Tom, Rozdzial

 1 II,14 |        srogich narzędzi do odparcia szturmu służących; potem błogosławił
 2 II,14 |        murach wyłomu, by przezeń do szturmu się rzucić; chciał tylko
 3 II,16 |          pierwszych zmusi Miller do szturmu.~Popłoch ukazał się znów
 4 II,16 |            jakoby zamierzali iść do szturmu.~Wtem pan Kmicic, którego
 5 II,17 |             ogóle obrona godna była szturmu. Wyległy na mury nawet niewiasty,
 6 II,17 |              jak gdyby miały ochotę szturmu próbować, lecz dziesiątkowane
 7 II,17 |            poczęto przygotowania do szturmu ręcznego. Żeby tym bezpieczniej
 8 II,19 |              Już i piechota była do szturmu gotowa, już przygotowano
 9 II,19 |            trzeba było wszelką myśl szturmu porzucić.~Zamiar wysadzenia
10 II,19 |              a bylibyśmy ruszyli do szturmu. Teraz za nic cała praca,
11 II,19 |             czynić przygotowania do szturmu. Sypano nowe szańce, żołnierze
12 II,19 |             nie strach jutrzejszego szturmu, któż to sprawił?~- Niechże
13 II,28 |     przechodzić.~- Wojsko aż się do szturmu rwie, że trudno ludzi utrzymać -
14 II,28 |             pewnie wojsko hurmem do szturmu skoczy, a tam w zamku siła
15 II,32 |       wyszedł, gdyśmy do ostatniego szturmu szli.~- Jakże to ono było? ~-
16 III,12|          chorągwi, by ochotnikom do szturmu iść pozwolono. Długo musiał
17 III,12|            Wojsko, nie mogąc iść do szturmu, wzięło w nich obok ciurów
18 III,12|            żebrząc o przyśpieszenie szturmu. Szwedzi bowiem mieli jeszcze
19 III,12|         strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~Tymczasem ciurowie
20 III,12|            istotnie znów ruszyli do szturmu.~- Wolałbym tę pozycję stracić -
21 III,13|          chorągwi, by ochotnikom do szturmu iść pozwolono. Długo musiał
22 III,13|            Wojsko, nie mogąc iść do szturmu, wzięło w nich obok ciurów
23 III,13|            żebrząc o przyśpieszenie szturmu. Szwedzi bowiem mieli jeszcze
24 III,13|         strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~Tymczasem ciurowie
25 III,13|            istotnie znów ruszyli do szturmu.~- Wolałbym tę pozycję stracić -
26 III,14|        Szkot.~- Jutro pójdziecie do szturmu... dobrze zdrowym!... Boże
27 III,14|             Zagłoba. - Zły dzień do szturmu... Niech licho porwie takie
28 III,14|          osobie.~- Ha! chcą mnie od szturmu zachować, bo wiedzą, że
29 III,15|         miał być dniem ostatecznego szturmu. Po skończeniu mszy ruszył
30 III,15|     piechotą. Kazano im, by idąc do szturmu nieśli przed sobą snopy
31 III,15| pospolitakami z tej strony miała do szturmu ruszyć. Chciał był wprawdzie