Tom, Rozdzial

 1  I,7  |      wołania jaki taki wypadał z chaty patrzeć, co się dzieje,
 2  I,7  |          konia kulbaczyć albo do chaty szabliska po ścianie w ciemności
 3  I,26 |        popłochu; mijali karczmy, chaty pobereżników, smolarnie,
 4 II,1  |         was!~- Zamknij pysk i do chaty prowadź, póki prosim. A
 5 II,1  |      ciebie, parobku! Prowadź do chaty, a nie, to cię we własnej
 6 II,1  |        Tak rozmawiając weszli do chaty, w której na kominie palił
 7 II,1  |         nieobecni mieszkańcy tej chaty wrócili, nie można było
 8 II,1  | strażować przy drzwiach i oknach chaty, a sam rzekł do smolarza:~-
 9 II,1  |         wrócić i sam zawrócił do chaty.~Po drodze rozmyślał, co
10 II,1  |         nieobecności mieszkańców chaty, brać konie jak swoje i
11 II,1  |        Tak rozmyślając wrócił do chaty. Czujni żołnierze stali
12 II,1  |         są, zanim puścili ich do chaty. Soroka dał ordynans, by
13 II,1  |        go ciche pukanie do drzwi chaty.~Czujny żołnierz otworzył
14 II,1  |         na równe nogi, wyszedł z chaty.~- A co tam?~- Panie wachmistrzu,
15 II,1  |      innym, sam zasiadł na progu chaty z muszkietem w ręku, żołnierze
16 II,1  |     kroki poczęły oddalać się od chaty, a wkrótce potem rozległo
17 II,1  |          I cofnął się do wnętrza chaty. Soroka podążył za nim.~-
18 II,1  |      przyniosło jakoby grzmot do chaty.~Kmicic zerwał się i chwyciwszy
19 II,1  |       żołnierz.~Obaj dobiegli do chaty i zeskoczywszy z koni, wymierzyli
20 II,2  |      jakie trzydzieści kroków od chaty.~- Hufnalami z garłacza
21 II,2  |     diabłów! Po coście do naszej chaty wleźli?~- A chodź no sam!
22 II,2  |           Proszę waszą miłość do chaty, bo tu chłód kąsa. Dla Boga!
23 II,2  |         nie radość!... Proszę do chaty, w niskie progi. Dla Boga!
24 II,2  |     zdrowych, gdy w szopie podle chaty rżały jakieś konie, a radość
25 II,2  |   słuszność.~Toteż gdy weszli do chaty, siadł na tapczanie i wziąwszy
26 II,3  |        stary Kiemlicz poszedł do chaty rozumując, że Kmicic będzie
27 II,19 |         im ciepłe, mchami utkane chaty skadynawskie, żony, dzieci,
28 II,28 |     garści nie popuszczam! Ni mi chaty, ni mi żony, ni dzieci,
29 III,28|  tysiącznym echem rozbrzmiały od chaty do chaty.~Jurek Billewicz
30 III,28|          rozbrzmiały od chaty do chaty.~Jurek Billewicz poszedłszy
31 III,31|    odbudowywali wspólnymi siłami chaty w tych okolicach, przez