Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      upłynął już kawał czasu, a o Kmicicu słuch przepadł.~Miała tedy
 2  I,2  |           od trzech lat przy panu Kmicicu się wieszał. Z nim szedł
 3  I,4  |       usłyszeć coś od niej o panu Kmicicu pragną.~- Bo my do niego
 4  I,5  | wypędzeniu kompanionów żadnego na Kmicicu nie uczyniła wrażenia, a
 5  I,6  |          Ale upłynął miesiąc, a o Kmicicu nie było wieści. Ludzie
 6  I,6  |       dnie, tygodnie bez wieści o Kmicicu; przychodziły za to publiczne,
 7  I,7  |     Wołodyjowski - przecie nie po Kmicicu płacze?~- Kto to wie! -
 8  I,7  |          A co to za żołnierz przy Kmicicu?~- Czeladź z Wodoktów mówią,
 9  I,7  |    pewnością. To dało mu lepsze o Kmicicu mniemanie. Panna siedziała
10  I,8  |      Ludzie nie gadali już o panu Kmicicu ni o pannie Aleksandrze,
11  I,12 |          szlachcie laudańskiej, o Kmicicu i o wszystkim, co się od
12  I,13 |           gwiazdy jasne utkwiła w Kmicicu:~- Hańba tym, którzy przy
13 II,1  |         ktoś taki, kto by po panu Kmicicu przejechał.~- Zali skończyło
14 II,1  |            Z każdą chwilą rosło w Kmicicu poznanie, w jak straszne
15 II,2  |           strach nieopisany, a po Kmicicu pan Ranicki, któremu gdy
16 II,2  |     pokuty!"~Tak to mówiło w panu Kmicicu sumienie, a pan Kmicic widział,
17 II,7  |     sprawie przyjechałem. Co ty o Kmicicu myślisz?~- To gorączka,
18 II,7  |         ja ci opowiem coś o twoim Kmicicu, z czego poznasz go lepiej,
19 II,8  |         tym i słowa prawdy, coś o Kmicicu mówił?~- Oczywiście... Sam
20 II,9  |          tu, choćby kto słyszał o Kmicicu, to go miał za zdrajcę i
21 II,12 |     słyszałeś, będąc ze Żmudzi, o Kmicicu? ~- Ojcowie wielebni! -
22 II,15 |         stanął przy Czarnieckim i Kmicicu. Kmicica nie spostrzegł,
23 II,16 |       Jakże godność, proszę?...~W Kmicicu, który miał gorliwość każdego
24 II,18 |     zdrowiem, abyś mógł jeszcze o Kmicicu rozmyślać. Powisisz tu do
25 II,32 |        mości attinet.~- Czy nie o Kmicicu?~- Tak jest, miłościwy panie!...~-
26 II,32 |       powiadaj, co wiesz więcej o Kmicicu?~- Z listów przy Rochu Kowalskim
27 II,35 |   wreszcie zatrzymały się na panu Kmicicu i patrzyły nań z uporem
28 II,37 |         ciebie! Nie darmoż tyle o Kmicicu powiadają. Nie bój się!
29 II,38 |         ciebie! Nie darmoż tyle o Kmicicu powiadają. Nie bój się!
30 III,16|           o nienawistnym Andrzeju Kmicicu zbyt ją zmęczyły, myślała
31 III,32|        wielce miłym panu Andrzeju Kmicicu, chorążym orszańskim, te