Tom, Rozdzial

 1  I,5  |     waćpan. Bóg zgodę między nami uczyni. Ja nie mam urazy, jeno
 2  I,11 |           stanie, miłą panu rzecz uczyni. Z większą siłą więcej można
 3  I,12 |          świadczyła.~- Zali on to uczyni? - pytał Jan.~- Czarna byłaby
 4  I,13 | trybunałem.~- Wasza książęca mość uczyni, co zechce! - odrzekł pan
 5  I,16 |               Wasza książęca mość uczyni to dla mnie, aby ni jego,
 6  I,25 |      wrażenie, jakie szalona myśl uczyni na żołnierzy. A oni umikli
 7  I,25 |       książę - tego żaden koń nie uczyni. Widziałem we Francji konie
 8 II,3  |           hultaj przecie tego nie uczyni.~- Co wasza miłość teraz
 9 II,6  |  praktykuje na obie strony, niech uczyni to, co wierny lennik czynić
10 II,14 |         jeno rozgłosi - najgorsze uczyni wrażenie. Wasza miłość nie
11 II,17 |            cóż ten jeden człowiek uczyni?~- Potrzebuje tylko puszkę
12 II,17 |    przedniej stali, ale hałas się uczyni i mogą coś pomiarkować.
13 II,18 |         do rzeczy, czego inny nie uczyni, to on uczyni; gdzie inny
14 II,18 |      czego inny nie uczyni, to on uczyni; gdzie inny nie pójdzie,
15 II,18 |            aż szmer nieco większy uczyni się między żołnierzami na
16 II,19 |     pretensje roszczą. W twierdzy uczyni to także z pewnością dobre
17 II,19 |    wrażenie.~- Najlepsze wrażenie uczyni śmierć owego Kmicica - odparł
18 II,28 |         odparł Zagłoba.~- Wuj tak uczyni! - dodał Roch Kowalski.~-
19 II,33 |   czambułek?... Co też król z nim uczyni?~- Do rozporządzenia królewskiego
20 II,34 |          jeżeli kto inny tego nie uczyni. Gdzie to teraz nie można
21 II,36 |         rąk oddał, a pan wojewoda uczyni to dla mnie, iż dalszej
22 II,36 |          w sztuki.~- Wasza miłość uczyni, co zechce, bo z przemocą
23 III,11|      wiele się przeciw mej osobie uczyni hałasu, a przecie, żeby
24 III,11|            Niech jeno wieczór się uczyni, inny to zaraz człowiek
25 III,12|      kondycję królowi i co mu kto uczyni? - odrzekł pan Michał. -
26 III,12|      tumult uczynię!~- Wuj tumult uczyni! - zagrzmiał Roch Kowalski.~
27 III,13|      kondycję królowi i co mu kto uczyni? - odrzekł pan Michał. -
28 III,13|      tumult uczynię!~- Wuj tumult uczyni! - zagrzmiał Roch Kowalski.~
29 III,15|     posiedzą, póki się spokój nie uczyni. Już ja go tam przed szlachtą
30 III,22|         na myśl, co taki Babinicz uczyni z jego włościami, gdy się
31 III,22|          dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności
32 III,23|        całkiem niepodobną jej nie uczyni, tym bardziej że w kraju