13-brzyd | buch-czerw | czesc-drzem | drzen-gospo | gotfr-kanon | kapad-krzak | krzat-magic | magii-nacze | naczo-niedo | niedu-obozo | obrab-ogrod | ogrom-pache | pachn-pocze | poczk-pomie | pomij-powit | powod-przem | przen-przys | przyt-rozmo | rozmy-serem | serni-spier | spies-swiat | swici-truda | trudn-uratu | urecz-widuj | widyw-wszys | wtarg-wysli | wyslu-zagor | zagos-zasta | zaste-zgrzy | zgubi-zysko | zytko-zzyl
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
9111 2,5 | straszniejszych był jakiś rozmysł, na który nie gorąca, ale
9112 2,21| było wymiarkować, z jakim rozmyśla wysiłkiem, ale nie trwało
9113 1,11| Maćko zdawał się o czymś rozmyślać, patrząc w ukazujące się
9114 1,25| Zbyszko.~A tymczasem księżna rozmyślała również w swojej izbie,
9115 2,23| już na niebie, a ja wciąż rozmyślam, jako to ono wszystko będzie.~-
9116 1,9 | ma.~Świt przerwał mu te rozmyślania. Dzień wstawał jasny, ale
9117 2,9 | na świece!~Na podobnych rozmyślaniach prędko zeszła mu droga z
9118 1,11| się tak zapamiętał? O czym rozmyślasz?~- Bo... widzicie... po
9119 2,41| odpowiadał na nie z taką uwagą i rozmysłem, jakby je pierwszy raz słyszał.~-
9120 2,9 | w rękę, chłopak - że się rozmyśliła i woli zostać w doma.~-
9121 1,19| burzył się przeciw Jagience rozmyślnie, sądząc, ze tym sposobem
9122 2,11| Nie czynię ja nic przez rozmysłu, nie bój się! Bo jeśli mi
9123 1,11| statki, a na drugim spyża różna. Są placki i mąka, i słonina,
9124 1,5 | na jedno skinienie króla roznieść na mieczach, wysilali teraz
9125 1,10| na kopytach to robactwo rozniesiem". Tak to oni się chwalili,
9126 2,25| Twarz miał tak białą, że nie różniła się wiele od mlecznej barwy
9127 1,20| na Niemca popatrzeć. Wnet rozniosło się przez ludzi Zbyszkowych,
9128 2,36| i kwiatem lipowym, który roznosił woń miodową. Więc wezbrało
9129 2,33| ruch jak na jarmarku. Echo roznosiło odgłos młotów i dłut krzesających
9130 2,9 | był pijany, tylko nieco rozochocon, więc wracając do domu,
9131 1,11| masz!~- Wina! - zawołał rozochocony dziedzic Zgorzelic, Jagienka
9132 1,2 | jasność, zieloną u góry, różową od spodu, a pod nią jakby
9133 1,20| oczęta i twarz wyszczypaną na różowo przez zimne leśne powietrze:~-
9134 1,2 | Czynił się brzask coraz różowszy, jaśniejszy. Świat budził
9135 1,2 | niektóre jeszcze niedorosłe, w różowych i liliowych wianuszkach
9136 2,27| wyraźne, że nieraz porywała go rozpaczliwa chęć zawrócić, wyzwać martwicę,
9137 2,5 | przez chwilę tłumił jeszcze rozpaczliwe ruchy przeciwnika, wreszcie
9138 2,24| psy osaczon gotuje się do rozpaczliwej obrony.~A wtem od kopca
9139 2,48| wprawdzie, że wojna nie rozpala się tak od razu jak ogień
9140 1,12| i błogo. Nareszcie zorze rozpaliły się na niebie, od których
9141 1,1 | święty zakonnik, który po rozpalonym żelezie boso mógł chodzić,
9142 2,40| ma głowę! czysty ceber!~I rozpamiętywał każde jego słowo, a raz
9143 2,6 | szczęśliwy i cały oddany rozpamiętywaniu urody Jagienki z Długolasu,
9144 1,5 | następne. Za Anną Danutą rozparł się wygodnie na szerokim
9145 2,32| ziemiach samowola, srogość i rozpasanie komturów deptały prawa,
9146 2,6 | wedle praw czci rycerskiej rozpatrzą. A ci zaś wybiorą jeszcze
9147 2,6 | się dobrze w tych sprawach rozpatrzy, to w końcu będzie rad.
9148 1,10| jednym skokiem, upadł z rozpędu na przednie nogi, ale podniósł
9149 2,49| inne odgłosy. A potem wiatr rozpędzał chmury i wpośród ich strzępów
9150 1,17| grzmotnął nim o podłogę, aż z rozpękłego płótna posypały się pieniądze.~-
9151 2,1 | widząc straszliwą siłę i rozpętanie męża, zbili się w kupę,
9152 2,11| łamał; bór giął się pod tym rozpętanym tchnieniem i nawet w przerwach
9153 2,50| stopnia, że niepodobna było rozpiąć namiotu, w którym król zwykł
9154 2,36| Danuśki.~I to rzekłszy, rozpłakał się rzewnie, a ona objęła
9155 1,6 | poczęła wołać z całej siły rozpłakanym dziecinnym głosem:~- Mój
9156 2,48| połknął, chyba mu brzuch rozpłatasz, co daj Bóg, abyśmy prędko
9157 2,15| ze Rżniewa, który umiał rozplątywać nici namotane przez przebiegłość
9158 1,14| przy tym:~- Najlepiej go rozpleć, to wiatr zaraz wysuszy.
9159 1,12| na chruścianych ścianach, rozpłukały z czasem dżdże - miejsce
9160 2,26| jeszcze co innego: oto śmierć rozpłynęła się w jakiś białawy obłok,
9161 1,20| ciekawe - i tak cudna, że aż rozpłynęło się serce nie tylko w Zbyszku,
9162 2,43| usłyszy, od czego stopnieje i rozpłynie się w niej dusza. Ale Zbyszko
9163 1,21| uczynkami zdobędziecie!~Rozpływało się od takich słów chciwe
9164 2,1 | obłąkany, sam skoczył ku nim i rozpoczęła się walka dzika, niesłychana,
9165 2,3 | było, że gdyby Krzyżacy rozpoczęli wojnę z nim lub z Ziemowitem
9166 2,20| gąszcza, w których wnet rozpoczęły się dzikie łowy, pełne wrzasków,
9167 1,6 | Korony obszerne ziemie, rozpoczną się znów napady od strony
9168 1,6 | pani serca jako oznaka, że rozpoczyna się już dla niej życie zaziemskie.~
9169 1,5 | że zwyczajem wieku było rozpoczynać wszelkie uroczystości jak
9170 1,8 | patrona swego w niebiesiech rozpoczynał modlitwę, albowiem utrwaliła
9171 2,47| że wszystko szło dobrze, rozpogodził się nieco - i pierwszy zaczął
9172 1,5 | zamiłowanym w drobiazgowym rozporządzaniu mieniem, zostawiano zwykle
9173 1,5 | miesięcy życia do ostatecznych rozporządzeń i pożegnania się ze znajomymi.~
9174 1,2 | dawniejsze, o których samiście mi rozpowiadali. Źle to było onemu Nałęczowi,
9175 2,34| Groził ci kapitule, że rozpowie po zachodnich dworach, jak
9176 1,19| wspomniawszy o swych ślubach, rozpowiedział Jędrkowi, co słyszał po
9177 1,4 | surowie, gdy całą sprawę rozpowiem.~- Nie ja go będę sądził.
9178 2,26| tak że zupełnie tracił rozpoznanie, co się z nim dzieje, ale
9179 1,10| jednak starszy między nimi, rozpoznawszy rycerzy, odrzekł:~- Księdza
9180 2,1 | rozbiegli się po sali, jak rozprasza się stado szpaków na polu,
9181 2,49| litewscy wiedzieli, że walna rozprawa musi wkrótce nastąpić, nikt
9182 2,21| ostatecznej z Krzyżakami rozprawie.~Temu zaś śpieszno było,
9183 2,1 | do rzezi niż do orężnej rozprawy. Młody i zapalczywy brat
9184 1,6 | młodziankowi pod nogi, a on, rozpromieniony jak słońce, z sercem przepełnionym
9185 1,7 | drugi chałupy w Bogdańcu i rozproszono kmieciów, samotny Maćko
9186 1,32| czując, że mu się w duszy coś rozprzęga, coś łamie, coś kona i mrze
9187 1,19| ale popękali. Jednegom ci rozpukniętego na własne oczy widział.
9188 2,19| otaczający ich pierścień, rozpuścili konie i poczęli gnać na
9189 2,43| albo puszczali się na zbój, rozpustę i pijactwo - albo też, żeniąc
9190 1,23| słuszność, ale sam będąc rozpustnym i niekarnym, nie brał zbyt
9191 2,2 | Wyrzeczcie się rozkoszy i rozpusty, zatwardzijcie wasze ciała
9192 1,10| oszczepem na plecach. W rozpuszczone od pędu włosy powszczepiały
9193 1,10| chory, to o niejedno się rozpyla, niejednego dopatrzy i niejedno
9194 1,26| podnosił je w górę, skręcał, rozpylał, przykrywał nimi wozy, konie,
9195 2,7 | do Spychowa, to niech się rozpyta o drogę". Bo to, co się
9196 1,25| nieszczęście spychowskie rozpytać, a zarazem czegoś się o
9197 2,30| któren stał w pobliżu, a ów rozpytawszy się już poprzednio, z kim
9198 2,7 | mistrza nie z oskarżeniem, ale rozpytujące - i rzecz pójdzie w niezmierną
9199 1,10| z tydzień jadę za wami i rozpytuję ludzi po drodze.~- Rety!
9200 1,15| świeckim. Zauważyła też, że rozpytywał z wielką troskliwością o
9201 1,6 | Zbyszka i Danusię; wzruszony i rozradowany lud krzyczał coraz potężniej: "
9202 2,46| pańsko. Zbyszko zmężniał, rozrósł się, a choć przy potężnej
9203 1,6 | mieście wszcząłby się groźny rozruch. Jakoż ława ludzka rzuciła
9204 1,14| Zbyszko szedł naprzód, rozrywając zielone zwoje, łamiąc tu
9205 2,1 | rozhukany, zapamiętały, łamał, rozrywał i rozcinał strasznymi cięciami
9206 1,23| komandorie, szukając w podróżach rozrywki i przygód. Przybywszy świeżo
9207 2,34| młodzianka odbiło się tylko rozrzewnienie i smutek.~- Będzie czas
9208 1,32| przypominać sobie z pewnym rozrzewnieniem wszystko, co o Zbyszku wiedział:~"
9209 1,12| chłodów jesiennych.~Obaj rozrzucili szałas, zabrali psy, tu
9210 1,32| drzewa, krze i bryły wapienne rozrzucone tu i ówdzie po polach, gdy
9211 2,41| srogiej kłótni: "Zanim ludzie rozsądzą, na Boga się zdaję, który
9212 2,5 | i rzekł:~- Bóg najwyższy rozsądził między wami i prowadził
9213 1,4 | opowiem, żeby go jak najmniej rozsierdzić. Szczęście, żem zdążył kopię
9214 2,10| tamci się gorzej jeszcze rozsierdzili i zawzięli?~- Wilkowie cię
9215 2,34| łkanie chciał potłumić, tak rozskowyczało się w nim serce z nagłego
9216 1,4 | rycerskich przygód, które szeroko rozsławiły jego imię, wyuczył się był
9217 1,12| zabrali psy, tu i ówdzie rozsmarowali trochę miodu po pniach,
9218 1,12| bardziej że zajmował je zapach rozsmarowanego po pniach miodu.~- Bywaj,
9219 1,20| stracili dojadła ochotę.~Maćko rozśmiał się i powtórzył słowa Zbyszkowe
9220 2,9 | choćbyśmy i w nieprzyjaźni się rozstali, nie bałbym się, a to z
9221 1,12| chwycił na ręce w chwili rozstania się z księżną i jak jej
9222 1,25| zaraz po nim miało nastąpić rozstanie, więc chwilami jakiś dziwny
9223 2,39| oczy, jakby chcąc przed rozstaniem napatrzyć się na niego dowoli.
9224 1,4 | powstrzymać i rzekł mu na rozstaniu:~- Jedźcie śmiele, mężny
9225 1,21| wodzą wielkiego łowczego rozstawiać myśliwych długim rzędem
9226 2,5 | w nogach siłę ogromną i rozstawiając je szeroko, mógł utrzymać
9227 1,12| sobie, wytężył ramiona, rozstawił nogi, wygiął grzbiet jak
9228 1,21| gromady Kurpiów, umiejętnie rozstawione w tak zwaną otokę, miały
9229 1,11| piszczkę" w usta, a następnie, rozstawiwszy na niej palce, jął spoglądać
9230 2,7 | zapytał.~Lecz chłopak, rozstrojony ciszą, wypadkami i bezsennością,
9231 1,6 | odrętwienie, nie chciał rozstrzygać żadnych spraw, nie odpowiadał
9232 2,11| gniazda, w którym tak ponuro rozstrzygnęła się część Zbyszkowych losów.
9233 2,19| się coś niespodzianego, co rozstrzygnęło losy uporczywej bitwy. Oto
9234 2,11| To już nie ludzkie sądy rozstrzygnęły, jeno boski. Wielki to był,
9235 2,30| Taczewa dojrzał Zbyszka i rozsunąwszy Mazurów, zbliżył się ku
9236 2,7 | głębokim kominie i mało rozświecał mrok.~- Przyjechali? - spytał
9237 2,20| Ponurą zwykle twarz jego rozświecała tym razem złowroga radość.
9238 1,10| podniosło się jasne słońce i rozświeciło okolicę. Powitali je rycerze
9239 1,2 | i jasne promienie słońca rozświeciły skały, na których pobudowane
9240 2,16| zupełna, chmurna i ciemna, rozświecona tylko przez ogniska, przy
9241 1,25| w zbroi pana de Lorche, rozświetlając zarazem białą sukienkę i
9242 2,26| zasłoną.~W tej chwili burza rozszalała się z niezmierną wściekłością.
9243 1,7 | Żeleźce się mi między żebrami rozszczepiło i szczebrzuch ostał we mnie.
9244 1,30| się cofać w tył, a palce rozszerzać się na kształt szponów drapieżnego
9245 1,2 | złotą wstążeczkę, która rozszerzała się w oczach. Od zachodniej
9246 2,33| śmierci było teraz - nie rozszerzanie chrześcijaństwa, lecz właśnie
9247 2,42| trzeba ku Rusi swe panowanie rozszerzyć, to pokój z Niemcami czyni,
9248 2,49| płonąć od błyskawic i grzmoty roztaczały się ze straszliwym łoskotem
9249 2,41| gdy po dniu znojnym słońce roztapiało się w złotych i czerwonych
9250 2,31| w kożuszku i z liśćmi w roztarganych włosach ganiała na koniu
9251 1,10| pozwolił tu się przywlec.~Tu roztarł pięściami łzy, które wezbrały
9252 2,7 | chodzić po sali w wielkiej rozterce wewnętrznej, gdy nagle wydało
9253 2,30| potrzebuje. Rozrzewnił się też i roztkliwił, opowiadając mu o śmierci
9254 2,8 | Wielkopolsce, gdzie każdej wiosny roztopy bywały większe niż w innych
9255 1,16| począł iść z wolna ku nim, roztrącając po drodze ludzi~i doszedłszy,
9256 1,1 | się, to ją mostem położą i roztratują. Nie sami też między nimi
9257 1,15| to miłe, i gospodarne, i roztropne, i ludziom życzliwe! Hej!
9258 2,13| przydali, boście i mocni, i roztropni.~- A kto was, panienko,
9259 2,23| wystarczy.~- Dziś jakoś roztropniej mówisz niż zwyczajnie. Prawda
9260 1,3 | do tego, lecz tym razem roztropność wzięła górę, albowiem bał
9261 2,25| wstydu uchronić. Prostym, ale roztropnym i nie pozbawionym uczuć
9262 1,4 | kopia Zbyszkowa miała się roztrzaskać o jego piersi, gdy naraz
9263 2,1 | kamienną podłogę, że mózg z roztrzaskanej czaszki obryzgał bliżej
9264 2,11| odbiły mu się na twarzy. Roztworzył ramiona, jakby chcąc zagrodzić
9265 1,4 | zaś rada była, chociaż nie rozumiała dobrze, co jej przyjść może
9266 1,25| zapobiec, po czym zaś rzekł:~- Rozumiałem, że będzie lepiej, aby było
9267 2,5 | kleszczami wszystkie serca. Rozumiano, że tu nie chodzi o wykazanie
9268 2,6 | list. Słuchaj jeno dobrze i rozumiej, że nie jedziesz jako poseł,
9269 2,24| on, jako wielki bywalec, rozumiejący, jaki ma być w każdym zdarzeniu
9270 1,4 | ludziom szlachetnego rodu... rozumiem- ale muszę cię przestrzec,
9271 2,23| żona tego młodego rycerza. Rozumieszże teraz, dlaczego ślakowaliśmy
9272 1,3 | wzrostu, z twarzą suchą, rozumną, z głową wygoloną na wierzchu,
9273 1,16| Bóg da. Ucieszył się z tej rozumnej odpowiedzi Cztan z Rogowa.~-
9274 1,23| Rotgier - wszystko jest tak rozumnie pomyślane, że Bóg powinien
9275 2,40| gotują się daleko rozważniej, rozumniej i potężniej w Krakowie niż
9276 2,42| Maćko, który był człowiekiem rozumnym, a jako bywalec widział
9277 2,43| koniecznie swojemu jeno rozumowi dufać i iść - to idź.~A
9278 1,19| z wyzwaniem przed bramą, rozumując sobie w duszy, że czy Danuśka
9279 2,39| wydziwiając na "babskie rozumy" - ale której słuchał jednak
9280 2,11| miałem, jeno u mnie pierwsza rozwaga, a gęba potem.~To rzekłszy,
9281 1,22| Mniemam, że sprawa warta rozwagi.~- Bo - mówił dalej Rotgier -
9282 1,17| i ludziom przez nią łby rozwalał, toś ty naprawdę jej rycerz,
9283 2,18| dziesięć, dzidami murów nie rozwalisz. To powiedziawszy, ukazał
9284 1,12| Ale ci łeb prawie caluśki rozwalony! o Jezu! To powiedziawszy,
9285 1,12| podniósł się na zadnie łapy, rozwarłszy przednie jak do uścisku.
9286 2,1 | krwią twarz. Jednocześnie rozwarły się wielkie drzwi wchodowe
9287 1,17| Maćko zamyślił się i począł rozważać wszystko, co się stało.
9288 2,16| słusznie prawię, a teraz rozważcie jeno: Nowe Kowno na wyspie.
9289 1,3 | oną wojnę, ale starsi i rozważniejsi tak mówią: "Nie Niemców -
9290 2,40| porywczy i zapalczywy, czy rozważny, a zapisywano wszystko tak
9291 1,19| wyzyskać. Już on poprzednio rozważył to w duszy, iż należy mu
9292 2,11| Maćko chciał to uczynić, ale rozważywszy wszystko, wolał dotrzeć
9293 1,19| która śpiewaniem księżnę rozwesela.~- Aha... młódka... na luteńce
9294 1,2 | nas rybałtów, którzy dwór rozweselają, ale z niej najmilszy rybałcik
9295 2,32| przepełnionych małmazją - nie rozweselał się nigdy. Wówczas, gdy
9296 1,11| Jagienka, chcąc go do reszty rozweselić, złożyła dłoń w piąstkę
9297 2,40| niedźwiedzia na łańcuchu.~Rozweselił się, usłyszawszy to, stary
9298 1,32| pod wieczór wstał wiatr, rozwiał mgły, oczyścił niebo i odsłonił
9299 2,26| zawiodło i poszło na marne, że rozwiała się w niej wszelka nadzieja,
9300 1,17| się w cwał z miejsca, z rozwianymi przez wiatr rękawami, podobny
9301 1,19| póki mnie dobrzy ludzie nie rozwiążą alibo wilcy nie zjedzą.~
9302 2,25| twardy szlachcic mówił: "Rozwiążcie go, to mu dam oręż i za
9303 1,2 | rozwiązał.~- To cię w Tyńcu opat rozwiąże. Lepszy opat od pustelnika,
9304 1,2 | szli w milczeniu, tymczasem rozwidniło się zupełnie i jasne promienie
9305 1,11| Broń czerniała od takiego rozwieszania w dymie i trzeba było często
9306 2,26| nadzieja, jako poranna mgła rozwiewa się nad polami, że wszystkiego
9307 2,49| chmur, które mocny wiatr rozwiewał, świecił jasny wielki miesiąc
9308 2,50| nieco, tak że można było rozwinąć chorągwie. I wówczas pola,
9309 1,23| rycerzy; ci sami często rozwodzili skargi nad zepsuciem braci,
9310 2,41| niedźwiedzich, gdy stare samce, idąc rozwścieczone za samicą, skłonne bywały
9311 1,4 | szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę,
9312 2,8 | onej dziewce w izbie!~I rozżalił się stary w sobie. Pomyślał,
9313 1,8 | przekradali się cicho leśnymi rubieżami, by ubiec jakowyś gródek,
9314 1,2 | jednakże Mazowsze, leżąc na rubieży niemieckiej i widując często
9315 1,6 | swych jasnych włosów, spod rucianego wianka, białą zasłonę i
9316 1,25| sierotko - mówiła - wianek ruciany w tym boru wynajdę! Ni tu
9317 1,6 | całkiem biało, z zielonym rucianym wianuszkiem na jasnych włosach.
9318 2,20| bór, ale jeden ulgnął przy ruczaju i tego zdusili powrozem
9319 2,22| pachołek Maćków, Wit, obuchem w rudą głowę i rozciągnął na miejscu.
9320 1,12| blask rozświecił ogromne rude cielsko niedźwiedzia leżące
9321 2,19| rozmawiać. Naczelnik, tęgi, rudobrody Niemiec, nakazawszy im znakiem
9322 2,40| całymi kępami zielonych i rudych mchów. Cała budowa przysiadła
9323 2,41| jakieś niepokoje albo w porze rui niedźwiedzich, gdy stare
9324 2,31| twarzach. Ale w tej chwili rum uczynił się na dziedzińcu,
9325 1,21| pastwić się nad nieszczęsnym rumakiem, gniotąc go łbem i orząc
9326 1,20| przeważnie również w skóry, ale rumiane jak jabłka i nadzwyczaj
9327 1,6 | sercach widok jej podobnej do rumianego jabłuszka, ale zalanej łzami
9328 1,10| znad ciemnego boru i znad rumianej zorzy podniosło się jasne
9329 2,25| zachodzie słońca pławiące się w rumianych, wygładzonych wodach całe
9330 1,11| zaś, nie dojrzawszy jej rumieńców i zmieszania z powodu ciemności,
9331 2,33| Lichtenstein. wielki szatny Rumpenheim i wielki podskarbi Burghard
9332 2,42| przepiórki odzywać się w zielonej runi zbóż; przyleciały przedtem
9333 2,46| zieleniły się co wiosna runią zbóż rozmaitych; mnożył
9334 1,6 | Pojechał po pogrzebie aż na Ruś.~- No, to i nie ma rady.~-
9335 1,5 | futrem kosztownym; kniazie ruscy w szatach sztywnych a szerokich
9336 1,2 | Zabaczyliście, co prawili Rusini, że Tatarów tyle najdziesz,
9337 2,49| który Litwinom, Żmujdzi, Rusinom, Besarabom, Wołochom i Tatarom
9338 2,16| tych wojnach nauczył się po rusińsku, a potem na dworze Witoldowym
9339 2,21| niego, rzekł:~- To i wy ruszacie ze mną?~- A zaś co mam robić? -
9340 1,11| Lecz Maćko odrzekł, nie ruszając się z kłody:~- Hej! co za
9341 2,44| Kiedyście do niczego, ruszajcie do czeladnej!~- To niech
9342 1,6 | hardego Lichtensteina, powie: "Ruszajże teraz na bory, lasy!" Czuł
9343 1,24| ręką, by Zbyszko się nie ruszał, a następnie, siadłszy przy
9344 1,19| wszędy ludzie jeno ramionami ruszali i śmiali się.~- Bo też to
9345 2,14| były jeszcze w łubach, nie ruszone od czasu wyjazdu ze Zgorzelic,
9346 2,9 | hańbą okrutną i kto żyw, ruszyłby przeciw nim jakoby przeciw
9347 1,27| brzuchami wsparte o zaspy, rwące się jakby do biegu, zakrzepłe
9348 1,24| lepiej posmaruj, nie zaś ry-cerzyka, którego miłujesz. Aleja
9349 2,15| dworu na wiosenny potów ryb do Czerska, gdyż lubili
9350 2,8 | i że człowiek jest jako ryba, która, poczuwszy w sobie
9351 1,2 | rozweselają, ale z niej najmilszy rybałcik i księżna niczyich pieśni
9352 1,4 | złożył, ale jeno dla śmiechu. Rybałtowi, który był szlachcic i człek
9353 1,15| trzy kwartały goić...~Na to rybałtowie, pątnik i klerycy-waganci
9354 1,9 | kwiatuszku najmilejszy, pamiętaj, rybeńko moja złota!~A Danusia, objąwszy
9355 1,14| żałośliwy pisk czajek i rybitew nad głowami. Wreszcie jednak
9356 2,8 | obfitości mokrego żywiołu tylko rybitwowie, natomiast inna wszelka
9357 1,10| śmiejąc się, Zych. - Hej, rybitwy! a czy iście wy?~Tamci stali
9358 1,2 | lepiej, z otwartymi jak rybka ustami.~Zbudziła się dopiero,
9359 2,33| tam do osądzenia sprawę o rybołówstwo między zamkowym staro-stą
9360 1,2 | paniom po trochu, lecz rycerskość Zbyszkowa okazała się szczególnie
9361 1,13| Święty Jerzy jest patronem rycerzów: on ci strzeże wojennika
9362 1,2 | rycerz Danusin! Bywajże, rycerzyku, i oddaj nam naszą miłą
9363 1,6 | znów razie przepowiadano rychłą wojnę z Zakonem. Wiadomo
9364 1,5 | nie zapowiadał jeszcze rychłego połogu, jeśli zaś czyniono
9365 1,22| granicę od drapieżnika i ryczałtem karę za wszystkie winy wymierzył.
9366 2,22| rzecz była umówiona, jął tak ryczeć ze strachu jak cielę, któremu
9367 2,1 | Rad byś pił, mazurski ryju!" - a niektórzy, ulewając
9368 1,10| do podziemnych grzmotów, ryki turów i żubrów, nocami zaś
9369 2,1 | naczyń, wyciem pachołków, rykiem niedźwiedzia, który wyrwawszy
9370 1,13| rozbito mu dwadzieścia jaj do rynki, gdyż na więcej nie chciała
9371 1,4 | przywdziewali na się pełny rynsztunek bojowy. Był wprawdzie zwyczaj
9372 1,13| mężne to, a wartkie jako ryś, a sprawne. Wiecie! jak
9373 1,20| wargami, drugi wysoki o rysach surowych, ale szlachetnych.
9374 2,11| jeszcze wpatrywał się swym rysim wzrokiem w rysy starca,
9375 2,18| pokryte były skórami wilków, rysiów i niedźwiedzi, z głów sterczały
9376 1,27| do twarzy zmarzłego, ale rysów trudno było zrazu rozeznać.
9377 2,31| szlakiem szatę, pod którą rysowała się wyraźnie jej strzelista
9378 2,33| wyrzucali mu bojaźliwość, rysowali go na murach i podmawiali
9379 2,33| ujrzeli rycerze potężne baszty rysujące się na niebie. Dzień był
9380 1,1 | kiedy od króla przyjechał do Ryterswerder książę Henryk, elekt płocki.
9381 2,23| na stronę do tego trupa z ryżymi kudłami, ale teraz musicie
9382 2,15| jawną opiekę, wysłał swych rządców, a wodzem zbrojnemu ludowi
9383 1,5 | tronu uciekł do litewskiego rządcy, wzywając go o pomoc. Jego
9384 2,10| Patrzcie, jako to się rządzą! tak ci od razu do Płocka
9385 2,11| może jeden wóz pójść.~- Nie rządzę ja się, jeno tak mniemam,
9386 2,33| lecz i uczyć się sztuki rządzenia, rycerze - uczyć się sztuki
9387 2,17| trapiące kiedy niekiedy Litwę, rzadziej dawały się we znaki. Natomiast
9388 1,11| całymi Zgorzelicami bez rok rządziła?~- Ano!... Jak wam będzie
9389 2,11| zostawić.~- Obacz, jak się to rządzisz! - odpowiedział Maćko. -
9390 2,43| oczu nie zdejmę, choćbyś rżał głośniej od wszystkich koni
9391 2,9 | się śmiać.~- Czegoż się rzechoczesz?~Lecz w tej chwili Czech
9392 2,24| szczęśliwość będzie jako te wody rzeczne nieprzepłynione". Przy tym,
9393 1,5 | wkrótce, nieboże, lepszym rzeczom w niebie dziwował.~Po czym
9394 1,14| pokazało się jednak, że rzeczułka nieco wezbrała od deszczów
9395 1,32| zawiedzie.~Tymczasem mgły rzedły i jakkolwiek nie rozproszyły
9396 1,5 | miał czarne, zwichrzone i rzedniejące nieco nad czołem, długie,
9397 1,26| chodziło zawsze w pierwszym rzędzie o ród i o dostatki, które
9398 1,32| ruchu, na ogromnym koniu, rzekłby, że to jakiś olbrzym ulany
9399 2,17| spytać, tom się spytał, i rzekłeś mi, że nic nie wiesz.~-
9400 1,2 | Danusię. Po czym spytał:~- I rzekliście, panie, że ona nie ma rycerza?~
9401 2,7 | mu się, że mu coś z góry rzekło: "Wstań i czekaj na powrót
9402 2,23| zostanie? Nic, jeno hańba. Rzekniesz, iże królom i książętom
9403 2,27| przytomnie! Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!~Poruszyła jeszcze
9404 2,6 | spyta was o dowody, tedy rzeknijcie mu tak: "Znać prawdę boska
9405 1,16| Piśmie, on zaś nie mówił rzekomo wprost do Zbyszka, owszem,
9406 2,26| wszystkim, ale nie wziąłem rzemienia z Zygfryda, bo ja dla was
9407 2,5 | przeciętym i pokrwawionym już rzemieniem na ziemię. Van Kristowi
9408 2,5 | jego szyi, i przeciąwszy rzemienną zapinkę hełmu pod brodą,
9409 2,33| Gniazdo też roiło się wiecznie rzemieślniczym i zbrojnym ludem i wrzało
9410 2,49| nieboszczyk ojciec mój wojennym rzemiosłem się zajmował, przeto gdy
9411 1,29| mu usługi oddać, albowiem rzemiosło jego otwierało mu wszędzie
9412 1,8 | wśród drzemiących, zarosłych rzęsą i wodnym rdestem topielisk,
9413 2,6 | jak łania, a ze łzami na rzęsach! Uczyniło mu się kłopotliwie
9414 1,5 | Lecz nagle spod stulonych rzęsów wypłynęły jej łzy obfite -
9415 2,30| podjarzęba, to mi opowiesz swoje rzewliwe przygody.~I pociągnął go
9416 2,29| nocy u kraty podziemia tak rzewliwie i żałośnie, że Zbyszka,
9417 2,11| nad nią ubolewał.~- Nic rzewliwszego w życiu nie słyszałam -
9418 2,36| rzekłszy, rozpłakał się rzewnie, a ona objęła mu rękoma
9419 2,12| ręce i wybuchali płaczem rzewnym na widok tego kaleki i starca,
9420 1,19| Nie rozumiem" - i dalej rzezać ludzi nakazał. Wtedy to
9421 1,6 | słychać było tylko ciężki, rzężący oddech Maćka - i nawoływania
9422 2,30| powstrzymać. Napadają wsie, rzezają kmieciów, topią rybaków,
9423 2,25| wpół żywy starzec będzie rzezał omackiem skrępowanego jeńca,
9424 2,11| ba! dzieci w kolebkach rzezali, ale im przyszło na czarny
9425 1,17| cała srebrna i takaż cudnie rzeźbiona łagiewka, obie zdobyte~razem
9426 1,3 | rozjaśniających złocenia i rzeźby. Zakonnik przybrany w ornat
9427 1,19| powsinoga jakowyś albo nie rzezimieszek, jakich wielu po drogach
9428 1,19| że cię wziął za oszusta i rzezimieszka?~- Żebyż to mnie, panie!
9429 2,7 | chciwością wciągał w płuca rzeźwe i nieco mroźne powietrze.
9430 2,34| Nazajutrz zbudzili się późno, rzeźwiejsi i wypoczęci.~No - rzekł
9431 2,26| nastał dzień przecudny, rzeźwy, cichy i tak jasny, że tam,
9432 2,15| listami mądry Mikołaj ze Rżniewa, który umiał rozplątywać
9433 1,7 | zwycięstwem nad Witoldem nie rzucą się na ziemie i grody przynależne
9434 1,19| nieopatrzny i łatwo groszem rzucający. Zobaczył już był także
9435 2,23| zadawniony. Zostawszy sama, rzucała się na spyżę z łakomstwem
9436 1,5 | się jednak powstrzymać od rzucania od czasu do czasu nieco
9437 2,33| budowie i burzeniu zamków, na rzucaniu mostów przez szerokie rzeki,
9438 2,23| z chciwych jej spojrzeń rzucanych najadło znać było głód,
9439 2,5 | że giermek Zbyszków nie rzuci się na niego z tyłu i nie
9440 1,20| zapienił alboby go o ziem rzuciło, bom go nagle zagabnął.
9441 1,6 | mu pod nogi pęk chabrów rzucony przez młodą dziewczynę z
9442 2,27| zrozumiawszy od pierwszego rzutu oka, co się dzieje, poklękali
9443 1,27| leżało dwóch ludzi; długie rzuty śniegowe nawiane w poprzek
9444 2,30| Mimo skarg, które aż o Rzym się opierały, mimo pogróżek
9445 2,48| tych czasach, gdy cezarom rzymskim wznoszono za życia świątynie
9446 2,33| Helfensteina i zapytał :~- Są-li jakie nowiny od Wernera
9447 2,34| Bogdańcu dopiero po bobrowym sadle szczebrzuch wylazł.~- Pamiętam -
9448 1,18| pełniuśką izbę naklął i taki był sądny dzień, że tatuś do stodół
9449 1,5 | waszych praw ni waszych sądów, wiem jeno, że poseł Zakonu
9450 1,17| zastaw jest i w księdze sądowej zapisany. Nie daruje nam
9451 1,6 | następnego dnia pachołcy sądowi poczęli zwozić na rynek
9452 1,32| powietrzu i poczęło się sadowić na poprzecznej belce szubienicy.
9453 1,5 | towarzystwa Lichtensteina i rad sadowił się obok niego przy stole.~
9454 2,7 | ściany pokrywały się grubą sadzią śnieżną i kryształkami lodu.~
9455 2,2 | chuciom dogodzić.~- Źle mnie sądzicie! - rzekł Rotgier.~- Nie
9456 1,3 | złoty, drogimi kamieniami sadzony krzyż - godło opackiej godności.
9457 1,16| głowę w gniewie wylała.~- In saecula saeculorum, amen! - zagrzmieli
9458 1,16| gniewie wylała.~- In saecula saeculorum, amen! - zagrzmieli jednym
9459 2,15| Korkucia, Wassygina, Swolka i Sągajłę, potracili - i jako wilcy
9460 1,7 | Niedźwiedziego sadła by wam się saganek jeden i drugi napić!~- Ba!
9461 1,27| i przestroga boska, by z Sakramentem świętym nie wojował. Jak
9462 2,17| poniechał, ale wobec świętości sakramentu poszukiwanie stawało się
9463 1,2 | w gościnę przez rycerzy saksońskich. A był też u nich także
9464 2,49| ich Witoldowy hołdownik, Saladyn.~- Dobrzyż do bitwy?~- Litwa
9465 2,49| wojownicy Witolda i Tatarzy pod Saladynem wycinali ostatki broniących
9466 2,2 | wypychał z komina kłęby dymu na salę. Między braćmi, chociaż
9467 2,48| pancerze, nacierano stopionym w sałhanach sadłem łuki i rzemienie,
9468 1,20| laty pomocnikiem wójta w Sambii i tam skargi na niego stały
9469 2,2 | Słyszałem pod Wilnem, jako wójt sambijski mówił bratu swemu, mistrzowi: "
9470 1,1 | mistrzowemu, który jest wójtem sambijskim. Ale się wójt kniazia przeląkł
9471 2,11| pozyskał sobie Zbyszko wójta sambińskiego?~- Już on nie jest wójtem
9472 2,11| Już on nie jest wójtem sambińskim...~- Mniejsza z tym... Wy
9473 2,41| niedźwiedzich, gdy stare samce, idąc rozwścieczone za samicą,
9474 2,42| byś tego nie wymyślił.~- Samem wymiarkował z tego właśnie,
9475 2,41| samce, idąc rozwścieczone za samicą, skłonne bywały do zaczepki,
9476 1,21| mgnieniu oka we wściekłość samice mające przy sobie młode.
9477 2,26| odwieczny, że pokrywano nimi samobójców, inaczej bowiem wstawali
9478 2,26| wierzyła, że koło trupa samobójcy zbierają się całymi gromadami
9479 1,11| zielonym suknem, spódnicę z samodziału w prążki i nowe buty. Nawet
9480 2,3 | Opowiadano, iż Jurand przybywszy samosześć do zamku wpadł przez otwarte
9481 2,26| na niej zaś w pośrodku samotnego jeźdźca na koniu. Zygfryd
9482 1,26| majętność. Dwóch ich było oto samotników na świecie! - krewnych nawet
9483 2,22| było czynić postoje, gdyż w samotności ogarnia go zawsze jakowyś
9484 1,7 | i rozproszono kmieciów, samotny Maćko próżno usiłował go
9485 2,5 | nagle uczuł się ogromnie samotnym. Wszystkie oczy, które na
9486 2,32| Ale w dalszych ziemiach samowola, srogość i rozpasanie komturów
9487 2,35| wynieśli pojęcie o obyczajach samychże Krzyżaków, gdyż była na
9488 2,31| rozmawiać, aż dopiero pod samymi murami miasta Zbyszko otrząsnął
9489 1,7 | ma gościa z Mazowsza.~- Samże książę przyjechał?~- Nie
9490 1,5 | noster, qui es in coelis, sanctificetur nomen Tuum - tego bowiem
9491 1,26| razem ze swymi ludźmi, z Sanderusem, z giermkiem Czechem i z
9492 1,3 | po Opole, a na wschód po Sandomierz, wasalami jego byli. Trzód
9493 1,26| chowają? Jednego raz pod Sandomierzem rybacy przed Wilią w niewodzie
9494 1,25| jak Danusia siadała do sanek, jak księżna trzymała ją
9495 2,48| staropolski, zastawiony johannitom Santok. Nowy mistrz Uiryk, który
9496 2,17| rzekł Zbyszko.~Maćko zaś sapał przez jakiś czas gniewnie,
9497 1,14| Zgorzelicach, to na się sapią, ale potem piją razem w
9498 1,16| tylko bladzi z natężenia, sapiąc i spoglądając na się niepewnym
9499 2,21| tylko zgrzytnie i potem znów sapie. Ale częściej jeszcze przychodzi
9500 2,20| cześć rycerską pohańbili, z Saracenami przeciw chrześcijanom walcząc.~
9501 1,19| granicą zaraz mieszkają Saraceny, z którymi wojna nie ustaje.
9502 1,21| sobą całe stada lekkonogich sarn, płowych jeleni i łosiów
9503 1,11| łosie, combry jelenie i sarnie, grzbiety wołowe i całe
9504 2,18| wydobywały się białe i sinawe sasanki oraz młode jagodzisko i
9505 1,10| bowiem był istotnie ich sąsiadem, a do tego człowiekiem dobrym
9506 2,30| sprawiedliwości, komturowie sąsiedni pozwalali często zaciężnym
9507 2,45| parafialnej Krześni, i po sąsiednich wsiach, a nawet w wojewódzkim
9508 2,11| wiadomym to, co stało się na sąsiednim dworze mazowieckim; słyszała
9509 1,8 | pościgów, napadów i walk z sąsiednimi rycerzami niemieckimi porywała
9510 2,46| moczydłowskich, lecz i sąsiedzkich, a szczególnie starego Wilka
9511 2,9 | przyjechał prosić was po sąsiedzku, abyście Bogdaniec w opiekę
9512 2,46| Zbyszko wielką ucztę dla sąsiedztwa, na którą i szlachcianki
9513 2,15| jego stronie. Hrabia Jan Sayn, komtur grudziądzki, i hrabia
9514 2,35| do tego refektarza małymi schodami w murze, a przy tych schodach
9515 2,1 | skwapliwie, tak że na wąskich schodkach przepychali się wzajem,
9516 2,3 | przyłbicy, ale z kolistym okapem schodzącym niżej uszu, który zakrywał
9517 2,35| że ja tu z moich komnat schodzę do tego refektarza małymi
9518 1,5 | zacnych ćwiczeniach czas im schodzi? I słuchał chciwie opowiadań
9519 2,7 | otworzył je i znów począł schodzić po schodach w głąb czarnej
9520 2,12| a prócz tego prędzej jej schodził przy nim czas oczekiwania
9521 1,5 | widzieć dwór i gości, którzy schodzili się na zamek. Jakoż po drodze
9522 1,15| rzekł:~- Wszystko to clerici scholares, choć każdy wolał prasnąć
9523 1,5 | Rzymu Wojciecha Jastrzębca, scholastyka, który jeździł do papieża
9524 1,6 | nagle odzyskiwał władzę w schorzałych członkach. Wówczas serca
9525 2,14| wziął pątlik, ucałował go, schował w zanadrze, raz jeszcze
9526 1,23| taką siłą, że aż ostrze schowało się w ciele po krzyżyk.
9527 2,30| gdzie pieniądze zostały schowane. Tolima skorzystał ze sposobności
9528 2,30| panie, waszemu giermkowi do schowania, bo on w zamku u księcia
9529 1,4 | beczek koło tak zwanego Schrotamtu - słowem, dostatki i bogactwa,
9530 2,15| komtur grudziądzki, i hrabia Schwartzburg, gdański, wyjechali z rozkazu
9531 2,6 | zemstą ścigali.~- A jeśli cię schwycą - rzekł w końcu - przecie
9532 2,23| gdyby Maćko nie był go schwytał za ramię.~Poczęli się wówczas
9533 2,23| przestrachu, jaki okazują schwytane ptaki. Gdy przyniesiono
9534 2,10| bacznie przypatrywać się schwytanemu i nagle rzekł:~- Przeżegnaj
9535 2,34| Wielkopolsce na rozboju schwytani, ale my możem jechać, kiedy
9536 2,48| Krzyżacy wieszali wprawdzie schwytanych zbiegów, ale nieszczęsnego
9537 1,30| krzyżując ręce na piersiach i schylając się pokornie.~A Jurand,
9538 1,12| Jezu! To powiedziawszy, schyliła się i zanurzyła rękę w kudły
9539 1,15| Zych, Maćko i Zbyszko i schylili głowy przed mądrością opata,
9540 1,16| śmiejąc się, opat.~Po czym, schyliwszy się do ucha Jagienki, począł
9541 1,10| zbóje nie napadali przy schyłku nocy, bo nade dniem czas
9542 1,27| drzewem postać ludzką ze schyloną na piersi głową i czapką
9543 1,21| grot i przeleciawszy ponad schylonym łbem zwierzęcia utkwił w
9544 2,50| wysłano wnet na lekkich a ści-głych koniach gońców hen, przed
9545 1,5 | Prochem!~- Albo toporem barć ściąć! - rzekł olbrzymi Paszko
9546 1,4 | powodu wielkiej liczby gości ściągających zewsząd do Krakowa łatwo
9547 1,6 | kościół, zamek, miasto i ściągała coraz większe roje nędzy
9548 2,17| wielkoksiążęcy, do Wilna ściągali księża ze Wschodu i Zachodu,
9549 1,6 | kmiecie, których coraz więcej ściągało się do miasta, porozkładali
9550 2,15| krzesano kule kamienne, ściągano ku pograniczu knechtów i
9551 1,19| błogosławieństwo boskie muszą na nich ściągnąć.~Zbyszko chciał zapytać
9552 1,5 | nadzwyczajna, że wielki mistrz ściągnąłby na siebie gniew papieża
9553 1,25| rodzica, to i gniew Boży ściągnę.~Zbyszko, który poprzednio
9554 2,7 | w milczeniu, tylko twarz ściągnę-ła mu się złowrogo strasznym
9555 1,25| ciężki grzech i karę na się ściągnęłam.~- Cóżeście takiego uczynili?~-
9556 1,22| wszyscy boją, i dobrowolnie ściągnęliście klęskę na wasze głowy -
9557 2,16| z tej strony granicy, to ściągnęło ku nam. Nie spodziewają
9558 1,22| musi być z więzów wydobyty. Ściągniem załogi ze Szczytna, z Insburka,
9559 2,7 | Jakoż cała twarz była jakby ściągnięta, a przez to zmieniona tak,
9560 2,9 | równe nogi i skoczywszy ku ścianom, chwycili za oręż, jaki
9561 2,50| nawet pośrednicy węgierscy, Ścibor i Gara, wystawiali pychę
9562 1,25| ośnieżonym lesie, lecz zaraz ścichł.~Zbyszko i Danusia pozostali
9563 2,29| pewnie by starego rycerza ścięli, gdyby nie to, że im żal
9564 2,26| krótko trwało rozjaśnienie. Ściemniło się znów tak, iż rzekłbyś,
9565 1,5 | lepszych. Nie zginiesz ty jako ścierciałka. Ba! i tego nawet nie dopuszczę,
9566 1,16| byle szarego włodyczki albo ścierciałki, lecz panna z możnego rycerskiego
9567 1,19| że się wydała, to ażem ścierpł.~- Co się miała wydać!...
9568 2,1 | jeziorze kosił!~- I raki na ścierwo łowił! - zawołał inny. Trzeci
9569 2,48| kamienie potrącone na stromych ścieżkach górskich nogą przechodnia,
9570 1,19| słusznie Ojciec Święty listami ściga, ale mnie przeor sieradzki
9571 2,20| pogromu.~Czy Skirwoiłło ścigał ich, czy nie, trudno było
9572 1,23| załodze, ludzie, którzy prawem ścigani z Mazowsza zbiegli - zbóje,
9573 2,21| niegodziwy!), wydali rozkaz ścigania mnie za sprzedaż relikwii,
9574 2,20| Szczególnie Maćko, mając pod sobą ścigłą a lekką klacz po zabitym
9575 1,5 | suknie, na którym mieszczanów ścinają. Jużem się z Amylejem zgodził,
9576 1,19| mężów, dzieci i niewiasty ścinali mieczami albo jako niemowlęta
9577 1,8 | wrzawa bojowa. Nawet na ścinanie drzew w boru lub na żniwa
9578 2,19| mogły. Na ogół uczynił się ścisk i zamęt. Oczy olśniewały
9579 1,32| uwięzły mu w gardle, jakby je ścisnęła żelazna obręcz. Nagła fala
9580 2,19| któren się z nim pierwszy sczepi" - pomyślał Hlawa, rzuciwszy
9581 1,19| patrzą jeno, z kim by się sczepić, a szczególniej rycerze
9582 2,22| siebie. Zbyszko i Arnold sczepili się z sobą jak dwa jastrzębie,
9583 2,41| teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezli!" Ha! boska to już sprawa.
9584 2,46| rzekł:~- A mojemu chłopu się sczezło!~- Wola boska.~- Ano! Starsi,
9585 1,6 | Hańba! hańba! niechby sczezły te krzyżowe wilki, jeśli
9586 2,14| niczym się sam nie wyda, a w sedno utrafi i z każdego nowinę
9587 2,49| Sędziwój z Ostroroga, i sędomier-ski Mikołaj z Michałowie, i
9588 1,5 | naśladował?~- Nie tyś moim sędzią...~- Pytałeś, czyś czci
9589 1,20| którym trzymano już pokryte sędzielizną i parskające konie dla księstwa,
9590 1,6 | skinął poważnie i dobrotliwie sędziwą głową.~Zrozumiano ten znak
9591 2,49| Jaśko z Tamowa, i poznański Sędziwój z Ostroroga, i sędomier-ski
9592 1,3 | spoglądając na drugiego, człowieka sędziwych już lat, który w pochylonej
9593 2,19| zakącie lasu odbywał się sejm kruków. Niemców zadziwiło
9594 2,15| żmujdzkich. Tymczasem, gdy na sejmie wileńskim wzmocniły się
9595 2,17| tak zwani "łabdarysy" i "sejtonowie", mruczeli nad nimi zaklęcia
9596 1,5 | przerwało wejście kasztelana i sekretarza. Wiedziano już, że wyrok
9597 1,5 | Zbyszka biegłemu w piśmie sekretarzowi. Ten i ów z rycerzy zbliżał
9598 1,28| chodzi mu o to, by sobie i Semka, brata mego, i mnie zjednać...
9599 2,23| trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na jawie, a nie chcę
9600 1,16| pogański mędrzec imieniem Seneka poleca. A jakoż uznasz,
9601 1,25| która czuła zmęczenie i senność, rada była czym-kowiek się
9602 2,14| świecącymi zarazem od łez i od senności, i spuściwszy powieki, stała
9603 1,16| baczyli, czy odpowiadają do sensu.~Wszyscy słuchali w wielkim
9604 2,7 | podobną do głowy starego sępa.~- Prowadź! - rzekł Zygfryd.~
9605 2,7 | krawędziach trumny, utkwił swe sępie oczy w zamkniętych powiekach
9606 2,49| kościotrupów lub zwierząt; dalej Ser-by, których uśpiony teraz obóz
9607 2,49| nasi rycerze obozom. Za Serbami stała nieszczęsna Żmujdź.
9608 1,5 | Wszyscy też z bijącymi sercami oczekiwali dnia błogosławieństwa.~
9609 1,10| koszulinę, a na koszuli serdak wełną do góry. Dopadłszy,
9610 1,11| glinianą miskę pełną klusków z serem i postawiła ją pod progiem.
|