Tom, Rozdzial

 1  I,7  |           reputację najbogatszego szlachcica między wszystką drobną bracią
 2  I,10 |           spoglądał to na jednego szlachcica, to na drugiego, wreszcie
 3  I,12 |          właśnie imię wioski albo szlachcica uczynisz. Ale byle intrata
 4  I,12 |         pan Michał stojącego obok szlachcica.~- Jakże nie wiem?! - odparł
 5  I,16 |         całą łaskę, daruj mi tego szlachcica, a ja ci wszystką krew moją
 6  I,17 |           żem zgłupiał przez tego szlachcica, który choć krewny, a taką
 7  I,18 |          katowskim, i to jest dla szlachcica wstyd, to jest hańba, którą
 8  I,20 |      obiedwie połowy, jak ramiona szlachcica czekającego na przyjęcie
 9  I,23 |   niemiecku?~- Miałem towarzysza, szlachcica kurlandzkiego, niejakiego
10 II,3  |           w wojennych czasach dla szlachcica. Ale koń w stajni, święta
11 II,4  |         ze zdziwieniem na młodego szlachcica - więc prędzej, później
12 II,6  |          Toż królem wolno każdego szlachcica obrać, nie dopiero regimentarzem...~
13 II,9  |         mówił czasem szlachcic do szlachcica - ale tak i powinniśmy być
14 II,9  |          i jął powtarzać do owego szlachcica, z którym jechał: ~- Oj!
15 II,16 |          były nieruchomie w owego szlachcica.~Ten czuł na sobie badawczy
16 II,16 |          do każdej baszty jednego szlachcica z jego czeladzią, zakonników
17 II,21 |           w łokieć stojącego obok szlachcica i szepnął:~- Przebacz wasza
18 II,21 |     całego narodu przez usta tego szlachcica słyszę!...~- Tak jest! tak
19 II,22 |         nie tylko zemsta prostego szlachcica, ale i królewska niełatwo
20 II,22 |      Szczerość patrzy z oczu tego szlachcica, a spalony bok świadczy,
21 II,27 |         też i najwięcej u jednego szlachcica synów było, na tę wojnę
22 II,36 |           dni temu na próbę owego szlachcica, który Anusię zabrał, i
23 II,37 |         Eriksona niż do polskiego szlachcica.~"Byle się od razu tumult
24 II,38 |         Eriksona niż do polskiego szlachcica.~"Byle się od razu tumult
25 III,1 |          iż który chłop zbrojnego szlachcica żywcem lub umarłego dostawi,
26 III,11|        obecnych, co to go od tego szlachcica spotyka.~Rozpoczęła się
27 III,17|       niemu, by porwać zdumiałego szlachcica za pierś i rzucić nim o
28 III,17|           się żenić, tedy żadnego szlachcica nie będzie potrzebował pod
29 III,18|        książę wypuścił zdumionego szlachcica z objęcia i wypadł z komnaty.~-
30 III,22| podejrzenie na jakiego bogatszego szlachcica i wycisnę go jak ser w worku.
31 III,26|      chciał i czas jakiś posądzał szlachcica, iż chyba przez jakiego
32 III,26|         pana Wołodyjowskiego, a i szlachcica sobie pan Andrzej przypomniał.