Tom, Rozdzial

 1  I,2  |          oczy i przypatrywał się pilnie czas jakiś Ranickiemu, na
 2  I,3  |        się zatrzymali poglądając pilnie i ciekawie na drzwi do sąsiedniej
 3  I,7  |       przechyliło się przez nie, pilnie wpatrując się w ciemność,
 4  I,8  |         szukać?~- Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał, aż mu
 5  I,10 |      przypatrywał mu się również pilnie, ale z tego powodu, iż podejrzewał,
 6  I,11 |   zamknął oczy i począł próbować pilnie.~- Wiedział Pan Bóg, dlaczego
 7  I,12 |             Ciekawa to persona i pilnie mu się przypatrujcie. Wojownik
 8  I,13 |          I począł patrzeć na nią pilnie, i ręce składać, jakby się
 9  I,15 |       chwycił się kraty i począł pilnie wyglądać na podwórzec.~-
10  I,21 |        Dziękuję za radę... Odtąd pilnie będę zważał, jaką mi każden
11  I,21 |      gemajna twarz pokazuje... i pilnie zabiegał, aby się wszystkim
12  I,23 |           o co chodzi.~- Słucham pilnie.~- Naprzód pojedziesz na
13  I,23 |       może zgubić mnie i siebie. Pilnie uważaj na to, co mówię,
14 II,2  |          Kmicic przypatrując się pilnie dwom mężom.~- Panie pułkowniku -
15 II,2  |        obwiązki i począł patrzeć pilnie.~- Skóra starta, nic to!
16 II,6  |        nazajutrz rano, wysłuchał pilnie wszystkich doniesień, po
17 II,7  |      Bogusław popatrzył na niego pilnie i rzekł:~- Co waszej książęcej
18 II,9  |         szwedzkiemu.~Pan Andrzej pilnie nadstawiał ucha na to, co
19 II,13 |       głową i począł nasłuchiwać pilnie.~- Idą! - rzekł nagle.~-
20 II,13 |      przysporzę. Rozważcie zatem pilnie: ile skorzystacie, jeśli
21 II,15 |   pośrodku, ślęczał nad nimi tak pilnie, że aż długie jego włosy
22 II,16 |   oficerów. Wszyscy oni patrzyli pilnie w twarze zakonników, ciekawi,
23 II,17 |  Kordecki i pan Piotr Czarniecki pilnie patrzyli w młodą twarz Babinicza;
24 II,22 |          wojny gotowe, i naglący pilnie do powrotu. Prócz tego rozeszła
25 III,5 |         klęski.~Słuchali wszyscy pilnie, słuchał i pan marszałek,
26 III,8 |      ciągle oczyma, słuchał dość pilnie, spoglądając na pana Andrzeja,
27 III,11| laudańskich, oni zaś słuchali go pilnie, dziwiąc się jego słowom
28 III,20|          że ich tam muszą strzec pilnie.~Postanowili tedy nie prędzej
29 III,21|      jeńcy. Miecznik szczególnie pilnie osłaniał uszy rękoma, by
30 III,24|     jakkolwiek polowano na niego pilnie, on nie tylko kluczył, nie
31 III,25|     jakkolwiek polowano na niego pilnie, on nie tylko kluczył, nie
32 III,27|    Kmicic zaś popatrzył na niego pilnie swoimi stalowymi oczyma
33 III,27|        szeroko otwartymi oczyma, pilnie bacząc na każdy ruch zwycięzcy,
34 III,27|          pan Wołodyjowski począł pilnie patrzeć w oczy Kmicica,