Tom, Rozdzial

 1  I,2  |                zajechał, okna gorzały i gwar dochodził aż na podwórze.
 2  I,5  |            chwili zdumienia wszczął się gwar i zamieszanie. Przylecieli
 3  I,10 |              słyszeli od czasu do czasu gwar donośnych głosów wydobywających
 4  I,12 |          przyszli pod same okna czyniąc gwar coraz większy, który w końcu
 5  I,13 |                byłoby mi milej słuchać!~Gwar coraz wzmagający się przy
 6  I,17 |                 Uczynił się między nimi gwar. Jedni przez drugich biegli
 7  I,18 |              Potem strzały umilkły, ale gwar trwał ciągle i krzyki dochodziły
 8  I,18 |                 jednocześnie doszedł go gwar rozmów.~Na przedzie jechało
 9  I,22 |         przybywało fantazji ucztującym. Gwar wzmagał się.~Na koniec książę
10 II,9  |              Więc wewnątrz rozlegał się gwar i okrzyki. Zachrypłe głosy
11 II,11 |                  bryczek, kolasek, bid; gwar ludzki mieszał się ze rżeniem
12 II,17 |                Słychać było skrzyp kół, gwar głosów ludzkich, czasem
13 II,17 |             południową, skąd największy gwar dochodził. Skutku w ciemności
14 II,17 |          Patronko, wróć go szczęśliwie!~Gwar uczynił się na murach. Załoga
15 II,19 |                 trzaskać w szable.~Wtem gwar, echa strzałów i tętent
16 II,19 |                 dźwięk łańcuchów, szum, gwar i wrzenie.~- Czy nowy szturm
17 II,23 |                uszu patrzących doleciał gwar ludzki, parskanie koni i
18 II,25 |                z wolna począł powstawać gwar coraz większy. Nastąpiły
19 II,30 |             ulicach od rana do wieczora gwar ludzki, przejeżdżanie to
20 II,31 |             ulicach od rana do wieczora gwar ludzki, przejeżdżanie to
21 II,41 |          Głowbicz.~Pomruk zmienił się w gwar głośny, w którym brzmiały
22 II,41 |                 hetman wielki litewski!~Gwar przeszedł w huk. Szeregi
23 III,2 |                 Dalszą rozmowę przerwał gwar dolatujący z miasta. Po
24 III,3 |              tętent koni i przytłumiony gwar głosów ludzkich. Doszedłszy
25 III,5 |               sierpem rzucił, prosto na gwar i napadł na zajętych rabunkiem.
26 III,7 |           rozległ się za rzeką, za czym gwar, krzyki powstały w całym
27 III,9 |             strzał armatni, doszedł ich gwar ludzki.~- Są i hałasują! -
28 III,11| Rzeczypospolitej. Ochota rosła, a z nią gwar i szum. Od toastów przyszło
29 III,15|              krzyczy chcąc przekrzyczeć gwar i wycie ludzkie.~- Ten,
30 III,28|              żołnierstwa, broni, ruch i gwar obozowy działały jak balsam
31 III,32|               zerwały się szmery, potem gwar, potem coraz głośniejsze
32 III,32|               kościele zerwał się znowu gwar zdumienia.~Ksiądz czytał
33 III,32|             imię zabrzmiało w kościele, gwar ludzki zmienił się jakoby