Tom, Rozdzial

 1  I,10 | twierdzili - Rzeczpospolita nie dała przyczyny, a rozejm trwa
 2  I,12 | Billewiczówna...~- Ta, która ci dała rekuzę?~- Tak jest. Patrzcie
 3  I,13 |      ćwiczenie. Nie wiktoria to dała w ich ręce Wielkopolskę,
 4  I,13 |     teraz daleka!" Siedzi oto z dala, jak obca, ani wie, że on
 5  I,16 |    rozstali?~- Jakoby mi w pysk dała!~- Cóż rzekła?~- Nazwała
 6 II,1  |      drzwiach i choć widzieli z dala latarkę migocącą w ciemności,
 7 II,6  |        że ktoś, co by słyszał z dala te głosy, mógłby mniemać,
 8 II,11 |     kołem, z koła koliskiem - z dala rzekłbyś, że ktoś zawiesił
 9 II,15 |        tej chwili połyskujące z dala mdłe światełko szwedzkie
10 II,17 |     nimi żołnierzy, podobnych z dala do roju żółtych ós.~W kościele
11 II,25 |        radosny; dosłyszano go z dala, bo masa koni, jeźdźców,
12 II,27 |         oboje z królową, choć z dala będąc, niemało się nad jej
13 II,33 |          ale byle mu panna opór dała, to w Taurogach nie będzie
14 II,33 |        miał nadciągnąć. Jakoż z dala ozwała się wrzaskliwa muzyka,
15 II,35 |    trzeba, aby księżna permisję dała... Da! jak mi Bóg miły!
16 III,1 |         błękitno i czerwono - z dala tylko, poniżej, na ciemnym
17 III,3 |       dalsze pułki i otaczały z dala miasto. Na koniec od zbitych
18 III,4 |       przynajmniej twierdza nie dała się zająć, i wrócił nie
19 III,6 |       się liczne głosy.~Jakoż z dala ozwały się wojenne krzywuły
20 III,7 |       wyniosłą postać ujrzeli z dala ponad falą głów innych.
21 III,7 |         zalecił, żeby Zagłobę z dala omijał. Może to być!~- Elektor
22 III,9 |         na oblężonych Szwedów z dala spoglądał, a teraz nie ma
23 III,10|       wybiegł przeciw niemu i z dala począł wołać:~- Mości kasztelanie!
24 III,17|        Sakowicza za przyjaciela dała.~- Co nowego? co nowego?~-
25 III,21|      powagę, za to gdy wyszedł, dała sobie folgę zupełną, poczęła
26 III,23|         a zarazem trzymał się z dala, z całym szacunkiem, z jakim
27 III,23| wyjeździe księcia, ale zwodnica dała mu chytrą odpowiedź, że
28 III,27|     Długa i hazardowna praktyka dała mu także wielką znajomość
29 III,27|       został przy księciu, bo z dala widać było nadjeżdżających
30 III,27|        Tatarów ku polu bitwy.~Z dala już ujrzał chorążych, stojących
31 III,29|     chwili i przerażenie, gdy z dala, zza borku, doszedł go odgłos
32 III,29|    między chałupy, żeby z sadów dała nieprzyjacielowi odpór.~