Tom, Rozdzial

 1  I,4  |   podniesione. Nie ustępowali też nikomu jadąc szeregiem i pokrzykując
 2  I,6  |      listem, jakiś obcy człowiek, nikomu nie znany. List był od Kmicica,
 3  I,7  |        mniejsza z tym, dość że tu nikomu zła nie uczynili, a wybito
 4  I,8  |  uczciwość, że nie daj Panie Boże nikomu gorszej żony.~Czuł pan Wołodyjowski,
 5  I,10 |        wojnie jego królewska mość nikomu innemu wielkorządztwa tu
 6  I,12 |      ojczyznę kochających.~- Dziś nikomu nie można wierzyć - odparł
 7  I,13 | Przepraszam waszmościów, nie chcę nikomu ubliżyć, bo wiem, żeście
 8  I,13 |          Wolność głosu na sejmach nikomu nie ma być bronioną.~4)
 9  I,17 |     zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I wy, co
10  I,17 |        śmieje, i już to pewna, że nikomu nie dam się w tym wyprzedzić.
11  I,21 |       trzeba przetrwać... Nie mów nikomu o tym, coś tu ode mnie słyszał...
12  I,21 |          rozpogódź, a nie mów nic nikomu, bo co ja ci mówię, to jeno
13  I,25 |          takie psy zeszła, że się nikomu nie może opędzić. Wszyscy
14  I,26 |           Dasz mi tylko parol, że nikomu nie wspomnisz, co zaszło
15 II,6  |      lepiej stanie, bo nie będzie nikomu krzywdy ani inwidii.~Wtedy
16 II,6  |         nic nad siebie nie widzą, nikomu dobrze nie służą i każdego
17 II,11 |          spraw na głowie, przecie nikomu ucha nie odmawia, a już
18 II,20 |         ręką księcia, który nigdy nikomu nie przebaczył. Teraz jednak,
19 II,20 |        Kiemlicz.~- Ni królowi, ni nikomu z dworskich nie pisnąć,
20 II,22 |           i ja, że bez woli bożej nikomu włos z głowy nie spadnie,
21 II,25 |         usługiwał, nie pozwalając nikomu się zastąpić. Po prawicy
22 II,26 |          waszej królewskiej mości nikomu nie da się wyprzedzić!~-
23 II,29 |             Więc nie wolno myśleć nikomu - mówił sobie książę - ni
24 II,30 |            Nie tamowano przystępu nikomu, dopóki kościół nie zapełnił
25 II,31 |            Nie tamowano przystępu nikomu, dopóki kościół nie zapełnił
26 III,3 |         nie wiązano ani jemu, ani nikomu ze świty; widocznie chciał,
27 III,15|           szukać pana Zagłoby, bo nikomu nie było tajno, że on to
28 III,16|      szwedzkiego czy polskiego?~- Nikomu z nas nietajno - odrzekł
29 III,22|    wisielec. Nie powiadajże o tym nikomu, żeby mu jeszcze sławy nie
30 III,22|           rady i jednego wyczółka nikomu nie ustąpię. Przy tym dziewka
31 III,22|       prędko:~- Gdybym jeno mógł, nikomu bym tak wdzięcznej funkcji
32 III,32|     samego dowiedzą. Nie mówiłżeś nikomu, żem tutaj jako Babinicz