bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

12116  2,43|           biskupim i książęcym w Płocku widywała rycerzy równie pięknych,
12117  1,3 |                 u Krzyżaków - rzekł - i widywałem procesje, na których ową
12118  1,6 |           rycerzowi, którego codziennie widywano w zamku, a nieraz w poufnych
12119  2,17|                pękł przy siedle, co ty, widzęcy, nie chciałeś na niego uderzać.~-
12120  1,25|                 mu twarzy nie widziała, widziałam jeno biały płaszcz, a potem
12121  2,8 |               raniem pojechała...~- Nie widziałże jej Zbyszko od tego czasu?~-
12122  2,33|                 zwłaszcza na Zyndramie, widziana z bliska potęga krzyżacka.
12123  2,15|             kraje, nieznane miasta, nie widziane dotychczas rycerstwo i wojska,
12124  2,24|             czoło.~- Danuśka! - rzekł - widziszże ty mnie i rozumiesz? A ona
12125  2,8 |                się moi ludzie przedtem, więcem z parobkami w pomoc skoczył,
12126  2,11|    szczęśliwości nie zaznał. Wszelako - wiecie-li na pewno, że nie zaznał?~-
12127  2,29|             krzywd cierpią? Nad granicą wieczne bitwy i napaści - bo i wasi
12128  1,3 |                i miał gorzeć przez całą wieczność.~- Słuchamy - rzekła po
12129  2,12|               niech odpoczywa w spokoju wiecznym, amen.~Na to ślepy podniósł
12130  2,10|             kapiących.~Jednakże w porze wieczornego udoju, właśnie gdy słońce
12131  2,22|            migały wiewiórki, całkiem od wieczornych promieni czerwone. Zbyszko,
12132  1,12|               jakich zażywają cieśle. O wieczornym udoju był już u celu i wybrawszy
12133  1,32|                 chylił się stopniowo ku wieczorowi, a most wisiał wciąż w powietrzu
12134  2,25|              jakoby istotnie pogrążon w wieczystym uśpieniu śmierci.~- Jest
12135  2,25|                zgasła tak właśnie, jako więdnie i ginie podeptane nogami
12136  2,27|             nieprzytomną i o niczym nie wiedzącą. Po przebyciu puszcz, gdy
12137  1,5 |               tych słów, lecz wielu nie wiedziało dobrze, o co chodzi, komu
12138  1,8 |                 Amyleja:~- A gdzie mnie wiedziecie? - pytał - na zamek?~- Juści
12139  1,27|             kółko wedle rzeki. W czasie wiei i zadymki łatwo się taka
12140  2,41|            pracą gospodarczą i zwykłymi wiejskimi zabiegami. Żniwa w położonych
12141  2,7 |                Po chwili zaś dodał:~- A wieka nie przymykać.~Ludzie zbliżyli
12142  1,1 |              nosiło głowy górniej niż w wiekach późniejszych.~Jeszcze ceniono
12143  2,33|          grozili królowi Kazimierzowi:~"Większać nasza moc i jeśli nie ustąpisz,
12144  2,33|                tu i ówdzie mniejszymi i większymi basztami. Zyndram z Maszkowic
12145  1,3 |           skazan jest do piekła na męki wiekuiste - odrzekł z powagą zakonnik.~-
12146  1,26|             czym do zwiastuna nowiny:~- Wiela przysypanych?~- Nie moglim
12147  2,30|               nikt więcej nad niego nie wielbi sławnych rycerzy.~To rzekłszy,
12148  1,4 |        nieruchomie na swym ogromnym Jak wielbłąd koniu, podobny do odlanego
12149  2,33|             Świętą i Egipt, przypomniał wielbłądy i słonie.~Kilku poznało
12150  1,32|                 Boga, ni księży, jako i wielborskiego proboszcza, który im to
12151  2,25|               Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy ręce na
12152  2,8 |                 wiano, jako jedynaczka, wielekroć razy większe. Widział już
12153  1,10|              Taczewa:~Wyszedł Niemiec z wielgim zyskiem,~Pogrzebli go z
12154  2,11|                Maćko.~- A owdzie! Chyba wielgolud czy co...~Maćko z Jagienka
12155  1,19|               wam gęba pokraśniała jako wielkanocne jaje!~A młodzian zmieszał
12156  1,19|                człowieka, który zeszłej Wielkanocy jadł jaja na twardo z Ojcem
12157  2,49|       przewyższali nawet ci dziedzice z Wielko- i Małopolski bardziej dbałych
12158  1,4 |           okazalsze były od tamtejszego wielkoksiążęcego zamku. Wiele domów było
12159  2,17|             Litwinów. W Wilnie był dwór wielkoksiążęcy, do Wilna ściągali księża
12160  1,6 |                 Litwę i poprzestanie na wielkoksiążęcym tronie? Niektórzy przewidywali -
12161  2,31|               przyjeżdżał, gdyż Mało- i Wielkopolska mniej były lesiste, a w
12162  1,5 |          ramienia Jagiełły i jest tylko wielkorządcą, zasługa więc spadnie na
12163  1,5 |              pobożni z dziada pradziada wielmoże polscy budowali się widokiem
12164  1,32|            zawołał. - Bóg zapłać waszej wielmożności!~- Ostawaj z Bogiem.~- Niech
12165  2,21|               Krzyżaki?~- Com za jeden, wielmożny rycerzu - odpowiedział włóczęga -
12166  2,48|            bramą, cisnął coś na kształt wieńca splecionego z łozy i wierzbiny
12167  1,6 |                 dziewcząt, zdobne tylko wieńcami z róż i lilij. Rajcy miejscy,
12168  2,19|                 kopytami końskimi leżał wieniec trupów. Pierwsze szeregi
12169  1,11|                 wieszano wówczas szynki wieprzowe, dzicze, niedźwiedzie i
12170  1,2 |                mocny a smakowity zapach wieprzowego tłuszczu. Na ten widok wezbrała
12171  1,1 |                 w nozdrzach człowiekowi wiercił - bo tak to one bezecne
12172  1,20|           Poboćkał ci ją przy księżnie! Wierę, jako wnet im pani weselisko
12173  1,24|               płochy, to nie mówię, ale wierniejszego chyba na świecie nie ma.
12174  2,38|             giermka wypróbowanej siły i wierności. Uparł się i nie chciał,
12175  1,15|             robić? Nicponie i powsinogi wierutne, ale umieją śpiewać i trochę
12176  1,27|              musi być.~- Jest zaspa pod wierzbą. Poświećcie! Kilku ludzi
12177  1,14|         zawołała - zabaczyłam grotów na wierzbie. Czekaj! I nim zdążył odpowiedzieć,
12178  2,48|             wieńca splecionego z łozy i wierzbiny pod nogi rycerzy - i krzyknąwszy: "
12179  1,27|         zamajaczył gruby i garbaty pień wierzby, nad którym połyskiwała
12180  1,20|          dostanie, póki jadła strzałą z wierzchołka sosny nie zrzuci.~- O czym
12181  1,12|               się na niebie, od których wierzchołki sosen zdawały się płonąć
12182  2,19|         odzywają się z ziemi, nie zaś z wierzchołków drzew. Pierwszy szereg knechtów
12183  2,24|                pachołek Wit Zbyszkowego wierzchowca - i po chwili Zbyszko wyszedł
12184  1,7 |                Dziwujcie się albo i nie wierzcie - rzekł Zbyszko - a ja przecie
12185  2,19|                poczęły kwiczeć, kąsać i wierzgać. Przypadli bojarzyni żmujdzcy,
12186  2,9 |              odnajdzie albo jeśli, jako wierzycie, nigdy nie odnajdzie, to,
12187  2,26|         przelękła się nieco także, gdyż wierzyła, że koło trupa samobójcy
12188  1,2 |                nieociągliwe i srogie.~- Wierzym teraz, że ów młodzik czuby
12189  2,28|                  Jeden z nich skoczył z wieścią do starego Tolimy i do księdza
12190  2,3 |              Danusi i o tych wszystkich wieściach, które przychodziły znad
12191  2,3 |                stronie, nie wierzył tym wieściom, albowiem nietajnym mu było,
12192  2,11|              miasteczkach i gródkach, a wieśniacza ludność tej samej jest krwi,
12193  1,20|                powagą na swej bezwąsej, wieśniaczej twarzy, okolonej włosami
12194  1,32|         spoglądał we wskazanym mu przez wieśniaka kierunku na szarą, wilgotną
12195  1,6 |         Widziano ze wzruszeniem ubogich wieśniaków ofiarujących ćwiartki zboża,
12196  2,20|            bitwie? Dlatego i Skirwoiłło wiesza waszych.~- Tak uczyniono -
12197  1,11|              bowiem powbijanych w belki wieszano wówczas szynki wieprzowe,
12198  2,7 |                wolna z powrotem i jakby wietrząc pod ślad tamtych. W ten
12199  2,11|                miękkiej przyszedł dzień wietrzny, chwilami jasny, chwilami
12200  1,21|               zatrzymywał się, słuchał, wietrzył - zawracał i znów słuchał;
12201  1,30|               niepokojem Zbyszko.~- Nie wieu. Często w Spychowie coś
12202  2,22|       świecących w słońcu gałęzi migały wiewiórki, całkiem od wieczornych
12203  2,11|           kamienia. Mury miało wysokie, wieżami bronne, kościoły jeszcze
12204  2,7 |               tam żadna straż, albowiem wiezień, choćby zdołał wyłamać się
12205  2,27|             wycieńczonym przez niewolę, więzienie, mękę, i ustawiczny strach
12206  1,6 |              bywały dni, że nawet stróż więzienny nie przynosił mu świeżego
12207  1,22|                  tedy na cię uderzę - i więźniem, nie gościem, tu osiędziesz.~
12208  1,6 |                chwilami wznosił oczy ku wieżom kościelnym, ku stadom kawek
12209  1,6 |          wszystkie oczy zwróciły się ku wieżycy na kołyszący się z coraz
12210  1,26|              wśród zamieci. Z wieczerzą wigilijną czekać już dłużej nie podobna,
12211  1,19|             mniemał, że heretycką nauką Wiklefa zarażon. Ale jeśli, jako
12212  1,2 |               klasztorna powydobywała z wiklinowych koszów wino i przysmaki,
12213  1,19|          Sanderus był rad nie tylko dla wiktu, ale i dlatego, iż zauważył,
12214  2,24|                Zbyszka zbyt mało cenić. Wił się tedy jak piskorz, tym
12215  1,19|            Dlatego jest drugi koń, jest wilczura i jest trzosik...~"Poćciwa
12216  2,25|      wchodzących, odsunął nogą oswojoną wilczycę, która ogrzewała mu bose
12217  2,2 |                 do wielkiej wojny z tym wilczym plemieniem!~Na to Rotgier
12218  2,15|                Tymczasem, gdy na sejmie wileńskim wzmocniły się jeszcze związki
12219  2,34|                podziemiu zawsze zimno i wilgoć tam jest okrutna z takowej
12220  1,1 |           kmotrze Gamroth!~- Ale sztukę wilgotnego sukna pod jedną pachą jeszcze
12221  2,25|               niego komary rojące się w wilgotnej puszczy, od których, mając
12222  2,17|                 namiocie chłodno było i wilgotno, więc rycerze, a z nimi
12223  2,34|                gdybym skapiał z głodu i wilgotności, to ty jemu szyję utniesz.
12224  1,20|           chytrego piwoźłopa i grubymi, wilgotnymi wargami, drugi wysoki o
12225  2,33|           witali mistrza: wielki komtur Wilhelm von Helfenstein, który zresztą
12226  1,26|               Sandomierzem rybacy przed Wilią w niewodzie znaleźli: trzymał
12227  1,26|                 myśleć, iż nie zdążą na Wilię. W niektórych miejscach
12228  1,26|          mieszczanie siedzieli już przy wilii. Przed niektórymi domami
12229  2,25|              panie, ten piekielnik, ten wilkołak krzyżacki, który katował
12230  1,28|            napastliwości! Wolej każdemu wilkołaków mieć za sąsiadów! Ale teraz
12231  2,10|                    Boję ja się tak samo Wilkowej obrony jak Cztanowej napaści,
12232  1,19|             począł:~- Sprowadził ich tu Wincenty z Szamotuł. Było mi wtedy
12233  2,31|           radością:~- Wam to, nie komu, winienem, panie, wam! wam!~- Mnie
12234  1,5 |                 dodał kasztelan. -Prawo winnego przyciśnie, ale nie smok
12235  1,5 |                 sprawiło, że obok czci, winnej królowej, oddawano jej cześć
12236  1,4 |           lepiej rozumiał od innych, co winowajcę czeka, więc zdjęła go nad
12237  2,25|                 i my odpuszczamy naszym winowajcom", oczy jego zwróciły się
12238  2,49|                  gdy przywiedziono tych winowajców. Już poprzednio skarżyli
12239  2,35|               od dawna, i że sam wielki Winrych Kniprode tańcował tu swego
12240  2,32|              Dalekie też były już czasy Winrycha von Kniprode, czasy żelaznej
12241  1,28|                czym innym.~- Wy nas nie winujcie - rzekła. - Przyjechali
12242  1,28|               pod nogi.~- Ja nikogo nie winuję, miłościwa pani.~- I to
12243  1,32|          ptasiego wiecu. Oto obok drogi wiodącej do bramy zamkowej stała
12244  1,5 |            Krzyżaka, a tymczasem Jamont wiódł Zbyszka, by oddać go w ręce
12245  1,23|                 wszystkie środki, które wiodły do zemsty nad Jurandem.
12246  2,43|       dziesiątek lat - i sok z surowego wióra w pięści wyciskał, i konia,
12247  1,1 |                 w nocy gad, który się w wiórach rodzi, spać nie daje, więc
12248  2,17|                bólu, że jął znów rzucać wiórami w ogień jak gdyby nagłym,
12249  2,17|                czym rzucił z całej mocy wiórem w ogień, aż iskry posypały
12250  2,43|                 topnieją śniegi, gdy je wiosenne słońce przygrzeje.~Ona zaś
12251  2,15|                razem z częścią dworu na wiosenny potów ryb do Czerska, gdyż
12252  2,3 |             dopuszczali się grabieży po wioskach, chwytając ludzi i zagarniając
12253  2,30|                granica tuż. Dali mi też wiosło dębowe... no - i łaska boska...
12254  2,30|           musiał po Drwęcy razem ze mną wiosłować, i jakowegoś pisarza...
12255  1,5 |             uroczystych odwiedzin i tak wiotka, że Zbyszko, zważywszy jego
12256  1,19|               groźnie się na pachołków, wiozących pod oponami zbroje, oglądał.
12257  1,5 |             List od księżnej Aleksandry wiozę -i tyla...~- Ha! kiedyście
12258  1,11|          Burgundów. Bywali w zaciekłych wirach bitew, że z koni, z ludzi,
12259  1,32|              Niektórzy wisielcy musieli wisieć już od dawna, gdyż czaszki
12260  2,26|               powróz albo też rzemień z wisielca daje jakoweś szczęście we
12261  1,32|           pospuszczane głowy. Niektórzy wisielcy musieli wisieć już od dawna,
12262  2,26|            człowiek.~- Ba, ale Krzyżak, wisielec i kat! Kruki i wilcy się
12263  1,2 |                  tego mu nie przygarnę. Wiskał już Niemców, niech jeszcze
12264  1,2 |           jeszcze powiska, a że od tego wiskania parę łbów pęknie - to mu
12265  1,28|           gdzieś ją na dalekie mierzeje wiślane albo morskie wywieźli.~A
12266  2,32|          Rozdział XXXII~Zjazd na wyspie wiślanej w Raciążu, na który król
12267  1,3 |               chciał. Był zaś w Wiślicy Wisław Piękny z rodu króla Popiela.
12268  1,3 |               przerwać ich nie mógł - i Wisławowi go oddała, który do Wiślicy
12269  2,44|          konopiach by cię albo w sadzie wiśniowym na strach ptactwu postawić!~
12270  1,11|          Przyjeżdżajcie! Radzi będziem! Wiśta! I ruszywszy koniem, znikła
12271  1,2 |               mogę, boć one w powietrzu wiszą.~- Prawda - odpowiedziała
12272  2,19|               naramienniki, odjął pas z wiszącą przy nim mizerykordią, poprzecinał
12273  1,25|            równianki z nieśmiertelników wiszące na ścianach izby i rzekła:~-
12274  2,11|           pieniędzy w skórzanej kalecie wiszącej u jej pasa.~Dziad też, usłyszawszy
12275  1,32|                  podniósł stalowy topór wiszący mu przy siodle, tak ciężki,
12276  1,3 |           palcach prawej ręki, rzekł:~- Witaj, miłościwa pani, w ubogich
12277  1,19|           Jerzemu!~- Nasz ci to patron. Witajcie, panie, w podróży. Tu poczęli
12278  2,9 |              dobrą wolą.~- Z dobrą wolą witamy. Święta osoba gość.~Dopieroż
12279  1,10|            Krzyżaków, gdyż i ci musieli Witol-dowej potędze służyć. A naszych
12280  2,19|           wyprawił się z listem siostry Witoldowej do mistrza.~Więc teraz poczęło
12281  1,5 |             żaden z was nie słyszał, że wizerunek Chrystusów przemówił do
12282  2,49|                 plecach, z niezgrabnymi wizerunkami upiorów, kościotrupów lub
12283  2,30|                 niego krzyw z przyczyny Wizny...~- A książę Janusz i księżna
12284  1,32|               im bramę otworzą i z nimi wjadę - pomyślał Jurand. - Siłą
12285  1,4 |           przyjaciół" - niemniej jednak wjazd "wojenny" uważał się za
12286  1,19|              aby wdziać na się zbroję i wjechać obyczajem rycerskim do zamku
12287  1,4 |            Częstokroć ówcześni rycerze, wjeżdżając do większych miast lub do
12288  1,6 |            nowiną. Owszem, twarze panów wjeżdżających na zamek lub wyjeżdżających
12289  2,49|               obyczaj i mowa.~Lecz przy wjeździe do litewskich obozów posępny
12290  1,19|             Jagienkę -prowadząc ze sobą wjucznego konia.~- Pochwalony! - rzekł,
12291  1,24|               Zbyszko chory - odrzekła, wkładając piąstki w oczy.~- Nie bój
12292  1,5 |                na jedno jej napomnienie wkładali miecze do pochew, puszczali
12293  1,10|                 powiekami, obejrzał się wkoło i rzekł:~- Jeśli tu już
12294  1,27|                 stronie rzeki. Tu zaraz Wkra.~- W konie! - zawołał Zbyszko.~
12295  2,33|              czym przez most Mikołajski wkroczyli na właściwe Przedzamcze.
12296  1,20|           ciężkim, że mało kto mógł nim władać; książę jednak władał nim
12297  2,24|            drzewa, którymi tak sprawnie władała ówczesna lechicka szlachta,
12298  2,50|               stanowiły ich broń, którą władali wprost strasznie. Najmowali
12299  2,31|               jak najbardziej potężnego władcę udobruchać i z całkowitym
12300  2,35|        burgundzki, który, lubo bogatych władców poddany, przyjechał w ich
12301  1,3 |               obecnie panująca królowa, władczyni jednego z największych państw
12302  1,6 |                Bóg zabrał przedwcześnie władczynię państwa, która tyle dla
12303  1,25|                 po dworcu, pokorna, nie władną-ca jedną ręką, przybrana w
12304  1,3 |          wzniesioną nad nimi rękę swego władnego małżonka. Jedna tylko Anna
12305  2,33|              cały Zakon wydawał się być władniejszy i bardziej na wiek wieków
12306  2,48|                niezgodach między królem Władysławem a Zakonem - i jeszcze o
12307  1,5 |              obsiadły. Bijże ich, królu Władysławie!~- Naści i ode mnie grosz,
12308  1,10|                pomagali przeciw królowi Władysławowi synowcowie śląscy, większą
12309  1,5 |                 uznan "synem". Lecz gdy władztwo jego rozciągnęło się od
12310  1,27|              jest? - spytała księżna.~- Wlałem mu dzbaniec grzanego wina
12311  1,21|            jednak, gdy zdjęto mu hełm i wlano do ust wina, wnet otworzył
12312  1,4 |                człowiek, choćby zamożny właściciel "grodku", wyobrazić sobie
12313  2,33|                 Mikołajski wkroczyli na właściwe Przedzamcze. Komtur prowadził
12314  1,6 |             połóg odbył się był w porze właściwej. Nie przynosiło mu to żadnej
12315  2,20|                 krwawe, gdyż dalej poza właściwym polem bitwy leżały jeszcze
12316  2,4 |             wiem, jeno po onej rozmowie właśni słudzy nie mogli poznać
12317  1,19|                 wtedy dwanaście roków i właśniem przybył tu z Cylii, skąd
12318  2,3 |                 kasztel staną się odtąd własnością Zakonu. Zaprawdę nie będzie
12319  1,10|          pięćdziesiąt roków. Nieprawda! Wlazła. A to gałąź się ułomiła
12320  1,14|               jakeś go wyłowiła?~- Jak? wlazłam do wody i tyla! mnie nie
12321  1,1 |                 trzynastu diabłów zaraz wlazło. A on zatknął ich jarzębowym
12322  2,41|               pory zaczęło im się życie wlec dość jednostajnie, zapełnione
12323  2,6 |               którzy się opodal za nimi wlekli, i żywie ów stary Krzyżak,
12324  1,27|               kości - rzekł - i wino mu wlewali w gębę, a potem parzyli
12325  1,21|       wszystkich stron, tarto śniegiem, wlewano wino do ust, wreszcie łowczy
12326  1,30|           zaręczy mi, że wrócę, gdy sam wlezę wilkowi w gardziel?~- Cnota
12327  2,19|                nimi Maćko, Czech, dwóch wło-dyków z Łękawicy, trzech młodych
12328  2,45|              Zbyszka" - a potem dopiero włochatego Cztana z Rogowa i innych
12329  2,40|              drogi ustąpić, a ona go po włochatym pysku bije i za nozdrza
12330  1,21|          widocznie za wcześnie albo też włóczący się luzem za chłopami, ukazał
12331  1,19|               Ponieważ świadectwa owego włóczęgi wydały się przeorowi podejrzane,
12332  2,28|             spychow-skiej i poczęli bić włóczniami o tarcze, nie wiedząc, jak
12333  1,32|                chwili poskoczył jeden z włóczników.~- I broń ma nam być oddana -
12334  1,15|                 a chycić lutnię i z nią włóczyć się po świecie. Przygarnąłem
12335  2,22|               królestwie my jedni tylko włóczym się ot po różnych krajach
12336  2,20|                a lekką klacz po zabitym włodyce z Łękawicy, minął po kilku
12337  1,3 |              kopijników. wszyscy bowiem włodycy, na zachód aż po Opole,
12338  1,22|             mojej panience - rzekł - na włodyczą cześć, że was będę strzegł -
12339  1,7 |              ziem, poprzednio do całego włodyczego rodu należących. W pięć
12340  1,19|        Bolesławca i chudy pachołek, ale włodyczka... A Zbyszko rozgniewał
12341  1,16|      przyjechała nie córka byle szarego włodyczki albo ścierciałki, lecz panna
12342  2,18|               na ów widok jeden z owych włodyczków z Łękawicy, którzy przybyli
12343  1,11|             dziedzice Bogdańca nie byle włodyczkowie. - Część łupów przedaliśmy
12344  2,25|                 osiadłym, ze szlachtą i włodykami nie szło też łatwo. Wrzała
12345  2,24|                każdego szlachcica alibo włodyki znajdziecie gościnę i pomoc,
12346  2,32|              może. I w ten sposób spory wlokły się od rana do wieczora
12347  2,5 |                  że ledwie się na kilku włóknach trzymało. Więc mówili znów
12348  2,48|               to słuchaj: ja do białego włosa czekał na tę godzinę.~I
12349  2,6 |               bywało. Bóg wam dał teraz włość wielką, żeście jeszcze bogatsi
12350  2,6 |                 ze Spychowem, który był włością obszerną i bogatą, a Zbyszko
12351  2,35|           zbliżyli się ku niemu rycerze włoscy i francuscy i poczęli odzywać
12352  2,25|                 odzież służyła mu gruba włosiennica, przepasana powrósłem, którą
12353  1,2 |                bo z daleka sprowadzane, włoskie, na które też rzucili się
12354  1,1 |           bójcie się o nich. Jest Jan z Włoszczowy, kasztelan dobrzyński, jest
12355  1,5 |                nogach odzyskiwali ją po włożeniu starych szat królowej. Wiarogodni
12356  2,13|              rękę do trumny Rotgiero-wi włożył, który je na surowo żreć
12357  1,11|                 Zbyszka, wstała z ławy, włożyła ręce pod fartuch i poczęła:~
12358  1,11|                  który siadł na zydlu i włożywszy "piszczkę" w usta, a następnie,
12359  2,42|            jucha łebska i przemyślna.~I wmawiając to gościom, wmówił na końcu
12360  2,43|                 jego oczy, sam w siebie wmawiał, że ona mu tylko siostrzaną
12361  2,16|                i na nic była ta podróż. Wmawialiśmy w niebogę, że Jurandówna
12362  2,16|                się naparła, bośmy w nią wmówili, że tamtej nie ma na świecie,
12363  1,32|                widoczna za kratą klapa, wmurowana w pobliżu zamku bramy, podniosła
12364  2,17|               serca właśnie dlatego, że wmuszała ją niemiecka przemoc, rodziła
12365  2,37|              sprawiedliwie mówię, że we wnątrzu i w duszy rady sobie nijakiej
12366  2,7 |            zaskrzypiały drzwi ukryte we wnęku wielkiej bramy i na dziedzińcu
12367  2,41|             pomogły i prośby, tak że na Wniebowzięcie Najświętszej Panny byli
12368  2,31|           spostrzegł zapatrzoną i jakby wniebowziętą twarz pana de Lorche i na
12369  1,4 |                dobrą majętność starczy. Wnioskował z tego, że owi Fryzowie
12370  2,32|         łagodność - i takie nakazy szły wniwecz wobec niesforności komturów
12371  1,26|            czasu, gdyż pachołcy poczęli wnosić jadło i zastawiać je na
12372  1,6 |                 tej samej nocy, z czego wnoszono, że musi być bardzo słabe.
12373  1,26|                   Jagienka z Długolasu, wnuczka starego pana z Długolasu.
12374  1,2 |         sparcieją, będziecie wy jeszcze wnuki po mnie i po niej piastowali.~
12375  2,33|           wielki podskarbi Burghard von Wobecke, i wreszcie mały komtur,
12376  2,25|                 rumianych, wygładzonych wodach całe stada łosiów lub jeleni.
12377  2,18|              tego nabrzmiałą wiosennymi wodami, nie była łatwą. Bród, o
12378  1,20|             miejskich wiatrakach lub na wodnych młynach na Węgierce, sól
12379  1,8 |          drzemiących, zarosłych rzęsą i wodnym rdestem topielisk, wiodła
12380  1,11|              nadchodził rzeczywiście od wodopoju i ujrzawszy Jagienkę, przyśpieszył
12381  2,46|               wyrośli. Za czasów naszej wojaczki biadałem ja nieraz, że nie
12382  1,1 |             sprzeczkę przerwał podróżny wojak, który rzekł:~- Pewnie,
12383  1,1 |            ludzi, słuchając opowiadania wojaka bywalca, który z dalekich
12384  2,2 |              Zygfryd de Lowe, którzy po wójcie Danveldzie objął tymczasem
12385  1,6 |                 naradzała się jeszcze z Wojciechem Jastrzębcem, ze Stanisławem
12386  2,28|               przy której szli zbrojni "woje" spychowscy, a za nimi niewiasty
12387  2,25|                 nią idzie - to choćby i woje-wodziński syn nie będzie dla niej
12388  1,13|                 rycerzów: on ci strzeże wojennika od przygody i wżdy męstwa
12389  2,21|       odpowiedział z pośpiechem:~- Tak, wojewodo! była! ale Zygfryd de Lowe
12390  2,49|                nie tylko nie przyganili wojewodzie i Sieradzanom ich postępku,
12391  1,17|                Cztan albo Wilk, kiedy i wojewodziński syn nie byłby nadto. Ale
12392  1,19|          powszechny podziw. Brano go za wojewodzińskie dziecko, a gdy powiadał
12393  2,45|            sąsiednich wsiach, a nawet w wojewódzkim Sieradzu. Jednakże, zazdroszcząc
12394  2,17|           starszy obyczaj, starszy tryb wojowania, a i pogaństwo uporczywsze,
12395  2,33|                  ale nadzwyczaj biegłym wojownikiem. W całym Królestwie nikt
12396  2,17|              syta litewskim i żmujdzkim wojownikom, widok obozowiska nie przedstawiał
12397  2,49|             przed burzą, zasiadała rada wojskowa, przed którą zdawano sprawę
12398  1,22|               rzekł książę - Bogiem nie wojuj, bo Go nie oszukasz!~I położywszy
12399  2,25|               groty i gonił go okrzyk:~"Wokili!" (Niemcy!), on zaś wolał
12400  2,19|                 pieśni:~Bi den rosen er wol mac~tandaradei!~merken wa
12401  2,49|               ów grabia czeski, którego wołacie Hlawa, czeka na was z wieczerzą
12402  2,6 |           odrzekł uradowany pacholik.~- Wołaj mi księdza Kaleba, niech
12403  2,3 |       straszliwe jakieś śmiechy i głosy wołające w powietrzu: "Nasz Jurand!
12404  2,26|                 duszę, jeszcze i wstyd. Wolałaby była nigdy nie wyjeżdżać
12405  2,8 |                Czecha.spytała:~- A może wolałbyś spać, bom chciała krzynę
12406  1,5 |              chciał się tego zapierać. "Wołałem na niego z daleka - rzekł -
12407  2,17|            Widząc, że nic nie wskórasz, wolałeś tu przyjść, gdzie chociaż
12408  2,15|           ludzie, nie zwierzęta, przeto wołamy do Ojca Świętego, by nas
12409  2,1 |           wysokie okno - i rozpaczliwym wołaniem o zbroje, o tarcze, o miecze
12410  1,22|               gadasz, a sądu na Juranda wołasz. Czegoże chcecie?~- Sprawiedliwości
12411  1,29|                  gdyż wreszcie rzekł:~- Wolejbym był zamarzł pod Niedzborzem!
12412  1,5 |           większy, który płynąc z głębi wolnej natury słowiańskiej, zmieniał
12413  2,5 |                i ruchy jego tarczy były wolniejsze. Spod puklerza widać było
12414  1,11|             kilkunastu laty przyciągnąć wolnych kmieciów z Krześni i puścić
12415  2,49|            Żmujdzi, Rusinom, Besarabom, Wołochom i Tatarom przywodził - i
12416  2,49|                na głowach, długowłosych Wołochów, noszących miast pancerzy
12417  2,6 |              Jurand narznął ich tam jak wołów, i nie wiedziałem, który
12418  2,10|            Powiesiłbym na noc na płocie wołową mecherę pełną wina albo
12419  1,11|              jelenie i sarnie, grzbiety wołowe i całe zwoje kiełbas. W
12420  1,1 |               jeden prażonego grochu do wołowej mechery, to mu trzynastu
12421  2,34|             jadają, a wilki okrutnie na wołowinę łakome.~- Prawda jest -
12422  2,10|             płocie własnymi rękoma duży wołowy pęcherz, w jakich pospolicie
12423  1,16|                okna karczmy z błonami z wołowych pęcherzy mało przepuszczały
12424  1,3 |                  Wnet wzniosły się dymy wonne a obfite, które przesłoniwszy
12425  2,27|                 Ciszę polną mącił tylko wonny powiew od strony łąki, któren
12426  2,1 |             jest, chociaż ma kożuch pod worem; można by go grochowinami
12427  2,23|              Spychowie panu Jurandowi z worka go wytrząsnę.~- A niechże
12428  1,19|                 w alkierzach spleśniałe worki z grzywnami na wojenną wyprawę
12429  1,17|                się spodoba i tym tu oto workiem prasnąć, to i prasnę!~-
12430  1,7 |           poniósł straszliwą klęskę pod Worklą, w której legło mnóstwo
12431  1,32|             zbliżył się do pokutniczego woru i począł mówić:~- Jakoż
12432  1,27|                uszu Zbyszka doszedł ryk wotów i beczenie kóz, które to
12433  1,4 |                rozdzielicie dostatkiem, wozami i służbą, a na to potrzeba
12434  2,21|                 boi się innym rozkazać. Wozi z sobą niemowę, dawnego
12435  1,28|              pokruszył, gdy im pozwanie woził. Jedźcie do Spychowa, a
12436  1,19|           Jakież to relikwie po świecie wozisz?~- Wożę i odpusty, i relikwie,
12437  1,6 |            porozkładali się obozem przy wózkach. Żydzi rajcowali przy synagodze
12438  2,26|           ogarnia i serce ludzkie, więc woźnice i parobcy podśpiewywali
12439  2,10|            pęcherz, w jakich pospolicie wożono napitki - i nazajutrz okazało
12440  2,14|              drogi konie.~W ścianie nad wozownią rozchyliło się zaraz błoniaste
12441  2,14|               teraz ci i do samych Prus wpadają, zaś kniaź Witold nie tylko
12442  1,2 |              świec woskowych i blaskiem wpadających przez otwarte okna promieni
12443  2,24|         dwukrotnie widział przy świetle wpadającym przez szpary między bierwionami
12444  2,15|               oddziały jazdy i piechoty wpadały już w granice Litwy i Żmujdzi
12445  1,30|        miejscami zmieniała się jakby we wpadlinę leśną, pełną zasp śnieżnych,
12446  2,20|            przed strasznym mężem. Kilku wpadło w bór, ale jeden ulgnął
12447  2,42|               dzień za dniem. Jagienka, wpadłszy na myśl, że to może jest
12448  2,18|                 i takie rozkazy wydane. Wpadną Niemce jakoby w potrzask
12449  1,21|             dopiero nadejść, gdyż otoka wparła właśnie na pustać kilkanaście
12450  2,30|               którzy mieli nieszczęście wpaść w ręce polskie, ale dając
12451  2,31|                  a nawet starsi rycerze wpatrują się w nią pilnie i łakomie,
12452  1,26|              Czech, lubo całkiem zajęty wpatrywaniem się w stronę ognisk, usłyszawszy
12453  2,5 |                 tę myśl, oczy zaś mężów wpatrzone były jak w tęczę w przeciwników,
12454  2,24|            przebierała Danusię.~Siadł i wpatrzył się w nią, ona nie otworzyła
12455  2,12|              umilkły, a oczy wszystkich wpatrzyły się w Juranda.~Owemu zaś
12456  2,19|              czaszkach i karkach. Konie wpierały się w gęstwę ludzką, przewracając
12457  1,19|                przecie wówczas, gdy się wpław po bobra puściła, a teraz
12458  2,37|               Maćku jakby czarodziejski wpływ. W życiu, prócz przykazań
12459  2,11|             sposobem opiekę i protekcję wpływowej księżny, widząc, z jakim
12460  2,44|                zgrzebło leżące na ławie wpodle Zbyszka i jego zwichrzoną
12461  2,11|        więzieniu, jeno na opiece mieli, wpoprzód ją zbójcom odjąwszy, którzy
12462  2,49|                wiatr rozpędzał chmury i wpośród ich strzępów widać było
12463  1,21|               psy kurpieskie. Widok ich wprawił w mgnieniu oka we wściekłość
12464  2,28|              przez noc z pnia dębowego, wprawiwszy w wieku nad głową szybę
12465  1,21|              puszczach niemieckich. Tak wprawnych i dufnych w siłę dłoni łowców
12466  2,41|             odpowiedź: "A nic!" - potem wprowadzał ją do izby i gwarzyli przy
12467  2,47|                piątym roku, gdy ład był wprowadzeń we wszystkich wsiach nadzwyczajny,
12468  2,21|          dosięgła kara biskupów, którzy wprowadzeni w błąd przez moich nieprzyjaciół (
12469  1,18|               jak wrócą...~To rzekłszy, wprowadziła go do izby, w której zasiadłszy,
12470  1,15|              drzwi izby. Zbyszko i Zych wprowadzili pod ręce słabego Maćka na
12471  1,4 |                w jeszcze większy podziw wprowadziły obydwóch gmachy publiczne:
12472  1,4 |                błyszczące i po brzegach wpuszczoną nicią złotą ozdobne. Mikołaj
12473  1,1 |               którzy z wojny litewskiej wracają. Mówcie, którzy stąd jesteście:
12474  1,6 |                zamek i oblegano tłumnie wracających z nowinami.~Najgorsza z
12475  1,6 |              tak: "Jedźcie - powiada -i wracajcie z listem do Spychowa. Ja -
12476  2,9 |               wie. Wiesz ty, bąku, skąd wracam? Z Brzozowej.~- Na miły
12477  2,31|            łowów bywała wielka swoboda, wracano przeto zwykle parami, a
12478  2,11|                w paszczy wilczej, wśród wrażego plemienia nie znającego
12479  2,45|          granicach, i że o ścianę są we wrażej mocy wielkie bogactwa i
12480  2,25|            chciał sobie przypomnieć lub wrazić w pamięć po raz ostatni
12481  2,30|           królowi - powtórzył - a w nim wre już z dawna gniew jak ukrop
12482  2,10|              oczy patrzył, i wesoły jak wróbel na dachu. Czasem dziwne
12483  2,33|              przez Szewcką bramę, wedle Wróblej baszty wjechał do Przedzamcza.
12484  2,11|            pucharek, ozdobnie wykuty we Wrocławiu, taki, jaki rycerze mieli
12485  1,11|                w srebrne kwiaty, roboty wrocławskich złotników, i parę gomółek
12486  1,30|             jest Danusia i kiedy będzie wrócona jej wolność. Nie przewidział
12487  1,22|             grozili, to byle nam zastaw wrócono - oddamy.~- Ach! - rzekł
12488  2,12|                 że wszystko dopiero tam wróconym mu będzie, przy czym załzawiły
12489  1,19|                 niechęci, więc rzekł:~- Wróćże do dom i podziękuj pannie
12490  1,16|             Obecnie zaś mieli wspólnego wroga i czuli obaj, że jest to
12491  2,7 |               zbrodni, miała przejednać wrogiego dotychczas księcia Janusza
12492  2,9 |                  Nie zginie wam i jedna wrona z Bogdańca!~- To, widzę,
12493  1,17|           krzyki i śpiewy, wyszli aż do wrót na jego spotkanie. Niektórzy
12494  1,16|              przez cały cmentarz, aż ku wrotom kościelnym.~Ludzie patrzyli
12495  2,32|              Ciała, odbywał się pod złą wróżbą i nie doprowadził do takiej
12496  2,17|               unieść z ostatniej bitwy. Wróżbici, tak zwani "łabdarysy" i "
12497  2,49|                  co się na nim wyrabia. Wróżebna to i cudowna noc!~Więc rycerze
12498  1,21|                 na śniegu - w ogóle zaś wróżono sobie łowy obfite i wspaniałe,
12499  1,3 |                   Ukazanie się jego nie wróży nic dobrego.~- Nie chciałabym
12500  2,48|               sercu stary Maćko i pewne wróżył sobie zwycięstwo.~ ~
12501  1,11|               na próg izby, stanęła jak wryta i omal nie upuściła łagiewki
12502  1,21|              polany odpowiedział krótko wrzaskliwy głos krzywuły - po czym
12503  2,20|       rozpoczęły się dzikie łowy, pełne wrzasków, okrzyków i nawoływań. Brzmiały
12504  1,6 |                 pewnego dnia skrzypnęły wrzeciądze i znajomy głos zawołał od
12505  1,4 |                godzą.~- Pochyl kopię! - wrzeszczał Zbyszko, wbijając żelazne
12506  2,42|          Skirwoiłły, że on z tej krainy wrzód wiecznie ciekący w krzyżackim
12507  1,14|               została sama. Jadąc przez wrzosy ku domowi, czas jakiś oglądała
12508  2,5 |               Krzyżaka, to przynajmniej wsadzić mu toporzysko między kolana
12509  1,5 |              zadzwoniono na mszę, przed wschodami katedry utworzył się naokół
12510  2,11|               odjechał podobno w stronę wschodnią. Maćko ucieszył się z tych
12511  2,11|                poszukiwania po dalszych wschodnich zamkach i komturiach.~Nie
12512  2,25|               już łatwiej, chociaż całe wschodnie Mazowsze szumiało również
12513  2,17|                Wilna ściągali księża ze Wschodu i Zachodu, przychodziły
12514  1,3 |         wyniosłe i jaśniejące złotem od wschodzącego słońca. Z tych okazałych
12515  2,13|             komtur Zygfryd mało się nie wściekł. W Szczytnie gadali, że
12516  2,23|         wykręciwszy mu rękę, zawołał:~- Wściekłeś się czy co?~- Puśćcie! -
12517  2,17|              żywiła, jako psi bezecni i wściekli. Ziemię zagarnęli, miasta
12518  2,3 |                  Pomieszanie, bladość i wściekły gniew mignęły mu tak po
12519  2,46|           opustoszałej osady czynił się wsią ludną i zamożną, a kto się
12520  1,11|              się zabierać do domu. Przy wsiadaniu na koń Zbyszko chwycił ją
12521  2,19|                nadeszła. Żmujdzini wnet wsiedli im na karki, atoli Niemcy,
12522  2,1 |               odgadnąć, że mu drogi nie wskażą, a jeżeli na pytanie odpowiedzą,
12523  2,30|               komtura, aby go zmusił do wskazania, gdzie pieniądze zostały
12524  2,33|                  Niechaj komtur zamkowy wskaże im gościnne komnaty i podejmie
12525  1,23|                 której stanie, gdzie mu wskażecie, gdy tylko za łaską i zmiłowaniem
12526  2,11|                dokładniejszych udzielić wskazówek, jednakowoż żadną miarą
12527  1,17|              tymczasem podniósł ramię i wskazując młodzianka, począł krzyczeć:~-
12528  2,25|                w połowie nóż, wyciągnął wskazujący palec do końca ostrza, tak
12529  1,22|               mnie nie żądajcie, bo nie wskóracie.~Lecz po tych słowach zapadła
12530  1,5 |                 Ha! - rzekł Tęczyński - wskórajcie u Krzyżaka, by skargi zaniechał...~-
12531  2,31|                   I tak, com mogła, tom wskórała, bacząc, aby zaś nie było
12532  2,44|               tu sobie dała rady.~- Nie wskórałabyś i ty!~- A Jaśkowi to niby
12533  2,40|                której urazić nie chcę i wskroś tej przyczyny, że mi i o
12534  2,8 |                zmniejszył, ni Zycha nie wskrzesił, ni Jagience łez nie otarł.
12535  1,6 |          Niemiec. Chełmińczyk z Lentzu, wsławion z rozbojów i grabieży.~-
12536  2,19|                 samej nuty wymiarkować. Wsłuchawszy się, można również było
12537  2,46|               sprowadził z Sieradza - i wspaniałą urządził siedzibę. Zbyszko
12538  1,5 |              się napatrzyć młody rycerz wspaniałej postaci Jaśka z Tęczyna,
12539  2,46|                 oglądać jego wielkość i wspaniałość w porównaniu z dawną siedzibą,
12540  2,11|         kościoły jeszcze od sieradzkich wspanialsze. U dominikanów łatwo zasięgnęli
12541  1,20|            zwierzęcych. Niektórzy stali wsparci na oszczepach, inni na kuszach,
12542  1,20|          wyciągnął dłoń, na której pani wsparła, siadając na koń - nogę,
12543  2,24|             dźwignąć głowy, trzymała ją wspartą ciężko na ramieniu młodego
12544  2,14|         zbliżyła się do otwartego okna, wspięła się na ramę i zadarłszy
12545  2,30|             łotrów, których liczne kupy wspierali i otaczali opieką Krzyżacy,
12546  2,35|            którego palczaste sklepienie wspierało się, rzadko widzianym kunsztem
12547  1,21|              gdy ugodzony jeleń lub łoś wspinał się w pędzie do góry, a
12548  1,5 |               piękniejsza od wszystkich współczesnych księżniczek - kochała się
12549  2,1 |                 w rodzaju politowania i współczucia, rzekł:~- Uczciwość patrzy
12550  2,11|          Jagienki zadrgało tym większym współczuciem, a nawet Maćko, chociaż
12551  1,16|               zawsze. Obecnie zaś mieli wspólnego wroga i czuli obaj, że jest
12552  2,20|             sobie prawice i zasiedli do wspólnej wieczerzy, którą Czech kazał
12553  2,7 |         Rotgiera, którzyśmy byli jednak wspólnikami Danveldowych uczynków, to
12554  2,48|          ukazując Zakonowi oblicze, jął wspomagać ludźmi, orężem i zbożem
12555  2,34|               narody i wszyscy królowie wspomagają, że pieniędzy u nich więcej,
12556  1,19|                 wojny nasi książęta nie wspomagali króla polskiego, jeno ich,
12557  2,17|                i przez wszystkie narody wspomaganą, z którą nie wiem, czyli
12558  1,13|               do ściany obraca.~- A jak wspominacie innych?~- Jak innego wspomnę,
12559  1,3 |                 przyjacielsku i poufale wspominała imię Boże, jednakże w domu
12560  2,11|         nastąpić dziś dopiero, a po nim wspominki i stypa ostatnia dla uczczenia
12561  2,34|            opatowego dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był
12562  1,22|                 będzie chwila, w której wspomnieliście, pobożny bracie, imię mężnego
12563  2,11|        ramionami.~- Wstańcie, i tak was wspomogę. Co wam jest? - spytała
12564  2,11|             jałmużny, lecz rzadko kiedy wspomogła go litościwa ręka, powszechnie
12565  1,3 |              Tobą i od piąci ran Twoich wspomożenia błagam, abyś mi trzech znacznych
12566  2,5 |                 modliły się dla niego o wspomożenie. Ale gdy świtaniem podniósł
12567  2,34|           którzy, jako słyszę, ranoście wstali.~- Naprzód przychodzili
12568  2,31|            księżne, a z nimi niewiasty, wstały wcześniej od stołów, od
12569  2,25|             bardziej pewnie do rana nie wstanie - powiedział ksiądz Kaleb.~
12570  1,18|                 dnia - i myślałam... że wstąpi choć dobre słowo rzec, a
12571  1,4 |                Była to prawda: od czasu wstąpienia na tron wielkiego księcia
12572  2,30|                 czekały ich w Płocku.~- Wstąpiłem tu po drodze do Malborga -
12573  2,6 |             owdowiejesz, nim do łożnicy wstąpisz.~Giermek przywiązał się
12574  2,26|            sprzączkę, uczynił pętlę - i wstąpiwszy na siodło, które złożył
12575  1,22|                znacznie lepiej i począł wstawać, dowiedziawszy się jednak,
12576  1,25|              kolan.~- Pofolguj, ale nie wstawaj i proś wraz ze mną - ozwał
12577  2,26|              samobójców, inaczej bowiem wstawali nocami i przeszkadzali podróżnym.~
12578  2,6 |              miłościwy panie! A Jurand? Wstawcie się też za nim! Jeśli śmiertelne
12579  1,5 |              przez kasztelana, ale mógł wstawić się za młodzieńcem do króla.
12580  1,27|             przed księcia i szukać jego wstawiennictwa do biskupa. Na tę myśl Zbyszko
12581  1,24|               wraz odgadł, że to za jej wstawiennictwem spotkało go takie szczęście.
12582  1,4 |                  to proście jej, by się wstawiła za wami do króla.~- Nie
12583  1,2 |              pod nią jakby wąską, złotą wstążeczkę, która rozszerzała się w
12584  1,6 |             różanych, liliowych, deszcz wstążek, a nawet złocistych przepasek
12585  2,1 |    rozpuszczonymi włosami przewiązanymi wstążką na czole.~I nagle w całej
12586  2,14|            wyrostka. Poczęła szukać: ni wstążki, ni jakiejkolwiek przewiązki!
12587  2,18|     Gotteswerder, drugi powiódł Zbyszko wstecz ku wyspie, aby zaskoczyć
12588  1,14|             pokrytą szuwarami łąką siną wstęgę lasu i rzekła:~- To bory
12589  1,23|                grabież, uderzył na nich wstępnym bojem i zadał im klęskę
12590  1,6 |                na śmierć.~Więc nadzieja wstępowała w niego coraz większa, gdyż
12591  1,19|             chyba dziki lub zbóje mogli wstręt czynić po drogach, lecz
12592  2,26|        posłuchali z ociąganiem się i ze wstrętem. Bojąc się jednakże Hlawy,
12593  2,2 |            Wicher zimowy wył za oknami, wstrząsał ołowiane osady okien, chwiał
12594  2,8 |            uczuć, które na przemian nim wstrząsały. Wiadomość, że Zbyszko się
12595  1,2 |            Danusi swoją rycerską siłę i wstrzemięźliwość niż łapczywością na rzadkie
12596  2,32|               trzy garnce piwa dziennie wstrzyma, zaś bez pięciu lub sześciu
12597  2,30|            niezdrowie Jagienki Zychówny wstrzymało. Słyszałem, że ją stryj
12598  2,45|            koniach, szatach, klejnotach wstrzymałoby na trzy albo i cztery dobre
12599  1,27|                rozum tęgi, wiedział, że wstrzymywanie na nic się nie przyda, a
12600  1,10|               oczy, rzekła:~- Kiedy się wstydam...~- My się przecie od małości
12601  2,6 |           działo. Obcych więcej się oni wstydzą niż nas, by zaś nie opowiadali
12602  1,13|                nocy diabeł najgorszy, a wstydzić się dziewce nie potrzeba,
12603  2,7 |         pacholik począł się niepokoić i wsuwać coraz częściej głowę przeze
12604  1,32|               garść niemielonego żyta i wsypywał ją sobie do ust, gdy zaś
12605  2,6 |               by wojnę bez pozwoleństwa wszczął, pod katowskim by się mieczem
12606  1,6 |       uświęconemu obyczajowi, w mieście wszcząłby się groźny rozruch. Jakoż
12607  1,10|              Witold na swoją rękę wojny wszczyna. Ej, chytry on jest - stary
12608  2,6 |               mi bez pozwoleństwa wojnę wszczynać?~- Kto by wojnę bez pozwoleństwa
12609  2,4 |               nie weźmiesz, a wojny nie wszczynaj. Jedź do księcia, może tam
12610  2,31|               zdawał się człek bystry i wszelaki obyczaj znajęcy. Ale jak
12611  2,14|               turniejów, uczt i różnych wszelakich dziwów w każdym mieście,
12612  2,14|             będzie. Stary pan twardy na wszelakie trudy i o kilka dni mnie
12613  2,10|               ma przyczyny bać się.~- A wszelakoś się bał? - rzekł Maćko.~-
12614  1,6 |         zaszkodzić. Za czym zwiastowali wszem wobec, iż królowa powiła
12615  1,23|             jeno Zakonowi przynoszą".~- Wszyscyśmy grzeszni, ale Panu naszemu
12616  2,37|         zbawionej duszy będę mógł rzec: wszyst-kom ci spełnił, com przyobiecał -
12617  1,11|                 czyścić, ale za to była wszystka pod ręką i w dodatku czerw