Tom, Rozdzial

 1  I,12 |             poznał dowodzącego nimi oficera.~- Tokarzewicz! - zakrzyknął -
 2  I,17 |              Po czym zwrócił się do oficera:~- Jakże godność, proszę?~-
 3  I,17 |          opończę i jasny hełm swego oficera. Kowalski nie zatrzymując
 4  I,17 |            podnoszącego się z ziemi oficera.~- To Józwa Butrym! - zawołał
 5  I,18 |             Jeden z nich skoczył do oficera, który stał z gołym rapierem
 6  I,18 |      przednie. Rozległa się komenda oficera, który pragnął widocznie
 7  I,18 |           oczyma po całym wirydarzu oficera; na koniec spostrzegł go
 8  I,19 |        umyślnie z nimi najgłupszego oficera, aby go przekabacić nie
 9  I,20 |          chłopi zaś widząc pięknego oficera kłaniali mu się czapkami
10  I,25 |            że każdego szeregowca za oficera można było poczytać, zachwycał
11  I,25 |         poprzednio, przez dyżurnego oficera, który po chwili wrócił
12 II,6  |            Jeremi cenił wysoko tego oficera i jego zdolności wojskowe.~-
13 II,11 |           Kmicic spojrzał bystro na oficera.~- Bo są takie miejsca,
14 II,15 |           światło! - zabrzmiał głos oficera.~Lecz niemal jednocześnie
15 II,17 |            na jakiegoś rajtarskiego oficera znakomitego rodu.~- Dalibóg,
16 II,34 |         dodał dobrze znającego kraj oficera, który by oddział prowadził,
17 II,36 |            ucha.~- Co to? - zapytał oficera dowodzącego rajtarami.~-
18 II,36 |         zwrócił się do przerażonego oficera i chełpić się począł:~-
19 II,36 |             to mówił, upewnił nieco oficera, przynajmniej pod tym względem,
20 II,36 |            sam zaraz ucapił za kark oficera.~Rozpoczęła się zawierucha
21 II,41 |        Głowbicz... - rzekł poznając oficera.~- Mam rozkaz - odparł Głowbicz -
22 III,1 |           dał znać przez służbowego oficera, że chce się pilno widzieć
23 III,14|           Tegoż dnia panna ubłagała oficera trzymającego straż przed
24 III,14|             już na wierność żadnego oficera ani dworzanina liczyć, chyba
25 III,19|           licząc Ketlinga i starego oficera Brauna, który nad szczupłym
26 III,20|         wahać i gdy zdrowie młodego oficera polepszyło się już tak znacznie,
27 III,21|          leci wichrem i wpadłszy na oficera wykrzykuje:~- Ach! jak mnie
28 III,21|           tatarskie...~Dalsze słowa oficera przerwał pisk Anusi, która
29 III,22|    szczęście, przewidywania młodego oficera i jej własne obawy okazały
30 III,23| doświadczonego żołnierza i zdolnego oficera rad używał przeciwko zbrojnym
31 III,26|           słyszał z ust szwedzkiego oficera, który przy boku Karolowym
32 III,27|             pomiędzy nimi znacznego oficera von Rössela, kapitana z