Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      oddał, bo inaczej nie będzie spokoju. A słychana to rzecz strzelać
 2  I,6  |          brali i całkiem Lubicz w spokoju zostawili. Co im potrzeba,
 3  I,6  |         niechże i jego zostawią w spokoju, póki wyroków nie będzie,
 4  I,12 |          własnego dobra ostawił w spokoju, bo i Szwedzi, i Kozacy
 5  I,13 |         bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już uczepiło! Nic,
 6  I,13 | rozstrzygną, bo nie miał w twarzy spokoju. Udawał uśmiech i wesołość,
 7  I,16 |     pourywają, a że czas wojny, w spokoju posiedzą, to lepiej.~- Dziękuję
 8  I,19 |        Szwedami nie zaznał chwili spokoju. Żarła go pycha, gryzło
 9  I,20 |        słońca, widok tego dworu i spokoju, jaki rozlany był dokoła,
10  I,20 |          bo nas tu nie zostawią w spokoju... Ot, i sprawdziło się!~-
11 II,4  |            co posiadał, aby zaś w spokoju używał i aby mu dobrze było.
12 II,6  |          nieprzyjaciel zostawił w spokoju te chorągwie. Szwedzi zalewając
13 II,6  |         wojsko połowę, a reszty w spokoju zażywać, niż być narażonym
14 II,10 |       podobna z powagi w twarzy i spokoju rozlanego w obliczu. Była
15 II,14 |         aby klasztor zostawiono w spokoju; lecz z listu tego nieużyty
16 II,14 |  odwiecznym weselu, w niezmąconym spokoju. Lecz jak gdyby stamtąd
17 II,20 |          byle życia i dostatków w spokoju zażywać albo nowych w zamieszaniu
18 II,26 |           to i sądy ostawią cię w spokoju. A gdy jak słońce zajaśniejesz,
19 II,40 |        chrześcijańskiej pragnie w spokoju do Prus odejść, nic więcej
20 II,41 |        Jednakże nie mógł odzyskać spokoju. Rozumiał, że tylko zimną
21 II,41 |        ciele. Twarz jego, nawet w spokoju do głowy jastrzębiej podobna,
22 III,3 |         wjechał do twierdzy wśród spokoju i powagí. Oczu nie wiązano
23 III,3 |        przewyższy, do szczęścia i spokoju tego kraju pierwszy rękę
24 III,16|      ciągnąć i w innych puszczach spokoju szukać.~Wspomnienie pana
25 III,16|           w Puszczy Białowieskiej spokoju szukać.~I słusznie mówił!
26 III,18|        pułkownika nie zostawili w spokoju, choć to był mąż rzymskiego
27 III,21|      warkoczów, z niewysłowionego spokoju i uroku wysmukłej postawy
28 III,21|        ręku topnieć, nie mieliśmy spokoju we dnie ni w nocy. Drogi
29 III,23|         przez zawody, za kratę do spokoju prowadzi.~Nie ta to już
30 III,24|          będę na palcach liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego
31 III,25|          będę na palcach liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego
32 III,27|       ponieważ tabor zostawiono w spokoju, w każdej chwili mogą być