Tom, Rozdzial

 1  I,5  |      podwórzec zaroił się ludźmi i końmi, nikt nie wyszedł zobaczyć
 2  I,9  |            rzęsach.~- Niechże mnie końmi rozerwą! - rzekł wreszcie -
 3  I,10 |   wszystkich powiatów - prześcigać końmi, zawadzać jedni o drugich
 4  I,15 |          tu triumfuje!~- Bogdaj go końmi szarpano, warchoła, piekielnika!
 5  I,20 |          drogi bosymi nogami przed końmi; chłopi zaś widząc pięknego
 6  I,22 |            zapełnił się pojazdami, końmi i służbą, bądź przybyłą
 7  I,25 |          wyjeżdżających zwiucznymi końmi.~- Wolno przez miasto, za
 8  I,26 |        twoich rąk; ale że cię każę końmi rozerwać, gdy w moje wpadniesz!~-
 9  I,26 |        poczęli wiązać nosze między końmi dla Kmicica.~Dwóch ludzi
10 II,1  |           nie moja głowa.~- A co z końmi robią?~- Czasem wezmą sztuk
11 II,2  |       żołnierze mówili, że uszli z końmi, gdyż to była za wielka
12 II,2  |            nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?~- Ociec w Prusach
13 II,3  |            Jeśli kupią, tedy nie z końmi, ale niby po konie do Soboty
14 II,3  |         sposób!... ~- Pojedziemy z końmi, za które z góry ci zapłacę,
15 II,3  |             jak się nazywam i że z końmi jadę, a wyście do pomocy
16 II,4  |        szlachetce, który na targ z końmi przyjechał, nie wypadało
17 II,4  |            podróżny?~- Szlachcic z końmi jadący.~- A kompania takoż
18 II,4  |       wszędy pełno... Kto jedzie z końmi, musi zbrojno jechać i mieć
19 II,4  |           go w tej chwili porwać i końmi włóczyć, lecz dzisiejszy
20 II,4  |    Rzędzian - to szlachta, która z końmi na jarmarki jedzie.~- A
21 II,5  |          szlachcicem i mówił, że z końmi na jarmarki jedzie. Ale
22 II,9  |            i corocznie do Soboty z końmi jeździ. Kiemlicze mieli
23 II,13 |      jednego jeźdźca. Kilku wraz z końmi leżało na ziemi, inni pierzchli.~
24 II,41 |           To dla mnie - pomyślał - końmi mnie każe na pal nawlec...
25 III,2 |       znacznego, kazał po majdanie końmi włóczyć za to tylko, że
26 III,8 |            lepiej.~Za czym ruszyli końmi i po chwili byli przed dworem
27 III,15|         tego rozruchu powinien być końmi rozerwan, bez względu na
28 III,17|   girlakolskich i tam na państwo z końmi, tobołami i żywnością czekać.
29 III,21|           pobuntował i z ludźmi, z końmi i z nami razem do pana Babinicza
30 III,30|            liśćmi, korą i własnymi końmi, które upadały ze znużenia.~
31 III,30| wymiarkować. Pacholik usunął się z końmi opodal i cisza uczyniła