bold = Main text
      Tom,    Rozdzial                               grey = Comment text

15143  1,11|            sochą w pole!~A ja z Kasią w żytko wolę.~Hoc! hoc!~Po czym
15144  1,32|                uradzać: gdzie też jest? źyw-li czy też już u Boga w wiecu?...
15145  2,8 |               nikt nie będzie wiedział, żywa-li czy umarła, nie będzie się
15146  1,21|            otokę, miały pędzić wszelkie żywe stworzenie z głębin leśnych
15147  2,3 |               mogli powiedzieć, że i tu żywią ludzie mający w sercach
15148  2,34|                żywie jeszcze?~- Juranda żywiącegom odjechał, ale niedługo mu
15149  1,11|            alkierza, pachnącego całkiem żywicą i miętą, w którym u pułapu
15150  2,11|               sosnowe poczęły ronić woń żywiczną. Przez całą drogę do Lidzbarku,
15151  2,9 |               paliły się jasno i wesoło żywiczne szczypki, a nad stołem płonęły
15152  1,20|                 którzy żyjąc w zdrowym, żywicznym powietrzu i karmiąc się,
15153  2,25|                  wilcza mordo, abym cię żywięcego panu na Spy-chowie mógł
15154  2,11|                Jest nasz naród okrutnie żywięcy i moc w sobie też ma niepożytą.
15155  2,23|            Zabieraj go razem i byłeś go żywięcym do Spychowa dowiózł, rób
15156  2,17|                pokąsali tę rękę, co ich żywiła, jako psi bezecni i wściekli.
15157  2,46|                 jakby nigdy inaczej nie żywili... Chodzą, mówię wam, po
15158  2,50|                kto ich płacił, albowiem żywiołem ich jedynym była wojna,
15159  2,8 |                takiej obfitości mokrego żywiołu tylko rybitwowie, natomiast
15160  1,20|                 księcia, kupiły się dwa żywioły: miejski i leśny. Osacznicy
15161  2,25|                nie popadały, które jako żywione samą trawą mdłe były i nie
15162  1,19|             trzech rycerzach, jako mają żywną ochotę przybyć, ale nie
15163  2,10|          czasach podróżni wozili z sobą żywność, za czym nie obawiali się
15164  2,21|                 jaką oddał, opatrzył go żywnością, która w opustoszałym kraju
15165  1,24|           Zbyszko - ja bym i dziesięciu żywotów nie żałował...~Lecz nie
15166  2,46|             daje, a nawet i stare kości żywszą gorącością napełnia".~ ~
15167  1,21|               mi z pomocą? - zapytał. - Żywy-li?~- Ciężko pobit - odpowiedział
15168  2,13|                ów go tak rozumie, jakby żywym słowem do niego gadał. Dziwne
15169  1,32|              dłońmi pod pachy, gdyż był zziąbł od rannej wilgoci, po czym
15170  2,43|                  niż było na książęcym. Zżył się już z myślą, że jej