bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

11616  2,11|               pani nasza i dobrodziejka uręcza, ten nie będzie narzekał
11617  2,11|                Gdybyć było inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna.
11618  1,25|           odmówi on mi tej łaski... Ej, uręczam, że nie odmówi.~Na to ksiądz
11619  1,25|                  niespokojni i przejęci uroczystością chwili, która zaraz nadejść
11620  1,5 |                blachy, używana tylko do uroczystych odwiedzin i tak wiotka,
11621  1,26|     przepowiadając po mroźnej zimie rok urodzajny, i wesoło czekał świąt,
11622  1,6 |                nie może umrzeć zaraz po urodzeniu, gdyż przeznaczono im jest
11623  1,11|                Bogdaj się to chłopakiem urodzić!~Lecz Zbyszko, który przez
11624  1,19|               mówię, gdyż się w Toruniu urodziłem, gdzie wszystek naród tak
11625  1,20|                 jak jabłka i nadzwyczaj urodziwe, więc począł pytać, czy
11626  1,2 |                ślubowanie. Spotkaliście urodziwszą?~- Co mi ta jej uroda! Wolej
11627  1,18|            wiesz, że jędrniejszej a zaś urodziwszej dziewki na całym świecie
11628  1,3 |             otwarte.~Tak to modliła się urodzona w pogaństwie córka Kiejstuta,
11629  1,6 |               wypadki, w których dzieci urodzone na wpół martwe odzyskiwały
11630  1,27|                  który jako szlachetnie urodzony giermek znajdował się z
11631  2,14|              mógł obronić się przed jej urokiem. Teraz chwyciła go tym bardziej
11632  2,23|           katowską mać, a już ja go nie uronię i dopiero w Spychowie panu
11633  1,19|              które podczas Zwiastowania uronił; mam dwie głowy przepiórek
11634  1,2 |       Przetrzebiłoby się puszczy szmat. Uroślibyśmy oba. A ty wiedz, że nigdzie
11635  1,2 |                 to mu jeno sława z tego urośnie.~- To, widzę, nie z byle
11636  2,11|              sobie narobisz.~Lecz nagle urwał, w oczach błysnęło mu zdumienie,
11637  1,3 |                biegnące wzdłuż skał nad urwiskami, na gmachy stojące to na
11638  1,9 |        dzielących go od Danusi, rozmowa urywała się nagle, a twarz Jurandowa
11639  2,39|                 na myśl, jak wspomoże i urządzi Bogdaniec. Zatruwała mu
11640  2,23|                i trudno! Jeno jakoże to urządzić? Poczekaj... Powiadasz,
11641  2,35|            Witoldowa, która mieszkała w urządzonej po królewsku starej Puszkami
11642  1,6 |               znacznie wyżej od dolnej. Urządzono tak umyślnie, by lud mógł
11643  1,6 |                katedrze na podwyższeniu urządzonym w ten sposób, ze szersza
11644  1,30|         Tymczasem życzenie to miało się urzeczywistnić wcześniej, niż młody rycerz
11645  2,40|             Maćko, że i na dworze, i po urzędach będą go skwapliwie wypytywali
11646  2,11|       szpitalnik lub inni pozostali tam urzędnicy zakonni i rycerze mogliby
11647  2,11|               jeno podwójciego, któremu urzędnik kazał wszystkie sklepy i
11648  2,11|                 i wymógł na bracie, aby urzędnika zakonnego ze Zbyszkiem do
11649  1,13|             przychodzisz! A to nie masz urzędów? nie możesz iść do grodu,
11650  1,5 |          poważny, postrach dostojnością urzędu budzący, i rzekł:~- Szlachetny
11651  1,6 |             księżna powiada, że ją ktoś urzekł.~- Pewnie Lichtenstein!
11652  2,5 |                 kąty krużganku; czeladź usadowiła się za wałem, który utworzon
11653  2,9 |                 mu prawicę, a następnie usadzili na poczesnym miejscu za
11654  1,9 |            będzie tego! Chybaby mi ręka uschła i topora zdzierżyć nie mogła!~-
11655  1,30|                później sami chcieli się uścić. Czynili zasadzki i pozywali
11656  1,22|                sprawiedliwość w waszych uściech obraca i zali wasze wykręty
11657  1,4 |                się i oddawszy stryjcowi uścisk, rzekł:~- Aj! Tom nie wiedział,
11658  1,24|                Księżna, usłyszawszy to, uściskała pana wobec dworzan, potem
11659  2,30|         potykali o żadne damy.~Za czym, uściskawszy go, postawił na ziemi, gdyż
11660  2,20|               Skirwoiłło nie bronił się uściskom, a wreszcie, wysunąwszy
11661  2,5 |                 za dusze zmarłe, książę uścisnął za głowę młodego rycerzyka
11662  2,30|             większy zaszczyt, panie, od uściśnięcia waszej dłoni, a to potykać
11663  1,4 |                 podniosła się - i zaraz usiadła z twarzą zmienioną przez
11664  1,2 |               ptaków w lesie na wiosnę:~Usiadłaby ci ja~Na ślqskowskim plocie:~"
11665  2,9 |               dał, żeby tak i Krzyżaków usidlić... Ale z nimi trudniej...
11666  1,19|        Królestwu Polskiemu powinni. Nie usiedzicie, myślę.~- Nie usiedzimy -
11667  1,19|           będzie. Jakżebyście to w domu usiedzieli? Wasi książęta przecie Królestwu
11668  1,19|                usiedzicie, myślę.~- Nie usiedzimy - odrzekł Jędrek z Kropiwnicy.~
11669  2,18|         dochodziło ze wszystkich stron, usilne, szybkie, podobne jakby
11670  2,9 |                 którym cześć dla gościa usiłowała przezwyciężyć nienawiść
11671  2,19|                 rzucali broń; niektórzy usiłowali wymknąć się do lasu; niektórzy,
11672  1,21|                 najczujniejsze pierwsze usiłowały się wynieść z obierzy. Było
11673  1,6 |       obyczajowym. Zachęcały ją do tych usiłowań słowa kasztelana, który
11674  1,3 |                 zaś do upadku przywieść usiłują. Kto im dobrze uczyni, temu
11675  2,19|            oparcie, za czym zerwał się, uskoczył między konie i dobywszy
11676  1,21|                innych biegłości.~Polana usłała się wreszcie gęsto trupami
11677  1,25|          Zbyszko kazał mu je otworzyć - usłuchał jednak i tego rozkazu, nakrył
11678  1,30|                Dość pomsty!" -aleja nie usłuchałem, bo to nie był głos nieboszczki.~-
11679  1,19|             zawołał nagle Zbyszko.~- Do usług - odpowiedział, zbliżając
11680  1,5 |                śmiechem. Zbyszko pilnie usługiwał księżnie i Danusi, lecz
11681  1,19|                 za czterech, był jednak usłużny i okazywał nowemu panu pewne
11682  2,6 |               odrwisz, jeśliś uczciwy - usłużysz.~- Odrwię jako szelma, panie -
11683  1,30|             nocy - mówił dalej Jurand - usłyszałem jakiś głos jakoby ze ściany
11684  2,40|                    Z lada gęby tego nie usłyszysz - nie bój się! I - gdy młody
11685  1,19|           poganie świętego Jana chcieli usmażyć - i szczebel z drabiny,
11686  1,23|             przyszłe zbawienie księcia. Uśmiechali się pod wąsem z tych zapewnień
11687  1,25|           uśmiercili i pachołka chcieli uśmiercić -o czym do mistrza napiszę
11688  2,23|                ku Zygfrydowi i byłby go uśmiercił niechybnie, gdyby Maćko
11689  1,25|                ode mnie, że sami gościa uśmiercili i pachołka chcieli uśmiercić -
11690  2,49|                i chrapiąc. Koniu-chowie uśmierzali walkę głosem i batami z
11691  1,29|               wysokim siodle rycerskim, usnął z trudów, zmęczenia i ciężkiej
11692  2,27|                 pokładli się w cieniu i usnęli; tylko Zbyszko czuwał przy
11693  2,2 |                nas.~- Prawda, ale jakże uspawiedliwim w takim razie to, co stało
11694  2,24|               takie, jakie mają głęboko uśpione dzieci. Topniało w nim wówczas
11695  2,7 |              wyszli. Za drzwiami minęli uśpionego pachołka i zszedłszy ze
11696  2,49|         zwierząt; dalej Ser-by, których uśpiony teraz obóz rozbrzmiewał
11697  1,12|                 wolna jęło się wszystko uspokajać. Bór szedł spać. Mrok wstawał
11698  1,17|             lepszy.~Te słowa podziałały uspokajająco na opata, gdyż w ogóle gniew
11699  2,24|             rzekł sobie Maćko.~Jednakże uspokajała go myśl, że jest w odwodzie
11700  1,19|               drogi, lecz za Jadwigi po uspokojeniu Królestwa zawrzały znów
11701  1,5 |          kościoła jakby zbudzon ze snu, uspokojony, łagodny, i dworzanie wcześnie
11702  1,8 |              zwycięsko. Przy drapieżnym usposobieniu Mazurów i rycerzy niemieckich,
11703  1,19|                i we własnych oczach się usprawiedliwi.~A wtem nadjechał Czech
11704  2,49|            wezwany był wraz z innymi do usprawiedliwienia się. dlaczego bez rozkazów
11705  2,16|            Zbyszka nie było w namiocie, usprawiedliwił się przed nim wyraźnym rozkazem
11706  1,19|           Saraceny, z którymi wojna nie ustaje. Książę, jako ludzki pan,
11707  1,26|             słońca, lód popętał rzeki i ustalił bagna. Przyszły jasne noce,
11708  2,5 |             tchu w nozdrzach i jako nie ustanę, póki nie zginę. Łacniej
11709  2,15|                 wodzem zbrojnemu ludowi ustanowił słynnego z męstwa Skirwoiłłę.
11710  2,41|          dobroci - temu jeszcze i swego ustąpię. A waszemu bratankowi niech
11711  2,41|                ani chciał słyszeć o ich ustąpieniu. Byliby też niechybnie poszli
11712  2,49|          krewnemu, Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który mi je spłacił. Pięć
11713  2,33|          Większać nasza moc i jeśli nie ustąpisz, do samego Krakowa mieczami
11714  1,8 |                a Zakonem na granicy nie ustawała nigdy wrzawa bojowa. Nawet
11715  1,10|           mileśmy gnali, że już i konie ustawały. Ale tęgi żubr - widzieliście?...
11716  2,7 |               do północy zbiją trumnę i ustawią ciało w kaplicy.~- Została
11717  1,11|             których po innych "dworach" ustawiano misy cynowe i gliniane.
11718  2,18|                 cofnąć się w porę, albo ustawić w bojowym szyku. Tam zajął
11719  1,8 |          kłopotów, na jakie narażały go ustawiczne zajścia graniczne, ofiarował
11720  1,6 |             płynął dzień za dniem wśród ustawicznego bicia w dzwony, wśród gwaru
11721  2,19|            oddział na środek gościńca i ustawił go w klin. Sam stał na czele,
11722  2,43|              chorzał. Powoli jednak źle ustawione żebra zrosły mu się, tworząc
11723  1,19|          Wszędzie wszystkie inne troski ustępowały trosce o konie i zbroje,
11724  1,32|             jeszcze ludniej i gwarniej, ustępowano jednak z pośpiechem zbrojnemu
11725  2,32|                 o Dobrzyniu, i siła wam ustępstw poczynimy". Ale rajcy królewscy,
11726  2,32|              ceny, nie przyjął ani tego ustępstwa, ani pośrednictwa pana de
11727  2,32|             tylko pozornie, aby każdemu ustępstwu przydać wagi. Twierdził
11728  2,49|                w niczym zachodniemu nie ustępujące. Siłą członków ciała, wytrwałością
11729  2,29|              zapaśników mało co Zawiszy ustępujących, a między gośćmi krzyżackimi
11730  2,5 |                się także, że jako młody ustępuje mu w ćwiczeniu rycerskim.~
11731  2,23|               mocny, ale potrafiszże ty ustrzec jej od jakiej krzywdy albo
11732  2,23|           będzie, co ma być.~- Wszelako ustrzegę ja panienki i od tamtych
11733  2,41|       poniektóry, co i jastrzębia w lot ustrzeli.~- O pogańscy synowie! Jakożeście
11734  1,14|                domu...~- Aleś go dobrze ustrzeliła!~- Ba! nie pierwszego!...~-
11735  2,9 |                 najścia Cztanowego mnie ustrzeżcie, jako godni i uczciwi somsiedzi!...~
11736  1,12|                na śmierć nie zdołał ich usunąć. Wreszcie wydało mu się,
11737  2,32|        krotofilach, a i teraz nawet nie usuwał się od wspaniałych uczt,
11738  1,12|            głosem, ale jednocześnie nie usuwała mu twarzy, owszem, ustami
11739  1,10|                w waszym dworze baby nie uświeci... Ano, znać, że wam szczebrzuch
11740  1,6 |                 chciał się teraz oprzeć uświęconemu obyczajowi, w mieście wszcząłby
11741  1,4 |            zamkach wzywał sam gospodarz uświęconymi słowy: "Zdejmcie zbroję,
11742  1,7 |             wezbranym sercem, podwójnie uszczęśliwiony - i z darów, i z tego, że
11743  2,19|              nie strzaskał i twarzy nie uszkodził. Wówczas Zbyszko zamiast
11744  1,6 |               ich. Ledwie połowa mu ich uszła. Mnie wziął do gródka, i
11745  2,21|              bitwie. Widziałeś? Jako-że uszli i co się z nimi stało?~-
11746  1,10|           Zbyszko wstrzymał jednak wóz, uszykował ludzi w poprzek drogi czołem
11747  1,21|                niewiasty zdąża, trzęsąc uszyma, ku chacie. Ale łańcuch
11748  1,8 |       zrękowinach, boć nieładnie byłoby utaić, ale co on na to rzekł -
11749  2,5 |            krańcach, każdy z patrzących utaił wówczas dech w piersiach,~
11750  2,16|             Ścigali ci nas pół dnia, aż utailiśmy się w tych lasach, a wojsko
11751  2,7 |              jej wytacza niejedna dobra utarczka czasu wojny: "Nie mogę!
11752  2,24|                chwili. Skończywszy pić, utkwiła w nim swe rozszerzone przez
11753  1,20|             Szczytna, które ustawicznie utkwione były w Danusię, i odbijając
11754  1,21|               panią!" Zbyszko porwał za utkwiony w śniegu oszczep i skoczył
11755  1,12|           sprawiało mu każde poruszenie utkwionych głęboko ostrzy, nie dając
11756  2,17|            pochylonymi głowami i oczyma utkwionymi w zarzewie. Niektórzy siedzieli
11757  1,6 |                waszemu bratankowi głowę utnę, aby się Lichtensteinowi
11758  2,34|           wilgotności, to ty jemu szyję utniesz. Groził ci kapitule, że
11759  2,10|               zwłaszcza na cudne, jakby utoczone nogi, obejmujące wronego
11760  1,5 |           słowami Zyndrama z Maszkowic, utopił w nim swoje szare źrenice
11761  1,7 |            Jeśli walki odmówi, to cześć utraci - ozwał się Lis z Targowiska.~-
11762  1,25|               służył, abym cię zaś miał utracić. Hej, nie pomoże żal, nie
11763  2,20|               gdyby tu Krzyż zapanował, utraciliby pozór do najazdów, do panowania
11764  2,26|                 widniej i oczy Zygfryda utraciły ów poprzedni niesamowity
11765  1,5 |               wojska posadzą na nowo na utraconym kapczackim tronie, uzna
11766  1,16|               jakoż uznasz, iżeś dobrze utrafił, jeśli nie znasz gniazda,
11767  2,11|                 też powiedział mu swoje utrapienia, a ów, że to o cześć rycerską
11768  1,20|                do Danusi:~- A ty, mucho utrapiona, wyleźże raz zza spódnicy,
11769  1,24|                żywota nie szczędził i z utratą zdrowia od srogiej żałoby
11770  1,2 |              tam począł się przebierać. Utrefiwszy naprzód pośpiesznie włosy,
11771  2,23|                rzepy i mięsiwa zasnął z utrudzenia snem kamiennym.~- A wy nie
11772  2,11|               kijem drogi, o głodzie, w utrudzeniu i niepewności, dokąd idzie.
11773  1,8 |          rozpoczynał modlitwę, albowiem utrwaliła się wiara, że Jurand nieczystym
11774  1,5 |              Deum". W ziemiach polskich utrwaliło się ostatecznie mniemanie,
11775  2,22|             błotnistym zwykle gruncie i utrwaliły się od posuchy. Sanderus
11776  2,10|               albowiem tam, gdzie grunt utrwalon byt przez korzenie drzew
11777  2,9 |               dopieroż moja, moc go nie utrzyma. Ostatni raz, kiedyście
11778  2,37|           popuści. A pierwej - nie! Nie utrzymalibyście mnie i na powrozie w Bogdańcu...~
11779  2,33|           chrześcijaństwa, lecz właśnie utrzymanie pogaństwa.~A tymczasem między
11780  1,9 |                że go i na postronku nie utrzymasz! Sprawiedliwie mówię!~-
11781  1,19|               po wtóre, że pomyślał, iż utrzymując rycerza w niepewności, nabierze
11782  1,5 |               niektórzy tylko przepaski utrzymujące w ładzie włosy. Goście zagraniczni,
11783  2,10|                 żubr albo tur, lecz Wit utrzymywał, że i Boruta, choć nosi
11784  2,32|            Natarł król ostro na Zakon o utrzymywanie kup łotrów, o napaści i
11785  2,36|                 pragnie kwilącego brata utulić, i rzekła:~- Oj, mój Zbyszku,
11786  1,32|         tymczasem minęli pustać pokrytą utulonymi pod śniegiem bryłami wapienia
11787  2,48|            przygotowaniach wojennych, o utwierdzaniu zamków, o załogach, o wojskach
11788  2,33|                  jest tylko Vorburg - i utwierdzeniem nie może się porównać ani
11789  2,49|               niebożęta sami szubienicę utwierdzić musieli i sami ci się powiesili,
11790  2,32|                przeznać. Owóż ta podróż utwierdziła go tylko w przekonaniu,
11791  2,46|               Koniecpolu, co do ostatka utwierdziło okolicę w mniemaniu o jego "
11792  2,8 |                Maćko. - Jako ćwieka nie utwierdzisz bez młota, tako i woli ludzkiej
11793  2,5 |           usadowiła się za wałem, który utworzon był z wymiecionego śniegu,
11794  2,5 |                godniej nie ciął!" Jakoż utworzyła się cała gromada ciekawych
11795  1,2 |       kosztowność ubioru, tak że naokół utworzyło się koło ciekawych; Zbyszko
11796  2,25|              litości nad nim nie miał i uwalniał mu prawicę z więzów tylko
11797  2,39|              wróci, a przy tym Jagienkę uważa całkiem tylko za siostrę.
11798  2,10|             nieśmielszy i więcej na nią uważający. Opuściła go dawna niefrasobliwość
11799  2,11|               znacznie mi posędzielała. Uważałem też teraz, że patrzył na
11800  1,25|                  nie za prawych rycerzy uważam.~I na tym skończyło się
11801  1,2 |                 obyczaje zachodnie były uważane za prawo i wzór dla szlachetniejszych
11802  1,5 |           niepodobna, ale i dlatego, że uważano go za "zwierciadło czci".
11803  1,2 |            Danusia! wyleź no na ławkę i uwesel nam serce tą samą pieśnią,
11804  1,5 |             utną. Czemu byś go nie miał uweselić? Powieś się, druhu! u nas
11805  1,5 |               co cię mają sądzić. Króla uweselisz! - powtórzył Jamont.~- Powieszę
11806  2,33|              kroków przeszywali gołębia uwiązanego na maszcie, a których groty
11807  1,25|            rzekła:~- Choćby i z tego co uwić, bo nic innego nie znajdziem,
11808  1,18|               was opat pierwej z daleka uwidział, nie zaś znienacka w izbie.~
11809  1,17|               więcej jednego skojca nie uwidzicie.~- Nie spodziewaliśmy się
11810  1,20|               rad by ją jako najprędzej uwidzieć.~- Ach! - odpowiedział de
11811  2,25|               strasznych rękach, byłaby uwiędła i zgasła tak właśnie, jako
11812  2,25|          przybyć do Spychowa, aby swoją uwielbianą panienkę od wstydu uchronić.
11813  1,6 |               zwiedziało się o chorobie uwielbianej pani i dążyło pod zamek.
11814  2,30|                 szacunkiem, ba! nawet z uwielbieniem, ale bystro i uważnie.~Ale
11815  2,31|                ta, którąm nad wszystkie uwielbił i jedną jedyną kochać chciałem...~
11816  1,6 |              duszy jął opłakiwać śmierć uwielbionej Pani. Zdawało mu się, że
11817  2,44|            wypraw hełm daleko mniej ich uwierał, natomiast na rozmaite uroczystości,
11818  2,11|     przemieniona Jurandówna.~- I mistrz uwierzył?~- Sam nie wiedział, czyli
11819  1,9 |                 głęboki. Do czasu swego uwięzienia w Krakowie nie zdawał sobie
11820  1,5 |               należy - odparł Powała.~- Uwięziliście go? - spytał kasztelan Topór
11821  1,6 |               Witoldzie, jako drzewiej, uwięzion przez dzisiejszego naszego
11822  1,32|                 kochane imię, ale słowa uwięzły mu w gardle, jakby je ścisnęła
11823  2,5 |             może da Chrystus, że prędko uwinę się z tym pruskim chmyzem,
11824  2,17|                dla znaczniejszych ludzi uwito z gałęzi kilkadziesiąt szałasów,
11825  1,22|              jednak, może w nadziei, iż uwolni się od groźnego sąsiada,
11826  1,6 |              jednego na słowo rycerskie uwolnię i ten list do mistrza powiezie".
11827  1,6 |               na śmierć - zostaną także uwolnieni. I Zbyszko, i Danusia stali
11828  1,3 |          Walgierzowe, wnet rozmiłowana, uwolniła go z podziemia - a ów Wisława
11829  1,30|             Czego chcą?~- Chcą, abyście uwolnili pana de Bergowa. Jurand
11830  2,3 |               że wkrótce będzie za okup uwolniona. Wskutek tego poseł nie
11831  1,2 |             dwór; wreszcie jednak pani, uwolniwszy się z rąk Danusinych, rzekła
11832  1,16|                bo masz się żenić, czyli uxorem wybierać, masz baczyć, aby
11833  1,2 |             kwiatów świeżych, widocznie uzbieranych po drodze. Zaroiła się izba,
11834  2,19|            długie berdysze niemieckie i uzbroiwszy nimi blisko trzydziestu
11835  2,5 |             pragnął z samej postawy i z uzbrojenia ich wywróżyć sobie, na czyją
11836  2,33|                na "armacie", to jest na uzbrojeniu u rozmaitych narodów, i
11837  2,18|           większa część wojowników była uzbrojona, po czym zapytał:~- Widziałeś
11838  1,24|               mu ulży albo go i całkiem uzdrowi.~- Balsam Krzyżaki przysłały? -
11839  1,13|               dnia na dzień niechybnego uzdrowienia. Po tygodniu jednak począł
11840  2,26|              przywiązać do niej rzemień uzdy.~- Śpiesz się! - szepnęła
11841  2,26|                  Krzyżak?~- Krzyżak! Na uździenicy się powiesił!~- Sam?~- Sam,
11842  2,30|                poczęła nad nim litować, uznaliśmy, kto ów dziad. Pan Bóg to
11843  1,5 |                 Złotej i Sinej Ordy - i uznan "synem". Lecz gdy władztwo
11844  1,16|         imieniem Seneka poleca. A jakoż uznasz, iżeś dobrze utrafił, jeśli
11845  1,2 |                A co więcej?~- A potem - uznawszy od pana Mikołaja z Długolasu,
11846  2,3 |                stronie Rotgiera.~Ów zaś uzuchwalił się tym bardziej i wsparłszy
11847  2,24|                 który waszych pieniędzy użyje na chwałę Bożą.~Maćko nie
11848  1,25|            zgodę jego na bliskie wesele uzyska. Tymczasem list ów nie tylko
11849  1,31|            zaślubił, na co i moją zgodę uzyskał. Ten ci ma tu przeto być
11850  2,48|                Malborga, spoili winem i uzyskali od niego zapis. Wtedy to
11851  1,22|              waszej książęcej mości nie uzyskamy, on sam potrafi ją uczynić,
11852  2,11|        nazajutrz ruszyć w dalszą drogę. Uzyskanie listu od Lichtensteina przy
11853  2,24|        szalonego nie uczynił" - za czym uzyskawszy pozwolenie, zniknął we drzwiach,
11854  1,3 |             przeznaczonych na rozliczne użytki, z ogrodów leżących u stóp
11855  2,48|           królem i Polską miasto łaciny używać języka niemieckiego - pokazał
11856  1,4 |               kilku jego przyjaciół - i używając obficie na winie i mięsie,
11857  1,12|            dżdże - miejsce jednakże nie używało odtąd dobrej sławy. Nie
11858  1,5 |                 była z cienkiej blachy, używana tylko do uroczystych odwiedzin
11859  1,11|           pilśniową myckę, taką, jakich używano pod hełmy, włosy miał bez
11860  2,32|             swojej podufałości z królem używasz i lepszego nad cię serca
11861  1,3 |               tych powodów abbas centum villarum mógł powitać księżnę w liczniejszym
11862  1,15|              Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque
11863  1,5 |             odpowiedział Zyndram.~- Pax vobiscum! - zawołał Kropidło. - Pax!,
11864  2,33|                 do zdobycia, jest tylko Vorburg - i utwierdzeniem nie może
11865  2,49|                rozejm, w czasie którego Wacław, król czeski, miał sądzić
11866  1,23|             brał zbyt za złe innym tych wad, zwłaszcza że wszyscy rycerze
11867  2,11|               widna dalej. Droga wzdłuż wądołu nie była wprawdzie zbyt
11868  2,45|                 więc tylko oczyścić owe wądoły z drzew i z głogowych gąszczów,
11869  2,9 |                książęta sami się z sobą wadzą i na się wzajem następują.
11870  1,11|               ku Bogdańcowi. - Drzewiej wadzili się nawet nasi ojce o granice
11871  2,8 |          odrzekła:~- Ej! gadał! A co mu wadziło gadać!~- To i dobrze, bo
11872  2,10|                 z Raciborza. Klerykowie waganci musieli go siłą trzymać
11873  1,4 |              budynek, w którym zamykano wagę miejską, toż postrzygalnie,
11874  1,30|               już w leśnym dworcu, więc wagowała się Pani na obie strony,
11875  2,19|             Przez chwilę widać było, że waha się, czyby nie zjechać w
11876  1,21|                 zdawał się przez chwilę wahać, czy nie pominąć ich i nie
11877  1,4 |             boskiej korzystać, więc nie wahając się ani chwili - zanim to
11878  2,29|                de Lorche bynajmniej nie wahał się potrącać tych bolesnych
11879  2,2 |              samą siłą nie wskóram, nie wahałem się szukać innych dróg;
11880  2,26|         następnie zaczął mówić z pewnym wahaniem:~- Ludzie prawią, ba! może
11881  1,19|           miłość, rycerze jacyś za nami walą. Krzyżaki chyba czy co?~
11882  2,1 |         cięciami miecza tę zbitą ciżbę, waląc ludzi na podłogę spluskaną
11883  1,8 |                  że po obu jej stronach walały się kości niemieckie, nocami
11884  2,5 |             zmieniał miejsce, zachodząc walczącym to z boku, to z tyłu, to
11885  2,21|                 i na to odpowiedzą: ten waleczny książę - tu wskazał Zbyszka -
11886  1,3 |                dla wielkiej urody zwano Walgierzem Wdałym. Cały ten kraj, jako
11887  1,3 |       usłyszawszy w podziemiu śpiewanie Walgierzowe, wnet rozmiłowana, uwolniła
11888  1,4 |               święty Ptolomeusz da rady Walgierzowi.~Tymczasem nieznany jeździec,
11889  2,23|                  rzekł - czego chce ten waligóra, bo choć niektóre słowa
11890  1,21|             pędzie do góry, a następnie walił się ciężko i kopał śnieg
11891  2,41|       przygodziło? Przed kłodą, którą z wałów stoczą, żadna zbroja nie
11892  2,25|               nie przebódł dzidą cętko-~wanych boków jelonka lub warchlaka,
11893  1,32|          utulonymi pod śniegiem bryłami wapienia i weszli w las, który w
11894  1,32|             bielić drzewa, krze i bryły wapienne rozrzucone tu i ówdzie po
11895  1,4 |                 Wilnem! Cóżeś ty sobie, warchlaku, myślał?~- Ba - rzekł Zbyszko -
11896  2,3 |              zrozumieć, co zaszło, gdyż warchołowie pograniczni, tak poddani
11897  2,34|                 okrutnego zaraz narobił warchołu. Nie wiem, czy ci o tym
11898  2,26|                ale o milę zaraz, w pana Warcimowym dworzyszczu, dadzą mu przecie
11899  2,48|              stawach, a topór w nich aż warczał. Nie mógł już wprawdzie
11900  2,26|                jakby niecierpliwy syk i warczenie piorunów, które hamował
11901  1,16|                spode łba, ale żaden nie warknął, chociaż serca skowytały
11902  1,19|            strugi przenosić, wodę jej z warkocza wykręcać, by z nią po lasach
11903  2,31|                 włosy spadające w dwóch warkoczach na plecy, to na niebieską,
11904  1,16|             wysuwały się na ramiona dwa warkocze. Nie siedziała też na koniu
11905  2,41|                ale z pięknie splecionym warkoczem i z piersią opiętą w barwne
11906  1,21|               zastawników przy kuszach, warkot grotów i póki pierwsza krew
11907  2,34|              ćwiczenie lepsze, że zamki warowniejsze i sprzęt wojenny godniejszy.
11908  1,10|               Lazewic, i Pilik Mazur, i Warsz z Michowa, i wojewoda Socha,
11909  2,11|               na dworze księcia Janusza warszawskiego niż gdzie indziej.~Jakoż
11910  1,20|             wszystkich dziedziców ziemi warszawskiej i ciechanowskiej, strasznych
11911  1,19|           został tylko zamek. W grodzie warszawskim przyjął Zbyszka Jaśko Socha,
11912  2,33|            przejściach, przy bramach, w warsztatach - wszędzie panował ruch
11913  2,33|             mały komtur, przełożony nad warsztatami i nad zarządem zamku. Prócz
11914  2,33|                szkoły, starego lamusa i warsztatu siodlarskiego, znajdowała
11915  2,29|              mniemał, żem więcej od was wart, ale aby ich chciwość pokarać,
11916  1,22|         mniemacie?~- Mniemam, że sprawa warta rozwagi.~- Bo - mówił dalej
11917  1,5 |          dalekie, niewyraźne, zatem nie warte troski.~Ale Niemiec ani
11918  2,14|             Sieciechównę, czując bowiem wartką krew w żyłach, nie mógł
11919  2,11|            Obarczon tymi myślami, szedł wartkim krokiem ku domowi tkacza,
11920  2,29|               duszy i ciała, jego dawna wartkość i dzielność przeszły w stan
11921  1,15|            samym zniżyć albo powiększyć wartość majątku.~Wypytał zatem Maćko
11922  2,7 |            mąciło ciszy prócz nawoływań wartowników.~Była też już blisko północ,
11923  1,8 |                głową, więc przeszedłszy warty, znaleźli się w dziedzińcu,
11924  1,5 |             zaraz na niego zawzięcie:~- Warujcie się nazywać ją skrzatem -
11925  1,22|               je skwapliwie przyjął pod warunkiem, że ludzi odprawią, a samotrzeć
11926  1,20|              spoczywa dotąd, ale że już warzy się strawa na ranny posiłek
11927  1,22|              dwórki pilnowały chorych i warzyły dla nich wedle przepisu
11928  2,24|                puszczę.~Maćko przygryzł wąsa, jednakże podniósł dumnie
11929  1,18|       uśmiechnął się, pociągnął ręką po wąsach i rzekł:~- Hej, żeby ja
11930  1,3 |                na wschód po Sandomierz, wasalami jego byli. Trzód jego nie
11931  1,3 |            prawem lennym - i ci, jako, "wasale", radzi przebywali na dworze "
11932  1,3 |              ściągnęły też wielu takich wasalów z odległych stron, ci zaś,
11933  1,8 |                włosem i również płowymi wąsami, z twarzą dziobatą i jednym
11934  1,27|           Płomień oświecał tylko groźne wąsate twarze spychowskich zabijaków -
11935  1,4 |               tym Królestwie. Widziałeś waść kiedy Zawiszę z Garbowa?
11936  2,6 |           uderzył się dłonią po młodych wąsiętach i dodał, mówiąc jakby sam
11937  2,7 |                  za którymi ciągnął się wąski korytarz idący przez całą
11938  1,4 |               niektóre szerokie, drugie wąskie na dziewięć łokci, ale strzeliste,
11939  2,27|                od mieszkań ludzkich, na wąskiej drodze między polem a łąką,
11940  2,7 |             znalazł się po chwili przed wąskimi drzwiczkami wieży, które
11941  2,50|        sprawiedliwym układem straszliwą waśń zakończy.~Więc i teraz poszedł
11942  2,15|               wielkich ludzi:~Korkucia, Wassygina, Swolka i Sągajłę, potracili -
11943  2,21|              dlategom się dostał w ręce waszmościów.~- Jużci, mogło się tak
11944  1,1 |              dobrzyński, jest Mikołaj z Waszmuntowa, jest Jaśko ze Zdakowa i
11945  2,5 |             było jego nogi dłuższe, ale wątłe i mniej sprężyste od potężnych,
11946  2,43|             nabożną.~Gdyby był człekiem wątłego ciała i głębszej myśli,
11947  2,2 |               mieli o tym wątpić?~- Nie wątpię, bo cię znam, a za twoje
11948  1,22|       przekręciło serce i czy się w nim wątroba nie oberwała". Pana de Lorche
11949  1,8 |               wesół, póki mu się krew w wątrobie nie zapiekła.~- A mądry
11950  2,11|                  z lekka tylko węgle we watrze poruszał, póki Jagienka,
11951  2,17|                 już i zasutych popiołem watrzyskach, od których rozchodził się
11952  1,6 |                 sprawy, a natomiast pod Wawelem czerniało jedno morze ludu -
11953  1,7 |     kilkudziesięciu przed trzema laty w wąwozie, częścią wytracił, częścią
11954  1,12|              Nie uważał wprawdzie na to Wawrek, bartnik, który tu nocował
11955  1,12|               rozmówił się z bartnikiem Wawrkiem, który nocami sypiał w pobliżu
11956  1,12|                 w szałasie, ale i o tym Wawrku różnie mówiono. Zbyszko,
11957  2,33|            przez most między basztą Św. Wawrzyńca a basztą Pancerną wwiódł
11958  2,49|            lekko sobie Witoldowe wojsko ważą, że to lud byle jako zbrojny
11959  1,17|              zastawu i w innej, jeszcze ważniejszej, przy której nie chciał
11960  2,4 |                Jakoże tedy możesz życie ważyć i na sąd boski stawać? A
11961  1,21|                których bawił po drodze, ważyłoby się na taką zabawę i że
11962  2,8 |           otworzyły się nagle i do izby wbiegła pędem Jagienka, a z nią
11963  1,25|             przerwała mu Danusia, która wbiegłszy z płaczem, poczęła od progu
11964  2,21|               Jeśli choć słowo zełżesz, wbiję ci klin między zęby! - odrzekł
11965  1,12|                mógł się jąć topora, nie wbiwszy poprzednio drugiego, zaostrzonego
11966  2,1 |              rozwarły się wielkie drzwi wchodowe i przywołani przez górne
11967  2,25|               ze Spychowa.~Posłyszawszy wchodzących, odsunął nogą oswojoną wilczycę,
11968  2,1 |               prowadzące do innych izb, wchodził, kto chciał, i sala zapełniła
11969  1,28|                łoża i począł gorączkowo wciągać szaty na swój olbrzymi grzbiet.
11970  1,8 |            potopionych, jęcząc, wyjąc i wciągając ludzi razem z końmi w głębinę.
11971  2,7 |           zielono. Zygfryd z chciwością wciągał w płuca rzeźwe i nieco mroźne
11972  1,14|                jak pływać, zaraz go muł wciągnie.~- A jam ci tu czekał jak
11973  1,7 |                 W takim razie zostałoby wciągnięte do wojny i Królestwo. Wielu
11974  1,10|                 grzbiet łaził, a teraz, wciornaści, co za rycerzyk!... Z gęby
11975  2,18|               tam miały swe kuźnie i od wczesnego rana zabrały się do gorliwej
11976  1,19|               na zamku ciechanowskim od wczesnej jesieni. W Warszawie została
11977  2,11|          zbrojnych pachołków. Ranek był wczesny. Różana barwa nie zeszła
11978  1,14|             doszli. Dziewczyna pierwsza wczołgnęła się cicho na grubą starą
11979  2,24|            stanie - mówił, wzdychając - wczora tyś za łeb trzymał, dzisiaj
11980  2,34|          Taczewa, którzy zasłyszawszy o wczorajszym omdleniu Maćka, przyszli
11981  1,20|           odpowiadali, że dwór strudzon wczorajszymi łowami spoczywa dotąd, ale
11982  1,3 |            podczas niebymości Walgierza Wdałego grabstwo tynieckie pustoszył.
11983  1,22|              gdybyś z wojskiem zakonnym wdarł mi się do kraju, tedy na
11984  2,9 |                gdy czasem Zbyszko wróci wdowcem, wówczas niechybnie poczuje
11985  1,19|             znalazł Zbyszko tylko Ofkę, wdowę po Krzychu z Jarząbkowa,
11986  1,14|                  Jest! jest!...~Zbyszko wdrapał się w mgnieniu oka wyżej
11987  2,1 |                z rąk skomorocha, począł wdrapywać się na wysokie okno - i
11988  1,2 |             pstrą szachownicą. Za czym, wdziawszy jeszcze purpurowe z długimi
11989  2,49|              chwycił go w objęcia, gdyż wdzięczne pozostało mu o nim wspomnienie,
11990  2,12|             Kalebowi i Tolimie, że tego wdzięcznego pachołka chce mieć przy
11991  2,34|           pieniądz im nawet i od pomsty wdzięczniejszy, a po wtóre chcieli mieć
11992  2,21|           chodzi, lubił Zbyszka, był mu wdzięczny za ostatnią bitwę i przy
11993  2,23|          posłanie ze skór, ale przedtem wdziejesz na nią swoje porządne szaty,
11994  1,6 |          uprzykrzone muchy wśród tłumu, wdzierając się wszędzie, gdzie ukazało
11995  1,11|               lepszych czasów zarazem i wędlarnią, na kołkach bowiem powbijanych
11996  2,11|      przymierali głodem, gdyż wszelkich wędlin, a zwłaszcza wędzonych piskorzów,
11997  2,36|                nasze mitręgi i te nasze wędrowania po różnych mierzejach i
11998  1,20|         zdumiewali nieraz zagranicznych wędrowców wzrostem i siłą, Zbyszko
11999  2,40|               dopiero z takiej okrutnej wędrówki wrócili...~- To i co! Wolę
12000  1,19|              Przez jakiego pątnika albo wędrownego mnicha. Małoż to ludzi do
12001  1,10|           zwierza groziło na tej drodze wędrownikom i kupcom od niemieckich
12002  2,40|             jakby chciał rzec wszystkim wędrownym rycerzom na świecie: "Gotujcie
12003  2,40|              znaleźć do potykania się z wędrownymi rycerzami.~- Świat i obyczaje
12004  2,3 |                dniach oblężenia zdołały wedrzeć się na powrót do zamku i
12005  2,23|              biesagów wędzone mięsiwo i wędzoną rzepę, w którą zaopatrzyli
12006  2,23|              poszedł wydobyć z biesagów wędzone mięsiwo i wędzoną rzepę,
12007  2,23|             spożyciu niezmiernej ilości wędzonej rzepy i mięsiwa zasnął z
12008  2,48|                i miesiące, w dymach zaś wędzono solone mięsiwo, a następnie
12009  2,11|           wszelkich wędlin, a zwłaszcza wędzonych piskorzów, od których roiły
12010  2,48|                zapasy spyży w krupach i wędzonym mięsiwie. Przy kościołach
12011  1,20|               lub na wodnych młynach na Węgierce, sól rzadką w puszczy i
12012  1,4 |              mogąc, muszą aż na granicę węgierską do głuchych borów uciekać.~-
12013  2,11|          powiadał, że już wtedy jako po węglach chodziła". I zląkł się tej
12014  1,11|                  z tą chyba różnicą, że węgły pokrzywiły się nieco, a
12015  1,6 |            który podobnie wsławił się z Węgrami w Koszycach -i Krzona z
12016  1,5 |                 się aż hen gdzieś w dół Węgrów na Turków, nie mógł się
12017  1,5 |             pilnować i od Czechów, i od Węgrzynów, i od Zakonu, bo nikomu
12018  2,3 |              Mówiono też, że wojska owe wejdą prawdopodobnie teraz w granice
12019  2,34|              Stary rycerz od pierwszego wejrzenia na bratanka odgadł, że Danusi
12020  1,20|      ciechanowskiej, strasznych na samo wejrzenie, o barach jak pnie leśne -
12021  1,4 |                 obrzucając znów ponurym wejrzeniem całą gromadę ludzi.~- Wedle
12022  2,9 |            jechać i dlatego proszę was: wejrzyjcie też od czasu do czasu na
12023  1,6 |            nagle, na kształt olbrzymich wełn morskich.~Kat i pomocnicy
12024  1,26|           przyczepił jak rzep do owczej wełny?... Mówiłeś, że chcesz do
12025  1,32|            zanim podniósł róg i uderzył weń powtórnie.~Ale odpowiedziała
12026  2,33|              niezłomne zbroje, kowane w Wenecji, Mediolanie i Florencji -
12027  1,5 |                  po Karpaty i napełniła weselem wszystkie ludy olbrzymiego
12028  2,8 |                 znał i nieraz się z nim weselił. Przybywa zatem Zych do
12029  2,8 |               pojechał. No i ucztowali, weselili się! Z Glewic jechali do
12030  1,5 |             śpiew słowika, co widocznie weseliło króla. Po nim drugi obchodził
12031  1,4 |        gdzieniegdzie bór, gdzieniegdzie weseliły oczy dąbrowy i olszyńce,
12032  1,20|                Wierę, jako wnet im pani weselisko wyprawi.~- Chwacki to jakiś
12033  1,20|                  zwijały w palcach przy weselnych ucztach szerokie tasaki
12034  2,35|             Convents Remter) wiele była weselsza, albowiem zgromadził się
12035  1,2 |                 Weszli wszyscy raźno, z wesołością w twarzach, rozmawiając
12036  1,5 |            umyślnie nie brała udziału w wesołych śniadaniach, przy których
12037  2,9 |             mnie Matka Pana Chrystusowa wesprze, że przydam się na coś Zbyszkowi,
12038  2,10|            Jagience również raz po razu westchnienia jęły podnosić pierś dziewczęcą.~-
12039  2,8 |                po chwili, przytłumiwszy westchnienie, odrzekła:~- Ej! gadał!
12040  2,11|                 jego winy. Jagienka zaś wetknęła w dłoń nędzarza kilka drobnych
12041  1,22|                 nadto pełen był jeszcze wewnętrznego przerażenia.~- Raz go widziałem -
12042  2,7 |                sali w wielkiej rozterce wewnętrznej, gdy nagle wydało mu się,
12043  1,22|            Czech zaś zaognił jeszcze ów wewnętrzny niepokój.~- Przysiągłem
12044  1,20|                wyciągnął się w długiego węża: skręcił na prawo od dworu,
12045  1,1 |               swych razem z dobytkiem i wężami żyją; w piciu i jedle nie
12046  2,14|             sierota! - zawołała z głębi wezbranego serca -ja nie pachołek żaden,
12047  2,10|             przyczyny tajania śniegów i wezbranych wód jechali z większym trudem
12048  2,27|              zabaczył mnie?~I dwie łzy, wezbrawszy jej w oczach, stoczyły się
12049  2,29|                 Ha! chytrzy oni są jako węże, ale przecie w tym Witoldzie
12050  2,28|                 do tej chwili od strony wezgłowia, za czym, posunąwszy się
12051  1,30|                 z szerszego gościńca na węższą drogę, którą jechali długo,
12052  1,25|                 dalszą rozmowę. Księżna wezwała go w tej chwili do narady
12053  2,3 |              Jurandowa córka, i dlatego wezwaliście go do Szczytna?~- Tak, miłościwa
12054  2,3 |                 posądzał, to czemu, nim wezwaliśmy go do Szczytna, szukał na
12055  2,44|             Zbyszko. Ale dwie niewiasty wezwane z czeladnej, nieprzywykłe
12056  2,19|               ktokolwiek posłuchał jego wezwania, zwrócił się czołem ku nieprzyjacielowi.~
12057  2,3 |                 granicy swego księstwa, wezwawszy zarazem księcia płockiego,
12058  2,6 |                 gdyż go, da Bóg, mistrz wezwie.~Na to nie było już co odpowiedzieć,
12059  1,22|         Szczytna, z Insburka, z Lubawy, wezwiem chełmińską szlachtę i uderzym
12060  1,13|             śniegu niezadługo czekać... Wezwyczai się jedno do drugiego -
12061  2,11|              pokazywania głową i rękoma wezwyczaim! Spytacie go na ten przykład,
12062  2,33|             samym Malborgu mocą dawnego wezwyczajenia. Monarchowie przybywali
12063  1,21|             szukając na zbroi dziur lub wgięć uczynionych przez rogi byka,
12064  2,26|            niższym miejscom, tworząc we wgłębieniach płytkie jeziorka. Cała okolica
12065  2,7 |            grubym murze spichlerza było wgłębienie, przy którym kilka schodów
12066  1,21|                 wiedząc, że tym właśnie wgłębieniem będzie pomykał przed otoką
12067  1,10|                wojnie przywykli. Miła i wiącha grochowin temu, co przez
12068  1,5 |               Ordami nie były mu dobrze wiadome. Natomiast nie znalazłbyś
12069  1,23|                ich zbrodnia i winowajca wiadomy! - dodał Rotgier.~ ~
12070  1,20|                w barwie książęcej - i z wiadrami lub cebrami na powerkach
12071  1,26|                Nowy grzech!~- To ci dam wiadro wody, a tymczasem naści,
12072  2,39|            wiatr, który właśnie od pola wiał, przyniósł Maćkowi cichą
12073  1,2 |                 lutnię. Na głowie miała wianeczek, włosy puszczone po ramionach,
12074  1,19|               czerwonych trzewikach i z wianeczkiem na głowie. Wyciągała do
12075  1,14|                 miały być w przyszłości wianem Jagienkowym, potem pod las,
12076  1,25|           Zbyszko weźmie mnie i w takim wianku.~Księżna nie chciała się
12077  2,8 |               się nawet, bo panna miała wianuszek na głowie, alem myślał,
12078  1,2 |                  w różowych i liliowych wianuszkach na głowach, po większej
12079  1,6 |              biało, z zielonym rucianym wianuszkiem na jasnych włosach. Ludzie
12080  2,39|                jak dziewce za ciasno we wianuszku, to ci sama gotowa szukać
12081  1,5 |         włożeniu starych szat królowej. Wiarogodni świadkowie zapewniali, iż
12082  1,23|       okrucieństwie, ale o podstępach i wiarołomstwie Juranda, iż gdy ów zażądał,
12083  2,15|                 zarzucając sobie wzajem wiarołomstwo, niewierność i zdradę. Ze
12084  2,11|            udoju powiewał ciepły, suchy wiaterek, który napełniał czerstwością
12085  1,17|                 Twoje śluby plewa, a ja wiatr- rozumiesz! Ot! I dmuchnął
12086  2,11|              wywijał nimi niby śmigłami wiatraka, łamał; bór giął się pod
12087  1,20|                mąkę mieloną w miejskich wiatrakach lub na wodnych młynach na
12088  2,19|                 począł wołać:~- Bywaj i wiąż! Znaczny to jakiś rycerz -
12089  2,19|                bezwładność rycerza, nie wiązał go, natomiast rozbroił,
12090  1,2 |                bursztynowymi paciorkami wiązany, z przodu zaś mający perełki
12091  2,42|            Powiadał mi Hlawa, żeś godną wiązkę czubów pawich w Spychowie
12092  1,26|            śnieżnych tumanów i poświstu wichrów, nie domyślając się, że
12093  1,21|       ukoronowanych, pomieszane z sobą, wichrzące po polanie, oślepione trwogą
12094  2,44|        Zbyszkowe, gdy zaś przestały się wichrzyć i opadły ciężarem wilgoci,
12095  2,3 |               byli ludzie, którzy wśród wichury zimowej słyszeli podczas
12096  2,48|           skoczył, aby pchnąć giermka z wicią dalej, po czym wrócił z
12097  1,12|        dosięgnąć Zbyszka, wsparł się na widłach i wbił je w siebie mocniej.
12098  1,3 |                jednak mówiono także, iż widmo przepowiada również wojnę
12099  1,6 |                zbitą masą głów ludzkich widniał pomost pokryty nowym suknem,
12100  2,17|                mięsiw. Między ogniskami widniały stosy broni poskładane blisko,
12101  2,26|           żółtym światłem. Uczyniło się widniej i oczy Zygfryda utraciły
12102  1,6 |             domu. Ze wzrostu, z barków, widnych pod obcisłym ubraniem, z
12103  2,22|                na twardym szlaku znikną widoczne dotąd ślady? Również gdyby
12104  1,8 |                po chwili począł mówić z widocznyn niepokojem:~- Bo to uważcie...
12105  2,9 |                radą. Nagle całkiem nowe widoki otworzyły się przed oczyma
12106  1,2 |      dzieciństwa do wojny i srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu
12107  1,6 |           przedwczesny, nie masz jednak widomego niebezpieczeństwa ni dla
12108  2,27|              gdy stan jej pogarszał się widomie. A co do tego nie mógł się
12109  2,25|           zniechęcenia, gdyż myślał, że widomy cud zobaczy. Dalszą rozmowę
12110  2,32|                się od wspaniałych uczt, widowisk i turniejów - owszem, sam
12111  2,5 |            dwórkom nieobce były podobne widowiska, a jednakże jakieś uczucie
12112  1,32|                 był dla załogi nie byle widowiskiem. Kto go dawniej ujrzał przed
12113  1,19|                dla przydania okazałości widowisku i księżna wraz z dworskimi
12114  1,2 |                na rubieży niemieckiej i widując często rycerzy z dalekich
12115  2,18|                  po zamkach, siła ludzi widuje i siła nowin słyszy, a jeśli