Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      za gościnę...~To rzekłszy skłonił się czapką z umyślną uniżonością
 2  I,8  |     między ludźmi się ocierał. Skłonił się jej więc ze czcią wielką
 3  I,12 |        w nią wzrok rozżalony i skłonił się nisko kapeluszem, ale
 4  I,20 |   przykuła go na miejscu, więc skłonił się w milczeniu z daleka.~
 5  I,22 |       z listami?~Nowo przybyły skłonił się nisko.~- Tak jest, jaśnie
 6  I,23 |        mnie na obiad...~Kmicic skłonił się i wyszedł, a Radziwiłł
 7  I,23 |       spotykała wyższa szarża.~Skłonił się więc w milczeniu i rzekł:~-
 8  I,25 |    znajomym księcia Bogusława, skłonił się niżej niż poprzedniego
 9  I,25 |  książę Bogusław.~Harasimowicz skłonił się księciu, a następnie
10  I,25 |    daje drapaka...~Podstarości skłonił się i czytał dalej:~"...
11  I,25 |      potrzebujem.~Harasimowicz skłonił się i wyszedł.~Książę Bogusław
12  I,25 |   przybędę.~To rzekłszy Kmicic skłonił się i wyszedł.~W drugiej
13 II,4  |        który ujrzawszy Kmicica skłonił się nisko i rzekł:~- Z przeproszeniem
14 II,8  |     podsunąwszy się ku pannie, skłonił się tak nisko, że prawie
15 II,11 |   zaraz za nim. W izbie oficer skłonił się po raz trzeci i rzekł:~-
16 II,27 | patrzący jak kozioł spode łba. Skłonił się naprzód panu do nóg,
17 II,35 |       gadania.~Tu pan Zamoyski skłonił się i wyszedł. ~
18 II,40 |         nie prywatnego.~Kmicic skłonił się w milczeniu, ale nie
19 III,1 |       wojsk zebrać.~Wittenberg skłonił się tylko w milczeniu, a
20 III,3 |    pragnie.~Tu jenerał Forgell skłonił się panu staroście z takim
21 III,6 |       i trzymajac go za grzywę skłonił się panom rycerzom.~- A
22 III,6 |        o co chcesz.~A pacholik skłonił mu się do strzemienia.~-
23 III,8 |    czapkę na powitanie, oficer skłonił im się z równą grzecznością.~-
24 III,8 |   luźne konie. Ów znaczniejszy skłonił się wysłannikom i rzekł
25 III,8 |        któren ruszył wąsikami, skłonił się i odrzekł:~- Do usług
26 III,8 |       się serce podnosić, więc skłonił się i rzekł tylko:~- Dziękujem
27 III,10|         on zaś ledwie im głową skłonił, już rzekł:~- Proszę o listy!~
28 III,17|   koniec twarz mu złagodniała, skłonił głowę na piersi i rzekł:~-
29 III,17|   książęcej mości -tu Sakowicz skłonił się zaszczyt to dla takiego
30 III,20| cierpiał bez skargi.~Na koniec skłonił się i wyszedł w milczeniu,
31 III,22|      ci pospieszę.~To rzekłszy skłonił się i zwrócił ku drzwiom,
32 III,30|     rozbito głownią od szabli, skłonił się, dał Kmicicowi zakrwawione