bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 5513  2,49|            Zbroje tu były lepsze, konie ogromniejsze, rycerstwo bardziej ćwiczone,
 5514  2,5 |             śmierci wydawał się jeszcze ogromniejszy, drudzy zaś pawi pióropusz
 5515  2,45|           przedtem miał Spy-chów wraz z ogromnymi skarbami zgromadzonymi przez
 5516  1,32|         ciekawie, dziwiąc się widocznie ogromowi jeźdźca i konia, ale na
 5517  1,32|           ciskaniem na głodnego rycerza ogryzionych gnatów. Poczęli też przekomarzać
 5518  2,5 |          księstwa, którzy czekali nań w ogrzanej komnacie przy kominie. Tam
 5519  2,24|                 wiatr obwieje, a słonko ogrzeje - to może się jej lepiej
 5520  2,25|                oswojoną wilczycę, która ogrzewała mu bose stopy, i podał się
 5521  2,9 |               Wy się Cztana nie bójcie! Oho! niechby jeno spróbował!
 5522  2,7 |          Juranda i jego córkę? Zdrada i ohyda wyda się wprawdzie wówczas
 5523  2,26|        chrapliwy, stłumiony ryk i że ów ohydny upiór rzucił się na niego,
 5524  2,23|           godziłoby się, abym sam ją do ojcowizny odprowadził. Ale trudna
 5525  1,21|              widok zagrała Kiejstutowa, ojcowska krew, wypuszczała grot za
 5526  2,7 |              słynnych rycerzy, którzy w ojczystej swej andegaweńskiej kramie
 5527  1,8 |             przywykły do prawa pięści w ojczyźnie, próbował osiadać w sąsiedztwie
 5528  2,42|             pomogły żadne smarowania ni okadzania ziółmi, które owczarz miejscowy
 5529  2,22|              zarośla urywały się nagle, okalając małą polankę, na której
 5530  2,31|               przedniejsi dworscy. Mury okalające dziedziniec drżały od nieustających
 5531  1,23|                twarze zmieniły im się w okamgnieniu. Szczególniej Hugo de Danveld
 5532  2,19|           Niemiec w zakrywający oblicze okap od hełmu, ale go nie strzaskał
 5533  1,11|                  tylko wielkie kominy z okapami po rogach. Podłoga była
 5534  2,5 |               niepokoić. Spod stalowego okapu widział zaciśnięte nozdrza
 5535  1,20|            lubił świetne zgromadzenia i okazałe uroczystości, aby potykać
 5536  1,2 |               ślubował.~A zakonnicy nie okazali też zdziwienia, albowiem
 5537  1,16|              był sam Zych, który dbał o okazałość dla innych, dla siebie zaś
 5538  1,4 |          kamienice kupieckie częstokroć okazalsze były od tamtejszego wielkoksiążęcego
 5539  1,4 |                  wojenny" uważał się za okazalszy i podnosił znaczenie rycerza.
 5540  1,3 |             wschodzącego słońca. Z tych okazałych murów i gmachów, z domów,
 5541  1,8 |              jednak, pomiarkowawszy, iż okazując swoją zawziętość na Niemców,
 5542  2,43|                gwoli Maćkowej przyjaźni okazuje.~I raz począł mówić o tym
 5543  2,11|               rzucić pod nogi panu, ale okiełznał tę ich chęć Maćko, który
 5544  1,32|                co to jest?!~Z wysokiego okienka w przybramnej wieży ozwały
 5545  1,32|       przybramnej świeciło wysoko jedno okienko, inne były ciemne.~Godziny
 5546  2,2 |             wycie wiatru i drganie osad okiennych.~- Gdzie ciało komtura i
 5547  1,23|               Na drzewach leżała bogata okiść, dzień był chmurny, ale
 5548  1,24|                  którą ksiądz Wyszoniek okładał potłuczone kości Zbyszka,
 5549  1,19|         Pomyślał także, że Sanderus nie okłamał go, a chociaż był nabytkiem
 5550  1,6 |              bogatych mieszczek biły im oklaski, wszędzie widać było oczy
 5551  2,42|                chłopak z Bogdańca boso, oklep, bez kapelusza na płowej
 5552  2,18|           jakoby w potrzask albo jako w oklepce!~Usłyszawszy to, Maćko spojrzał
 5553  2,14|            przed przytwartym błoniastym oknem - i pojechał, bo już też
 5554  2,33|         zamkowym staro-stą krzyżackim a okoliczną szlachtą, której ziemie
 5555  1,6 |               od czasu do czasu gromady okolicznego chłopstwa, które również
 5556  2,11|               częścią załogi i na czele okolicznej szlachty do Malborga. Objaśnienia
 5557  2,33|          drapieżne ramiona ku wszystkim okolicznym krajom i ludom.~Liczne pruskie
 5558  1,2 |            pełne dymiącej jajecznicy, a okolone kiełbasami, od których rozszedł
 5559  1,20|           bezwąsej, wieśniaczej twarzy, okolonej włosami obciętymi równo
 5560  1,7 |                zbudujem, a rowem każemy okopać na porządek.~- Także myślisz? -
 5561  2,45|            stanąć kasztel, było niegdyś okopane, może za czasów jeszcze
 5562  1,19|              gościniec, miejscami nawet okopany, miejscami na nizinach wymoszczony
 5563  1,11|              Ubrany był w łosi kubrak i okrągłą pilśniową myckę, taką, jakich
 5564  1,19|                 na nizinach wymoszczony okrąglakami, zabytek króla Kazimierzowej
 5565  1,8 |               począł patrzeć na Juranda okrągłymi oczyma, nie mogąc słowa
 5566  1,23|            jakby go chcieli nieznacznie okrążyć. Z tych powodów począł się
 5567  1,7 |           skoczywszy ku nim, począł ich okręcać dłońmi i oglądać jak osobliwe
 5568  1,19|            Ej-że!.. wiem i ja, jako pas okręcić.~- Nie chcę się z wami bić.~-
 5569  1,30|          przemówi, stanie się z nim coś okropnego; więc zamilkł, oczy okrągłe,
 5570  2,1 |                  I przyszła znów chwila okropnej trwogi, w której zdawało
 5571  1,23|              trzem rycerzom nie tylko o okrucieństwie, ale o podstępach i wiarołomstwie
 5572  2,10|                 byle im kto nie żałował okruszyn, nie bywały złośliwe. Lecz
 5573  1,1 |                starym pogańskim diabłom okruszyny twaroga żałować albo im
 5574  1,26|               zaprzysiągł. A prócz tego okrut-niem waszą miłość pokochał, więc
 5575  1,23|             walkach. Byli nieubłagani i okrutni dla Litwy, ale byli zarazem
 5576  2,32|               przebiegłość. Ale nie był okrutni-kiem, bał się sądu Bożego i ile
 5577  1,26|             stawała się na dworze coraz okrutniejsza i wszyscy mówili, że kogo
 5578  2,10|                 możnaby do jutra gadać. Okrutnieście chytrzy.~Aleją było prędzej
 5579  2,18|            rzecz nawet dla największego okrutnika podnieść rękę na niewiastę
 5580  2,11|          dziecko -i samego umęczyli tak okrutnymi mękami, że i Tatarzy nie
 5581  1,25|                 i piękny kobierczyk dla okrycia nóg i łoża, za czym podniósłszy
 5582  2,9 |                 ręki nie podniosą, gdyż okryliby się hańbą okrutną i kto
 5583  2,7 |               mu się na głowie, a czoło okryło się zimnym potem.~I cofnął
 5584  2,27|                po kilim-ku, którym była okryta. Trwało to chwilę. Nie było
 5585  2,49|               pięćdziesiąt, ale nie tak okryte jak Witoldowe, bo u niego
 5586  2,21|             natarto sadłem, a następnie okryto ciepło skórami;~Sanderus
 5587  1,26|            wielki, że trzeba było konie okrywać. Cała kraina leżała pod
 5588  2,7 |               szponów palce pod płaszcz okrywający piersi Rotgiera i począł
 5589  2,31|              podstępów krzyżackich, ale okrywało go chwałą niezmierną. Należał
 5590  1,30|       wykrzykiwać na jego cześć, lecz w okrzykach tych brzmiało i zdziwienie,
 5591  2,5 |                po rycersku i po bożemu.~Okrzyknęli się na to zgodnym chórem
 5592  1,25|                 jakiemuś niespodzianemu okrzykowi zapobiec, po czym zaś rzekł:~-
 5593  2,9 |                 Jakoż po obiedzie kazał okulbaczyć konia, siadł na niego i
 5594  2,49|               za którem się na Mazowszu okupił.~- A jakże się to stało,
 5595  1,7 |               za co wykupić. Z łupów, z okupów, które składali wzięci przez
 5596  2,16|                albo co?~- Zamki Niemcom okurzyć...~- Któren?~- Ragnetę albo
 5597  1,9 |                    gdzie srebro kopią i olbory do skarbu oddają.~- Żeby
 5598  2,4 |              walczyli zwycięsko przeciw olbrzymom-smokom lub możnym czarnoksiężnikom.
 5599  1,19|              Izraelitom na puszczy; mam olej, w którym poganie świętego
 5600  2,33|                 dzierżaw ruskich, które Olgierd wydarł z gardła Tatarom,
 5601  1,3 |                tego jest w klasztorze w Oliwie siła innych najprzedniejszych
 5602  2,11|               Maćka na drogę drewnianą, oliwną tabliczką, na której wypisana
 5603  2,34|          przychodzi ksiądz świecki spod Oliwy, prosi o brata i tak powiada: "
 5604  1,10|              dopiero nazajutrz rano. Za Olkuszem skręcili ku Śląskowi, którego
 5605  2,2 |                wył za oknami, wstrząsał ołowiane osady okien, chwiał płomieniem
 5606  1,23|                 konwulsje palcami. Spod ołowianego nieba dochodziło~tylko krakanie
 5607  1,5 |                 na miecze i na topory z ołowianymi ostrzami, a w końcu, jak
 5608  2,35|                  albowiem mistrz chciał olśnić oczy posłów polskich. Lecz
 5609  2,45|                wielkie kochanie i urodę olśniewającą oczy ludzkie, i dworność,
 5610  2,46|                niego zbliżał, tego oczy olśniewała widna z dala czatownia i
 5611  2,33|               więcej niż kiedykolwiek i olśniewało bogactwo, olśniewał pozorny
 5612  1,11|                myśliwskie, sieci, i tak olśnił oczy jego dostatkiem, że
 5613  1,15|              tak piękny, że Jagienkę aż olśniło, zupełnie jak wówczas, gdy
 5614  1,27|            rzekł przewodnik - w pobliżu olszniaka; ale i tu coś musi być.~-
 5615  1,27|               ludzi i koni. Łąka między olszniakiem a gościńcem lśniła się teraz
 5616  1,27|           zaspach nie znaleziono nic. W olszniaku błysnęły im jeno kilkakroć
 5617  1,4 |                 weseliły oczy dąbrowy i olszyńce, skąpane w blasku słonecznym,
 5618  2,39|               znikli za wysokimi krzami olszyny, rzekł:~- Pod tym znakiem
 5619  1,17|               mam brać, kiedym ja przed ołtarzem w Tyńcu Danusi Jurandównie
 5620  1,5 |             wolna od drzwi zakrystii ku ołtarzowi, mając oczy wzniesione do
 5621  1,20|               go ciągoty i ogarniała go omdlałość, pod którą taił się żar
 5622  2,34|              zasłyszawszy o wczorajszym omdleniu Maćka, przyszli go dziś
 5623  1,12|               które też w końcu poczęły omdlewać, zasępiać się, czernieć
 5624  2,11|                 mu dadzą czas, to i nie omieszka - odparł Maćko. -No! chwalić
 5625  2,2 |            polskiemu i wysłańcy ich nie omieszkają krzyczeć na wszystkich dworach
 5626  2,40|                cię przy tym wyśmiać nie omieszkał.~- Toby po tym śmiechu zapłakał -
 5627  1,6 |                 prawo alibo pozór", nie omieszkałby Zbyszka uwolnić. Radzono
 5628  1,4 |           kupców, którym nie wolno było omijać Krakowa, by nie pozbawić
 5629  1,20|            spływała zwykle na Mazowsze, omijając jednak groźnych miejscowych
 5630  2,37|              nie miał wrócić! Jużci nie ominę Spychowa, ale tu nie ostanę.~-
 5631  2,21|                Wdzięcznym ci jest i nie ominie cię nagroda. Ale teraz opowiadaj,
 5632  1,15|                kord przy boku noszę!... Omnes leges, omniaque iura vim
 5633  1,15|             boku noszę!... Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque
 5634  1,11|            sąsiedzi -i rzeczywiście nie omylił się, przynajmniej co do
 5635  1,17|                  a może ich nie szukał. Omyliłem się!"~Ale zły był, że się
 5636  2,6 |                 teraz powiadają, że się omylili i że to inna dziewka, a
 5637  1,22|            książęcą mością zdarzyła się omyłka, którąśmy nie ze strachu
 5638  1,2 |               rozpowiadali. Źle to było onemu Nałęczowi, który czterdziestu
 5639  1,8 |             Zbyszko, usłyszawszy to, aż oniemiał i począł patrzeć na Juranda
 5640  1,19|              któren poczet miał zacny i opa-trzon był dostatnio. Sanderus
 5641  1,3 |        kamieniami sadzony krzyż - godło opackiej godności. Cała jego postawa
 5642  1,2 |               Długolasu - wyśpimy się w opactwie, a do Krakowa przyjedziem
 5643  2,28|              miejsce oczu i po białych, opadających aż na ramiona włosach. Obok
 5644  1,27|                nakryty, podnosiły się i opadały od oddechu.~- Jakoże jest? -
 5645  1,12|            stopą suche gałązki, szurały opadłe liście i jagodziska... Coś
 5646  2,18|                 podłoża biła surowa woń opadłego igliwia i próchna. Słońce
 5647  2,5 |               Niemca zdrętwiało nagle i opadło bezwładnie. Ów zaś cofnął
 5648  1,12|          żółciejących jagodziskach i po opadłych liściach; czasem śmignęła
 5649  1,26|               wilków w przasnyskim boru opadnie, to im go rzucim na odprawę,
 5650  2,11|             świeciło już, zmieniając na opale krople rosy na drzewach
 5651  2,23|             strach opuści i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga.
 5652  1,25|               spokój. Jeno nie mogę się opamiętać - i czegoś mi strach. A
 5653  2,23|          przygani, tobie w oczy plunie. Opamiętaj się, prze Bóg!~Nastała chwila
 5654  1,32|              Wnet jednak najtchórzliwsi opamiętali się, że dzieli ich od straszego
 5655  1,25|                  Poczekajcie, niech się opamiętam! Żeby tu książę był, zaraz
 5656  2,23|                da jutro Danuśce większe opamiętanie.~- Niech i konie dobrze
 5657  1,11|           mieniącą się twarzą, po czym, opanowawszy wzruszenie, ozwał się do
 5658  2,29|           Danusi. Ów żal przejmował go, opanowywał i zarazem tężał w nim coraz
 5659  2,32|                na wolę losu. Często też opanowywały jego duszę złe przeczucia,
 5660  1,23|              tak że z koni podnosił się opar. Z lasów ku ludzkim siedliskom
 5661  2,19|             posłużyła mu tym samym jako oparcie, za czym zerwał się, uskoczył
 5662  2,15|            zniszczył, aby nie stały się oparciem Krzyżakom, i nie było już
 5663  2,18|      przysłonione były gęstym, białawym oparem, który całkiem zakrywał
 5664  1,2 |                powieki - i zaraz potem, oparłszy się z wielką ufnością o
 5665  2,1 |                ujętą w drewniane łupki, opartą na poręczy. Po prawej jego
 5666  2,14|            poręczastej ławie z łokciami opartymi na poręczach, usłyszawszy
 5667  1,30|             znaczny, a potem zaczną się oparzeliska, wśród których gródek...
 5668  1,30|              wśród których gródek... Za oparzeliskami są łęgi i suche pola, zaś
 5669  1,14|               to już pora odlotu.~- Tam oparzelisko - szepnęła Jagienka - gdzie
 5670  2,42|                 odskoczyła od niego jak oparzona i ukrywszy między czaprakiem
 5671  1,25|               Lepiej, aby go nowina nie oparzyła jak ogień. Poślemy po niego
 5672  2,1 |              rycerska, którą każdy, kto opasan, szanować winien.~Danveld
 5673  1,5 |                Nie będzie tego, żeby ja opasanemu rycerzowi głowę kazał niewinnie
 5674  1,13|                 człowiek! Bywają między opatami, jako wiecie, całkiem świeccy
 5675  1,16|              Jagienki, słuchając pieśni opato-wych szpylmanów, lecz gdy ujechali
 5676  1,23|            można czasu tracić nawet dla opatrunku Danvelda. Siadłszy przy
 5677  2,1 |           poczęli zbliżać się do jeńca, opatrywać go z bliska i mówić: "Toć
 5678  2,17|          mruczeli nad nimi zaklęcia lub opatrywali ich rany, przykładając na
 5679  2,9 |                 u was w gościnie, i nie opatrzą się aż pojutrze. Sieciechowa
 5680  2,2 |                 porobią trumny, a ranni opatrzeni już w szpitalu.~Zygfryd
 5681  1,19|                przednio jest na wyprawę opatrzon. Jakoż zbroja jego budziła
 5682  2,7 |               śmierć i żył, chociaż nie opatrzono mu ran, a wtrącono go do
 5683  1,25|                podpisanym przez braci i opatrzonym pieczęcią Danvelda, w którym
 5684  1,1 |               to już zasłużonego hojnie opatrzy.~- To go i podejmę, bom
 5685  2,11|            listu, którym go swego czasu opatrzyła.~Księżna zaledwie pamiętała
 5686  1,1 |              kupiłem zbroiczkę, konie - opatrzyłem się jako zwykle na wojenną
 5687  2,11|      podejmowali ich gościnnie, a nawet opatrzyli Maćka na drogę drewnianą,
 5688  2,25|                 brzucha końskiego nogi, opędzać się nie mógł. Giermek nie
 5689  1,5 |                 tylko obu rękoma, jakby opędzając się od much.~- Dajcie mi
 5690  2,2 |              tej dziewki w szaleństwo i opętan przez złego ducha rozlał
 5691  2,23|                 Ducha!... Jak to?... ta opętana dziewka, w której głowie
 5692  1,6 |                  przyprowadzano do niej opętanych, kaleki, chore dzieci -
 5693  1,20|                   Czasem bywa, że ich w opętanym siedzi sto i więcej, a cia-sno-li
 5694  2,46|                 jednakże gdy bujny włos opiął przepaską z purpury, przybrał
 5695  1,26|            księżny, którą umiłował jako opiekunkę swego dziecka.~W Przasnyszu
 5696  2,33|                 i rycerzy, jako przeciw opiekunom i obrońcom pogaństwa - a
 5697  2,25|               staremu panu z Bogdańca z opiekuństwa tak wypadło, że ją z sobą
 5698  2,30|              skarg, które aż o Rzym się opierały, mimo pogróżek i srogiego
 5699  2,41|        splecionym warkoczem i z piersią opiętą w barwne sieradzkie sukno.
 5700  2,5 |        Zbyszkowi piersi, boki i grzbiet opinała pyszna mediolańska zbroja,
 5701  1,5 |                o kolebce, zabrał głos i opisywał kosztowność daru, ale więcej
 5702  2,31|                na pokojach królewskich. Opłacił im się wszelako zawód, bo
 5703  1,6 |                losie, z całej duszy jął opłakiwać śmierć uwielbionej Pani.
 5704  1,4 |                pozbawić miasta licznych opłat. Wieziono na tych wozach
 5705  1,21|       przedśmiertnych drgawkach nogami, oplątując je we własne wyprute trzewia,
 5706  2,22|                sobą jak dwa jastrzębie, opletli się ramionami i poczęli
 5707  2,30|        Skirgiełła, któren jest wicher i opój... l dlatego rycerze, którzy
 5708  1,22|            Krakowa.~- Bo były pozory... Opolczyk... Wzięliśmy niby zastaw,
 5709  2,32|             zastawioną zdradliwie przez Opolczyka Krzyżakom ziemię dobrzyńską
 5710  1,10|               Wprawdzie wskutek wojny z Opolczykiem Naderspanem, któremu pomagali
 5711  1,3 |                włodycy, na zachód aż po Opole, a na wschód po Sandomierz,
 5712  1,5 |                  syn Bolka III. księcia opolskiego. Zbyszko słyszał o nim na
 5713  2,5 |              ranek, przetarła się szara opona mgły i promień słońca rozświecił
 5714  1,19|                pachołków, wiozących pod oponami zbroje, oglądał. Układał
 5715  1,32|             kierunku na szarą, wilgotną oponę mgły, która zasłaniała przed
 5716  2,21|           ominie cię nagroda. Ale teraz opowiadaj, o coc zapytam: zali przysięgniesz
 5717  1,5 |            nabożeństwem, gromadki ludzi opowiadające sobie nowiny. W jednej z
 5718  2,4 |           spotkania, słysząc van Krista opowiadającego o niesłychanych zwycięstwach
 5719  1,7 |           dostali się do niewoli. Ale w opowiadaniach jeńców nie było nic nadzwyczajnego:
 5720  2,2 |                 księcia mazowieckiego i opowiedz mu wszystko, co się tu stało,
 5721  2,6 |           jedźcie, rycerzu de Lorche, i opowiedzcie mu, co tu się działo. Obcych
 5722  2,11|              niezmiernie, tak jak jakaś opowieść rycerska lub jedna z takich
 5723  2,5 |              tylko, aby jak najbardziej opóźnić okropną chwilę. Jakoż tak
 5724  2,7 |            powrotem o dwa albo trzy dni opóźnię, gdyż - sam pozwawszy, stanąć
 5725  2,1 |           bardzo ciemnej, gdyż szklane, oprawne w ołów gomółki przepuszczały
 5726  1,2 |                w srebro i kość słoniową oprawny. Wszystko to było nowe,
 5727  2,34|                  Komtur zamkowy sam ich oprowadza, a potem pójdą do wielkiego
 5728  1,5 |             wrócił do kraju i czekał na opróżnienie której ze stolic, spodziewając
 5729  2,21|                powtórnie bukłak do ust, opróżnił go całkowicie i jakby nie
 5730  2,21|               mam robić? - spytał nieco opryskliwie Maćko. Na to Zbyszko nie
 5731  2,3 |              widziano, i nakazał pościg opryszków na całej granicy swego księstwa,
 5732  1,16|               ów ulżył znacznie, tak że oprzytomnieli obaj, stali tylko bladzi
 5733  1,5 |                 dawajcie! Pojedziemy na ops! jak mawiał nieboszczyk
 5734  1,5 |               Zawisza z Kurozwęk!~- A z opsu do piekła, jak mówił diabeł! -
 5735  1,6 |                  kapitan i halebardnicy opuścili broń, albowiem wszyscy zrozumieli,
 5736  1,7 |          pierwsze moje prawo to wy. Nie opuściliście mnie, to i ja i was nie
 5737  2,25|                 proch.~Siły wszakże nie opuściły jej i nie straciła przytomności,
 5738  2,11|               Słuchajcie -rzekła. - Nie opuścim was. Pojedziecie z nami~
 5739  2,10|                zmieszała się okrutnie i opuściwszy długie rzęsy, zapłoniła
 5740  1,26|                  Leśny dworzec książęcy opustoszał. Księżna wraz z dworem i
 5741  1,6 |           prawie zupełnie i tylko przez opustoszałe ulice przeciągały od czasu
 5742  2,46|               zmienił się całkowicie: z opustoszałej osady czynił się wsią ludną
 5743  1,6 |              spieszył pod zamek. Miasto opustoszało tak, że zostali w nim tylko
 5744  2,21|          opatrzył go żywnością, która w opustoszałym kraju przydać się mogła,
 5745  1,3 |                woli Bożej wolno mu jest opuszczać piekielne podziemia i ukazywać
 5746  1,11|                 przywiozła, niczego nie opuszczając, gdy zaś wspomniał o dwóch
 5747  2,41|                i dni. Rąk wprawdzie nie opuszczał, wstawał do dnia, jeździł
 5748  2,27|           choroba, dość że gorączka nie opuszczała jej odtąd prawie aż do końca
 5749  1,7 |              dworach zagranicznych, nie opuszczało umyślnie Krakowa, nie wiedząc,
 5750  2,11|             dopiero dziesiątego dnia po opuszczeniu Płocka przejechali granicę
 5751  1,25|       wzruszenia przymknięte, rączy -ny opuszczone wzdłuż sukni - i przypominała
 5752  1,21|          zatrzymał się i hucząc, począł orać nogami ziemię, jakby podniecając
 5753  1,2 |                 Pazurami będziesz w nim orał? bez chłopów?~-Nieprawda!
 5754  1,5 |         wprawdzie niejednokrotnie nazwy Ord Złotych, Sinych, Azowskich
 5755  1,5 |              obiecał, wraz z całą Złotą Ordą pokłoni się Krzyżakowi.~
 5756  1,5 |              domowe między pojedynczymi Ordami nie były mu dobrze wiadome.
 5757  1,5 |                na tronie Złotej i Sinej Ordy - i uznan "synem". Lecz
 5758  1,4 |                Pomyślawszy jednak, że o orędownictwo księżny za Zbyszkiem dość
 5759  1,5 |               dobrodziejką i osobliwszą orędowniczką Zakonu. Słowa jej wiele
 5760  2,49|                nad naszą świętą królową orędowniczki. Walne spotkanie nastąpi
 5761  1,6 |                za tobą wstawi. Dobry to orędownik - obaczysz! - co?~Zbyszko
 5762  1,4 |               też, ale im więcej będzie orędowników, tym będzie dla młodziaszka
 5763  2,48|          oblicze, jął wspomagać ludźmi, orężem i zbożem z żyznych ziem
 5764  2,1 |            podobniejsza do rzezi niż do orężnej rozprawy. Młody i zapalczywy
 5765  2,48|            tylko dziady, ale klechowie, organiści, różni słudzy klasztorni,
 5766  1,3 |           jeszcze wówczas po kościołach organy i poczęły to potrząsać całą
 5767  2,41|            karczunkiem przysposobił pod orkę opat, zapuszczono z braku
 5768  2,2 |                  gdyż oto widzę białość orłowych piór na powietrzu i szpony
 5769  1,3 |            rzeźby. Zakonnik przybrany w ornat wyszedł ze mszą, skłonił
 5770  2,7 |               śnieg powolnym krokiem ku orszakowi, który przejechawszy bramę,
 5771  1,20|                 de Dan-veld, starosta z Ortelsburga, czyli ze Szczytna, którego
 5772  1,21|             rumakiem, gniotąc go łbem i orząc z wściekłością rogami jego
 5773  2,38|          gospodarstwa ja! Topór głębiej orze od pługa... Pana i dziecko
 5774  2,30|        zgniótłby go w dwóch palcach jak orzech, czy dlatego że duszę miał
 5775  1,2 |               przeciągnęła się, gdyż po orzechach podano słodkie placki pełne
 5776  1,20|            diabeł w głowie jako czerw w orzechu i gotów po nocy na którego
 5777  1,25|               rada była czym-kowiek się orzeźwić, więc skoczyła po lutnię
 5778  2,19|               gąszczów jak jadowity rój os, których gniazdo niebaczny
 5779  1,20|                 do ogniska, przy którym osacz-nicy ponarzucali im skór żubrzych
 5780  1,20|                ale że przybywają wraz z osacznikami przez babską ciekawość albo
 5781  2,24|                 niespodzianie przez psy osaczon gotuje się do rozpaczliwej
 5782  2,19|              cofając, i ciąć na kształt osaczonego przez psy odyńca. Natomiast
 5783  2,25|                 tam, gdzie zdarzyła się osada, mieszkaniec mniej był nieużyty,
 5784  1,20|                gdyby były, już by dawno osadnicy puszczańscy pasy z ich skóry
 5785  2,25|            zbliżał się ku takim borowym osadom, ale wysypywał się z nich
 5786  2,26|                Zygfryd wisi! - zawołał, osadzając przed Jagienką konia.~-
 5787  2,33|               wielki mistrz miał tam do osądzenia sprawę o rybołówstwo między
 5788  1,20|                do wojny mieli.~- Bóg to osądzi - rzekł de Lorche.~- Może
 5789  1,4 |                  rzekł Maćko. - Ale nie osądzicie go surowie, gdy całą sprawę
 5790  1,10|               wełną do góry. Dopadłszy, osadziła na miejscu konia; przez
 5791  1,5 |                 ostatecznym łaskawiej-ć osądzono! Radżeś tej krwi?~Lecz Lichtensteinowi
 5792  2,19|          wszystkie w żelazne naczółki z osadzonym we środku stalowym rogiem.
 5793  2,11|      zmarszczyła brwi i rzekła surowym, oschłym głosem, którym zawsze mówiła,
 5794  2,8 |                  poczuwszy w sobie grot ości, chowa się jak może najgłębiej
 5795  1,19|                mniej było niż w krajach ościennych. Zresztą, kto jechał z pocztem
 5796  1,10|                pochwycili co prędzej za osęki, za drągi i stanęli w groźnej
 5797  1,8 |            pięści w ojczyźnie, próbował osiadać w sąsiedztwie Spychowa,
 5798  2,27|              coraz bledsza, a na twarzy osiadają gęsto drobne krople potu.~-
 5799  1,11|                 wydawały się niższe, bo osiadły i zasunęły się w ziemię.~
 5800  2,25|                 go jej pozbawiać.~Ale w osiadłych stronach łatwo już szła
 5801  2,25|        ustępowali. Później, w kraju już osiadłym, ze szlachtą i włodykami
 5802  2,20|            naładowanych nowymi kołami i osiami dla owej wyprawy, która
 5803  2,11|                 raczej kupcy w miastach osiedli, w dobrym utrzymywali stanie,
 5804  2,49|                się przy tym tu ożenił i osiedlił, jakże mi było przeciw wam
 5805  2,31|                 wiedząc, czy się na nim osiedzi, i jak gdyby świadomszy
 5806  1,26|           służyć.~- To już wasza miłość osiędzie na dziedzinie! - rzekł z
 5807  1,22|               więźniem, nie gościem, tu osiędziesz.~I widocznie cierpliwość
 5808  1,3 |                  przerwał uczony opat - osiem roków temu została ona w
 5809  1,6 |              się potykał, bo mu chyba z osiemdziesiąt lat. Na to Maćko:~- Słuchaj,
 5810  2,29|                 świeżym żalu, w świeżym osieroceniu i wnet po takiej strasznej
 5811  2,5 |                go do walki ze strasznym osiłkiem, którego powinien był jak
 5812  2,45|             Rogowa i innych miejscowych osiłków, którym pod względem ćwiczenia
 5813  1,19|            Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka, na którym odbyła się ucieczka
 5814  2,7 |        wyjdziesz, ale nie będziesz mógł oskarżać Zakonu, gdyż język, którym
 5815  1,19|            wydali, więc jej w duszy nie oskarżał, zwłaszcza że dzieckiem
 5816  2,33|            między narodami i po dworach oskarżano Jagiełłę i Litwę o chrzest
 5817  2,7 |             słał listy do mistrza nie z oskarżeniem, ale rozpytujące - i rzecz
 5818  2,2 |            zawsze wszystko razem... Gdy oskarżym Danvelda, zechce się mścić
 5819  2,21|                 ale gdy poznali, że ich oskoczono ze wszystkich stron, dopieroż
 5820  2,32|              potęgą, której nie zdołały osłabić chwilowe klęski, odurzył
 5821  2,25|            szczędził, a na późny wiek i osłabienie Zygfryda nie zważał. Cierpiał
 5822  2,23|  nieprzyjacielsku, ale młodzian tak był osłabion poprzednią walką z olbrzymim
 5823  2,10|        oprzytomniał całkiem i pomimo że osłabł jeszcze bardziej, kazał
 5824  2,25|                niej za dużo". I ta myśl osładzała mu trudy pochodów, bo zresztą
 5825  1,4 |           dzwona, i w białej płóciennej osłaniającej od kurzu opończy, spod której
 5826  2,33|             gdyby te fale Nogatu, które osłaniały z jednej strony straszną
 5827  2,7 |              się do wykrętów, matactw i osłaniania krwawych zakonnych postępków,
 5828  2,26|               rozświecały już co chwila oślepiającym blaskiem groźne niebo i
 5829  1,21|             sobą, wichrzące po polanie, oślepione trwogą i szukające na próżno
 5830  1,10|                Boga! coże to jest? Czym oślepł, czy mi się zdaje...~- Jeden
 5831  1,28|            przytłukły... żeście na wpół oślepli i że chcecie dziecko widzieć...
 5832  1,25|                 dni parę może i całkiem oślepnie. Prosił nawet usilnie wysłannik,
 5833  1,12|           niespodzianie chwycą go jakie oślizgłe ramiona topielca albo zajrzą
 5834  2,14|                przy tym znajdował pewną osłodę w myśli, iż będzie obu pannom
 5835  2,24|        przyczyną uwolnion, każę rózgami osmagać". Wzruszyło ich i to także,
 5836  2,5 |          Danuśkę się upomni. Już-ci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie
 5837  1,21|              Mocarzewa, który w puszczy ośmielał się i na samego księcia
 5838  2,3 |        zagarniając ich stada, by jednak ośmielili się zahaczyć samego księcia
 5839  1,30|                 i na rycerską cześć nie ośmielilibyśmy się nie wierzyć, ale i wam
 5840  2,36|         albowiem oboje księstwo razem z ośmiorgiem dzieci pojechali w odwiedziny
 5841  1,1 |                od nich? Ile ci roków?~- Ośmnasty - odpowiedział Zbyszko.~-
 5842  1,20|                posrebrzał coraz mocniej ośnieżoną puszczę za dworem. W małych
 5843  1,25|                wstał wiatr, zaszumiał w ośnieżonym lesie, lecz zaraz ścichł.~
 5844  1,20|                płomień, albowiem miał i osobiste do niej powody. Oto i on
 5845  1,23|              znoszą, zasię do walki bez osobliwego pozwoleństwa mistrza albo
 5846  1,17|            opata przejednam... Zycha mi osobliwie żal.~Tu spojrzał w oczy
 5847  1,5 |              zarazem prosił, by w dowód osobliwszej jego miłości dla obojga
 5848  2,9 |                 z ciebie pacholik!... i osobliwy, bo z takiego można się
 5849  1,21|                 trzymały się one zwykle osobno, szły teraz pomieszane razem,
 5850  2,22|                zaledwie pierwszy brzask osrebrzył drzewa, zerwał się pierwszy
 5851  2,48|                mówili mi tak: stary von Ost, dziedzic Drezdenka, w czasie
 5852  1,17|                mi wola była na gościńcu osta-wić, to wam do tego nic. Ot,
 5853  2,11|               Bogdańca zapisane, ale co ostaje, a na klasztory i na opactwo
 5854  1,1 |                brat umarł, a jak umarł, ostałem sam z sierotą. Myślałem
 5855  1,19|              zarżnęli, a zasię skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem,
 5856  2,8 |                Tak ci to pilno do domu? Ostańże z nami.~Lecz ona nie chciała
 5857  2,21|           napotkać w jakiejś wielkiej i ostatecznej z Krzyżakami rozprawie.~
 5858  1,5 |                 kilka miesięcy życia do ostatecznych rozporządzeń i pożegnania
 5859  2,23|           zaświta, bo teraz noc krótka. Ostawajcie z Bogiem, wasze miłoście!~-
 5860  1,30|           dziewczyna miała jechać, a ja ostawałem chory i śmierci bliski.
 5861  1,22|                    Przecież mnie tu nie ostawią - odrzekł Zbyszko. Jakoż
 5862  2,6 |                 młodego pana, by go nie ostawiał.~- Ja poprzysiągł, że waszej
 5863  2,27|     nieprzytomne oczy i znów ją pytał: "Ostawisz mnie? Nie żal ci? Wolisz
 5864  2,31|                którzy żubry wywodzili z ostępów za rogi i łamali kości niedźwiedziom,
 5865  1,13|          pokazał Zbyszkowi podługowatą, ostrą drzazgę, która się była
 5866  1,13|            Będziecie zdrowi. Biludowi z Ostroga wbili ogniwa od kolczugi
 5867  1,30|             sterczał na wałach olbrzymi ostrokół, a chociaż poprzednio nieraz
 5868  1,30|              czuwających na wałach przy ostrokole gródka.~Pątnik i służka
 5869  2,9 |             albo będę w Zgorzelicach za ostrokołem jako w więzieniu siedzieć,
 5870  2,1 |             halabardy, topory, kusze, w ostrokoły, drągi, powrozy i we wszelką
 5871  2,49|                  i poznański Sędziwój z Ostroroga, i sędomier-ski Mikołaj
 5872  1,7 |              wedle ojców na cmentarzu w Ostrowiu.~Nie wszyscy jednak ojce
 5873  1,12|               tym zbliżaniu się coś tak ostrożnego, że Zbyszka ogarnęło zdziwienie.~-
 5874  1,21|           chrapiąc, zbliżając się coraz ostrożniej, ale coraz bardziej, póki
 5875  2,5 |            skupił się w sobie, stał się ostrożniejszym i w uderzeniach jego coraz
 5876  1,13|                więcej nie chciała przez ostrożność Jagienka pozwolić. On zaś
 5877  1,19|            takiej zapowiedzi lepiej być ostrożnym, i odrzekł:~- Gdybym chciał
 5878  1,12|               wyrwać, ale zadziory przy ostrzach wstrzymały, więc poczuwszy
 5879  1,5 |                i na topory z ołowianymi ostrzami, a w końcu, jak ucztują
 5880  2,22|                 na przedzie i że w porę ostrzegą, stary rycerz mówił tymczasem
 5881  1,26|            radzono im zostać na nocleg, ostrzegając ich przed wilkami, które
 5882  1,23|                i na moją rycerską cześć ostrzegę księcia mazowieckiego i
 5883  1,25|                i dlatego wpierw jeszcze ostrzegłem tego rycerza, któren mi
 5884  2,35|               gdy ma w głowie, za każde ostrzejsze słowo wraz brodę ci wyszarpie
 5885  1,12|                wyraźne, swąd czynił się ostrzejszy; wkrótce dało się słyszeć
 5886  2,22|             nich niespodzianie.~- A nie ostrzeże ich?~- Nie. Lepiej on mnie
 5887  2,25|            turów, gdzie straszne odyńce ostrzyły krzywe kły o korzenie sosen
 5888  2,25|                 tak wielkiej, że byłaby osunęła się na ziemię, gdyby trzymały
 5889  2,22|            krzyknął przeraźliwie i ręce osunęły mu się bezwładnie ze Zbyszkowych
 5890  2,17|            mieszkaniec miasta i okolicy oswajał się nieco z obczyzną; tu
 5891  1,6 |                objęcia swoim kochankom, oświadczając, że byle zasłużyli na śmierć -
 5892  1,5 |        kasztelan Jaśko z Tęczyna głośno oświadczał, że jeśli Krzyżak się zatnie,
 5893  2,31|             zdołał. Co gdy rzekła, wraz oświadczyłem, że będę walczył ze smokiem.
 5894  1,30|          wszystkiemu srogiemu rycerstwu oświadczyli -jako i jest prawda - że
 5895  1,20|               płomienia padał na śnieg, oświecając zarazem te dzikie postacie
 5896  2,30|             cisy. Płonące beczki smolne oświecały je jasnym żółtym płomieniem,
 5897  2,7 |            podnosząc mocno latarnię, by oświecić komturowi drogę. Na końcu
 5898  2,7 |               mówi, podniósł latarnię i oświecił jego twarz, bladą strasznie,
 5899  2,8 |                 i powiada tak: "Jadę do Oświęcimia, a potem do Glewic, a wy
 5900  2,8 |                gości do księcia Przemka oświęcimskiego, i jego z sobą prosi. A
 5901  2,9 |            zdziwił się, ujrzawszy mocno oświecone błony okien. Parobcy też
 5902  2,7 |              kołysząc latarnią w stronę oświeconych kaplicznych okien. Po drodze
 5903  2,1 |                czasie, gdy oczy Juranda oswoiły się ze zmrokiem, dostrzegł
 5904  1,23|             wszelkimi niebezpieczeństwy oswojon, więc zwietrzył jakieś niebezpieczeństwo.
 5905  2,1 |             zamkowy trzymał na łańcuchu oswojonego niedźwiedzia.~Jurand potykał
 5906  2,7 |              walce dopiero wówczas, gdy oszalałego z bólu i wściekłości rycerza
 5907  2,10|              między ludzi, zdejmuje dla oszczędności na błotach. Maćko, zasłyszawszy,
 5908  2,46|             kasztelu, na co Maćko, choć oszczędny, nie patrzał niechętnym
 5909  2,49|            wojuje i kościołów nawet nie oszczędza. Więc gdy ich przywiedziono (
 5910  2,19|              poddać się, gdyż sami, nie oszczędzając jeńców, wiedzieli, że nie
 5911  1,5 |              nie nacierali zbyt ostro i oszczędzali "węgierskiego gościa", którego
 5912  1,26|               zaś smutku i płakania jej oszczędzić.~Zbyszko pochylił się po
 5913  2,11|              równie jak w Sieradzu, nie oszczędzono nawet kościołów i księży,
 5914  2,17|          przypatrywał się z ciekawością oszczepom o grotach wąskich i długich,
 5915  1,30|                swą cnotę zebraliby jeno oszczerstwa i skargi... O tak! źli i
 5916  1,21|                na której wiatr poruszał oszronionym sitowiem i bezlistny-mi
 5917  1,23|              nie chcą dotrzymać - oboje oszukać i oboje zgładzić - rzekł
 5918  1,22|             Bogiem nie wojuj, bo Go nie oszukasz!~I położywszy ręce na ramionach
 5919  2,1 |           dziecko i nie postępował jako oszust i zdrajca łamiący przysięgi
 5920  1,19|                 mówiąc, że cię wziął za oszusta i rzezimieszka?~- Żebyż
 5921  1,19|          podejrzanie i mógł być prostym oszustem. Więc po chwili milczenia
 5922  1,19|                 się, iż wielu podobnych oszustów włóczy się po drogach, durząc
 5923  2,43|                 w kopaniu rowu mającego otaczać kasztel.~ ~
 5924  1,4 |                pańskie i mieszczańskie, otaczające zewsząd miasto, za nimi
 5925  2,27|              świętość nieśli. Niewiasty otaczały ją najtkliwszą opieką. Mężowie,
 5926  2,8 |          wskrzesił, ni Jagience łez nie otarł. Ot im zabawa... Sześć niedziel
 5927  2,18|           zwierz leśny i dopiero niemal otarłszy się o nich, rzucał się z
 5928  2,50|                piechoty, gdy się o nich otarły, odskakiwały co prędzej
 5929  2,26|                 i nicość, i jakby jakaś otchłań okropna wypełniona przerażeniem,
 5930  2,19|            kształt wyjętej z wody ryby. Otoczeni ze wszystkich stron Niemcy
 5931  2,17|         rycerstwem. Obóz stał w nizinie otoczonej borem i bagnami, zatem ubezpieczon
 5932  1,21|               krzyczeć o ratunek. Jakoż otoczono go ze wszystkich stron,
 5933  2,39|            czele długiego szeregu wozów otoczonych zbrojną czeladzią ruszył
 5934  2,48|           wyjaśnioną. Gdy zaś w Krześni otoczyła go jak zwykle ciekawa nowin
 5935  2,19|         pierwszego uderzenia nie mogła. Otoczyło przy tym ją samą mrowie
 5936  1,21|                 rozstawione w tak zwaną otokę, miały pędzić wszelkie żywe
 5937  2,7 |                nocy? - mówił Zygfryd. - Otom utrudzon bez miary, ale
 5938  1,2 |                 przed połogiem królowej otrąbią, tedy na zlegnięcie ani
 5939  1,5 |               uderzę, a trębaczowi każę otrąbić, że go na śmierć wyzywam.
 5940  1,2 |                   To, widzę, nie z byle otrokiem sprawa - rzekła księżna.
 5941  1,10|          dworzan, czyli jako oni zowią: otroków, tego byście i bez dwie
 5942  2,42|                czemu się ze smutków nie otrząchniesz? Czego ci trzeba?~- Bo ja
 5943  2,30|                  A Zbyszko spytał znów, otrząsnąwszy się z żałosnych wspomnień
 5944  2,37|      wypoczniesz - z żalu i boleści się otrząśniesz - a potem ruszysz, dokąd
 5945  2,34|            wiedział - kto się o waszych otrze, to jako od jeża odskoczy.~-
 5946  2,40|              świat obaczyć, o ludzi się otrzeć, ćwiczenia rycerskiego nabrać
 5947  1,20|           wkrótce, panie, złote ostrogi otrzymacie. Nie odmawiam ja urody tej
 5948  1,19|                 gdyż na to pozwoleństwo otrzymałem, prócz tego odpusty i relikwie
 5949  1,3 |               młodych rycerskich czasów otrzymanej, oczy przenikliwe, wyniośle
 5950  1,2 |                darem od hojnego Witolda otrzymany, a przeznaczon na wykupno
 5951  1,32|               skręcił ku zamkowi, który otulony w tumany podnoszące się
 5952  2,18|             piętrzyły się pościnane dla otwarcia drogi pnie starych sosen.
 5953  2,11|                 budzić, ale sam równo z otwarciem bram poszedł do miasta,
 5954  1,10|                 szybkiej jazdy po lesie otwarła.~ ~
 5955  2,14|                Juranda, zbliżyła się do otwartego okna, wspięła się na ramę
 5956  1,20|          przygrzany słońcem kraśnieje i otwiera się coraz bardziej, tak
 5957  2,21|            piersi matki i począł łykać, otwierając i zamykając na przemian
 5958  2,50|               Lubeń, przed wojskami zaś otwierała się szeroka na milę przestrzeń
 5959  2,17|           uspokoił się nieco i rzekł:~- Otwierali odmieńce zamki i więzienia.
 5960  1,6 |                 twarzach z powycinanymi otworami na oczy. Lud bał się tych
 5961  1,32|                którym były poprzecinane otwory na głowę i ręce, następnie
 5962  2,7 |              daj znak: porusz ręką albo otwórz na jedno mgnienie oczy -
 5963  1,32|             konia, brama nie będzie wam otworzona.~Jurand pozostał chwilę
 5964  2,1 |             szczytnieńskiego. Pachołek, otworzywszy drzwi, cofnął się na powrót
 5965  1,20|                 dość młody jeszcze, ale otyły, z twarzą chytrego piwoźłopa
 5966  2,30|              wykupem za niego jadę.~- A oważ dzieweczka, która cię nałęczką
 5967  2,42|                 okadzania ziółmi, które owczarz miejscowy zalecił, ni odwary
 5968  2,49|             odziani mimo pory letniej w owcze tułuby, wełną do góry. Większa
 5969  1,26|             mnie przyczepił jak rzep do owczej wełny?... Mówiłeś, że chcesz
 5970  2,24|            którymi tak sprawnie władała ówczesna lechicka szlachta, byłby
 5971  2,11|              przed tygodniem, ale wedle ówczesnego zwyczaju odprawiano msze
 5972  1,5 |                 ani jednego człowieka w ówczesnej Europie, który by nie słyszał
 5973  2,5 |                 natychmiast. Wolno było ówczesnemu rycerzowi nie zważać na
 5974  1,4 |            Tyńca do Krakowa. Częstokroć ówcześni rycerze, wjeżdżając do większych
 5975  1,5 |            przyszło łatwo, gdyż ludziom ówczesnym, zamiłowanym w drobiazgowym
 5976  2,12|                wpatrzyły się w Juranda.~Owemu zaś zrazu zakwitły policzki,
 5977  2,1 |            cofać i pierzchać, jak stado owiec pierzcha przed wilkiem,
 5978  1,30|                    Jedną ci miałem jako owieczkę, jako jedno serce w piersiach,
 5979  2,1 |               tego wilka nieraz jeszcze owieczki zakonne zapłaczą.~- A nasze
 5980  2,25|                w których łatwiej było o owies. Sam siebie Hlawa nie szczędził,
 5981  2,1 |                można by go grochowinami owinąć i po jarmarkach prowadzać..."
 5982  1,25|                 biały płaszcz na śniegu owinął. Może to był Krzyżak! gdyż
 5983  1,19|           Turczynka, aby mu ją podał.~I owinąwszy się w nią szczelnie, wkrótce
 5984  1,6 |                 wianka, białą zasłonę i owinęła w nią całkiem głowę Zbyszka,
 5985  2,7 |                i jakiś ciemny przedmiot owinięty w szmatę i rzekł do siebie
 5986  1,20|                 rzemienie i tym podobny owoc ludzkiej przemyślności,
 5987  2,1 |                a zarazem nacieszyli się owocami zdrady, którą na współkę
 5988  1,4 |              przy nich sady pełne drzew owocowych, gaje lipowe, bocianie gniazda
 5989  2,25|                 i konie wszędy karmiono owsem lub jęczmieniem. Jechał
 5990  1,12|               toporem - i niedźwiedź go ozdarł. Broń czego, Boże, Maćkowi
 5991  1,23|          Jungingen, który jest wzorem i ozdobą rycerstwa, rzekł mi raz
 5992  1,4 |             zgoła kamiennych, wysokich, ozdobionych przystawkami i czarnym krzyżowaniem
 5993  1,4 |         brzegach wpuszczoną nicią złotą ozdobne. Mikołaj z Długolasu, który
 5994  2,34|                 Na kościele są arabskie ozdobności, o których powiadali Krzyżacy,
 5995  2,13|            strachu zachorzał, a gdy zaś ozdrowiał, bał się już na Jurandównę
 5996  2,22|          przypadło na cię spokojnie się ożenić, a mnie spokojnie przy was
 5997  1,4 |                  żeby taki zginął przed ożenkiem...~- Szkoda by! - powtórzył,
 5998  1,19|              wedle zwyczajów rycerskich oznaczało, że bić się ze sobą gdziekolwiek
 5999  1,25|             Ciechanowie o wszystkim nie oznajmi. Natomiast miał ksiądz Wyszoniek
 6000  1,28|          Wyszoniek.~- Jak raz Jurandowi oznajmią, że dziewka u nich, to się
 6001  1,5 |               się po wieżach, a zarazem oznajmiając, iż msza niebawem się rozpocznie.
 6002  2,3 |                od dziedzica ze Spychowa oznajmiający, że córka jego pochwycona
 6003  2,25|           przerwało wejście Jagienki.~- Oznajmiłam mu - rzekła - nowinę ostrożnie,
 6004  2,24|                   odpowiedział Maćko.~I oznajmiwszy, kto jest, zapytał, czy
 6005  2,5 |               ozwała się pierwsza trąba oznajmująca wejście zapaśników, wszystkie
 6006  2,31|                 znowu huk trąb i kotłów oznajmujących przybycie księstwa Januszów
 6007  1,28|                pismem z waszą pieczęcią oznajmującym, ja-koście chorzy, jako
 6008  2,32|           kłamstwo odziedziczył razem z oznakami mistrzostwa, a od wczesnych
 6009  1,15|         wymiarkować?~-Nijak nie może! - ozwali się zgodnym chórem wędrowni
 6010  1,19|                czekać, jako luty zwierz ozwie się w boru. Zginę, jeśli
 6011  2,18|         Nadzieja dobrej bitki widocznie ożywiła go znacznie, bo w twarzy
 6012  2,7 |           wierzchu prawego barku aż pod pachę, zagłębił palce, przesunął