Tom, Rozdzial

 1  I,4  |  Panienka jasna, ja tam nie kcę wracać, tam sądny dzień!... To,
 2  I,7  |           Jesteś wolna i możesz wracać do Wodoktów.~Tym razem w
 3  I,8  |        Do domu nie miałem po co wracać, bo spalony. Inni na gościniec
 4  I,9  |        czas jeszcze na tę drogę wracać? Tyle terminów na mnie czeka!
 5  I,13 |        chlebie spaśli, iż potem wracać nie chcieli. Słusznie jegomość
 6  I,17 |         przeto nie może do Birż wracać; natomiast upewnił, iż droga
 7  I,19 |       niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom
 8  I,20 |   przeczytał, zamiast się z nim wracać do nas...~- Waści szpakami
 9  I,25 |         idzie dalej, nie trzeba wracać przez rynek?~- A gdzie pojedziem,
10 II,9  |     dalej, zostać w miejscu czy wracać?... Choćby też kupę zebrał
11 II,9  |       mają, na nic się na Litwę wracać, bo tam Radziwiłł włada,
12 II,13 |         Choremu zdrowie poczyna wracać. Do wieczora ukończono przygotowania
13 II,36 |         rzekł:~- Mamyż z niczym wracać do Zamościa?~A Kmicic:~-
14 II,41 |        pół mili, nie śmiała ani wracać nazad, ani iść dalej, z
15 III,3 | Wittenberg radził wprawdzie, by wracać ku Warszawie, i ze wszystkich
16 III,4 |    kilkudziesięciu obszarpańców wracać mamy! - A czemuśmy na widok
17 III,5 |       myśleć.~- Sanem możem się wracać do Sandomierza, stamtąd
18 III,5 |         olbrzymi kraj podbity i wracać nam przychodzi!~A Wittenberg
19 III,7 |   myśleć. Mogliby chyba Szwedzi wracać do Jarosławia tąż samą drogą,
20 III,10|         wielkimi pochodami miał wracać pod Sandomierz, aby do upadłego
21 III,12|     rozkazem, by nie ważyła się wracać nie odzyskawszy straty,
22 III,12|       go zluzować. Nie wstyd to wracać? Tchórz waści obleciał czy
23 III,13|     rozkazem, by nie ważyła się wracać nie odzyskawszy straty,
24 III,13|       go zluzować. Nie wstyd to wracać? Tchórz waści obleciał czy
25 III,24|        cofać się musi... A może wracać tylko dawnym szlakiem, wówczas
26 III,24|         niechybnie pod Warszawę wracać musi.~Duglas uznał, że zadanie,
27 III,25|        cofać się musi... A może wracać tylko dawnym szlakiem, wówczas
28 III,25|         niechybnie pod Warszawę wracać musi.~Duglas uznał, że zadanie,
29 III,28|     koniec. Jakoż zaraz poczęli wracać do zaścianków i zganiać
30 III,31| domowych. Spokój począł z wolna wracać na polskie równiny. Król
31 III,31|    jechali drogą kościelną, ale wracać wypadało im koniecznie na
32 III,31|     pory spokój znów począł jej wracać.~