Tom, Rozdzial

 1  I,12 |           suffragiamieli, i dlatego radzi z Niemcami się łączą. Powiadał
 2  I,13 |             i pan wojewoda witebski radzi by mnie na dno przepaści
 3  I,25 |       lustro i rzekł:~- Nic nowego! Radzi mi książę wojewoda, abym
 4 II,2  |       wszystkimi objął. Życzliwy to radzi - wierzcie mu! Tymczasem
 5 II,3  |          między żołnierzami, którzy radzi byli wyjechać z lasu na
 6 II,5  |          zasadzkę gotuje. Ale jaką? Radzi się kupy trzymać, co może
 7 II,5  |            jakowaś tajemnica... Ale radzi dobrze, ostrzega szczerze,
 8 II,6  |    Tymczasem nadeszli i pułkownicy, radzi nieradzi, winszując godności,
 9 II,6  |        godności, a niektórzy może i radzi byli, że współzawodników
10 II,7  |                Szwedzi będą się też radzi nami od wschodu przegrodzić.~-
11 II,8  |            tak uczynić, jak Sapieha radzi?~- A dla ciebie? Dla mnie?
12 II,9  |            ale tak i powinniśmy być radzi z nowego pana. Potentat
13 II,10 |         własnego też bezpieczeństwa radzi siedzieli zamknięci w domostwach,
14 II,11 |          bardzośmy z tego panowania radzi, zwłaszcza jeśli nas nauczycie,
15 II,17 |          tym dziale. Pan Czarniecki radzi wycieczkę... Te mgły szatan
16 II,20 |             o których wiedziano, że radzi by do wierności prawemu
17 II,21 |           albo spodziewanej nagrody radzi klimkiem rzucają. Ci wieści
18 II,22 |         właśnie w taki sposób, jaki radzi Babinicz, najmniej narażeni
19 II,22 |             narażeni będziemy.~- Co radzi pan... Babinicz, czy jak
20 II,27 |         Carolusa Gustawa. I ci pono radzi by już wrócić do prawej
21 II,32 | Skrzetuskich i pana Zagłobę, którzy radzi usłyszą to, co mnie król
22 II,41 |             mam.~- I u nas po równo radzi - odparł Kmicic.~Nastała
23 III,6 |         widać posłów?~- Znać, że im radzi - odrzekł Wołodyjowski.~-
24 III,6 |          odrzekł Wołodyjowski.~- Im radzi, ale mnie nieradzi, bo inaczej
25 III,11|    wojewodzińskim na wieczerzę. Oni radzi byli, bo wojska tejże jeszcze
26 III,12|          Warszawy oni by na odsiecz radzi, ale nie mogą, bo im się
27 III,13|          Warszawy oni by na odsiecz radzi, ale nie mogą, bo im się
28 III,14|       Niektórzy sarkali na to, inni radzi byli, że Radziwiłłowie zginą.
29 III,17|            go jakoś inaczej i mniej radzi widzą aniżeli zwyczajnie.
30 III,24|             Tatarom: "Hulaj dusza!" Radzi by oni i tu nożami po gardłach
31 III,25|             Tatarom: "Hulaj dusza!" Radzi by oni i tu nożami po gardłach