Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       odpuszczam ci!~- Byłbym ci uszy obciął - zapiszczał Rekuć -
 2  I,8  | porucznik powiadał, co na własne uszy słyszał. Przyjechał od króla
 3  I,8  |       wychodzili, tedy na własne uszy, powtarzam, słyszał, jak
 4  I,9  |          potem o tym! A teraz... uszy waszmość do góry! Nie potrzeba
 5  I,10 |        wybuch śmiechu obił się o uszy wojewody i brzmiał jeszcze
 6  I,10 |         czółnami zachodzącymi na uszy, w żółte skórzane kaftany,
 7  I,10 |        się do okien, przykładała uszy nawet do ścian.~Milczenie
 8  I,11 |       Oba chłopaki chwyciwszy za uszy od cholewy jego buta ciągnęły
 9  I,12 |         Słyszeliśmy to na własne uszy. Prawda, że taką chorągiew
10  I,12 |    straszniejsze, odbijały się o uszy rycerzy, a oni szli przeciskając
11  I,17 |      wiary dochowasz!" Na własne uszy słyszałem, jakoby proroczym
12  I,18 |         ze sobą głośno, i wnet o uszy pana Zagłoby odbił się znany
13  I,23 |          tego oczy miej otwarte, uszy otwarte... Bacz i na to,
14 II,12 |          I waszmość to na własne uszy słyszałeś?~- Tak, jako tu
15 II,12 |          że słyszał to na własne uszy? - spytał szorstko pan Piotr
16 II,14 |           rozwarł chrapy, stulił uszy i parskając trwożnie, nie
17 II,24 |      jeszcze opierały się, tuląc uszy i wyciągając otwarte, dymiące
18 II,33 |    wiedział. Słyszałem na własne uszy, jak ktoś wykrzyknął przy
19 II,35 |          to na mnie krzywa, a ja uszy kładłem po sobie, bo to
20 III,1 |    założył sobie pukle włosów za uszy.~- Kto to uczynił?~- Czarniecki!~
21 III,2 |         wedle zwyczaju, włosy za uszy:~- Zaofiaruję mu województwo
22 III,3 |          i nacisnąwszy czapkę na uszy odjechał.~Z murów zaś i
23 III,4 |          największy i potuliwszy uszy, wyciągnęły się tak, iż
24 III,5 |          ten zaczerwienił się po uszy i począł coś mamrotać pod
25 III,5 |          nie widział i na własne uszy nie słyszał, wierzyć bym
26 III,9 |        chce się własnemu koniowi uszy obgryźć!~- Jutro, da Bóg,
27 III,16|     innych instrumentów pieściły uszy, a wśród tych aromatów,
28 III,21|      szczególnie pilnie osłaniał uszy rękoma, by żadnego słowa
29 III,21|          Anusia - musi on być po uszy zakochany, skoro przez tyle
30 III,23|          dotychczas jako słońca. Uszy nie chciały wierzyć, że
31 III,27|        szyję na kształt żurawia, uszy stulił i zdawał się z własnej
32 III,32|       opadły, zgłuszył wszystkie uszy. Laudańscy poczęli palić