bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

 9611  1,11|                 i bobrowych. Pokazał mu sernik, składy wosku i miodu, beczki
 9612  1,15|                 vi repellere cunctisque sese defensare permittunt! Ot,
 9613  2,17|            niego kniaziowie i bojarzyni setnicy. Tam powtórzył rozkazy,
 9614  2,18|             poskoczył naprzód, by wydać setnikom jadącym na przodzie rozkazy,
 9615  2,19|            natarli znów Żmujdzini. Cały sforny dotychczas zastęp zakolebał
 9616  2,19|             jest w takim razie rozerwać sfornych Niemców i jak taka "kupia"
 9617  1,6 |                 ty, jak stąd wyjdziesz, siadaj na konia i prosto do kniazia
 9618  1,20|                 na której pani wsparła, siadając na koń - nogę, po czym uniósł
 9619  1,2 |           księżna. A potem do Danusi:~- Siadajże na moim miejscu jako pierwsza
 9620  1,14|                 niedziele na koń będzie siadał.~- Dajże mu Boże! - odrzekł
 9621  1,32|              wówczas gdy czarne ptactwo siadało im na ramiona i na głowy,
 9622  1,14|             stada, co opatowe bogactwa! Siądę, ot, na koń i na zamry pojadę,
 9623  1,30|                 poprzednio był zadał.~- Siądźcie sobie - rzekł - bo widzi
 9624  2,2 |               dlatego, iż po wzmiance o siarce przyszło mu na myśl piekło,
 9625  1,20|               jakiś pachołek, ale i ona siarczysta Jurandowa krew!~- Krzemień
 9626  2,2 |                wykadzić siarką. Tu czuć siarkę.~A Zygfryd spojrzał dziwnym
 9627  2,49|               gromy napełniały zapachem siarki powietrze, to znów szum
 9628  1,5 |                z tyłu. Niektórzy nosili siatki na głowach, niektórzy tylko
 9629  2,20|           podobnym:~- Z ciebiem rad i z siebiem rad. Nieprędko przyjdą posiłki,
 9630  1,21|              spłoszyć, zaplątywał się w sieciach, dobijać go oszczepami.
 9631  2,10|       zawtórowała jej cienkim głosikiem Siecie-chówna.~- Patrzcie, jako to się
 9632  1,10|               Więcej niż połowa wojska, siedemdziesięciu kniaziów litewskich i ruskich
 9633  2,17|                 iże popręg mu pękł przy siedle, co ty, widzęcy, nie chciałeś
 9634  1,7 |                  w bitwie pod Płowcami, siedmdziesięciu czterech wojowników z Bogdańca
 9635  1,22|            nigdy, ni w Palestynie, ni w Siedmiogrodzie, ni między dotychczas pogańską
 9636  2,46|                jak się zmęczą, to sobie siedną. Prawy kasztelan i kasztelanowa!
 9637  1,10|              zawołał:~- Stój!~- A ty se siednij - odpowiedział żartobliwy
 9638  1,27|               strony.~Po chwili ujrzano siedzącą pod drzewem postać ludzką
 9639  2,46|           książę jakoweś na zamku swoim siedzące". A przed Jagienką przyklękali
 9640  2,14|                oswojoną wilczycą u nóg, siedzącego z księdzem Kalebem, z Sieciechówną
 9641  2,17|               frasunku - a teraz ot, tu siedzę, w dzikiej stronie, bez
 9642  2,31|                która niosła poduszkę do siedzenia dla księżny, nijako się
 9643  1,4 |             kolaski, w której na tylnym siedzeniu siedziała księżna z Danusią,
 9644  1,26|                że kogo zamieć z dala od siedzib ludzkich ułapi, ten już
 9645  2,46|        wspaniałość w porównaniu z dawną siedzibą, a zarazem patrzeć na Zbyszka,
 9646  2,46|         Sieradza - i wspaniałą urządził siedzibę. Zbyszko z żoną i dziećmi
 9647  1,11|          rozglądać się po swojej starej siedzibie i wkrótce dostrzegli, iż
 9648  2,45|              jakby po miesiąc na niebie sięgać".~Inni zaś głośno wyznawali,
 9649  1,26|                  O wa! - rzekł Głowacz, sięgając rękawicą do wąsów, które
 9650  2,33|                Rycerski Zakon Inflancki sięgał po ziemie ruskie, i szły
 9651  2,11|               mu aż na ramiona, a broda sięgała pasa.~- Nie ma chudzina
 9652  2,9 |               nie grozi. "Po dziewkę by sięgali - mówił sobie - bo to jest
 9653  1,6 |                mu już daleko za ramiona sięgały - i w półśnie, w półodrętwieniu
 9654  1,32|              Wracaj, człeku, do domu.~I sięgnąwszy ręką do skórzanej torby
 9655  1,1 |             Czechowie okrutnie toporami sieką. Do dwuręcznego brzeszczota
 9656  2,26|            mogiła, a potem Hlawa wyciął siekierą na pniu sosny krzyż, co
 9657  2,26|               też obok siebie oszczep i siekierę, nie licząc okutych wideł
 9658  1,19|                 ludu łopaty po bagnach, siekiery po lasach i pod koniec jej
 9659  2,11|     przesłaniały całkiem blask dzienny; siekło dżdżem pomieszanym ze śnieżnymi
 9660  2,1 |            wieść przez sklepioną wielką sień ku schodom. Przy schodach
 9661  1,4 |              strzeliste, ze sklepionymi sieniami - często ze znakiem Bożej
 9662  2,49|         szturmie brała udział chorągiew sieradzka, więc przywódca jej. Jakub
 9663  2,11|             bronne, kościoły jeszcze od sieradzkich wspanialsze. U dominikanów
 9664  2,41|                 piersią opiętą w barwne sieradzkie sukno. Maćko wychodził ku
 9665  2,46|          Koniecpolu, który był wojewodą sieradzkim, zdumiewał się jej widokiem
 9666  2,10|            stary rycerz upewniał ją, że Sieradzowi tak do Krakowa, jako zwyczajnej
 9667  1,6 |               jak cap.~- A wy się czego sierdzicie?~Maćko nie odrzekł nic i
 9668  1,11|               wolisz?~- Żadnego.~- Wilk sierdzisty pachołek! - zauważył Zych.~-
 9669  1,24|             przyczynili...~- Pewnie, że sierdzity chłop - przywtórzył ksiądz
 9670  2,28|          ulitowała tatkowego i mężowego sieroctwa i łez. A był ten lament
 9671  2,3 |               sierocie wiano zagarnąć i sierocym chlebem wasze krzywdy sobie
 9672  2,9 |                 Obiecajcieże mi, jako i sierot Zychowych nie tylko sami
 9673  2,6 |                głupstwo i bajka, że oną sierotę chwycili zbóje leśni".~-
 9674  2,23|              teraz do Zgorzelic. Żal mi sieroteńki, szczerze żal, ale skoro
 9675  1,11|           córuchno ty moja! oj, niebogo sieroto! Co ja, biedny chudzina,
 9676  1,32|               drugą, na niebo wzbił się sierp księżyca i rozświecił posępne
 9677  2,49|              nieznośny swąd przypalonej sierści, przygrzanych tułubów i
 9678  2,26|              spiczastą i pokrytą czarną sierścią.~- Ktoś ty? - zawołał Zygfryd.~
 9679  1,20|            wyrażeń, jednakże próżno się silił na dworność, gdyż mając
 9680  2,27|              kolebce między końmi, gdyż silni młodziankowie przenosili
 9681  2,34|              uczyniły tę miłość jeszcze silniejszą. Stary rycerz od pierwszego
 9682  1,6 |                belki i deski, ciągnięte silnymi rękoma lub rąbane toporami,
 9683  1,8 |             wiara, że Jurand nieczystym siłom duszę dla pomsty zaprzedał.~
 9684  1,5 |                 jest na tronie Złotej i Sinej Ordy - i uznan "synem".
 9685  1,5 |      niejednokrotnie nazwy Ord Złotych, Sinych, Azowskich i rozmaitych
 9686  2,49|                które dmuchali wzdętymi, sinymi wargami. W ogóle wyglądali
 9687  2,22|               Jest dwóch, którzy między siodłami kolebkę wiozą, a prócz nich
 9688  1,30|            Spychowa.~I począł pilić, by siodłano konie. Jakoż, gdy zjadły
 9689  2,33|              starego lamusa i warsztatu siodlarskiego, znajdowała się kaplica
 9690  2,42|             między czaprakiem a wysokim siodłem spłonioną twarz, zawołała:~-
 9691  2,48|           wszelka namowa. Zresztą, mimo siódmego krzyżyka, chłop był jeszcze
 9692  2,50|            chrześcijanin ujrzał płonące sioła, zgliszcza, krew i łzy,
 9693  2,39|         Jagienkę uważa całkiem tylko za siostrę. Nuż dziewka patrzy na niego
 9694  2,43|                wmawiał, że ona mu tylko siostrzaną przychylność gwoli Maćkowej
 9695  1,1 |              przez nie świeci jak przez sito. Lecz dalszą sprzeczkę przerwał
 9696  2,11|                i co który nadleciał, to siup widłami w ziemię i Krzyżaka
 9697  2,53|              miasto i całą krainę aż po siwe fale Bałtyku.~KONIEC~ ~ ~ ~
 9698  1,3 |                uszami, otoczoną wieńcem siwiejących włosów. Na czole miał bliznę
 9699  2,30|                 ostrogi nosisz. Inni do siwych włosów na to czekają, ale
 9700  2,48|                 życzliwie, pocwałował w siwym obłoku dalej. Spotkali także
 9701  2,37|                 widzi, że do reszty bym ska-piał w Bogdańcu. Kiedy wam mówię,
 9702  1,5 |                 we zbrojach przez konie skaczą, jako powrozy targają, jako
 9703  1,9 |                nie mogę się wydziwować, skądeś ty na to kochanie taki pazerny,
 9704  2,32|               kopią, a Lis z Targowiska skakaniem przez konie wszystkich przewyższył.
 9705  1,3 |             zębate mury biegnące wzdłuż skał nad urwiskami, na gmachy
 9706  1,32|               serca. Ale on zdrętwiał i skamieniał całkiem, jakby z niego wyjęto
 9707  1,30|                  mroczny i z twarzą tak skamieniałą, że Zbyszko, lubo zrazu
 9708  1,30|            zamilkł, oczy okrągłe, jakby skamieniałe ze strachu, utkwił w groźnej
 9709  1,20|              zauważył również ani jakby skamieniałej ze zdumienia twarzy pana
 9710  2,26|              przed siebie z jakąś dziką skamieniałością w twarzy, nie odezwawszy
 9711  2,1 |                miecz runął jak burza na skamieniałych z przerażenia Niemców.~Byli
 9712  1,4 |                oczy dąbrowy i olszyńce, skąpane w blasku słonecznym, gdzieniegdzie
 9713  2,41|                 Kościołowi świętemu nie skąpiąc, a po wtóre, co boska głowa,
 9714  1,7 |              sobie, że nie będę Danuśce skąpił. Ile palców u rąk - nie
 9715  1,7 |              rzekł Maćko.~- Bóg by mnie skarał, gdyby ja był dla was inny.
 9716  1,22|                 Gotfryd. - Bez sądu nie skaraliby Juranda, a na sądzie rzecz
 9717  1,22|          wypuszczon, a Jurand na gardle skaran.~- Nie wy prawa w tej ziemi
 9718  2,8 |               zaś usiedzę? Nie usiedzę! Skaranie boskie! Bo żeby tego juchy
 9719  2,46|             okolicę w mniemaniu o jego "skarbach". Z tego powodu rosło znaczenie
 9720  2,6 |                bogatsi niż wprzódy, a i skarbiec spychowski nie pusty. Dajcie
 9721  1,9 |                srebro kopią i olbory do skarbu oddają.~- Żeby tak mieć,
 9722  2,17|               rzymski nie ma. Widziałem skarby nieprzebrane, widziałem
 9723  1,29|         opowiadał mu wszystko - i o ich skargach, i o odjeździe, i o śmierci
 9724  2,33|                 wzmocnionych potwornymi skarpami.~A Konrad von Jungingen
 9725  1,16|             pełno ludzi - i szlachty, i skartabellów, i kmieciów, i kilku "sowizdrzałów"
 9726  2,34|                 udają, że nie wiedzą, i skarżą ich po wszystkich dworach,
 9727  1,5 |           królestwie waszym spotkała.~- Skarżcie się jemu - odpowiedział
 9728  1,9 |           niechże mnie Pan Jezus wpierw skarze! - zawołał z zapałem Zbyszko.~-
 9729  1,23|           Juranda, ale kazał zamordować skarżyciela.~De Fourcy przewrócił się
 9730  2,25|               chorą.~- Chora ci jest?~- Skatowana. Umysł się jej od męki pomieszał.~-
 9731  1,32|             chałupie znajdą, tam chłopa skatują, dobytek zagarną, ba! dzieciom
 9732  1,6 |           krakowski tylko jakoby z musu skazał go na śmierć.~Więc nadzieja
 9733  2,32|              radą wystąpił, on pierwszy skazałby, jako pozbawionego zmysłów,
 9734  1,6 |       królewskich, między którymi szedł skazany. Jakoż wkrótce orszak pojawił
 9735  1,27|            następnie Niedzborz, po czym skierowali się w stronę Radzanowa.
 9736  2,1 |             broń i kilkadziesiąt ostrzy skierowało się ku Jurandowi, lecz on
 9737  2,1 |            urodzie. Wszystkie więc oczy skierowały się z nadzwyczajną ciekawością
 9738  2,11|                 Szczytna, to jużci albo skinie głową, albo zaprzeczy. I
 9739  2,30|           jakoście może słyszeli, kniaź Skirgiełł, tez rodzony brat królewski,
 9740  2,32|                  że nic wam do Litwy, a Skirgiełłę chcecie na stolcu w Wilnie
 9741  2,17|         gdzieniegdzie, przy dalszych od Skirwoiłłowej numy ogniskach, słychać
 9742  2,20|              tymczasem pobiegli do ławy Skirwoiłłowych jeńców. Jedni z nich leżeli
 9743  2,48|              wojewódzkich, a stamtąd na skład do Płocka. Oczywistym było,
 9744  1,7 |            Zakonie popsowały. Różne oni składają śluby - i słyną z tego,
 9745  1,7 |                Z łupów, z okupów, które składali wzięci przez nich do niewoli
 9746  1,1 |          pachołek w błękitnym kubraku i składanej czerwonej czapce na głowie.
 9747  1,1 |           trzech mieszczan w czerwonych składanych czapkach, których cienkie
 9748  2,11|                i zapytał:~- Jakiż powód skłania was, panie, do odwiedzenia
 9749  2,17|           miejscu. Kniaziowi Skirwoille sklecono naprędce coś w rodzaju "
 9750  1,20|            dworu roiło się od szałasów, skleconych naprędce z sosnowych gałęzi,
 9751  2,7 |                dniach odwilży kapało ze sklepień, w czasie zaś mrozów ściany
 9752  2,35|              okien, a którego palczaste sklepienie wspierało się, rzadko widzianym
 9753  1,5 |                wzniosła zaraz główkę ku sklepieniu i przymknąwszy jako ptaszek
 9754  1,4 |               łokci, ale strzeliste, ze sklepionymi sieniami - często ze znakiem
 9755  2,41|                rozwścieczone za samicą, skłonne bywały do zaczepki, Maćko
 9756  2,33|             jedle i napoju Duńczyków, i skłonnych zarówno do śmiechu, jak
 9757  1,21|              okropnie, na zadnie łapy - skłuł go na oczach całego dworu
 9758  2,48|             strony świata! a inni niech skoczą na wsie po sołtysów. Konie
 9759  1,4 |              Niemca, bo to cud!" No - i skoczyłem - kto by był nie skoczył?~-
 9760  1,21|           skoczył na skraj lasu, za nim skoczyło kilku Litwinów gotowych
 9761  1,25|            Wyszońka nic wam nie powiem. Skoczże po niego co prędzej!~Danusia
 9762  2,8 |               sił pragnął Zbyszka z nią skojarzyć. Ale z drugiej strony już
 9763  1,1 |                 mu z chęcią dwadzieścia skojców, aby nieprzyjaciół imienia
 9764  1,21|      przenoszący, puścił się w ciężkich skokach ku szeregowi strzelców,
 9765  1,10|        przydrożną, przesadził ją jednym skokiem, upadł z rozpędu na przednie
 9766  2,1 |               który wyrwawszy się z rąk skomorocha, począł wdrapywać się na
 9767  1,18|          zwie-dział się o tym od swoich skomorochów, w mig pełniuśką izbę naklął
 9768  2,1 |          Danveld nie tylko skinął głową skomorochowi na znak, że na urągowisko
 9769  2,21|           żadnym umartwieniem.~- Gadaj, skomorochu, żywo, co wiesz, i nie błaznuj! -
 9770  1,17|                jak ranny tur:~- Na koń, skomorochy! na koń, psiawiary! Noga
 9771  2,17|         poczucie, że nadchodzi śmierć i skon dawnemu światu, dawnej ich
 9772  2,24|                bądź mi ku pomocy i przy skonaniu!~-Aż ową nieszczęsną męczennicą
 9773  1,5 |               wyrok śmierci. Zbyszko po skończeniu czytania uderzył się kilkakrotnie
 9774  1,6 |                  jak idzie zwycięzca po skończonych rycerskich gonitwach, gdy
 9775  1,10|                 się znów całować, a gdy skończyli, Jagna rzekła:~- Do domu
 9776  2,27|             osady kmiece i szlacheckie, skończyły się niebezpieczeństwa i
 9777  1,28|        przykazań mistrza albo kapituły, skoroć i boskich nie słuchają?
 9778  1,19|          policzki tak były czerwone, że skory do drwin, a przechera, Mazur
 9779  1,16|           śpiesznie przekręcać na sobie skórzane pasy, nim jednakże chwycili
 9780  1,16|                  to należy w lot z niej skorzystać.~Więc wysunął się zza stołu
 9781  2,30|                zostały schowane. Tolima skorzystał ze sposobności i uciekł,
 9782  2,28|                nam płakanie. Śmierć cię skosiła, Kościej cię zabrał - oj!
 9783  1,32|               wozy z drzewem i słomą... Skotarze pędzili bydło. Od jezior
 9784  1,30|             którzy ku nim śli, chwycił, skował i w podziemiach w Koźminie
 9785  2,23|                 była przybrana, i serce skowyczało w nim z bólu i wściekłości
 9786  2,7 |             jedno mgnienie oczy - bo mi skowycze serce w starych piersiach...
 9787  1,16|              nie warknął, chociaż serca skowytały im w piersiach z bólu, z
 9788  2,40|                odziedziczył, a żywy jak skra. Poczuł się też już w latach,
 9789  1,19|           sposobem czyśćcowe męki sobie skracać. Mam odpusty na przeszłe
 9790  2,49|            płonących stosach; niektórzy skracali sobie godziny nocne, podśpiewując
 9791  1,32|             głód począł mu już od dawna skręcać wnętrzności, a zamróz wieczorny
 9792  1,26|              zaspy, podnosił je w górę, skręcał, rozpylał, przykrywał nimi
 9793  1,5 |        pięściami w uda i piersi, drudzy skręcali w palcach cynowe misy na
 9794  1,5 |              się urwie, to bartnik kark skręci. Mają żądła te malborskie
 9795  2,25|          starzec będzie rzezał omackiem skrępowanego jeńca, wzdrygnęły się w
 9796  1,21|                nią powstrzymany i w jej skrętach dobity.~Książę stanął w
 9797  2,19|                 nie znikli za następnym skrętem, po czym zbliżył się cicho
 9798  1,11|              ostawić, bo inaczej tak ci skrobią w ściany, że i oka nie zmrużysz...
 9799  2,11|           odwiedzenia naszej pobożnej i skromnej stolicy?~- Uczciwy powód
 9800  1,1 |         widocznie samochwał, bo odrzekł skromnie:~- Którzy świeżo z dalekich
 9801  1,1 |           kniaziem Witoldem na Niemcach skrupiła. Kniaź chytrze zakładników
 9802  1,23|           jednak ozwały się w nim nagle skrupuły. Przysłuchując się rozmowom
 9803  1,5 |                 narodami, iż was do cna skruszę. Cóż to jest bowiem nienawiść,
 9804  1,8 |               nieraz, że od tej żałości skruszeje w nim wreszcie żelazne,
 9805  1,5 |                tedy byłaby moc pogańska skruszona. Ale to nie może być, dla
 9806  2,49|                 od pierwszego uderzenia skruszy jako gliniany garnek pod
 9807  1,5 |              czego łzy Danusine całkiem skruszyły w nim serce.~Jakoż jeszcze
 9808  2,19|                wyć jak wilk i wspinając skrwawionego konia, parł na oślep w środek
 9809  2,22|               Do pobojowiska, na którym Skrwoiłło wyciął Niemców, droga była
 9810  2,11|               rozlewy wód, a mianowicie Skrwy i Drwęcy, tamowały drogę,
 9811  2,42|                  ale nie mam też nic do skrywania. I powiedział to tak szczerze,
 9812  2,19|               Zbyszko, który już dalsze skrywanie się, a nawet ciche mówienie
 9813  2,42|                nie pożyczy.~- Bo ty coś skrywasz! Zbyszko ruszył ramionami.~-
 9814  2,9 |                 Czyste zapusty! A ty tu skrzacie czego?~- Ba! czego?... Komu
 9815  1,5 |                 Warujcie się nazywać ją skrzatem - rzekł, blednąc z gniewu -
 9816  1,11|               to krzyczą, lepiej zawsze skrzatom miskę zjadłem na noc ostawić,
 9817  2,10|        przywykły były w Zgorzelicach do skrzatów, które stary Zych nakazywał
 9818  2,23|              się do nóg Danusi, poczęła skrzeczeć:~- Obroń mnie! nie daj!~
 9819  1,17|            dworzyszczem w Zgorzelicach. Skrzepił ich jednakowoż widok dymu
 9820  2,4 |                ziemi". Lecz szczególnie skrzepiły się serca z powodu uczynku
 9821  1,27|            przeciwnej od wiatru - i tam skrzepł.~- Poświeć! - zawołał Zbyszko.~
 9822  1,27|             ostatka z zawieją, albowiem skrzepli w postawach pełnych wysilenia.
 9823  2,7 |               niż zwykle, a w nim jakiś skrzepły spokój.~- Tak go odesłali! -
 9824  2,19|             począł przeciskać się przez skrzęt ku Niemcom. Dotarłszy, krzyknął: "
 9825  1,1 |       Moskorzowa do Wilna wysłał, szuka skrzętnie w Polsce rycerzy. Znając
 9826  1,16|           pięści. I oczy poczęły im się skrzyć złowrogo, lecz wnet pomiarko-wali
 9827  1,19|              Sam widziałem, jako ją raz skrzyczał, a potem do skrzyni poszedł,
 9828  1,13|               kto ta wie... Chciałem ją skrzyczeć, ona zasie powiedziała tak: "
 9829  2,42|              natomiast z północy wicher skrzydlaty przynosił wieści o wojnie.
 9830  1,5 |                 nie my! Godnie mówicie! Skrzyknąć by jeno z dziesięć tysięcy
 9831  1,19|        Małopolski. Starcy wydobywali ze skrzyń w alkierzach spleśniałe
 9832  1,19|                mu przysiąść się wraz ze skrzyniami, które okazały się dziwnie
 9833  1,19|                  wskazał na dwie łubowe skrzynki leżące pod sosną. Zbyszko
 9834  2,43|               różnych zbawionych Bożych skrzypaczków, którzy w niebie grywają
 9835  2,8 |         zgrzytać począł tak, jakoby kto skrzypiące drzwi otwierał i zamykał,
 9836  2,7 |              już zupełny, i szedł przez skrzypiący śnieg powolnym krokiem ku
 9837  1,20|                się jasny, mroźny, śnieg skrzypiał, a z drzew poruszanych lekkim
 9838  2,49|             siłą, że aż bale szubienicy skrzypiały żałośnie. Chrapnęły na widok
 9839  2,11|                 prośbą, by jej nie dali skrzywdzić, jeśli jej opat co zostawił.
 9840  2,11|               mogło, rzekł:~- Pewnikiem skrzywdzili go, psubraty, może i bez
 9841  1,13|                 skrzywić byle święty, a skrzywi się, to jeszcze sam od Pana
 9842  1,13|                 będzie się śmiał na nią skrzywić byle święty, a skrzywi się,
 9843  2,40|              jest nowa królowa.~A Maćko skrzywił się i machnął ręką:~- Widziałem! -
 9844  2,40|                upadku. Popękały polepy, skrzywiły się ściany i pułapy, a modrzewiowe
 9845  1,5 |            mgnieniu oka: spuścił głowę, skrzyżował ręce na piersiach, z dumnego
 9846  2,25|                 piersi Krzyżaka, zmacał skrzyżowane na nich ramiona, dotknął
 9847  2,5 |      powstrzymać, ten musiałby go chyba skuć i wtrącić do podziemia.~
 9848  1,27|            przysypany. Woźnica siedział skulony na przedzie z rękoma przy
 9849  2,7 |               przestrzeni i pozwalał im skupić lepiej swe siły. Nieraz
 9850  2,48|               raczej z pewnym zawziętym skupieniem i z gotową na śmierć powagą. -
 9851  2,33|           nieubłagana potęga i w którym skupiły się dwie największe znane
 9852  2,21|               zmarszczonych jego brwi i skupionego oblicza łatwo było wymiarkować,
 9853  2,11|             takiego Maćka: oblicze miał skurczone jak paszcza złego psa, spod
 9854  2,20|          wszelki wypadek podać mu pomoc skuteczną.~Lecz po długim pochodzie
 9855  1,26|               obie dłonie, zdołałby już skutecznie machnąć.~Na koniec, na dwa
 9856  2,19|               zwycięstwo, widząc jednak skuteczność obrony, mniemali, że może
 9857  1,4 |                 dla niego mogą wyniknąć skutki, ale jednak gotów był do
 9858  2,11|                 na Krzyżaków do papieża ślą, bo i księżom chudziętom
 9859  1,15|               Zych wprowadzili pod ręce słabego Maćka na przyłap.~- Trocha
 9860  1,30|            widzi mi się, żeście jeszcze słabi. Lecz Jurand podniósł ręce,
 9861  2,1 |              mieli zawsze w sercach dla słabszych i zwyciężonych.~Długi czas
 9862  2,33|              Rosłe i silne ich postawy (słabych nie chcieli Krzyżacy przyjmować),
 9863  1,28|             mnie posłów z przeprosinami słać. Inaczej - wici roześlę!~
 9864  2,22|                bywa - i śród wszystkiej ślachty w naszym królestwie my jedni
 9865  2,7 |             lecz pokryty teraz ciemnymi śladami krwi, albowiem w dniu owym,
 9866  2,23|             Rozumieszże teraz, dlaczego ślakowaliśmy was i dlaczego jeńcem naszym
 9867  2,7 |               będzie jej szukał, będzie słał listy do mistrza nie z oskarżeniem,
 9868  2,15|          Tymczasem tak on, jak Krzyżacy słali postów do papieża, do cesarza
 9869  1,10|                 Władysławowi synowcowie śląscy, większą część tych zameczków
 9870  2,9 |           przeskoczyć. Jużci wiem, że i Śląsk polski kraj, a wżdy tam
 9871  1,10|                 Za Olkuszem skręcili ku Śląskowi, którego granicą mieli wciąż
 9872  1,1 |                 szli? Jakże Bóg darzył? Sławcie naszych!~Lecz Maćko z Bogdańca
 9873  1,4 |              cieszył się w sercu, że go sławią, i sam wreszcie począł opowiadać
 9874  2,49|           Sieradzanom ich postępku, ale sławili jeszcze ich męstwo, że "
 9875  1,1 |              dalej:~-Nuże, powiadajcie! Sławiliście Niemców i innych rycerzy,
 9876  2,2 |            wspomniawszy, że i sam, choć sławion z odwagi, nie chciał iść
 9877  2,4 |               że Rotgier jest jednym ze sławniejszych braci w Zakonie. Giermek
 9878  2,5 |                bardziej że Czech, chcąc śledzić przebieg walki, poruszał
 9879  1,23|               Czech, który już od dawna śledził jego ruchy, chwycił go swymi
 9880  2,27|                się na niewinne dziecko, ślepa i zimna. Gdyby złowrogi
 9881  1,25|              nim, bo jeśli nawet między ślepcami, którzy po proszonym chlebie
 9882  2,11|                głowę, jak czynią ludzie ślepi.~- Pochwalony Jezus Chrystus! -
 9883  1,25|        pozostało - i grozi mu niechybna ślepota.~Z tej przyczyny wzywał
 9884  2,17|                 ogień jak gdyby nagłym, ślepym bólem uniesion, a oni zdumieli
 9885  1,30|     czterdziestu rycerzy, którzy ku nim śli, chwycił, skował i w podziemiach
 9886  2,14|             lgnęło mu coraz bardziej do ślicznej Sieciechówny, jednakże młoda
 9887  2,44|                 siebie, oboje nad miarę śliczni i nad miarę w sobie rozkochani,
 9888  2,9 |              zorza twarzą wyglądała tak ślicznie, że oczu nie można było
 9889  1,14|             przyjaźni, albowiem młody i śliczny Zbyszko, który i na wojnie
 9890  1,19|                się z takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.~- Ale nie
 9891  2,5 |          walczących nie grzęzły lub nie ślizgały się po gładkiej powierzchni.
 9892  2,10|                 zhardział na widok tych słodkich łez, ale stał się nieśmielszy
 9893  2,10|             jemu z żądzy, jej z jakiejś słodkiej, odurzającej bojaźni.~Lecz
 9894  1,8 |         Podobały jej się i zrękowiny, i słodkości, jakie jej rycerzyk codziennie
 9895  2,6 |               następnie inne, widocznie słodsze myśli poczęły mu przychodzić
 9896  1,15|              której z daleka bił zapach słodu i chmielu.~-Patrzcie!...
 9897  1,32|                 miastu wozy z drzewem i słomą... Skotarze pędzili bydło.
 9898  1,4 |              czasem w letnich szatach i słomianych kapeluszach. Niektórzy jechali
 9899  1,4 |               na lipach, a niżej ule ze słomianymi nakrywkami. Wzdłuż gościńca
 9900  2,31|                  ujrzał? Oto wielki wór słomy na drewnianych kołkach,
 9901  2,11|              się tylko ciepłem promieni słonecznych, noce spędzał w rowach przy
 9902  2,33|                 przypomniał wielbłądy i słonie.~Kilku poznało też Zbyszka,
 9903  1,11|              różna. Są placki i mąka, i słonina, i suszone grzyby, jest
 9904  1,2 |               mały kord w srebro i kość słoniową oprawny. Wszystko to było
 9905  2,48|                 upo-my, a na niewygody, słoty, chłody i wszelkie trudy
 9906  1,6 |              stało.~Był stary, polski i słowiański obyczaj, mocny jak prawo,
 9907  1,5 |            płynąc z głębi wolnej natury słowiańskiej, zmieniał się w tej prostej
 9908  1,3 |                zasypywać jakoby pieśnią słowiczą, wówczas oczy księżny wzniosły
 9909  2,14|          słychać było tylko fale głosów słowiczych zalewających dziedziniec
 9910  1,5 |               zydlu począł udawać śpiew słowika, co widocznie weseliło króla.
 9911  1,23|                 przytakują każdemu jego słowu. Więc zdziwienie ogarniało
 9912  1,19|                 jeden?~- Wasz pachołek, slowutny panie.~- Jak to mój pachołek?
 9913  1,19|            jednak, wspomniawszy o swych ślubach, rozpowiedział Jędrkowi,
 9914  1,7 |               pomści pamięć jej matki i ślubowane pawie czuby zdobędzie.~-
 9915  1,2 |                obowiązywało do niczego. Ślubowano częstokroć niewiastom zamężnym,
 9916  1,16|               niewiastom rycerze służby ślubują, a z innymi się żenią, pomyślał,
 9917  2,43|               nieraz klękali przed nią, ślubując jej wierność do zgonu, ale
 9918  1,13|            nadszedł na koniec rozmowy - ślubujcie naszej nieboszczce królowej,
 9919  1,2 |              spytała:~- Nie dla śmiechu ślubujesz? A Zbyszko odrzekł:~- Tak
 9920  1,5 |               powodu imię jego silne na słuchaczach sprawiło wrażenie - i po
 9921  1,19|                 niejednemu to aż śluzy, słuchajęcy, po jagodach ciekły. Toście
 9922  1,6 |      zawziętości niż zbolałą.~- A co?~- Słuchajże pilnie, bom może co i znalazł.~
 9923  1,11|             odrzekł drgającym głosem. – Słuchałbym tego przez całą noc.~To
 9924  1,3 |                 przez całą wieczność.~- Słuchamy - rzekła po chwili milczenia.~
 9925  1,2 |                ostaniem. Dobrze czas na słuchaniu świeckich pieśni zejdzie,
 9926  1,1 |         dojechali do Suraża, a potem do Słucka, z wielkim żalem tego oto
 9927  1,17|           skojca, począł pić z księżymi sługami i nie myślał o powrocie.
 9928  2,31|              ale mi służ, jakoś dawniej sługiwał.~Więc młody rycerz musiał
 9929  1,23|               Przodkowie wasi - rzekł - sługiwali już w Zakonie - i wy chcecie
 9930  2,14|               Rybałt, a raczej klecha i sługus księdza Kaleba, zaczynał
 9931  2,5 |                zasiedli w środku między słupami, skąd najlepiej widać było
 9932  2,34|                 komnaty ci osobliwe, na Słupcach w pojedynkę alibo gromadami
 9933  2,35|            budowniczym, tylko na jednym słupie. Prócz królewskich rycerzy
 9934  2,5 |                  Rotgier zbliżył się ku słupom, między którymi siedzieli
 9935  1,19|          parskały, wyrzucając z nozdrzy słupy pary - i obcy rycerze poczęli
 9936  1,27|                na sobie miała.~Mimo tej słusznej uwagi pojechali jednakże
 9937  2,15|                i ojców bezczeszczą. Nam słuszniej należałoby jęczeć niż mówić!
 9938  2,35|                 niż na pół piędzi tasak służący do rąbania mięsa, zwinął
 9939  1,2 |              młodym rycerzu fryzyjskim, służącym u Krzyżaków, wzięte. Naciągnął
 9940  1,1 |                co wam powiem, bom człek służały i wojny świadom. Starzy
 9941  2,14|                 rozkazu Maćka, gdyż był służbisty, a przy tym znajdował pewną
 9942  1,3 |                  Juranda córce a Twojej służce, obiecał i na moją rycerską
 9943  2,20|          sprawie, ale i sprawiedliwości służę.~De Lorche zamilkł na chwilę,
 9944  1,2 |        przysmaki, a z czeladnej dziewki służebne poczęły wynosić misy pełne
 9945  1,1 |              ostał, a co było, pobrali, służebni zasie uciekli. Została goła
 9946  1,22|               wraz z Danusią, z pannami służebnymi i z księdzem Wyszońkiem,
 9947  1,20|              rzekła:~- Służże nam, miły służko, a bogdaj nie tylko przy
 9948  2,25|            Jurand nie używał. Za odzież służyła mu gruba włosiennica, przepasana
 9949  2,21|             którymi pod jedną chorągwią służyłeś, przeto jesteś wolny i jedź,
 9950  1,23|              grzeszni, ale Panu naszemu służymy - odrzekł Hugo.~- Gdzie
 9951  1,20|             pani do Zbyszka i rzekła:~- Służże nam, miły służko, a bogdaj
 9952  2,42|                  a o Zbyszku nie było i słychu.~Na koniec po pierwszych
 9953  1,7 |            Różne oni składają śluby - i słyną z tego, że ku zgorszeniu
 9954  1,10|                Zych ze Zgorzelic, który słynął istotnie z dobroci i uczynności,
 9955  1,32|              nawet i nadzieja. Krzyżacy słynęli wprawdzie z mściwości, przeto
 9956  2,33|           przeważnie jednak pokryte ową słynną szarobiałą zaprawą, którą
 9957  1,20|            zwozili na ową leśną krawędź słynne swe piwa, mąkę mieloną w
 9958  1,5 |        najznakomitsi mężowie Królestwa, słynni w radzie lub boju. Wielu,
 9959  1,5 |               najbieglejszym w kraju, a słynnym i za granicą lekarzem, nie
 9960  1,5 |        Sulimczyk, najsłynniejszy między słynnymi, "wzór rycerzy", zwrócił
 9961  1,16|                 do Jurandówny, o której słyszałaś, to ci jeno tyle rzekę,
 9962  2,10|                 tuż koło wielkiej izby, słyszały też w ciemnościach jakoby
 9963  1,21|                przez nią tylko mógł być słyszany:~- Mam w Szczytnie cudowny
 9964  1,4 |        obróciwszy się do ściany, zasnął smaczno, gdyż był utrudzon drogą...~ ~
 9965  1,5 |                 założone za uszy, twarz smagłą, całkiem ogoloną, nos garbaty
 9966  1,18|                 nie będzie tak po tobie smakować, bo to i sama wiesz, że
 9967  1,13|            wypsnie.~Następne kwarty nie smakowały mu jednak tak dobrze jak
 9968  1,2 |              się po całej izbie mocny a smakowity zapach wieprzowego tłuszczu.
 9969  1,23|            któremu niezbyt przypadła do smaku cała sprawa. - Po co ukrywać
 9970  2,18|           chadzają, ale krzyżacka jucha smakuje i na wiosnę.~A rzeczywiście
 9971  1,5 |                  mam-li go za to miodem smarować?~A Maćko umilkł, gdyż na
 9972  1,23|                 córki mówiliście miodem smarowane słowa i w dodatku obiecaliście
 9973  2,44|          poskręcane zwoje, które często smarowano białkiem dla połysku i mocy.
 9974  1,13|                rad bije, rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny,
 9975  1,19|                 ochotę przybyć, ale nie śmią, a zwłaszcza ów rycerz z
 9976  1,4 |             Burgundii, na dworze Filipa Śmiałego. Raz on tam w czasie turnieju
 9977  1,20|             sobie ich oboje z Danusią i śmieją się. Nie zauważył również
 9978  1,25|             potem, jak sobie przysłania śmiejące się i zawstydzone oczy dłonią
 9979  1,15|                pola wyskoczy. Ale potem śmiejący się wraca i sam pierwszy
 9980  1,4 |                 na rozstaniu:~- Jedźcie śmiele, mężny rycerzu. Kraj to
 9981  2,12|                co się dzieje.~Jagienka, śmielsza i pewniejsza siebie od Sieciechówny,
 9982  1,6 |            gródka, i tam w Spychowie ze śmiercią-m się przez trzy niedziele
 9983  2,5 |                 swego Czecha i rzekł:~- Śmierdzi mi ta krzyżacka chwalba,
 9984  2,14|                lecz i dla wybawienia ze śmiertelnego niebezpieczeństwa osób bliskich
 9985  1,5 |             całej sprawie. "Nigdy ona o śmiertelnych wyrokach rada nie słucha -
 9986  2,11|                 małżeństwie Zbyszka i o śmiertelnym jego pojedynku z Rotgierem.
 9987  2,23|             wyście za jedni?~- A ty jak śmiesz pytać? Co ci do tego?! Wywiedź
 9988  2,11|             wykręcał, wywijał nimi niby śmigłami wiatraka, łamał; bór giął
 9989  1,12|               opadłych liściach; czasem śmignęła po buczku chybka kuna. W
 9990  2,31|            mieszkający, który corocznie smoka przeciw niej wysyła, a ów
 9991  1,20|                i duchy nieczyste, ale o smokach nie słyszałem, a choćby
 9992  1,20|               jadą, nie ma przynajmniej smoków, którym ludzie muszą ofiarowywać
 9993  2,24|                 się na szlaku w pobliżu smołami, gdy służka zakonna, zbiegłszy
 9994  2,18|                dymiło się z nich jak ze smolarni - i po małym wypoczynku
 9995  2,22|               leszczynowych gąszczów:~- Smolarnia! - rzekł. - Są!~- Stój! -
 9996  2,22|                widać było wygasłe kopce smolarskie i dwie ziemne chaty, czyli
 9997  2,49|              których najliczniejszy był smoleński, a wjechali do polskiego
 9998  2,11|              dzieci, wszystko czarne od smolistego dymu, a był także i jeden
 9999  2,23|             pachołkowie naniecili wedle smolistych kopców. Tam siadłszy, Maćko
10000  2,27|                i obficie rosnące różowe smółki, i białą, pachnącą miodem
10001  1,13|               ognisko, zapalił od niego smolną szczypkę i wrócił.~- Co
10002  2,30|          jarzęby i cisy. Płonące beczki smolne oświecały je jasnym żółtym
10003  2,7 |                 wielkie, płonące krople smoły, a wreszcie pokryły je zupełnie
10004  1,1 |            widziałem, od której sprośny smród z daleka w nozdrzach człowiekowi
10005  1,1 |             było, że są, bo to z samego smrodu można było wymiarkować,
10006  2,34|                starości wam daleko. Nie smućcie się!~- Żeby tobie było wesoło,
10007  2,48|            święta wypytywano o nowiny i smucono się, gdy przychodziły pokojowe,
10008  2,31|            czyniła się coraz jaśniejsza smuga, i poczekawszy, dopóki Pomorzanin
10009  2,10|               pątlikiem, na całą postać smukłą a urodziwą, a zwłaszcza
10010  2,19|               nad nimi dzierżył wysoki, smukły rycerz w ciemnobłękitnym
10011  2,31|              był tak wyłącznie żalowi i smutkom, że ani do głowy nie przyszło
10012  2,9 |               ona odpowiedziała jeszcze smutniej:~- Hej!...~- To i czegóż
10013  2,42|               bardziej znużon i - coraz smutniejszy.~- Co ci jest? może byś
10014  2,18|         rozporządzenia i uciec razem od smutnych myśli, na które brakło i
10015  1,21|              trąb spuszczone zostały ze smyczy. Jeden z nich, spuszczony
10016  1,19|               kto za życia szczeka, ten snadnie może wyć po śmierci.~- I
10017  2,2 |               na stronę zakonników, tym snadniej wam uwierzą. Mówcie przeto,
10018  2,30|              Zbyszkowi wydawało się, że śni. Myśl, że Jagienka z odległych
10019  1,20|                książę Janusz zasiadł do śniadania, a dowiedziawszy się poprzednio
10020  1,5 |                brała udziału w wesołych śniadaniach, przy których dla uciechy
10021  1,27|          dojrzeć na białej płaszczyźnie śniegowej, gdyż chmury odsłoniły tarczę
10022  1,26|                 niósł niezmierne tumany śnieżne, targał drzewami, huczał,
10023  1,23|               tyłu za nimi, na zakręcie śnieżnej drogi, ukazał się jakiś
10024  2,5 |               czeladź przeskakiwała wał śnieżny, by się trupom przypatrzyć.
10025  2,11|            siekło dżdżem pomieszanym ze śnieżnymi krupami i czyniło się tak
10026  1,21|                krew nie splamiła białej śnieżystej podścieli.~Wówczas rozległ
10027  1,19|            niego odciągał. Rankiem, gdy sny pierzchały, przychodziła
10028  1,4 |               dla mnie liszka, dla niej soból. Nikogo z rodzonych nie
10029  1,21|            Ledwie niekiedy zaskrzeczała sójka w wierzchołkach sosen, niekiedy
10030  2,26|                torby borsuczej i z piór sójki na czapce poznał w nim borowego.~-
10031  1,7 |              wszedł dworzanin księżny z sokołem na ręku i skłoniwszy się
10032  1,2 |       mazowieckim zostaniesz?~- Albo to sokolnik co złego? Skoro wolicie
10033  1,2 |                    Coże będziesz robił? Sokolnikiem czyli też rybałtem przy
10034  1,4 |              głowę założyć, jako czynią sokołom. Inaczej nie skończy on
10035  2,8 |           Krzyżakach i płacąc chlebem i solą za nowiny. Za czym wiosna
10036  1,20|                 zapowiadali, że nas bez soli zjedzą, ale popróbowawszy
10037  2,48|          miesiące, w dymach zaś wędzono solone mięsiwo, a następnie odsyłano
10038  2,46|         Spychowa. Mówiono, że pieniądze solówkami wozili z Mazowsza. Wygodził
10039  2,46|                 też komnatę, w której z sołtysami, z karbowymi i czeladzią
10040  1,10|                   Kto o Maćka pyta?~- A somsiad, Zych ze Zgorzelic. Już
10041  1,10|                    Lepiej mieć wesołego somsiada, bo z wesołym nie może być
10042  1,20|             doglądaniu Maćka, i między "somsiadami". O Jagience nic tylko nie
10043  2,9 |        ustrzeżcie, jako godni i uczciwi somsiedzi!...~Przez ten czas młody
10044  1,10|                 O! - rzekł - przy takim somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił
10045  1,11|           pokłonić się Zychowi i wam za somsiedzką uczynność.~- Przyjeżdżajcie!
10046  2,9 |              wadzić, ba! i potykać, ale somsiedzki mir nade wszystko!~- Nie
10047  2,9 |                Jerzy.~- Służym mu.~- Po somsiedzkum przyjechał - z dobrą wolą.~-
10048  2,38|            właśnie! A obaczym, komu się somsiedztwo wpierw uprzykrzy! Miałbym
10049  2,47|                 broda była jakoby jeden sopel.~- A narzekaliście nieraz,
10050  1,26|           odparł Sanderus - gdyż takowe sople tylko w piekielnym ogniu
10051  1,16|                swarliwa niewiasta aquam sordidam na głowę w gniewie wylała.~-
10052  1,11|                jak na wpół kalina, wpół sosenka. Wszystko w niej było piękne:
10053  1,19|              łubowe skrzynki leżące pod sosną. Zbyszko patrzył na niego
10054  2,20|          zwycięstwa, i pochować ich pod sosnami, na których korze wyciosał
10055  2,26|           przejeżdżając, udarła gałązkę sośniny i cisnęła ją na kamienie,
10056  2,16|             Maćko usadził Skirwoiłłę na sosnowym pniaku pokrytym niedźwiedzią
10057  1,4 |              dojrzeć, składy i składy - sowite - pełne najprzedniejszych,
10058  1,16|      skartabellów, i kmieciów, i kilku "sowizdrzałów" pokazujących rozmaite niemieckie
10059  2,7 |          wkrótce na oko Juranda poczęły spadać wielkie, płonące krople
10060  1,25|            skroni, przybraną w sztywną, spadającą aż do ziemi sukienkę. Powieki
10061  2,31|              śnieg czoło i ciemne włosy spadające w dwóch warkoczach na plecy,
10062  2,1 |             sala wypełniła się zapachem spadającej spod pokryw piany. Rozweselony
10063  1,20|           obciętymi równo nad czołem, a spadającymi aż na ramiona po obu bokach.
10064  2,19|                gałęziami sosny Żmujdzin spadał jak dojrzała szyszka na
10065  2,19|                mu od zbytniego parcia i spadli obaj na ziemię. Przez chwilę
10066  2,5 |                mu błysk topora i ostrze spadło mu jak piorun na prawy bark.~
10067  1,21|                 procy w powietrze.~Koń, spadłszy na bok, począł bić w przedśmiertnych
10068  2,8 |         krzypocie i w izbie z nim razem spałem. Raz tylko wieczór kazali
10069  1,7 |                 opieką matki, Kachny ze Spalenicy, która w dwóch wyprawach
10070  1,9 |              łaskaw, że mi ulżyło. A ty spałeś krzynę?~- Jakożem miał spać,
10071  2,9 |            błony okien. Parobcy też nie spali, bo zaledwie wjechał na
10072  1,25|           straszne nowiny. W Spy chowie spaliła się część Jurandowego gródka,
10073  1,32|                Lecz nie wszystko naokół spało, a przynajmniej nie spały
10074  2,46|                 Grzymalitów z Nałęczami spalon był do cna Bogdaniec - wszystkie
10075  1,4 |                Wilno - źle pobudowane i spalone, całe w popiele i gruzach,
10076  1,7 |                 Grzymalitów z Nałęczami spalono po raz drugi chałupy w Bogdańcu
10077  2,42|             dziwny: nie tylko wychudły, spalony wichrem polnym, wynędzniały,
10078  1,32|               spało, a przynajmniej nie spały wrony i kruki, których całe
10079  1,2 |               innej żony! Jak wam kości sparcieją, będziecie wy jeszcze wnuki
10080  1,9 |                od wzdychania w dołyszku sparły, ale siędę trochę na konia,
10081  1,1 |               mi konie padną albo krowy sparszeją, albo mleko od nich krwią
10082  1,5 |     odpowiedzialności i karze, jaka nań spaść mogła, dotychczas bowiem
10083  2,11|              promieni słonecznych, noce spędzał w rowach przy gościńcu.
10084  1,16|                Krześni. Tam Wilk, chcąc spędzić złość, która burzyła mu
10085  2,9 |                 Bogdańcu przez dwa dni, spędziła je bowiem na naradach z
10086  2,22|       pogrzebione ciała. Przejeżdżając, spędzili prócz wilków ogromne stada
10087  2,5 |                Krzyżaka. Wiele niewiast spędziło noc w kościele, gdzie też
10088  2,26|               twardą ręką Czecha, i noc spędzona w spychowskim więzieniu,
10089  2,5 |               brzeg tarczy wygiął się i spękał, naramiennik z prawego barku
10090  1,5 |                 Litwin, przywykły ślepo spełniać wolę wielkiego księcia i
10091  2,40|                 w mig każdy jego rozkaz spełniali, bojąc się widocznie jego
10092  1,5 |                 chodziły głosy o cudach spełnianych przez królowę. Mówiono,
10093  1,23|           zdrajcami służyć.~- Ejże! nie spełnicie waszej groźby. Wiecie, że
10094  1,27|            pograniczu łatwiejszy był do spełnienia niż w dalekim Bogdańcu. "
10095  2,47|              się Boga, toście przysięgę spełnili!~- Zrazu byłem rad, bom
10096  2,46|                  a oto właśnie wszystko spełniło mu się doskonale. Gospodarka
10097  2,26|               jeśli pobożne przykazanie spełnimy.~- Ha! to niech się i stanie
10098  2,7 |             Jutro będzie za późno i nie spełnisz tego, coś przyrzekł; wychodź
10099  1,17|                 przyjazd opata, wrócił, spełniwszy polecenie, i zarazem oznajmił,
10100  1,11|              Ale Jagience w Moczydołach sperki w gębie nie zabraknie...~-
10101  1,32|                  rzekł sobie - póki nie spętam tego gniewu, którym mógłbym
10102  1,27|              niezawodnie żywą, a może i śpiącą pod skórami. Ale Zbyszko
10103  2,10|                 Jagienka i Sieciechówna śpiące w alkierzu, tuż koło wielkiej
10104  1,11|           pomnożył, a przy tym zbudował śpichlerz, chruścianą oborę i takąż
10105  2,7 |            poszli dalej. W grubym murze spichlerza było wgłębienie, przy którym
10106  2,7 |               czterech stron murowanymi spichrzami, w których chowano zapasy
10107  2,38|              Więc Tolima ogarnął dłonią spiczaste ucho i zapytał:~- O co chodzi? -
10108  1,5 |             ogoloną, nos garbaty i dość spiczasty, koło ust zmarszczki, oczki
10109  1,26|            Wyczerpane konie poczęły się spierać bokami o siebie i iść coraz
10110  2,41|             ramiona, a potem długi czas spierali się o to, kto weźmie nowiny.
10111  2,48|               życiu słyszało, a o które spierały się jakoby obie strony,
10112  1,11|            Niechże mnie ona za to teraz spierze, jeśli jej wola.~Na to Jagienka,