Tom, Rozdzial

 1  I,4  |             Na to Ranicki, któremu chodziło o to, aby czasem nie obyło
 2  I,17 |            śmierć skazać.~- Pewnie chodziło mu o opinię ludzką?~- Może.~-
 3  I,22 | radziwiłłowskim oswoić. Co więcej, chodziło Radziwiłłowi i o to, aby
 4  I,26 |          dokazać. Gdyby nie o mnie chodziło... Hm! nie żałowałbym niczego,
 5 II,1  |         jak na dłoni.~- Może bydło chodziło.~- Nie może być. Nie pora
 6 II,3  |      rozwiązaniem tego pytania, bo chodziło mu zupełnie o co innego,
 7 II,11 |             proroctwa, a wszystkim chodziło o Oleńkę. Ona czekała ratunku
 8 II,12 |             jeśli nie o nagrodę mu chodziło?~Pan Piotr Czarniecki stropił
 9 II,13 |         celował ksiądz Dobrosz, bo chodziło o jego reputację. Wreszcie
10 II,16 |       Częstochowę, już o cały kraj chodziło. Poddanie się Jasnej Góry
11 II,17 |           o co księdzu Kordeckiemu chodziło, bo zresztą wytłumaczył
12 II,17 |       używano zaś jej głównie, gdy chodziło o rozsiewanie między Szwedami
13 II,18 |          nie mogli zobaczyć. Teraz chodziło mu tylko o to, czy z dołu
14 II,19 |            czyni z nim, co chce... Chodziło mi jeno o to, żeby jeśli
15 II,20 |           w której obu stronom nie chodziło już o same zwycięstwa, o
16 II,22 |            po raz nadymać.~- Gdyby chodziło o jakowąś zmowę ze Szwedami -
17 II,22 |          jej bystrości i rozumowi. Chodziło tez teraz młodemu panu tylko
18 II,25 |        choćby o zbawienie ojczyzny chodziło.~Był to wódz szczęśliwy
19 III,1 |       Karolowi nie o łup tym razem chodziło. Cieszył się, że zwycięstwo
20 III,4 |      wyprowadził swój oddział; nie chodziło mu już o zwycięstwo, ale
21 III,11|           pilił niezmiernie, bo mu chodziło o to, ażeby jakowąś przewagą
22 III,11|           Wołodyjowskiego, któremu chodziło o języka:~- Żywych brać!
23 III,12| przewyższał Wittenberg. Gdy o zysk chodziło, nie powstrzymywał oficerów
24 III,12|           o ów szaniec jak o głowę chodziło, wysłał wówczas piechotę
25 III,13| przewyższał Wittenberg. Gdy o zysk chodziło, nie powstrzymywał oficerów
26 III,13|           o ów szaniec jak o głowę chodziło, wysłał wówczas piechotę
27 III,17|         podpisanie traktatów tylko chodziło. Mieli Szwedzi wyjść z Polski,
28 III,17|         gdy o billewiczowski honor chodziło, wówczas z desperacką jakąś
29 III,23|           pośpiech, tak dalece zaś chodziło mu o uniknięcie mitręgi,
30 III,23|           na wyprawy. A zwycięstwo chodziło najczęściej jego śladem.
31 III,29|        tylko o Szwedów, nie o mnie chodziło? - myślała sobie w duszy. -
32 III,30|            któremu głównie o konie chodziło, nie sprzeciwiał się temu