bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

11116  2,29|             przepadł, albowiem nie było trudniejszej rzeczy w świecie niż wydrzeć
11117  2,7 |               żonaty z córką Kiejstuta, trudniejszym był do zjednania niż Ziemowit
11118  1,5 |          przejętym od Niemców zwyczajem trudnili się zbójnictwem lub wojną
11119  1,22|              przestraszeni śmiałością i trudnościami przedsięwzięcia. Dopiero
11120  2,42|                 kasztel był do zdobycia trudny.~Jagienka jednak słyszała
11121  2,41|                byle tylko było dla kogo trudzić się i pracować. Ale właśnie
11122  2,2 |                  aby dopilnowali roboty trumien dla pobitych przez Juranda
11123  1,5 |                 pszczoły się odpędza, a trutniów się bije...~Na to trefniś
11124  1,19|                  że czy Danuśka jeszcze trwa w panieńskim stanie, czy
11125  1,6 |          obrzędzie pogrzebowym, mającym trwać przez cały miesiąc. Ciało
11126  2,49|             zgasiła go krótko wprawdzie trwająca, ale ogromna ulewa. Cała
11127  2,29|                płacz do samego świtania trwający.~A potem zmorzon tym płaczem
11128  2,48|                i o nas nie zapomną~Więc trwali w gotowości, ale czekali
11129  2,46|                 kamień i wapno, aby zaś trwałość miały niepożytą. Sam się
11130  2,11|              nikt go nie słuchał, nawet trwożliwa Anula nie brała do serca
11131  2,7 |              pochodni widać było jednak trwożne oblicza i ciche głosy szeptały
11132  1,14|               najmniejszej uwagi na jej trwożny głos i spojrzenie, rzekł:~-
11133  2,1 |                 nie moja córka! - rzekł trwożnym głosem.~- Nie twoja córka? -
11134  1,26|                 też poczęła się księżna trwożyć nieco tym, że ich tak długo
11135  2,5 |          stojący nad zarżniętym Kristem trwożył się także i mówił sobie
11136  2,17|                starszy obyczaj, starszy tryb wojowania, a i pogaństwo
11137  1,15|              rzekł - bo ci krew z jagód tryśnie.~Tymczasem Zych usadził
11138  2,1 |          umyślnie, aby patrzyli na jego tryumf nad groźnym wrogiem, a zarazem
11139  1,17|                 boki i począł spoglądać tryumfalnie na Zbyszka, lecz ów uśmiechnął
11140  1,19|                szwy poczynają pod szyją trzaskać, bo wszystko w niej pęcznieje.
11141  1,26|         zwłaszcza że na dworze był mróz trzaskający, ale Zbyszko rzekł mu:~-
11142  1,25|          świerszcze w szparach komina i trzaskał ogień w grabie. Po skończonym
11143  1,25|               sum dignus - a wraz z nim trzaskania skier w ognisku i świerszcze
11144  2,23|                 mącił tylko szum lasu i trzaskanie skier w ognisku.~I siedzieli
11145  2,2 |                 galerią otworzyło się z trzaskiem a cała sala napełniła się
11146  1,22|                o stół i wyszedł z izby, trzasnąwszy drzwiami. Krzyżacy pobladli
11147  1,12|                 topór i ciął strasznie. Trzasnęły teraz widły złamane ciężarem
11148  1,11|                 to aże kolanem o kolano trze!...~- Tatusiu, bo sobie
11149  1,22|            Fourcy jeden się ocalił i po trzechdniowym błąkaniu się po mazowieckich
11150  1,6 |         krakowskie składało się w dwóch trzecich z Niemców - jednakże naokół
11151  1,2 |               pawie czuby dostanę, a po trzecie, to wiecie, że pawi grzebień
11152  1,23|                 naopowiadał jednak tyle trzem rycerzom nie tylko o okrucieństwie,
11153  2,5 |            czaszki, ręce i nogi poczęły trzepać śnieg, jakby chciały go
11154  2,27|                 jej dłonie jęły drgać i trzepotać się po kilim-ku, którym
11155  1,21|            gospodarnej niewiasty zdąża, trzęsąc uszyma, ku chacie. Ale łańcuch
11156  2,28|               rojne od błotnego ptactwa trzęsawy, za którymi na suchej wyżni
11157  2,8 |                 tak że dotychczas głową trzęsie, o świecie nie wie i mowę
11158  2,21|           ściskało mu gardło, wargi się trzęsły, a z oczu płynęły łzy tak
11159  1,12|                na ogonie. Suche gałęzie trzeszczały im pod racicami i las aż
11160  1,6 |           toporami, poczęły uginać się, trzeszczeć, pękać - i w kilka pacierzy
11161  1,21|          oplątując je we własne wyprute trzewia, pan de Lorche leżał w pobliżu
11162  1,4 |            łańcuch, a księżna aksamitny trzewiczek, który on odtąd na hełmie
11163  1,2 |                góry w swoich czerwonych trzewiczkach, a następnie, chwyciwszy
11164  1,19|             lutnią w ręku, w czerwonych trzewikach i z wianeczkiem na głowie.
11165  2,10|              człek napity. W dzień i po trzeźwemu nie ma przyczyny bać się.~-
11166  1,3 |         Sandomierz, wasalami jego byli. Trzód jego nie mógł nikt zliczyć,
11167  1,25|           izbach zasuły się popiołem na trzonach i pogasły, aż wreszcie uczyniło
11168  1,3 |             dziedzic z Długolasu - jest trzonowy ząb Marii Magdaleny i głowienki
11169  1,19|                panna chciała wilczury i trzosika, pan bronił. Ale co tam
11170  2,19|                i uzbroiwszy nimi blisko trzydziestu dzikich wojowników, począł
11171  1,19|              dłoń i ścisnął ją mocno po trzykroć, co wedle zwyczajów rycerskich
11172  1,17|       gniewający się, co robię; za czym trzymajcie, coście dostali, bo to wam
11173  2,8 |         natomiast inna wszelka ludność, trzymana jakby na uwięzi, przykrzyła
11174  1,1 |                nosił, a jak mu przeszło trzynaście zim, to i pawęż.~- Już to
11175  1,6 |               milczące.~Wtem o godzinie trzynastej z południa ozwał się dzwon
11176  1,2 |               liczyła lat piętnaście, a trzynastoletnie dziewczęta szły za mąż.
11177  1,12|                nogi, wygiął grzbiet jak tuk, by się nie przewrócić na
11178  2,21|              panie, że Zygfryd i Arnold tułają się teraz po boru i albo
11179  1,23|               się przebić - i kilka dni tułał się po drogach i lasach,
11180  2,49|       przypalonej sierści, przygrzanych tułubów i ckliwa woń świeżo zdartych
11181  2,49|               mimo pory letniej w owcze tułuby, wełną do góry. Większa
11182  2,9 |       poratowanie: dobry sąsiad. Przeto tum przyjechał prosić was po
11183  2,18|                 siebie, niż się w takim tumanie zobaczym, daj Bóg tylko,
11184  1,25|          widzianym na szybie w gotyckim tumie.~Lecz ksiądz postawił ją
11185  2,1 |       zabrzmiała okrzykami przerażenia, tupotem nóg ludzkich, brzękiem przewracanych
11186  1,5 |            mógłby wyglądać. Ale wszelka turbacja łatwo do ciężkiej niemocy
11187  1,5 |                 o niej dowie, wpadnie w turbację mogącą jej ciężko zaszkodzić.
11188  1,5 |          ośmielił się wbrew jego słowom turbować panią, na tego on ściągnie
11189  1,9 |              siadł na konia, którego mu Turczynek, podarowany przez Zawiszę,
11190  1,19|               lawę i po chwili rzekł do Turczynka, aby mu ją podał.~I owinąwszy
11191  1,19|               się nawet z każdą chwilą. Turczynko-wie, lubo w tołubach, kostnieli
11192  1,5 |              gniewu głosem, podobnym do turkotu, jaki wydaje wóz toczący
11193  2,7 |                Przypomniał sobie pewien turniej w Królewcu, gdy Rotgier
11194  2,29|           Malborgu, że będą uczty, będą turnieje, bo się goście zagraniczni
11195  1,20|            naokół tak ciasno, że pan na Turobojach musiał użyć powagi, aby
11196  1,20|              łowach biorą udział.~Maćko Turobojski wyjaśnił mu, że do łowów
11197  1,11|            leżały olbrzymie płowe skóry turze, a takoż żubrze i dzicze.
11198  2,18|           odległe.~- Czemu to młody pan tuszy, że jego niewiastka jeszcze
11199  1,26|             hełmu, a w najgorszym razie tuszył, iż wkrótce będzie miał
11200  2,11|            Dziad potwierdził głową.~- A tutejsiście?~- Nie - odpowiedział na
11201  1,5 |             coelis, sanctificetur nomen Tuum - tego bowiem wyuczył go
11202  2,2 |            pewną zgubę narażać?~- Jeśli twa zguba wyjdzie na chwałę
11203  2,26|               zaś - i trudy podróży pod twardą ręką Czecha, i noc spędzona
11204  1,19|                 Wielkanocy jadł jaja na twardo z Ojcem Świętym. Nie mów
11205  1,1 |             pogańskim diabłom okruszyny twaroga żałować albo im pieczonej
11206  1,5 |              dech zaparło w jej piersi. Twarzyczka jej pobladła jak płótno,
11207  2,7 |                 Rotgierowi, którego mąż twej córki zabił, obiecałem włożyć
11208  2,33|                Wy, panie, którzy się na twierdzach znacie, cóż nam o tej powiecie?~-
11209  2,33|                z jednej strony straszną twierdzę - zaczęły podmywać cicho
11210  1,25|                 bazyliszka", które, jak twierdziła, miało moc przywracania
11211  2,33|              się było tak jak w osobnej twierdzy bronić, a wszystko otoczone
11212  2,1 |        łuczników - nie tak by postąpili twoi pogańscy bracia z chrześcijańskim
11213  1,11|             rzekł:~- Bóg zapłać tobie i twojemu rodzicowi. Jak się zagospodarujem,
11214  2,26|                 w strzemię jechał jakiś twór ciałem podobny do człowieka,
11215  2,50|           podolskie, a za nimi piechoty tychże ziem, przeważnie zbrojne
11216  2,15|         Długolasu wielu rzeczy ważnych, tyczących się zarówno spraw prywatnych,
11217  1,10|           ciekawością na jego długą jak tyczka postać, na chudą twarz z
11218  1,13|             niechybnego uzdrowienia. Po tygodniu jednak począł tracić nadzieję.
11219  1,25|                różańcem i małą pątniczą tykwą u pasa. Mówiąc dobrze po
11220  1,32|          knechtowie wbili zaraz w śnieg tylca włóczni i halabard - że
11221  1,19|               dwadzieścia dwa pancerze, tyleż hełmów i innych przyborów
11222  1,4 |            pobliżu kolaski, w której na tylnym siedzeniu siedziała księżna
11223  2,8 |               zakonnych dziesięć koni i tyluż ludzi. Dwaj spomiędzy nich
11224  1,5 |               nie słyszał o straszliwym Tymurze Chromym, czyli Tamerlanie,
11225  1,4 |              gościńcu między Krakowem a Tyńcem się włóczy, a szczególnie
11226  1,3 |                czynił wrażenie, ów zaś. tyniecki, sprawiał tym większe, że
11227  1,3 |              Walgierza Wdałego grabstwo tynieckie pustoszył. Tego pokonał
11228  1,3 |                nie mogło porównać się z tynieckim, którego posiadłości przewyższały
11229  2,33|                 ramę baszt i olbrzymich tynów, zmierzchła twarz, a na
11230  2,8 |            chodzi i będzie tam gdzieś o tyny malborskie łbem bił, póki
11231  1,22|                za jedną krzywdę, ale za tysiąc, nie za jedną bitwę, ale
11232  2,33|              Helfenstein, który zresztą tytuł już tylko nosił, albowiem
11233  1,11|               trochę klusków chwały nie ubędzie, a skrzat byle był syt i
11234  1,3 |         płonącym pułapem nad głową. Nie ubezpieczą od zdrady przysięgi, pieczęcie
11235  2,40|              zbójów-rycerzy niemieckich ubezpieczał go strach przed potęgą Królestwa
11236  2,31|              słowach - nie tylko bowiem ubezpieczało go to zaliczenie do rycerzy
11237  2,17|        otoczonej borem i bagnami, zatem ubezpieczon zupełnie od napadu, albowiem
11238  2,16|                 żadnej napaści, więc na ubezpieczonych uderzym.~- Słusznie prawi -
11239  2,22|           choćby Zygfryda i Arnolda nie~ubezpieczyły mury jakiego zamku lub gródka,
11240  2,46|               spodziewał. Nawet starość ubieliła mu tylko włos na głowie
11241  2,50|            zmarszczkami oblicza ani nie ubieliły mu włosów, które i teraz
11242  1,16|              który pozwalał dziewczynie ubierać się w domu w kożuch i jałowicze
11243  1,25|            złotem szytą, w którą rycerz ubierał się zwykle na wielkie uroczystości,
11244  2,23|            swoje porządne szaty, a sama ubierzesz się w te łachmany, w których
11245  1,5 |             podziać.~- Czemuś ty go nie ubił? - zagrzmiał król.~- Bo
11246  2,11|               zamknęli, byle zdradą nie ubili i byle jakoweś żelaziwo
11247  1,5 |                największą wykwintnością ubiorów; kniazie i bojarzynowie
11248  2,38|             wieźć spyżę, drugi zbroję i ubiory, trzeci niedźwiedzie skóry
11249  2,5 |          Tymczasem na podwórcu zamkowym ubito śnieg i posypano go popiołem,
11250  1,6 |              niewinne istoty najłatwiej ubłagają Boga o łaskę. Przez bramy
11251  1,20|            przeciwnie, obawiałby się mu ubliżyć. Chodziło też Lotaryńczykowi,
11252  1,19|                 na mniej, tańsze, aby i ubodzy ludzie mogli je nabywać
11253  2,11|                będzie narzekał na naszą ubogą gościnność; wszelako co
11254  1,5 |               którzy dali mu na Pomorzu ubogie biskupstwo kamieńskie. Wówczas
11255  2,11|                 i z całej duszy nad nią ubolewał.~- Nic rzewliwszego w życiu
11256  2,48|             konno stawać na wyprawę - i uboższą szlachtę - włodyków - ci
11257  1,12|                 się gotować na wyprawę. Ubrał się dla ciepła w kubrak
11258  2,11|                do domu, zastał już obie ubrane, nawet przystrojone i wesołe
11259  2,14|           przewiązki! Że zaś niewieście ubrania były jeszcze w łubach, nie
11260  2,24|          pochylił się do jego ręki, aby ucałować ją na pożegnanie, ale Maćko,
11261  1,24|               pana wobec dworzan, potem ucałowała kilkakrotnie jego ręce,
11262  2,49|                o nim wspomnienie, a gdy ucałowali się jakby najbliżsi przyjaciele,
11263  1,18|                 go po staremu pokłonem, ucałowaniem ręki - słowem: przyjaźnie,
11264  2,10|         rozchodzić się na noc, Hiawa po ucałowaniu ręki Jagienki podniósł z
11265  2,48|        usłyszawszy słowa męża, wstała i ucałowawszy go w rękę, rzekła:~- Nie
11266  2,23|                  Ba! nie u nas! I co im uchodzi, tobie nie ujdzie. Mają
11267  1,8 |                 Zbyszko i miło jej było uchodzić nie za "skrzata", ale za "
11268  1,2 |                całego tego dworu będzie uchodził, więc potrząsając Danusine
11269  2,7 |              swej andegaweńskiej kramie uchodzili za niezwalczonych zapaśników.
11270  1,8 |                grabieże, pożogi, napady uchodziły całkiem bezkarnie.~Lecz
11271  2,13|                wszystkich was w zdrowiu uchował.~I to rzekłszy, rozpłakała
11272  1,5 |             wygrał, bo pomsty byłby się uchronił - a dlatego nie chciał nic
11273  1,22|               znacie go przecie: rad on uchwyci, co się da chwycić, ale
11274  2,44|               nijak by ci było gościowi uchybiać, a tu możesz sobie ze mnie
11275  2,5 |                w tym. Zbyszko nie umiał uchylać się od ciosów półobrotem,
11276  1,26|                 brodę Sanderusa, ale ów uchylił się i rzekł:~- Nic po was
11277  1,30|               martw Ale po chwili drzwi uchyliły się i ukazał się w nich
11278  2,23|        przysięgać.~- To patrz!~I Maćko, uchyliwszy opończy, pokazał pas rycerski
11279  1,19|               zawalidrogę. Owszem, spod uchylonej przyłbicy patrzyły oczy
11280  2,29|        skończyło się, jakby kto mieczem uciął, a została tylko pamięć,
11281  2,25|              miarę, stało się na koniec uciążliwe dla obecnych, bo nie wiedzieli,
11282  2,30|                 miara!~I znów na chwilę ucichł, a potem położył dłoń na
11283  1,3 |                 światowych dostatkach i uciechach myślą.~Tego właśnie żaden
11284  1,5 |               wyroku kasztelańskiego na ucięcie głowy mieczem.~Lecz Maćko
11285  1,19|                w podróży - ale przez tę ucieczkę w jeszcze większe podejrzenie
11286  2,21|                 które niosły kolebkę, i uciekałem razem, pókim nie dostał
11287  2,40|                 w tym, że kilku brańców uciekło, ale niewielu, bo mogli
11288  2,5 |              Wówczas źrenice van Krista uciekły w głąb czaszki, ręce i nogi
11289  1,5 |            pobladłą twarz, rzekł:~- Nie ucieknę...~Lecz białobrody kasztelan
11290  2,15|               nas Zakon chrzcić, by nas uciemiężał łatwiej; nie księży, lecz
11291  2,9 |               nimi zetknął, a krzywdy i uciemiężenia nie doznał.~- Tak jak i
11292  2,9 |              bitki i napaści, w których ucierpieć mogą Zgorzelice, Zychowe
11293  2,42|                  że i Danuśkę, i siebie ucieszę... A potem aże mi się dziwno
11294  2,41|               przemówić, aż dopiero gdy ucieszony takim obrotem sprawy proboszcz
11295  1,26|               przyjął, to się niewiasta ucieszy! Boga mi! Jej uciecha -
11296  1,15|                 opata ugościć i czym go ucieszyć, gdy tu przyjedzie?~- Co
11297  2,4 |              pozwał go także na topory.~Ucieszyli się tedy tym postępkiem
11298  2,42|               jak tam te dusze w niebie ucieszysz, to już będzie i koniec.~
11299  2,35|                 za nią chwalić, ów zaś, ucieszywszy się, tak mówił dalej:~-
11300  2,9 |              nie tylko by szyję toporem ucięto, aleby go i za bezecnego
11301  1,6 |                 pazia ze złotym włosem, uciętym równo nad brwiami, a puszczonym
11302  1,5 |         rycerzowi głowę kazał niewinnie ucinać! nie będzie, nie będzie!~-
11303  2,28|               którą biegli rzemieślnicy uciosali przez noc z pnia dębowego,
11304  1,27|        Niedzborzem burza poczęła jednak uciszać się rzeczywiście. Uderzenia
11305  2,5 |                kilka razy dłonią, by je uciszyć, ale nie mógł ich powstrzymać.
11306  1,5 |            okrzyki: "Gorze, gorze!"~Ale uciszyły się, gdy król, na którego
11307  1,3 |                niego niewolników, i nie uczą go przykazań Bożych, i odejmując
11308  2,41|              starego do Bogdańca, gdzie uczcił go obficie jadłem i napojem -
11309  1,32|                 pewnością nieraz dadzą.~Uczciwe u obojga serca i kochające,
11310  2,1 |                poczuciu chwały, która z uczciwego postępku Danvelda spadła
11311  2,9 |                ustrzeżcie, jako godni i uczciwi somsiedzi!...~Przez ten
11312  2,1 |                 i współczucia, rzekł:~- Uczciwość patrzy ci z oczu, pachołku.
11313  2,32|           pieniądze łakomym, ale prawie uczciwym. Nie było w nim chytrości
11314  1,6 |               pogański naród w Europie. Uczeni wspominali, ile uczyniła
11315  1,25|              dwóch Turczynków, umył go, uczesał jego długie włosy, na które
11316  2,3 |               sam Jurand, śmiał Zakon o uczestnictwo w porwaniu onego córki posądzać -
11317  1,10|              przysłał pachołków do tego uczonych i psy.~Tu zwróciła się do
11318  1,6 |                 chwilą powszechniejsza. Ucztowano w domach prywatnych i w
11319  1,5 |                ostrzami, a w końcu, jak ucztują i jakie pieśni śpiewają.
11320  1,5 |             młody rycerz doznał pewnego uczucia strachu, i na myśl, że pewno
11321  2,45|               Niejeden też na ich widok uczuwał, że mu za ciasno w domowych
11322  1,32|            serce z bólu, jak wyje wilk, uczuwszy w sobie grot.~Lecz był to
11323  2,40|               dobra jest to rzecz, gdyż uczy to, jak się w każdej przygodzie
11324  2,2 |                  synaczku! Gdy wszystko uczy-nim jak należy, tedy nie tylko
11325  2,7 |               wojny z tym plemieniem go uczył. A teraz ów synaczek rozleje
11326  1,6 |                reszty nie zesłabniecie, uczyńcież jeszcze dla mnie jedną rzecz.
11327  1,10|                 lepszy. No! Moiście wy! uczyńcieże tak, jako was proszę.~-
11328  1,23|               zdrady.~- Cośmy uczynili, uczyniliśmy dla dobra Zakonu - odrzekł
11329  1,23|                co pytacie? Czy o to, co uczynimy z nią przedtem, czy o to,
11330  2,9 |                 za Zbyszka?~Na wzmiankę uczynioną przez ojca o Zbyszku twarz
11331  2,1 |            Gotfrydzie, że wedle słowa i uczynionej obietnicy oddaję tę dziewkę
11332  1,21|                na zbroi dziur lub wgięć uczynionych przez rogi byka, ale prócz
11333  2,17|           hartownego żelaza, kiścieniom uczynionym z młodych dąbczaków, w które
11334  1,15|            schwał! Słyszałem i o twoich uczynkach pod Wilnem, i o Fryzach,
11335  1,23|                 Bóg błogosławi wszelkim uczynkom mającym na celu dobro Zakonu -
11336  2,26|                go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się
11337  1,10|             słynął istotnie z dobroci i uczynności, począł znów nalegać i prosić,
11338  1,6 |             obcisłym ubraniem, z tęgich ud i szerokich piersi wydawał
11339  1,26|              poowijanych w grochowiny i udających niedźwiedzi, ale w ogóle
11340  1,4 |               Ziemowitowa - do niej się udajcie. Ja też uczynię, co będę
11341  2,14|            innego pyta, niby życzliwość udaje, z niczym się sam nie wyda,
11342  1,15|          świętego się udać, do niej się udałem.~- Dobrzeście uczynili! -
11343  2,30|                 mówi biskup Kropidło... Udaliście mi się, rycerzu, i prze
11344  1,4 |           skończy on własną śmiercią.~- Udałoby się mu wykręcić, gdybyście
11345  1,6 |                oraz deputacje kupieckie udały się na zamek; cechy i bractwa
11346  2,43|           wyciskał, i konia, ścisnąwszy udami, mógł tchu pozbawić. Był
11347  1,28|              Pismo zmyślone!... pieczęć udana! Gorze duszy mojej! Chwycili
11348  2,26|                Jagienka, przejeżdżając, udarła gałązkę sośniny i cisnęła
11349  1,19|                 tak wielkim zwycięstwem udarowa! i dwadzieścia tysięcy Niemców
11350  2,29|              będę okrutną przeciw tobie udawał zawziętość.~- Na świętego
11351  1,27|            beczenie kóz, które to głosy udawali wedle starego zwyczaju pobożni,
11352  1,5 |              chodziło o honor rycerski, udawano się do niego nieraz bardzo
11353  1,19|          miejsca pod bitwę konną lub do udeptania zaśnieżonej ziemi pod pieszą.
11354  1,6 |               one spiżowe serca dzwonów uderzały wprost w serca wszystkich
11355  2,17|               na spotkanie, ale na tych uderzycie wy. I począł im objaśniać,
11356  1,5 |            Własną się, nie moją złością udławisz.~- Ale mi Chrystus policzy,
11357  1,18|          Zgorzelic lub czy opat się nie udobrucha, aż wreszcie sprzykrzyła
11358  2,16|                Spychowie nie został - i udobruchał się nieco dopiero wówczas,
11359  1,2 |             Maćko i odrzekł całkiem już udobruchany:~- Grady! Grady! a niechże
11360  1,2 |            poszczęścić - rzekł wreszcie udobruchanym głosem Maćko - proś, żeby
11361  1,4 |               obłapiwszy, na miejscu go udusi. Dopieroż wyprawili widowisko
11362  1,4 |              dwóch niedźwiedzi po kolei udusił. Bardzo się tym zafrasował
11363  1,2 |                matka Danusi, boją serce udusiło, które jej pod gardło podeszło.~-
11364  2,47|             uderzył się nagle dłonią po udzie i rzekł:~- O prze Bóg! A
11365  1,6 |              czasie wielkich jarmarków. Udzielano sobie wzajem wiadomości;
11366  1,19|                aleja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie i moje skrzynie
11367  1,3 |          przewyższały niejedno księstwo udzielne, a dochody mogły budzić
11368  1,28|                 swoim zamku jako książę udzielny siedzi - i jeden drugiemu
11369  2,17|              nieduże i takiego byle koń udźwignie, a to lud rosły.~Lud zaś
11370  1,5 |                  i od Zakonu, bo nikomu ufać nie można. Gdy zaś garść
11371  1,28|               dawną ranę ugodził.~- Ale ufajcie w miłosierdzie boskie; wróci
11372  2,26|               odpowiedział Czech - jeno ufam w moc Bożą. Wszelako, jeśli
11373  2,22|               zwrócił się do synowca:~- Ufasz ty temu powsinodze? Co to
11374  1,3 |           przywykłego do rozkazywania i ufnego w siebie.~Witał jednak księżnę
11375  2,26|                się w posadach. Cały bór ugiął się pod wichrem. Szum, świst,
11376  1,6 |                rąbane toporami, poczęły uginać się, trzeszczeć, pękać -
11377  2,49|               się pod naporem rycerstwa ugną, ale serca mają tak chrobre
11378  1,32|                 między dwoma kamieniami ugniecie, to tę przygarść mąki na
11379  2,20|            dobrocią możesz go jako wosk ugnieść.~- Taki to już naród - odpowiedział
11380  1,18|               dlatego wprawdzie, aby go ugodzić, ale by w ten sposób tym
11381  2,34|                 się zwiedzieli ludzie o ugodzie między królem a mistrzem -
11382  1,28|            Jakoby mnie kto w dawną ranę ugodził.~- Ale ufajcie w miłosierdzie
11383  1,21|            radości za każdym razem, gdy ugodzony jeleń lub łoś wspinał się
11384  2,27|           zieloną łąką a równym, szarym ugorem, jakby jaka procesja żałosna.~
11385  2,50|          słomiane dachy i puste, smutne ugory Tannenberga. Nieprzyjaciela,
11386  2,27|                 polne, a na miedzy przy ugorze janowiec. Aż gdy już mieli
11387  2,33|               komnaty i podejmie ich, i ugości, jako przystało.~Na te słowa
11388  1,15|                jako mam najlepiej opata ugościć i czym go ucieszyć, gdy
11389  2,31|         zajedźcie też do nas. Radzi was ugościm, bo szczerze powiadam, że
11390  2,34|               chociażby największa, nie ugryzie. Wiera, iż miło patrzeć...~
11391  2,17|                 nam nie nadciągnie, nie ugryzłem żadnego zamku, chybaby trafunkiem
11392  1,9 |              się znów po boku, w którym ugrzęzło niemieckie żeleźce, i rzekł,
11393  2,17|               bo wielki zaraz w młakach ugrzęźnie, a tutejszy chmyz przejdzie
11394  2,48|          johannitom Santok. Nowy mistrz Uiryk, który gdy posłowie polscy
11395  2,29|                 Mistrz chce sobie króla ująć i niczego mu nie odmówi.
11396  2,25|               się w nich serca.~Ale on, ująwszy w połowie nóż, wyciągnął
11397  1,19|           ruszył przed siebie.~Lecz nie ujechał i dziesięciu kroków, gdy
11398  1,16|              zdarza się taka sposobność ujęcia się za Jagienką, to należy
11399  2,10|          baliśmy się, że i mili żyw nie ujedzie. Ale przeciwić mu się niełatwo,
11400  2,20|               wyspy wszystkich, których ujęliście w poprzedniej bitwie? Dlatego
11401  2,1 |         poręczastym krześle, mając rękę ujętą w drewniane łupki, opartą
11402  1,1 |               ale wychudły; włosy nosił ujęte w pątlik, czyli w siatkę
11403  1,30|         siedział dalej bez ruchu, jakby ujęty snem lub martw Ale po chwili
11404  1,8 |           poczyta mu za zasługę, nie za ujmę. napaść na Lichtensteina,
11405  2,1 |                odrzekł Jurand - bo czci ujmujesz tym, którzy potykali się
11406  1,3 |              bacząc, ze która niewiasta ujrzała Wisława, gotowa była zaraz
11407  2,31|            stanął na wskazanym miejscu, ujrzałem okropną potworę czekającą
11408  1,27|               na obie strony.~Po chwili ujrzano siedzącą pod drzewem postać
11409  1,30|          Myślałem, że już jej nigdy nie ujrzę. Myślałem, że ją do Spychowa
11410  2,19|            pełni ochoty.~- Wnet już ich ujrzym - rzekł Maćko.~Przy czym
11411  1,20|                 Jurandówna, zaraz ją tu ujrzysz, nieboże, i na łowy z nami
11412  2,46|             szukała na wszystkie strony ujścia.~W czwartym dopiero roku,
11413  1,24|          odesłać wielkiemu mistrzowi na ukaranie. Po chwili jednak sam zmiarkował,
11414  1,3 |             ścinać. Za któren gniew ich ukarz.~A ja, grzeszny Zbyszko,
11415  1,4 |               srodze dworzanina naszego ukarze.~To rzekłszy, zawołała Zbyszka,
11416  2,26|           zębami szarpać mu piersi, aby ukąsić go w serce. Ale potem gasnące
11417  2,1 |            drzwi, przez które miała się ukazać.~Tymczasem naprzód ukazał
11418  1,3 |               chwili milczenia rzekł:~- Ukazanie się jego nie wróży nic dobrego.~-
11419  1,4 |                wam w postaci wielkoluda ukaże!~- Na psa urok! - odrzekła
11420  1,11|              czymś rozmyślać, patrząc w ukazujące się gwiazdy, po czym znów
11421  1,3 |         opuszczać piekielne podziemia i ukazywać się światu.~- Kiedyż to
11422  1,32|             murów poczęło coś czernieć. Ukazywały się futrzane nakrycia głów,
11423  2,7 |                 Janusza i ułatwić z nim układ albo nawet i przymierze?...
11424  2,12|                 świergot ptactwa, które układało się do snu na poddaszach
11425  2,15|            jeszcze mu wojny i łudząc go układami, zasilał wszelako Żmujdź
11426  2,50|                ludzkiej i sprawiedliwym układem straszliwą waśń zakończy.~
11427  2,11|            ujrzał zgiętego w dworskiej, układnej postawie Kunona Lich-tensteina,
11428  2,3 |             Więc porzuciwszy poprzednią układność, przystąpił ku księciu i
11429  2,14|             litościwa...~A ksiądz Kaleb ukląkł nagle i ozwał się uroczystym
11430  2,22|              począł jęczeć, nie tyle od ukłucia, ile dlatego, że nagle uczul
11431  2,8 |                  że Zbyszko się ożenił, ukłuła go w pierwszej chwili boleśnie,
11432  2,1 |                zdrady, którą na współkę uknuli i do której wykonania dopomogli.
11433  2,45|                 jeszcze nie wieczór". I ukochał ich od razu wielką miłością,
11434  2,43|               ten był jej wybrany, tego ukochała w zaraniu lat pierwszą miłością,
11435  1,6 |                 spojrzeć jeszcze raz na ukochaną twarz Pani. Nie puszczono
11436  1,25|                 o karę za zamordowanie "ukochanego towarzysza i gościa". Danveld
11437  1,6 |                 Danusia stali się jakby ukochanymi dziećmi rycerzy, mieszczan
11438  2,27|                 i lilij bielała, cicha, ukojona snem nieprzespanym, pogodna
11439  2,28|        rozpoczął Requiem aeternam. A po ukończeniu pieśni długi czas modlił
11440  2,7 |             odźwiernego. Zygfryd, który ukończył był właśnie przedwieczorne
11441  1,21|                łosiów o łbach ciężkich, ukoronowanych, pomieszane z sobą, wichrzące
11442  1,32|               nice wywrócony. On jechał ukorzyć się Krzyżakom, on, który
11443  1,11|            Maćko spoglądał czas jakiś z ukosa na Zbyszka, a wreszcie spytał.~-
11444  2,21|            przyśli, albo przedostać się ukradkiem do onej fortecy, do której
11445  2,19|            Podjazd nadciągnął niebawem. Ukryci pod wykrotami bliżej gościńca
11446  1,21|            polany, tak aby będąc sami w ukryciu, mieli przed sobą pustą
11447  1,13|            zmyślają, ale ona prawdy nie ukryje. Szczerze rzekłszy, nie
11448  2,3 |                 ukrył przed ludźmi, nie ukryjesz przed Bogiem. Posądzał was
11449  2,38|             padła przed nią na kolana i ukryła twarz w fałdach jej spódnicy.~
11450  2,22|         bystrymi Zbyszkowymi oczyma nie ukryły się i inne wyciski, więc
11451  1,21|              spod grzyw krwawymi oczyma ukrytego nieprzyjaciela.~Tymczasem
11452  2,32|               krzyżackiej i dlatego nie ukrywał przed Zbyszkiem. z jakiej
11453  2,19|              bojarów żmujdzkich. Dalsze ukrywanie się nie było już zbyt potrzebne,
11454  1,32|                krain i wspomnieniem ich ukrzepił w sobie teraz serce.~Z wolna
11455  1,32|                  i nie da ci jej nikomu ukrzywdzić". I począł przypominać sobie
11456  1,13|          drzazgę, która się była od źle ukutego grotu odłupała i od kilku
11457  2,47|                  To ci mówię. jakobyś w ul dmuchnął! A szczególnie
11458  1,1 |           rzucić, albo piany z piwa nie ulać. Nie uczynię tego, to mi
11459  2,40|                i z testamentem opatowym uładzić, a potem, zaopatrzeni w
11460  2,32|           Jagiełłowej, starał się króla ułagodzić i nie zważając na szemranie
11461  1,5 |              wspaniałości owej kolebki, ulanej ze szczerego srebra, którą
11462  1,32|            rzekłby, że to jakiś olbrzym ulany z żelaza, i nie poznałby,
11463  2,34|              polegnie i niejednego nasi ułapią. Ale że tu już się zwiedzieli
11464  1,6 |              obecny, byłby niewątpliwie ułaskawił młodzianka, który, jak zapewniano,
11465  2,43|                duch z więzów cielesnych ulata w nieskończone przestworza
11466  1,21|            przed sobą pustą przestrzeń, ułatwiającą strzały z kusz i łuków.
11467  2,7 |            dotychczas księcia Janusza i ułatwić z nim układ albo nawet i
11468  2,11|                  Myśli Maćka i Jagienki ulatywały ustawicznie ku Zbyszkowi,
11469  2,7 |                 w żadnym razie nie mógł ulec zamachowi Mazurów. Lecz
11470  2,5 |               oto niezadługo dwie dusze ulecą ku sądowym progom boskim
11471  2,33|              została jeszcze siła - ale uleciała z niego dusza; kto świeżo
11472  1,22|         Spychowa, nie tylko się ich nie ulękli, ale postanowili wywabić
11473  1,11|             środku zaś każdej ognisko w ulepionej z gliny podłodze, z którego
11474  2,1 |          mazurski ryju!" - a niektórzy, ulewając na dłonie, chlustali mu
11475  2,8 |                  w przerwach zaś między ulewami dął wicher, taki, jaki zwykł
11476  2,8 |     nieprzeniknione, potem dżdże prawie ulewne, od których w oczach tajały
11477  1,5 |        Odetchnął na to Zbyszko z wielką ulgą i rzekł:~- Lżej będzie ginąć.~
11478  2,20|                 wpadło w bór, ale jeden ulgnął przy ruczaju i tego zdusili
11479  2,14|         Żmujdzin przejdzie, tam Niemiec ulgnie, przeto zima Niemcom przyjaciółka.
11480  2,49|                 czwórkę szeroką obozową ulicą, którą wytykano zawsze z
11481  2,28|           wymawiały zmarłej, że się nie ulitowała tatkowego i mężowego sieroctwa
11482  1,5 |                Królu miłościwy i panie, ulitujże ty się nad rodem naszym!~
11483  1,10|                  Wlazła. A to gałąź się ułomiła i buch! To powiadam wam,
11484  2,10|                 że Anula zaledwie mogła ułowić uchem jej słowa.~ ~
11485  1,10|         nałapali niemało. Ja sam pięciu ułowiłem, których z sobą do Zgorzelic
11486  1,16|               było widać spod długiej i ułożonej w równe zagiętki spódnicy.
11487  2,45|                 gryźć, jeno je na ławie ułoży i z nagła przysiędzie, to
11488  1,24|          własnymi rękoma pomogła Danusi ułożyć znów jego głowę na wezgłowiu.
11489  2,2 |              przez niekarność i swawolę ułożyły się w ten sposób, że wykręty
11490  2,6 |            rozwiązał ze ślubów względem Ulryki de Elner, jechał szczęśliwy
11491  2,33|               wrzało w nim ciągle jak w ulu. Przed gmachami, w przejściach,
11492  2,32|              był i jego, i całego dworu ulubieńcem, a przy tym nigdy o nic
11493  2,20|                 cisnął nawet tarczę dla ulżenia koniowi i pochyliwszy się,
11494  1,16|          przyczynić. Lecz im wysiłek ów ulżył znacznie, tak że oprzytomnieli
11495  2,28|               ją na przedzie orszaku na umajonych noszach. Dzwon, nie przestając
11496  1,4 |                klasztorze nie nocujemy. Umarłabym chyba ze strachu, gdyby
11497  2,25|          właśnie wydał się Czechowi jak umarły. Nastała chwila oczekiwania,
11498  1,5 |          poduszkę, klękał dla większego umartwienia na gołych kamieniach; często,
11499  2,21|               nie cofa się przed żadnym umartwieniem.~- Gadaj, skomorochu, żywo,
11500  2,24|             słowo, wcale się o cenę nie umawiając.~- Wzięliście pana de Lorche? -
11501  2,12|            niezmierny odbił się na jego umęczonej twarzy.~A ksiądz Kaleb,
11502  2,13|            dostać, więc tymczasem kazał umęczyć Juranda, a potem język jego
11503  2,11|               porwali dziecko -i samego umęczyli tak okrutnymi mękami, że
11504  2,6 |              staremu panu z Bogdańca! I umiałby też on tu rządzić! Co tam
11505  2,44|      nieprzywykłe do takiej roboty, nie umiały sobie dać rady. Wyschłe
11506  1,11|          wielkim głosem:~- A wy skąd to umiecie śpiewać? Jagienka spojrzała
11507  2,31|           Niemiec, ale rodem ze Śląska, umiejąc dobrze po polsku, z łatwością
11508  2,26|              biegła w rozmyślaniu i nie umiejąca wypowiedzieć sobie wyraźnie,
11509  1,21|            pobit - odpowiedział jeden z umiejących po niemiecku dworzan.~-
11510  1,21|         Nieprzeliczone gromady Kurpiów, umiejętnie rozstawione w tak zwaną
11511  2,5 |           uderzeniach, gdy pomimo całej umiejętności cofania tarczy ręka prawie
11512  2,11|                mękami, że i Tatarzy nie umieliby lepszych obmyślić. Maćko
11513  1,14|               nie ma ludzi, a ja to nie umiem chycić oszczepu albo kuszy?
11514  2,36|         Jagienki, że wolała udać się do umierającego człowieka, który nie był
11515  2,34|                 tak że musiał na chwilę umilknąć, i dopiero odsapnąwszy,
11516  2,24|                ze wszystkich sił za tym umiłowanym chłopakiem, w którym była
11517  1,10|               na niego obces, to ci się umknie i znów szyje. Róbże z nim,
11518  1,5 |             jego mocy, aby winę Zbyszka umniejszyć. Lecz próżno uczynek przypisywał
11519  2,45|            którymi zarosły, a następnie umocnić je i pogłębić należycie.
11520  2,33|               sterczały silniej jeszcze umocnione zamki: Średni i Wysoki.~
11521  1,2 |                 ziemi. Taka zaś stanęła umowa, że kto zwycięży, ten i
11522  2,22|              wiedział, iż to rzecz była umówiona, jął tak ryczeć ze strachu
11523  2,5 |                 mieli przeciwnicy wedle umowy na się nastąpić. Dzieliła
11524  2,7 |                 rzekł sobie Zygfryd -ja umrę, a może Jurandówna postarzeje
11525  2,3 |               uradzać, jakby samym ręce umyć i z tej sprawy się wykręcić.
11526  2,22|               przed którym jednakże nie umykał, ponieważ zwierz pierwszy
11527  1,25|                pomocy dwóch Turczynków, umył go, uczesał jego długie
11528  2,17|              rozważając sobie zarazem w umyśle, czego od takich ludzi można
11529  1,5 |          księżna Aleksandra Ziemowitowa umyśliła wysłać list do mistrza.
11530  1,19|                zaka-zowań! Żeby jej się umyśliło dom spalić, toby też panisko
11531  2,47|            niepokoić i w końcu wyprawił umyślnego do Spychowa, ale ów spotkał
11532  1,11|              modrzewiowych desek czysto umytych, na ścianach zbroje i mnóstwo
11533  2,12|                 wpadł wprawdzie w takie uniesienie jak pierwszym razem na gościńcu,
11534  1,20|                 rycerski, którego wyrok uniewinnił go wprawdzie, gdy Danveld
11535  1,9 |         Rozdział IX~Następnego dnia nie unikał Jurand bynajmniej Zbyszka
11536  1,5 |             litewskiej do zagranicznych uniwersytetów.~Królowa zgodziła się tylko
11537  1,3 |              księżnę uprzejmie, a nawet uniżenie, pamiętał bowiem, że mąż
11538  2,17|               póki cała, kazał mi precz unosić. Pytałem i gdzie indziej -
11539  2,3 |                rycerską rękawicę, która upadła na podłogę, oni zaś stali
11540  1,8 |                się z sobą i bili się do upadłego, często wszakże tylko wodzowie
11541  1,20|                  i jakaś ponęta, mocna, upajająca, bijąca od niej tak, jak
11542  2,27|                 nieśli, znużeni drogą i upałem pokładli się w cieniu i
11543  2,35|                  czasu pięknej pogody i upałów.~ ~
11544  1,17|                    Zbyszku! - zawołał - upamiętaj się! coć jest? Opat tymczasem
11545  2,34|                 nie mógł się uspokoić i upamiętał się dopiero, gdy Maćko,
11546  2,11|               że jest pachołkiem, a ona upamiętała się i umilkła.~Zaś Maćko
11547  1,16|                  Niech mu tam Bóg ześle upamiętanie. Ja wojny z nikim nie szukam
11548  2,5 |           począł spoglądać na cięższą i upartszą bitkę swego rycerza z bratem
11549  1,19|               To jakże będzie? - spytał uparty Zbyszko.~- Ciechanów niedaleko.~-
11550  1,21|           przednimi nogami, zdawały się upatrywać spod grzyw krwawymi oczyma
11551  1,7 |            swojej. Kogóż lepszego sobie upatrzy? Wreszcie, skoro księżna
11552  1,6 |              sobie gdzie po drodze babę upatrzył i rad ją do Bogdańca powiezie,
11553  1,9 |                 że księżna wie więcej - upatrzywszy zatem sposobną chwilę, starał
11554  1,30|              rozcierać zimny pot, który uperlił mu czoło.~Co widząc, pątnik,
11555  1,15|                A potem poczęli się obaj upewniać, że się będziesz bojał.~
11556  2,10|              oczy, gdy zaś stary rycerz upewniał ją, że Sieradzowi tak do
11557  1,32|               rycerza i jakby chcąc się upewnić, że nie spotka go nic złego
11558  2,22|                  Drugi zacios na sośnie upewnił ich, iż nie stracili śladu
11559  1,27|            piersi miał, żeby się dłużej upierał! Jest też w tym dla niego
11560  1,13|                  Jak ja sama wianka nie upilnuje, to i wy, tatulu, nie upilnujecie,
11561  1,13|          upilnuje, to i wy, tatulu, nie upilnujecie, ale nie bójcie się. Zbyszko
11562  2,49|                niezgrabnymi wizerunkami upiorów, kościotrupów lub zwierząt;
11563  1,3 |                nie będzie, to lata mogą upłynąć, nim on swoje trzy grzebienie
11564  2,48|                 czerstwy i tęgi, w boju upo-my, a na niewygody, słoty,
11565  1,15|                opat pewno sobie Zbyszka upodoba i przy układach nie będzie
11566  2,9 |                patrzył na nią z wielkim upodobaniem, albowiem takiego pachołka
11567  2,32|               Konrada Wallenroda, Zakon upoił się własną coraz wzrastającą
11568  1,2 |                lub podśpiewując, jakoby upojeni pogodną nocą i jasnym blaskiem
11569  2,33|      prowincjach przez zbytnią ufność i upojenie się własną potęgą, trzymał
11570  2,20|           Zwycięstwo było znaczne i lud upojon radością. Po ostatniej klęsce
11571  2,25|          doskonale, że byłoby w tym coś upokarzającego dla Jagienki, gdyby znalazła
11572  2,1 |                córkę, jeśli się stawi i upokorzy przed nami, tedy wiedzcie,
11573  2,29|           przyłączy i niech się o swoje upomina, niech jak najgłośniej na
11574  1,22|                Lowe poczęli natarczywie upominać się u księcia, aby raz przecie
11575  1,25|               listu i skargę od siebie, upominając się w słowach zarazem pokornych
11576  1,28|               Lowe okrutnie się o niego upominali - rzekł książę. - Co który
11577  2,5 |         wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Już-ci nie ośmielą się
11578  2,19|   niespodzianego, co rozstrzygnęło losy uporczywej bitwy. Oto ów włodyka z
11579  2,11|             pewnego czasu wpatrywał się uporczywie w dziada, zwrócił się nagle
11580  1,23|           zamków bronionych z nadludzką uporczywością przez posiłkowe polskie
11581  2,17|                wojowania, a i pogaństwo uporczywsze, dlatego że czci Krzyża
11582  2,16|            prawdzie, to i cały tu naród uporczywy jako mało który. Cudzego
11583  2,19|               mężnie i z godnym podziwu uporem. Nie było między nimi żadnego
11584  1,5 |              mógł przybyć własną osobą, upoważnił posła, aby w jego imieniu
11585  2,20|                 który bardzo był wszędy upowszechnion, a de Lorche wziął go i
11586  1,11|                własnych "lechach" niźli uprawiać cudzy zagon. Przywabił jednak
11587  1,23|                uczuł widocznie potrzebę uprawiedliwienia się kilkoma słowy.~- Obiecałem
11588  1,3 |                stóp góry i ze starannie uprawnych pól, które wzrok z wysoka
11589  2,49|               aby ją o błogosławieństwo uprosić - odrzekł, wzdychając, de
11590  1,1 |                mięso, a oprócz tego, że uprosił sobie na to pozwoleństwo,
11591  1,5 |                 się tego bez wahania...~Uproszony kasztelan wyznaczył termin,
11592  1,5 |                 minęła, radosna wieść o uproszonym błogosławieństwie rozbiegła
11593  1,7 |             osadę, ludność wysiekli lub uprowadzili w niewolę po to, by ją sprzedać
11594  2,11|               zapytać o Juranda, rzekł, uprzedzając pytanie:~- Śpi jeszcze.~-
11595  2,33|               Wyborna policja krzyżacka uprzedziła widocznie miasto i zamek
11596  1,2 |                wypoczynek w klasztorze. Uprzejmi zakonnicy zaprosili też
11597  1,6 |            wypychane w tył, krążyły jak uprzykrzone muchy wśród tłumu, wdzierając
11598  2,38|             komu się somsiedztwo wpierw uprzykrzy! Miałbym się ja ich bać,
11599  1,3 |            cierpliwości boskiej się nie uprzykrzyć.~Jednakże ufność jego wzrosła
11600  1,1 |              była Witoldowi wojna wtedy uprzykrzyła, dlatego właśnie że Wilna
11601  1,1 |                dobyć, a królowi naszemu uprzykrzyli się rodzeni bracia i ich
11602  2,5 |             samej walce. Nagle ów krzyk uprzytomnił mu jej stratę i jej niedolę.
11603  1,23|         poprzednio trzymał w lewej, ale upuścił go na ziemię, w tym samym
11604  1,11|            stanęła jak wryta i omal nie upuściła łagiewki z winem na widok
11605  2,17|                 i przemyślność. Oni zaś uradowali się w sercach, gdyż zaraz
11606  1,5 |                 pożałuję - nie bój się!~Uradowało się na to serce Zbyszka,
11607  1,2 |              Twarz miała śmiejącą się i uradowaną, choć trochę przestraszoną.
11608  1,25|        rozchodzi się od Danusi, ni tego uradowania oczu, które na nią patrzą.
11609  1,2 |                zaniechał, widząc jednak uradowanie dziewczyny, spytała:~- A
11610  2,7 |         dotrzymam przysięgi, ale ciebie uraduję, gdzieśkolwiek jest.~To
11611  1,19|              Bogdańcu i w Zgorzelicach "uradzając" prawie co dzień z Jagienką
11612  2,32|             groźnego władcy do wybuchu. Uradzono potem, że każda strona wyśle
11613  2,1 |             skomorochowi na znak, że na urągowisko pozwala, lecz i sam wybuchnął
11614  1,30|               uczyni, to i tak może nie uratować ani Danusi, ani siebie.
11615  2,19|               rzekł sobie w duszy - nie uratuje się z nich nikt, chyba że