Tom, Rozdzial

 1  I,7  |     coraz mniej takich i dlatego przyszła na nas czarna godzina.~Oczy
 2  I,7  |       Nagle panu Wołodyjowskiemu przyszła szczęśliwa, jak mu się zdawało,
 3  I,8  |        po chwili znowu inna myśl przyszła mu do głowy. A jeśli ona
 4  I,8  |        dziękuję, że mi ta robota przyszła, bo inaczej byłaby mnie
 5  I,8  |   rozleciała po całym zaścianku. Przyszła zaraz szlachta pytać, czy
 6  I,12 |         gdyby do mnie z rozkazem przyszła - rzekł nosacz. - Słuchaj
 7  I,17 |         woza, byle pora sposobna przyszła, możesz dać nura, z Birż
 8  I,21 |          łowczy Michał, o którym przyszła wiadomość, iż rozkazał,
 9  I,24 |         odpuść!~Panna Aleksandra przyszła już zupełnie do siebie.~-
10  I,25 |     chwilę; widocznie jakaś myśl przyszła mu do głowy, bo się uderzył
11 II,2  |         mego żądła ulękną.~Nagle przyszła mu taka myśl:~"A żeby i
12 II,17 |       czas niebezpieczeństwu. Aż przyszła noc tak ciemna, że mimo
13 II,17 |       same piersi; lecz ponieważ przyszła nie pierwszym impetem, ale
14 II,17 |        przedsięwzięcie.~Aż nagle przyszła odwilż, chmury zawaliły
15 II,23 |          do rozrywek, którym gdy przyszła na niego taka chwila, oddawał
16 II,27 |        mości, obaj zaś radzą nad przyszłą wojną i z panem starostą
17 II,29 |          książę, na którego znów przyszła ulga:~- Charłamp!~- Sługa
18 II,34 |          jedno z drugim schodzi. Przyszła pora Szwedów bić? jaż nic
19 II,34 |        innego nie będę czynił... Przyszła pora zdrajcę ścigać, jaż
20 II,40 |       Następna relacja Kmicicowa przyszła z Sokółki i brzmiała krótko:~"
21 II,41 |      litanię odmawiać.~Po chwili przyszła nań ulga, uspokoił się znacznie
22 III,3 |       Wisłą przecięły. Na koniec przyszła wieść, że pan Paweł Sapieha
23 III,16|  zupełnie zmieniła.~Pewnego dnia przyszła wieść jak piorun, że Tykocin
24 III,18| wczorajsza zdrętwiałość znów nie przyszła.~- Ej, byleś wasza książęca
25 III,19|  książęcej mości, fe gdy wczoraj przyszła i rzekła mi, niby ostatniemu
26 III,20|      radości. Inni narzekali, że przyszła tak późno.~- A my tu w płaczu -
27 III,23|    rozebrzmiało po całej Żmudzi, przyszła w czas jakiś inna, dla jednych
28 III,30|    Grzeszyliśmy, ale przecie już przyszła poprawa!... Oto odstąpiliśmy
29 III,30|   Zasługi swoje podnosisz, a gdy przyszła pierwsza chwila próby, jako
30 III,31|    odmiany, i zawody, i boleści, przyszła do przekonania, że taka,
31 III,31|         prac jesiennych, które z przyszłą wiosną miały plon przynieść.
32 III,31|     drabinę wozu. I z chwilą gdy przyszła do przytomności, oczy je;