Tom, Rozdzial

 1  I,7  |   pierwsze, mógł lasami iść, a po drugie, małoż to panów z dworskimi
 2  I,7  |           a za nim uformowało~się drugie, trzecie. Kozacy Kmicicowi
 3  I,8  |     wierzbami, zdawało się, że to drugie słońce posuwa się drogą.~-
 4  I,14 |            czas na spoczynek, już drugie kury piały!~- Nie chcę! -
 5  I,17 |      jeśli nie na pierwsze, to na drugie ma Roch, bo to nasz szczególniejszy
 6  I,22 |         Dopiero gdy książę wniósł drugie zdrowie "kochanych gości",
 7  I,23 |      intraty nieprzyjaciel zajął, drugie swoi pustoszą, a wszystko
 8 II,1  |      przeszedł: jedne się kończą, drugie zaczynają, a Bóg tam wie,
 9 II,1  |           się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem za nim, alem
10 II,3  |          pan Kmicic, jedzie. A po drugie: chcąc w taką drogę jechać,
11 II,4  |        bom też niepłochliwy, a po drugie, jegomość do Szczuczyna
12 II,8  |           od Forsów być miała, po drugie, nie pierwszyzna to Radziwiłłom
13 II,14 |       baterii szwedzkiej zamilkło drugie działo, rozbite celnym Kmicicowym
14 II,15 |        nam rozbito! Czy zaciągnąć drugie ze Lgoty?~Ogień istotnie
15 II,17 |     ściany, jedne grzęzły w nich, drugie wybijały dziury olbrzymie
16 II,35 |          dwie, a polnej i łącznej drugie tyle.~- Gdzież to jest? -
17 II,37 |   podsycać wojnę z tamtej strony, drugie do pana Czarnieckiego, trzecie
18 II,38 |   podsycać wojnę z tamtej strony, drugie do pana Czarnieckiego, trzecie
19 III,4 |            zbladłymi usty jedno i drugie słowo rzucił, po czym pogrążał
20 III,6 |       Vivat Czarniecki!~- Daj Bóg drugie prędkie spotkanie!... Vivat!...
21 III,9 |     pośpiechu, zawadzając jedne o drugie, stawając byle gdzie, nie
22 III,9 | poprzewracane przez napór ludzki, drugie jakoby gotowe jeszcze do
23 III,12|   ormiańscy, żydowscy i tatarscy; drugie miasto, większe i gwarniejsze
24 III,13|   ormiańscy, żydowscy i tatarscy; drugie miasto, większe i gwarniejsze
25 III,14|         jako starożytne westalki, drugie - co to ledwie spojrzysz,
26 III,15|      twarzach, już rzucali się na drugie i znów rozpalała się ręczna
27 III,17|    kosztowności, których bodaj że drugie tyle.~- Sreber i kosztowności
28 III,23|          pocieszające. I jedne, i drugie święciła czysta dziewczyna
29 III,24|      tysiące wybornej piechoty, a drugie tyle jazdy i artylerii.
30 III,24|   Bogusław był zdania, że jedno i drugie, ale podszyte znamienitym
31 III,25|      tysiące wybornej piechoty, a drugie tyle jazdy i artylerii.
32 III,25|   Bogusław był zdania, że jedno i drugie, ale podszyte znamienitym