Tom, Rozdzial

 1  I,5  |       znosił i za najmniejszy karał srodze.~W ustawicznych podjazdach,
 2  I,5  |             mają wiatrem podszyte i srodze pokostnieli.~- Niczego im
 3  I,7  |             podziwu, to zawiódł się srodze. Billewiczówna nie odrzekła
 4  I,7  |     Wołodyjowski patrzył i wąsikami srodze ruszał. Tymczasem złożono
 5  I,12 |         bliska - mówił - bo inaczej srodze bym się martwił, gdyż czasem
 6  I,12 |            nasz pan, Jan Kazimierz, srodze zawinił... Przepadło już
 7  I,13 |           go katu! Widzi mi się, że srodze polubię waćpana za ten afekt
 8  I,23 |       Potocki nie ma siła ludu, ale srodze to ćwiczone chorągwie i
 9 II,10 |           Szwedzi prześladowali ich srodze, zabierali domy, wyciskali
10 II,16 |       Radziwiłła gnębi?~- Tak jest. Srodze go tam na Podlasiu poturbował,
11 II,22 |       Babinicz, to jak się zwiesz?" Srodze może uczciwego człeka zaboleć
12 II,29 |    Radziwiłł uczynić krok, na który srodze oburzała się jego duma:
13 II,32 |            dość, że wiatr je nosił, srodze pohańbione, po lwowskich
14 II,35 |            I egzekucja, choć ją tak srodze przeprowadził Kmicic, nie
15 II,35 |           krzywdy uczynić. Kraj był srodze przez niedawny napad Chmielnickiego
16 II,35 |             z waszmościnej cholery, srodze musisz być zakochany!~-
17 II,35 |         dziewkę chcę stąd wyprawić. Srodze się zdziwi, prawda... No!
18 II,35 |       stronach narzeczoną, w której srodze jest, jak sam powiada, zakochany...
19 II,40 |             wodza, cierpiała nieraz srodze. On, którego imię, jako
20 III,2 |       odpocząć, odżywić się i konie srodze zmarnowane zmienić. W Zamościu
21 III,11|         zaniedbywali się wieczorami srodze, jako zwyczajnie żołnierze,
22 III,12|             odkładać. Tatarów tylko srodze w czasie podjazdu gnębił
23 III,12|             niewolę, poturbowano go srodze, tak iż teraz, po całym
24 III,12|           klęsce janowskiej chorzał srodze. Z cholery i melancholii
25 III,13|             odkładać. Tatarów tylko srodze w czasie podjazdu gnębił
26 III,13|             niewolę, poturbowano go srodze, tak iż teraz, po całym
27 III,13|           klęsce janowskiej chorzał srodze. Z cholery i melancholii
28 III,14| Wołodyjowski począł oczyma mrugać i srodze wąsikami ruszać, wreszcie
29 III,24|         nieszczęść Rzeczypospolitej srodze odpowiadać by musiał.~Teraz
30 III,25|         nieszczęść Rzeczypospolitej srodze odpowiadać by musiał.~Teraz
31 III,26|     przejściem granicy i zgryzł się srodze, że nie będzie się mógł
32 III,27|             hetmana zachmurzyło się srodze. Przez chwilę patrzył przez