Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     pewniejszym głosem podnosząc na kawalera oczy:~- Ej! to chyba Tatarzy
 2  I,5  |     hajdamaki godny to uczynek, nie kawalera!... Prawdę mówię, bo mi
 3  I,6  |             uczynić wzorem rycerza, kawalera, sąsiada; że mógł zyskać,
 4  I,7  |       pozwolić, a tak i ona zacnego kawalera, i my sąsiada i wodza dostaniem."~
 5  I,9  |        odwiedziny. Godna to takiego kawalera polityka.~- Przyjechałem
 6  I,12 |         aresztowaniu Gosiewskiego i kawalera Judyckiego, bo rzecz już
 7  I,13 |    aresztowaniu pana Gosiewskiego i kawalera Judyckiego.~Obiadująca w
 8  I,13 |         nieco wielkość rodu młodego kawalera głoszona przez samego Radziwiłła.~-
 9  I,13 |         taki desperat w osobie tego kawalera. Poznajeszże i jego?~- Poznaję -
10  I,17 |          pana hetmana polnego, pana kawalera Judyckiego, waszmościów
11  I,20 |     Wołodyjowski - już dragoni tego kawalera w łykach, a ratunku on więcej
12  I,20 |             bolesno to jest widzieć kawalera z zacnej krwi, zdrajcy przeciw
13  I,22 |        Skruchy Oleńka może w twarzy kawalera nie dojrzała, ale dojrzała
14  I,25 |        Andrzej - bo to żona zacnego kawalera, sławnego zbarażczyka, któren
15  I,26 | Przejeżdżałem konia w kompanii tego kawalera, od którego go kupiłem.~
16 II,11 |          Miło mi poznać tak zacnego kawalera - rzekł czarno ubrany personat
17 II,12 |           mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał o złą intencję lub
18 II,12 |           pana Piotra.~- Nie o tego kawalera tu chodzi.~- Jedno tylko
19 II,17 |           Boże, bo takiego drugiego kawalera nie masz w Rzeczypospolitej...~-
20 II,22 |          Król zaś rzekł:~- Nad tego kawalera, który kolubrynę wysadził
21 II,25 |           wąwozie i wysławiać owego kawalera, który pierwszy impet szwedzki
22 II,27 |           rzekł - iżeście wielkiego kawalera stracili, niejakiego Babinicza,
23 II,32 |           największego, jako pisze, kawalera pod rękę przysyła. Ale tu
24 II,33 |      panowie, nie godzi się takiego kawalera sucho przyjmować, aby zaś
25 II,34 |            nich znaleźć. Trzeba tam kawalera wielkiej fantazji i rezoluta,
26 II,36 |         może i pobałamucić pięknego kawalera, przypadła jej do nóg z
27 II,39 |      arcyprzednia myśl! Takiego tam kawalera i takiego wojska trzeba.
28 III,8 |             poznać tak znamienitego kawalera. Kanneberg uchodził między
29 III,8 |          przeto mu podarunek z tego kawalera zrobię.~- Miłościwy panie! -
30 III,24|        opowiadał jenerałom, że tego kawalera po dwakroć własną ręką zwalił
31 III,25|        opowiadał jenerałom, że tego kawalera po dwakroć własną ręką zwalił
32 III,26|              zacniejszego od ciebie kawalera nie widziałem!~- A niechże
33 III,32|    promulgować, ażeby tak wielkiego kawalera, wiary, majestatu i Rzeczypospolitej