bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

14643  1,4 |                jak może kogo zgubić, to zgubi - odrzekła księżna - ale
14644  2,5 |                 Nie zratujesz nikogo, a zgubisz siebie.~Lecz on wstał, złożył
14645  1,4 |               szalony i że z tej sprawy zgubne dla niego mogą wyniknąć
14646  1,2 |            zabawę, albowiem po wybraniu ziarn zbliżał do ust pięść i wydmuchiwał
14647  2,46|                na rok, po Matce Boskiej Zielnej, wyprawiał Zbyszko wielką
14648  1,4 |                 Wiatr chwilami pochylał zielonawe jeszcze morze kłosów, wśród
14649  2,42|                przepiórki odzywać się w zielonej runi zbóż; przyleciały przedtem
14650  2,7 |                 którym śnieg połyskiwał zielono. Zygfryd z chciwością wciągał
14651  2,9 |             jedwabny czerwony, na sobie zielony sukienny kubrak, a zaś spodeńki
14652  2,40|                pokrył się całymi kępami zielonych i rudych mchów. Cała budowa
14653  1,1 |      Łokietkowych miasto od rycerskiego ziemiaństwa, znacznie już była przygasła,
14654  2,22|                 kopce smolarskie i dwie ziemne chaty, czyli numy, w których
14655  1,12|             który mieszkał tu niegdyś w ziemnej chacie, znikł razem z rodziną,
14656  2,3 |            rozpoczęli wojnę z nim lub z Ziemowitem płockim, żadna siła ludzka
14657  1,24|         piekielnym wojować. Pomazańcowi ziemskiemu masz być wiemy, wojny niesłusznej
14658  2,14|              rozbratana raz na zawsze z ziemskim życiem niczego już w nim
14659  2,43|            nieznośnie. Brało go wówczas ziewanie, ciągoty, gorączka, i zapowiadał
14660  1,1 |              jak mu przeszło trzynaście zim, to i pawęż.~- Już to wojny
14661  2,7 |               się pod kapturem kroplami zimnego potu, i postanowił chwilę
14662  2,3 |            ludzie, którzy wśród wichury zimowej słyszeli podczas nocy po
14663  2,49|           posuwać ich ku sobie w czasie zimowych i wiosennych miesięcy, gdy
14664  1,14|                 Jagienka - gdzie kaczki zimują, ale i w jeziorku woda jeno
14665  1,21|                  Żyw będzie, jeśli jeno ziobra, nie pacierze, ma połamione -
14666  1,10|               juchę zadziorę, co mi pod ziobrem siedzi, to wolę na własnych
14667  2,27|            obarczone zbywającymi pękami ziół i kwiatów, śpiewały na przedzie
14668  2,14|                 krzepiącym i pachnącymi ziołami.~Rybałt, a raczej klecha
14669  1,2 |                prorokuje, to się zawsze ziści.~Maćko uśmiechnął się.~-
14670  1,2 |            dopiero bogaczem do Bogdańca zjadę! to dopiero mnie komesem
14671  2,46|             prędko by kasztel majętność zjadł. Nie chcąc jednak, by stary
14672  1,11|            lepiej zawsze skrzatom miskę zjadłem na noc ostawić, bo inaczej
14673  1,30|              siodłano konie. Jakoż, gdy zjadły obroki, a ludzie rozgrzali
14674  2,19|               Zbyszko zamiar, zaraz gdy zjawią się Niemcy, wysunąć się
14675  2,48|         chyłkiem do Prus, a potem znowu zjawiali się w Królestwie. Dochodziły
14676  1,12|                ją tak wyraźnie, jakby w zjawieniu albo we śnie. Jedzie teraz
14677  1,14|             parę kroków, gdy dziewczyna zjawiła się przed nim z kuszą w
14678  1,26|              tuż przy koniach i saniach zjawiło się kilku jeźdźców.~- A
14679  1,12|                przerażony niespodzianym zjawiskiem, lecz był już zbyt blisko,
14680  2,32|                          Rozdział XXXII~Zjazd na wyspie wiślanej w Raciążu,
14681  2,11|               że lepsze są, niż były, i zjazdy się w nich po staremu odprawują,
14682  1,26|               szukają. Jedźcie za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!~I zawrócili
14683  2,9 |                 u Wilków, jak ich sobie zjednał i na hak przywiódł, a ona
14684  1,25|                  mistrz po to, aby mnie zjednali, a oni mnie do gniewu przywiedli.
14685  2,7 |          Kiejstuta, trudniejszym był do zjednania niż Ziemowit Płocki, którego
14686  2,3 |            krzyża na płaszczu ochrania, zjednywa życzliwość i gościnność
14687  2,22|            wytarzawszy się, drzemały po zjedzeniu obroków, zakładając sobie
14688  2,27|        przestrachem. I uczuł, jak włosy zjeżają mu się na głowie, a mróz
14689  1,23|                 niemu, inni zaś poczęli zjeżdżać na boki, jakby go chcieli
14690  1,6 |             łaskę. Przez bramy miejskie zjeżdżały coraz nowe tłumy z okolicy.~
14691  2,1 |                klęskę, gdyż on z włosem zjeżonym na głowie, z obłąkanymi
14692  2,7 |           zastępuje mu Rotgier, i włosy zjeżyły mu się na głowie, a czoło
14693  1,10|          niejednego dopatrzy i niejedno zładzi. Jeśli Bóg każe iść na tamten
14694  1,18|                w jego mocy, by ów gniew złagodzić, więc jadąc, rozmyślał i
14695  2,5 |          przeszkody, ale nie wolno było złamać obyczaju rycerskiego, który
14696  2,19|                podparł się dzirytem - i złamał go, więc jął się także miecza.
14697  2,28|               niż do Spychowa!~I boleść złamała go zupełnie, albowiem padłszy
14698  2,26|              jej coś się skończyło, coś złamało i dziewczyna, chociaż nie
14699  1,6 |                ozwał się wreszcie Maćko złamanym głosem -nie była hańba kniaziowi
14700  1,21|              poczuciu okrutnej siły, że złamią wszelkie zapory i przejdą -
14701  1,26|                 że kogo w szczerym polu złapie, ten może i zostać; księżnie
14702  1,4 |            niech, prawi, nadjadą, niech zlazą z koni, niech zdejmą hełmy -
14703  1,9 |                 na konia, to mi ulży.~I zlazłszy z wozu, siadł na konia,
14704  1,17|              tak potężnie, że aż pątlik zleciał, a włosy rozsypały się w
14705  1,10|                   Widzicie ludzie!...~- Zleciała jak szyszka na zimę... Oj,
14706  1,10|              sprawna! I z sosny jej się zleciało?... Widzicie ludzie!...~-
14707  1,2 |               królowej otrąbią, tedy na zlegnięcie ani na gonitwy rycerskie
14708  1,5 |             klątwą kościelną go obłoży.~Zlękły się tej zapowiedzi obie
14709  1,5 |                i odkazał, jako myślę.~- Źleś mi odkazał, bo tego nie
14710  2,29|                Kaleb począł narzekać.~- Źleśmy postąpili - mówił - ale
14711  1,30|          oszczerstwa i skargi... O tak! źli i złośliwi ludzie tutejsi
14712  1,3 |                Trzód jego nie mógł nikt zliczyć, a w Tyńcu miał wieżę całą
14713  1,30|                 się kogo poradziać. Ale zlitowali się wreszcie oboje z księdzem
14714  1,28|             wiary. Nic, jeno chciwość a złoba taka, jakoby wilkami, nie
14715  1,5 |                wyglądali na tle ścian i złoceń kościelnych jak obrazy bizantyńskie.
14716  1,3 |          blaskiem świec rozjaśniających złocenia i rzeźby. Zakonnik przybrany
14717  2,35|            ślubował ubóstwo, jedzono na złocie i srebrze, a popijano małmazją,
14718  2,39|          śpiewać:~Nie zginie pierścień, złocisty pierścień~Nie zginie. Kruk
14719  1,6 |                 deszcz wstążek, a nawet złocistych przepasek i pątlików padał
14720  2,14|                 górą jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska
14721  1,23|               Mazowsza zbiegli - zbóje, złodzieje - prawda, ale żadnej trwogi
14722  2,22|            dałbyś rady? a panu Paszkowi Złodziejowi z Biskupic, a tym bardziej
14723  1,22|           złotnika, który z Malborga za złodziejstwo wypędzon w Szczytnie osiadł
14724  1,5 |            okazałości, pamięta, iż pora złogów bywa częstokroć porą śmierci,
14725  2,15|                 i jako wilcy krew naszą żłopią. O, słuchajcie! Przecież
14726  2,41|            sprawa słuszna, ale macie-li złorzeczyć Zbyszkowi, to bierzcie nowiny,
14727  1,30|                i skargi... O tak! źli i złośliwi ludzie tutejsi nieraz im
14728  1,5 |            godności, i który obawia się złośliwych przygan. Ale właśnie dlatego
14729  2,24|         przycisnął usta do jego bujnych złotawych włosów.~- Boże cię prowadź! -
14730  1,22|           odrzekł:~- Mam ci ja u siebie złotnika, który z Malborga za złodziejstwo
14731  1,11|             kwiaty, roboty wrocławskich złotników, i parę gomółek z daleka
14732  1,1 |             kazał całą łożnicę królowej złotogłowem szytym perłami wysłać i
14733  1,5 |                 by łożnicę przyozdobiła złotogłowiem, bisiorem i klejnotami.
14734  2,49|           Bobrowniki, zrównali z ziemią Złotoryję - i znów zajęli nieszczęsną,
14735  2,46|            świetną, naszytą srebrnymi i złotymi nićmi szatę, to nie tylko
14736  1,21|           śniegu, który wbił się między złożenia blach, nie można było znaleźć
14737  2,9 |              który w Sieradzu chorością złożon. Nie ma on tam jednej życzliwej
14738  1,19|               któren przywodził załodze złożonej z garści rycerstwa i trzystu
14739  2,28|               doszli. Kaplica, w której złożono zwłoki, jaśniała od pochodni
14740  2,28|              nich dłonią od czoła aż do złożonych w krzyż rąk zmarłej i pochylił
14741  1,5 |            wyzna szczerą prawdę, ale że złoży świadectwo dla młodzieńca
14742  1,11|                go do reszty rozweselić, złożyła dłoń w piąstkę i śmiejąc
14743  2,11|             miał się rozbudzić.~Oni zaś złożyli tymczasem prędką doraźną
14744  2,39|                  prawdę rzekłszy, Maćko złupił trochę Spy-chów - ale ponieważ
14745  1,11|      Gdzieniegdzie wisiały też makatki, złupione w wojnach lub nabyte od
14746  2,39|              bogactw, w znacznej części złupionych swego czasu na Niemcach
14747  2,14|            Maćko mnie wziął, by mnie od złych ludzi uchronić, ale teraz
14748  2,32|            Konrad von Jungingen nie był złym i zepsutym człowiekiem.
14749  2,23|               nigdy nie słyszał, jak ze złymi duchami gadał, jako z nimi
14750  2,47|              Bóg mi pomógł, że go kopią zmacałem, ale potem przyszło do mieczów.
14751  2,8 |               Czuł, że gdyby się dobrze zmachał, to by mu ulżyło. Rad by
14752  2,46|               troska, żadna niedola nie zmąci już płynących tak spokojnie
14753  2,35|            marszałka. Wesołości tej nie zmącił żaden spór ni żadna kłótnia.
14754  1,25|                śmiercią w Spychowie się zmaga, zaś Jurand ciężką chorobą
14755  2,49|            Ducha! O, jakże się okrutnie zmagają... Boże, bądź miłościw nam
14756  2,5 |             wieczny odpoczynek za dusze zmarłe, książę uścisnął za głowę
14757  2,25|             ksiądz~Kaleb, nie chcąc, by zmarniał tak niesłychany uczynek
14758  2,50|                 postać i nie pokryły mu zmarszczkami oblicza ani nie ubieliły
14759  1,5 |                dość spiczasty, koło ust zmarszczki, oczki czarne, małe, świecące,
14760  1,14|          odsłonił zapadłą toń jeziorka, zmarszczoną nieco od powiewu i pustą.~-
14761  1,5 |                  wzór rycerzy", zwrócił zmarszczone czoło do Lichtensteina i
14762  2,21|                zamyślił się głęboko. Ze zmarszczonych jego brwi i skupionego oblicza
14763  2,11|                 rozmawiał.~Lecz księżna zmarszczyła brwi i rzekła surowym, oschłym
14764  2,3 |         bardziej, że sam książę wstał i zmarszczywszy brwi, rzekł:~- Nie wolno
14765  1,22|                że będzie dla niej tylko zmartwień i okrutnego smutku przyczyną.
14766  1,28|               chciała przyrzucać nowego zmartwienia do ciężkich już i tak nieszczęść
14767  2,6 |         czuwaniem, drogą, bezsennością, zmartwieniem. Gdy więc noc uczyniła się
14768  1,19|           Jechał więc Zbyszko w trosce, zmartwieniu i niepewności. Po drodze
14769  2,6 |           Usłyszawszy to, Czech naprzód zmartwił się okrutnie i począł żałośnie
14770  1,32|              jezior wieziono na saniach zmarzłą rybę. W jednym miejscu czterech
14771  1,27|           przysunął pochodnię do twarzy zmarzłego, ale rysów trudno było zrazu
14772  1,27|           straży. Konie i ludzie w nich zmarzli bez ratunku. Gdzie są inne
14773  1,27|              choćby wszystkich odkopali zmarzłych, ją znajdą niezawodnie żywą,
14774  2,7 |                i twarz białą jak śnieg, zmarzniętą, otoczoną ciemną chustą,
14775  1,8 |                męża. Często też rycerze zmawiali się, aby uczynić wspólną
14776  2,46|              rozkazania dają, a jak się zmęczą, to sobie siedną. Prawy
14777  2,7 |              bał się jej. W niezmiernym zmęczeniu i bez nadziei snu widział
14778  1,6 |                 się ninie okrutnie znów zmęczył, bo droga długa, a pilnom
14779  2,46|               dwornie i pańsko. Zbyszko zmężniał, rozrósł się, a choć przy
14780  2,17|           niebem, mając ochronę przeciw zmianom pogody i dżdżom tylko w
14781  1,26|              przysypanych?~- Nie moglim zmiarkować. Dmie okrutnie. Są konie
14782  2,2 |          zakrytą, bo i czaszka, i twarz zmiażdżone.~- Gdzie inne trupy? i ranni?~-
14783  2,17|              Cóżeś to tak zmiękł?~- Nie zmiękłem ja, bom się i w Malborgu
14784  2,31|                 za plecami księżny, aby zmieniać miski i nalewać jej wody
14785  2,11|               choć słońce świeciło już, zmieniając na opale krople rosy na
14786  2,11|               widzieliśmy się w sądzie. Zmieniłem się na gębie od tego czasu
14787  1,10|                 dobrze przypatrzę. Hej, zmieniliście się obaj... Wy, Maćku, musicie
14788  1,30|              zgodnie z jego naturą wnet zmieniło się w gniew, chęć sporu
14789  2,26|              zawyje nieludzkim głosem i zmieniwszy się w szkaradny kształt
14790  2,49|            piętnasty lipca była dziwnie zmienna i nawałnista. Wicher przypędzał
14791  2,31|            słowach zmiarkował, do czego zmierza przedmowa, machnął niecierpliwie
14792  1,26|               nie była błędna. Jednakże zmierzch już był na świecie, gdy
14793  1,32|               wołali na niego, że jeśli zmierziło mu się czekać, to się może
14794  1,7 |               to się i z samym Kulawcem zmierzymy. Nie pójdzie mu tak łatwo
14795  2,10|               tu czego?~Więc dziewczyna zmieszała się okrutnie i opuściwszy
14796  1,11|              dojrzawszy jej rumieńców i zmieszania z powodu ciemności, roześmiał
14797  1,8 |            przewiercić na wylot, tak że zmieszanie poczęło go znów ogarniać,
14798  2,14|                 urodą, a zwłaszcza swym zmieszaniem i łzami, przez które przeglądało
14799  2,27|            Chorzałaś, ale Pan Jezus się zmiłował! Ile było boleści, ile płakania!
14800  1,23|         wskażecie, gdy tylko za łaską i zmiłowaniem Bożym dzisiejsza krzypota
14801  2,6 |                 przysięgał, panie! więc zmiłujcie wy się nade mną, bym się
14802  2,34|               przyjdzie, to niechże Bóg zmiłuje się nad naszym Królestwem
14803  2,36|             dlatego, aby się z nami nie zminąć - mówił stary rycerz. -
14804  2,11|              Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli! - mówił, uderzając się
14805  1,4 |                dzieląca ich poczęła się zmniejszać. Krzyżak, widząc, że napad
14806  1,18|           Zgorzelicach powie, aby urazę zmniejszyć i starą sąsiedzką przyjaźń
14807  2,8 |             sobie męką żalu po synu nie zmniejszył, ni Zycha nie wskrzesił,
14808  2,26|                 pański święty uczynek i zmniejszyłaby się za niego nagroda niebieska,
14809  1,29|               dość, ale że trzeba umieć zmóc ich i głową. Myśl ta była
14810  2,18|          jagodzisko i ząbkowana paproć. Zmoczone obfitymi dżdżami drzewa
14811  2,11|                 A chytrością go też nie zmogą, bo on jeden chytrzejszy
14812  2,7 |                  lecz jego ogromna siła zmogła śmierć i żył, chociaż nie
14813  2,29|              świtania trwający.~A potem zmorzon tym płaczem i żalem, i niewywczasem,
14814  2,7 |              Przy drzwiach komnaty spał zmorzony głębokim snem pachołek,
14815  2,17|            Maćko rzekł:~- Pókić sen nie zmorzy, gadaj: coś widział, coś
14816  2,11|                    zawołała Jagienka.~- Zmów wieczny odpoczynek.~Więc
14817  2,4 |               tyle czasu, ile trzeba na zmówienie "Ojcze nasz", zaś ów, wreszcie
14818  1,23|               którym, jako wiecie, jest zmówiona. Jeśli podniosą krzyk po
14819  2,7 |                    Wszyscy śpią. Jurand zmożon męką może także śpi, tylko
14820  2,11|              rzekł Czech - że go mękami zmożyli, ale poniektóry i wierzyć
14821  2,1 |             oczy Juranda oswoiły się ze zmrokiem, dostrzegł w głębi stół
14822  1,11|          skrobią w ściany, że i oka nie zmrużysz... Jagienka!... postaw,
14823  2,11|           Szukać... Pojechał ku granicy żmujdz-kiej, gdzie teraz wojna.~- Na
14824  2,42|               nim, ani z tą nieszczęsną Żmujdzią. Raz on ją im odbiera, drugi
14825  2,17|              nie ucieknie Niemiec przed Żmujdzinem ani też go nie zgoni, bo
14826  2,19|                 górę oczy, póki maczuga żmujdzka nie strzaskała mu głowy.
14827  2,20|             późną nocą, znalazł już tam żmujdzkiego wodza, który przyciągnął
14828  2,40|               jak grzyb rozłożysty, ale zmurszały.~- Żeby był starunek. toby
14829  2,30|           poleceniem do komtura, aby go zmusił do wskazania, gdzie pieniądze
14830  2,33|                 świeckie duchowieństwo, zmuszając je nawet do robót przy drogach
14831  2,10|               Łęczycy, przez dni cztery zmuszeni byli zamieszkać w pustej
14832  2,2 |          odpowiedział Rotgier - kazałem zmyć podłogę i wykadzić siarką.
14833  1,15|          istotnie taką rozmowę, czy też zmyśla dlatego jedynie. by Zbyszkowi
14834  1,13|       powiedziała, jako było. Inne rade zmyślają, ale ona prawdy nie ukryje.
14835  2,23|             pamięć opuściła ją razem ze zmysłami. On za to patrzał na nią
14836  1,28|                  po czym rzekł:~- Pismo zmyślone!... pieczęć udana! Gorze
14837  1,29|                 oddali księżnie zamiast zmyślonego Jurandowego listu. Wszystko
14838  2,11|               rzekłszy, spojrzał na nią znacząco, jakby przypominając jej,
14839  2,11|                 przecież takiej krzywdy znacznemu człowiekowi wyrządzonej
14840  1,19|         wszędzie już kupiec mógł między znaczniejszymi grodami prowadzić swoje
14841  1,28|                  odpowiedział Jurand.~- Znacznyż to kto?~- Widzi się, że
14842  2,11|                 były białymi kamieniami znaczone.~Przewodnik jechał kilkadziesiąt
14843  1,5 |                słów, które w jego duszy znaczyły: "Daj naszej umiłowanej
14844  2,11|             wśród wrażego plemienia nie znającego ni litości, ni praw gościnnych.
14845  2,9 |                 jako się należy ludziom znającym rycerską cześć, ale mi rychło
14846  2,10|                 kolanach fartucha i nie znajdując nic, czym by mogła oczy
14847  2,15|                przybyli, i inni Litwini znajdujący się na dworcu księżny, świadomi
14848  1,1 |                i żonę znajdę.~- Pierwej znajdź rycerski pas.~-O wa! albo
14849  2,2 |               rzekł Rotgier.~- Radźmy i znajdźmy dobrą radę, bo inaczej biada
14850  2,31|                 nie mówisz mi: ty, jako znajomce od małego.~- Nie wiem -
14851  2,19|               wraz Czech usłyszał słowa znajomej sobie pieśni:~Bi den rosen
14852  1,4 |                    To pójdziem do kupca znajomka, Amyleja, może nas przenocuje...~-
14853  2,14|            pewnych zasięgniesz, boć tam znajomków ci nie brak. Drogi też stamtąd
14854  2,49|          szeregu stawali do bitwy. Lecz znajomkowie, a szczególnie Powała, radzi
14855  2,49|               przewyższający wszystkich znajomością spraw wojennych. Oprócz
14856  2,50|                i Czechów szło pod swymi znakami szesnaście chorągwi ziem
14857  1,13|             zrobiło się zaraz nazajutrz znakomicie lepiej. Spał do późna, a
14858  1,4 |                owi Fryzowie musieli być znakomitymi ludźmi w swoim narodzie,
14859  2,50|         zastępów i tego lasu rozmaitych znaków, pod którymi pułki posuwały
14860  1,5 |           dobrze wiadome. Natomiast nie znalazłbyś ani jednego człowieka w
14861  1,6 |                co i królową. Ale go nie znalazłem doma, bo był u księżny Anny.~-
14862  2,30|               się miewasz i skąd się tu znalazłeś? Dla Boga! widzę, że już
14863  2,48|                było Drezdenka, toby się znalazło co innego.~- Bo jako słyszałem,
14864  1,25|        niewinności się przybiera, łatwo znalazły w skrzyni białą sukienkę,
14865  1,5 |                odmowy. Chodziło tylko o znalezienie gońca, który by dołożył
14866  2,25|             nowiny, że Danusia odbita i znaleziona, a kat jej przywiezion do
14867  1,19|               ucieczka do Egiptu, które znalezione było koło piramid. Król
14868  2,16|               Gdyby choć ze dwa zdobyć, znaleźlibyśmy może Jurandównę albo wiadomość
14869  1,2 |                z dalekich nawet krajów, znało go lepiej nawet niż inne
14870  2,29|           termin stawić, to i tak ujrzą znamienite czyny rycerskie, bo w Polsce
14871  1,2 |         niewiastom zamężnym, a w rodach znamienitych, wśród których zachodni
14872  2,3 |                 masz na sobie zakonnych znamion?~Rycerz począł tłumaczyć
14873  1,20|         duchownych, rycerzy ze świętymi znamionami na zbrojach i naród bujny
14874  1,8 |               sposobów. Raz sprowadzono znanego z siły i srogości rycerza
14875  1,4 |            przed głośnym i dobrze sobie znanym nazwiskiem, albowiem Powała
14876  2,17|            stary rozgniewał się.~- A ty znasz-li całą moc polską? Widziałeś
14877  1,4 |                  a był rzeczy wojennych znawcą niemałym, poznał zaraz,
14878  2,21|                 dojrzeć nie może.~- Nie znęcają się nad nią? - spytał głucho
14879  1,12|              miodu po pniach, by zapach znęcił zwierza, za czym Zbyszko
14880  1,32|               mogli się zdobyć bardziej znie-wieściali ludzie z Zachodu. Jurand
14881  2,25|                w głosie jego było nieco zniechęcenia, gdyż myślał, że widomy
14882  2,20|              pod samym Gotteswerder już zniechęcenie poczęło było ogarniać żmujdzkie
14883  2,8 |                  po czym kiwnął ręką ze zniechęceniem.~- Wedle mojej głowy - rzekł
14884  2,17|              nim się widocznie zapiekło zniecierpliwienia i bólu, że jął znów rzucać
14885  1,8 |      przypatrywał mu się dalej.~Zbyszko zniecierpliwił się wreszcie.~- Bo wiecie -
14886  1,30|                 tak niezwykłego i jakby zniedołężniałego, że tamtych obu chwyciła
14887  1,10|               kupcom od niemieckich lub zniemczałych rycerzy ze Śląska, których
14888  2,40|             Śląska, a tam niemieccy lub zniemczeni rabusie-rycerze gorzej obchodzili
14889  2,40|             wszelkich napadów ze strony zniemczonych książątek granicznych i
14890  1,18|                daleka uwidział, nie zaś znienacka w izbie.~To rzekłszy, wyprowadziła
14891  2,7 |            synaczek rozleje raz jeszcze znienawidzoną krew polską i wróci okryty
14892  2,11|                na sobie pas i ruszył ku znienawidzonemu Krzyżakowi.~Lecz w pół drogi
14893  1,6 |             gadają, że wojska kniaziowe zniesione przez Tatarów. Nie wiadomo,
14894  1,4 |                  w posła godzisz, króla znieważasz!~Zbyszko spojrzał i poznał
14895  2,49|            Sakrament nieszczęśnicy pono znieważyli), napęczniał kniaź tak gniewem,
14896  2,2 |                przerwał mu Zygfryd - bo zniewieścieją w was ciała i dusze, i kolano
14897  1,8 |               zalewać krwią, a wreszcie znikał z dworu i wracał w swoje
14898  2,22|                 gdzie na twardym szlaku znikną widoczne dotąd ślady? Również
14899  2,3 |                o zajściu w Szczytnie, o zniknięciu Danusi i o tych wszystkich
14900  2,15|              wodą łaski, nie żywą krwią zniszczenia".~Tak i tym podobnie skarżyli
14901  1,19|                i miastach, aby koni nie zniszczyć. W Łęczycy kazał wywiesić
14902  2,41|               do domowych pieleszy i do żniw, więc niewiele pomogły i
14903  1,1 |             nich krwią zajdzie - albo w żniwach będzie przeszkoda". I wielu
14904  1,22|                Tu obejrzał się naokół i zniżonym głosem dodał:~- Słyszałem
14905  1,15|              albo zostawić, i tym samym zniżyć albo powiększyć wartość
14906  2,22|                 których szukają.~Słońce zniżyło się już nieco i świeciło
14907  2,19|               wolna naprzód w trudzie i znoju.~Lecz Maćko kazał zbierać
14908  2,9 |                 dziać i trudy na łowach znosić. Jak trzeba, to trzeba,
14909  2,2 |                Bergow. - Ciężką niewolę znosiłem w Spychowie i jako gość
14910  1,22|           cierpliwie ciężkie sąsiedztwo znosili. Ale mistrz nasz potrafi
14911  2,17|                 oni leżeli w milczeniu, znosząc cierpliwie ból i męki. Z
14912  1,16|             szukam i krzywdy cierpliwie znoszę.~Tu obejrzał się na swoich
14913  2,18|                 Wreszcie Hlawa, któremu znudziło się oczekiwanie i milczenie,
14914  2,42|                 słabszy, coraz bardziej znużon i - coraz smutniejszy.~-
14915  2,11|             między załogą. Dopieroż gdy zobaczyli, jakim wyszedł z rąk krzyżackich -
14916  1,5 |              szare źrenice i odrzekł:~- Zobaczymy.~- Widzieli ojce nasi pod
14917  2,32|                 układów, które zrodziły zobopólną niechęć i gniew, brakło
14918  2,32|                nie chcąc się do niczego zobowiązać, niecierpliwił się coraz
14919  2,32|                 grzywien, do której się zobowiązał, i dlatego chociaż sam Arnold
14920  1,12|              zające, czyniąc szelest po żółciejących jagodziskach i po opadłych
14921  1,14|              wiatr, zaszeleścił łoziną, żółciejącymi liśćmi wierzb, i odsłonił
14922  2,49|              służył.~- Służą ci, którzy żołd biorą - odparł de Lorche -
14923  2,33|                jak na zaciągi najemnego żołdactwa, które wysyłano stąd na
14924  1,32|              rów i mur, więc znów grube żołdactwo poczęło miotać nie tylko
14925  1,32|             mówiąc ni słowa, poszedł za żołdakiem przez bramę.~Zaledwie jednak
14926  2,33|                 na to zbrojne rojowisko żołnierskie objęte w ramę baszt i olbrzymich
14927  2,17|              zrósł się z wesołym gwarem żołnierskim, z pieśniami i szumną muzyką,
14928  2,24|             tych polskich rycerzy. Jako żołnierz wiedział także, że ta piechota
14929  2,40|              komendy, jaka gdzie liczba żołnierza, jaka ilość dział, ile czasu
14930  1,19|             przygodnie w zamku i między żołnierzami, czy kto czego o weselu
14931  2,7 |             Przy kaplicy padał na śnieg żółty blask z okien. W pośrodku,
14932  2,44|               ich ciemne kręgi otoczone żółtymi liśćmi, zupełnie jak człowiek
14933  2,41|           złotych i czerwonych blaskach zórz, nieraz chwytała go tęsknota
14934  1,12|               się w górę ku świetlistym zorzom, które też w końcu poczęły
14935  1,22|     dowiedziawszy się jednak, że "damy" zostają, pozostał także, aby towarzyszyć
14936  1,5 |                litewscy przy boku króla zostający, pomimo lata i gorących
14937  2,32|                 mu - że przy majestacie zostajesz, ale to sprawiedliwie tak
14938  2,8 |             tamtą zgładzili, to Spychów zostałby i tak Zbyszkowi, a sam mógłby
14939  1,19|                ze świętościami niosący. Zostałem sam, bez broni, a wieczór
14940  2,23|                i dlaczego jeńcem naszym zostałeś!~- Prze Bóg! - rzekł Arnold. -
14941  1,7 |                 Księstwa. W takim razie zostałoby wciągnięte do wojny i Królestwo.
14942  2,22|            igliwie hacelami, po których zostawały czarniawe po brzegach dołki.~
14943  2,18|              nie wydawały tętentu i nie zostawiały śladów na błocie.~Jadąc,
14944  1,32|               ów zgrzebny wór, który ci zostawiam, przywiązać u szyi na powrozie
14945  1,5 |                 rozporządzaniu mieniem, zostawiano zwykle czas do układów z
14946  1,9 |            dalszej podróży nie odzyska. Zostawiła mu dobra księżna Anna Danuta
14947  1,19|                obdarowali. Ale i ja też zostawiłem im relikwie, które błogosławieństwo
14948  1,14|       Jagienkowym, potem pod las, gdzie zostawili konie pachołkowi, i dalej
14949  2,44|           wysłał grzaną wodę, którą gdy zostawiono w izbie, młodzi zostali
14950  2,12|              czy jak?~- Nie pozwolił!~- Zostawuje zemstę Bogu. Widać, że się
14951  2,26|                 przez gorączkę. Rozpacz żrąca mu duszę od czasu śmierci
14952  2,44|                trefi mu je siostra, a w źrałym wieku żona mężowi; ale obyczaj
14953  2,32|               tam, gdzie go dosięgnąć i zranić może. I w ten sposób spory
14954  1,25|            żebra dopiero mu się zaczęły zrastać, i zresztą, któż mógł wiedzieć,
14955  1,6 |         dociągnę. Żeby choć ciebie jako zratować...~- Widzieliście tu kogo?~-
14956  1,24|         Lotaryńczyk, i on wielce się do zratowania księżnej przyczynili...~-
14957  1,6 |            nieboże, chyba sam Pan Jezus zratuje... Nastała długa chwila
14958  2,5 |          Rotgier pisał przed walką. Nie zratujesz nikogo, a zgubisz siebie.~
14959  1,5 |            zadość, nie należy do reszty zrażać potężnego monarchy, do którego
14960  2,11|                   A tyś jak go uznał?~- Zrazum go też nie uznał, chociażem
14961  2,40|                stadka świerzop były już źrebaki dwulatki, niektóre - po
14962  1,10|              maleńkim, jakoś przez ogon źrebakom na grzbiet łaził, a teraz,
14963  2,11|                 który powstrzymał nagle źrebca, a następnie zawrócił go,
14964  1,15|                 osadzonych przez się na źrebiach, zabrać albo zostawić, i
14965  2,40|             pułapy, a modrzewiowe belki zrębione przed dwustu albo i więcej
14966  1,13|                 odmówić, to odmówię. Po źrebiu dobrej ziemi każdemu dam,
14967  1,3 |            nieraz od drobnej usługi, od zręcznego słowa lub od chwili dobrego
14968  2,11|          niepodszyty bór, w którym przy zręcznym prowadzeniu koni można się
14969  2,28|             własną wieczną szczęśliwość źrenicami duszy ogląda, ale w tym
14970  2,9 |          Wilkowie będą jej strzegli jak źrenicy oka. Po chwili jednak porzucił
14971  1,2 |          jesteście: nie przeszkodzicie! Zróbcie znajomość z dworzany. Skądże
14972  1,3 |               przez cały rok w barciach zrobią. Spodziewał się, że stryj
14973  2,22|                trzeba bowiem będzie coś zrobić z nieszczęsną Jagienką.~-
14974  2,11|               ja teraz z tymi dziewkami zrobię?~I począł się nad tym zastanawiać,
14975  2,30|              odparł Czech. - Dobrzeście zrobili, panie. Chciałem sam do
14976  1,13|                 jutro.~Maćkowi jednakże zrobiło się zaraz nazajutrz znakomicie
14977  2,3 |        bezbożność i zuchwalstwo uczynku zrobiły go rozgłośnym tu i u nas.
14978  2,18|                  że idą.~- Ba, już i to zrobione!~- Tedy jeszcze ci coś powiem.
14979  2,45|               dokopano się też obfitego źródła, które w niedługim czasie
14980  2,33|                najemnych wojsk, a co tu zrodziła i postanowiła myśl i wola,
14981  1,1 |           czterema naszymi rycerzami, a zrok naznaczon jest na dworze
14982  2,47|              Jużci nie chciał wyznaczyć zroku ni Zawiszy, ni Powale, ni
14983  2,17|                 Czech, który od dziecka zrósł się z wesołym gwarem żołnierskim,
14984  2,43|              jednak źle ustawione żebra zrosły mu się, tworząc nieznaczną
14985  2,11|                 o Jagience ze Zgorzelic zroszone i modre jak chabry oczy
14986  2,1 |               tego stopnia nie mogą się zrównać z jego potęgą i wściekłością,
14987  2,49|            zdobyli Krzyżacy Bobrowniki, zrównali z ziemią Złotoryję - i znów
14988  2,10|              Kazimierz Wielki odbudował zrównane z ziemią miasto - nie było
14989  1,21|                 są nade mną? Dwórki nie zrozumiały wprawdzie tego, co powiedział,
14990  2,25|         przyczyny, że Czech odzywał się zrozumiałym dla niego językiem. Bieda
14991  1,30|              pomarły". Wybierajcie!~- I zrozumiejcie, żeście w mocy komturów -
14992  2,42|                zasiane gryką dobrze już zrudziały, a o Zbyszku nie było i
14993  2,18|                  jak wierzy prostactwo, zrywają się i idą przed się zwierzęta,
14994  2,49|               na każde wezwanie Witolda zrywała się do nowych bojów. I teraz
14995  1,5 |                 pomyśleć, że jest w tym zrządzenie boskie. Jednej rzeczy nie
14996  1,5 |             tego wyrostka, której żaden źrzały mąż między nami nigdy by
14997  2,18|            ptactwa. Mgła leżąca na dole zrzedła, słońce podniosło się znacznie
14998  2,18|                  daj Bóg tylko, aby nie zrzedniał choć do południa.~To rzekłszy,
14999  1,19|              wam, panie, pozwolenie nie zrzucać kaptura, gdyż wiatr dmie
15000  2,27|                 ostatek ciężaru boleści zrzucał z piersi.~Danusia leżała
15001  1,20|                 z wierzchołka sosny nie zrzuci.~- O czym gadacie? - zapytał
15002  2,7 |             mimo woli myślał, iż mógłby zrzucić hańbę i odpowiedzialność
15003  1,1 |               katedrze w Płocku na ziem zrzucono, kazał mu ogarek postawić -
15004  1,16|           chwyciwszy pod boki Jagienkę, zsadził ją z siodła, po czym wziął
15005  1,20|                 konia, a za nim poczęli zsiadać i inni.~ ~
15006  1,21|                Księżna i Jurandówna nie zsiadały z koni, albowiem nie zezwalał
15007  1,11|               koło płota, chciał jej do zsiadania pomóc, lecz ona, zeskoczywszy
15008  1,27|                  Kilku ludzi książęcych zsiadło z koni i poczęło świecić
15009  1,32|           powiedzieć, panie że póki nie zsiądziecie z konia, brama nie będzie
15010  1,4 |                zrozumiał, że z koni nie zsiędą i że umyślnie na niego nie
15011  1,23|                z twarzą bladą i zarazem zsiniałą krzyczał tak, że aż pocztowi,
15012  2,26|                 mrok wieczorny i chmury zstąpiły nisko, prawie nad sam bór.
15013  2,7 |             minęli uśpionego pachołka i zszedłszy ze schodów, udali się nie
15014  1,25|                 wokół nich siedzieli na zszerszeniałych i dymiących koniach ludzie
15015  1,10|           Zbyszka, spytała:~- To wyście żubra zabili?~- Ja.~- Obejrzym,
15016  1,11|                rzekł:~- Ja tam rad i na żubrowej skórze przylegam, ale dziękuję
15017  1,19|           zatulając się w kosmatą skórę żubrzą, albowiem począł dąć ostry
15018  2,3 |            również nie szczędził kar na zuchwalców.~A wówczas właśnie przyszła
15019  1,32|             wilka coraz głośniej, coraz zuchwałej, a gdy widocznie nikt nie
15020  2,32|               Gdy w potęgę wzrośniecie, zuchwałości wam jeszcze przybędzie -
15021  2,40|            dzieci.~I spojrzał z okrutną zuchwałością przed siebie, jakby chciał
15022  2,48|                  ale na oślep i z takim zuchwalstwem, jakiego względem polskiego
15023  1,21|                 księżnie i dworkach jak żuraw na straży, a nie mogąc się
15024  1,16|                tyla.~- Ale może jakowej zwadzie przeszkodzą.~Opat spojrzał
15025  2,35|        niemiecki naszemu posłowi, który zwał się Skarbek, taką komorę
15026  1,4 |            toporem - mówię - bo z konia zwalę! - zawołał groźniej jeszcze
15027  1,27|                 zawiany, że trzeba było zwalniać, gdyż konie zapadały po
15028  2,25|     zapowiadającej się burzy. Miedziane zwały chmur kłębiły się coraz
15029  1,21|            umiejętnie rozstawione w tak zwaną otokę, miały pędzić wszelkie
15030  1,4 |               całe góry beczek koło tak zwanego Schrotamtu - słowem, dostatki
15031  1,30|                 do karczmy na rozdrożu, zwanej Świetlik, gdzie Jurand w
15032  2,17|          ostatniej bitwy. Wróżbici, tak zwani "łabdarysy" i "sejtonowie",
15033  2,35|           obiedzie czterech dostojników zwanych filarami Zakonu, to jest
15034  2,5 |                 obu walczących, a przez zwarte zęby dobywał im się z piersi
15035  2,5 |               oczy z poczuciem trwogi i zwątpienia, czy je jeszcze otworzy.
15036  2,1 |                jego wyrażała niepokój i zwątpienie. A Jurand spytał jeszcze:~-
15037  2,11|              drzewną i liśćmi i już był zwątpił, czy trafi kiedykolwiek
15038  1,4 |                że umyślnie na niego nie zważają. Wówczas błysnęło mu coś
15039  2,23|         pogrążonego też w zadumie i nie zważającego na chrapanie Arnolda, który
15040  1,5 |                 tak wiotka, że Zbyszko, zważywszy jego nadzwyczajną siłę,
15041  2,12|              Tolimy, by wysłał ludzi na zwiady, gdy nagle ze strażniczego
15042  1,5 |                aby mu szczęśliwą nowinę zwiastować.~Jakoż w pierwszej chwili
15043  2,41|              tętentu nie usłyszy, który zwiastował codzienne przybycie Jagienki,
15044  1,6 |              chorej zaszkodzić. Za czym zwiastowali wszem wobec, iż królowa
15045  1,19|                 Gabriela, które podczas Zwiastowania uronił; mam dwie głowy przepiórek
15046  2,25|            Czasem spostrzegali też dymy zwiastujące obecność ludzi. Kilkakrotnie
15047  1,6 |                  między lud, z twarzami zwiastującymi nowinę, zaczęli jednak od
15048  1,26|               łopatami żywo. Po czym do zwiastuna nowiny:~- Wiela przysypanych?~-
15049  2,18|       szczególnie dzięcioł był dla nich zwiastunem dobrej wróżby. Było zaś
15050  1,6 |           dziecka spostrzegła rumieńce, zwiastuny zdrowia, to jakiegoś paralityka,
15051  2,23|                do służki:~- Ty poleżysz związana za progiem, ale jeśli narobisz
15052  2,23|        pasowanyś jest rycerz. Jakże to? Związanego jeńca będziesz dźgał? Danuśce
15053  2,22|              też, że napadłszy na nich, zwiążem i jego, by się zaś ich pomsty
15054  2,27|                nie tylko umysł jej jest zwichnięty, ale że przy tym i ciało
15055  1,21|                czuł prawie wcale bólu w zwichniętym ramieniu. Rozumiał, że rycerz,
15056  2,44|             ławie wpodle Zbyszka i jego zwichrzoną czuprynę, poczęła się śmiać.~-
15057  1,5 |         przypatrzyć. Włosy miał czarne, zwichrzone i rzedniejące nieco nad
15058  2,19|            konia, ale tymczasem szeregi zwichrzyły się i zanim przyszły do
15059  1,18|          kłopotu nie masz, ale jak opat zwie-dział się o tym od swoich skomorochów,
15060  2,11|               zbójach, którzy Krzyżaków zwiedli, inną dziewkę im oddając.
15061  2,34|               spytał go stary rycerz.~- Zwiedzają Wysoki Zamek i kościół -
15062  1,6 |            chłopstwa, które również już zwiedziało się o chorobie uwielbianej
15063  1,26|               mieście.~Tymczasem zamieć zwiększała się coraz bardziej. Ostry
15064  2,25|               Pomruk gniewu i oburzenia zwiększył się jeszcze, ale ksiądz~
15065  2,17|               tamci to wiedzą i tak się zwierają, że jako ściana stoją.~-
15066  1,5 |              dlatego, że uważano go za "zwierciadło czci". Jedno słowo przygany
15067  1,5 |                zaś udała, rozciągnęłaby zwierzchnictwo króla Jagiełły niemal na
15068  2,33|            płaszcze", jako gospodarze i zwierzchnicy. "Wieża pełna złota", a
15069  1,12|                 ślady ni to ludzkie, ni zwierzęce - i którzy bardzo kręcili
15070  1,20|                czapki uczynione ze łbów zwierzęcych. Niektórzy stali wsparci
15071  1,21|            kilka, mieszając się z innym zwierzem, od którego zaroiła się
15072  2,43|               ile dawniej skora była do zwierzeń, o tyle teraz stała się
15073  1,19|            sosny w boru razem z dzikimi zwierzęty.~Lecz Czech, który był pachołek
15074  1,3 |               łańcuch, na którego końcu zwieszał się również złoty, drogimi
15075  2,18|          próchna. Słońce grało tęczą na zwieszonych wśród liści kroplach i ptactwo
15076  1,12|           ostatniej chwili nie mogło go zwietrzyć, tym bardziej że zajmował
15077  1,20|            wychodząc za obcych książąt, zwijały w palcach przy weselnych
15078  1,20|          kuszach, niektórzy zajęci byli zwijaniem ogromnych sieci i powrozów -
15079  1,32|                 tę myśl powieki Juranda zwilgotniały nagle i w sercu zerwała
15080  2,44|           naprzód nałęczkę, poczęła nią zwilżać silnie włosy Zbyszkowe,
15081  2,11|                 I tak mówiąc, podniosła zwilżone, śliczne oczy ku górze.
15082  2,35|                 ci i poniektóra dziewka zwinie.~Ale Niemcom, którzy lubili
15083  2,35|             czym jeden drugiemu podawał zwinięty w trąbkę tasak, ale milczeli
15084  2,26|            ciało nieszczęsnego Krzyżaka zwisło ciężko.~Przez jedno mgnienie
15085  1,17|               rzekłszy, porwał worek za zwitkę i grzmotnął nim o podłogę,
15086  2,44|                  postanowił jechać, nie zwłócząc. W tym celu kazał wydobyć
15087  1,20|           ludzie, więc po myśli była mu zwłoka - zwłaszcza że Mikołaj z
15088  2,28|               noszów, a on klęknął przy zwłokach, powiódł po nich dłonią
15089  2,28|            XXVIII~Przyszli na koniec ze zwłokami dziewczyny do borów spychowskich,
15090  1,11|             bokach spływające w złotych zwojach na ramiona - i zbliżał się
15091  2,3 |           ratunek do pobliskich zamków, zwoływać rycerstwo i zbrojne zastępy
15092  1,7 |                 liczny ród. Czasu wojen zwoływali się okrzykiem: "Grady!",
15093  1,20|             głowami, więc Przasnyszanie zwozili na ową leśną krawędź słynne
15094  1,30|                 nie umiał na nic innego zwrócić uwagi. Niecierpliwił się
15095  1,21|                  że oszczep przy nagłym zwrocie tura pękł mu w ręku, on
15096  1,5 |           Charbimowic, potężni, sławni, zwycięscy w wielu bitwach, w wielu
15097  2,3 |               rzekł Rotgier. I potoczył zwycięskim wzrokiem po sali, pomyślał
15098  1,19|              większej wojny i większych zwycięstw - rzekł przeor.~- Amen! -
15099  2,4 |          opowiadającego o niesłychanych zwycięstwach Rotgiera, a będąc młodzianem
15100  1,7 |          jednakże nie nowina im Tatarów zwyciężać.~- Nie z Tatarami nam, ale
15101  1,6 |                 tym razem jak prawdziwy zwycięzca-tryumfator. Naokół niego bowiem szli
15102  2,12|                pogromiciela Krzyżaków i zwycięzcy we wszystkich spotkaniach.
15103  2,19|               litość i jęki konających. Zwyciężeni rzucali broń; niektórzy
15104  2,24|             swoje wyrachowanie: oto był zwyciężon w większej bitwie przez
15105  2,7 |       niemożliwym. Rotgier nie może być zwyciężony.~Uspokoiwszy się w ten sposób,
15106  1,2 |               zaś stanęła umowa, że kto zwycięży, ten i wozy, i konie, i
15107  1,32|           zwyciężonym i podeptanym. Nie zwyciężyli go wprawdzie w polu, nie
15108  1,16|              który znał nieco rycerskie zwyczaje i wiedział, że nieraz innym
15109  2,3 |              przez Krzyżaków, ale przez zwyczajnych zbójów nadgranicznych, i
15110  1,6 |            nieszczęścia pamiętać mógł o zwyczajnym pacholęciu szlacheckim i
15111  2,50|              namiot kapliczny, aby mógł zwykłych mszy wysłuchać.~Jagiełło,
15112  2,41|          zapełnione pracą gospodarczą i zwykłymi wiejskimi zabiegami. Żniwa
15113  2,11|              zwymyślać...~- Niech tam i zwymyśla - odpowiedziała ze smutnym
15114  2,11|        pierwszym żalu gotów cię jeszcze zwymyślać...~- Niech tam i zwymyśla -
15115  1,4 |              nie gada, bo jeszcze by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę
15116  1,30|           Bogdańcu swatali mi Jagienkę, Zychową córkę, ze Zgorzelic. Stryj
15117  2,9 |              ucierpieć mogą Zgorzelice, Zychowe sieroty i sama nawet dziewczyna.
15118  2,8 |           jeszcze śniegiem nie zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk
15119  2,9 |              Zbyszkowi, jakom się teraz Zychowym dzieciom i Bogdańcowi przydał...~
15120  2,8 |                 tymczasem dopowiem ci o Zychu. Nie zważał na moje gadanie -
15121  2,14|                raz na zawsze z ziemskim życiem niczego już w nim nie czeka
15122  2,21|           przydać się mogła, i pożegnał życzeniem, aby kiedyś w życiu mogli
15123  2,50|             Jakoż stało się zadość jego życzeniu, bo i nie mogło być inaczej.~
15124  2,36|                 wiem, że i ona dla mnie życzliwa. Musiała mi dziewka wyrosnąć -
15125  1,19|               Bóg zesłał tak wesołego i życzliwego towarzysza, począł go wypytywać
15126  1,25|               Tu wszyscy byli dla niego życzliwi, tam Jurand może go nawet
15127  1,17|                wedle jego serca. Sam on życzył sobie także z całej duszy
15128  2,48|                prędko, jak sobie ludzie życzyli. Młodemu dziedzicowi z Bogdańca "
15129  2,1 |               na rycerza dębowe ciężkie zydle, ławy i żelazne kuny od
15130  1,7 |         przybranych w żółte, podobne do żydowskich kaftany, w czerwone krymki
15131  1,6 |                się obozem przy wózkach. Żydzi rajcowali przy synagodze
15132  1,3 |                 w światłości wiekuistej żyjący, obdarzą cię zdrowiem, szczęściem
15133  2,38|                 I wyciągnął chude, lecz żylaste dłonie z zakrzywionymi na
15134  2,25|               okrutnie, tym bardziej że żylasty Maćko nadwerężył mu poprzednio
15135  2,9 |                 następują. Żeby nie to, żyłby mój tatulo kochany. Nalazło
15136  2,33|           wrażenie uczyni, zwłaszcza na Zyndramie, widziana z bliska potęga
15137  2,33|             gmachu, tak iż wydawało się Zyndramowi, iż widzi przed sobą całe
15138  1,17|           wypadku sprzeczał, tym więcej zyska.~Jakoż opat zaperzył się
15139  2,30|            zakłopotał się nieco i chcąc zyskać czas do namysłu nad odpowiedzią,
15140  2,31|               śmiech ludzki, nie sławę, zyskałem, i aż dwóch mazowieckich
15141  1,6 |                spodziewało się obfitych zysków z jałmużn przy obrzędzie
15142  1,19|                i niejedną sposobność do zyskownej sprzedaży odpustów, i bezpieczeństwo