Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            na prawa, na łzy i życie ludzkie.~Kompanionowie prócz Rekucia,
 2  I,5  |      człowieka, na którym ciężą łzy ludzkie i krew ludzka, którego palcami
 3  I,5  |      katujesz, bo na prawa boskie i ludzkie nie dbasz. Nie! Choćby mi
 4  I,6  |          lub pocięte mieczami trupy ludzkie i końskie. W popiołach,
 5  I,6  |           trupy, pożogę, krew i łzy ludzkie oddaję ci swą miłość i swą
 6  I,6  |        nietrudno było spotkać trupy ludzkie leżące po polach, przy drogach,
 7  I,6  |       Strach zabobonny zdjął umysły ludzkie. Wielu mówiło, że te wojny
 8  I,10 |             lepsza nadzieja w serca ludzkie. Ale wiosna 1655 roku nie
 9  I,10 |       niepewność przygniatała dusze ludzkie, gdy nagle położył jej koniec
10  I,13 |        miała mi nie ufać?~- Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana
11  I,25 |             żeby te płakania i jęki ludzkie słyszała, nie prosiłaby
12 II,12 |       powiększył się jeszcze. Ciała ludzkie utworzyły już nie rzekę,
13 II,14 |        Kordecki przygotowywał dusze ludzkie. Przystępowano do nabożeństwa,
14 II,14 |         dołączyły się wkrótce głosy ludzkie i wśród ryku, świstu, okrzyków,
15 II,16 |        przez nie rozbudzić sumienia ludzkie i cały kraj ocalić - zmiłujże
16 II,18 |             ciszy rozległy się jęki ludzkie, krzyki i wołania na pomoc;
17 II,19 |           tony organów, potem głosy ludzkie dołączyły się do nich, potem
18 II,25 |     poruszające się jakieś mrowisko ludzkie.~- Wojska pana marszałka
19 II,26 |              ów banit, przez Boga i ludzkie sądy potępion za zabójstwa
20 II,30 | Rzeczpospolita. Rozpaliły się dusze ludzkie żądzą wojny i odwetu, a
21 II,31 | Rzeczpospolita. Rozpaliły się dusze ludzkie żądzą wojny i odwetu, a
22 II,39 |        gdzieniegdzie wsie, na trupy ludzkie wiszące po drzewach. Szlachta
23 II,39 |        widok. Były to raczej cienie ludzkie niż ludzie. Odarci, półnadzy,
24 III,6 |            takim okiem na owe ciała ludzkie, jakim dziedzic patrzy na
25 III,9 |         biec ku lasowi potężne kupy ludzkie, bezładne, obłąkane, bez
26 III,15|     korytarzach i przejściach trupy ludzkie tak zawaliły drogę, że Szwedzi
27 III,15|            na podłogę, żar, wyziewy ludzkie zmieniają przybytek boży
28 III,15|           przekrzyczeć gwar i wycie ludzkie.~- Ten, który pałac zdobył! -
29 III,15|             tak wspaniałej, iż oczy ludzkie ćmiła. Wszystkie niemal
30 III,27|             olbrzymią, gasił żywoty ludzkie jak świece. Czasem całą
31 III,27|       spotkał się z rajtarią. Trupy ludzkie i końskie, pocięte mieczami,
32 III,28|     nazwisko poczęły powtarzać usta ludzkie: nazwisko Babinicza.~- Babinicz
33 III,30|        zapisują złe i dobre uczynki ludzkie, przemazano mu w tej chwili