Tom, Rozdzial

 1  I,2  | pistolety! - zakrzyknęli wszyscy naraz.~I zerwawszy się poczęli
 2  I,7  |          miała szlachta, huknęły naraz; ale jeszcze echo ich nie
 3  I,10 |         których po kilka tysięcy naraz pędzono trzy razy dziennie
 4  I,12 |          w powietrzu, bo wszyscy naraz i bez powodu poczęli o niej
 5  I,12 |    czasach, w których trzy wojny naraz zwaliły się na Rzeczpospolitą.~
 6  I,13 |    sprzeczne uczucia splotły się naraz w sercu dziewczyny; więc
 7  I,13 |       przemówić! - poczęto wołać naraz w różnych końcach stołu.~-
 8  I,13 |   wiodących do sali rozwarło się naraz z łoskotem i oddziały szkockiej
 9  I,18 |   pendentach - natomiast wszyscy naraz wydobyli pistolety z olster
10  I,18 |         przypuścili ich blisko i naraz dali ognia z pistoletów,
11  I,18 |  widocznie wprowadzić wszystkich naraz ludzi do boju, i wydłużony
12  I,22 |       nagle biesiadnicy wybuchli naraz śmiechem. Oczy wyszły im
13  I,22 |    zachrypłych gardzieli ryknęło naraz:~- Życzym tego! Z serca
14 II,6  |          tysięcy szabel zabłysło naraz. Tłumy otoczyły pana Zagłobę
15 II,15 |        wiszący w nim kocieł, gdy naraz nadlatywała z ciemności
16 II,16 |      niej wyraźnie, jakoby smoki naraz wypełzły z jaskiń jego duszy,
17 II,16 |          Było to jakby hasło, bo naraz, bez rozkazów, a nawet wbrew
18 II,17 |    świeccy widząc takiego posła; naraz pan miecznik sieradzki zakrzyknął:~-
19 II,18 |         miarowych kroków i kilka naraz głosów spytało w różnych
20 II,19 |      Jakże to? - spytali wszyscy naraz.~- Starzy ludzie powiadają -
21 II,19 |           ile ich było, zadymiły naraz, ziemia drżała w posadach;
22 III,4 |       czworobok i sto muszkietów naraz skierowało się w piersi
23 III,15|    organki, muszkiety zagrzmiały naraz! ziemia wstrząsła się w
24 III,18|    książęcą mość źle sądzili, aż naraz pokazuje się, że strachy
25 III,21| Doszliśmy aż do Drohiczyna i tam naraz odwinęła się karta... Mieliśmy
26 III,26|     umiał się dwoić i troić, być naraz w kilku miejscach, palić,
27 III,29|          oglądać w tamtą stronę.~Naraz, między przejrzystą, bo
28 III,29|     Ogień przy kołowrocie ustaje naraz, jakby kto nożem przeciął.
29 III,30|        Wołosza, Kozacy, wszystko naraz! Kto się temu oprze? O Panie,
30 III,30|     paroksyzm febry chwycił... I naraz rymnął twarzą do ziemi,
31 III,32|     wszystkie głowy zwróciły się naraz ku drzwiom. A wtem zaroiło
32 III,32|     Ewangelii i wszystkie szable naraz wysunęły się z pochew na
33 III,32|         w gromkim okrzyku, który naraz pod przywództwem Józwy Beznogiego