Tom, Rozdzial

 1  I,1  |    Andrzej zdumiał się i otworzył szeroko oczy.~- Ich? opiekunami
 2  I,5  |          Kołowrot zastali otwarty szeroko. Kmicica zdziwiło, że gdy
 3  I,6  |      pierwsze pędy.~Lauda rozlała szeroko. Pogodniejsze niebo jaśniało
 4  I,10 |         przeświecała woda rozlana szeroko, chodziły spokojnie bociany.~
 5  I,11 |  czterdzieści lat ubyło, otworzył szeroko oczy i począł mimo woli
 6  I,14 |   olbrzymiego, że Kmicic otworzył szeroko oczy i patrzył nań, jakby
 7  I,16 | oszczędzić, bo to człek znaczny i szeroko spokrewniony; ale Wołodyjowski
 8  I,21 |         miecznika, który wszystko szeroko opowiadał chcąc od siebie
 9  I,24 |          tymczasem zaś spoglądała szeroko otwartymi oczyma na młodego
10  I,25 |    Radziwiłłów.~Bogusław otworzył szeroko oczy.~- Kimże ty jesteś?~-
11  I,25 |          szedł za nim, otwierając szeroko oczy ze zdziwienia; tak
12 II,1  |           nie pamiętał; oczy miał szeroko otwarte i patrzył bezmyślnie
13 II,2  |          nieruchomie, otworzywszy szeroko usta i oczy: wtem syn, który
14 II,7  |       właśnie zaczęły już chodzić szeroko słuchy o tym, że północne
15 II,7  |     nadszedł. Usta otwarły mu się szeroko i chwytały szybko powietrze,
16 II,11 |      wszędy swobodnie.~Bramy były szeroko otwarte, kto chciał, wchodził,
17 II,17 |          Śladkowskiego i rozłożył szeroko ramiona.~Śladkowski rzucił
18 II,19 |       Bramy klasztoru otwarły się szeroko, jako zwyczajnie bywały
19 II,35 |     Rzeczypospolitej otwierały mu szeroko podwoje, utrzymywał, że
20 II,39 |      Drohiczyna.~Sapieha otworzył szeroko oczy.~- Mości towarzyszu,
21 II,39 |       była impreza, gdyż podjazdy szeroko szły, wszelako dwa zniósłszy
22 II,42 |            Bagnista rzeka rozlała szeroko, bo wiosna była nad podziw
23 II,42 |          płomieni rozlało się tak szeroko, jak starczyło Janowa. Nad
24 III,1 |    rozlewała się naokół niego tak szeroko, jak morze rozlewa się naokół
25 III,2 |       gołębskiej potrzebie bardzo szeroko, w której istotnie dobrze
26 III,7 |         ich Wisła, z drugiej San, szeroko, jako zwykle wiosną rozlany,
27 III,15|          dosięgnąć. Drzwi do niej szeroko były otwarte, lecz owe wychudłe
28 III,24|   Podlasian Tykocina, rozciągnęli szeroko na pana Andrzeja sieci w
29 III,24|    nawoływań, strzałów i śmierci.~Szeroko rozsławiła ona imię Babinicza
30 III,25|   Podlasian Tykocina, rozciągnęli szeroko na pana Andrzeja sieci w
31 III,25|    nawoływań, strzałów i śmierci.~Szeroko rozsławiła ona imię Babinicza
32 III,27|         Bogusław patrzył na niego szeroko otwartymi oczyma, pilnie