś, będzie ci odjęty.~I znów dał znak Diederichowi,
5245 1,30| a którzy rzekli nam na odjezd-nym tak: "Jeśliby nie miał spełnić
5246 1,27| byłby od niej odjechał albo odjeżdżając, wziąłby ją przed siebie
5247 2,39| wyszli na most i patrzyli na odjeżdżających. Ksiądz Kaleb żegnał ich
5248 2,42| gość, nagawędziwszy się, odjeżdżał, nie zapominał nigdy pożegnać
5249 1,25| pożegnanie:~- Chociaż i odjeżdżam, tom twoja. A on całował
5250 1,10| wypięte - strzelaj!~- Odkazujże po ludzku, bo ci będzie
5251 2,45| hamować te siły do czasu i odkładać wojnę z odwiecznym wrogiem
5252 1,27| zawołał zaraz drugi~- Odkopać!~Łopaty poczęły zanurzać
5253 1,27| córki i że choćby wszystkich odkopali zmarzłych, ją znajdą niezawodnie
5254 1,27| łopat!~Dwoje sani było już odkopanych przez tych, którzy pozostali
5255 1,2 | wszyscy jeść poczęli. Zbyszko odkrawał co nąjtłustsze kawałki kiełbasy
5256 2,11| Zbyszka, pohamował się, odkręcił na powrót pas, wypogodził
5257 1,31| rycerze zakonni, ale że zdołał odkryć jej schronienie i ma nadzieję,
5258 1,5 | ich niemal z chciwością. Odkrycie kielicha i odgłos dzwonka
5259 2,7 | podniosły się ku górze i odkryły zaciśnięte zęby, ale nie
5260 1,30| albowiem wyjechawszy z boru na odkrytą płaszczyznę, na której leżał
5261 2,10| złowrogi ryk, a nazajutrz odkryto ślady ogromnych racic na
5262 1,20| otwarły się drzwi główne, odkrywając wnętrze suto oświeconej
5263 1,27| czego nie odkryli; lecz ci odkrywali samych mężów. Wreszcie robota
5264 1,27| połamane dyszle. Łopaty odkrywały co chwila grzbiety końskie
5265 1,27| zmarłej królowej Jadwidze, i odkupić swymi zasługami duszę ojca;
5266 2,14| się nad nami!...~- Synu Odkupicielu świata, Boże - zmiłuj się
5267 1,27| że może sanie z Danusią odłączyły się od orszaku; może Jurand,
5268 1,23| koniem, widział Majnegera z odłamem włóczni w brzuchu, widział
5269 2,7 | czynił wrażenie jakiegoś odłamu skały, który wykuto w kształt
5270 1,4 | wielbłąd koniu, podobny do odlanego z żelaza posągu, i słuchał
5271 1,32| prócz straży, kruki i wrony odleciały od szubienicy ku lasom.
5272 2,7 | tymczasem Danusi do którego odleglejszego zamku, który by w żadnym
5273 2,19| przed oddziałem idzie w odległości dwóch strzeleń z łuku "straża"
5274 1,8 | graniczące ze Spychowem leżały odłogiem, lasy zarastały dzikim chmielem
5275 1,14| Zbyszko, gdyż była to już pora odlotu.~- Tam oparzelisko - szepnęła
5276 1,6 | egzekucja musiałaby być odłożona.~Tłum ożywił się i rozkołysał.
5277 1,29| się przedtem z Jurandem, odłożył wszelako tę rzecz do Spychowa,
5278 1,13| była od źle ukutego grotu odłupała i od kilku miesięcy tkwiła
5279 1,3 | jej obok pobożności i lęku odmalowała się rozkosz bez granic -
5280 2,30| Krzyżacy niczego księżnie nie odmawiają, bo raz, że królewska rodzona,
5281 2,14| wspominek na drogę. Nie odmawiajcie mi tego! Jużci nadchodzi
5282 2,28| księdza Kaleba siedem panien odmawiało kolejno litanię nad ciałem
5283 1,20| ostrogi otrzymacie. Nie odmawiam ja urody tej dziewce, ale
5284 2,14| że to jest litania, jaką odmawiano nie tylko w chwili śmierci,
5285 2,17| nieco i rzekł:~- Otwierali odmieńce zamki i więzienia. Byłem
5286 2,8 | niczyja, jeno mnie od tych odmieńców ratujcie, bo, prawi, wolałabym
5287 1,7 | aż do ziemi.~- Cóż to za odmieńcy? - zapytał Maćko. - Coście
5288 2,14| to często się w nim serce odmienia.~- Przeciw cnotliwym nie,
5289 2,9 | tu?... pewnikiem też jaki odmieniec?~- A wżdy to Sieciechówna -
5290 2,17| poczytywali je za jakieś całkiem odmienne zwierzęta leśne, więcej
5291 1,8 | człek zgoła od innych ludzi odmienny. Powiadają, że dawniej był
5292 1,5 | Jagiełło, dowiedziawszy się o odmiennym jej stanie, polecił w uniesieniu
5293 1,19| nie brała udziału, ale do odmierzenia miejsca pod bitwę konną
5294 1,22| na sąd wezwał i karę mu odmierzył. Ale wasi to sami go naszli.
5295 1,14| dała Danusia, Ju-randową odmowę, pożegnanie, swoje tęsknoty
5296 1,13| Brzozowej kmieciów odmówić, to odmówię. Po źrebiu dobrej ziemi
5297 2,24| jakiego potrzeba by na odmówienie bez pośpiechu "Ojcze nasz"
5298 2,46| Zbyszka i Jagienki odpowiadał odmownie, w taki sposób myśl swoją
5299 1,5 | prawdopodobną, iż nie doznają odmowy. Chodziło tylko o znalezienie
5300 1,19| jasność w głowie czynić, nie odnajdował też Niemiec pamięci -i trzymał
5301 2,22| kopyt Arnoldowego ogiera odnalazły się znów bez trudności,
5302 2,31| gdy nam o was prawił. A odnaleźliście waszą niewiastę? gdzie ona
5303 2,7 | Juranda tyle krwi, że go odniesiono do więzienia na wpół żywego.
5304 2,4 | nad zachodnimi rycerzami odnosili zwycięstwa, przede wszystkim
5305 2,34| wszystkiego rana mi się odnowiła - ta, wiesz... co to mi
5306 2,5 | Czecha poczęły kruszyć się i odpadać blachy ze zbroi niemieckiego
5307 1,6 | ustąpić i że w takim razie odpadną od Korony obszerne ziemie,
5308 1,14| legnę.~- Nie wiedziałam... - odparła głucho Jagienka. Zbyszko
5309 1,20| zaczekamy, aż się pobudzą - odpart Maćko. - Przecie nie będziem
5310 1,11| Zbyszka:~- Ale może byś się odpasał i trochę sobie zaśpiewał?~-
5311 2,23| rozmówicie - odrzekł Czech.~I odpasawszy się, przeciągnął pas pod
5312 1,2 | Myślałem, że zgoła anioł, i odpatrzyć się nie mogę. Jakże ją wołają?~-
5313 1,5 | blisko, gdyż pszczoły się odpędza, a trutniów się bije...~
5314 2,6 | był pod ręką.~- Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę - odpowiedział
5315 1,21| boru. Mieszkańcy leśni, odpędzani z boków przez rozciągnięte
5316 2,6 | Ja cię nie odpędzam i nie odpędzę - odpowiedział Zbyszko -
5317 1,12| Bom się bała, że mnie odpędzisz.~I to rzekłszy, znów zaczęła
5318 1,19| cugle i prawą ręką począł odpinać, a następnie ściągać żelazną
5319 2,11| wyjmując. Komtur co do Juranda odpisał, iż z ran umarł i tamże
5320 1,5 | Stryk ostanie i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo
5321 1,22| podziemiach waszych jęczał. Tak odpłaciliście się mnie, który z rodu waszych
5322 2,34| W Płocku i tak musicie odpocząć.~- Starunku waszej miłości
5323 1,19| zapłać. Niech jeno konie odpoczną, to pojadę, gdyż nie będę
5324 2,11| wnet nasze wozy, to sobie odpoczniecie i pożywicie się. Ale na
5325 1,2 | śpiewaniu i pląsach niżeli o odpocznieniu myśli.~Gdy jednak zakonnik
5326 1,25| złożył je jak do modlitwy.~- Odpocznij - rzekła księżna - potem
5327 2,42| dwóch albo trzech dniach odpoczynku w łożu wszystko minie, a
5328 2,12| niechaj jej świeci, niech odpoczywa w spokoju wiecznym, amen.~
5329 1,1 | wszystko.~- A wy na jedno słowo odpowiadacie dwadzieścia. Starzejecie
5330 1,15| zjedzie do Bogdańca? - ona zaś odpowiadała mu roztropnie na pytania,
5331 1,25| pokutująca, czego żądasz?~Odpowiadały mu świerszcze, a potem wzmagający
5332 1,23| powiedz mu, że ja, ot, jak odpowiadam!... I w tej samej chwili
5333 1,28| rękę i wyszedł, by wydać odpowiednie rozkazy, księżna zaś zwróciła
5334 1,22| na płaszczu nosicie, więc odpowiedzcie wedle sumienia - na ten
5335 1,30| tajemnicy z obawy przed odpowiedzialnością i niesławą, ale teraz zrodziło
5336 2,7 | spytał stary rycerz.~- Tak! - odpowiedziało pacholę.~Lecz w głosie jego
5337 1,21| ławy i od skrzydeł otoki odpowiedziały setki gromkich głosów; zawrzały
5338 2,1 | patrzy ci z oczu, pachołku. Odpowieszże mi szczerze na to, o co
5339 1,26| opadnie, to im go rzucim na odprawę, bo na nic lepszego się
5340 1,27| którą sam pan Jezus w niebie odprawi.~- Żaden nie ożył?~- Żaden.
5341 2,37| później. Przez cały tydzień odprawiał ksiądz Kaleb nabożeństwo
5342 1,6 | twarz królowej. W katedrze odprawiało się nieustające nabożeństwo:
5343 2,11| wedle ówczesnego zwyczaju odprawiano msze przy trumnie i stypy
5344 1,13| do Krakowa, do jej grobu odprawicie. Albo to się tam mało cudów
5345 1,5 | Królestwie. Sąd nad winowajcą sam odprawię!~Ostatnie słowa wyrzekł
5346 2,40| męstwem mieszkańców. Po odprawieniu ślubów dostali się przez
5347 2,34| majętność, ale i głowę oddał". Odprawiłem go, myśląc, że Judasz. Ale
5348 1,25| Płocku z kanonikami synody odprawuje.~- Biskupa się nie bójcie.
5349 1,12| cudowali.~- Ale cię pod dom odprowadzę, bo jeszcze wilcy na cię
5350 2,48| Jagienka razem z dziećmi odprowadziła ich do Sieradza, więc po
5351 1,7 | Płatnerz, który ją nabył, odprzedał ją na drugi dzień Marcinowi
5352 1,10| może jeszcze co z zastawu odpuści.~- Może. Z nim byle po dobrej
5353 1,19| dmie znowu. Kupicie za to odpuścik na popasie i grzech nie
5354 1,3 | może by mu Bóg grzechy odpuścił, ale ze tego nie uczynił,
5355 1,19| Żebyż to mnie, panie! odpuściłbym mu dla miłości bliźniego,
5356 1,19| tym mówił, jako-że więc odpuścisz mi miesiąc czyśćca?~- Święceń
5357 1,6 | panował tłok jak w czasie odpustu. Posypały się wota za zdrowie
5358 2,25| nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", oczy
5359 1,19| a ja ci miesiąc czyśćca odpuszczę.~- Nie masz święceń, bom
5360 2,11| przychodził do niego prosić go o odpuszczenie Zbyszkowej winy.~Skłonił
5361 1,5 | wraz z krzesłem, ale nie odpychał przemocą Danusi, machał
5362 1,3 | na przykład w Lubuszu nad Odrą, w Płocku, w Wielkopolsce
5363 2,7 | miecz albo topór mógł mu odrąbać prawicę, a oko miał tylko
5364 2,7 | obronie Zakonu. A teraz odrąbał ci je polski topór... I
5365 2,11| wigilią wyjazdu, więc Maćko odradzał mu ten postępek.~Gdy wyruszyli
5366 2,28| któremu po chwilowym wybuchu odrętwiała znów twarz zupełnie, klęczał
5367 2,29| chorzał obłożnie, ale żył w odrętwieniu. Z początku, przez pierwsze
5368 1,6 | pozostał sam, ale jakby odrodzony na duszy i ciele. Miło mu
5369 1,5 | któren ledwie od ziemi odrósł.~Na to Zbyszko spojrzał
5370 2,25| córki. Zaliby mu prawica odrosła? bo wiem, żeście o to Pana
5371 2,43| na znak żałoby po Danusi odrosły mu znów do wpół pleców.
5372 2,44| rycerskiemu pacholęciu włosy odrosną, trefi mu je siostra, a
5373 2,6 | jeśliś uczciwy - usłużysz.~- Odrwię jako szelma, panie - rzekł
5374 2,6 | Masz, idź! Jeśliś szelma - odrwisz, jeśliś uczciwy - usłużysz.~-
5375 2,44| bowiem, że Zbyszko oczu nie odrywa ani na chwilę od jej twarzy,
5376 2,32| Mistrz nie miał co na to odrzec, a gdy spostrzegł przy tym,
5377 2,29| potrzebuję ci się stawiać. Ale ja odrzekłem im, że gdyś mnie w jeństwo
5378 1,8 | którym sam zasiadł, i nie odrzekłszy ni słowa, przypatrywał mu
5379 1,27| poczęły zanurzać się w śnieg i odrzucać go na obie strony.~Po chwili
5380 1,6 | odwagę i wolę, nagłym ruchem odrzucił w tył włosy, podniósł głowę
5381 1,5 | króla w kościele. Często on, odrzuciwszy poduszkę, klękał dla większego
5382 2,38| Naprzód zatrzymała się przy odrzwiach, potem, skoczywszy ku Jagience,
5383 2,45| mozolnie, gdyż chciał, żeby odsady były z kamienia na wapno,
5384 2,34| chwilę umilknąć, i dopiero odsapnąwszy, mówił dalej:~- I byłbym
5385 2,40| kościoła w Krześni ni wosku, ni odsepów, ni zwierzyny, a pewnego
5386 1,11| Krześni i puścić im ziemię za odsepy - ci bowiem woleli siedzieć
5387 2,50| gdy się o nich otarły, odskakiwały co prędzej jako pies od
5388 2,42| niedługo, gdyż po chwili odskoczyła od niego jak oparzona i
5389 2,5 | tarczy i wznosząc topór, nie odsłaniał się więcej, niż należało.
5390 1,18| dziewki dać. Na to Jagienka odsłoniła nagle twarz i zwróciwszy
5391 1,27| płaszczyźnie śniegowej, gdyż chmury odsłoniły tarczę księżyca i noc stała
5392 1,26| waszej książęcej miłości odsłużyć.~- Chwalić Jego imię, żeś
5393 1,14| jakoby tuman mgły: było to Odstajane jeziorko.~Jagienka znów
5394 1,19| dobrzyńskiej, którą porwali, odstąpią, bo się potęgi jego boją -
5395 1,8 | starostą potykał i jako nie odstąpię jej ni za ziemię, ni za
5396 1,5 | Lichtensteina do zupełnego odstąpienia od skargi lub w razie potrzeby
5397 2,5 | Jesus!..." - po czym Rotgier odstąpił jeszcze krok i runął na
5398 2,26| Towarzysze, zsiadłszy także, nie odstąpili go ani na mgnienie oka -
5399 2,7 | zbliżył się do trumny, odstawił dwie świece z sześciu, które
5400 2,22| kolebce zaraz skoczyć i nie odstępować jej ni piędzią podczas bitki.~
5401 2,19| Kusznicy niemieccy jęli się też odstrzeliwać, więc od czasu do czasu
5402 2,11| wypadek śmierci opata nie odsyłać nigdzie Jagienki. Ale że
5403 2,48| solone mięsiwo, a następnie odsyłano je do miast wojewódzkich,
5404 2,5 | Równie jak z rosłego chojara odszczepiąją się pod toporem chłopa wióry
5405 2,6 | Lotaryńczyk - i de Bergowa też odszukam. My z jednego kraju, a choć
5406 2,7 | śmiejesz... Jakoż ciało odtajało pod płaszczem, a może od
5407 2,34| rzekł:~- Ale można by coś odtargować?~- Samiśmy się cenili. Zaliśmy
5408 1,19| kuszę napiąć.~Czech zaś odtroczył spokojnie sukienną opończę
5409 1,1 | a kołka wolał nikt nie odtykać.~- Dziwy też to. dziwy! -
5410 2,10| jej z jakiejś słodkiej, odurzającej bojaźni.~Lecz początkowo
5411 2,12| rozproszyć ciężkie chmury snu i odurzenia.~- Słyszyszże ty mnie i
5412 2,12| ów z początku był jakby odurzony i zdawał się nic nie rozumieć,
5413 2,32| osłabić chwilowe klęski, odurzył się sławą, powodzeniem,
5414 2,42| owczarz miejscowy zalecił, ni odwary przysyłane przez Jagienkę
5415 1,6 | chustkami z okien trzeba umrzeć odważnie i zostawić po sobie przynajmniej
5416 2,2 | byli winni, nikt z nas nie odważyłby się przyjechać.~- Prawda.
5417 1,2 | klasztoru przynieść.~- Radzi odwdzięczym - rzekła księżna.~Gdy zaś
5418 1,6 | od strony Litwy i krwawe odwety zawziętych mieszkańców Królestwa.
5419 1,3 | rzut oka poznać bogactwo odwieczne, nieprzebrane, do którego
5420 1,5 | krakowski Wysz -żali to nie w odwiecznie chrześcijańskim królestwie
5421 2,26| kamieni, był bowiem obyczaj odwieczny, że pokrywano nimi samobójców,
5422 2,11| powód skłania was, panie, do odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej
5423 2,9 | począł opowiadać o swoich odwiedzinach u Wilków, jak ich sobie
5424 1,14| A nie, jeno chciałam cię odwieść od brzegu.~- Ba, a żebym
5425 1,9 | pamiętaj. A jak stryjca odwieziesz, to na nasz dwór przyjeżdżaj.
5426 2,11| przybył, przez zbożnych ludzi odwiezion, błyskawicą rozleciała się
5427 1,32| rycerzu, bom się zasapał. Odwilż jest i mgła, ale to już
5428 2,8 | całe wsie, przyszły wielkie odwilże. Luty, wbrew swojej nazwie,
5429 2,7 | podziemia, w którym w dniach odwilży kapało ze sklepień, w czasie
5430 1,26| go za głowę, następnie, odwiódłszy go nieco na stronę, rzekł:~-
5431 2,23| ale co teraz?~- Ha! cóż? Odwiozę ją na powrót do domu i dziej
5432 2,31| Zbyszko - tobym po prostu odwiózł okup i na tym by się skończyło,
5433 2,33| bogactw i wojsk, to wojna odwlecze się jeszcze na długo. A
5434 2,7 | i zaciemni, nie mówiąc o odwłoce niemal bez końca. "Wpierw,
5435 2,7 | rzecz pójdzie w niezmierną odwlokę. W drugim razie radość z
5436 1,19| tego, coś zamierzył, nie odwodzę, naprzód z tej przyczyny,
5437 2,5 | poznała, że próżno by go odwodzić, że kto by go chciał powstrzymać,
5438 2,24| uspokajała go myśl, że jest w odwodzie pan de Lorche i że sami
5439 2,23| zapas przed Zbyszkiem, Maćko odwołał go do Arnolda.~- Wymiarkuj
5440 1,32| opustoszały, gdyż knechtów odwołano na obiad. Nieliczni ci,
5441 1,19| resztę, co zbieram, do Rzymu odwożę, aby się z czasem na nową
5442 1,14| idąc teraz na przedzie, odwracała się niekiedy i kładąc palce
5443 2,17| nie przyrzuca, a od nowej odwracały się serca właśnie dlatego,
5444 2,5 | chodzi o cześć Zakonu i odwrócenie szpetnych podejrzeń, które
5445 2,41| do niego jeszcze bliżej i odwróciwszy głowę, poczęła go trącać
5446 2,43| niebieską, przeźroczystą, odwróconą bokiem, ze złożonymi rączkami,
5447 2,21| długiej przestrzeni w stronę odwrotną pokryta była trupami Zmujdzinów,
5448 1,11| czeladzią do jadła. Ludziom odwykłym przez długie lata wojny
5449 1,2 | pod strażą służby, by się odziać i w przystojniejszej odzieży
5450 2,49| nagimi całkiem ramionami, odziani mimo pory letniej w owcze
5451 2,11| zacne, jeśli zaś i po opacie odziedziczy, weźmie ją który Mazur,
5452 2,46| po Jurandzie ze Spychowa odziedziczyli, przydał do tego dostatki
5453 2,33| razem z ręką cudnej królewny odzierżył Jagiełło. Nie utracił wprawdzie
5454 2,11| częściowo, również jak i łuby z odzieżą i zapasami żywności. Nie
5455 2,11| miary w karaniu, jakimi odznaczali się rycerze zakonni.~- Srogie
5456 2,11| nieboszczyka chę-tliwie i z odznaczeniem, lecz zaraz przy przywitaniu
5457 1,23| wyprawach na Żmujdź, gdzie odznaczył się wielkim męstwem i podejmowany
5458 2,7 | na dziedzińcu zjawił się odźwierny z halebardą.~- Mór na tego
5459 2,20| spodziewano; teraz jednakże odżyła nadzieja i zapał rozgorzał
5460 2,49| zawołał Zbyszko.~I na chwilę odżyły w nim wspomnienia przeżytych
5461 1,9 | sił do dalszej podróży nie odzyska. Zostawiła mu dobra księżna
5462 1,30| Jurand i Zbyszko, którzy nie odzyskali jeszcze wszystkich sił,
5463 2,49| z takim trudem niedawno odzyskaną ziemię dobrzyńską. Lecz
5464 1,29| całkiem nowych dróg ocalenia i odzyskania Danusi. Myśląc o tym, żałował,
5465 1,6 | paralityka, który nagle odzyskiwał władzę w schorzałych członkach.
5466 1,5 | władzy w rękach i nogach odzyskiwali ją po włożeniu starych szat
5467 1,6 | urodzone na wpół martwe odzyskiwały siłę do życia właśnie po
5468 2,19| dlaczego wszystkie głosy odzywają się z ziemi, nie zaś z wierzchołków
5469 1,3 | się księżnie - i rozpoczął ofiarę. Wnet wzniosły się dymy
5470 1,32| kropierza pokrywającego konia.~- Ofiarowałem się za dziecko - powtarzał
5471 1,20| smoków, którym ludzie muszą ofiarowywać dziewice i z którymi można
5472 1,6 | wzruszeniem ubogich wieśniaków ofiarujących ćwiartki zboża, jagnięta,
5473 2,24| i wymienił dokładnie, co ofiaruje, ale wolał zaczekać, nie
5474 1,8 | potem weszli na prawo do oficyny, którą zajmowała księżna.~
5475 1,6 | nieba poprzestaną na jednej ofierze. Tymczasem w piątek z rana
5476 1,19| niewiast znalazł Zbyszko tylko Ofkę, wdowę po Krzychu z Jarząbkowa,
5477 1,5 | taki kładł łyżkę i poczynał oganiać czuprynę. Na ten widok inni
5478 1,1 | ziem zrzucono, kazał mu ogarek postawić - i dopiero księża
5479 2,11| Prawda! Pan Jezus miłosierny! Ogarnęli oni wówczas to Królestwo
5480 1,27| stary kasztelan. Za bramą ogarnęły ich nieprzebite ciemności,
5481 1,23| jego słowu. Więc zdziwienie ogarniało go coraz większe i wreszcie
5482 2,15| się wojna wielka, która ogarnie wszystkie litewskie, żmujdzkie
5483 2,17| nabierzem i może zamków kilka ogarniem; ale oni nie umieją zamków
5484 2,33| jego ogromna postawa i jego ogier bojowy tak nadzwyczajnej
5485 1,4 | który, siedząc na wyniosłym ogierze, dalej mógł widzieć niż
5486 1,5 | Maćko.~- Prawda! - rzekł, oglądając się. Powała. - Dalibóg on!
5487 1,14| wrzosy ku domowi, czas jakiś oglądała się za Zbyszkiem, a gdy
5488 2,34| rzekł Zyndram - a potem oglądaliśmy gospodarstwo krzyżackie:
5489 1,19| konie i zbroje, wszędzie oglądano w wielkim skupieniu kopie,
5490 1,11| zapytał:~- Za kimże się oglądasz?~- Nie oglądam się za nikim!~-
5491 1,5 | Wieczorem zaś tego dnia herold ogłaszał przy odgłosie trąb rycerzom,
5492 2,2 | Szczytnie, ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż
5493 2,9 | aleby go i za bezecnego ogłoszono. Wszelako markotno mi, że
5494 1,19| wreszcie panisko: "Czyś ogłuchła, że nic nie mówisz na moje
5495 2,8 | ugodzon. Opata ce-pem żelaznym ogłuszyli, tak że dotychczas głową
5496 2,48| owymi kłębami płonęły jakby ogniki niezmiernie w słońcu błyszczące.
5497 1,20| dworzec książęcy był jakby ogniskiem, naokół którego, nawet w
5498 2,49| de Lorche.~I pojechali ku ogniskom, które otaczali ludzie z
5499 1,3 | Magdaleny i głowienki z krza ognistego, w którym się sam Bóg Ojciec
5500 1,13| Biludowi z Ostroga wbili ogniwa od kolczugi głęboko pod
5501 1,4 | smutkiem księżna - dla mnie ogniwko, dla niej cały łańcuch;
5502 2,19| parte z tyłu - nie mogły. Na ogół uczynił się ścisk i zamęt.
5503 2,19| się udało i gdyby walka ogólna zamieniła się na szereg
5504 2,45| ale że towarzyszyło mu ogólne, instynktowne poczucie,
5505 1,2 | wyświeżony udał się do izby ogólnej.~Jakoż, gdy stanął we drzwiach,
5506 2,10| z wdzięcznością. Mówiono ogólnie, ze "jechał jakoby anioł" -
5507 1,23| toporów i mieczów, w szturmach ogólnych lub w pojedynczych walkach.
5508 2,18| trzymali się grzyw, kulbak i ogonów. Barki wojowników pokryte
5509 2,5 | następował, ni zbyt się cofał, ograniczył ruchy, zebrał całą moc duszy
5510 1,3 | przeznaczonych na rozliczne użytki, z ogrodów leżących u stóp góry i ze
5511 1,4 | Kraków było już widać dobrze: ogrody królewskie, pańskie i mieszczańskie,
5512 1,4 | posłowaniu chciał się ów komtur w ogrodzieńcu samowtór potykać, to i ja
|