13-brzyd | buch-czerw | czesc-drzem | drzen-gospo | gotfr-kanon | kapad-krzak | krzat-magic | magii-nacze | naczo-niedo | niedu-obozo | obrab-ogrod | ogrom-pache | pachn-pocze | poczk-pomie | pomij-powit | powod-przem | przen-przys | przyt-rozmo | rozmy-serem | serni-spier | spies-swiat | swici-truda | trudn-uratu | urecz-widuj | widyw-wszys | wtarg-wysli | wyslu-zagor | zagos-zasta | zaste-zgrzy | zgubi-zysko | zytko-zzyl
bold = Main text
Tom, Rozdzial grey = Comment text
14136 2,49| zechce dać wypoczynek swym zastępom, aby do śmiertelnej walki
14137 1,30| jeszcze dwukrotnie straże zastępowały im drogę na grobli; niecierpliwił
14138 2,49| Lichtensteina, który się ofiarował w zastępstwo, i takowego zabił. I wszyscy
14139 2,19| parł na oślep w środek zastępu. Bojarowie żmujdzcy siekli
14140 2,23| na jej wychudłą twarz z zastygłym wyrazem przerażenia, na
14141 1,25| posępne promienie dnia. Las zasuło całkiem śniegiem; płotów
14142 1,25| ognie w służebnych izbach zasuły się popiołem na trzonach
14143 2,22| stanąć na nogach. Macko zasunął mu ręce pod pachy i podniósł
14144 1,11| się niższe, bo osiadły i zasunęły się w ziemię.~Dwór składał
14145 1,27| piersi głową i czapką głęboko zasuniętą na twarz. Jedna ręka trzymała
14146 2,17| grzebali w przygasłych już i zasutych popiołem watrzyskach, od
14147 1,32| iść przy koniu. Po drodze zasuwał niekiedy dłoń w kaletę,
14148 1,17| Dobrze temu będzie, kogo zaswatacie - rzekł Maćko. Lecz opat
14149 1,17| nie przymierzając, kogo zaswatał - toby za niego poszła,
14150 1,20| najlepiej o twoim kochaniu zaświadczy.~Więc począł opowiadać, "
14151 1,5 | niewieścia piękność nie zaświeciła taką anielską dobrocią i
14152 1,2 | nią pomorzył.~A Zbyszkowi zaświeciły oczy w jednej chwili i żyły
14153 1,21| zgrzytnęła w rękach pani kusza, zaświszczal grot i przeleciawszy ponad
14154 2,23| przywiązan do siodła. Wkrótce zaświta, bo teraz noc krótka. Ostawajcie
14155 2,4 | właśnie Rotgier tak potrafił zasypać piaskiem oczy wszystkim,
14156 2,20| na puste już pobojowisko, zasypane jak i poprzednie trupami
14157 1,27| poprzednio zostali przy zasypanych. Zbyszko dopadł i zeskoczył
14158 1,3 | ją anielskimi głosami, to zasypywać jakoby pieśnią słowiczą,
14159 2,7 | Pies, powitawszy komtura, zaszczekał z cicha raz i drugi, po
14160 1,14| Wreszcie jednak powiał wiatr, zaszeleścił łoziną, żółciejącymi liśćmi
14161 1,29| zdradzić, to niewiele sprawie zaszkodzi, a w razie przeciwnym może
14162 1,17| się, czy w gospodzie nie zaszła jakowaś bitka albo czy kto
14163 2,26| śmierć.~- Śpiesz się! - zaszumiały jakieś głosy w wierzchołkach
14164 2,14| niespodzianie kat obronił. Nie zataiła i tego, że Maćko miał teraz
14165 1,19| się na belce ode dzwonu zataiłem. Bóg ich już pokarał za
14166 2,22| dziećmi w głębiach borowych zatajone. Byle koni nie żałować,
14167 2,20| gdyż ślady były błędne i zatarte jedne przez drugie. Wywnioskował
14168 2,39| prowadź! Matko Najświętsza!~Zatętniły kopyta na drewnianym zwodzonym
14169 1,1 | diabłów zaraz wlazło. A on zatknął ich jarzębowym kołkiem i
14170 2,7 | również bawoli pas, za który zatknięty był pęk kluczy i krótki
14171 1,12| dziewczyny, które dmuchały w zatloną hubkę. Wówczas dopiero pomyślał,
14172 2,8 | pomyślał Maćko - dopiero co zatłukł im przecie znacznego rycerza,
14173 1,12| tęsknota, że całkiem w niej zatonął, stracił pamięć, że jest
14174 1,8 | by żal i gniew we krwi zatopić. Ludzie wówczas mówili: "
14175 1,22| na rękach i na długi czas zatopił się w rozmyślaniu. Nagle
14176 1,1 | Krakowie, jeno że wyjeżdżała do Zatora, do księcia Wacława w odwiedziny,
14177 1,2 | tą samą pieśnią, którą w Zatorze śpiewałaś.~Usłyszawszy to,
14178 1,32| uderzył w róg.~Po czym zatrąbił raz, drugi, trzeci i czekał.
14179 1,28| mojej! Chwycili mi dziecko i zatracą!~- Kto?~- Krzyżaki!~- Rany
14180 2,8 | trudem jedno tylko słowo:~- Zatraceny...~Lecz w tej chwili głosy
14181 1,7 | twoje i Danuśki!~- A na zatratę Niemcom! - dodał Zyndram
14182 2,26| głuche poczucie rozpaczy, zatraty, zguby - poczucie, że wszystko
14183 1,25| rozpuszczonymi już włosami, zatroskała się także, bo i jej chodziło
14184 1,25| Zbyszka i pani...~Więc zatroskali się wszyscy i nuż ją pocieszać,
14185 1,21| widząc pochylone nad sobą zatroskane twarze dwóch młodych i hożych
14186 1,4 | tylko gospodarz był jakiś zatroskany - a gdy wreszcie goście
14187 2,46| przyjął go z radością i nie zatroszczył się tym bynajmniej, że gdyby
14188 1,26| usłyszawszy to, wszyscy, zatrwożył się książę i zwróciwszy
14189 2,23| jej nogi, żeby ich pioruny zatrzasły! a gdy się pospali, wyczołgała
14190 2,1 | niepodobną. Wreszcie ostatni zatrzasnął drzwi prowadzące na chór
14191 2,7 | przez to właśnie sprawa zatrze się i zaciemni, nie mówiąc
14192 1,27| gorliwszą od innych i tym zatrzeć pamięć, że urodziła się
14193 1,6 | ten znak i aż mury zamkowe zatrzęsły się od okrzyków. "Pomagaj
14194 1,1 | Danuta na odpoczynek się tu zatrzyma.~To rzekłszy, zawrócił.
14195 1,12| słyszał wyraźnie, że coś zatrzymało się może o dwadzieścia albo
14196 1,2 | obyczajem niemieckim.~- Zatrzymamy się tu dla wypoczynku i
14197 2,11| cicha, gwieździsta, więc nie zatrzymywali się nigdzie na nocleg, trzykrotnie
14198 1,21| łbami nisko nad ziemią, zatrzymywały się chwilami, jakby rozważając,
14199 1,19| ramieniu wlókł się z tyłu, zatulając się w kosmatą skórę żubrzą,
14200 2,25| obecnych, gdyż stary Tolima o zatwardziałej w ustawicznych bitwach duszy,
14201 1,1 | sercem.~- Bo jest nasz naród zatwardziały, którą to zatwardziałość
14202 2,2 | się rozkoszy i rozpusty, zatwardzijcie wasze ciała i serca, gdyż
14203 1,4 | takim jak wy ludziom można zaufać. Bądźcie też dobrej myśli.
14204 2,30| jeno dwóch ludzi: jednego zaufanego knechta, który musiał po
14205 2,11| komtur miał nieograniczone zaufanie, przyszło mu łatwo. Otrzymał
14206 1,4 | niezbadane, a po wtóre, to sobie zauważcie, że on osobne pozwoleństwo
14207 1,26| bystrzej od Zbyszka, ten zauważyłby w słowach jej pewien niepokój.
14208 1,4 | ożywieniem. I Maćko, i Zbyszko zauważyli, że rycerz niemiecki nie
14209 2,19| leśnych pochodach wielką zawadą;~natomiast mieli w ręku
14210 1,32| na nogach kajdany, które zawadzając o śnieg, ledwie pozwoliły
14211 1,25| szczęśliwości śmiał stanąć na zawadzie. I rzeczywiście poprzysiągł
14212 2,9 | buławą, mało mu o głowę nie zawadził. Hej! gadał już Jaśko czeladzi,
14213 1,19| obrony w dzień, a zbójów, zawalidrogów mniej było niż w krajach
14214 2,25| ciemny z powodu chmur, które zawaliły całkiem niebo i zapowiadały
14215 1,4 | Miejscami cały gościniec zawalony był przez wozy kupców, którym
14216 1,27| wydobywać konie ze śnieżnych zawałów. Jeden zaprząg na samym
14217 2,24| grzywien i na termin, i zawarowawszy wyraźnie, ilu pachołków
14218 2,7 | świece wedle trumny.~Zygfryd zawdział płaszcz i wyszedł.~Przyszedłszy
14219 1,24| przyczynę, że jak się baby na co zawezmą, to przeciw nim i taki Jurand
14220 2,5 | zwycięstwo, Mikołaj z Długolasu zawezwał go na wieczerzę, a zarazem
14221 2,16| panienkę jako najprędzej zawiadomić, aby wraz jechała precz
14222 2,33| braci wyświęconych, którzy zawiadowali rzeczami dotyczącymi Kościoła
14223 2,33| mieszkania dla przeróżnych zawiadowców i urzędników zakonnych -
14224 1,27| kopny, miejscami zaś tak zawiany, że trzeba było zwalniać,
14225 1,27| jak mogli, spiesznie po zawianym gościńcu. Gdy przyjechali,
14226 2,7 | otoczoną ciemną chustą, którą zawiązano mu pod brodą widocznie w
14227 2,29| węzeł został między nimi zawiązany. Ale de Lorche uśmiechnął
14228 1,4 | mu przecież na węzeł nie zawiążę.~- Prawda! Prawda!...~Tak
14229 1,32| nie poczuł, że wola go nie zawiedzie.~Tymczasem mgły rzedły i
14230 2,1 | gromem. Upokorzenia, rozpacz, zawiedziona nadzieja, zmienione w jedną
14231 2,21| Próżno z rozkazu Zbyszka zawiedziono go przed ognisko, dano jeść
14232 1,27| poginęli, walcząc do ostatka z zawieją, albowiem skrzepli w postawach
14233 1,25| wysłannicy z pismem do księżny, zawierającym same złe i straszne nowiny.
14234 2,7 | Natomiast druga część listu zawierała nowiny niespodziane i mniej
14235 1,19| Wprawdzie po jego śmierci wśród zawieruchy wojennej, jaką wzniecili
14236 2,11| kapelana poproszę. Łacniej mi zawierzy, jeśli mu list wasz pokażę...
14237 2,11| chowa trzeba by go księciu zawieść, który przecież takiej krzywdy
14238 1,19| na wrotach, pod nim zaś zawiesić tarczę, której Turczynkowie
14239 1,20| przetowłosą dzieweczkę z lutnią zawieszoną na ramieniu.~Ujrzawszy je,
14240 1,30| padającym na nią od pęku skór, zawieszonego przy oknie. W głowie pozostała
14241 1,12| barcią, a wilk byłby mnie już zawietrzył i też by nie czekał do rana.~
14242 1,21| Ale wypadłszy na polanę i zawietrzywszy wokół ludzi, dały znów nurka
14243 2,49| ulicy, gdzie stały konie, zawiewało ich potem. Szkapy owe, których
14244 1,30| ręku wysłańców, mógł ich zawieźć księciu, mękami wydobyć
14245 2,37| truchełkę chodzi, to my ci ją zawiezieni do Krześni...~- Jaguś! -
14246 1,5 | W sprawach najbardziej zawilkłanych, w których chodziło o honor
14247 2,24| rzekła:~- I wam też nie zawiniłam. Miejcież zmiłowanie!~-
14248 1,20| iż to któryś z dworzan, zawiniwszy coś względem księcia, prosi
14249 1,5 | pana otrzyma. Jakoż nie zawiódł się w przyszłości, a tymczasem
14250 2,45| było w tym podziwie złej zawiści. Owszem, chełpiła się okolica
14251 2,19| ziemię. Przez chwilę śmierć zawisła nad starym rycerzem, lecz
14252 2,32| Konradowi von Jungingen zawłóczyła się cieniem dusza i życie,
14253 2,28| Niewiasty uczyniły lament i zawodząc jedna przez drugą, podnosiły
14254 1,6 | kościelne, śpiewy procesyj i zawodzenia tłumów dochodziły go przez
14255 1,25| obrządkowego i zarazem jakby pół zawodzenie, pół śpiewanie, które wylewa
14256 2,49| mógłby wszystkie królestwa zawojować.~- Ba, przecie nas więcej! -
14257 1,5 | to lepiej. Tymur świat zawojował i ma dwadzieścia siedem
14258 1,5 | władca dwudziestu siedmiu zawojowanych państw, władca Rusi Moskiewskiej,
14259 2,48| pewni są, iż jednym zamachem zawojują i obalą na wieki wieków
14260 2,11| słyszał głos Zbyszkowy, ale zawołać na niego nie mógł... Hej!...
14261 1,24| krzyny rozumu nie poskąpił! Zawołajże teraz dziewczynę.~- Danuśka!
14262 1,5 | przygani!~- Daruj mu, panie! - zawołały obie księżne.~- Daruj mu,
14263 1,11| zapiska. Wołać pachołka!~Zawołano pachołka, który siadł na
14264 1,21| się, słuchał, wietrzył - zawracał i znów słuchał; wyboczył
14265 1,32| wielkim szumem, ale wnet zawróciło w powietrzu i poczęło się
14266 2,29| którą gdyby poświęcili, zawrzałoby przeciw nim rycerstwo i
14267 1,23| ciele po krzyżyk. De Fourcy zawrzasnął strasznym głosem, przez
14268 2,49| rad by sprawiedliwy pokój zawrzeć, ale pycha krzyżacka do
14269 2,31| jutro ze mną do niego i zawrzyj z nim przyjaźń.~- Tak i
14270 1,10| żeście dobry człowiek i zawszeście tacy byli - odrzekł z pewnym
14271 1,11| obecnych, czekając, komu ma zawtórować.~Oni zaś poczęli się sprzeczać,
14272 1,2 | Jaśkiem do Śląska!~Rybałci zawtórowali jej zaraz, jeden na gęślikach,
14273 2,26| pod znakiem krzyża może mu zawyje nieludzkim głosem i zmieniwszy
14274 1,24| nie po sprawiedliwości się zawzięłam? - zapytała księżna. - Żeby
14275 2,11| ducha i wołał, iż to "złe zawzięło się i przeszkadza", ale
14276 1,26| Jurandem miało dojść aż do zawziętej niezgody i złości, liczył
14277 2,27| bo nie dość wydawało się zawziętemu pokoleniu równo krzywdą
14278 2,9 | za mną, to będą jeszcze zawziętsi".~I chwycił go żal, bo już
14279 1,6 | strony Litwy i krwawe odwety zawziętych mieszkańców Królestwa. Zakon
14280 2,32| mistrz mógł czegoś podobnego zażądać? Konradowi von Jungingen
14281 2,29| Badenom spłać, zaś za mnie zażądaj we dwoje alibo we troje
14282 2,19| bodąc długimi mieczami tak zażarcie, iż przed kopytami końskimi
14283 2,15| lechickiej szlachcie, równie zażartej w boju jak litewscy i żmujdzcy
14284 1,16| piersiach z bólu, z gniewu i zazdrości, gdyż nigdy Jagienka nie
14285 1,5 | Na nich to z podziwem i zazdrością spoglądał Zbyszko, lecz
14286 2,10| prostactwu krzywdy nie czyni i zazdrosnym będąc o księstwo łęczyckie,
14287 2,45| wojewódzkim Sieradzu. Jednakże, zazdroszcząc Zbyszkowi z Bogdańca, nie
14288 2,45| wszystko mógł u niego uzyskać. Zazdroszczono jej jednak Zbyszkowi szczerze
14289 2,11| zdrowiem piersi ludzkie. Zazieleniły się zboża na polach, łąki
14290 1,6 | rozpoczyna się już dla niej życie zaziemskie.~Niektórzy nie wierzyli
14291 1,6 | grzesznik pokajany, który nie zazna pociechy". Po czym wbijał
14292 2,30| krainą władnie, póty nie zaznać im spokoju! Naprawdę jego
14293 2,30| rycerza.~Więc gdy ich Zbyszko zaznajomił, skłonił się wytworny Gel-dryjczyk
14294 2,14| jeno dobrodziejstw u was zaznałem. Wziął ci mnie chłopięciem
14295 1,14| wyrodziła się między nimi bliska zażyłość i przyjaźń. Poczęli się
14296 1,12| nie tak krótkim, jakich zażywają cieśle. O wieczornym udoju
14297 2,48| siedzieli przed bramą kasztelu, zażywając cudnej pogody i ciepła -
14298 2,48| Stada na polach i ugorach zażywały także południowego spoczynku,
14299 1,27| i począł pytać:~- Czemu zbaczamy?~- Bo ich nie na gościńcu
14300 2,50| Tannenberga, i dalej, aby zbadali okolicę, a tymczasem dla
14301 2,21| Zbyszka:~- Ale teraz pytaj, zbawco!~- Była-li moja niewiasta
14302 1,6 | wyjść za mąż, tym samym zbawiała go od śmierci i kary. Znali
14303 2,24| który mógł być dla niej zbawieniem, więc trzymał wprawdzie
14304 2,38| widzi, któren nie został zbawion, na to wszelako nie ma rady.~-
14305 2,28| Tolima rozumieli, że ze zbawioną córką rozmawia i do niej
14306 2,37| ślubu dokonam, jak onej zbawionej duszy będę mógł rzec: wszyst-kom
14307 2,43| na luteńce, wśród różnych zbawionych Bożych skrzypaczków, którzy
14308 1,19| wojny dusza i pamięć, iż zbędzie wszelkich innych trosk i
14309 2,11| go mógł Zbyszko z konia zbić, ale on, to ujrzawszy, prasnął
14310 2,5 | ruszać się i szumieć. Rycerze zbiegali całymi tłumami po schodach,
14311 2,33| podnosi.~I wnet rycerstwo zbiegało się ze wszystkich stron
14312 2,16| się na wojnie. Wiek życia zbiegł mu w polu przeciw Tatarom,
14313 2,23| Inni rozbiegli się szukać zbiegłej. Głupie to jednak było szukanie
14314 2,24| smołami, gdy służka zakonna, zbiegłszy nocą, dała mu znać o przygodzie,
14315 2,48| Malborgu. Pewien duchowny, zbiegły z tej stolicy, zatrzymał
14316 2,23| jakich miejscowych albo zbiegłych chłopów z babami. Weźmiecie
14317 1,22| tymczasem kości Juranda zbieleją na haku - odparł brat Hugo. -
14318 1,27| człowiek, który z trudem zbiera myśli, i odrzekł:~- W Ciechanowie?...
14319 2,26| że koło trupa samobójcy zbierają się całymi gromadami duchy
14320 2,17| dzikie postacie wojowników zbierające się koło stosów z bronią.
14321 2,50| innych, którzy w bitwach zbierali się pod wspólnym herbowym
14322 1,19| dla mnie - a resztę, co zbieram, do Rzymu odwożę, aby się
14323 2,48| najstarsi ludzie nie pamiętali. Zbierano tedy tysiącami osaczników
14324 2,50| Mikołaja z Michałowa, i Zbigniewa z Brzezia, i Krzona z Kozichgłów,
14325 2,7 | zamku:~- Niech do północy zbiją trumnę i ustawią ciało w
14326 2,12| zawzięte. Po chwili poczęli się zbijać w kupy, szeptać, trącać
14327 1,4 | Niemcy pomagały Krzyżakom, zbijem ich na pował, bo większy
14328 1,2 | rzucił się Zbyszko jak żbik i porwał ją na ręce.~Księżna,
14329 1,16| chodziło?... A jeśli temu żbikowi nie o Jagienkę idzie, to
14330 2,48| wszyscy ciągnęli na miejsce zbioru. Widząc tedy ów lud rojny
14331 1,11| błoniastych okien stoły zbite z sosnowych desek i takież
14332 2,49| uderzył oczy rycerzy. Oto na zbitej z okrąglaków szubienicy
14333 2,42| położyć. Pokazało się, że miał zbity lewy bok i złamane dwa żebra,
14334 1,27| Byliby może zaraz za miastem zbłądzili, gdyby nie ów człowiek,
14335 2,33| nienaruszone, póki urok Zakonu nie zblednie, póki świat cały śpieszy
14336 2,26| trup wisiał.~Zygfryda twarz zbłękitniała już na powietrzu i wyglądał
14337 2,12| dano znać, że jacyś jeźdźcy zbliżają się do Spychowa.~Po chwili
14338 1,26| hukiem w lesie; ptactwo zbliżało się do domostw; drogi stały
14339 1,12| wytężył wzrok i słuchał. Kroki zbliżały się ciężkie, wyraźne, swąd
14340 1,6 | dalekie okrzyki oznajmiły zbliżanie się łuczników i halebardników
14341 1,12| przezorne. W ogóle było w tym zbliżaniu się coś tak ostrożnego,
14342 2,7 | podniósł koniec płaszcza.~- Zbliżcie światło - rzekł, odchylając
14343 2,23| całkiem, albowiem każde zbliżenie się do niej służki zakonnej
14344 2,17| bardziej do dawnych czasów zbliżone, bardziej przeciw nowościom
14345 2,33| niejakim czasie, gdy szkuty zbliżyły się, jeszcze bardziej rozbłysły
14346 1,3 | na gmachy stojące to na zboczach góry, to wewnątrz blanków,
14347 2,11| Krzyżacy? Bo u nas powiadali o zbójach, którzy Krzyżaków zwiedli,
14348 2,30| knechtom zakonnym łączyć się ze zbójami, wypierając się wprawdzie
14349 2,11| opiece mieli, wpoprzód ją zbójcom odjąwszy, którzy przysięgali,
14350 1,6 | mnie w boru Niemcy z kuszy. Zbóje-rycerze! -wiesz? Ciężko mi jeszcze
14351 2,26| czy to nie jakaś sprawa zbójecka, i począł pytać żywo:~-
14352 2,30| zamkach.~W takie to właśnie zbójeckie ręce dostawali się niejednokrotnie
14353 1,5 | Niemców zwyczajem trudnili się zbójnictwem lub wojną między sobą, na
14354 1,7 | ginęli pod strzałami Niemców, zbójnicy-rycerze z pobliskiego Śląska napadli
14355 1,6 | prostego ludu i do podhalskich zbójników ów obyczaj stosuje niż do
14356 1,6 | chłodnej zawziętości niż zbolałą.~- A co?~- Słuchajże pilnie,
14357 2,27| przebyciu puszcz, gdy weszli do "zbożnego" kraju, między osady kmiece
14358 2,12| aleś między swymi... zbożni ludzie odwieźli cię... Bracie
14359 2,11| kręcić.~- Nikiej mak we zbożu - rzekł. - Takich ja jeszcze
14360 2,48| cierpliwości.~- Wiera, że mogło mu zbraknąć - zawołał Zbyszko.~Lecz
14361 2,1 | wisielców odganiać! Nie zbraknieć tu roboty.~Tak to oni szydzili
14362 1,23| de Fourcy'ego.~- Nowa ich zbrodnia i winowajca wiadomy! - dodał
14363 2,24| wszystkich szczytnieńskich zbrodniach, krzywoprzysięstwach i zdradach,
14364 2,11| powszechnie bowiem brano go za zbrodniarza, którego dosięgła pomsta
14365 1,1 | taki sam powyciskany od zbroicy skórzany kubrak. Resztę
14366 2,8 | a w chałupie pusto, jeno zbroiska ze ścian się szczerzą. Nijaki
14367 2,42| też ze zdobycznymi końmi i zbrojami, z których dwie były nadzwyczaj
14368 2,49| że mu spiż na dzwonach zbrzydł i że do żelaza zbudziła
14369 2,49| wojna wybuchła, zaraz mi zbrzydła miedź na kościelnych dzwonach,
14370 2,29| niegdyś pojęcie, ale teraz zbrzydli mi i oni, i ich gościna.
14371 1,16| jakby szczególnie ich chciał zbudować. Jagienka jednak pojęła
14372 1,11| koni pomnożył, a przy tym zbudował śpichlerz, chruścianą oborę
14373 2,33| a ściślej: osobna izba zbudowana na Wysokim Zamku obok mieszkania
14374 1,9 | Kazimierza i wieżę fary zbudowanej przez Władysława Łokietka.~ ~
14375 1,13| czasem to i grodek w Bogdańcu zbuduję, godny kasztelik z dębów
14376 1,7 | rzecz~gródek z dębiny mocnej zbudujem, a rowem każemy okopać na
14377 1,9 | Jak dojedziemy, to cię zbudzę.~- Gdzie mnie tam do spania!~-
14378 1,2 | nieruchomie, by dziewczyny nie zbudzić.~Ale jej nie zbudziło nawet
14379 2,34| rycerz nie zasnął.~Nazajutrz zbudzili się późno, rzeźwiejsi i
14380 1,2 | nie zbudzić.~Ale jej nie zbudziło nawet granie i śpiewy rybałtów.
14381 1,5 | wychodził z kościoła jakby zbudzon ze snu, uspokojony, łagodny,
14382 1,30| mrugać mocno jak człowiek zbudzony z twardego snu.~- Panie,
14383 2,19| przywiedzionego do rozpaczy i zbuntowanego ludu. Cofali się więc w
14384 2,24| człuchowską piechotę także przeciw zbuntowanym Żmujdzinom do Gotteswerder,
14385 2,11| dokonaną w 1331 roku i zupełne zburzenie miasta przez Krzyżaków.
14386 2,42| przed przybyciem Maćka o zburzeniu Nowego Kowna, a nawet słyszała
14387 1,6 | podnosić się głosy, że gdyby zburzono rusztowanie, egzekucja musiałaby
14388 2,34| stawiane, to ręka ludzka zburzyć zdoła. Wiecie, co trzyma
14389 2,42| Kowno, czyli Gotteswerder, zburzył je, kamienia na kamieniu
14390 1,20| doszła aż pod Ciechanów i zburzyła miasto. De Lorche z największą
14391 2,43| inną podobną dzicz - byle zbyć życia, które mu cięży okrutnie.
14392 1,13| mi pod pazdurami brzęka i zbyrczy...~- Zadziera! nic innego.
14393 2,16| i począł popierać zdanie Zbysz-kowe, zrozumiał bowiem, że młodzianek
14394 1,31| Danusi, gdyż to jest rzecz zbyteczna. Pod wieczór zamknął się
14395 2,19| ciche mówienie uważał za zbyteczne, odwrócił się i rzekł:~-
14396 2,45| Bogdańca, nie dziwiono się zbytecznie, że ją dostał, albowiem
14397 2,19| ostatnie polecenie okazało się zbytecznym. Podjazd nadciągnął niebawem.
14398 2,5 | przywykli już byli do wygód i zbytków, podczas gdy "dziedzice"
14399 1,3 | górę, albowiem bał się, by zbytnim żądaniem cierpliwości boskiej
14400 2,31| a wam na gładkości nie zbywa.~- Uczynim tak, miłościwa
14401 2,27| a niewiasty, obarczone zbywającymi pękami ziół i kwiatów, śpiewały
14402 2,3 | rycerski zakład i niechaj zda się na sąd Boży!~To rzekłszy,
14403 1,31| Bogdańca, a Spychów na Tolimę zdaj... To człek wiemy, a tu
14404 2,11| musiał wrócić.~- To dobrze. Zdajcieże resztę na moją głowę...
14405 1,31| spytał:~- A czemu to już zdajecie mi Spychów?~- Więcej ci
14406 1,1 | Waszmuntowa, jest Jaśko ze Zdakowa i Jarosz z Czechowa: wszystko
14407 1,30| więc chcą, byście się zdali na ich wiarę. Wrócą wolność
14408 1,6 | naszą umiłowaną? Na cóż się zdały nasze procesje, nasze modlitwy
14409 1,19| chwycił go tak wielki, że zdarł na miejscu ogiera; zanim
14410 2,49| tułubów i ckliwa woń świeżo zdartych skór i krwi. Z drugiej ciemnej
14411 1,3 | posępnie zakonnik - albowiem zdarzają się takowe terminy, w których
14412 2,11| jej najdokładniej przebieg zdarzeń opowiedzieć.~Maćko zaś,
14413 1,25| gdy nagle niespodziane zdarzenie pomieszało wszystkie rachuby
14414 2,21| Dziwne mi się to wszystko zdawa - przerwał nagle Maćko -
14415 2,49| rada wojskowa, przed którą zdawano sprawę ze zdobycia Gilgenburga.
14416 2,26| Rozdział XXVI~Dwaj jeźdźcy zdążali wśród wichru i nawalnego
14417 2,17| czas, w którym mieli tam zdążyć, a resztę zdał na ich męstwo
14418 2,23| nie jest - rzekł - bo albo zdechnie z głodu w lesie, albo znajdą
14419 1,4 | niech zlazą z koni, niech zdejmą hełmy - i z ziemi, z gołymi
14420 1,4 | gospodarz uświęconymi słowy: "Zdejmcie zbroję, szlachetny panie,
14421 2,43| rzekę i bielma z oczu nie zdejmę, choćbyś rżał głośniej od
14422 2,23| wór grochu obok Zbyszka.~- Zdejmijcie ze mnie pęta - rzekł Krzyżak.~-
14423 1,2 | wysłań i przez pięć roków nie zdejmowałem z siebie blach - odrzekł
14424 2,10| się pokazuje między ludzi, zdejmuje dla oszczędności na błotach.
14425 2,1 | płomień, więc chcąc do reszty zdeptać nieszczęśnika, posunął się
14426 2,17| o Wilnie? A mało to razy zderzaliśmy się z nimi tarczą o tarcz
14427 2,5 | Zbyszkowymi pachołkami, by ją zdjąć z nieboszczyka, więc ciekawi
14428 1,4 | najbliżsi słyszeli:~- Chuchraku! Zdjąłbym cię z kulbaki ostrzem kopii
14429 1,25| kościelnego, że Zbyszka zdjęło zdziwienie na jej widok,
14430 1,4 | szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności.
14431 1,21| wybitą. Teraz jednak, gdy zdjęto mu hełm i wlano do ust wina,
14432 2,26| a jeśli cię zgryzota nie zdławi i piorun boski nie doścignie,
14433 2,11| krzyżacki psubracie, za grzdykę, zdławić go nie podolisz, jeszcze
14434 2,7 | wyjścia.~- Kto tam? - zapytał zdławionym głosem. Lecz w tej chwili
14435 2,11| godnych rzeczy wraz z nim zdobędę.~Po czym jęli naradzać się
14436 1,7 | i ślubowane pawie czuby zdobędzie.~- Jeno co do Lichtensteina -
14437 1,21| również łatwie cnymi uczynkami zdobędziecie!~Rozpływało się od takich
14438 2,36| i zapytał:~- Któż to tak zdobi tę truchełkę?~- Panna ze
14439 1,5 | świętą, której obrazy będą zdobiły z czasem ołtarze kościelne.
14440 1,6 | haftowaną w złote gryfy i zdobną złotą frędzlą u dołu - i
14441 1,6 | przetowłose głowy dziewcząt, zdobne tylko wieńcami z róż i lilij.
14442 2,30| schronienie powracającym ze zdobyczą i jeńcami nie tylko we wsiach
14443 2,20| kazał go włożyć na jeden ze zdobycznych wozów, naładowanych nowymi
14444 2,42| pióropuszów. Wrócił też ze zdobycznymi końmi i zbrojami, z których
14445 1,30| obwieszonej tarczami i bronią zdobytą przez Juranda, gdy Głowacz
14446 1,2 | do opactwa, aby dostatek zdobyty na wojnie albo darem od
14447 2,45| ludzie, że samych łupów zdobytych i wziętych przez rycerzy
14448 2,17| ale oni nie umieją zamków zdobywać.~- Hej, przyjdzie sam kniaź
14449 1,23| pierś polskich rycerzy, przy zdobywaniu zamków bronionych z nadludzką
14450 2,11| dzieci spłynęła po nożach zdobywców. Krzyżacy, wiecznie Krzyżacy!
14451 2,18| co wymiarkują i w szyku zdołają stanąć, to jużci pierwsi
14452 2,11| Krzyżak, żadna moc ludzka nie zdołałaby go wybawić od strasznej
14453 2,17| albowiem żadne inne wojsko nie zdołałoby przebrnąć przez owe zdradliwe
14454 1,19| wszystkiego wymienić nie zdołam, dlatego żem przemarzł,
14455 2,14| nie mam, tego i dać nie zdolę. Tak ci mi, Hlawo, źle teraz
14456 2,17| zdołałoby przebrnąć przez owe zdradliwe mokradła. Sama nizina, na
14457 1,19| z przyczyny wielkiej ich zdradliwości, że to, jeśli cię Krzyżak
14458 2,1 | bywałem wam ciężki, ale... nie zdradliwy.~Wtem w drugim końcu sali
14459 2,31| nadzieję.~- Żeby nie z tak zdradliwymi ludźmi sprawa - odpowiedział
14460 2,8 | zresztą Maćko często się zdradzał.~- Młody pan nie potrzebuje
14461 2,3 | nie zaś zimą, gdy śniegi zdradzały ich ślady. Napadali też
14462 2,22| jeno nie zdradził.~- Nie zdradzi - odrzekł Zbyszko.~- I byle
14463 2,17| krzywdzie ludzkiej i na zdradzie stoi, bo tam i piędzi ziemi
14464 2,20| się na uciekających za ów zdradziecki postrzał, który niegdyś
14465 2,11| pokoju, musi przecie od zdradzieckich Witoldowych zapędów dziedziny
14466 2,1 | postępował jako oszust i zdrajca łamiący przysięgi i obietnice.
14467 1,23| przyjmujem.~- Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.~- Ejże! nie spełnicie
14468 2,49| Ale Krzyżacy pewnie cię za zdrajcę poczytują.~- Nie! - rzekł
14469 1,2 | pokoju. Tymczasem wpadli zdrajcy Niemcy, bez wypowiedzenia
14470 1,32| bicie własnego serca. Ale on zdrętwiał i skamieniał całkiem, jakby
14471 2,21| lecz on, mając członki zdrętwiałe, upadł na ziemię, a gdy
14472 2,5 | nadludzką siłą, że ramię Niemca zdrętwiało nagle i opadło bezwładnie.
14473 2,24| pośpiechu "Ojcze nasz" i "Zdrowaś", drgnęły nieco jej usta
14474 1,20| upływie jednej lub dwóch zdrowasiek ozwał się:~- Danuśka!~-
14475 1,14| słabsze, a po upływie jednej zdrowaśki spłynął na powierzchnię
14476 1,10| To z wojny wracacie? Zdrowiście aby?~- Z wojny. Co nie mam
14477 1,15| najpotrzebniejsze.~- Słyszałem, żeście zdrowsi - rzekł opat, ściskając
14478 1,6 | Bogdać tam. Dziewka coraz zdrowsza. Pójdę do niego jeszcze
14479 1,26| Ciechanowa. Zbyszko, znacznie już zdrowszy, ale nie dość jeszcze mocny,
14480 1,7 | że w tej chwili czuł się zdrowszym, i gdy kupiec Amylej kazał
14481 2,8 | odpowiedział Maćko. - Żyw Zbyszko i zdrowy.~Czech skoczył ku pani i
14482 2,4 | prawda a Bóg, nie wyniosą zdrowych gnatów te krzyżackie macie".
14483 1,19| pojedzie i o przewodnika prosi. Zdrożeni bracia zakonni poprzysuwali
14484 1,5 | i nie pozwolił sobie na zdrożną myśl. Nie mógł się jednak
14485 2,8 | abym też odsapnął, bom się zdrożył okrutnie, a od północka
14486 1,11| Tymczasem Zych, który się był zdrzemnął, zbudził się nagle i począł
14487 1,18| istotnie, gdyż przede wszystkim zdumiała ją obecność dwóch jej zalotników
14488 1,3 | którego nie przywykli i którym zdumiewać się musieli ludzie z ubogiego
14489 1,14| niemal królewiczem, jego zaś zdumiewała chwilami uroda dziewczyny.
14490 1,20| ówczesnych, przeważnie mięsem - zdumiewali nieraz zagranicznych wędrowców
14491 2,17| karmili z ręki u toku. Hlawę zdumiewały kudłate ciała tych rumaków,
14492 2,9 | jeszcze złowrogie, ale już zdumione i zawstydzone. Ów zaś uśmiechnął
14493 2,47| popatrzał na niego przez chwilę zdumionymi oczyma, po czym uderzył
14494 2,32| krzyżackie, nie dawali się zdurzyć: "Gdy w potęgę wzrośniecie,
14495 2,20| ulgnął przy ruczaju i tego zdusili powrozem Żmujdzini. Za pozostałymi
14496 2,11| bo ich niewinne baranki zdusiły". I prawdę rzekłszy, tak
14497 2,5 | należało. Widocznie uwaga jego zdwoiła się, a poznawszy doświadczenie
14498 1,19| przekupnia relikwii, którego zdybał w drodze, i dowiedział się,
14499 1,11| zbliżyła się do Maćka, zdyszana nieco od prędkiej jazdy
14500 2,7 | po czym dały się słyszeć zdyszane oddechy piersi ludzkich,
14501 2,23| ust jej wyszedł zwykły, zdyszany szept:~- Boję się, boję
14502 1,32| pozwoliły mu się poruszać. Ze zdyszanych jego nozdrzy i ust wychodził
14503 2,11| bez mała włosów ze łba nie zdzierał. To ci diabły całymi chmarami
14504 2,32| prawa, szerzyły ucisk i zdzierstwa, wyciskały z pomocą nakładanych
14505 1,9 | mi ręka uschła i topora zdzierżyć nie mogła!~- Ano, widzisz.~-
14506 2,40| obfitych dżdżów letnich. Dach zdziurawiał i pokrył się całymi kępami
14507 1,23| jakieś niebezpieczeństwo. Zdziwiło go też i to, że Danveld,
14508 2,9 | odrzekł stajenny. Maćka zdziwiły te odwiedziny. Jagienka
14509 2,14| prosisz? - zapytała nieco zdziwiona Jagienka.~- Przepaszcie
14510 1,25| pełne litości, ale zarazem zdziwione oczy na Zbyszka.~- W czymże
14511 1,5 | tego nawet nie dopuszczę, że-być mieli ścinać na tym samym
14512 2,23| gwiazdom i przeciągnąwszy ze-sztywniałe nieco członki, zbudził Maćka.~-
14513 1,5 | się topór zatrzymał? Na zębach się zatrzymał. Albo nie?~
14514 2,7 | pośrodku i z boków, poniżej żeber i wedle obojczyków, zmacał
14515 1,32| dlatego by go upokorzyć jak żebraka. Odgadł też, że przyjdzie
14516 2,48| na czeladź, która w mig zebrała się wokół państwa:~- Dąć
14517 1,30| ten sposób za swą cnotę zebraliby jeno oszczerstwa i skargi...
14518 1,19| na nową wyprawę krzyżową zebrało. Jeździ ci wprawdzie po
14519 2,25| wówczas w pustych jamach oczu zebrały mu się dwie wielkie łzy
14520 1,20| widoku takich łowieckich zebrań Lotaryńczyka.~- Wasi książęta -
14521 2,46| trudem i zabiegliwością zebrana musiałaby się rozdrobnić: "
14522 1,2 | łagiewki z winem i różne zebrane naprędce przysmaki. Dwaj
14523 1,7 | a nawet i krzyżackich. Zebrani u Amyleja biadali szczególnie
14524 2,1 | to Danveld obrócił się do zebranych i rzekł spokojnie a dobitnie:~-
14525 2,22| podniósł go jeszcze wyżej i zebrawszy wszystkie siły chciał grzmotnąć
14526 2,8 | żelazny szczebrzuch pod żebrem, a oto teraz pojechał Zbyszko
14527 1,22| Zbyszka, uznał, iż tylko jedno żebro jest złamane, ale pierwszego
14528 2,14| i tu u nas, że będzie. Żebrzą już pono Krzyżacy pomocy
14529 1,19| oszusta i rzezimieszka?~- Żebyż to mnie, panie! odpuściłbym
14530 2,1 | zdumienie.~- Nie narzekaj, żeć pohańbiono - rzekł - bo
14531 1,29| w duszy myślał, że jeśli zechcą, by im Bergowa oddał, to
14532 2,14| jakoby rybę hakiem wyciągnie. Zechce-li wasza miłość cierpliwie
14533 1,19| Zbyszko - bo to się nie zedrze i na później się przyda.~
14534 2,22| szmat drogi. Na krakowskim zegarze byłoby godzin ze trzy...
14535 1,5 | oczki:~- Czego się Zbyszko żegna, kiedy już po mszy?~- Bo
14536 1,6 | jako mu nocami jęczą a żelaziwem brzękają, gdyż jest człek
14537 1,23| ruchy, chwycił go swymi żelaznymi rękoma za prawicę, wygiął
14538 2,35| zakończenie:~- Złotem przeciw żelazu nie wskórasz.~- Ba! - zawołał
14539 1,15| żebrami, to mogę teraz bez żeleźca do Zgorzelic.~- Byle was
14540 1,15| Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcem między żebrami, to mogę
14541 2,21| widział!~- Jeśli choć słowo zełżesz, wbiję ci klin między zęby! -
14542 2,1 | stał między nimi, zahukany, zelżony, aż wreszcie ruszył ku staremu
14543 2,7 | straszliwą, że starzec padł zemdlony na wznak przez otworzone
14544 2,25| jest już za życia, a gdy zemrze, będą mieli ludzie w niebiesiech
14545 1,16| ślubują, a z innymi się żenią, pomyślał, że i w tym wypadku
14546 2,43| rozpustę i pijactwo - albo też, żeniąc się młodo, stawali, gdy
14547 1,25| O miły Jezu! niechby żeniata jechała - byłby już spokój.
14548 1,2 | być wprawdzie wiernym, ale żenił się z inną.~Trochę więcej
14549 1,19| zwyczajnie przed adwentem. Żenili się rycerze jeden przez
14550 2,26| wykopali tuż obok dół i zepchnęli do niego ciało rękojeściami
14551 1,23| często rozwodzili skargi nad zepsuciem braci, nad ich rozpustą,
14552 2,32| Jungingen nie był złym i zepsutym człowiekiem. Musiał on często
14553 1,13| pójdziem ze Zbyszkiem do żeremiów. O bobra nietrudno. Ale
14554 2,5 | dzwonu całe stada kawek zerwały się z dachów zamkowych,
14555 1,4 | Zbyszkowi przy samym ręku jak zeschłą trzcinę, potem taż sama
14556 1,2 | lecz nim zdołała upaść lub zeskoczyć, rzucił się Zbyszko jak
14557 2,11| po naszemu.~To rzekłszy, zeskoczyła żywo ze stępaka i zatrzymawszy
14558 2,22| żywiej. Macko i Zbyszko zeskoczyli natychmiast z siodeł,~by
14559 1,6 | Prus, to póki do reszty nie zesłabniecie, uczyńcież jeszcze dla mnie
14560 1,5 | pawie czuby ślubował i o zesłanie ich się modlił, a potem
14561 1,19| mam dwie głowy przepiórek zesłanych Izraelitom na puszczy; mam
14562 1,11| były okna z szybami z rogu, zestruganego cienko i tak wygładzonego,
14563 1,25| przypodniósł się był na łożu, zesunął się znów na wezgłowie i
14564 1,25| na jego siły wzruszeń - i zesunąwszy się na poduszki, począł
14565 2,22| ponieważ zwierz pierwszy zeszedł mu z drogi. Natomiast o
14566 2,35| refektarza na uczty i że zeszłego roku księżna Witoldowa,
14567 1,19| mówisz do człowieka, który zeszłej Wielkanocy jadł jaja na
14568 2,2 | Trupy na śniegu, aby zesztywniały, zanim porobią trumny, a
14569 1,7 | Maszkowic i jeśli ich nie zetrzem, od nich zguba przyjdzie.~
14570 1,3 | l nam błogosław, a ich zetrzyj, którzy radziej staroście
14571 2,18| Wyszedłszy z wody, żaden nie zewlókł odzieży, nie zrzucił kożucha
14572 2,7 | które na noc zaryglowywano z zewnątrz. Odsunąwszy rygle, zmacał
14573 2,26| popychany jakąś nieprzepartą zewnętrzną siłą, zsiadł z konia i zdjął
14574 1,19| dziewięciu. Bogdajby się z takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.~-
14575 1,16| wiedz przeto, że synody zezwalają duchownym na miecze, a nawet
14576 1,21| zsiadały z koni, albowiem nie zezwalał na to nigdy książę ze względu
14577 2,48| nieobecności panów. Zbyszko i Maćko zezwolili, aby Jagienka razem z dziećmi
14578 1,23| trzej bracia poczęli go żgać bez litości nożami w szyję,
14579 1,14| uspokoi! - rzekła Jagienka. I zgadła, gdyż ruchy zwierza stawały
14580 2,11| jako w mieście dzwonią? Zgadnijże, dlaczego dzwonią, boć przecie
14581 2,30| pokłony biją i każdą jej chęć zgadują.~- Jagienka miłuje wielce
14582 1,23| dając znak, że się na coś zgadza.~Wówczas Danveld ozwał się
14583 2,8 | przerywany, nagły, któren zganiał i rozganiał nabrzmiałe chmury
14584 2,49| jednakże nie trwał długo, gdyż zgasiła go krótko wprawdzie trwająca,
14585 1,30| przebaczyć, ale wpierw chcą zgiąć wasz hardy kark. Głosiliście
14586 2,22| między kolana, uderzył w zgięcie i zwalił na ziemię.~Zwalili
14587 2,15| Błagamy! słuchajcie, bo oto zgięli nam wolne drzewiej karki
14588 2,5 | łopocąc skrzydłami i kracząc zgiełkliwie jakby z radości na widok
14589 2,11| księżna Aleksandra, ujrzał zgiętego w dworskiej, układnej postawie
14590 2,1 | wstawszy z klęczek, szedł zgięty we dwoje ku Danveldowi,
14591 1,9 | nie stracił, przez których zginęli wszyscy jego ojce i Danusina
14592 2,29| nadzieja, przeszło dobro, zginęło kochanie, a nie pozostało
14593 1,5 | Marii nie mają lepszych. Nie zginiesz ty jako ścierciałka. Ba!
14594 2,13| tak: "Stary Zygfryd nie zgładzi już Jurandówny, bo się boi,
14595 2,8 | się choć tego, że tamtą zgładzili, to Spychów zostałby i tak
14596 1,25| obfity, jakby chciał wszystko zgłuszyć i wszystko przesłonić, więc
14597 1,21| Ale dalsze jej słowa zgłuszył ryk tak straszliwy, że aż
14598 1,19| w tym samym czasie nożem żgnąć, któren obyczaj zgoła jest
14599 1,19| to jakby ją kto szydłem żgnął. Taka już nas wszystkich
14600 1,1 | cię każdy między knykciami zgniecie.~- Obaczym. Lecz Maćko rzekł:~-
14601 2,19| nadjeżdżał do bitwy, lecz zgniecion przez przewagę zbroić i
14602 2,22| wszystko Macko rzucił na wpół zgniecionego Zygfryda w ręce pachołkom,
14603 1,21| międzyrożem, nie podołał zgnieść mu do szczętu piersi ni
14604 2,32| samym Rzymie, a zarazem zgniewany nieuczciwością Zakonu. Mistrz
14605 2,30| dlatego że wiedział, iż zgniótłby go w dwóch palcach jak orzech,
14606 1,30| trwało krótko, a raczej zgodnie z jego naturą wnet zmieniło
14607 1,5 | zagranicznych uniwersytetów.~Królowa zgodziła się tylko w tym zmienić
14608 2,29| Zbyszka tyle grzywien, na ile zgodzili się z Arnoldem von Baden
14609 1,22| moją cześć! Ja i de Bergow zgodziliśmy się, ale Majneger nie przystał.~
14610 1,27| wszystko ojcu, ów zaś, nie zgodziwszy się na małżeństwo, umyślnie
14611 2,25| Rozdział XXV~Zbyszko nie mógł zgonić swego giermka, albowiem
14612 1,6 | drodze rozminął - i czyją zgonię - nie wiem - bo mi się też
14613 2,24| nie trać. Wartko jadący, zgonisz Hlawę i przezpieczniej wam
14614 2,43| ślubując jej wierność do zgonu, ale ten był jej wybrany,
14615 1,19| Prawda, że Krzyżak bez zgorszenia do pojedynczej walki stanąć
14616 1,7 | i słyną z tego, że ku zgorszeniu całego chrześcijańskiego
14617 1,20| Zbyszka, a nawet niektórych i zgorszył. "A wiera - mówili starsi -
14618 2,48| bo nam czapki na łbach zgorzeją!~- Powiedział mi tedy tak: "
14619 1,1 | a ślub zaraz ma być, bo zgorzeję!" Wielka była obraza boska,
14620 1,25| znajdzie pociechy ni pod zgorzelickim dachem, ni w głębi boru,
14621 2,45| wzniósł częstokół i począł zgromadzać budulec na ściany zameczku,
14622 1,20| turniejach, lubił świetne zgromadzenia i okazałe uroczystości,
14623 2,1 | Powoli wesołość ogarnęła zgromadzenie. Niektórzy, wyszedłszy zza
14624 1,5 | samo, albowiem w całym tym zgromadzeniu nikt nie wątpił, że ma naprawdę
14625 2,35| była weselsza, albowiem zgromadził się na nią cały konwent
14626 1,5 | młodzianka tłumnie się na sąd zgromadzili, i zaraz podniosły się liczne
14627 2,50| do namiotu. Przed nim zaś zgromadziło się przedniejsze rycerstwo,
14628 2,10| spojrzał z większą ufnością na zgromadzonych i powtórzył:~- Pochwalony
14629 2,45| wraz z ogromnymi skarbami zgromadzonymi przez Juranda, a prócz tego
14630 1,29| pruskie zamki gryźć, to je zgryzę, a ją dostanę.~I nastała
14631 2,26| do niepewności jutra, do zgryźliwego smutku i do niezgłębionego
14632 2,26| popełnione przez zemstę, zgryzoty, przerażające widzenia,
14633 1,10| poczęła zaciągać pod szyją zgrzebną koszulę, która się była
14634 1,25| jest miłosierny i jeśli kto zgrzeszy nie dla własnego zysku,
14635 1,6 | górę Danusię - a on położył zgrzybiałą rękę na jej złotych włosach,
14636 2,7 | jego była jakaś niemoc i zgrzybiałość, ale właśnie dlatego straszny
14637 2,10| klasztorze przyjął ich ten sam zgrzybiały przeor, który pamiętał jeszcze
14638 1,11| zgrzytać, jako i na się wzajem zgrzytają.~- O wa! - rzekł Zbyszko.~
14639 2,12| tu i ówdzie ozwało się zgrzytanie zębów. Lecz po chwili głosy
14640 1,32| bramy, podniosła się ze zgrzytem i w otworze ukazała się
14641 1,21| córki Kiejstuta - a wtem zgrzytnęła w rękach pani kusza, zaświszczal
14642 2,21| przychodzisz?" A tamten tylko zgrzytnie i potem znów sapie. Ale
|