Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         dygając stara panna.~- Dobry chłop, ale wicher jak i ja! -
 2  I,1  |           idzie do głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko
 3  I,1  |          głowy. U nas: kto chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci,
 4  I,3  |          cicho jak w kościele.~- Tyś chłop mowny - szeptał pan Uhlik
 5  I,4  |          słychać? - pytała panienka.~Chłop kiwnął ręką.~- At! pana
 6  I,4  |            gadać wszystko, co wiesz!~Chłop, jak stał w progu, tak rzucił
 7  I,6  |             niech go Bóg wspomaga...~Chłop odszedł - i znowu zaczęły
 8  I,8  |          Choćbyś i garniec miał, toś chłop, a Pakosz szlachcic.~- Ja
 9  I,8  |              putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca. Jakże ty mogłeś
10  I,17 |        rozmowy - rezolutny to jednak chłop!~- Bo u niego rezolutność
11  I,17 |       przyznać - mówił mały rycerz - chłop w chłopa na schwał!... Uważaliście
12  I,18 |             duszą i ciałem. Setny to chłop i niemały będę miał z niego
13 II,1  |               Świeć! - rzekł Soroka.~Chłop podjął latarnię w górę i
14 II,1  |            spytał:~- A duże to bory?~Chłop nie zrozumiał pytania.~-
15 II,1  |            tej nocy nie nadejdą. Nim chłop do nich zdąży, to i dzień
16 II,3  |              i chyba Cygan, Żyd albo chłop go ukradnie, nie szlachcic!
17 II,4  |             do izby.~Idący na czele, chłop olbrzymi, stukał drewnianą
18 II,11 |             oczyma.~Wtem od Kruszyny chłop nadjechał w drabinkach.
19 II,11 |              się ku niemu ujrzał, iż chłop czapkę trzymał w ręku i
20 II,13 |             chwila podpadł jaki tęgi chłop przybrany w żółty kolet
21 II,15 |              sobą dni mąk okropnych. Chłop, który go ciął, dosięgnął
22 II,19 |            koniec jeden z żołnierzy, chłop prosty, rzekł:~- Bądź pochwalone
23 II,19 |              konia.~Przed bramą stał chłop, cały zasypany śniegiem;
24 II,19 |             i poszerszeniałą szkapę. Chłop począł "zabijać" ręce, przestępować
25 II,25 |              górska: ludzie dobrani, chłop w chłopa, pancerze na nich
26 II,25 |           Szwedów, top,~Jeśliś dobry chłop.~ ~Niestety, wśród powszechnej
27 III,1 |             ogłaszać kazał, iż który chłop zbrojnego szlachcica żywcem
28 III,6 |            jak ziarnka grochu, które chłop szuflą rzuci w powietrze.~
29 III,6 |           bydlę ma swój rozum. Setny chłop z ciebie, Rochu, pociechy
30 III,7 |             rzekł Zagłoba - jako się chłop zmizerował!~- Nie musiał
31 III,7 |          żadnego ratunku Panie Jezu! chłop jak złoto najszczersze!
32 III,8 |             Najświętszej Pannie! Żyw chłop, to go i wydostanę. Chwała
33 III,23| Rzecząpospolitą, szła przez wsie, bo chłop powtarzał ją chłopu; szła