Tom, Rozdzial

 1  I,1  | chwyciła się za głowę.~- Jezus Maria! i waćpan to uczynił?~Kmicic
 2  I,3  |        pali; biją się!~- Jezus Maria! - zakrzyknęła Oleńka.~-
 3  I,14 |  zakrzyknął Radziwiłł.~- Jezus Maria!...~Nastała chwila głuchej
 4  I,15 |    salwa muszkietów...~- Jezus Maria! - krzyknął Wołodyjowski.~-
 5  I,17 |          rzekł Mirski.~- Jezus Maria! toć ja i szabli nie mam! -
 6  I,25 |      sami królestwo francuscy, Maria Ludwika polska, książę Oranii
 7  I,25 |         Królu Żydowski! Jezus, Maria, Józef!~Chwiejnym krokiem
 8  I,26 |       mu w samą twarz.~- Jezus Maria ! - zakrzyknął Kmicic.~W
 9 II,4  |        porwie za głowę: "Jezus Maria! dawaj go na powrót do dwora! "
10 II,4  |       skier po drodze.~- Jezus Maria!! -zakrzyknął Butrym - to
11 II,7  |       urody.~- Królowa polska? Maria Ludwika? Za czasów Cinq-Marsa
12 II,9  |       właśnie rok temu królowa Maria Ludwika kazała wznieść kaplicę
13 II,14 |     masz eksperyment!~- Jezus! Maria! Józef! - krzyknął braciszek
14 II,17 |    sobie głowę dłońmi.~- Jezus Maria! Jezus Maria! - rzekł. -
15 II,17 |   dłońmi.~- Jezus Maria! Jezus Maria! - rzekł. - Sam jeden?~-
16 II,21 |       do rannej polewki; jakoż Maria Ludwika pojawiła się za
17 II,21 |    była w jego słowach -dodała Maria Ludwika - ja się na ludziach
18 II,21 |      już się spełniła - rzekła Maria Ludwika.~- Majestas infracta
19 II,22 |  raczej obojga królestwa, bo i Maria Ludwika była obecna.~- Przyszedłem
20 II,22 |      się boję, to nie grzech. ~Maria Ludwika uśmiechnęła się
21 II,22 |      ale dla Rzeczypospolitej.~Maria Ludwika wraz z pannami trwała
22 II,23 |       Król począł odmawiać Ave Maria, za nim inni w skupieniu
23 II,33 |   kożuszek zakrzyknął:~- Jezus Maria!~- Niech będzie imię Pańskie
24 II,34 |     stało się ciałem!~- Jezus, Maria, Józef!~- Tatarzy! orda!~
25 II,36 |     wyciem i piskiem.~- Jezus! Maria! Józef! - wołały przerażone
26 II,37 |        zdoła krzyknąć: "Jezus, Maria!" Imię jego było znienawidzone
27 II,38 |        zdoła krzyknąć: "Jezus, Maria!" Imię jego było znienawidzone
28 III,7 |   Sapieżyńskim obozie.~- Jezus Maria! - krzyknął Zagłoba. - Szwedzi
29 III,18|  kapelusza z komnaty.~- Jezus! Maria! Józef! - wołała panna Kulwiecówna.~
30 III,26| młotami bili. Spojrzymy: Jezus Maria! Elektorscy mostem już leżą
31 III,26|       już gwiazdy, bledną. Ave Maria...~Wtem rozległo się dalekie
32 III,27|  gardzieli krzyknęło:~- Jezus, Maria!~- Ałła-hu-Ałła!~Za czym
33 III,32|     wicher do pokoju.~- Jezus, Maria! Co się stało? - krzyknęła