Tom, Rozdzial

 1  I,1  |            kawaler. A tobie jak się udał?~Panna Aleksandra zrazu
 2  I,3  |       Mitrunów. Ot! i kulig się nie udał. Wiedziałem, że oni tam
 3  I,4  |           już powiedz, kochanieńka: udał ci się czy nie udał? - pytał
 4  I,4  |    kochanieńka: udał ci się czy nie udał? - pytał Kasjan Butrym. -
 5  I,12 |             niego rad?~Harasimowicz udał, że nie słyszy, i wzniósłszy
 6  I,17 |           dobra mu pustoszyć! A co! udał się fortel?... Nie tym,
 7  I,21 |        Kmicic pożegnawszy Charłampa udał się do siebie. Bezsenna
 8 II,4  |             Jeśli się waszmości tak udał, to go ode mnie kup, bo
 9 II,5  |     doczekał Rzędzian ranka i zaraz udał się do pana Wołodyjowskiego,
10 II,6  |       wszystkich doniesień, po czym udał się do kwatery pana Wołodyjowskiego,
11 II,6  |            rzekłszy pan regimentarz udał się do swojej kwatery, przeprowadzony
12 II,8  |            ręce. Po chwili Bogusław udał się na spoczynek. Janusz
13 II,15 |         szepnął do siebie Kmicic.~I udał się wprost do pana Czarnieckiego,
14 II,16 |         jeden z księży. Kuklinowski udał się z nim razem do definitorium,
15 II,19 |     zmarłych - rzekł.~Wrzeszczowicz udał, że nie słyszy.~- Honor
16 II,21 |         rozweselony był zupełnie. - Udał nam się ten Babinicz - rzekł
17 II,22 |         Szwedów, do Częstochowy się udał, jako do miejsca, z którego
18 II,32 |           dzielnemu Wirtzowi, a sam udał się śpiesznie do Elbląga,
19 II,34 | towarzystwie Kiemliczów i pachołków udał się wprost za miasto, gdzie
20 II,35 |       najemnej piechoty niemieckiej udał się na pokoje księżnej.~
21 II,40 |      szczęścia popróbować?~Sakowicz udał zdumienie.~- Czy my się
22 III,2 |        poufałą. Lecz wybieg się nie udał. Księżna wróciła znów myślą
23 III,8 |         ciągle w desperacji trwając udał się do pana Czarnieckiego
24 III,8 |     weselszy i coraz to powtarzał: "Udał mi się ten towarzysz!" Dopieroż
25 III,8 |           obiecuje! Dobrze! dobrze! Udał mi się kawaler! Czy i on
26 III,10|      Charłamp, nie zastawszy wodza, udał się wprost do Wołodyjowskiego,
27 III,15|             zdobyczą.~A pan Zagłoba udał się aż na koniec sadu, w
28 III,18|          Sakowiczem książę Bogusław udał się nazajutrz po południu
29 III,23|             Lecz Braun z tej narady udał się wprost na inną, mianowicie
30 III,32|    przyszedłszy, do Częstochowy się udał i tam piersią własną najświętszy
31 III,32|      wyratowan, do nas na Śląsk się udał i w powrocie naszym do miłej