bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

10616  2,22|            Zbyszko, pobudził innych i o świcie ruszyli w dalszy pochód.
10617  1,4 |                 której sprzedawano piwo świdnickie, dżinghus, toż inne kościoły,
10618  1,1 |               się Niemcy mścić razem ze Świdrygiełłą, który do nich uciekł. Była
10619  2,26|                mu się, że oczy Krzyżaka świecą w pomroce jak oczy złego
10620  1,4 |                 rycerz przybrany cały w świecącą zbroję, w biały sukienny
10621  1,4 |            pióra Krzyżaka i jego jasny, świecący w słońcu hełm.~- Dziwna
10622  2,22|               Gdzieniegdzie tylko wśród świecących w słońcu gałęzi migały wiewiórki,
10623  2,14|                bijącym sercem, z oczyma świecącymi zarazem od łez i od senności,
10624  1,17|               widok. Na mniejszym stole świeciła przygotowana dla opata misa
10625  2,20|                 wołać na pachołków, aby świecili mu łuczywem, i biegł w stronę,
10626  1,15|                 tylko duchownym, lecz i świeckim. Zauważyła też, że rozpytywał
10627  1,2 |          powtórnie i zamierzali opuścić świetlicę, nie chcąc dworowi przeszkadzać.~
10628  1,30|             karczmy na rozdrożu, zwanej Świetlik, gdzie Jurand w czasie powrotu
10629  2,7 |                 zarazem, że w taką samą świetlistą noc wyjeżdżał Rotgier do
10630  2,11|          przejasny, różowy, złoty i tak świetlisty, że jak okiem sięgnąć wszystko
10631  1,12|                i podnosił się w górę ku świetlistym zorzom, które też w końcu
10632  2,30|        obecności króla bardzo strojni i świetni, że aż cały dziedziniec
10633  2,11|                gdzie dwór był nierównie świetniejszy i pięknych rycerzy na nim
10634  2,32|              zdawało się dyszeć potęgą, świetnością, nieprzebranym bogactwem,
10635  1,16|           królewny podobną. Dopiero gdy świetny orszak ruszył z powrotem
10636  1,6 |               śmierci królowej urok jej świętobliwości nie będzie powstrzymywał
10637  1,4 |              albo to u nas w klasztorze świętokrzyskim nie ma drzewa Krzyża Świętego?~-
10638  2,21|        niechcący rzekł, będziesz wył za świętokupstwo.~I poczęli się przekomarzać,
10639  2,17|                jej poniechał, ale wobec świętości sakramentu poszukiwanie
10640  1,19|                 mi się koń, skrzynie ze świętościami niosący. Zostałem sam, bez
10641  1,19|           grzechu i bluźnierstw przeciw świętościom nie przywodzić.~- To się
10642  1,19|      pacholikowie znaleźli i przynieśli świeżą deskę, zabrał się Sanderus
10643  2,26|              jakby już zwietrzył zapach świeżej krwi. I ciężko musiał walczyć
10644  1,2 |                niosły całe pęki kwiatów świeżych, widocznie uzbieranych po
10645  1,19|               któren obyczaj zgoła jest świński i nam Mazurom przeciwny...
10646  2,25|          najspieszniej.~Dwa razy jednak świstały za Czechem groty i gonił
10647  1,5 |                wreszcie wicher wpadł ze świstem do wieży i zgasił mdły kaganek
10648  1,10|               nie przystoi". Patrzcie - świta już.~I rzeczywiście czynił
10649  2,31|             Podczas łowów bywała wielka swoboda, wracano przeto zwykle parami,
10650  2,40|                  zamieszkałym przez lud swojacki i gościnny. Z Sieradza pchnął
10651  1,10|              bom był wyjechał.~- No, my swojak! - rzekł Maćko - z nami
10652  2,28|                nie umiał ów lud inaczej swojego bólu wypowiadać.~Atoli Jurand,
10653  2,11|             litościwe swojackie serca i swojskie głosy, z których jeden przypomniał
10654  1,21|           przestrzeń, podobne z dala do swojskiej trzody chlewnej, która na
10655  2,15|             ludzi:~Korkucia, Wassygina, Swolka i Sągajłę, potracili - i
10656  1,22|                 dalej Danveld - że nasi swywolnicy krzywdzą jeno świeckich
10657  1,5 |               Rusi Moskiewskiej, władca Sybiru, Chin po Indie, Bagdadu,
10658  2,34|                murowania od Saracenów w Sycylii nauczyli, a w zamkach komnaty
10659  1,30|                wasze dziecko - odrzekła syczącym głosem służka.~I znów nastało
10660  1,13|              Maćko jął się przekręcać i syczeć z bólu, ale tkał palce coraz
10661  2,26|             pomruk i jakby niecierpliwy syk i warczenie piorunów, które
10662  1,6 |                pomost i na nim czerwoną sylwetkę kata. Wówczas drgnął i przeżegnał
10663  2,7 |         plemieniem go uczył. A teraz ów synaczek rozleje raz jeszcze znienawidzoną
10664  1,6 |           wózkach. Żydzi rajcowali przy synagodze na Kazimierzu. Do późna
10665  2,43|       dwudziestu czterema albo i więcej synami do dzików siłą podobnymi.~
10666  2,21|                pytał: "Zali ci to ulży, synku?" l tak ciągle. A i to bywa,
10667  2,11|           jechać.~- Nie był to ci żaden synod, jeno congressus - odparł
10668  2,11|              szczytnieński wrócił już z synodu, tobym go chciał widzieć -
10669  1,5 |              czy jakowyś Kutłuk panował synom Beliala. cóż nam z tego
10670  1,10|            przeciw królowi Władysławowi synowcowie śląscy, większą część tych
10671  2,7 |                 też wy, którego czczę i synowskim sercem miłuję. Przeciwnik -
10672  1,27|                Niebo pojaśniało. Z góry sypał jeszcze czas jakiś śnieg,
10673  1,20|             poruszanych lekkim powiewem sypała się sadź sucha, iskrząca.
10674  2,17|        ostatniej porażce nic do roboty, sypiali we dnie. Niektórzy siedzieli
10675  1,11|                 polu, po bitwie, to się sypiało i z zabitym Krzyżakiem pod
10676  1,27|              śnieg niezamarzły jeszcze, sypki, świeżo nawiany i głęboki,
10677  1,21|                 brzuch.~Z boru jednakże sypnęli się ludzie na ratunek obcego
10678  1,11|              ubędzie, a skrzat byle był syt i życzliwy, to i od ognia,
10679  2,17|              Witolda, napatrzyli się do syta litewskim i żmujdzkim wojownikom,
10680  1,1 |        wycinanym w zęby, lał im z konwi sytne piwo do glinianych stągiewek
10681  1,10|               gdy wreszcie mieli już do sytu powitań i okrzyków, poczęła
10682  2,35|         wieczora nie tylko w arcaby i w szachy, lecz i w kości; więcej
10683  1,5 |                  gwoździkami, imbirem i szafranem tak silnie, że zapach rozszedł
10684  2,49|             Zbigniew z Brzezia, i Piotr Szafraniec, podkomorzy krakowski, i
10685  1,12|             jesiennych.~Obaj rozrzucili szałas, zabrali psy, tu i ówdzie
10686  2,17|                 nizina, na której stały szałasy, była także grząska i błotnista,
10687  1,19|               Inni wszelako powiadali: "Szaleni mnichowie! mało im było
10688  2,19|             knechci zdołali je wydobyć, szaleniec runął przerwą w szeregi,
10689  2,2 |            wpadł na widok tej dziewki w szaleństwo i opętan przez złego ducha
10690  2,26|              tylko wysiłkiem bronił się szaleństwu, a chwilami nawet mu się
10691  2,24|                 bratanka, "by zaś czego szalonego nie uczynił" - za czym uzyskawszy
10692  1,21|                 stado rozproszyło się w szalonym pościgu po całej polanie.
10693  2,2 |                Danvelda doprowadziła do szału strasznego jej rodzica?~
10694  1,12|            zwierz poczęli się szarpać i szamotać. Bór trząsł się wciąż od
10695  1,19|            Sprowadził ich tu Wincenty z Szamotuł. Było mi wtedy dwanaście
10696  2,1 |                którą każdy, kto opasan, szanować winien.~Danveld zmarszczył
10697  1,5 |                 nawet i Saraceni postów szanowali. Wy jedni ich nie szanujecie -
10698  1,3 |                  męstwa i rozumu wielce szanowany. Może go tu niebawem, miłościwa
10699  1,5 |             szanowali. Wy jedni ich nie szanujecie - i dlategom obyczaj wasz
10700  1,25|               gomółki przybierały barwę szarawą, i ozwał się:~- Noc już
10701  2,33|               jednak pokryte ową słynną szarobiałą zaprawą, którą przyrządzać
10702  1,19|            skończyć, aby zaś dłużej nie szarpali nam wnętrzności". Inni wszelako
10703  1,13|           twardego przedmiotu; wreszcie szarpnął i wyciągnął.~- O Jezu!~-
10704  1,14|                  Szli wśród kęp łozin i szarych wierzb po gruncie mokrym
10705  2,50|               Grunwaldu, a nieco w dali szarzały słomiane dachy i puste,
10706  1,20|               od namiotów ze skór. Przy szarzejącym dopiero dniu błyszczały
10707  2,3 |              Danveld mówił tak: "Często szatan zdradza swych sług, więc
10708  2,3 |                jakby nie Chrystusa, ale szatana był sługą.~I tu począł opowiadać
10709  2,23|               komturów, że oddają cześć szatanowi. Nie czyniono im z tego
10710  2,9 |           trzeba, nie bójcie się. Wezmę szatki Jaśko-we, pątlik nawłosy,
10711  2,33|            składy, śpichrze, piekarnie, szatnie, ludwisarnie, niezmierny
10712  2,30|           przypatrując się ich świetnym szatom, ich trefieniu włosów, których
10713  1,25|               zapiszczało co żałośnie w szczapie, jako często bywa przy świeżym
10714  2,50|              toporów, ale tych świętych szczątków obawiali się głównie Polacy. "
10715  2,25|              Tak to od czasu powrotu ze szczcieńskiej niewoli żył możny i straszny
10716  1,19|                Jana chcieli usmażyć - i szczebel z drabiny, o której się
10717  2,12|               serca ta młodość i to jej szczebiotanie przypominające świegot ptasi.~
10718  1,14|                codziennie, a po wyjściu szczebrzucha z rany wybrali się razem
10719  1,3 |          wspaniałych darów, których nie szczędzili im mistrzowie Zakonu, wielką
10720  1,3 |             niepewności, widząc, że bez szczególnej łaski Bożej niewiele wskórać
10721  2,1 |                 a Juranda ze Spychowa w szczególności; po lewej młodsi bracia
10722  2,9 |                 czasu do czasu na Maćka szczególnym wzrokiem, w którym cześć
10723  2,40|         wszystko aż do najdrobniejszych szczegółów, co się działo i w samym
10724  2,8 |                raczej on opowiadał znów szczegółowo wszystkie przygody Zbyszka,
10725  2,11|                znał dobrze wszelkie jej szczegóły, a jednak słuchał i teraz
10726  1,2 |              trzask skorup kruszonych w szczękach. Lecz na próżno by kto mniemał,
10727  2,42|            dopiero co przyjął, a Niemce szczekają po świecie, że dusza jeszcze
10728  1,23|           rycerze czynili, ale jako psi szczekali; a któren by był krzyw o
10729  1,25|        poszczekiwać w stronę boru takim szczekaniem jak na wilki.~I w miarę
10730  2,3 |            ziemi mówię ci, Krzyżaku, że szczekasz jako pies przeciw sprawiedliwości
10731  2,4 |              przez czas jakiś drgały mu szczęki i łzy zbierały się w oczach.~-
10732  2,32|             radosnym, wśród huku trąb i szczęku oręża, ani przy pucharach
10733  1,27|              ustał. Potem tu i owdzie w szczelinach chmur błysnęła gwiazda.
10734  2,7 |            zmacał na koniec przez sukno szczelinę ciągnącą się od wierzchu
10735  1,21|                 otoki, zapełniali coraz szczelniej leśną łąkę. Nic podobnego
10736  1,10|                 Pietrko z Miłosławia, i Szczepiecki, i Oderski, i Tomko Łagoda.
10737  2,45|           mawiał, podpiwszy, do niego:~"Szczerbiliśmy się o nią nieraz z waszym
10738  1,14|          doniósł ją, spuścił uważnie na szczerk i odpowiedział nieco wzburzony:~-
10739  1,17|             pokłonić.~Uradował się opat szczerością, z jaką mówił Maćko, uśmiechnął
10740  1,5 |                 całym kościele nie było szczerszej modlitwy...~Po skończonej
10741  1,32|                 tylko chłop tęgi, ale i szczery jak złoto. Będzie jej strzegł,
10742  2,8 |              jeno zbroiska ze ścian się szczerzą. Nijaki pożytek z gospodarki,
10743  1,14|              słyszałem, na tamtego zęby szczerzy. I dziwno mi to nawet, że
10744  2,10|               za Hlawą, a teraz się już szczerzysz?~Więc Czech spojrzał na
10745  1,26|              powtarzał, ledwie własnemu szczęściu mógł uwierzyć. Po czym pomyślał,
10746  1,2 |                 królowa nie prorokowała szczęśliwego końca tej wyprawie, a co
10747  2,23|              bezsennie, czy świt jakiej szczęśliwej zmiany w Danusi nie przyniesie.~
10748  1,6 |              przepasek i pątlików padał szczęśliwemu młodziankowi pod nogi, a
10749  2,44|               także przed dom, radośni, szczęśliwi Jaśniejący jak słońce.~-
10750  2,46|               Rozdział XLVI~Dożył Maćko szczęśliwych dni żywota. Nieraz mawiał
10751  2,53|                się w zdrowiu i sile tej szczęsnej chwili, w której jedną bramą
10752  2,39|               do powrotu skłonić.~"Hej! szczuka ja, a oni kiełbie - myślał -
10753  1,26|             niewodzie znaleźli: trzymał szczupaka w pysku, ale jak go głos
10754  2,33|              przybył w te strony, prócz szczupłej okolicy i kilku zamków podarowanych
10755  2,30|            Taczewa, gdyż przy drobnym i szczupłym panu de Lorche wyglądał
10756  2,12|       dokładniej wszystko, co zaszło na szczycieńskim gościńcu, bo począł dziękować,
10757  2,27|                 je, aby łacniej im było szczypać trawę. Dwie niewiasty najęte
10758  1,13|                 zapalił od niego smolną szczypkę i wrócił.~- Co z wami?~-
10759  2,11|                mistrz surowie komturowi szczyt-nieńskiemu przykazał, aby wszystkich
10760  2,33|              miejscu jakby górę, której szczytem był Stary Zamek, a stokami -
10761  2,24|             dowiedział się o wszystkich szczytnieńskich zbrodniach, krzywoprzysięstwach
10762  2,13|              Zbyszku są?~- Nie, jeno są szczytnieńskie - wiecie...~- Rozumiem!
10763  1,26|               od poranku, rozszerzone u szczytu w kiście, podobne do rycerskich
10764  2,26|                które spływały z wesołym szelestem ku niższym miejscom, tworząc
10765  2,18|                  po których stąpały bez szelestu nogi wojowników, wydobywały
10766  1,23|             ludzie, których wybiorę, są szelmy kute na cztery nogi. Będą
10767  2,27|           powiew od strony łąki, któren szemrał w liściach gruszy, ksykanie
10768  1,6 |       kasztelana, na surowość prawa - i szemrania owe przechodziły stopniowo
10769  2,32|             ułagodzić i nie zważając na szemranie niektórych zapalczywych
10770  2,14|             swoje w pomoc wysyłał, o co szemrano nawet na całej Litwie, że
10771  2,25|            miłosierdzia, zwrócił się ku szemrzącym i zawołał:~- Kto się świętemu
10772  2,21|             pary nie puścił. Siła o tym szepcą sobie jego ludzie. Niektórzy
10773  2,7 |            usłyszał wyraźnie jakiś głos szepcący mu do ucha:~- Wychodź z
10774  2,22|               zdało się, że Zbyszko coś szepce do niego, więc się odwrócił
10775  2,1 |            wiedzieli, zdążyli już teraz szepnąć innym o przecudnej jej urodzie.
10776  2,7 |           trwożne oblicza i ciche głosy szeptały w pomroce:~- Brat Rotgier...~-
10777  1,11|           pięknie wyciętych łyżników, z szeregami łyżek, z których dwie były
10778  1,21|               się w ciężkich skokach ku szeregowi strzelców, zawrócił ku prawej
10779  2,29|               znaleźć najprzedniejszych szermierzy francuskich, angielskich,
10780  1,6 |             urządzonym w ten sposób, ze szersza część trumny, w której spoczywała
10781  1,30|                 ustała, gdyż skręcili z szerszego gościńca na węższą drogę,
10782  1,32|              stawał się nie tylko coraz szerszy, ale się i zaludniał. Ciągnęły
10783  2,26|               przemówił.~I jechał dalej szerszym już gościńcem, rzekłbyś,
10784  2,32|                 komturów deptały prawa, szerzyły ucisk i zdzierstwa, wyciskały
10785  1,20|               zamężną niewiastą, mającą sześcioro dzieci, wzburzyła się tym
10786  1,2 |              bardzo, gdyż w owym czasie szesnastoletni wyrostkowie bywali kasztelanami.
10787  2,33|           przebył orszak miasto i przez Szewcką bramę, wedle Wróblej baszty
10788  2,49|             konie, zawiewało ich potem. Szkapy owe, których kilkaset trzymano
10789  2,26|               głosem i zmieniwszy się w szkaradny kształt pocznie kłapać zębami,
10790  2,22|             dopiero w boru tak dzikim i szkaradnym jak ów, w którym znajdują
10791  1,25|                 włosy, na które nałożył szkarłatną przepaskę, wreszcie wsparł
10792  2,5 |                włosy przykrył czapką ze szkarłatnego sukna. Zbyszko stał jakby
10793  2,43|          szybach kościelnych wycięte ze szkła i pooprawiane w ołów postacie
10794  2,7 |                 błękitne. Na policzkach szklił się zamróz.~Komtur patrzył
10795  1,11|         wygładzonego, że był prawie jak szkło przeźroczysty. Nie było
10796  1,20|                  iże angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.~-
10797  1,20|        łuczników w świecie.~- Anglicy i Szkoci, których na dworze burgundzkim
10798  1,2 |               dworzanie książęcy.~- Nie szkodzi - uspokajał ich pan z Długolasu -
10799  2,33|            dziedziniec, na którym prócz szkoły, starego lamusa i warsztatu
10800  2,33|               Wisły. Stamtąd płynęli na szkutach krzyżackich rzeką aż do
10801  2,33|                 po niejakim czasie, gdy szkuty zbliżyły się, jeszcze bardziej
10802  2,24|              iść dalej do Gotteswerder, szłaby po zniszczeniu poprzednich
10803  2,46|              dla sąsiedztwa, na którą i szlachcianki przyjeżdżały patrzeć na
10804  2,14|                całą noc z dwoma młodymi szlachcicami z Łękawicy, którzy mieli
10805  1,2 |                teraz zaś dwaj miejscowi szlachcice. a wraz z nimi Maćko z Bogdańca
10806  2,8 |               przecie w onych czasach o szlachcicu chudopachołku: "Miał ci
10807  1,4 |              Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.~Na to Powała z Taczewa
10808  1,6 |                 o zwyczajnym pacholęciu szlacheckim i o jego uwięzieniu w baszcie
10809  2,25|            pozbawionym uczuć rycerskich szlachetką będąc, rozumiał to jednak
10810  2,3 |           będzie to godna zapłata za tę szlachetną krew przelaną! Zaprawdę
10811  1,4 |              dodał:~- Ciężko to ludziom szlachetnego rodu... rozumiem- ale muszę
10812  2,15|        Żmujdzini. - Wolnym ci my byli i szlachetnej krwi ludem, a Zakon chce
10813  2,2 |            dawny jeniec Juranda, i dwaj szlachetni młodzieńcy, nowicjusze,
10814  1,27|              siodłać. Czech, który jako szlachetnie urodzony giermek znajdował
10815  1,2 |             uważane za prawo i wzór dla szlachetniejszych wojowników - z tych przeto
10816  1,30|                my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym panem de Bergow i z jeńcami.~-
10817  2,18|         prawdziwy gościniec, ale raczej szlak niedawno przez lasy przetarty
10818  2,4 |                 i chwyciwszy je, począł szlochać ciężko. Księżna Anna Danuta,
10819  1,6 |             zdziwienie, że te dźwięki i szlochania niewieście, i cała ta uroczystość,
10820  1,32|          jeszcze dziecko! O Jezu!!... I szlochanie poczęło targać jego olbrzymim
10821  2,22|                 zajęci byli wycieraniem szmatami pancerzy, a u nóg Sanderusa
10822  2,11|               węzeł uczyniony z brudnej szmaty. Białe włosy spadały mu
10823  2,5 |                 Krzyżak przybrany był w szmelcowany błękitny pancerz, w takież
10824  2,25|              dotyka, i począł przecinać sznury na ramionach Krzyżaka.~Zdumienie
10825  1,2 |           troczyć - jako w oczach mu na sznurze zbielała. Samego też mnie
10826  1,11|              obór, stajen i chlewów, do szop, w których były wozy, sprzęty
10827  1,32|             knechta.~- Wer da? - spytał szorstki głos.~- Jurand ze Spychowa! -
10828  2,1 |                 jak rozprasza się stado szpaków na polu, na które runie
10829  2,34|            narodem!~Tu objął dłońmi swą szpakowatą głowę, łokcie wsparł na
10830  2,14|            zaraz błoniaste okno i przez szparutkę wyjrzały na dziedziniec
10831  2,5 |               cześć Zakonu i odwrócenie szpetnych podejrzeń, które by hańbę
10832  2,2 |                 a ranni opatrzeni już w szpitalu.~Zygfryd splótł powtórnie
10833  2,5 |                  tylko aby go dosięgnąć szponami. Pomimo swej siły spostrzegł
10834  2,2 |            orłowych piór na powietrzu i szpony orła, czerwone od krwi krzyżackiej...~
10835  1,16|            śpiewać nabożne pieśni swoim szpylmanom - później atoli, mając ich
10836  2,5 |              weszli z przeciwnych stron szranków i zatrzymali się na krańcach,
10837  2,7 |              głowę i patrzał na pokrytą szronem ścianę.~Na chwilę rozległ
10838  2,33|               dołu do góry pieniędzmi i sztabami z drogocennego metalu, pozwalała
10839  2,20|                 nie była mu obcą trudna sztuka czytania, za czym zdumiał
10840  2,34|               na lennych ziemiach wedle Sztumu siedzą; byli kupcy z Gdańska,
10841  1,23|            ciosami toporów i mieczów, w szturmach ogólnych lub w pojedynczych
10842  2,49|                 Gilgenburga. Ponieważ w szturmie brała udział chorągiew sieradzka,
10843  2,49|                 miasta i nie zaniechali szturmu, chociaż król wysłał dla
10844  2,5 |                trzeba było znać cięcia, sztychy i umieć ciosy odbijać, miałby
10845  1,25| nieśmiertelników na skroni, przybraną w sztywną, spadającą aż do ziemi sukienkę.
10846  2,24|            skinął głową, wprawdzie dość sztywnie, ale z widocznym zadowoleniem.~
10847  1,4 |              twarz komtura ani drgnęła. Sztywny i wyprostowany, z podniesioną
10848  1,5 |                 kniazie ruscy w szatach sztywnych a szerokich wyglądali na
10849  1,25|             zakutana w kożuszek i lisią szubę; jeszcze raz objęła za szyję
10850  2,49|                kazał. To niebożęta sami szubienicę utwierdzić musieli i sami
10851  1,5 |                 na sobie dla okazałości szuby podbite futrem kosztownym;
10852  1,21|             polanie, oślepione trwogą i szukające na próżno wyjścia. Księżna,
10853  2,11|                 i skinął głową.~- A nie szukaliście tam dziecka?...~Głuchy jęk
10854  1,5 |            frasuj. Nie będą twoje kości szukały jedna drugiej na sądzie
10855  1,27|             Czech - próżno tu jeździm i szukamy, bo panny ze Spychowa nie
10856  1,6 |                przedtem waruj mi się od szukania pomsty, bo nużby cię postrzelili
10857  2,23|         zbiegłej. Głupie to jednak było szukanie w ciemnościach i w gęstwinie;
10858  2,24|         niedostępnych głębiach leśnych. Szukano jednakże na drugi dzień
10859  2,25|                 całe wschodnie Mazowsze szumiało również jedną puszczą. Nie
10860  2,17|              żołnierskim, z pieśniami i szumną muzyką, widział po raz pierwszy
10861  1,12|           ostrożną stopą suche gałązki, szurały opadłe liście i jagodziska...
10862  1,14|           Jagienka za rozległą, pokrytą szuwarami łąką siną wstęgę lasu i
10863  1,21|                niespodzianie wychynął z szuwarów w pobliżu strzelców. Książę
10864  2,35|                 obcych tylko jeden graf szwabski i jeden burgundzki, który,
10865  1,1 |        brzeszczota nie masz nad Niemca. Szwajcar rad żelaznym cepem hełmy
10866  1,20|               to jest naród chłopski.~- Szwajcarowie także są chłopami. Zali
10867  2,33|                 jak sukno, i strasznych szwajcarskich piechurów walczących dwuręcznymi
10868  1,1 |                 najprzedniejsi, Czechy, Szwajcary i Burgundy. Lasy przesiekli,
10869  2,31|           pozwać, od których obu ciężki szwank w szrankach poniosłem. Tak
10870  1,19|             rycerze poczęli między sobą szwargotać. Lecz po chwili Jędrek z
10871  1,9 |                   I po niemiecku z sobą szwargotali. Bóg łaskaw, że mi ulżyło.
10872  1,19|                idą i w szatkach już jej szwy poczynają pod szyją trzaskać,
10873  2,28|            wprawiwszy w wieku nad głową szybę złotego bursztynu.~Juranda
10874  2,1 |           którzy otoczywszy go, poczęli szybką i żywą rozmowę.~- Nie przeciwię
10875  2,22|   przyładowanych pod ognisko doszedł go szybki i głośny oddech jakby przyczajonego
10876  1,10|              koszulę, która się była od szybkiej jazdy po lesie otwarła.~ ~
10877  1,5 |           kościoła, nieco zaniepokojeni szybkim powrotem Lichtensteina.
10878  2,7 |                 tylko sapanie stało się szybsze.~Zygfryd był człowiekiem
10879  2,33|                 zapasy drzewa ułożone w szychty tak wielkie jak domy, składy
10880  2,1 |              zuchwałe, a spojrzenia tak szydercze, iż łatwo było rycerzowi
10881  1,5 |                nie stawi się! - zawołał szyderczo Kuno, podnosząc głowę.~Wtem
10882  1,32|                powrozem. I wśród takich szyderstw, wśród nawoływań, wybuchów
10883  2,9 |           głosem, w którym drgało nieco szyderstwa:~- Jakoże? Taka ślachecka
10884  2,50|               nakłaniał, inni obrzucili szyderstwy i obelgami - on jeszcze
10885  2,1 |         zbraknieć tu roboty.~Tak to oni szydzili ze strasznego im niegdyś
10886  2,9 |                powyciąganymi ku Maćkowi szyjami, mając twarze jeszcze złowrogie,
10887  2,33|          prowadzeniu wielkich wojsk, na szykowaniu hufców do bitwy, na budowie
10888  1,11|                w belki wieszano wówczas szynki wieprzowe, dzicze, niedźwiedzie
10889  1,10|         powszczepiały jej się chmielowe szyszki; twarz miała rumianą jak
10890  1,25|            białą jakę zdobyczną, złotem szytą, w którą rycerz ubierał
10891  1,1 |            łożnicę królowej złotogłowem szytym perłami wysłać i takiż baldachim
10892  2,38|               Ściana krzyżacka obok, to t co? To właśnie! A obaczym,
10893  2,11|                 drogę drewnianą, oliwną tabliczką, na której wypisana była
10894  2,48|          wszyscy razem z ludźmi i całym taborem wozów.~Dzień był jasny,
10895  2,13|                się znów do jej kolan:~- Tacyście właśnie - rzekł - jako anieli
10896  1,5 |         najzawziętszym, albowiem miał w Taczewie umiłowaną córuchnę w wieku
10897  2,9 |                 wolę szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy powiadacie,
10898  1,20|                 go omdlałość, pod którą taił się żar jak w przysypanym
10899  1,21|               były sieciami, za którymi taili się borowi "nawrotnicy",
10900  2,8 |             ulewne, od których w oczach tajały białe zaspy, w przerwach
10901  2,10|              dalszą podróż. Z przyczyny tajania śniegów i wezbranych wód
10902  1,3 |          kłębach ku górze, powiększając tajemniczą uroczystość kościoła. Anna
10903  1,3 |                 pokorą wznosiła oczy ku tajemniczej i niezmierzonej potędze.~
10904  2,1 |              większa ich część z powodu tajemniczości, którą Danveld otaczał swe
10905  2,32|         wiedział, że owe wyrzuty, które tajemniczy Głos uczynił Krzyżakom w
10906  2,49|               Ach, to wy, panie - rzekł tajemniczym głosem ksiądz proboszcz,
10907  1,25|                samej powiedział, że dla tajemnych przyczyn nigdy na ich połączenie
10908  2,21|                Zbyszka, ale że ślub był tajny i że zaraz ją porwano, więc
10909  2,30|         Dlaczego? Nie było mu wprawdzie tajnym, że dziewczyna rada go widziała
10910  1,20|         Przybywszy w ostatnich dniach z tajnymi zleceniami na dwór księcia
10911  1,30|            zawsze wyznanie rzeczy długo tajonej, zląkł się wreszcie i począł
10912  1,10|             domu okrutny szmat drogi... takeśmy się za oną bestią zagnali.
10913  2,19|            ciemnobłękitnym pancerzu i w takimże hełmie z zapuszczoną przyłbicą.~
10914  2,1 |                 przeciwię się, lubo nie takiś miał zamiar - mówił stary
10915  1,22|              przelaną, ale za całe lata takowych postępków, za które ogień
10916  2,14|              sobie miłość. Łowy nawet w tamecznych puszczach nie były Krzyżakom
10917  1,7 |            przyszłość przyniesie. Gdyby Tamerlan, pan dwudziestu siedmiu
10918  1,5 |      straszliwym Tymurze Chromym, czyli Tamerlanie, którego imię powtarzano
10919  1,8 |                 komnacie, z córką.~- To tamój - rzekł dworzanin, ukazując
10920  1,21|                 położyć go na opończy i tamować krew za pomocą miękkich
10921  2,27|              mogący wybuchnąć, albowiem tamowała mu ujście i jakaś złość,
10922  2,11|              mianowicie Skrwy i Drwęcy, tamowały drogę, tak że dopiero dziesiątego
10923  2,29|               słyszałem, że i niewiasty tamtejsze anielskiej czasem bywają
10924  2,49|          Geldrii? Bo jakom słyszał, toś tamtejszemu władcy pokrewny i dziedzic
10925  2,7 |    niemiłosierny cios!... A mówiłeś, że tamten-prawy dzieciuch!... Całe ramię!
10926  2,9 |              miejsca?~- Wolej by to lub tamto, ale gorzej, bo między Krzyżaki.~-
10927  1,19|             oczy mazowieckiego rycerza, tamując prawie dech w piersiach,
10928  2,1 |             jako rzeka, która zerwawszy tamy, niszczy ślepo wszystko,
10929  1,2 |         Niektórym z dworzan chciało się tańcować; inni chcieli słuchać śpiewania
10930  2,35|                 wielki Winrych Kniprode tańcował tu swego czasu z piękną
10931  1,2 |               ona we śnie niżeli inna w tańcu - odrzekł Zbyszko, siedząc
10932  2,32|              bom dał rycerskie słowo, a taniej nie chcę, abyś wiedział,
10933  2,43|                 sobie - wtedy, kiedy ci tanio mogła przyjść, toś i patrzeć
10934  1,19|                na dwieście, i na mniej, tańsze, aby i ubodzy ludzie mogli
10935  1,6 |                Zbyszko, zerwawszy się z tapczana. Maciek chwycił go w ramiona,
10936  2,17|         zderzaliśmy się z nimi tarczą o tarcz i łbem o łeb! A toś zabaczył,
10937  1,20|           dworca wrzał jakby ustawiczny targ, który potęgował się jeszcze
10938  1,17|              nie całkiem rad, gdyż przy targach chciał stawiać różne swoje
10939  1,5 |              konie skaczą, jako powrozy targają, jako się próbują na miecze
10940  1,26|              niezmierne tumany śnieżne, targał drzewami, huczał, szalał,
10941  2,26|           przerażające widzenia, duszne targaniny zmąciły jego umysł już od
10942  2,27|               dobrze? i rozumiesz?~Wtem targnął nim nagły niepokój, spostrzegł
10943  2,29|        rozmawiał - aby jakowaś przygoda targnęła nim jako wicher drzewem,
10944  2,6 |               potomka ich dobrodziejów, targnęli, to rzecz podobna jest,
10945  1,17|                 spodziewał się sporów i targów, wielce był takim postępowaniem
10946  1,30|                 abym się o dziecko miał targować.~- Tego też po was spodziewali
10947  1,20|               są też i inni, którzy dla targu z puszczańskich komyszy
10948  1,27|           powiedział im dobrą nowinę:~- Tarli go tu śniegiem, ledwie nie
10949  1,21|                 go ze wszystkich stron, tarto śniegiem, wlewano wino do
10950  2,19|                 na ziemię. Przez chwilę tarzali się, walcząc rękoma i nogami,
10951  1,20|              weselnych ucztach szerokie tasaki żelazne. Blisko księcia
10952  2,41|                 czasów, w zaściągniętej tasiemką koszuli-nie, w kożuszku
10953  1,2 |           niewolnika nikt nie ułapi, bo Tatara we stepie nie zgoni. Na
10954  2,36|              polepa przytrząśnięta była tatarakiem, kaczeńcem i kwiatem lipowym,
10955  1,7 |            gdzieś w Azji wojuje, a wódz tatarski Edyga tyle ludzi w bitwie
10956  1,10|            dzień nadciągnął Edyga z ćmą tatarstwa, ale już nic nie wskórał.
10957  2,28|           zmarłej, że się nie ulitowała tatkowego i mężowego sieroctwa i łez.
10958  1,18|         zawołała - musieli się w boru z tatu-siem zdybać.~A Maćka aż zakłuło
10959  1,25|            najmilsza.~- Do Ciechanowa z tatulem przyjedziem - odpowiedziała
10960  1,18|                tak i stanęło na moim. Z tatusiem nijakiego kłopotu nie masz,
10961  2,24|                To wszystko przez to, że tatusiowego pozwoleństwa nie było. Gdzie
10962  1,18|   nieprzezpiecznie. Dał ci on i mnie, i tatusiowi za tego pachołka, którego
10963  1,10|            kierz. Poskoczyliśmy tedy do Tawańskiego brodu bronić przeprawy.
10964  2,8 |             Zych zgorzelicki, strzałą w tchawicę ugodzon. Opata ce-pem żelaznym
10965  2,27|                obwiewało ich jej mroźne tchnienie. I rozumiał już, że przeciw
10966  1,23|        Powtarzano na Mazowszu, że "jako tchórz cuchnie, tak Krzyżak łże".
10967  2,33|                Wisły razem z Gdańskiem, Tczewem, Gniewem i Świeciem. Rycerski
10968  2,40|            grzmiącym głosem Maćko. - Do te-gom cię chciał przywieść!~-
10969  1,5 |               pomszczę...~- Ha! - rzekł Tęczyński - wskórajcie u Krzyżaka,
10970  1,5 |              rękę, wziął skargę i oddał Tęczyńskiemu.~Ten zaś rozwinął ją i począł
10971  1,5 |                 wołał, iże jest posłem, tedybym go był w spokoju ostawił".~
10972  1,18|                i między Niemcami bywają tędzy rycerze, a żelazo od jego
10973  2,9 |              kościsty, bez zbroi, ale z tęgim kordem przy boku, oni zaś
10974  2,31|                jaki padł swego czasu na Templariuszów, i dodał prędko:~- Tak przynajmniej
10975  2,33|              czerwieniały potężne mury "templu", to jest wielkiego magazynu
10976  1,5 |           Bosfor na Cesarstwo Greckie - tępiciel ludzkiego rodzaju, potworny
10977  2,24|              nie ułomek, a za to dowcip tępszy.~- Hej! nie widzi mi się
10978  2,5 |                W kaplicy zadzwoniono na tercję, a razem z odgłosem dzwonu
10979  2,1 |                 jako posła, ale od tych terminów upłynęło kilka lat; poznał
10980  2,7 |           czekał.~Tymczasem upłynęły od terminu, na który obiecywał pierwotnie
10981  1,26|                 Zbyszkowi, jak się ma z teściem zachować, by go, broń Boże,
10982  1,14|              sobą przestają, a nawet że tęsknią do siebie. Jagienka pod
10983  2,43|        pochłaniały jego uwagę, przestał tęsknić do swojej nieboszczki, tak
10984  2,17|                 co dzień ci mi gorzej i tęskniej...~Tu umilkł na chwilę,
10985  1,26|                 swojej miłej śpiewaczce tęskniła. Grywa jej teraz na luteńce
10986  1,16|              żyć bez siebie nie mogli i tęsknili jeden do drugiego zawsze.
10987  1,1 |                bory pozaszywało i tam z tęskności wyje. Pójdzie Litwin do
10988  1,32|               olbrzymim ciałem. W górze tęskny głos śpiewał dalej wśród
10989  2,23|           opiekuństwo, bo to też stoi w testamencie.~- Jeśli zaś biskup każe
10990  2,40|              aby się z dziedzictwem i z testamentem opatowym uładzić, a potem,
10991  2,11|                 a to z powodu opatowego testamentu, który był złożony u biskupa.
10992  2,34|              niejeden z naszych od nich tęż-szy, ale co do wielkiej wojny,
10993  2,29|                go, opanowywał i zarazem tężał w nim coraz bardziej, tak
10994  2,26|                 go do ostatka. Chwilami tężała i krzepła w nim myśl, tak
10995  2,32|             Powała z Taczewa okazał się tęższym na rękę od Arnolda von Baden,
10996  2,11|           siadłszy na zydlu, zawołał na tkackich czeladników, by mu misę
10997  1,13|         przekręcać i syczeć z bólu, ale tkał palce coraz głębiej, póki
10998  1,5 |               kochała się w kosztownych tkaninach, w łańcuchach, perłach,
10999  2,10|         przemagała w Czechu całkiem nad tkliwością i mówiąc, iż patrzy na Anulkę
11000  2,20|                 pasował i jednym palcem tknąć ci go nie dam.~- Nie dasz?~-
11001  2,8 |         Zgorzelice". Mnie zaś zaraz coś tknęło i powiadam tak:~"Nie jedźcie!
11002  2,49|            mazowieckich, między którymi tkwiły namioty pana de Lorche,
11003  2,16|              latem, a teraz to się jeno tli, nie pali. Kniaź Witold
11004  2,14|           dziedzińcu lipach. Na kominie tliło się jednakże kilka głowni,
11005  1,5 |              wejścia króla i królowej i tłoczył się, ile mógł, ku stallom,
11006  1,6 |                boków, z przodu i z tyłu tłoczyły się tysiące kobiet, mężczyzn
11007  1,6 |                przez cały dzień panował tłok jak w czasie odpustu. Posypały
11008  1,7 |                serce poczęło mu się tak tłuc w piersi jak wówczas, gdy
11009  1,1 |                rad żelaznym cepem hełmy tłucze, ale najwięksi rycerze są
11010  1,26|             omdlał, oni zasię kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura
11011  1,12|                  Po wierzchołkach sosen tłukły się wrony, kracząc i łopocąc
11012  1,6 |                 i wzruszenie. W zbitych tłumach ludu poczęto szemrać na
11013  2,10|            panie! nie pójdę!" Próżno mu tłumaczono, że w dzień siły nieczyste
11014  1,2 |             zajechała do opactwa, a ona tłumaczyła im powtórnie, że wyspawszy
11015  2,35|              Marią von Alfleben. Bracia tłumaczyli, że na Zamku niewiasty nie
11016  2,5 |                 Rycerze zbiegali całymi tłumami po schodach, czeladź przeskakiwała
11017  1,20|                De Lorche zauważył też w tłumie niewiasty, poprzybierane
11018  1,28|               się z oczu, a w Jurandzie tłumiona dotychczas rozpacz zerwała
11019  1,5 |       zgrzytania zębów, ciężkie oddechy tłumionej wściekłości i łkanie Danusi.~
11020  1,28|             Lecz książę wybuchnął nagle tłumionym gniewem:~- Z dworca mojego
11021  1,1 |                 wrócili - i wszyscy oni tłusto teraz jadają.~- Widzicie!
11022  1,2 |              Jeden z rybałtów, człowiek tłusty i ciężki, podniósł się nagle,
11023  1,20|             począł wydobywać się zapach tłuszczów i szafranu, który rozszedł
11024  1,5 |                 nieraz powiadał: wpierw tnij, a potem obaczysz, kogoś
11025  2,11|         pachołkowie na barkach, a także toboły i zapasy żywności. Było
11026  2,22|              Mazowszu albo gdzie u nas, tobyśmy ich pozwali, jako Rotgiera
11027  1,30|          Juranda i zapytał:~- Ojcze!... Toćby im lepiej było na miłość
11028  1,31|              jakby ze smutkiem Jurand. -Toćż niedawno śniegi mnie przysypały,
11029  2,5 |            ziemię i zmagali się wzajem, tocząc i przewracając się po śniegu.
11030  1,5 |                turkotu, jaki wydaje wóz toczący się po kamieniach:~- Uciąć
11031  2,11|               Słusznie - rzekł Maćko. - Toćże oni i samego księcia swego
11032  2,38|             jeszcze przed jego wyjazdem toczyły się ważne narady nad tym,
11033  2,17|                 pańscy karmili z ręki u toku. Hlawę zdumiewały kudłate
11034  1,3 |                 Aniane, a także i Jan z Tolomei - patronowie nasi w światłości
11035  1,10|               Szczepiecki, i Oderski, i Tomko Łagoda. Kto by ich ta wszystkich
11036  2,30|                 wsie, rzezają kmieciów, topią rybaków, chwytają dzieci
11037  1,12|               go jakie oślizgłe ramiona topielca albo zajrzą mu w twarz zielone
11038  1,8 |              wymysłów o kościotrupach i topielcach.~Zbyszko, dowiedziawszy
11039  1,8 |        zarosłych rzęsą i wodnym rdestem topielisk, wiodła do niego droga tak
11040  2,49|        baraniego tłuszczu, który w nich topniał, a prócz tego rozchodził
11041  2,43|          Jagienkę, za której przyjazdem topniały zaraz w Zbyszku myśli o
11042  2,8 |              zbrojach, po mieczach i po toporach, które czerniały w dymie,
11043  1,6 |                ja nie uczynię, choćby o Toporczyka, mego krewniaka, albo zgoła
11044  1,5 |                głową Powale z Taczewa i Toporczykowi. po czym wraz ze swymi giermkami
11045  1,12|            stalowy, szeroki, na dębowym toporzysku nie tak krótkim, jakich
11046  1,6 |                pewne, jakobyś je miał w torbie.~Zbyszko siadł, wsparł łokcie
11047  2,22|          wyraźnymi, grunt bowiem był tu torfiasty i ciężki koń wtłaczał za~
11048  2,11|            powiadał.~- Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli! - mówił, uderzając
11049  1,19|                 znajduje kupców na swój towar. Po jeszcze jednym noclegu
11050  1,19|               uczyniłem, ale on przeciw towarom moim świętym pobluźnił,
11051  1,19|                zgniewam. Nie będę twego towaru brał, póki nie wiem, czy
11052  2,31|           pocieszyła ją Jagienka, która towarzysząc księżnie Ziemowitowej do
11053  1,22|                 samotrzeć z nim i dwoma towarzyszami będą się potykali na samej
11054  2,26|               siodło, a następnie uzdę. Towarzysze, zsiadłszy także, nie odstąpili
11055  1,16|                znasz gniazda, z którego towarzyszkę dozgonną wybierasz? Albowiem
11056  2,25|          kwiecie. Ponurej tej opowieści towarzyszył niemniej posępny pomruk
11057  2,45|               podziw był wielki, ale że towarzyszyło mu ogólne, instynktowne
11058  1,2 |                jej nóg pod ławą ani też trącaj ją kolany, jak czynią inni
11059  1,20|              dworzanie patrzą na niego, trącają się łokciami, że pokazują
11060  2,35|       Podziwiali tedy jego siłę, on zaś trącał się z nimi kielichem i odpowiadał:~-
11061  2,26|              blisko siebie, że strzemię trącało o strzemię. Tolima, przywykły
11062  2,14|            Jużci lepsza, przeto jej nie tracę. Tak... żywie nadzieja,
11063  2,26|             Byłem blisko niego, a nawet trąciłem go oszczepem - i jakoś nie
11064  1,19|                gdyż w owych czasach nie tracili ludzie czasu na namysł.
11065  2,26|           Odepchnij siodło!... już! Aa!~Trącone nogą siodło potoczyło się
11066  2,24|               się jej lepiej zrobi. Nie traćże ty, chłopie, głowy, jeno
11067  2,42|              wiem, że nienawidzi on jak trądu Krzyżaków.~Takimi mowami
11068  2,32|           odpowiedzi przytoczył dziwnym trafem te same prawie słowa, które
11069  2,17|                 którymi walczyli piesi. Trafiały się między nimi i miedziane,
11070  1,32|                 i droga - rzekł chłop - traficie teraz, panie, sami.~- Trafię -
11071  1,32|          traficie teraz, panie, sami.~- Trafię - odrzekł Jurand. - Wracaj,
11072  2,4 |                 i przyjechał, i właśnie trafiłem, jako ów pies szczekał o
11073  2,40|               od niego mądrości, bo gdy trafiło się, że młody Jaśko począł
11074  2,12|                ale tymczasem palce jego trafiły na krzyż, który ksiądz Kaleb
11075  2,18|            wrócił i rzekł:~- Niezadługo trafim na gościniec idący od przewozu
11076  2,6 |             chyba że potykając się tam, trafisz na lepszego, ale jego zguba
11077  1,10|             ozorem, zziajany, straszny. Trafiwszy na wyrwę przydrożną, przesadził
11078  1,27|             Spychowie.~Zbyszka uderzyła trafność tej uwagi, więc odrzekł:~-
11079  2,17|         ugryzłem żadnego zamku, chybaby trafunkiem albo zdradą.~Tak rozmawiając,
11080  1,2 |                Wiem ci ja to: jeno mnie trapi, że królowa nie prorokowała
11081  2,17|            obfitszych, w których głody, trapiące kiedy niekiedy Litwę, rzadziej
11082  2,25|              trudy pochodów, bo zresztą trapił się myślą, że ta szczęsna
11083  1,6 |                radosne nawoływania. Nie trapiono się tym, że przyszła na
11084  2,19|           gęstwę ludzką, przewracając i tratując nieszczęsnych knechtów.
11085  2,25|                 które jako żywione samą trawą mdłe były i nie mogły czynić
11086  2,26|               jechał na wpół przytomny, trawiony przez gorączkę. Rozpacz
11087  1,5 |                 bramę zamkową uderzę, a trębaczowi każę otrąbić, że go na śmierć
11088  2,44|                   a następnie zajął się trefieniem włosów. Była to jednak czynność
11089  2,30|                ich świetnym szatom, ich trefieniu włosów, których cudne zwoje
11090  1,5 |               króla i gości występowali trefnisie i kuglarze. Natomiast przed
11091  2,35|                 szpylmanów, grube żarty trefnisiów, pląsy niedźwiedzie i pląsy
11092  1,2 |                 hełmie chciał do siodła troczyć - jako w oczach mu na sznurze
11093  2,29|               zażądaj we dwoje alibo we troje tyle. Muszą zapłacić. Nie
11094  2,5 |                wydobył zza pasa krótką, trójgranną mizerykordię.~- Oszczędź! -
11095  2,14|             zadarłszy ku księżycowi swą trójkątną paszczę, poczęła wyć z cicha
11096  1,21|          strasznym harmidrem goniące po tropie psy kurpieskie. Widok ich
11097  2,21|                krzyżackich, pomogą im w tropieniu starego komtura i owego
11098  2,16|             otwarcie, wcale się tym nie tropił i w końcu rzekł:~- Lepiej
11099  2,10|          noclegi. Łatwo było iść w jego tropy, gdyż rozdzielał hojne jałmużny,
11100  1,19|                zbędzie wszelkich innych trosk i frasunków. A wielka wojna
11101  1,4 |             zapomnieli znów na chwilę o troskach na widok cudów, które ich
11102  2,43|                 Mogła ją tylko zdradzić troskliwość, jaką okazywała w pielęgnowaniu
11103  2,43|        pielęgnowaniu Zbyszka, ale i tej troskliwości starała się inne nadać pozory -
11104  1,11|     toporzyskach. Szaty kosztowne kazał troskliwy Maćko poprzenosić do komory,
11105  2,48|               Ulryk i inni Krzyżacy nie troszczą się o wieści z Polski i
11106  2,42|           Wyszedłem z podziemia od tych trucheł i tak samo mi ciężko było
11107  2,34|              Zbyszko - ale tam Danusina truchełka...~- Cichaj! - zawołał Maćko
11108  2,36|           poszedł do niego i do swojej "truchełki" - odetchnął stary rycerz
11109  2,50|                lecz pobożne serce króla truchlało po prostu na wspomnienie
11110  2,38|           Obiecaliśmy ci wziąć Danusiną truchłeczkę - odrzekł Maćko - możemy
11111  1,26|              takie święta diabelska moc truchleje i że diabły w przeręble
11112  2,4 |                 bo taki był, jakby go z truchły wyjęto. Powiedział nam: "
11113  1,24|              wolą boską do ślubu niż do truchty -odpowiedział dobry ksiądz
11114  1,30|           naciskiem siostra.~- Zbójców, trucicieli, katów! - wybuchnął Jurand.~-
11115  2,11|              spać późno, pospały się po trudach i niewygodach długiej podróży