Tom, Rozdzial

 1  I,3  |        wołanie z tylnych sani:~- Stój ! stój ! hej tam - stój !~
 2  I,3  |         z tylnych sani:~- Stój ! stój ! hej tam - stój !~Pan Andrzej
 3  I,3  |          Stój ! stój ! hej tam - stój !~Pan Andrzej odwrócił się
 4  I,7  |        ku nim zbrojny oddział.~- Stój! kto jedzie? - poczęły wołać
 5  I,7  |      wołać gromko za drzwiami:~- Stój tam! nie rąb! słuchaj...
 6  I,7  |         tam! nie rąb! słuchaj... Stój, do stu diabłów!... rozmówmy
 7  I,10 |          i jęki kilku rannych.~- Stój! - krzyknął pan Władysław.~
 8  I,13 |        drzwi wiódł je Ganchof.~- Stój! - krzyknął książę.~Po czym
 9  I,17 |            Żydowska służba!...~- Stój! - rozległ się nagle głos
10  I,17 |       żołnierze jedni drugich.~- Stój! - zabrzmiała powtórnie
11  I,17 |          chorągwią i krzyczeć:~- Stój! stój!~- Naprzód! stępą! -
12  I,17 |    chorągwią i krzyczeć:~- Stój! stój!~- Naprzód! stępą! - zakrzyknął
13  I,25 |          stai dalej nad drogą.~- Stój! - rzekł nagle Kmicic.~Żołnierze
14 II,4  |        ukrytych pod nim ludzi.~- Stój! poddajem się! - odpowiedziało
15 II,4  |        zabrzmiał głos Kmicica:~- Stój!~I Kmicic, popierając ręką
16 II,16 |     układy ze złodziejami! Teraz stój, cierp! a oni lezą w oczy
17 II,23 |   zamajaczyło przed orszakiem.~- Stój! Stój! - począł wołać Tyzenhauz.~
18 II,23 |         przed orszakiem.~- Stój! Stój! - począł wołać Tyzenhauz.~
19 II,34 |        wprost do pana Kmicica.~- Stój! stój! - wołał mały rycerz.~
20 II,34 |         do pana Kmicica.~- Stój! stój! - wołał mały rycerz.~Kmicic
21 II,36 |       rajtarami osadził konia.~- Stój! - krzyknął na woźnicę.~
22 II,36 |      dlatego rozkazuję: jazda!~- Stój! - zawołał oficer.~- Jazda! -
23 II,41 |      samego na pal nawłóczono:~- Stój!~I Oprawcy wstrzymali się
24 II,41 |             Bij!~- Do księcia!~- Stój!~W zamieszaniu jakaś szabla
25 III,2 |    szybko koło rozmawiających.~- Stój! - zawołał Wołodyjowski. -
26 III,6 |        groźby drgała i prośba:~- Stój! na miłosierdzie boskie!~
27 III,15|        słabnie coraz bardziej.~- Stój! stój! - komenderuje wojewoda.~
28 III,15|          coraz bardziej.~- Stój! stój! - komenderuje wojewoda.~
29 III,27|          powrót pana Andrzeja.~- Stój, psi synu! - zakrzyknął
30 III,31|        koniec przyjechali tuż.~- Stój! - zawołał miecznik. - A
31 III,31| zdejmując czapkę pan miecznik.~- Stój! - zawołała Oleńka.~I poczęła