Tom, Rozdzial

 1  I,2  |     Zend! Po pistolety!~Poczęli krzyczeć wszyscy coraz głośniej i
 2  I,3  | wyciągnął ręce do góry i począł krzyczeć, jakoby w pełnej piersi
 3  I,7  |       sieni i głos jakiś począł krzyczeć za drzwiami przeraźliwie:~-
 4  I,10 |         rzucać grudkami ziemi i krzyczeć:~- Masz grudkę, Grudziński!
 5  I,15 |        waść!~Zagłoba sam począł krzyczeć:~- A poślijcie po resztę
 6  I,17 |      poczęli machać chorągwią i krzyczeć:~- Stój! stój!~- Naprzód!
 7  I,18 |       gdyż począł tylko mocniej krzyczeć i kapeluszem machać.~- Dajcieże
 8 II,2  |        trąbki koło ust i począł krzyczeć:~- A pokaż no się który
 9 II,2  |       stary zerwał się i począł krzyczeć:~- A bywajcie tu wszyscy!
10 II,4  |    ukryć się.~Lecz Józwa zaczął krzyczeć na żołnierzy, którzy zostali
11 II,6  |      północy wyciągnął i począł krzyczeć:~- Przychodź teraz, Radziwille!
12 II,6  |     szlachta będzie wniebogłosy krzyczeć - zauważył Skrzetuski -
13 II,11 |         Po czym wszyscy poczęli krzyczeć: "Za późno! za późno! za
14 II,16 |     uderzać dłonią po kolanie i krzyczeć:~- Rata! rata!~Wąsate twarze
15 II,17 |    Wysadził! wysadził! - począł krzyczeć pan Czarniecki.~Nowe eksplozje
16 II,24 |       Górale! górale! - zaczęto krzyczeć w orszaku królewskim.~-
17 II,28 |        skoczył na ławę i począł krzyczeć, jakby znajdował się przed
18 II,29 |         go, podtrzymał, a potem krzyczeć począł:~- Na żywy Bóg! Dajcie
19 III,4 |   oddział Kanneberga! - poczęło krzyczeć tysiące głosów.~- W pień
20 III,4 |       więcej.~Wtem znów poczęto krzyczeć:~- Wozy królewskie i gwardia
21 III,4 |       wszyscy Szwedzi i poczęli krzyczeć:~- Czarniecki! Czarniecki!~
22 III,6 |       wszystkim, bo biegnąc jął krzyczeć głosem, w którym obok groźby
23 III,9 |   Wołodyjowski. ~I nurknął, nim krzyczeć przestał.~- Jezusie, Mario! -
24 III,15|    wyszły i rozpaczliwym głosem krzyczeć począł:~- Mości panowie!
25 III,15|  chwyciwszy za strzemię, począł krzyczeć: ~- Ratuj, miłościwy panie!
26 III,17|       trzasnąwszy szablą począł krzyczeć na całe gardło:~- Cóż to
27 III,17|       dar udawania, więc począł krzyczeć głosem tak do miecznikowego
28 III,18|           zarżnij mnie, bo będę krzyczeć na całą Rzeczpospolitę.
29 III,18|        żebyś nie mogła jako paw krzyczeć, zanim się uspokoisz, to
30 III,26|         U mnie żołnierze poczną krzyczeć: "Złamią! złamią!" Przez
31 III,26|         pięściami oczy zatkał i krzyczeć począł:~- Matko Boża! raz
32 III,27| złożywszy ręce koło ust, począł krzyczeć głosem spiżowym:~- Umykaj,
33 III,30|         ziemi, i nie wołać, ale krzyczeć jął w przerażeniu:~- Jezu,