Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          Może, bo było! Dobrodziei pozwolił postrzelać, z którymi w
 2  I,5  |          poprawić? Pierwszego dnia pozwolił na strzelanie i rozpustę
 3  I,6  |         oderwał od lemieszów i nie pozwolił szablom pokryć się rdzą
 4  I,10 |      pocieszył koroną i żoną,~Lecz pozwolił, by sławę z bratem pogrzebiono;~
 5  I,10 |         jedno, i aresztować go nie pozwolił.~- Choćby to był i sam Wittenberg -
 6  I,17 |         Chciałbym go prosić, by mi pozwolił na konia którego żołnierskiego
 7  I,17 |           jako borsuk, a więźniowi pozwolił uciec w swoim własnym hełmie
 8  I,26 |         konia, i dlatego że mu się pozwolił dogonić. W naszych oczach
 9 II,1  |            otrzeźwiony z upicia, i pozwolił, nie mówiąc ani słowa, opatrywać
10 II,4  |           gdyby nawet poddał się i pozwolił odprowadzić do pana Wołodyjowskiego,
11 II,5  |          ciągnęły. Gdy więc Kmicic pozwolił mu jechać dalej, nie tracił
12 II,6  |         Wołodyjowskim? Czyliby się pozwolił tak ogarnąć, żeby ani jeden
13 II,7  |        całą okolicę, tak raz sobie pozwolił odpowiedzieć:~- Wedle przysłowia,
14 II,9  |      sitowiem; ale się pohamował i pozwolił spokojnie prowadzić do komendy.~
15 II,10 |        pękła właśnie pod Strugami. Pozwolił tedy "prać" Kiemliczom i
16 II,13 |              a ksiądz Kordecki nie pozwolił pierwszym nam strzelać,
17 II,17 |    niebezpieczniejszymi - dość, że pozwolił.~Owóż z tymi kwarcianymi
18 II,17 |              Sam jeden.~- Kto jemu pozwolił? Toż to jest niepodobieństwo!...~-
19 II,19 |  odrętwiały, nie odrzekł ni słowa, pozwolił wywieść się z promienia
20 II,19 |               Ale żeby taki Kmicic pozwolił się prochom wysadzić!...~-
21 II,34 |        Inaczej by było, gdyby wódz pozwolił, ale samowolnie nic przedsięwziąść
22 II,35 |         Pan Jan Zamoyski, ordynat, pozwolił im na znak wielkiej przychylności
23 II,41 |          Wiąż! - odrzekł Kmicic.~I pozwolił się bez oporu skrępować.
24 III,3 |   wycieczkę, lecz pan starosta nie pozwolił; nie chciał po prostu darmo
25 III,5 |           nad Kannebergiem odnieść pozwolił.~- Słyszeliśmy już tu o
26 III,9 |           przebraniu, pan Zagłoba, pozwolił sobie w głos przemówić:~-
27 III,10|    ROZDZIAŁ 10~Po owym zwycięstwie pozwolił na koniec Czarniecki odetchnąć
28 III,12|         raz odmówił, lecz wreszcie pozwolił. Kilku znacznych oficerów
29 III,13|         raz odmówił, lecz wreszcie pozwolił. Kilku znacznych oficerów
30 III,14|         bronionego przez Kmicica i pozwolił zawartej w nim załodze nieco
31 III,15| podjazdowej wojnie żołnierza, więc pozwolił, opatrzył, pobłogosławił
32 III,15|          znacznym podarkiem ujęty, pozwolił mu nowych pięciuset dobrudzkich
33 III,27|            ma czynić.~Wołodyjowski pozwolił mu się wypłakać do woli,
34 III,28|      miecznika, żeby im jechać nie pozwolił, bo listy i chłopi mogą