13-brzyd | buch-czerw | czesc-drzem | drzen-gospo | gotfr-kanon | kapad-krzak | krzat-magic | magii-nacze | naczo-niedo | niedu-obozo | obrab-ogrod | ogrom-pache | pachn-pocze | poczk-pomie | pomij-powit | powod-przem | przen-przys | przyt-rozmo | rozmy-serem | serni-spier | spies-swiat | swici-truda | trudn-uratu | urecz-widuj | widyw-wszys | wtarg-wysli | wyslu-zagor | zagos-zasta | zaste-zgrzy | zgubi-zysko | zytko-zzyl
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
13119 2,16| mało który. Cudzego zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr
13120 2,29| de Lorche. - Ale wpierw wysłuchaj, co ci powiem. W Malborgu
13121 1,4 | że modlitwy jego zostały wysłuchane, że Bóg w miłosierdziu swoim
13122 1,3 | prawie pewien, że zostanie wysłuchany i że wojna niebawem nastąpi,
13123 1,5 | aby ów głos mógł być nie wysłuchanym, skinął na Jamonta:~- Zamknąć
13124 1,1 | To go i podejmę, bom się wysłużył, a jeżeli wojna będzie,
13125 2,1 | niewczesne odezwanie się wysmagać. Lecz bracia zakonni, gładcy,
13126 2,8 | wytrzymać, a po wtóre, by kazać wysmarować wozy i dać koniom podwójny
13127 2,40| któren by cię przy tym wyśmiać nie omieszkał.~- Toby po
13128 2,47| ludzki jeno zarobisz.~- Wyśmieli was? - zapytał Zbyszko,
13129 2,41| Jagienkowych Moczydołach, wypadły wyśmienicie, ale w Bogdańcu z powodu
13130 1,11| Wszystko w niej było piękne: i wysmukła postawa, i szerokie ramiona,
13131 1,5 | zachowała dotychczas dawną wysmukłość. Odzież nosiła aż nazbyt
13132 2,49| przemyślny", którego zdanie wysoce sobie sam wielki król cenił.~
13133 1,17| to jedzie osoba duchowna wysokiej godności - więc kłaniali
13134 2,39| aż gdy wreszcie znikli za wysokimi krzami olszyny, rzekł:~-
13135 2,11| wyzwać na rękę.~Za borem wysokopiennym zaczynał się podszyty, a
13136 1,4 | z kulbaki i wyrzucił na wysokość kopii w górę, chociaż Ardeńczyk
13137 1,3 | głowę i rozłożywszy ręce na wysokości twarzy, poczęła się modlić
13138 2,32| Palestynie lub na której z wysp greckich, aby tam Krzyża
13139 2,18| idący od przewozu przed wyspą do środka kraju. Tam się
13140 1,11| człek się przynajmniej wyspał na własnych śmieciach.~-
13141 1,2 | ranek trzeba nam do Krakowa. Wyspaliśmy się w dzień i jedziemy nocą
13142 1,2 | tłumaczyła im powtórnie, że wyspawszy się w dzień, wraz z całym
13143 1,2 | uspokajał ich pan z Długolasu - wyśpimy się w opactwie, a do Krakowa
13144 1,9 | dadzą, i będziecie się mogli wyspowiadać. Wszystko jest w boskich
13145 2,27| się rzucić na Danusię i wyssać z niej ostatek życia. Widzenie
13146 1,5 | właśnie chce przymówić, więc wystające policzki pokryły mu się
13147 2,7 | je zupełnie od brwi aż do wystającej kości policzka.~Twarz Juranda
13148 1,6 | mieszczanek; w oknach na rynku i w wystających przystawkach widać też było
13149 2,38| która milczała dotychczas, wystąpiła z nową radą:~- Żeby tak
13150 1,22| nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.~- To mistrz ujmie się za
13151 2,50| węgierscy, Ścibor i Gara, wystawiali pychę i dufność krzyżacką,
13152 2,39| kasztel godny w Bogdańcu wystawię; a wtedy obaczym!...~Tu
13153 2,3 | nigdy dotychczas Zakon nie wystawił i zarazem zapewnić sobie
13154 1,6 | że wkrótce ciało będzie wystawione w kościele, a wtedy każdy
13155 2,11| jako pacholik w piechocie wystawionej przez gminę kmiecą. W tej
13156 2,1 | igraszka, nie w miarę jego występków i zbrodni. Ale żeśmy przyrzekli
13157 1,5 | dla uciechy króla i gości występowali trefnisie i kuglarze. Natomiast
13158 1,11| Zbyszko ustąpił i pojechał wystrojony jak na wesele w tę samą
13159 1,8 | drugie mu Niemcy z kuszy wystrzelili, ale tym jednym do dna ci
13160 2,19| zaraz gdy zjawią się Niemcy, wysunąć się na środek szlaku, skoczyć,
13161 1,11| słyszałem, że ludzie widzieli... Wysunie ta poniektóry kosmatą łapinę
13162 1,12| białe czoło, ciemne brwi i wysunięte naprzód usta dziewczyny,
13163 2,1 | wielkim kominie ogień, ale źle wysuszone kłody mało dawały płomienia.
13164 1,14| rozpleć, to wiatr zaraz wysuszy. Lecz ona nie chciała tego
13165 1,12| dziadku! - zawołał Zbyszko, wysuwając się spod sosny.~Niedźwiedź
13166 2,33| stało tam kilkunastu braci wyświęconych, którzy zawiadowali rzeczami
13167 1,2 | nosami trzewiki - piękny i wyświeżony udał się do izby ogólnej.~
13168 2,14| wojska im swoje w pomoc wysyłał, o co szemrano nawet na
13169 1,30| jakoże trafią?~- Nieraz już wysyłali i mają takich, którzy drogę
13170 1,5 | tymczasem na Akademię lub na wysyłanie nowo ochrzczonej młodzieży
13171 2,48| na zjazdach, układach i wysyłaniu poselstw. Owóż rozeszła
13172 2,33| najemnego żołdactwa, które wysyłano stąd na wyprawy i do wszystkich
13173 1,2 | pierwsza z gospody, a za nią wysypał się cały dwór.~Noc już zbielała.
13174 1,15| kleryków, których jeszcze kilku wysypało się przez otwarte drzwi
13175 2,19| Żmujdzinów, którzy poczęli się wysypywać z gąszczów jak jadowity
13176 2,25| takim borowym osadom, ale wysypywał się z nich na spotkanie
13177 2,19| spoczynku. Z boków drogi wysypywały się coraz nowe gromady dzikich
13178 1,1 | niedźwiedzie toporem łupał i śpik wysysał, aż mu gardziel grała.~-
13179 2,35| ostrzejsze słowo wraz brodę ci wyszarpie albo cię nożem pchnie".
13180 2,47| porwę, a wąsy i brodę mu wyszarpnę - to przecie stanie".~-
13181 2,3 | niejeden z nich rad by był wyszczerbić miecz na krzyżackim karku,
13182 1,20| kapturka modre oczęta i twarz wyszczypaną na różowo przez zimne leśne
13183 2,42| mi się dziwno uczyniło. Wyszedłem z podziemia od tych trucheł
13184 1,6 | pozostali wraz z biskupem Wyszem przez całą noc w jej komnacie,
13185 2,5 | mizerykordię.~- Oszczędź! - wyszeptał cicho van Krist, wznosząc
13186 2,24| drgnęły nieco jej usta i wyszeptała, jakby widząc przez zamknięte
13187 2,31| ale że boleść i niedola wyszlamowały w nim do cna wesołość, więc
13188 1,24| nie będzie. Prawda, ojcze Wyszońku?~- Hej! bliżej mu ta za
13189 1,6 | pojedzie w dalekie kraje, wyszuka Lichtensteina i stoczy z
13190 1,5 | Maćko poznał go po krzyżu wyszytym na płaszczu, ale on nie
13191 2,7 | krwi niemieckiej, niż jej wytacza niejedna dobra utarczka
13192 2,22| pilnowali kolejno koni, które wytarzawszy się, drzemały po zjedzeniu
13193 2,22| się było zatrzymać, dać wytchnąć koniom i ludzi pokrzepić
13194 2,11| piechtą idzie - rzekła, wytężając wzrok, Jagienka. - I widzę
13195 1,7 | wiem, czy na niej od gorąca wytężycie. Pojedziemy wolno razem
13196 1,21| ludzie z otoki. Myśliwi wytężyli oczy na białą, pustą przestrzeń,
13197 1,13| w człeku wszystko godnie wytłuści, to się może i ta, psia
13198 2,1 | straszliwy Mazur sam jeden wytnie i wymorduje tych wszystkich
13199 2,49| nieszczęsna Żmujdź. Niemcy wytoczyli z niej potoki krwi, a jednak
13200 1,13| Rozdział XIII~Jagienka sama wytopiła duży garnek niedźwiedziego
13201 1,6 | dzieci gwoli im będą tu wytracać! Wstyd dla króla i Królestwa!" -
13202 1,23| to uczynią, otoczy ich, wytraci lub wtrąci do piwnic spychowskich.
13203 2,2 | uczynisz wielkiej wojny i nie wytracisz ich tak, aby i imię nie
13204 1,22| mówili - rzekł - że Szomberg wytruł czy też wydusił Witoldowe
13205 1,20| okna dworca, zaledwie mogąc wytrwać na miejscu. Świeciło się
13206 2,49| ustępujące. Siłą członków ciała, wytrwałością na głód, zimno i trudy przewyższali
13207 2,31| ślubowałem jej i Bóg da, że wytrwam, ale uważ, jak cię wzruszę,
13208 2,23| panu Jurandowi z worka go wytrząsnę.~- A niechże ci Bóg da zdrowie!
13209 1,1 | ujrzawszy gospodarza, rzekł:~- Wytrzeć tam stoły i światła naniecić:
13210 1,15| Dunaju trząść, tak i wszystko wytrzęsła.~- Najbardziej się mieczom
13211 1,17| patrzał czas jakiś na Zbyszka wytrzeszczonymi oczyma. Gniew walczył w
13212 2,9 | jednak, mając głowę nad miarę wytrzymałą, nie był pijany, tylko nieco
13213 2,38| Sieciechówna z tobą ostała - wytrzymałbyś?~Na to Czech grzmotnął się
13214 1,32| przez obcych kronikarzy wytrzymałoEć polskich rycerzy na chłód,
13215 1,32| Jurand zaś posiadał tę wytrzymałość w większej jeszcze od innych
13216 2,5 | podziw krzepkością ciała i wytrzymałością na wszelki trud bądź ciągły,
13217 2,48| trudy nad wszystkie inne wytrzymały, krzepił się w sercu stary
13218 1,18| tam wróci?~-Ba! jeśli nie wytrzymasz, to ci nie będzie krzywdy.
13219 1,19| by ledwie dźwignąć mogli wytworni rycerze z Zachodu, ale które
13220 2,30| zaznajomił, skłonił się wytworny Gel-dryjczyk jak najukładniej
13221 2,49| szeroką obozową ulicą, którą wytykano zawsze z rozkazu dowódców
13222 1,20| i obowiązek, i ciekawość wywabiały mieszkańców z głębin leśnych.~
13223 1,17| zawrócił się na miejscu, wywalił nogą drzwi alkierza, wpadł
13224 1,17| wierzy! Na koń!...~I znów wywaliwszy drzwi, wyszedł na dziedziniec,
13225 1,10| głową, z krwawymi oczyma i wywalonym ozorem, zziajany, straszny.
13226 2,27| tę bezlitosną siłę, która wywarła się na niewinne dziecko,
13227 2,31| Król miłuje łowy, atoli i wywczasem nie gardzi, a dziś do późna
13228 2,34| dobrze - wtrącił Powała.~- Wywczasowałem się też na porządek! - odrzekł
13229 1,31| dni nie zaznali dobrego wywczasu. Zbyszko jednakże wstał
13230 1,10| dziękuję, i jeśli nie ja się wywdzięczę, to da Bóg, Zbyszko się
13231 1,10| to da Bóg, Zbyszko się wywdzięczy.~Zych ze Zgorzelic, który
13232 2,24| sam siebie: czym by się wywdzięczyć, czym by się wypłacić, co
13233 2,23| śmiesz pytać? Co ci do tego?! Wywiedź się sam.~- To mi do tego,
13234 2,29| Prus i Malborga Tolimę, aby wywiedział się, gdzie Maćko jest, i
13235 1,28| się w Szczytnie i Insborku wywiedzieli, czy Jurandówna tam jest,
13236 2,37| słowo o rycerskiej czci wywierało na Maćku jakby czarodziejski
13237 2,48| sołtysów. Konie ze stajen wywieść i wozy zaprzęgać! Duchem!~
13238 1,19| mu:~- Gdybyście, panie, wywiesili tarczę w krajach panów pruskich,
13239 1,3 | które w gospodzie wypił, wywietrzało mu z głowy, zatroskał się
13240 1,28| jeśli nie, to dokąd została wywieziona; po czym książę wziął kostur
13241 2,23| Spychowie.~- A w Spychowie. Wywieźliśmy ją ze Zgorzelic nie wiadomo
13242 2,11| przeginał je, wykręcał, wywijał nimi niby śmigłami wiatraka,
13243 2,23| pokruszę. Wstań i chodź.~I wywiódłszy ją z izby, skrępował tak,
13244 2,47| tego wilczego gniazda nie wywiozę. W duszy zaś myślałem tak: "
13245 2,46| i to, co Jagienka z domu wywiozła, okna szklane sprowadził
13246 1,4 | rycerza ardeńskiego wpół, wywlókł go z kulbaki i wyrzucił
13247 2,25| on zaś wolał umykać niż wywodzić się, kto jest. Nareszcie
13248 2,31| brońców", którzy żubry wywodzili z ostępów za rogi i łamali
13249 1,10| Wilkiem z Brzozowej i widać wywojował. Mieli się nawet rok temu
13250 2,31| korzystając z zamieszania, jakie wywołało przybycie króla, przyszła
13251 1,4 | jego niż was.~- Ej, nie wywołujcie wilka z lasu - odpowiedział
13252 1,26| i paskudnego imienia nie wywoływać.~- Nie wiesz to - rzekł -
13253 2,23| do niej służki zakonnej wywoływało zawsze ten skutek. Pozwoliła
13254 1,32| porządek świata został na nice wywrócony. On jechał ukorzyć się Krzyżakom,
13255 1,27| wysilenia. Kilka sań było wywróconych; u niektórych połamane dyszle.
13256 2,5 | postawy i z uzbrojenia ich wywróżyć sobie, na czyją stronę padnie
13257 2,13| pomstę za Rotgiera na nim wywrze, jakiej oko ludzkie nie
13258 1,28| wszelką inną ziemską potęgę wywyższył. Ale teraz nie masz między
13259 2,9 | rąk krzyżackich, więc nie wyzbył się jeszcze nadziei, że
13260 2,10| i rzekł:~- Spódnicy się wyzbyła, to jej się rozumu zachciewa.~-
13261 1,25| pisał, donosił wprawdzie, że wyzdrowieć jeszcze Jurand może, ale
13262 1,24| odchodnym dodał:~- A jak wyzdrowiejesz, to prosto do Ciechanowa
13263 1,22| pierwszego dnia nie ręczył za wyzdrowienie, nie wiedział bowiem, "czy
13264 1,14| wreszcie radość z tego, że po wyzdrowieniu Maćka będzie mógł jechać
13265 1,32| wyżej, aż wreszcie wszystkie wyzębienia bliższe bramy pokryły się
13266 1,32| duszy.~I czekał.~Tymczasem w wyzębieniach murów poczęło coś czernieć.
13267 2,17| nie stanął i z zamku mnie wyżenąć kazał.~- A w innych? - spytał
13268 1,30| ledwie duszy ze mnie nie wyżenął. Ale potem - wiecie - przyszli
13269 1,16| bitka, obydwóch ze Zgorzelic wyżenie. Gdyby nie to, byłbym ci
13270 2,34| że jak przyjdzie wojna, wyżeniem ich het, za góry i morza -
13271 1,14| odwrócić rozmowę, rzekła:~- Wyżmij mi warkocz, bo mi okrutnie
13272 1,3 | żaden nie chciał głośno wyznać, że jednak mówiono także,
13273 2,47| myślałem tak: "Jużci nie chciał wyznaczyć zroku ni Zawiszy, ni Powale,
13274 1,5 | wahania...~Uproszony kasztelan wyznaczył termin, do którego obiecał
13275 1,20| chłopami. Zali ci Chrystusa wyznają?~- Nie masz innych na Mazowszu,
13276 1,20| wieków ten naród Chrystusa wyznaje, sam nie wiedział, co o
13277 1,30| ulgę, jaką sprawia zawsze wyznanie rzeczy długo tajonej, zląkł
13278 1,1 | każden tam Chrystusa Pana wyznawa, chociaż nie każden umie.
13279 1,5 | wierzyć, którzy Chrystusa nie wyznawają?~- Lecz dla imienia Chrystusowego
13280 1,3 | mowie Imię Twoje Święte wyznawających. l nam błogosław, a ich
13281 1,2 | której urodę i cnoty będę wyznawał, za czym z waszym pozwoleństwem
13282 2,45| sięgać".~Inni zaś głośno wyznawali, że takiej chybaby na dworze
13283 2,28| trzęsawy, za którymi na suchej wyżni leżał spychowski gródek.
13284 2,48| potykać, w czym od Polaków wyżsi, a w czym niżsi i czy po
13285 1,5 | rycerzy. Król siedział u wyższego końca stołu, mając przy
13286 1,20| ale zamknął mu drogę do wyższych dostojeństw w Zakonie. Krzyżak
13287 2,5 | Bóg w miłosierdziu swym wyzuł z tej obierzy, to cię i
13288 1,5 | zająć zbrojną ręką, za co wyzuty z godności i wypędzon, związał
13289 1,20| Szczególniej ów pojedynek, na który wyzwało się czterech rycerzy polskich
13290 1,5 | gościem jest i nie może być wyzwan! A Zawisza Czarny, Sulimczyk,
13291 1,5 | doletniego syna, to tam kiedyś wyzwie go na walkę pieszą lub konną,
13292 2,14| tylko duszę z cielesnych pęt wyzwoloną, która rozbratana raz na
13293 1,6 | Skarbimierza, mistrz nauk wyzwolonych w Krakowie, nie odstępuje
13294 1,19| przewagi i potrafi go lepiej wyzyskać. Już on poprzednio rozważył
13295 2,3 | zwróciły się na Rotgiera i na wyzywającego rycerza, którego nikt nie
13296 1,16| rękę i spoglądając na nich wyzywająco, prowadził do kościoła.~
13297 1,17| powiedzieć?~l począł toczyć wyzywającym wzrokiem, lecz Maćko nie
13298 1,7 | hełmach mają - i po kolei ich wyzywał. Boga mi! zdarzy-li Pan
13299 1,8 | często wszakże tylko wodzowie wyzywali się na śmiertelną walkę,
13300 2,34| samego Tymura Kuternogę wyzywało, któren czterdziestu królestw
13301 1,5 | otrąbić, że go na śmierć wyzywam. Już ci się nie pochowa.~-
13302 2,3 | zapytał:~- Ktoś jest, który wyzywasz sprawiedliwość boską? A
13303 2,3 | księcia jak i Zakonu, czynili wzajemne na się napady latem, nie
13304 1,14| obchodzić. Było też trochę wzajemnego podziwu w tej przyjaźni,
13305 2,4 | też przy sposobności i dla wzajemnej pociechy nazwiska mazowieckich
13306 1,26| ze sobą, dosyć się lubiąc wzajemnie. Zbyszko jednakże nie zabronił
13307 1,20| być dziecinne, i czuł, że wzbiera w nim jakby rzeka nowej
13308 2,39| wyraźnie: "Wróć!" - że serce wzbierało mu rzetelną wdzięcznością.~
13309 1,19| godnie toporem zapłacić, wzbierały serca ochotą wojenną. Lecz
13310 1,7 | pociągnął właśnie dlatego, by wzbogaciwszy się łupami, z czasem powrócić,
13311 1,3 | królową Litwę ochrzciwszy, wzbraniają im mieczem chrześcijańskich
13312 1,22| przysłać ludzi po dziewkę? Nie wzbroni jej wtedy księżna jechać,
13313 2,12| rycerz, który was przywiózł, wzbronił. Wy, panie, teraz pozwólcie,
13314 2,14| puszczach nie były Krzyżakom wzbronione, a jak niebożęta Żmujdzini
13315 1,25| że jeśli ślub będzie, nie wzbronisz dziewczynie do rodziciela
13316 1,19| zacnym towarzystwie więcej wzbudza ufności i łacniej znajduje
13317 2,3 | przy tym córkę potężnego i wzbudzającego powszechną obawę rycerza,
13318 2,40| Niemcy. Zakon potrafił taką wzbudzić przeciw sobie nienawiść,
13319 1,30| Twarz Juranda pobladła ze wzburzenia i nastała groźna chwila,
13320 2,44| sobie dać rady. Wyschłe i wzburzone po łaźni włosy nie chciały
13321 2,18| albowiem z powodu ciemności i wzburzonej wody rychło stracili ich
13322 1,14| szczerk i odpowiedział nieco wzburzony:~- A niech ci ta Bóg da
13323 1,32| jednak ten głos lutni po nocy wzburzył w nim w jednej chwili serce.
13324 1,20| mającą sześcioro dzieci, wzburzyła się tym bardziej dusza w
13325 2,49| mięsiwa, na które dmuchali wzdętymi, sinymi wargami. W ogóle
13326 2,8 | starego Juranda i córkę, nie wzdragali się chwycić swego czasu
13327 2,50| było istotnie. Jagiełło wzdrygał się przed wojną, zwłaszcza
13328 1,23| takie sposoby, na które wzdrygnąć się powinna dusza w każdym
13329 1,25| nagły i przeraźliwy, że aż wzdrygnęli się wszyscy. Księżna, zerwawszy
13330 2,25| omackiem skrępowanego jeńca, wzdrygnęły się w nich serca.~Ale on,
13331 2,13| przed żadną męką się nie wzdrygnie, a choćby mu człeka kazali
13332 2,29| odrzekł stary Tolima. - Wzdyć umieją oni łupić nawet i
13333 1,9 | kochanie? Aże mnie kolki od wzdychania w dołyszku sparły, ale siędę
13334 2,34| jak i co było, płaczem i wzdychaniami przerywając sobie opowiadanie,
13335 1,9 | uciechy. Nic, jedno frasunek i wzdychanie.~Poszedłby ja już do Tawani
13336 1,30| odjedzie, to już i słońce nie wzejdzie. Wyrozumcie wy ludzkie kochanie
13337 2,23| świeci, ale Kurki jeszcze nie wzeszły.~- Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek
13338 2,20| można było czytać upór i wzgardę.~- Dziękuj Bogu - rzekł
13339 1,5 | Niemca, ale ten przyjął go wzgardliwie: światła nawet nie kazał
13340 1,4 | natychmiast wyraz pychy i wzgardy, lecz oni zdawali się go
13341 2,43| obawy, aby nią znowu nie wzgardził. Nawet z Maćkiem, o ile
13342 1,21| zezwalał na to nigdy książę ze względu na niebezpieczeństwo od
13343 2,10| i radził się nawet w tym względzie Jagienki.~- Powiesiłbym
13344 2,45| przyszło dość łatwo, albowiem wzgórze, na którym miał stanąć kasztel,
13345 2,26| szczęście we wszystkim, ale nie wziąłem rzemienia z Zygfryda, bo
13346 1,5 | był wysłan nie tylko dla wzięcia udziału w uroczystościach
13347 2,49| się na noc w Dąbrownie. Wzięcie tej fortecy, lubo bez rozkazów,
13348 2,49| następnie poczęli mówić o wzięciu Gilgenburga i o przyszłej
13349 1,25| zatwardziałości, zamiast ją przyjąć wzięcznie, popełniłam ciężki grzech
13350 2,22| gródka, ludność miejscowa wzięłaby z pewnością ich stronę.~
13351 2,42| Krzyżaków potłukli. Tam wzięt był przez nas i ten poćciwy
13352 1,2 | fryzyjskim, służącym u Krzyżaków, wzięte. Naciągnął następnie Zbyszko
13353 2,33| potężny i mający wielką wziętość w Zakonie brat mistrzów,
13354 2,45| samych łupów zdobytych i wziętych przez rycerzy z Bogdańca
13355 2,15| Zakon gotował się do wojny. Wzmacniano zamki, mielono prochy, krzesano
13356 2,40| znaleźć, co powiedzieć, i wzmaga przyrodzony rozum. Ale co
13357 1,25| Odpowiadały mu świerszcze, a potem wzmagający się płomień, który wydobywał
13358 1,26| noce, wśród których mróz wzmagał się do tego stopnia, że
13359 1,19| krupki śniegowe.~Nawałnica wzmagała się nawet z każdą chwilą.
13360 1,6 | pokrzepiano się nadzieją, którą wzmagało i imię nadane dziewczynce.
13361 2,17| błysnęły płomyki, które rosły i wzmagały się z każdą chwilą, a przy
13362 2,2 | że wzywał dlatego, iż po wzmiance o siarce przyszło mu na
13363 2,26| wilka, który go obwąchiwał. Wzmianka o wilku uspokoiła Hlawę,
13364 2,15| gdy na sejmie wileńskim wzmocniły się jeszcze związki między
13365 2,33| wszystkie baszty i ogrom murów wzmocnionych potwornymi skarpami.~A Konrad
13366 1,26| rozmawiać, bo szum zamieci wzmógł się jeszcze.~- Czyste diabelskie
13367 2,50| nie tylko nie ustała, ale wzmogła się do tego stopnia, że
13368 1,19| zawieruchy wojennej, jaką wzniecili Nałęcze i Grzymalici, podupadły
13369 1,7 | pożył, by grodek na nowo wznieść - rzekł Maćko - bo to wiem,
13370 1,30| się na biały płaszcz nie wzniesie.~- Tak chcą komturowie -
13371 1,26| gdyby nie ognie płonące na wzniesieniu, na którym budowano nowy
13372 2,44| a on czuł bliskość jej wzniesionych ramion, jej dłoni i drżał
13373 1,5 | było jej nie do śpiewania, wzniosła zaraz główkę ku sklepieniu
13374 2,7 | ramię! całe ramię! Tyle razy wznosiłeś je na pogan w obronie Zakonu.
13375 2,45| zastawić, a teraz kasztel wznoszą". I podziw był wielki, ale
13376 2,45| przykryciem z darniny. Do wznoszenia tych ścian zabrał się pomimo
13377 2,48| czasach, gdy cezarom rzymskim wznoszono za życia świątynie i ołtarze. "
13378 1,23| von Jungingen, który jest wzorem i ozdobą rycerstwa, rzekł
13379 2,32| Zakon upoił się własną coraz wzrastającą potęgą, której nie zdołały
13380 2,28| było poznać po ogromnym wzroście, po czerwonych jamach w
13381 2,32| się zdurzyć: "Gdy w potęgę wzrośniecie, zuchwałości wam jeszcze
13382 2,24| Danusię. Było w tym coś tak wzruszającego, że obaj bracia von Baden,
13383 1,2 | czasów, ramionami tylko wzruszał - teraz jednak uznał za
13384 1,19| biegli w piśmie klerycy, wzruszali ramionami, nie znając obcego
13385 2,31| wytrwam, ale uważ, jak cię wzruszę, gdy ci opowiem, jak okrutnie
13386 2,21| Maćko i Czech byli też wzruszeni niepomiernie, gdyż ważną
13387 2,48| na równe nogi w wielkim wzruszeniu. Twarz Maćka stała się groźna
13388 1,25| Lecz księżna, cała jeszcze wzruszona, rzekła:~- Poczekajcie,
13389 2,11| Maćko, chociaż nie byle co wzruszyć go mogło, rzekł:~- Pewnikiem
13390 2,24| każę rózgami osmagać". Wzruszyło ich i to także, że Zbyszko
13391 2,11| Zbyszka blisko...~Maćka wzruszyły te łzy i słowa, jednak odrzekł:~-
13392 2,7 | nieubłaganej konieczności wzwyczaiła się do wykrętów, matactw
13393 2,28| przestając bić, zdawał się ich wzywać i zapraszać ku sobie, a
13394 1,5 | uciekł do litewskiego rządcy, wzywając go o pomoc. Jego to właśnie
13395 1,1 | wezwać.~- Po próżnicy by wzywała, boja sobie inną panią obiorę,
13396 2,1 | tego, co obiecywał, nie wzywałby tylu świadków".~Tymczasem
13397 1,6 | kościołowi i komnacie królowej, wzywali cudu i Bożego miłosierdzia.
13398 2,11| jeździł do Malborga, dokąd wzywano go jako doświadczonego rycerza
13399 2,40| Rozdział XL~Zabawili czas jakiś w Płocku,
13400 2,41| Rozdział XLI~W Krakowie niedługo zabawili
13401 2,42| Rozdział XLII~Jednakże wojna o Żmujdź
13402 2,43| ROZDZIAŁ XLIII~Stary Maćko odgadł dobrze,
13403 2,44| Rozdział XLIV~Zbyszko nie spełnił wprawdzie
13404 2,49| Rozdział XLIX~I wojna wybuchła wreszcie,
13405 2,45| Rozdział XLV~Oni mieszkali w Moczydołach,
13406 2,46| Rozdział XLVI~Dożył Maćko szczęśliwych
13407 2,47| Rozdział XLVII~Jednakże w piątym roku,
13408 2,48| Rozdział XLVIII~Mistrz Konrad zmarł jednak
13409 2,33| Rozdział XXXIII~Jechali suchą drogą na Chełmżę
13410 2,34| Rozdział XXXIV~Maćko i Zbyszko długi czas
13411 2,39| Rozdział XXXIX~Nazajutrz nadeszła chwila
13412 2,35| Rozdział XXXV~Obiecywali sobie Maćko i
13413 2,36| Rozdział XXXVI~W Płocku Zbyszko i Maćko
13414 2,37| Rozdział XXXVII~Jurand umarł w kilka dni
13415 2,38| Rozdział XXXVIII~Stary rycerz pragnął koniecznie
13416 1,17| będziem się sprzeczali, jeno za-~płacim, co każecie, i pod
13417 2,30| podniósł w górę oczy, które za-łzawiły mu się w jednej chwili,
13418 2,47| jego niebytności działo - i za-spokojon, że wszystko szło dobrze,
13419 1,3 | Długolasu - jest trzonowy ząb Marii Magdaleny i głowienki
13420 2,27| wezgłowie.~- Ja miałbym ciebie zabaczyć! - zawołał Zbyszko. Było
13421 2,9 | Myślałem, żeś go już zabaczyła - rzekł. A ona odpowiedziała
13422 1,14| biodrze.~- Ot! - zawołała - zabaczyłam grotów na wierzbie. Czekaj!
13423 1,16| mszę za stryjkowe zdrowie i zabaczyłem, wrócę się.~- Nie wracaj! -
13424 1,2 | wymądrowali z Tatarami. Zabaczyliście, co prawili Rusini, że Tatarów
13425 2,8 | Jagience łez nie otarł. Ot im zabawa... Sześć niedziel temu przywieźli
13426 1,15| jedzeniu rad się kośćmi zabawia.~- Miał ten obyczaj i drzewiej,
13427 2,31| mieli zwyczaj do późna w noc zabawiać się kielichami. Jagience,
13428 1,5 | innych - co robią, czym się zabawiają, na jakich zacnych ćwiczeniach
13429 1,17| oznajmił, że widział Zbyszka zabawiającego się ze starym dziedzicem
13430 1,32| murach, a po spożyciu strawy zabawiali się znowu ciskaniem na głodnego
13431 1,22| prośbą, aby pozwolił jej zabawić w puszczańskim dworcu wraz
13432 2,11| trzy albo cztery dni nie zabawię. Twarde we mnie gnaty i
13433 2,7 | lekceważyć, pokój z nimi zabezpieczał granicę krzyżacką na ogromnej,
13434 2,50| się dobre na spoczynek i zabezpieczone od wszelkiej niespodzianej
13435 2,19| ziemi, pragnąc widocznie zabezpieczyć od stratowania i złożyć
13436 1,26| sił. W izbie próbował dla zabicia czasu podnosić miecz i szło
13437 2,49| zrobienia, jeno królowi drogę zabiec.~Ale gdy właśnie łamali
13438 2,30| Aleksandra, bardzo wedle króla zabiega i jakaś frasobliwa chodzi.~-
13439 2,45| bowiem dla kogo pracować, zabiegać i wiedział, że ród Gradów
13440 2,41| nigdy nie doznawał. "Ja tu zabiegam, ja się tu mozolę - mówił
13441 2,41| gospodarczą i zwykłymi wiejskimi zabiegami. Żniwa w położonych nizinnie
13442 1,19| Królestwa zawrzały znów w rękach zabiegłego ludu łopaty po bagnach,
13443 2,46| majętność z takim trudem i zabiegliwością zebrana musiałaby się rozdrobnić: "
13444 2,48| wojennych oznak, przygotowań i zabiegów, wojna nie przychodziła
13445 2,23| Prosta rzecz! prosta rzecz! Zabieraj go razem i byłeś go żywięcym
13446 2,44| poruszył ustami, jakby zabierając się do dłuższej rozmowy,
13447 2,38| pomieścić, by w takiej sprawie zabierała głos niewiasta, a do tego
13448 2,14| boskiej, kazał, ale za to zabierali im dzieci do Prus, a niewiasty
13449 2,48| Drezdenka, w czasie gdy Krzyżaki zabierały Nową Marchię, pokłonił się
13450 2,23| z nią przyjedziem, a sam zabierz tamtą niebogę i wieź ją
13451 2,31| opowieści z ust Jaśka z Zabierza, dworzanina księcia Janusza,
13452 2,49| Przypuszczano, że mistrz, zabieżawszy drogę królowi, zechce dać
13453 2,20| Lorche podniósł głowę.~- Zabij mnie - rzekł - wiem, iż
13454 2,40| że nie było z tymi dwoma zabijakami kłopotu, bo szczerze mówiąc,
13455 2,39| kościach i wiedział, że tym zabijakom, groźnym wprawdzie, ale
13456 2,22| to, z początku bił się i zabijał, ale później musiało go
13457 1,23| przerwał de Fourcy.~- Nie, jeno zabijam! - odpowiedział Danveld.
13458 1,19| rzucali w ogień... Widziałem zabijanych i księży, gdyż w złości
13459 2,10| wzmiankę począł krzyczeć: "Zabijcie, panie! nie pójdę!" Próżno
13460 2,7 | należało czekać. Rotgier zabije niechybnie onego młodzianka,
13461 2,6 | Był między nami sąd Boży i zabiłem go.~- Tym bardziej Jurand
13462 1,20| młodą małżonkę pomsty szuka, zabitą przez was czasu pokoju?~-
13463 2,8 | spomiędzy nich odwieźli ciało zabitego do Szczytna, pozostałych
13464 2,32| pytaniem:~- Tak, ale czy zabito którego zdradą? I zali ci,
13465 2,16| przespał Czech całą noc jak zabity i dopiero na drugi dzień
13466 2,19| lasu; niektórzy, udając zabitych, padali na ziemię; niektórzy
13467 1,5 | królem, ni przygryzanie ząbkami ust - i nagle wybuchnęła
13468 2,10| jagnięcia.~A jej aż białe ząbki rozbłysły wraz od szczerego
13469 2,7 | części zasłaniał ciemny ząbko-wany kaptur spadający na ramiona.
13470 2,18| oraz młode jagodzisko i ząbkowana paproć. Zmoczone obfitymi
13471 1,19| zamku weź, bo w puszczy zabłądzisz.~Jakoż na wieczerzy, którą
13472 2,6 | większa gęstwa, że się człek zabłąka i całkiem drogę straci.~
13473 2,1 | tarcze, o miecze i kusze. Zabłysła wreszcie broń i kilkadziesiąt
13474 2,27| przelatywała mu przez głowę zabobonna myśl, że może tam gdzieś
13475 1,11| przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.~- Chodźmy do izby - rzekł
13476 2,36| wszelakiej ochoty nie mogło zabraknąć.~- Może też uczyniła to
13477 2,18| kuźnie i od wczesnego rana zabrały się do gorliwej roboty.
13478 1,16| czerwonych szat księżom zabraniał, to pewnikiem myślał o ludziach
13479 1,6 | bluźnierstw. "Przecz nam zabrano naszą umiłowaną? Na cóż
13480 1,23| A jakoże możecie nam zabronić? W bitwie z Jurandem postradaliście
13481 2,1 | uderzeniem kłów zabija. Sala zabrzmiała okrzykami przerażenia, tupotem
13482 1,9 | ziemi! Ot by można Bogdaniec zabudować!~- Widać, że wam lepiej -
13483 1,19| wymoszczony okrąglakami, zabytek króla Kazimierzowej gospodarki.
13484 2,10| wyzbyła, to jej się rozumu zachciewa.~- Rozum nie gdzie indziej,
13485 1,6 | prawie pisanym i obyczajowym. Zachęcały ją do tych usiłowań słowa
13486 1,7 | nie wiedział, czy Tatarzy zachęceni zwycięstwem nad Witoldem
13487 1,20| niej.~Zbyszko, lubo tak zachęcony, milczał jeszcze przez chwilę,
13488 1,2 | rozszerzała się w oczach. Od zachodniej strony księżyc zdawał się
13489 2,39| niech mi lepiej od głowy nie zachodzą!"~Natomiast zaniepokoiło
13490 2,5 | się i zmieniał miejsce, zachodząc walczącym to z boku, to
13491 2,22| wygnała ich stąd wojna. Zachodzące słońce oświecało ogromnym
13492 1,12| paskudnego" wylazło z błota i zachodzi mu z tyłu? Nuż niespodzianie
13493 2,10| właśnie gdy słońce miało zachodzić^ Czech wrócił - i nie sam,
13494 1,12| i poszłam.~- Toś to ty zachodziła tam za sosny?~- Ja.~- A
13495 1,6 | Jeszcze tu jest, bo Jurandówna zachorzała, a księżna ją miłuje jak
13496 1,5 | lubo podana nieco naprzód, zachowała dotychczas dawną wysmukłość.
13497 1,16| im jeżyć pod pątlikami. Zachowali zaledwie tyle przytomności,
13498 2,11| mistrza, ale on posłyszawszy o zachowaniu, jakie w Zakonie macie,
13499 2,24| ma być w każdym zdarzeniu zachowany obyczaj, zapytał:~- Prosicie,
13500 2,5 | niej wyzwać. Obyczaj ten zachowywały nawet całe wojska, tracąc
13501 2,23| opowiadań Sanderusa o niepojętym zachowywaniu się Zygfryda, zaniepokoił
13502 2,5 | taką siłą, że toporzysko zachwiało się w dłoni Rotgiera, sam
13503 1,20| zaś patrzał chciwie i z zachwyceniem na jej jasną, drobną głowę,
13504 1,25| nieruchomy, pogrążon jakby w zachwycie, gdyż i jemu ta biała dziewczyna
13505 1,5 | duszę jego uniesieniem, zachwytem, rozkoszą i przestrachem.
13506 2,7 | Żółte koło światła od latami zachybotało znów na śniegu i poszli
13507 1,10| wiedząc dlaczego, i poczęła zaciągać pod szyją zgrzebną koszulę,
13508 2,33| gości", również jak na zaciągi najemnego żołdactwa, które
13509 2,15| pod znak Witoldowy się nie zaciągnąć. Wiedziano, ze rad był wielki
13510 1,5 | Jedna tylko wielka troska zaciążyła nad nią i nad narodem -
13511 2,40| ród Gradów Bogdanieckich, zaciekało w czasie obfitych dżdżów
13512 1,20| ostrogi mu wyjedna. Przy tym zaciekawiał go kraj i ludzie, więc po
13513 2,11| z Rotgierem. Wszystko to zaciekawiało ją niezmiernie, tak jak
13514 1,3 | chcąc sobie drogę skrócić i zaciekawić panny przyboczne, poczęła
13515 2,34| choróbsko nie wymyśli.~Zbyszko, zaciekawion też bardzo, sam postawił
13516 2,27| dziecku. Może być, że odgłosy zaciekłej walki, jaką Zbyszko i Maćko
13517 1,21| ogromne, daleko większe i zacieklejsze od tych, na które polowano
13518 2,50| zaprawny, a w spotkaniu tak zaciekły, iż wszelkie inne piechoty,
13519 1,2 | Samego też mnie halebardą zacięli, od czego znak noszę.~To
13520 2,7 | właśnie sprawa zatrze się i zaciemni, nie mówiąc o odwłoce niemal
13521 2,43| izby.~Ale na oborze począł zacierać ręce i klepać się z wielkiej
13522 2,30| sąsiedni pozwalali często zaciężnym knechtom zakonnym łączyć
13523 2,9 | coraz się więcej miesza i zacina.~- To ja nie chcę być ni
13524 1,2 | zęby, jak czynili inni, ale zaciskał swe żelazne palce, kruszył
13525 2,50| do stosowniejszej pory w zaciszach leśnych odłożyć i nie wstrzymywać
13526 1,19| łańcuch przyniósł taki, że zacniejszego i w Krakowie nie dostać -
13527 2,18| Od czasu do czasu koło zaczajonych ludzi przeciągał to drobny,
13528 2,24| co ofiaruje, ale wolał zaczekać, nie wiedząc bowiem, w jakim
13529 1,20| dworze śpią jeszcze.~- Ano, zaczekamy, aż się pobudzą - odpart
13530 1,19| To i ten tu Lotaryńczyk zaczepiał po drodze szlachtę, każąc
13531 1,22| skonała. Ale ileż to razy zaczepialiście go sami, chcąc go zgładzić,
13532 2,36| pokłonić niż z bliska ich zaczepić, więc podróż szła wartko
13533 1,22| karać alibo na sąd pozywać? Zaczepiliście strasznego męża, którego
13534 1,14| do wyśmiewania, a nawet zaczepna, stawała się stopniowo z
13535 1,14| Wówczas na powierzchni wody zaczerniała jedna głowa, potem druga -
13536 2,49| się od krzyżackiej juchy zaczerwienią.~- A ci, wedle których teraz
13537 2,43| niespodzianym pytaniem, zaczerwienił się jak panna i dopiero
13538 1,24| komory ukazała się Danusia, z zaczerwienionymi od bezsenności oczyma i
13539 1,22| niewoli. Więcej ode mnie nie żądajcie, bo nie wskóracie.~Lecz
13540 1,8 | sposób, gdy obie strony żądały sprawiedliwości, a nie chciała
13541 2,7 | od samej śmierci mękę mu zadam.~I umilkł.~Po chwili wstał
13542 2,50| nieprzyjaciel uzna słuszność jego żądań, pożałuje krwi ludzkiej
13543 1,3 | albowiem bał się, by zbytnim żądaniem cierpliwości boskiej się
13544 1,30| zadość sprawiedliwym ich żądaniom.~- Czego chcą?~- Chcą, abyście
13545 1,9 | miłego brata, przyłożyła swój zadarty nosek do jego policzka i
13546 1,25| Duszo pokutująca, czego żądasz?~Odpowiadały mu świerszcze,
13547 2,21| próżno usiłował odpowiadać na zadawane mu pytania. Łkanie ściskało
13548 2,5 | zaślepieniu więcej będzie myślał o zadawaniu razów niż obronie. Ale pomylił
13549 2,23| znać było głód, może nawet zadawniony. Zostawszy sama, rzucała
13550 1,3 | dzwony i dzwonki, trębacze zadęli przy drzwiach kościelnych
13551 1,5 | bartnik kark skręci. Mają żądła te malborskie trutnie, które
13552 1,15| rzekł opat - boście też żadni duchowni, choć głowy macie
13553 2,5 | dołu trzy lwy stojące na zadnich łapach, na Zbyszkowej -
13554 2,8 | począł sapać, tym razem z zadowolenia.~- No! - rzekł - chłop to
13555 1,32| jego czuć było jakby pewne zadowolenie. Był poddanym krzyżackim,
13556 2,41| nie mniej była z tej zgody zadowolona.~- Jużci teraz - mówiła,
13557 2,17| koło stosów z bronią. Bór zadrgał i zbudził się. Po chwili
13558 2,7 | która przed chwilą w nim zadrgała, odbiła się również po raz
13559 1,30| ludzką boleść...~I aż łzy zadrgały na chwilę w głosie Zbyszka,
13560 1,32| pozwoli Niemcom z siebie zadrwić, z rąk ich ją wyrwie, choćby
13561 1,22| polski, a z nim mistrz nie zadrze...~- Wszelako wzięliśmy
13562 2,47| mocniejszy i że z tobą źle zadrzeć, będzie ci na twoje dybał,
13563 2,7 | bije od ciebie mróz i zaduch. Ale skoro ty milczysz,
13564 2,22| z przyczyny nieznośnego zaduchu, jaki wydawały nie pogrzebione
13565 2,12| się do Spychowa.~Po chwili zadudniły rzeczywiście kopyta na zwodzonym
13566 1,26| nagnał chmur i poczęła się zadymka. Jechali, trzymając się
13567 1,27| wedle rzeki. W czasie wiei i zadymki łatwo się taka rzecz przygodzi.
13568 2,34| króla.~Tu porwała Maćka zadyszka, tak że musiał na chwilę
13569 1,19| owych wspomnień nazbyt do żądz podobnych i strząsnął je
13570 2,23| starego komtura rwał, by go zadźgać niby warchlaka. Niechże,
13571 1,32| uderzą na bezbronnego i zadźgają go jak zwierzę, nuż chwycą
13572 2,6 | oskarżali, że on de Fourcy'ego zadżgał. Musieli też do mistrza
13573 2,23| powtórzył ponuro Zbyszko - nie zadźgam go.~- Pójdź do ognia, naradzim
13574 1,13| pazdurami brzęka i zbyrczy...~- Zadziera! nic innego. Chyćcie dobrze
13575 1,14| opatem lepiej nikomu nie zadzierać...~- O wa! - odpowiedział
13576 1,10| Małgochna na księżej grudzi. Zadzierżysta była baba -Panie, świeć
13577 1,10| mam-li umrzeć przez tę juchę zadziorę, co mi pod ziobrem siedzi,
13578 1,12| pragnąc je wyrwać, ale zadziory przy ostrzach wstrzymały,
13579 2,35| nożem pchnie". Więc goście zadziwieni byli potem dobrodusznością
13580 2,19| się sejm kruków. Niemców zadziwiło jednak~to, skąd się mogło
13581 1,19| nazajutrz do południa nie zadźwięczała tarcza ani razu od uderzenia -
13582 2,1 | weselszy.~Jakoż po chwili zadzwoniły kopiaste dzbańce, a ciemna
13583 2,10| serca biły im mocno, jemu z żądzy, jej z jakiejś słodkiej,
13584 1,19| inaczej nie". Dopieroż zafrasowała się panienka, ale przyrzekła -
13585 2,47| mówiła.~- A wy co na to?~- Zafrasowałem się okrutnie, ale rzekłem,
13586 1,20| ziem rzuciło, bom go nagle zagabnął. Możem jechać.~Jakoż ruszyli
13587 2,44| od jej twarzy, więc chcąc zagadać własne zakłopotanie, znów
13588 1,6 | i wówczas, gdy strażnik zagadał do niego, przynosząc spyżę.
13589 2,46| bydła pasły się po ugorach i zagaj ach;~Bogdaniec zmienił się
13590 2,3 | już chcecie sierocie wiano zagarnąć i sierocym chlebem wasze
13591 2,17| bezecni i wściekli. Ziemię zagarnęli, miasta zdradą pobrali i
13592 2,3 | wioskach, chwytając ludzi i zagarniając ich stada, by jednak ośmielili
13593 1,5 | spojrzenia na wszystkie strony, zagarniał co chwila palcami włosy
13594 1,22| spokojnych ludzi na Mazowszu, nie zagarniali stad, nie palili wsiów,
13595 2,16| nie poburzym, ni stad nie zagarniem, ni jeńców nie nabierzem.
13596 1,5 | jeńców bez okupu, zwracali zagarnięte stada i podawali sobie dłonie
13597 1,8 | popalonych gródkach, to o zagarniętych chłopach lub walkach na
13598 1,6 | wydało się, że wraz z królową zagasła dla Królestwa pomyślna gwiazda.
13599 2,14| że gdy komu ziemskie oczy zagasną, ten właśnie widzi to, czego
13600 1,16| długiej i ułożonej w równe zagiętki spódnicy. Zychowi, który
13601 2,43| rodu, który by razem z tobą zaginął, ale i na to może znajdzie
13602 2,45| wiedział, że ród Gradów nie zaginie, a Tępa Podkowa nieraz jeszcze
13603 1,15| odpowiedział jeden z nich, zaglądając w tymże czasie do dużej
13604 2,25| tak się stało. Kilka razy zaglądali do niego i za każdym razem
13605 1,19| napaści - bo i my do nich zaglądamy, ile z przyczyny wielkiej
13606 1,15| kudłaty! A czego do konwi zaglądasz? Łaciny tam na dnie nie
13607 2,32| gdyż równałoby się wyrokowi zagłady na Zakon. Kto by się na
13608 1,3 | sercach zawsze jednak myślą o zagładzie Królestwa i całego plemienia
13609 1,21| pośrodku szeregu w lekkim zagłębieniu, które biegło przez całą
13610 2,7 | prawego barku aż pod pachę, zagłębił palce, przesunął je przez
13611 2,49| powietrze, to znów szum dżdżu zagłuszał wszystkie inne odgłosy.
13612 2,1 | krzyczeć tak głośno, aby zagłuszyć gwar panujący w sali:~-
13613 1,10| takeśmy się za oną bestią zagnali. Chyba ze dwie mileśmy gnali,
13614 2,31| Kretkowa i za inne napaści zagniewan, rozsierdził się jeszcze
13615 1,4 | Ofka z Jarząbkowa zwróciła zagniewaną twarz do Mikołaja z Długolasu
13616 1,11| lechach" niźli uprawiać cudzy zagon. Przywabił jednak nieco
13617 2,11| bruzdach jasne pasy wody, od zagonów dolatywał z powiewem mocny
13618 1,4 | by pan nagłym gniewem nie zagorzał...~- Krzyżak jak może kogo
|